İyi okumalar, oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın ✨
*•*•*
23.Bölüm:Sana yenildiğini söylemiştim
Kalp ve beynin bir arada çalışması o kadar zor bir denklemdir ki bunu başarabilen insanlara saygı duymak dışında hiçbir şey yapamazdım.
Kalbin seçtiğini beyin reddeder, beynin seçtiğini kalp. Öyle bir çıkmaza girersin ki bu ikilemin sonunda boynun süs niyetine intihar ipiyle taçlanırdı.
Kaçmak istedikçe batar, bağırıp kurtulmak istedikçe daha da boğulurdun. Koca bir dipsiz kuyuydu.
Her asrın vazgeçilmez ikilemiydi, beyin ve kalp ikilemi.
Her fani can gibi ben de düşmüştüm sonunda bu ikilime. Kalbim onu istiyordu, mantığımsa kaç, canını yakacak, seni yakacak diyordu.
Bu ikilemden kurtulmanın bir yolu yok muydu? Yavrarırım biri bana çıkış yolu göstersin.
İstediğim tek şey içip dağıtmaktı fakat arkadaşlarım o kadar meşguldü ki bunu bile yapamamıştım. Sabaha kadar ayık kafayla düşünmüş, beynime hücum eden keskin dilli yılanlarla savaşmıştım.
Jeon Jungkook bana kırılmış mıydı?
Kurdumun canı yanıyordu.
Uyuyamıyordum.
Uyumamıştım.
Biri sanki kalbimi avuçları içine almış, sıkıyor, eziyor, atışlarını durduruyordu. Kurdumun pençelerini orada hissedebiliyordum.
Bana kızgındı.
Uykusuz geçirdiğim gecenin sabahında morarmış ve şişmiş göz altlarımla birlikte uyanmış, aynadaki aksime attığım alay dolu gülüşle de okula gitmek için hazırlanmaya başlamıştım.
Zerre kadar heves ve istek yoktu bu hazırlanmada fakat yine de kampüse gitmek istiyordum. Belki bir ihtimal onu görürüm diye.
Kendime bu eziyeti neden yaptığım sorusunu kendi kafamda geçirdim.
Vita.
Tek cevabım buydu. Jungkook bana aşık olabilirdi belki bir ihtimal ama Vita ortaya çıktığı zaman benden kopmak onun için çocuk oyuncağından farksız olacaktı.
Geriye yalnızca kırıklarıyla dağılmış bir ben kalacaktım.
Artık kurdumu dinlemek istemiyordum. Jungkook'dan vazgeçmesi gerekiyorsa vazgeçecekti. Jungkook'un zaten bir eşi vardı, onun kurdu sana ait değil diye bağırmak istiyordum artık kurduma.
O, sana ait değil. Onun ruhu başkasına bağlı. Kabullen ve vazgeç.
Geçirdiğim sessiz ve sinir bozucu yolculuk sonucunda üniversiteye varmış ve beni bekleyen Seokjin hyungun yanına gitmek için kafeteryaya doğru ilerlemeye başlamıştım.
Hobi hyungun hala ayağı sağlam değildi. Bu sebeple de rapor almış ve okula gelmeme kararı almıştı. Yoongi hyung ise bugün Seul'e geri dönüyordu.
Belki bu akşam benimle birlikte içerdi.
İçmeye ihtiyacım vardı.
Kafeteryaya vardığımda gördüğüm görüntü yerimde durup nefeslenme ihtiyacıyla akciğerlerimi sıkıştırmıştı. Jungkook ve Namjoon, Seokjin hyungla birlikte oturuyorlardı ve Jin hyung beni çoktan görmüş yanına çağırıyordu.
Jin hyungla birlikte jungkook'un da bakışları bana değdiğinde oradaki ifadesizlik ister istemez canımı yaktı.
Bunu hak ettin.
Bunu hak ettim.
Kaçacak deliğimin olmadığına karar verdiğimde kendi taktiğimi uygulamaya devam ettim. Görmezden gel.
Zor değildi. Hiç zor değildi. Canımı yakmıyordu hiçbir şey.
