"Güçlü kal, bırak nasıl üstesinden geldiğini merak etsinler."
Sınır
40 vote 50 yorum
Sınır dolmadan bölüm gelmicek.
İyi okumalarr💗
....
Yazardan
"Anne daha ne kadar sürecek bu ameliyat"dedi adil, hastane koridorlarında volta atarken.
"Bilmiyorum adil"dedi kumsal hanım hıçkırıklarının arasından.
Adil kalktığı yere geri oturdu. İçi içine sığmıyordu böyle bir his daha önce hiç tatmamıştı.
Bütün aile neredeyse içerde can çekişiyordu. Bir yandan daha geleli çok uzun zaman olmayan ablası.
Diğer yandan doğduğu andan bêrli yanında olan abileri. Bu nasıl bir acıydı bilmiyordu.
Tek bildiği şey bu acının bir an önce bitmesini istemesiydi.
Bütün aşiret neredeyse buraya toplanmıştı. Hepsi geçmiş olsun diyip oturuyordu.
Ancak hiç biri de iyi olucak demiyordu. Belki deseydiler adil buna inanırdı.
Hepsinin tek cevabı BİLMİYORUZ.
Adil bunu istemiyordu ki onun tek istediği şey abileri'nin ve ablası'nın iyi olmasıydı.
2 saat sonra.
Doktor'un ameliyat'dan çıkmasıyla hepsi ayağa kalktı. Kumsal hanım'ın istediği tek şey çocuklarının iyi olmasıydı.
"Alaz özaslan'ın yakınları"dedi doktor elindeki belgeleri kontrol ederken.
"Biz"dedi karan bey doktor'un söyleyiceği şeyi dikkatle dinleyerek.
"Şuan durumu iyi endişelenicek bir şeyi yok, bazı yerlerinde kırık var."
Hepsi tuttuğu nefesleri geri vermişti. Üstlerinden bir yükün azaldığını hissetmişlerdi.
"Eren Özaslan'da yakınınız değil mi?"dedi doktor.
"Evet"dediler kumsal hanım ve karan bey aynı anda.
"Peki, onun durumu ise şuan bir şeyi yok bu yirmi dört saat onun için çok önemli."dedi doktor.
Kumsal hanım bir an kendini boşlukta hissetti ve her an o boşluğa düşücekmiş gibi hissediyordu.
Karan Bey'in ise tek yenilgisi çocuklarıydı şuan ise en büyük yenilgisini yaşıyordu.
"Peki ya, baran?"dedi kumsal hanım büyük bir merakla.
"İç kanaması varmış ancak şuan iyi, onun da kırıkları var."dedi doktor ilgiyle.
"Arel?"dedi karan bey merakla, bu hayatta ki en sevdiği kişi şayet kızı olabilirdi.
Gerçi hepsini ayrı seviyordu ancak kızı onun biriciğiydi, bir tanesiydi.
"Arel Özaslan hakkında daha şuan bilgi veremiyorum. Daha ameliyatta"dedi doktor karşısında ki insanlarda göz gezdirerek.
Tepkilerini ölçüyordu ancak pek de iyi görünmüyorlardı. Doktor'da geçmiş olsun dileklerini sunup gitti.
"Anne iyimisin?"dedi adil annesi'nin koluna dokunarak, pek iyi görünmüyordu.
"İyi değilim"dedi kumsal hanım ağlayarak, kalbi ağrıyordu, içi içini yiyordu.
"Kumsal! İyimisin hayatım?"dedi karan bey karısına özel olan şefkatiyle.
"Değilim!"dedi kumsal hanım çığlık atarak.
Kendini hiç iyi hissetmiyordu. Kızının başına gelenlerin bütün sorumlusu kendisi olduğunu düşünüyordu.
Eğer o gün alışveriş'e çıkmasaydılar kızı kaçırılmıcaktı. Ve kaza geçirmiceklerdi.
"Hepsini ben yaptım benim yüzümden"dedi kumsal hanım delirmiş gibi.
Herkes anlamıştı sinir krizi geçirdiğini. Durdurmaya çalışıyorlardı ancak durmuyordu kumsal hanım.
"Doktor!"dedi karan bey bağırarak. Bir yandan da karısını tutmaya çalışıyordu.
Doktor ve arkasından gelen hemşire kumsal hanım'a sakinleştirici vermişlerdi.
Kumsal hanım bayılmıştı odaya alınmıştı.
Şimdi sadece iki kişi kalmıştı.
Adil ve karan bey.
"Ablam iyi olucak dimi baba?"dedi adil babasına sarılarak.
"Olucak, olucak"dedi karan bey kollarını oğluna sararak.
Adil ağlamaya başlamıştı, artık kendini tutamıyordu dayanamıyordu. Orda kendisi olmalıydı ablası değil.
Karan bey oğlunu şefkat ile sarmış teselli ediyordu. Oda dayanamıyordu ama direnmeliydi.
Ailesi için yıkılmamalıydı dik durmalı ailesini korumalıydı.
Adil saatlerce öyle durmuştu ki artık gökyüzü mavi değil turuncu olmaya başlamıştı.
Ameliyat kapısının açılmasıyla karan bey ve adil ayağa kalktılar.
Doktorun da çıkmasıyla soru soran gözlerle doktora bakmaya başladılar.
