5. Bölüm:Adım adım
"Adımlarınızı dikkatli atın..."
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Leyla'nın anlatımı
Kahkaları kulağımda gülüşü gözümün önünde çaresizce kapının yanına oturdum bacaklarımı kendime çektim korkuyodum hemde çok korkuyodum ağlamak istiyodum çok karanlıktı hiç birşey görünmüyordu sakinleşmek çalışıyodum ama olmuyordu.
"Hiç birşey olmicak çıkıcam burdan hiç birşey yok burda." Kendi kendime söylemiyodum korkudan titriyorum adeta telefonum aklıma geldi ceketimin cebine baktım.
"Allah kahretsin telefonum sınıfta sıranın üstünde unutmuşum." Üzgün ağlamaklı bi sesle belki Barkın hala gitmemiştir.
"Barkın B-Barkın o-orda mısın?" Ses gelmiyordu daha fazla dayanamayıp göz yaşlarımı serbest bıraktım o sırada birşey düştü karanlıktan hiç birşey gözükmüyodu birden ayağa kalktım yavaşça yürümeye başladım. Bi ses daha geldi duvarın köşesine baktım fare vardı çığlık attım ve kapıya yöneldim tekrar kapıya vurmaya başladım.
"BARKIN ,BARKIN AÇ NOLUR AÇ ARTIK LANET OLASI AÇ!" Hiç ses yoktu belki gitti bütün geceyi burda geçiricem belki yarın da çıkarmaz beni ve ben açlıktan ölücem yada en kötüsü buradaki fare yada böcekler beni yiğicek. Umutsuzca bir köşeye oturdum tekrar bacaklarımı kendime çektim ağlamaya başladım yavaşça gözlerim kapanıyordu izin verdim karanlığın beni kendine zindan etmesine ilk defa izin verdim.
"Leyla uyan." Dedi biri gözlerim yavaşça açılıyordu gördüm kişi Barkındı gitmemişti.
"B-Barkın sen gitmedin mi?" Dedim güldü.
"Hayır Leyla hep burdaydım kapının önünden hiç ayrılmadım." Kaşlarımı çattım sorar gibi ama halim kalmamıştı etrafa baktım hala o lanet bodrumdaydık.
"Barkın nolur gidelim burdan dayanamam burda kafayı yerim ben lütfen." Kafa salladı elimi tuttu kaldırdı yavaşça merdivenleri çıktık eşyalarımı alıp eve gitmek için aşağa indim Barkın dışarıda bekliyodu tabikide onun arabasına binmicektim beni önce depoya at sonrada iyilik yap aman bırak yere batsın iyiliği onda kalsın dışarı çıkıp yavaşça yürüdüm banka oturdum Barkın bana sinirle bakıyodu sanki çok büyük bi suç işlemişim gibi telefonumu çıkarıp Çetin abiyi tam aricakken telefonu biri çekti sizce kim? Barkın tabikide.
"Napıyosun Barkın?"
"Leyla geç arabaya." Sinirle gülesim geliyodu.
"Barkın sen iyimisin ya? Sinirli olması gereken biri varsa oda benim."
"LEYLA! Benim sabrımı taşırma."
"Kibarca söyle karşında çocuk yok senin." Bilmesi lağzım sonuçta karşısında LEYLA ATAHANLI var ona göre davranıcak.
"Leylacım şu arabaya binermisin?" Ah ah ah bu çocuk akıllanmaz lütfen demeyi ne zaman öğrenicek? Artık.
"Lütfen demedin."
"Lütfen bin şu arabaya."
"Tamam tamam binicem çok ısrar ettin." Gülerek arabaya gittik o öne ben arkaya bindim şöförde bindiğinde okuldan çıktık bu savaş dahada kızışıyodu artık gerçekten dayanılmaz bi hal almıştı bu iş gerçek savaş şimdi başlıyodu ve ne olursa olsun bu iş burda bitmicekti evimin kapısının önünde durduk 'teşekkür edip' indim anahtarımı çıkarıp deline soktum kapıyı açtım içeri girdimde bağırma sesleri geliyodu salonun kapısı kapalıydı açtımda dedem ve babam tartışıyodu.
