ခရမ္းသီးပင္ေဝေဝဆာဆာေလးနဲ႕ ဘူးသီးၿခံေလးမွာလဲ ဘူသီးေတြက ဖြဲ႕ၿဖိဳးေန၏
င႐ုတ္သီးနံနံပင္ဗိုလ္စားပဲ ခရမ္းခ်ဥ္သီးပင္
စသည့္ အလြယ္တကူခူးလို႔ရတဲ့ အပင္ေပါင္းဆုံးနဲ႕ ၿခံထဲမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုႀကိဳဆိုေနတဲ့အိမ္ေလးတစ္လုံး။
"ပုံတိုင္း ဒါက ဘယ္သူ႕အိမ္ "
"ကိုယ့္အိမ္ေလ ေဆာက္ထားတာေတာ့နည္းနည္းၾကာၿပီ မင္းနဲ႕ေနဖို႔ေပါ့"
"မင္း မဟုတ္မွ "
"အင္းမင္းထင္သလိုဘဲ ကိုယ္ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း ကိုယ္အားလုံးကိုစြန႔္လႊတ္ခဲ့ၿပီလို႔"
"ေက်းဇူးပါ မင္းကေတာ့ငါ့အတြက္သက္သက္ႀကီးကို စီမံေပးသားဘဲ"
"ေပးရမွာေပါ့ ကိုယ့္ကိုမင္းကပိုင္တယ္ေလ
ကိုယ္ရဲ႕သခင္ေလးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ကိုယ္ကအားလုံးလုပ္ေပးရမွာေပါ့ "
"မလုပ္ေပးပါနဲ႕ေတာ့ ငါျပန္ေတာ့မယ္"
လက္ခံၿပီးလိုက္လာခဲ့တယ္ထင္ခဲ့ေပမယ့္အိမ္ေရာက္မွ ျပန္မယ္ဆိုၿပီးထြက္သြားတဲ့ ရာခ်ီ့ရဲ႕အေရွ႕တည့္တည့္ကိုရပ္၍
"ရာခ်ီ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"
"ပုံတိုင္း ငါအစကအလြယ္ေတြးခဲ့ဖူးေပမယ့္
ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ဒါခေလးကစားေနတာမဟုတ္မွန္းသိလိုက္ရတယ္
မင္းေရာငါေရာ ေယာကၤ်ားေလးေတြ
အတူတူမိသားစု ထူေထာင္ဖို႔ဘယ္လိုျဖစ္နိုင္မွာလဲ မင္းမိဘေတြကိုေရာဘယ္လိုရင္ဆိုင္မွာလဲ "
"ကိုယ္မိဘေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္မယ္ဆိုရင္ေရာ မင္းကကိုယ္နဲ႕ေနမွာလား "
"ပုံတိုင္း..."
"ကိုယ္ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီေလ ကိုယ္အားလုံးကိုစြန္းလႊတ္ခဲ့ၿပီလို႔ အခုေသခ်ာေလးမေျပာခဲ့တာဘဲရွိတယ္ "
"ေျပာလိုက္ေတာ့ လက္မခံရင္ေရာမင္းေရာငါေရာ ႐ြာထဲမွာနမည္ျပတ္မွာမလား "
"လက္မခံလည္း ကိုယ္ဂ႐ုမစိုက္ဘူး
ကိုယ္ကသိေစခ်င္႐ုံမို႔ ေျပာျပမွာ
ကိုယ္ဘက္ေတာ့ အားလုံးကိုရင္ဆိုင္ၿပီးမင္းနဲ႕ေနဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီ အခုေနဖို႔အတြက္ အိမ္လည္းရွိတယ္ မင္းဝယ္ထားတဲ့လယ္လည္းရွိေနတာဘဲ အတူတူလုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကရေအာင္ "
"ပုံတိုင္း မင္းဘာလို႔ခေလးဆန္ေနရတာလဲ
မင္းကအရင္က အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး"
