ផ្លាច់!
Mingyuវ៉ៃគូទwonwooតិច មុននឹងគាត់ដើរចេញពីទីនេះដោយមិនចង់ឆ្លើយតមនឹងការរើរបស់wonwooសោះឡើយ។
"Wonwoo?!" សម្លេងមួយស្រែកពីចម្ងាយ នោះគឺជាសម្លេង dokyeomគាត់បានទម្លាក់អ្វីដែរគាត់បានទិញភ្លាមៗ នឹងប្រញាប់ឡើងម៉ូតូដេញតាមឡានដែរហៀបនឹងបើកចេញទៅ។
ចូលមកដល់ក្នុងឡានmingyuលើកដាក់wonwooអង្គុយស្រួលបួល ដោយឡានកំពុងតែចេញដំណើរពួកគេមិនបានលឺនឹងសម្លេង dokyeomនោះទេ។
"កាលពីមុនបងមានចំនុចមួយមិនចូលចិត្តពីអូន!" Mingyuនិយាយដោយដៃគាត់កំពុងចាប់ដៃwonwooដែរកំពុងរើសចេញពីគាត់
"តែពេលនេះបងស្រាប់តែចូលចិត្តវា! អូនដឹងទេថាជាអ្វី?"
Mingyuចាប់ថ្ពាល់wonwooទាំងសងខាងដោយដៃគាត់ម្ខាងអោយមុខតូចនោះមកមើលមុខគាត់យ៉ាងចំ
"...?" Wonwooក្រវីក្បាល
"ឆ្លើយ!" Mingyuតែងសួរតែwonwooមិនដែលឆ្លើយមានត្រឹមតែការក្រវីក្បាលមករហូត។
"មិនឆ្លើយក៏បាន បងនឹងប្រាប់អូន! កាលពីមុនបងមិនចូលចិត្តនោះទេពេលខ្លួនតូចៗរបស់អូនអាចរត់គេចពីបងបាន តែពេលនេះបងយល់ថាវាមានប្រយោជន៍សម្រាប់បងណាស់"
Mingyuបានយកមាត់គាត់មកថើបថ្ពាល់wonwooទោះwonwoo ងាកមុខចេញក៏ដោយ។ គាត់កំពុងតែអរគុណwonwooដែរអាចរកផ្លូវរត់ចេញពីផ្ទះ Seungcheol បាន។
ក្មេងម្នាក់នេះមើលទៅទោះចាប់ដាក់នៅក្នុងផ្ទះហើយមានអង្គរក្សរ200អ្នកមកចាំមើលក៌នៅតែរត់រួចដែរ។
"អូនពូកែណាស់ដឹងទេ!" Mingyuលែងដៃពីថ្ពាល់wonwooថ្នមៗគាត់មើលទៅមុខតូចមិនរីករាយ គាត់កំពុងតែលួចញញឹម ព្រោះwonwooអាចរត់ចេញ Seungcheolបាន។
ឡានបើកទៅជារើយៗក៌ពួកគេក៌ចាប់ផ្ដើមដឹងដល់ការតាមពីម៉ូតូរបស់ dokyeom។
"ចាហ្វាយមានគេមកតាម!" កូនចៅនៅក្នុងឡាននិយាយមកក្រោយពីមើលឃើញម៉ូតូដែរកំពុងបើកតាមឡានទី2របស់កូនចៅmingyu។
"ជាគេមែនទេ?" mingyuកំពុងអង្គុយក្នុងឡានកាន់ដៃwonwooជាប់ ដោយពេលនេះwonwooកំពុងតែស្លន់ស្លោរកផ្លូវរត់ចេញពីក្នុងឡាន
"Hyungធ្វើអីទៀតហើយ? ដឹងទេព្រោះតែhyungខ្ញុំទៅជួបនឹងរឿងឆ្កួតឡប់អីមកខ្លះ?" Wonwooស្រែកទៅអោយmingyuគាត់កំពុងមើលទៅខាងក្រៅដែរឃើញ dokyeomកំពុងតែបើកម៉ូតូតាមឡានកូនចៅmingyu។
"បងដឹង! រឿងនេះមុននឹងក្រោយវានឹងកើតឡើងទេwonu! បងសួរអូនជាគេមែនទេដែរជាគូរស្នេហ៍អូន?" Mingyuឆ្លើយតមគាត់នៅតែមិនភ្លេចសំណួរគាត់ដដែរ គាត់ចង់ដឹងណាស់ថាម្នាក់នោះមែនទេដែរជាគូរស្នេហ៍wonwoo។
"គឺគាត់! បងឃើញហើយថាគាត់ស្រឡាញ់ខ្ញុំយ៉ាងណា ដាក់ខ្ញុំចុះទៅhyung ពួកយើងចប់ត្រឹមនេះហើយណា!" Wonwooប្ដូរចិត្តមកនិយាយលន់តួអង្វរmingyuវិញក្រែងអ្វីmingyuនឹងម្ដងចិត្ត