"Arel Özaslan'ın yakınıydınız değil mi?"dedi doktor iki kişi kalan aileye bakarak.
"Evet, nasıl oldu kızım"dedi karan bey artık dayanamıyarak. Bir an önce kızını görmek istiyordu.
"Şuan bir şey söyliyemiyorum önümüzdeki 24 saat çok önemli"dedi doktor.
"Teşekkürler"dedi karan bey sevinçle.
Kızı uyanıcaktı emindi.
"Baba abimleri kontrol edelim mi?"dedi adil babasına bakarak.
"Tamam hadi gidelim"dedi karan bey oğlun'un omzuna kolunu atarak.
2 gün sonra
"Arel ne zaman uyanıcak baba?"dedi alaz gözlerini yere çevirerek.
Pişmandı.
Hemde çok pişmandı.
Öyle ki pişmanlıktan uyuyamıyordu bile her gün uykusunda Arel onu suçluyordu.
Sonra'sı ise kanla bitiyordu. Bir kelime bir hece olan KAN
O kan kendi kanıydı sebebini bilmiyordu veya neresinin yaralandığını sadece görüyordu işte. Sebebi yok.
İçeriye giren doktor'u gören aile üyesi merakla doktor'a baktılar.
"Arel iyi mi?"dedi baran kolunda ki alçıyı tutarak.
"Durumu aynı uyanmasını bekliyoruz"dedi doktor baran'a bakarak.
"Gelişme yokmu?"dedi alazda konuşmaya katılarak.
Baran'ın ölümcül bakışları da onu bulmuştu bu sayede.
"Bunu ancak uyandığında anlayabiliriz"dedi doktor deniz'in seromu'nu değiştirirken.
"Aşk olsun baba benim durumu'mu niye sormadınız doktorlara"dedi kaç gündür tekrarladığı sorarken.
Bütün aile deniz'in bu dediği ile gülmüştü. Deniz ise kaşlarını çatarak onlara bakmaya başlamıştı.
Ailesi onu unutmuştu resmen.
"Bende mi karıştım yoksa"dedi deniz ciddilikle.
"Keşke"dedi baran gülerek.
"Kalbim çıtı pıtı"dedi deniz kollarını göğsünde bağlayıp kafasını çevirerek.
"Ah! Kolum ağrıdı be!"dedi deniz kolunu üfeliyerek.
"Yerinden çıkarmadığıma dua et sen"dedi alaz sinirle.
"Al al bir onu yapmadığın kalmıştı onu da yap"dedi deniz narkoz'un etkisiyle kolunu uzatarak.
"Napim ben senin kolunu"dedi alaz kaşlarını çatarak.
"Annee!"dedi deniz kelimenin sonunu uzatarak.
"Benim popom yeşil mi"dedi deniz ağlayarak.
"Saçmalama deniz"dedi baran baskın sesi ile.
"Ya banane"dedi deniz çocuk gibi omuz silkerek.
(....)
Adil ise yine ablasının yanında onunla konuşuyordu. Ama bu konuşmanın diğer konuşmalardan farkı vardı.
Bu sefer sadece adil konuşuyordu Arel dinliyordu. Cevap vermiyordu.
Adil ablası'nın seromlu elini tutarak okşamaya başladı. Diğer elini de ablasının yüzüne gelen saçı geriye itti.
"Neden benimle konuşmuyorsun abla?" Dedi adil Arel'in yanağını okşayarak.
"Küstün mü bana"dedi ağlamaklı sesi ile.
"Lütfen benimle konuş abla"dedi adil gözyaşları yüzünü ıslatırken.
"Abla ses ver lütfen, seni özledim."dedi adil kollarını Arel'in boynuna sararken.
"Adil"dedi baran adil'in omzuna dokunarak.
"Abi ablam küstü mü bize?"dedi adil geri çekilip gözünü silerken.
"Gel"dedi baran kollarını açarak.
Adil ayağa kalkıp abisine sarıldı. Gözyaşları da durmak sızın akıyordu.
"Ablamı özledim abi"dedi adil abisine daha sıkı sarılarak.
"Şş, tamam geçti ablan iyi olucak merak etme"dedi baran kardeşinin sırtını sıvazlayarak.
"Hadi gel elini yüzünü yıkayalım"dedi sakin ses tonuyla.
Tüm aile yeniden deniz'in odasında toplanmış düşünüyorlardı. Şimdi ne olacaktı hiçbiri bilmiyordu.
İçeri giren doktorla herkesin bakışları kapıyı buldu.
"Arel hanım uyandı."dedi doktor karşısında ki aileye en büyük haberi vererek.
Hepsi telaş ile arel'in odasına gitti. İçeriye giren aile üyeleri arel'i görünce derin bir nefes aldı.
Arel uyanmış ve hepsini şaşkın gözlerle bakıyordu.
"Siz kimsiniz?" diyen sesi duyduklarında hepsi birbirine bakmaya başladı
Arel onları hatırlamıyordu.
Hepsinin kafasında aynı soru dönüyordu. Şimdi ne olucaktı?
Hello
Nasılsınız
Yeni bölüm nasıldı.
Bu bölümde hep yazardan okudunuz
Sınır dolmadan bölüm gelmicek.
Sınır
40 vote 50 yorum