"ကိုယ္အရင္ထဲက တဇြတ္ထိုးဆန္တယ္ ဖြင့္မျပခဲ့တာဘဲရွိတာ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ေနရာကိုလည္းၾကည့္ေလ ေဒါင့္ၾကတာမို႔
ကိုယ္တို႔ေတြ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနလို႔ရတယ္"
"မင္းသေဘာ မင္းသေဘာ "
လက္သာေလွ်ာ့လိုက္ေတာ့မည္ အခုပုံတိုင္းက ဆုံးျဖတ္ခ်က္အခိုင္အမာရွိေန၏
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္စတဲ့ဇာတ္ဘဲ ကိုယ္နိုင္ေအာင္ က ရေတာ့မည္။
"ငါေရခ်ိဳးၿပီးၿပီ ဒါေပမယ့္ ဝတ္စရာမရွိဘူး"
"အက္အတြက္မပူနဲ႕ ကိုယ္ထုတ္ေပးထားတယ္"
တကယ္လဲၾကည့္လိုက္ေတာ့ စာေရးစာပြဲမွာ အကၤ်ီတစ္စုံ မီးပူတိုက္ထားတာထင္ပါရဲ႕သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိေန၏
ကိုယ္ဝတ္တာက အေပအေတနိုင္သေလာက္သူ႕ဟာက မဝတ္ရဲ႕စရာ။
ကီးမကိုက္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကအတူတူေနၿပီးဘယ္လိုဆက္ျဖစ္ၾကမလဲ ။
"ပုံတိုင္းမင္းဘာေတြရွာေနတာ "
"အိပ္ယာေပၚလွဲေနလိုက္ ကိုယ္လာခဲ့မယ္"
"ဟင္.."
"ေဆးထည့္ေပးမလို႔ပါ "
"အာ ..."
ပုံတိုင္းက တကယ္အေနအထိုင္က မိန္းခေလးအတိုင္းဘဲ ျခင္ေထာင္အပန္းေရာင္ေလးလည္းေထာင္ၿပီး အေပၚမွာ ပင့္တင္ထားေသးတာ။
"မ်က္ႏွာမွာဘဲမလား ဒဏ္ရာေတြက "
"အင္းနည္းနည္းပါ ငါ့ဟာငါထည့္မယ္"
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေန ရာခ်ီ "
"...."
အလိုက္သတိေလး စကားနာေထာင္ၿပီးၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနေပးလိုက္တဲ့ ရာခ်ီေၾကာင့္ ၿပဳံးမိ၏
ႏူတ္ခမ္းနားနဲ႕ မ်က္ခမ္းနားမွာ အညိုေရာင္ပါသန္းေနေတာ့မည္။
အမွန္အတိုင္းေျပာရင္ သူ႕ရဲ႕ အနာကိုေဆးမထည့္ေပးခ်င္ပါ ျမင္လည္းမျမင္ခ်င္ဘူး
ဒါေတြဘယ္ေလာက္နာေနမလဲဆိုတာကို ခံစားဖူးတဲ့သူေတြဘဲ သိလိမ့္မည္။
အခုတူတူေနၿပီဆိုေတာ့ အတက္နိုင္ဆုံး လိမၼာေအာင္ ဆုံးမေပးခ်င္သည္။
<><><>
႐ြာထဲမွာေတာ့ ရာခ်ီနဲ႕ ပုံတိုင္း ညတြင္းႀကီးေပ်ာက္သြားကိစၥေၾကာင့္ ပလူျပန္ေန၏
ဒါကို ရာခ်ီတို႔လည္းသိေနတာေၾကာင့္ ကိစၥကို သူႀကီး အိမ္မွာဘဲ ဆုံးျဖတ္ၿပီး အပ်က္ရွင္းဖို႔အတြက္ႏွစ္ေယာက္သား သူႀကီး အိမ္သို႔ေရာက္ရွိေနၾက၏
"ရာခ်ီ မင္းတို႔ေတြညက ဘယ္ထြက္ေျပးသြားၾကတာလဲ "
"သူႀကီးခင္ဗ် အရင္ထဲက ဂ႐ုမစိုက္ဘဲအခုမွဘာေတြဂ႐ုစိုက္ေနတာလဲ"
"ရာခ်ီမင္းကိုယ့္အေဖကိုဘယ္လိုေခၚေနတာလဲ"
"သူႀကီးၾကားတဲ့အတိူင္းဘဲေလ "
"ဒီ!!!"