Kandır kendini böyle, aferin.
Sonunda yanlarına vardığımda mecbur Jungkook'un tam karşısına oturmuştum. Bakışları üzerimdeydi, bunu hissedebiliyordum. Ama oradaki ifadesizliğe katlanacak yürek bende yoktu.
Canım acımıyordu işte.
Kısa bir selamlaşma sonrası Namjoon, Jin hyunga çocukluk anılarını anlatmaya devam ederken ben de ne ara bu kadar yakınlaştıklarını sorguluyordum.
Onları dinlemiyordum açıkcası. Namjoon hyung'un küçükken birini düşürmeye çalışırken arkadaşının ona aşık olması çok da dikkatimi çeken bir konu değildi.
Konuşma boyunca masada olan gözlerim, bende olan bakışları...
Eziliyordum.
Canım yanmıyordu.
Kafeteryanın girişinde gördüğüm Jimin, aceleyle buraya doğru gelirken onun telaşını hisseden biz de ayaklanmıştık artık. Önümüze kadar gelen Jimin dudaklarını araladığında "Jungkook." Diye soluklanmış "Cinsiyetsiz... cinsiyetsiz birini buldum." demişti.
Zamanın durduğunu hissediyordum. Kalp atışlarım kulaklarımın uğultusuna karışırken nefesim bana yetmiyor.
Jungkook'un gözlerine değen gözlerim oradaki ifadesizliği yadırgadı.
"Gidelim." Bakışlarını benden bir an bile çekmeden yanımdan adımlayıp gitti.
Onu bulmuşlar mıydı?
Canım yanıyordu.
Çok yanıyordu.
En başından beri yanıyordu.
Sana yenildiğini söylemiştim.
*•*•*
Taehyungie:
Hyung
Geldin mi
Minik kedi hyung:
Geldim
Taehyungie:
Bana gelebilir misin
Acaba
Minik kedi hyung:
Görüldü
Taehyungie:
Sarılmaya ihtiyacım var
Minik kedi hyung:
Görüldü
Geliyorum
*•*•*
Kabullenmek, her şeyi daha da zorlaştırıyordu.
Yoongi hyung bana geldiğinde zaman kaybetmeden yerdeki masanın üstüne alkol şişelerini dizmiş ve içme gecesi yapmaya başlamıştık. Ruhumdaki yangını söndürme ihtiyacıyla koca iki şişe alkol tüketmiştim ben de.
Beynim pelte kıvamındaydı ama ruhumdaki yangın bir gram azalmamıştı.
Alkolün hiçbir şeyi unutturduğu yoktu. Kim dediyse yalan söylüyormuş. Yani bende unutturmadı hiç yoktan...
Sarhoşluğun vermiş olduğu sersemlikten dolayı kelimeler ağzımdan net çıkmazken "Yoongi hyung, buldular işte onu. Haklıydım bak. Gitti yanımdan öylece. Gözlerime baka baka gitti." demiştim.
Yoongi bıkkınlıkla derin bir nefes alırken bana bakarak kafasını iki yana salladı. O oldukça ayıktı. Bir bardak bile içmemişti.
Onun kadar güçlü olmak isterdim. Ya da cesur...
Oturduğu yerden ayaklanan yoongi hyung benim yanıma gelip çökmüş ve yanaklarımı ellerinin arasına hapsederken "Taehyung kendine mi gelsen artık? Bir şeylerin netleştiği yok. Kafanda kuruyorsun şu an. Jimin 'onun, vita olup olmadığı kesin değil.' dedi unuttun mu?" diye nutuğunu çekerek tekrar içine bir nefes çekerek keskin bakışlarını bakışlarıma dikmiş ve "Gözlerime baksana sen bir." demişti.
Bayık bakışlarım bakışlarına tutunduğunda oradaki kararlılığı seçebilmiştim. "Jungkook'tan mı hoşlanıyorsun sen, Taehyung?"
Nefesim boğazıma dolandı.
Söylesene Taehyung? Jungkook'tan mı hoşlanıyorsun?