"Baba dede niye bağrıyosunuz?" Sakince dedemin gözlerinden resmen ateş çıkıyordu.
"Leyla odana hadi." Babam öfkeyle babamla tartışmak istemedim için kapıyı kapatıp çıktım teyzemle karşılaştım korkmuş bi ifade vardı yüzünde.
"Teyze noldu niye dedemle babam tartışıyodu?"
"Tatlım babam bi ihaleyi kaybetti ve bu yüzden eniştemi sorumlu tutuyo." Daha fazla dayanamadım odama çıktım üstümü değiştirip direk yatağıma uzandım telefonumu aldım bizim gruba bakıyodum. Hiç kimse yazmamıştı aniden kapı açıldı içeri teyzem girdi.
"Tatlım kusura bakma aniden geldim odaya şey aç mısın?"
"Hayır teyze sağol aç değilim."
"Bi dakika ,sen geç mi geldin bugün nerdeydin?" Dedi teyzem şüpheyle.
"Şey kızlarla kahve içtik."
"Tamam." Kapıyı yavaşça kapatıp gitti bu son değildi kesinlikle değildi gün gelicek Barkın Baykar bile pişman olucak ayaklarıma kapanacak ağlicak yalvaracak ama ben umursamicam bile.
----------4 Gün sonra---------------------------------------------------------------------------------------------------
"Yeğenim aldın mı her şeyini?" Dedi amcam evet şuanda koca valiz hazırlıyorum tatil için.
"Evet amca herşey tamam."
"Diş fırçası." Valizi kapatıyodum artık herşeyi almıştım.
"Evet."
"Yedek kıyafet."
"Evet."
"Peki... krem biliyosun ellerin soğukta çatlıyo unutma."
"Biliyorum evet evet evet hepsini aldım tamam." Dedim gülerek valizi yere koyup amcama sarıldım.
"Ya alt tarafı bir iki haftalık tatil sıkma canını." Evet yapar benim amcam yapar arasam gelir."Çok sıkılırsan ara beni tak kapıdayım biliyosun yaparım."
"Biliyorum yaparsın." Dedim valizi alıp kapıya yöneldik amcamla merdivenlerden yavaşça indim aşada babam bekliyodu aşağa inip babama sarıldım.
"Ya yapmayın baba böyle sanki ilk defa evden başka bir yerde kalıcam."
"Kızım birşey olursa hemen ara."
"Of tamam hadi geç kalıcam." Kafa salladı valizi alıp kapıya yöneldim kapıyı açıp dışarı çıktım Çetin abi arabanın kapısını açmış beni bekliyordu arabanın yanına gittim gülümseyerek.
"Günaydın."
"Günaydın Çetin abi." dedim valizi elimden alıp bagaja koydu.
"Çetin abi sende gelicek misin otele?" Bagajı kapatıp yanıma geldi.
"Evet gelicem arıyomu hala?"
"Hayır hiç aramadı."
"Bak Leyla sakın! O adama yaklaşma görürseniz kaçmanın bi yolunu bulun bana haber vermeye çalışın." Dedi endişeyle kafamı salladım ardından arabaya bindik hızla otele gitmeye başladık isteyen okulun ayarlağı servisle isteyende benim gibi kendi arabasıyla gidiyodu otele telefonumdan bildirim gelmişti açıp baktım.
DÜŞMANLARLA İLGİLİ DEDİKODULAR GRUBUNDAN YENİ 5 MESAJ
DURU:Kızçeler çıktınız mı yola?
AZRA:Yes:)
DURU:Süper eğlence başlasın.
HAZAL:Ya ya ne demezsin yürüyen tehlikelerde orda olucak illaki karşılaşıcaz ve bize bu tatili zehir edecekler eminim.
AZRA:Hazal sakin ol hallederiz.
Grup arkadaşlarımın endişelerini hissettim burdan valla ordan bana nasıl yolladılar negatif enerji ya? Bugün güne mutlu uyandım oysa.
LEYLA:Kızlar sakin olun cidden bu tatil bitene kadar barış yapıcaz yelkenleri suya indiricez okey!
AZRA:İşte bu fikri sevdim.