လက္႐ြယ္ဖို႔လုပ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ပုံတိုင္းကဝင္ခံလိုက္ၿပီးမွ
"ရာခ်ီက ကြၽန္ေတာ့္အပိုင္ပါ သူႀကီး ထိုးလို႔ရတဲ့လူမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး "
"ဘာကြ ရာခ်ီက ငါေမြးထားတဲ့ငါ့သားကြ"
"ရာခ်ီက ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာ သူ႕ကိုယ္သူအေပါင္လာခံထားပါတယ္ ဒါဆိုရင္ သူကြၽန္ေတာ့္ဆီက ေပါင္ထားတဲ့ သူ႕ကို ျပန္ေ႐ြးမလား အတိုးေတြလည္းမသက္ထားေတာ့ သိန္း၁၀၀ေလာက္ေတာ့ရွိေနၿပီ"
"ဘာ!!!"
"ပုံတိုင္းမင္းငါ့ကို..."
သူ႕ကိုမလိုခ်င္လို႔ျပန္စြန႔္ေနတယ္လို႔ထင္ေနမိတာေၾကာင့္ ရာခ်ီပူပန္ေနတာကို သတိထားမိၿပီး သူ႕လက္ကိုအျမန္ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္၍
"သူႀကီး ေ႐ြးမာလား "
ပုံတိုင္းသိသည္ ဒီသူႀကီးက ကပ္စီးနည္းတာကို တစ္သိန္းေလာက္သုံးဖို႔ဝင္ေလးတဲ့သူက
သိန္း၁၀၀ မေျပာနဲ႕ ၁၀သိန္းေပးရင္ေတာင္
သူေ႐ႊးမည္မဟုတ္ပါ။
"....."
"သူႀကီးမေ႐ြးရင္ေတာ့ သူႀကီးသားက ကြၽန္ေတာ့္အပိုင္ဘဲ "
"မင္းတို႔ေတြ ..."
"ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္တို႔သြား အခုမေ႐ြးရင္ေနာက္လဲေ႐ြးလို႔ရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး "
"ေ႐ြးမွာကြ! "
"သူႀကီးေျပာကြၽန္ေတာ့္ဆိုင္နာမည္ကဘာလဲ"
"မ႐ုံးခင္ေဆြးေလ"
"မ႐ုံးခင္ေဆြးေတာ့ "
"မေ႐ြးခင္ဆုံးေပါ့ "
"ကြၽန္ေတာ္နမည္ကေရာဘာလဲ"
"ပုံတိုင္းေဆာင္ေလ"
"ပုံတိုင္းေဆာင္ေတာ့ "
"ေပါင္တိုင္းဆုံးေပါ့ "
"အဲ့ေတာ့ သူႀကီးသားရာခ်ီအေပါင္ဆုံးၿပီ "
ေျပာခ်င္တာေျပာၿပီးရာခ်ီရဲ႕လက္ကိုလည္းဆြဲ၍ ထြက္လာခဲ့တာ ဘာကိုမွဂ႐ုမစိုက္သည့္ပုံပါ ။
"ရာခ်ီ ကိုယ့္အဘဆီခနသြားအုန္းမယ္ "
"အင္းငါလည္း ႏွင္းရည္ဆီခနသြားအုန္းမယ္"
အခုနထဲကေတြ႕လိုက္သည္ ႏွင္းရည္ငိုေနတာကို ကိုယ့္ညီမကိုငိုေအာင္လုပ္လိုက္တာ ဒီအသုံးမက်တဲ့ သူ႕အကိုကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနတာဘဲ။
"အင့္ အဟင့္ အင့္"
"ႏွင္းရည္ "
"ကိုကိုႀကီး နင္တကယ္ဘဲ!!!အီးဟီး"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ အေျခအေနအရ ဒီလိုျဖစ္သြား အင့္"
စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ေနတာထင္ေပမယ့္ ခါးကေနအတင္းအၾကပ္ေပြ႕ဖက္ထားတဲ့ ညီမ ျဖစ္သူေၾကာင့္ တစ္ခုခုကိုသိခ်င္မိသည္။
"ႏွင္းရည္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
"ေက်းဇူးဘဲ "
"ဘယ္လို .."