Hoşlanıyor muyum?
Yalnızca hoşlanıyor muyum?
Dediğim gibi kabullendikten sonra her şey çok daha zordu.
Gözlerim dolarken ellerimi Yoongi Hyungun yanaklarımdaki ellerinin üzerine koymuştum ve dudaklarım büzülürken "Nasıl oldu bilmiyorum ama..." bir küçük burun çekişi "Ben ona aşık oldum galiba..."
Gözleri kapanırken başını eğen Yoongi hyung, derin bir nefes alırken tekrardan başını kaldırmış ve "Taehyung... hiçbir şey için geç değil. Evet Vita diye bir gerçek var ortada ama bu yine de onun sevgisini elde etmeyi denemen için önünde bir engel olmamalı. Denemelisin, belki de Jungkook seni seçer?" demiş ve başımı kendine doğru eğerek göğsüne yaslarken "Acı çekmek istemediğin için onu kendinden uzaklaştırmıyor musun?" Demişti. Saçlarımı okşayarak "ama buna rağmen acı çekmiyor musun balım?" diye şefkatli bir ses tonuyla tamamlamıştı cümlelerini.
Çekiyordum.
Aklımda tonlarca ihtimal geçiyordu.
Jungkook buldukları kişiyi ne yapmıştı?
Belki de bir yerde oturmuş birbirlerini tanıyorlardır.
Ya da belki...
Düşünmeni istemiyorum, sus.
Yoongi hyung ayağa kalkıp beni de kaldırdıktan sonra "Hadi yatağına geç. Yoruldun bugün, dinlen." demişti.
Ona eşeğin trene baktığı gibi bakarken kendimi geriye doğru bırakmış ve koltuklardan birine kıvrılmıştım. "Burada uyuyacağım."
Bıkkınlıkla oflayan yoongi hyung "Bekle yastık ve battaniye getireyim." demiş ve 5 dakika sonda elindekilerle geri dönmüştü. Bu bıkkınlığının kendi canımı yakmamdan kaynaklı olduğunu biliyordum.
Işığı kapatıp uyumaya giden Yoongi Hyungla birlikte gözlerim açılırken zehirli yılanlar tekrardan zihnimi işgal etmişti. Bu sefer bunu istemiyordum. Kendi hikayemin gidişatını sadece ben değiştirebilirdim.
Ve vazgeçmek benim lügatımda yoktu.
O kadar kolay pes etmeyecektim. Onu kaybetmeyecektim. Vita istediğini yapabilirdi fakat ben savaşmadan pes etmeyecektim.
Hata yapmıştım ama bunu düzeltebilirdim.
Jeon Jungkok'u kaybetmeyecektim.
Canım yanacaksa bile çabalamadığım için değil çabalamama rağmen başaramadığım için yanacaktı.
Ben de güçlü ve cesur olabilirdim.
*•*•*
⚠️ Dikkat delta çıkabilir ⚠️
Namjoon:
Yani vita o değil
Jungkook:
Öyle bir enerji hissetmedim
Vita o değil yüksek ihtimalle
Jimin:
Yani bu sefer de olmadı
İki kişi gördü
Namjoon:
Jungkook
Kaç gündür moralin bozuk gibi
Vitayı bile umursamıyorsun nerdeyse
Sorun ne
Jungkook:
Sorun yok
Vitayı da umursuyorum gayet
Jimin:
Yeme bizi jungkook
Hevesli bile değildin yanına giderken
Jungkook:
Sana öyle gelmiştir
İki kişi gördü
Jimin:
Biliyor musunuz
Taehyung'un da morali yokmuş
Jungkook:
Morali mi yok|
Neden|
Görüldü
Namjoon:
Seni gidi Jimin|
Halla halla
Onun neyi varmış
Jimin:
Aferin namu devam ettir|
Bilmem
Yoongi yemek bile yemediğini söyledi
Namjoon:
Yok artık
Neden ki acaba
Hasta falan mı
Jimin:
Olabilir
Bilmiyorum
Jungkook:
Hasta mı|
Neyi var|
Görüldü
Namjoon:
Neyse
Bugün buluşsak mı
Bir şeyler yaparız
Jungkook:
Yorgunum ben
Siz bakın keyfinize
Jimin:
:)|
*•*•*
Görmezden gel "kalp kazandı" olarak değiştirildi
Yarasaran:
Topla cesaretini Taehyung|
Yaparsın sen|
Yaz işte|
Saçmala gerekirse|
Kalp kazandı:
Taehyung
Yarasaran:
Yuh|
Hissettin mi noldu|
OF NİYE YAZDIN Kİ|
Efendim
Kalp kazandı:
nasıl öğreneceğim ki|
Sanırım tişörtüm kirli sepetinde kaldı
Yarasaran:
Başka neden yazıcak ki zaten..|
Aptal Taehyung|
Bilmiyorum
Çamaşırların hepsini yıkadım
Aralarında olabilir
Yıkamadım ki|
Tişörtü sana veririm mi sandın|
Benim o artık|
Kalp kazandı:
Anladım
Bir ara getirirsin o zaman
Yarasaran:
Görüldü
O kişi
Kalp kazandı:
Görüldü
Yarasaran:
Yani
Cinsiyetsiz olan kişi
Vita mıydı?