DURU:Bana hiç öyle gelmiyo ama neyse öyle olsun bakalım gazamız mübarek olsun diliyorum.
Diye yazdı Duru gülmemek için kendimi zor tuttum ardından Çetin abiye baktım.
"Kaç saatlik yolumuz var?" Diye sordum dikiz aynasından bana bakıp.
"Normalde bir saat ama bu iş trafiğe bağlı ilerde kaza varsa iki saat."
"Peki... ilerde trafik görünüyomu?"
"Hayır ama dedim gibi son dakikada kaza olabilir biliyosun bu aralar herşey bizi buluyo." Dedi Çetin abi çok erken kalktım için biraz uyumaya karar verdim. Gözlerimi kapattım yavaşça biraz uyumaya çalıştım.
Uyandığımda hala yoldaydık hala gelmemişiz derin bi nefes aldım.
"Ne kadar kaldı?" Diye sordumda gülümsedi Çetin abi
"Geldik sayılır biraz trafik vardı." Kafamı salladım ve o anda otel görüş alanıma girdi. Çok büyüktü birçok otele gittim ama bu gittim diğer otellerden bi tık büyüktü otelin otoparkına girdik arabayı park etti Çetin abi görevli gelip valizimi aldı odaya çıkarmaya gitti 768 numaralı oda bizimdi kızlarla babam önceden oda numarasını almıştı. Yavaş yavaş yürüdük otoparkın çıkışına doğru arkamda bi gölge gördüm aniden döndümde duvara yaslanmış birini gördüm tek ayağı duvardaydı Çetin abi belinden silahını çıkarıp ona doğrulttu.
"Leyla hiç kimseye söyleme dediğimi hatırlıyorum." Sesi robot sesiydi ve sinirlendiğinide anlayabiliyodum korkuyodum bişey yapıcak diye.
"Kimsin lan! Sen boyundan küçüklere uğraşmaya utanmıyor musun?" Dedi Çetin abi adam kahka attı.
"Benim işim Leylay'la sizinle değil." Ya ne yapmış olabilirim ben ya kendi halimde bi insanım ama bu adamın suratındaki maskesini altında kim var? Merak ediyorum hani bi program vardı ya hani 'maske kimdin sen?' Diye kendimi orda hissediyorum ya."Bu seni son uyarışım Leyla Hazal'la siz o mercimek kadar aklınızla beni mi kandırıcanızı sanıyorsunuz? Her şeyden haberim var benim her adımızından... sizi bi şahin gibi izliyorum minik serçelerim adımlarınızı dikkatli atın oyunu kurallarına göre oynarsanız canınız yanmaz." Dedi ve yavaşça uzaklaştı yutkundum Çetin abi silahını beline koydu kolumdan nazikçe tutup hızla otoparktan çıkardı.
"Leyla iyimisin? Sakın! Korkma ben yanındayım."
"Çetin abi sende duydun öldürecek bizi hepimizi." Gözlerim dolmuştu hiç kimseden bu kadar korkmamıştım.
"Hayır hayır öyle birşey olmicak ben halledeceğim." Göz yaşlarımı serbest bıraktım ve anında sildim kimse görmesin diye elimi tuttu otele girdik asansöre bindik beşinci katta durdu odanın kapısına gelmiştik 768 numaralı odaya kapıyı tıkladım içerden bi kaç ses geldi sonrada yavaşça açıldı Hazal açmıştı.
"Hazal biraz konuşalım mı?" Kafa salladı kapıyı kapatıp köşeye çekiştirdim onu.
"Hazal kızım şimdi beni dikkatli dinleyin sorgulamadan." Dedi Çetin abi endişeyle
"Tamam."
"Bakın bu iş artık tehlikeli bi hal aldı daha demin otoparkta karşılaştık. Bu işin artık eğlencesi kaçtı ben biri bizimle oynuyo sandım ama bu baya baya bizimle uğraşıyo."
"Nasıl yani adam karşınıza çıktı sesi peki"
"Sesi yine aynı telefondaki gibi robot ses yüzünede maske takmış yine." Dedim umutsuzca.
"Napıcaz?"
"Kızlar öncelikle sakin olun biliyorum çok zor korkuyorsunuz ama sakin olun ben hala araştırıyorum."