"မဟုတ္လည္းကိုကိုပုံက ႏွင္းရည္ကိုျပန္ႀကိဳက္မွာမွမဟုတ္တာ ကိုကိုပုံကႏွင္းရည္ကိုသူ႕ညီမလိုဘဲခ်စ္တာေလ အခုကိုကိုႀကီးက ကိုကိုပုံကိုအပိုင္သိမ္းလိုက္ေတာ့ ကိုကိုပုံ႕ကို တျခားမိန္းမေတြကပ္လို႔မရေတာ့ဘူးေလ
ကိုကိုပုံက မိန္းမမယူဘဲ ေယာကၤ်ားယူလိုက္တာကမွ ႏွင္းရည္အတြက္ခံသာတယ္ေလ"
"ဟုတ္ပါၿပီ အခုလိုနားလည္ေပးတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အခုေတာ့မငိုနဲ႕ေတာ့ေလကြာ ''
"ဝမ္းသာလို႔ေပါ့ အင့္ ကိုကိုႀကီးကလြတ္လပ္ေတာ့မယ္ ႏွင္းရည္ကေတာ့ အဆူခံေနရအုန္းမယ္ထင္ပါတယ္ "
"ႏွင္းရည္ပ်င္းရင္ အိမ္လာလည္ေပါ့"
ေတာ္ေသးသည္ နားလည္မူရွိတဲ့ ညီမကိုရထားတာ။
ခြပ္!!!!
"မင္းကြာမင္း ငါမ်က္ႏွာကိုအိုးမဲသုတ္တဲ့ေကာင္!!!"
အဘရဲ႕ထိုးခ်က္ေၾကာင့္ နာနာက်င္က်င္ခံစားလိုက္ရ၏
"ေတာင္းပန္တယ္ကလြဲၿပီး ကြၽန္ေတာ့္မွာဘာမွမေျပာနိုင္စြမ္းမရွိပါဘူးအဘ "
"မင္းအခုခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွ အဲ့ေကာင္နဲ႕အတူတူေနခြင့္မျပဳနိုင္ဘူး
ငါ့သားကေစာက္ေျခာက္တဲ့ကြာ ၾကားလို႔မွေကာင္းရဲ႕လား "
"ကြၽန္ေတာ့္ ရာခ်ီကိုတကယ္ခ်စ္မိသြားလို႔ပါ
ဒီတခါေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုနားလည္ေပးၾကပါ"
"မင္းအဲ့ေကာင္ကိုေ႐ြးမွာလား မင္းမိဘေတြကိုေ႐ြးမွာလား "
"ကြၽန္ေတာ္မွားမွန္းသိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္မွာ မိဘေတြမရွိရင္ မျဖစ္သလိုဘဲ ရာခ်ီမရွိရင္လည္းမျဖစ္ဘူးဗ် ၿပီးေတာ့ ရာခ်ီမွာလည္းကြၽန္ေတာ္ဘဲရွိတာ့တာ ရာခ်ီနားမွာကြၽန္ေတာ္ရွိေနေပးဖို႔လိုတယ္အဘရဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ေ႐ြးခ်ယ္ေနတဲ့လမ္းကို မပိတ္ပင္ပါနဲ႕ ဒီတခါဘဲ ဒီတခါေလးေတာ့ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ "
"မင္း!!!မင္း!!!"