"Wonuបងមិនទាន់នឹងចាប់ផ្ដើមផង បានអ្វីបញ្ចប់? បងមិនយល់បើអស់ចិត្តពីបងក៏យកមនុស្សណាល្អក្រោមបងបន្ទិចក៌បាន តែនេះជាអ្វី? មនុស្សបែបនេះហេ?" Mingyuនិយាយជាមួយនឹងសម្លេងសើចមកជាមួយធ្វើអោយមុខwonwooប្រែជាពណ៍ក្រហមព្រោះខឹងនឹងmingyuដែរនិយាយថាអោយ dokyeom។
"ម្នាក់នោះជាSeungcheolបងក៌មិនបាន!" Mingyuបន្តប្រយោគរបស់គាត់ នឹងមើលទៅwonwooកំពុងមើលទៅម៉ូតូ dokyeomបើកមកតាមមិនឈប់។
"Hyung! បងcheolគឺជាបងប្រុសខ្ញុំ បងឈប់និយាយទៅហឹកហឹក!" Wonwooស្រាប់តែនឹងឃើញរឿងដែរបានកើតឡើង គាត់យំតិចក្រោយពីការគេចខ្លួនគាត់ចេញទៅជ្រុងម្ចាងទៀតនៃឡានទាំងមូល។
Mingyuមិនបាននឹងនិយាយអ្វីបន្ត គាត់មើលទៅមុខwonwooដែរកំពុងមើលទៅខាងក្រៅបង្អួចឡាន ម៉ូតូរបស់ dokyeomក៏ចាប់ផ្ដើមតាមពួកគេលឬងទាន់ទៀតដែល។
Wonwooមើលទៅតាមកញ្ចក់ឡាន ពេលលែងឃើញម៉ូតូdokyeomទៀតគាត់ស្រក់ទឹកភ្នែកតិចៗ មើលទៅខាងក្រៅឡានដែរមានអាគារខ្ពស់យ៉ាងច្រើន។
ឡានបើកទៅហូសពីតំបន់ដែរមានអាគារខ្ពស់ៗចូលមកដល់តំបន់មានភ្នំខ្ពស់វិញម្ដង។ កាលបើកឡានយូរគួរសមwonwooមើលភ្នែកគាត់មើលទៅ ផ្លូវដល់ស្អាតទាំងចិត្តមានកង្វល់។
មានដៃធំក្រាសមួយបានចាប់ស្មារគាត់តិចៗ ទាញគាត់ចូលមកក្បែរដើមទ្រូងហាប់ណែន ដៃធំនោះទាញក្បាលមនុស្សដែរមិនមានអារម្មណ៍នៅក្នុងខ្លួនអោយចូលមកក្នុងឡើងទ្រូងសុទ្ធតែសាច់នឹងអង្វែរក្បាលថ្មម។
ព្រោះតែភាពនើយហត់នឹងការរត់គេច នឹងរឿងរ៉ាវយ៉ាងច្រើន wonwooមិនចង់នឹងបដិសេធ គាត់បានសម្រាកនៅលើដើមទ្រូងmingyuរហូតគាត់បានគេងលក់បាត់។
ឡានប្រហែងជា2-3គ្រឿងបានបើកចូលដល់ទឹកដីថ្មី! ផ្ទះធំក្នុងដីមានទំហរាប់សិបហិចតា ពេលនេះម្ខាស់ទីកន្លែងកំពុងចុះពីលើកឡានដោយក្នុងដៃគាត់កំពុងបីក្មេងម្នាក់បានដេកលក់។
"Hyung?!" Wonwooបើកភ្នែកឡើងគាត់បានដឹកខ្លួនពេលដែរmingyuលើកគាត់បី
"ដាក់ខ្ញុំចុះទៅ" Wonwooនិយាយបន្តព្រោះពេលmingyuទើបតែដើរចេញបានប៉ុន្មានជំហាននោះទេ។
"អត់ទេ! បងមិនចង់ឲ្យអូនដើរខ្លួនឯងនោះ ខ្លាចអូនលួចរត់ចោលបងទៀត" mingyuនិយាយទាំងគាត់បន្តបីwonwooដើរទៅមុខមិនខ្វល់នឹងទឹកមុខនៃការខឹងរបស់wonwooនោះទេ។
Mingyuដាក់wonwooនៅលើសាឡុងនៅកណ្ដាលផ្ទះដល់ធំរបស់គាត់។
"ទុកដូចផ្ទះអូនទៅ!" Mingyuនិយាយក្រោយពីគាត់មកអង្គុយក្បែរwonwoo
"Hyungខ្ញុំចង់ទៅផ្ទះវិញ!" Wonwooហាមាត់ក្រោយពីភ្នែកកញ្ជ្រោងមើលជុំវិញផ្ទះនេះរួច ទីនេះមើលទៅយាមការយ៉ាងតឹងរឹងបំផុត។
"អត់ទេ! អូនត្រូវនៅទីនេះរហូតដល់អូនឈប់នឹកសង្សាររបស់អូនហើយនឹកបងម្ដង" mingyuគាត់យកដៃចាប់មុខតូចរបស់wonwooយ៉ាងគួរអោយស្រឡាញ់។
Wonwooមិនយល់សំដីmingyuគាត់មើលទៅមុខmingyuធ្វើភ្នែកភ្លឹងៗ
"ហា? បើខ្ញុំនៅទីនេះឃើញមុខបងរាស់ថ្ងៃ ខ្ញុំមិចនឹងអាចនឹកបង?"
