ក្រោយពីDokyeomបានដើរចេញទៅwonwooអង្គុយនៅទីនេះតែម្នាក់ឯងសក់ក្បាលប៉ះជាមួយនឹងខ្យល់ធ្វើអោយខួចទ្រង់ទ្រាយ តែភាពស្រស់ស្អាតនៅតែមានសម្រាប់គាត់។
"ហ៊ើយ!" Dokyeomដើរចេញមិនបានប៉ុន្មានwonwooដកដង្ហើមយ៉ាងធំ គាត់មើលទៅទឹកទន្លេចង់ដឹងណាស់ថា jeonghanយ៉ាងមិចទៅហើយ។
"បងយ៉ាងមិចទៅហើយ?" Wonwooសួរទៅទឹកទន្លេ នឹងគុបដុំថ្មតូចល្មមទៅក្នុងទឹក ទីនេះមិនសូវមានមនុស្សឆ្លងគាត់នោះទេ ហើយគាត់ក៌និយាយវាលឺគួរសមទើបធ្វើអោយធូរចិត្តបានខ្លាំង។
"បងអត់អីនោះទេ! គ្រាន់តែនឹកអូន" សម្លេងមួយហោះចូលមកក្នុងត្រចៀកwonwoo គាត់បែរទៅយ៉ាងលឿន ងាកទៅភ្នែកតូចដូចជាសត្វកញ្ជ្រោងប្រែជាធំៗ
Wonwooស្ទុះងើបឡើងយ៉ាងលឿនគាត់ចាប់ផ្ដើមញ័រដៃ ញើសចាប់ផ្ដើមហូរមកជារើយៗ
"Hyung?" Wonwooដើរថយក្រោយទៅកាន់ទឹកទន្លេ មើលទៅបុរសមានមាឌខ្ពស់ស្រឡះ ដែរគាត់បានឈប់គិតចង់មួយខែហើយតែពេលនេះបានឈរនៅពីមុខគាត់ទៅវិញ។
"បង? ត្រូវហើយនឹកបងទេ?" គាត់ដាក់ដៃចូលក្នុងខោប៉ៅខោដើរចូលមកជិតwonwooជាមួយនឹងអង្គរក្សជាច្រើនអ្នក មុខញញឹមផ្អែមម្នាក់នេះមិនមានអ្នកណាក្រៅពីkim mingyu។
មិនចាំយូរ មិនត្រូវឆ្លើយនឹងសំនួរដែរបានសួរwonwooគេងចេញទៅម្ខាងតែសោកស្ដាយណាស់ព្រោះនៅខាងមុខគាត់មានកម្លោះmingyuហើយនៅខាងឆ្វេងនឹងខាងស្ដាំសុទ្ធតែអង្គរក្សរបស់mingyu។
"ហៃយ៉ា!! អស់ផ្លូវហើយ លោតទឹកល្អទេ? តែថាអូនខ្លាចទឹកមែនទេ? តោះលោតជាមួយគ្នាចាំបងអោយអូនជិះលើខ្នងបង!" Mingyuដើរចូលមកជិតwonwooនៅតែបន្ទិចទៀតនឹងចូលដល់មាត់ទន្លេមិនខាន
Wonwooមើលមុខmingyuទាំងភ័យជើងគាត់មិនមានកម្រើកទៅក្រោយទៀតនោះទេ តែពេលនេះគាត់ពិតជាអស់ផ្លូវដូចmingyuនិយាយមែន ចឹងមានតែលោតទឹក?
"អួយ!" Wonwooត្រៀមខ្លួនបិទភ្នែកនៅវិនាទីបន្ទប់គាត់នឹងលោតទឹកទន្លេនេះមិនអាន តែយ៉ាងណាជើងដែរលើថយក្រោយស្រប់តែហោះឡើង។
"លែងhyungលែង!" Mingyuចាប់ចង្កេះនឹងលើលឺwonwooដាក់នៅលើស្នារបស់គាត់ដោយពេលនេះwonwooរើឡើងមិនឈប់។
ផ្លាច់!
Mingyuវ៉ៃគូទwonwooតិច មុននឹងគាត់ដើរចេញពីទីនេះដោយមិនចង់ឆ្លើយតមនឹងការរើរបស់wonwooសោះឡើយ។
"Wonwoo?!" សម្លេងមួយស្រែកពីចម្ងាយ នោះគឺជាសម្លេង dokyeomគាត់បានទម្លាក់អ្វីដែរគាត់បានទិញភ្លាមៗ នឹងប្រញាប់ឡើងម៉ូតូដេញតាមឡានដែរហៀបនឹងបើកចេញទៅ។
--^-^--
Part11នឹងផុសក្នុងtelegram😚
_GREEN_