"ရွင္ရယ္ေတာ္ပါတာ့ သူေ႐ြးခ်ယ္တဲ့လမ္းဘဲေလ"
အေမျဖစ္သူကလည္းငိုယိုေန၏
ကိုယ့္ေၾကာင့္ငိုယိုေနတာကိုသိေပမယ့္
မျဖစ္မေနလွ်စ္လွ်႐ူထားလိုက္ရ၏
"သား အေမ့ကိုလည္းၾကည့္ပါအုန္း အေမ့ဘက္ကိုလည္းၾကည့္ပါအုန္းသားရဲ႕ "
"ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကိုေရာ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကိုေရာဘယ္သူကၾကည့္ေပးမွာလဲ ကြၽန္ေတာ္ အမ်ားႀကီးမွန္ခဲ့ၿပီးၿပီ ဒီတခါေလးဘဲမွားမိတာပါ ဒီတစ္ခါေလးဘဲကိုကြၽန္ေတာ့္ကို ခြင့္မလႊတ္ေပးခ်င္ၾကဘူးလား "
"ပုံတိုင္း!!!မင္းကေတာ့ ေဘးေတြ႕အုန္းမယ္"
အဘက ေအာ္လိုက္ေပမယ့္ မိခင္ကေတာ့ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးသာ ျပန္ေျပာသည္။
"ပုံတိုင္း မင္းမိဘေတြကို ဒီလိုေတာင္စြန႔္လႊတ္နိုင္ၿပီေပါ့ မင္းကိုအေမကသိပ္ကိုယုံၾကည္ထားတာ အခုမင္းေ႐ြးခ်ယ္တဲ့လမ္းက သိပ္ကိုမွားတယ္ ဒါေပမယ့္ မင္းျပန္လာခ်င္ရင္ အေမတို႔အိမ္က ႀကိဳဆိုေနပါတယ္ေနာ္"
"ဘာမွမႀကိဳဆိုနိုင္ဘူး မင္းသာအခုထြက္သြားရင္ မင္းလိုအေျခာက္ကို ငါ့သားအျဖစ္လဲ မသတ္မွတ္နိုင္ဘူး"
ေ႐ြးခ်ယ္မႉေတြက ႏွစ္ခုဘဲရွိတယ္ မိဘနဲ႕ေနမလား ခ်စ္ရသူနဲ႕ေနမလားဆိုတဲ့ အေမးကိုအခုအဘဆီက ေမးခံလိုက္ရတာဘဲ။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ အခုကြၽန္ေတာ္သြားမွရေတာ့မယ္ ရာခ်ီက ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမွ်ာ္ေနၿပီ "
ကြၽန္ေတာ္ေက်းဇူးကန္းမိတာသိေပမယ့္
ေ႐ြခ်ယ္မူကိုမျပင္ခ်င္ဘူးအဘ။
"ရာခ်ီ..ကိုယ္လာၿပီ '
"အင့္ဟင့္ မင္း!!မင္း..."