"ហាសហាស!" សម្លេងសើចយ៉ាងពេញចិត្តនឹងភាពគួរអោយស្រឡាញ់របស់wonwooបានលឺឡើងពីមាត់mingyu
"បងនឹងទៅក្រៅមួយភ្លែត! អូននៅទីនេះកុំចង់រត់ទៅណា ហើយត្រូវធ្វើជាក្មេងល្អ"
ក្រោយពីសើចរួចmingyuកំពុងនឹងងើបដើរចេញគាត់និយាយហើយក៌ញញឹមយ៉ាងរីករាយទៅកាន់wonwooនឹងចាប់ថ្ពាល់គួរអោយស្រឡាញ់របស់wonwooតិចៗ
--^-^--
Mingyuបានដើរចេញពីក្នុងផ្ទះជាមួយបនឹងកូនចៅរបស់គាត់ គាត់បានឡើងឡានរួចឡាន2-3គ្រឿងនោះបានបើកចេញទៅ។
ឡានបានបើកចេញពីផ្ទះធំ បើកនៅលើកផ្លូវដែរមិនសូវមានឡានឆ្លងកាន់។
"យ៉ាងមិចហើjun?" Mingyuចុះពីលើឡានក្រោយពេលដែលបានមកដល់គោលដៅ គាត់សួរទៅjunភ្លាមពេលនាយបានបើកទ្វាឡានអោយចៅហ្វាយចុះ។
"គេនៅខាងក្នុងទាន!" Junបានដើរនាំផ្លូវmingyuចូលទីក្នុងឃ្លាំងចាស់មួយ ទីនេះមានពន្លឺតិចតួចបំផុត
ពេលដើរចូលមកក៌មានលឺសម្លេងស្រែកសួរពីកូនចៅmingyuយ៉ាងខ្លាំងនឹងមានសម្លេងនៃការវ៉ៃយ៉ាងខ្លាំងទៀតផង។
"ឯងនេះហេ?" Mingyuយកដៃទៅចាំថ្ពាលក្រាសសុទ្ធតែឈាមពេញមុខស្ទើរតែមិនយល់។
"ពួកយើងប្រដៅគេតាមចៅហ្វាយប្រាប់ហើយទាន!" កូនចៅម្នាក់ដែរបានវ៉ែកម្លោះសង្ហាអោយមើលលែងយល់នោះបាននិយាយឡើង។
"ឈប់វ៉ៃគេទៅ យើងចង់និយាយជាមួយគេ!" Mingyuដាក់ខ្លួនអង្គុយគោងទាក់ខ្លានៅពីមុខមនុស្សរបួសពេញខ្លួន នឹងត្រូវបានគេចងដៃអោយឈរមើលមកmingyu។
"Wonwooនៅឯរណា?" កម្លោះសង្ហាទោះគេវ៉ៃស្ទើរតែសន្លប់ក៌គាត់អាចនិយាយបានខ្លះៗ
"មើលខ្លួនឯងសិនទៅចាំរកwonwoo! មនុស្សឯងនេះគ្មានសូម្បីសមត្ថភាពនៅក្បែរនឹងwonwoo យើងមិនយល់ថាហេតុអ្វីwonwooស្រឡាញ់ឯង" mingyuយកបារីដែរកូនចៅហុចអោយយកមកជក់និយាយមើលទៅកម្លោះសង្ហា dokyeomដែរគេវ៉ៃឡើងមើលលែងស្គាល។
"ហិហិហាហា!" សម្លេងសើចទាំងឈឺពេញខ្លួនបានលឺឡើង dokyeomសើចធ្វើអោយmingyuប្រែទឹកមុខភ្លាមៗ
ឌឹម! មួយជើងពីmingyuចំនៅកណ្ដាលពោះរបស់dokyeomធ្វើអោយគាត់ឈឺឡើងអួល! (dokyeomប្ដីជីដូនមួយខ្ញុំ😭😭)
"សើចស្អី?"
"គឺសើចឯងខំប្រឹងយ៉ាងណាក៌មិនអាចលឺពាក្យ ស្រឡាញ់ចេញពីមាត់wonwooនឹងហើយ!" Dokyeomទោះត្រូវគេវ៉ៃយ៉ាងណាក៌មិនភ្លេចនិយាយពាក្យខ្លះទៅកាន់mingyu
"យើងជាអ្នកមកមុន ឯងជាស្អី?" Mingyuលើកដៃអោយកូនចៅចូលមកវ៉ៃdokyeomបន្ត ហើយកាត់ក៌ចេញដំណើរទៅធ្វើកិច្ចការងារផ្សេងទៀតរបស់គាត់"
--^-^--
កុំតឹងទ្រូងអីបងប្អូន! dokyeomតួរអត់ងាប់ទៅណាទេតែវេទនាតិច🥲
_ GREEN _