"Birşey bulamadınız mı?"
"Hayır ,malesef hiç bi sonuç yok Hazal." Dedi Çetin abi "Hadi siz odaya geçin ben güvenliği arttıracam içiniz rahat olsun." Kafa sallayıp odaya geçtik odaya kısaca göz attım giriş kısmında koltuklar televizyon ve çalışma masası vardı gayet güzelde ışık alıyodu balkonda denize bakıyodu. Herşey çok güzeldi yan taraftada oda vardı. Kapıyı aralayıp içeriye baktım dört tane yatak vardı Azrayla Duruda kıyafetlerini dolaba yerleştiriyordu.
"Kızlar ben geldim." Dedim bana baktılar gülümseyerek.
"Kanka nerde kaldın be." Diye mızmızlandı Azra
"Kanka trafik vardı anca gelebildim." Dudaklarımı büzerek. Valizimi açıp kıyafetlerimi yerleştirdim bende düzenli bi şekilde koyduktan sonra saate baktım yemek saatine vardı. Tam üç saat vardı telefonumu alıp alarmı kurdum ve yattım yorulmuştum gözlerimi kapattım.
Şuan nerdeydim ben en son otel odasında uyuyodum şimdi ise depo gibi bir yerde elim kolum bağlı bi sandalyede oturuyorum kapı tarafından ayakkabı sesi geliyodu kafamı oraya çevirdimde onu gördüm elinde silah vardı yaklaşıp bana doğruttu.
"Nolur yapma bunu ben ne yaptım sana?" Dedim ağlayarak konuşmuyodu sadece bakıyodu.
"SUSMA KONUŞ CEVAP VER!" Bağırdım ama nafile gözlerimi kapattım yavaşça.
"Leyla... Leyla uyan." Dedi biri gözlerimi açtım anında yatakta doğrulup etrafa baktım nefes nefese.
"Nerdeyiz biz? Buraya nasıl geldim ben?" Diye sordum korkuyla. Hazal elimi tutup.
"Kanka otele geldik ya hatırlamıyor musun?" O anda aklım başıma geldi.
"E-evet şimdi hatırladım kabus gördümde bi an kendimi orda hissettim."
"Duru su getirsene." Dedi Azra ardından bana sarıldı."Korkma sadece kabustu adı üstünde kabus gerçek değil." İçimi biraz olsun rahatlatmıştı Duru gelip bana su dolu bardağı uzattı bana alıp biraz içtim.
"Biraz daha iyimisin?" Diye sordu Azra kafa salladım. İçeriden Azra'nın telefonu çalışıyordu Azra koşarak içeriye gitti.
"Eee bende bi hava alıcam balkonda." Dedi Duru ve oda gitti odada yalnızca Hazal ve ben kalmıştık.
"Eee anlat bakalım ne gördün." Yanıma geldi yatağa oturdu.
"O adam beni kaçırmış depoya benzer bir yerde elimi kolumu bağlamıştı sonra gelip hiç konuşmadan silahı bana doğrulttu... asla cevap vermedi... yalvardım yapma dedim." Birden bana sarıldı.
"Ben yanındayım, korkma aşıcaz bunları aynı hayal ettimiz gibi bi hayatımız olucak." Küçükken hep bir sürü hayal kurardık ama bi tanesinin hayal değil gerçek olmasını istiyoduk dünyayı kötü canavarlardan kurtarmak istiyoduk evet çocuktuk küçüktük Hazalla ne yani yedi yaşındaki kızlar gibi evcilik oyunu oynadığımızı düşünmüyorsunuz galiba evet bizde yedi yaşındaydık ama biz farklıydık diğerlerinden yaşıtlarımız saklambaç ,seksek ,yakar top ,ip atlarken. Biz çarpışan arabalara biner ,basket oynar ,savaş oyunları oynardık biz hep silahlarla oynardık dedem bi gün bana dağ evinde silah kullanmayı öğretiyodu hala sözleri aklımda.