ခုံေပၚကေန အျမန္ထလာၿပီးသူ႕ကိုေျပးဖက္တဲ့ပုံစံေလးက သိပ္ကိုဝမ္းနည္းစရာျဖစ္ေနလိမ့္မည္။
"ရာခ်ီ မင္းငိုေနတာလား "
"မင္း ကြၽန္ေတာ့္ဆီကို ျပန္လာသားဘဲ"
"ကိုယ္ကတိတည္ပါတယ္ "
"မင္းကြာ!!တကယ့္ကိုအဆိုးဘဲ"
"မင္းအတြက္ဘဲဆိုးမိခဲ့တာပါ "
ပိုၿပီးတင္းၾကပ္စြာ တိုးေဝွ႕ေနတဲ့ ရာခ်ီ့ရဲ႕ ဆံပင္ေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြကို ခပ္ဖြဖြေလးပုတ္ေပး၍ မသိမသာေလး နမ္းရိူက္လိုက္ၿပီး
"ရာခ်ီ မငိုနဲ႕ေတာ့ေလ ကိုယ္ရွိေနတာဘဲ"
*လီးရွက္လိုက္တာ ငါငိုေနတာဘဲ*
သူ႕မိဘေတြနဲ႕ဘဲေနေတာ့မယ္ထင္ၿပီးငိုခဲ့ေပမယ့္ ငိုၿပီးေတာ့လည္းရွက္စရာတစ္ခုျဖစ္သြား၏
"အင္းမငိုေတာ့ပါဘူး မင္းမိဘေတြကခြင့္လြတ္တယ္လား "
"မခြင့္လႊတ္ပါဘူး ကိုယ္ကိုတိုင္ကဒီလမ္းကိုဘဲဆက္သြားခ်င္လို႔ "
"ဒါေပမယ့္ မင္းမိဘေတြကိုမင္းအရမ္းခ်စ္တာမွတ္လား သူတို႔ဒီလိုျဖစ္ေနေတာ့ မင္းေနနိုင္ပါ့မလား ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့မပူပါနဲ႕"
"မင္းအတြက္ ပူေနတာမဟုတ္ဘူးရာခ်ီ
ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ပူတာ မင္းကေတာ့ ကိုယ္မရွိရင္ေနန္ိုင္လားမေနနိုင္လားမသိေပမယ့္
ကိုယ္ကေတာ့မင္းမရွိရင္မေနနိုင္ဘူး"
"...."
"ဒါေၾကာင့္ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးလိုခံစားၿပီးမေနပါနဲ႕ "
"ေက်းဇူးပါ ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္႐ူတ္မႉဒဏ္ကလြတ္လပ္ေအာင္လုပ္ေပးတဲ့အတြက္ "
"ဟုတ္ပါၿပီ ခနေနအုန္း ကိုယ္ေရခ်ိဳးလိုက္အုန္းမယ္မင္းအတြက္ မုန႔္ဟင္းခါးဝယ္လာေပးတယ္ "
"အင္းကြၽန္ေတာ္ျပင္ဆင္ထားလိုက္မယ္"
<><><>
"သူႀကီးအခု က်ဳပ္သားနဲ႕သူႀကီးသားကိစၥကိုသိခဲ့ၿပီမလား အဲ့အတြက္"
"အဲ့အတြက္ဘဲ က်ဳပ္တို႔ဘက္က အခုလိုေခၚလိုက္တာပါ "
"အဲ့ကိစၥေၾကာင့္ က်ဳပ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ က်ဳပ္သားပုံတိုင္းကအခုလိုျဖစ္ေနတာမဆုံးမေပးတဲ့အတြက္ "
"ခင္ဗ်ာ.."
သူႀကီးနားမလည္နိုင္ဘာကဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲဆိုတာ ။
"က်ဳပ္သား ပုံတိုင္းကသူႀကီးသားကိုခ်စ္ျမတ္နိုးေနတယ္ဆိုတာကိုပါ "
အခုဆိုပို၍ နားမလည္နိူင္ေတာ့၍
ပုံတိုင္းကရာခ်ီ့ကို သူဆူတာမႀကိဳက္လို႔အေႂကြးနဲ႕သိမ္းတယ္လိုဘဲထင္ေနခဲ့တာ
တကယ္ေတာ့ ပုံတိုင္းကသူ၏သားကိုခ်စ္ျမတ္နိုးတာတဲ့လား။
"ခင္မ်ားတစ္ခုခုေတာ့မွားေနၿပီး
ညကေပ်ာက္သြားတဲ့ကိစၥကိုေခၚေမးတုန္းကေတာ့ အေပါင္ဆုံးၿပီးသိမ္းလိုက္တာတဲ့"
"ဘယ္လို..."