Kalp kazandı:
Bunun seni ilgilendirdiğini sanmıyorum?
Yarasaran:
Evet
Öyle
merak ettim sadece
Kalp kazandı:
Görüldü
Hasta mısın|
Yarasaran:
Yanık kremi
Kalp kazandı çevrimiçi
Kalp kazandı yazıyor...
Kalp kazandı:
Ne
Yarasaran:
Yanık kremi de bende
İstersen getirebilirim
Kalp kazandı:
Hasta hasta mı?
Yarasaran:
Hasta mı?|
Görüldü
Kalp kazandı:
Hay jungkook ya|
Neyse
gerek yok
Yarasaran:
Hasta..|
Ah evet
Ben de çok kötü hastayım
Kimse de yok yanımda bakıcak
Getiremezdim zaten
Kalp kazandı:
Doğruymuş yani|
Anladım
Yarasaran:
Görüldü
Jungkook
Çok hastayım ben bu arada
Kalp kazandı:
Acile git taehyung
Yarasaran:
Ama götürecek kimse yok
Kalp kazandı:
Yine mi mecbur bana kaldın
Yarasaran:
Gelemez misin
Kalp kazandı:
Görüldü
O kadar yakın olduğumuzu sanmıyorum Taehyung
Yarasaran:
Görüldü
Anladım
Ben bir çaresine bakarım o zaman
Kalp kazandı:
Görüldü
Yoongi yok mu?
Yarasaran:
Doğru ya|
Yoongi hyung|
Yok onun işi vardı
Yanımda değil şu an
Yani artık değil |
Kalp kazandı:
Görüldü
Sana olan şu zaafımdan nefret ediyorum|
Geliyorum
Yarasaran:
İŞTE|
ama bir saniye|
Ben hasta değilim ki|
Pekala|
Bunu da hallederim|
Görüldü
-BÖLÜM SONU-
Kitapta asla bir şeyler yerine oturmuyor...
Bu bölümü de yazdım ama hiç içime sinmedi. Geçiş bölümüydü ve Taehyung'un duygularını biraz daha anlayın diye yazdım.
Kitabın çizgisinden çıkmak istemiyorum açıkcası ama çıkıyor gibi hissediyorum...
Yaşanacak şeyleri kafamda az buçuk planlamıştım ama oturtamıyorum nedense... sanırım acemi yazarlığım ilk kez yüzüme vurdu.
Bunu da buraya yazdım çünkü sanırım diğer bölüm biraz (ne kadar süre bilmiyorum) geç gelecek. Ne olursa olsun bu kitabın finalini yazmak istiyorum aksi takdirde merakla okuyan okurlara çok büyük haksızlık yapmış olurum.
Kitabı yazarken hiç böyle hayal etmemiştim niye böyle oldu ki...
Sonraki bölüme kadar kendinize dikkat edin💜
-Satürn