----------9 Yıl önce---------------------------------------------------------------------------‐---------------------------
"Bak torunum kendini korumak senin elinde yeri geldiğinde karşındakini öldürmeyi bileceksin." Dedi dedem silahı düz tutup odaklandı ve karşıdaki mankenin anına denk geldi ses çıkar çıkmaz yerimde sıçradım çok ses olmuştu korkuyodum iki adım geri gittim. Dedem bana baktı.
"Gel buraya Kenan Yağızoğlu'nun torunu kendini koruyamadı dedirtmem ben." Kesin kararlıydı öğretecekti iki adım ileri geldim silahı elime verdi. Mankene doğrulttum ve sıktım ağaca denk geldi.
"Pes etme sen benim kanımdansın pes etmek senin aklının ucundan bile geçmemeli." Sert bi şekilde bu sefer silahı aldı diz çöküp elini elimin üstüne koydu.
"Bak şimdi eğer bu adamı korkutmak istiyorsan yere sıkıcaksın." Yere sıktı. "Eğer ki süründürceksende ayak bileğine." Ayak bileğine sıktı. " Yok bu kaşınıyo ben buna unutulmaz bi korku yaşatiyim diyorsanız göğsüne nişan al." Bu seferde göğsüne sıktı. "Yok bunun artık çağresi ölüm diyorsan kafaya nişan al." Son atışınıda yaptı. İçimde ister istemez zevk oluştu tekrar denemek istedim.
"Çok güzel dede nolur biraz daha." Yalvarırcasına elini kafama uzattı saçlarımı okşadı.
"İşte benim torunum aferim sen silahtan değil silah senden korksun." Elime silahı verdi mankene nişan aldım. Ve göğsüne delik açtım.
"Evet gördün mü dede bende nişancıyım." dedim gülerek.
"Aferim silah senin tek dostun olucak."
"Dede ben kimi korkutucam? Kimi süründürücem? Kimi öldürücem bilmiyorumki?"
"Silahı takip et o sana yön verecek hiç kuşkun olmasın bu yönden." dedi ciddiyetle. "Hadi bir kez daha sık bu sefer kafaya nişan al." dedi gülümsedim ona bir kez daha nişan aldım.
------------Günümüz----------------------------------------------------------------------------------------------------
"Hadi yemeğe inelim kızlar." diye bağırdı Azra salondan. Ayağa kalktım salona girdim Hazal'da peşimden geldi.
"Tamam gidelim." dedim Azra bana bakıyodu 'iyimisin sen?' der gibi.
"Kanka sen üstünü değiştirsene." dedi anda elimle kafama vurdum.
"Tabi ya tamam üstümü değiştirip geliyorum." dedim hızla dolabın yanına gittim üstüme rastgele tişört ve pantolon aldım giyip. Kızların yanına gittim.
"Ben hazırım ,hadi gidelim." dedim kapıya yöneldim kapıyı açıp koridora göz attım hiç kimse yoktu çıkıp asansöre bindim kızlarda arkamdan geldi. İkinci katta bastık restaron olduğu kattı asansör durduğunda indik masanın birine oturduk. Garson gelip hepimizin siparişini alıp yemekleri getirdi. Herkes yavaş yavaş yemekleri yiyodu bense tabağımla oynuyodum.
"Kanka sen niye yemiyosun?" diye sordu Azra ona bakıp.
"Fazla aç değilim siz yiğin yemeklerinizi ben odaya çıkıcam." dedim kalkarak hızlı hızlı asansöre yürümeye başladım. Beşinci kata bastım beklemeye başladım beşinci katta durdu koridora çıkıp gözetleyerek yürüdüm arkamda sanki biri varmış gibi hissediyodum arkamı döndümde kimse yoktu. Tekrar önüme döndüm yürümeye başladım. Bu sefer bi el bana dokundu durdum vücudum kas katı kesilmişti şuan ölmek istemiyorum daha çok gençtim ölmek için. O anda kendimi daha fazla tutamadım gerisi karanlık.
Evet ,arkadaşlar bir süre yoktum ama hala yazıyorum bu bölümü yazarken doğrusu tek korkan Leyla değildi bende biraz o adamdan tırstım gelicek bölümde napıcaklar bakalım.
HAZAL'A LEYLA NAPICAK SİZCE?
ÇETİN ABİ ONLARI KORUYABİLCEKMİ?
💖