"ရာခ်ီကသူ႕ဆီမွာပိုက္ဆံေခ်းထားေတာ့အေပါင္ဆုံးတာေနမွာေပါ့ဗ်ာ"
"ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့က်ဴပ္အတြက္စိတ္ေအးနိုင္ပါတယ္ မဟုတ္မွ က်ဳပ္သားပုံတိုင္းကသူကိုမ်ားတကယ္ခ်စ္ေနရင္က်ဳပ္အတြက္မေတြးရဲစရာဘဲ "
"ခနေလာက္လႊတ္ထားေပးၾကတာေပါ့ တကယ္ခ်စ္ၾကတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ညီအကိုေတြ စိတ္ကစားေနတာမို႔ပါ "
ႏွစ္ေယာက္သားက နားလည္မႈေတြကအႀကီးႀကီးလြယ္ေနၾက၏ ညီအကိုေတြမို႔အတူတူေနခ်င္လို႔ အေၾကာင္းျပေနတယ္လို႔သာသတ္မွတ္လိုက္ၾက၏
"က်န္စစ္ မင္းၾကားၿပီးၿပီလား "
"အင္း "
မယုံနိုင္ခဲ့ပါ အခုပထမအခ်စ္ကလုံးလုံးကိုဆုံး႐ူံးသြားရ၏ ရာခ်ီ့ကိုမေက်နပ္ေပမယ့္
အခု ကိုယ္နဲ႕မွမဆိုင္ေတာ့ဘဲ
"ဘယ္လိုလုပ္အကိုပုံတိုင္းကလည္းေျခာက္ေနတာလဲကြာ "
"အကိုပုံတိုင္းက ငါတို႔ထက္ အျမင္က်ယ္တယ္ေလ ဒါေၾကာင့္ေနမွာေပါ့"
"ဒါဆိုငါထင္တာတကယ္မွန္တာဘဲအကိုပုံတိုင္းနဲ႕ရာခ်ီကႀကိဳက္ေနတယ္ဆိုတာ"
စိတ္ညစ္ေနမိတာဘဲသိေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္လုံးအခ်စ္က အတုအေယာင္သာျဖစ္ေနလိမ့္မည္ ရာခ်ီက နဂိုတည္းအကိုပုံတိုင္းကိုကစားခ်င္ေနတာ ဒါကို အကိုပုံတိုင္းသိေအာင္ေျပာျပရအုန္းမည္။
<><><>
ပထမဆုံးေန႕ေလးကေတာ့ မ်က္ရည္ေတြအနာတရနဲ႕ ေပ်ာ္႐ြင္မႈေတြနဲ႕ပါ ေရာခက္ၿပီးမွ တေနကုန္သြားခဲ့၏
"ရာခ်ီကိုယ္အိပ္ယာခင္းၿပီးၿပီ "
"အင္းကြၽန္ေတာ္လာၿပီ "
ျခင္ေထာင္က်ဥ္းေလးထဲဝင္လာခဲ့ေတာ့ စြပ္က်ယ္အျဖဴေလးဝတ္ထားတဲ့ ပုံတိုင္းေၾကာင့္ အေနခက္ၿပီး မ်က္ႏွာလႊဲေနလိုက္ေပမယ့္ ထိုသို႔လည္းမေနခ်င္ပါ ေျပာစရာစကားေတြကရွိေသးတာေၾကာင့္ တည့္တည့္ျပန္လွည့္လာၿပီး ျခင္ေထာင္အမိုးကိုသာ အာ႐ုံ
စိုက္လွ်က္။
"ပုံတိုင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘာလုပ္စားၾကမလဲ"
"အဲ့အတြက္မင္းဘယ္လိုေတြးလဲ ကိုယ္က ရွိတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႕ အိမ္မွာအေပါင္ဆိုင္ေလးဘဲထပ္ဖြင့္မလားလို႔ "
"မင္းအေတြးေကာင္းေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္လည္းေဂၚဖီေတြအျဖစ္ထြန္းလာတဲ့အထိႀကိဳးစားေနပါတယ္ အဲ့ကရတဲ့ေငြေတြစုလိုက္ရင္ေတာ့ေအးေဆးစားနိုင္မွာ အဲ့အတြက္လည္းကြၽန္ေတာ္အားကိုးမရွာေတာ့ဘဲ ကိုယ္တိုင္ဘဲျပဳစုၿပီးစိုက္ခ်င္တယ္"
"မင္းသေဘာပါ ကိုယ္က ထမင္းခ်ိဳင့္လာပို႔ေပးမယ္ေလ "
"ေကာင္းတာေပါ့ အဲ့ေတာ့ ဟင္းခ်က္ရမယ့္တာဝန္ကမင္းယူေနာ္ အဝတ္ကေတာ့ကိုယ္အဝတ္ကိုယ္ေလွ်ာ္ေပါ့ ဒါေပမယ့္ ဒီအိမ္မွာက မင္းအဝတ္ဘဲရွိတာေလ အဲ့ေတာ့မင္းဘဲေလွ်ာ္"
"အင္းကိုယ္ေလွ်ာ္ပါ့မယ္"
"ၿပီးေတာ့ အိမ္သန႔္ရွင္းေရးက အျမင္မေတာ္တဲ့သူလုပ္ေၾကး ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့အၿမဲျမင္ေတာ္တယ္ မင္းကသာအျမင္မေတာ္ရင္ဝင္လုပ္ေပါ့"
"ဟုတ္ၿပီ အိမ္သန႔္ရွင္းေရးလည္းကိုယ္လုပ္ေပးပါ့မယ္"
"ဒါဆိုငါအတြက္ကေရာ အာငါ့အတြက္က ေကာက္စိုက္ဖို႔ဘဲရွိတာဘဲ"
"ေနာက္တစ္ခုက်န္ေသးတယ္ မင္းကေပ်ာ္႐ႊင္ေပးရမယ္ "
"ဟမ္"
"မင္းအလုပ္ကေတာ့ေပ်ာ္႐ႊင္ေနေပးရမယ္
အက္တာမင္းအလုပ္ဘဲ ကိုယ္ကေတာ့ေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္ထားေပးပါ့မယ္ "
"အာ့ဟာ့ ခင္မ်ားႀကီးကေတာ့ဗ်ာ"
ေက်ေက်နပ္နပ္ေအာ္ခ်လိဳက္ၿပီး ပုံတိုင္းရဲ႕လည္ပင္းကို အားနဲ႕ ဖက္ၿပီးဖိခ်လိဳက္ၿပီး
ေျခေထာက္ကိုပါ ခြထားလိုက္ေသး၏
အခု သူ႕ကေတာ့ပုံတိုင္းရဲ႕ရင္ခြင့္ထဲလို႔ထိုးဝင္သြားတာလား။
ဘာေၾကာင့္လဲ သူကရွက္တယ္ဆိုၿပီးသူ႕ကဘဲေျပးဝင္သြားတာဘဲ ခ်ီး။
"ရာခ်ီ ..ကိုယ့္အေပၚကဖယ္အုန္း"
"မဖယ္ေတာ့ဘူး ကြၽန္ေတာ္မသိလို႔ဖက္မိတာ ဒါေပမယ့္ သိသြားေတာ့ ရွက္တယ္ဗ် မ်က္ႏွာေတာင္မျပရဲေတာ့ဘူး "
မ်က္ႏွာမျပရဲလို႔ ရင္ခြင္ထဲဖက္ထားတာ မွတ္သားေလာက္စရာ
"အင္းပါအိပ္ေတာ့..ကိုယ္ေခါင္းပုတ္ေပးမယ္"
ပုံတိုင္းအခုသူ႕ကိုေခါင္းပုတ္ေပးေနတာကိုခံစားေနရေတာ့ ငယ္ငယ္က အေမပုံျပင္ေျပာျပရင္းေခ်ာ့သိပ္တာကိုခံစားလိုက္ရ၏
ပုံတိုင္းကတကယ္ႏြေးေထြးေနခဲ့တာ
ဒီေန႕ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ရင္ခြင္သူ႕ရဲ႕ ဂ႐ုစိုက္မႈေအာက္မွာ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မည္ထင္ပါရဲ႕။