Chapter 32: Second Time
"Someone used the Sunstone and it has Healing power?" ulit na tanong ni Kazuki sa amin.
Sabay naman kaming napatango ni Kura. Sinabi namin lahat ng nangyari sa amin kanina. Lumubo naman ang nguso ni Fuma ng marinig ito, "Halos hindi kami kumain para lang mag-hanap!" ani niya.
Agad namang humalakhak si Kura, "Basta kami andami naming kinain!" tukso niyang ani.
Ngumuso lang si Fuma at hindi na sumagot sa kanya.
"So, they're planning to give it tomorrow?" tanong ni Kazuki at tumingin sa akin.
Tumango ako. "They insisted. Hindi nila ito ibibigay."
Tumango naman ito sa akin.
"Ang pangit rin kong sapilitan namin itong kukunin." dagdag ni Kura.
"Good. Let's rest for today." tanging saad ni Kazuki sa amin.
Napatango naman ako habang tumatalon sa tuwa sina Kura at Fuma. "Can we go out?" she excitedly asked.
Tumango lang si Kazuki sa kanya bilang tugon. "Tayo na, Haruka!"
"Let's go, Kazuki!"
Sabay pa nilang sigaw ni Fuma. Ngunit agad akong umiling, ngumuso naman ang dalawa at nakita ko ring umiling din si Kazuki. Napa-iwas naman ako ng tingin ng lumingon ito sa akin.
"I am too tired. Mag-iingat kayo." malamig na sagot niya.
Sabay naman kaming napalingon sa kanya. Tama ba ang narinig ko? Patago akong napangiti.
"Mag-iingat? Nag-iba na si Kazuki!"
"Omo?"
They exclaimed. Napa-iling nalang ako at walang ganang tumalikod sa kanila. Gaya ko hindi na rin pinansin ni Kazuki sila Kura at humiga na ito sa isang kamang nandito.
"Bibili lang kami ng makakain natin!" malakas na sigaw ni Kura bago sila umalis ni Fuma sabay sara ng pinto.
Namayani ang katahimikan pag-alis nilang dalawa. Pinigilan ko ang sarili kong lumingon sa gawi niya at tukuyin kong ano ang ginagawa niya ngayon.
"Look---"
Hindi natuloy ang sasabihin ni Kazuki ng sabay kaming napatingin sa isat-isa. I sense a nyxia is approaching to us. This is not from Kura nor Fuma. Someone is coming for us. Napatitig kami sa may pintuan. Hanggang sa nakarinig kami ng paulit-ulit na katok.
Sabay kaming tumayo ni Kazuki. Siya na mismo ang nag-bukas ng pintuan at binungad kami ng humihingal na Maki. Kumunot ang noo ko ng makita ang itsura niya. Pinaghalong matinding takot at pagod ay bakas sa mukha niya.
"Who are you?" malamig na tanong ni Kazuki.
"Siya ang apo ng may-ari sa isang Sunstone." mahinahon kong sagot kay Kazuki. Inilipat ko ang tingin kay Maki. "Anong nangyari, Maki?" deritso kong tanong kay Maki.
"Si Lola... sapilitan siyang k-kinuha." nanginginig niyang ani.
Bigla kaming na-alerto ni Kazuki. It happened again. Someone was trying to get the Sunstone other than us. They're here again!
"Who are they?" malamig na tanong ni Kazuki.
"They're wearing a robe." tanging sagot ni Maki sa kanya.
"It's them... again. Let's go!"
Napatango ako sa sinabi ni Kazuki at agad kaming tumakbo at sumunod kay Maki. Napakunot naman ang noo ko ng may maalala, napatitig ako sa likod ni Maki at nag-salita. "Can you do that?"
"What?" tanong niya habang patuloy kami sa pag-takbo.
"Portal."
Umiling ito. "I can't. I can only do that when I'm inside of my house." tanging sagot niya.
Tumango ako kahit hindi niya nakita.
"How did this happened?" malamig na tanong ni Kazuki.
Hindi naka-sagot agad si Maki sa tanong niya. Kumunot lang noo kong nakatingin sa kanya. Makalipas ang ilang segundo ay rinig ko ang malalim niyang pag-hinga.
"We tried to e-escape.." garalgal ang kaniyang boses. Hindi ako makapaniwalang napatingin sa likod niya. "I'm sorry, but we didn't want to give the Sunstone." dagdag niya.
"I'm sorry?" tila galit na sagot ni Kazuki.
"Please... h-help us. Pangako, ibibigay na namin ang Sunstone! Maligtas lang si Lola, h-hindi ko alam... hindi ko alam ang gagawin ko."
Sabay kaming napahinto. Nakarating kami sa mismong bahay nila Maki. Ramdam ko ang panginginig niya, kahit na ako napaseryosong napatingin sa harap.
Ang matanda... her Lola was holding the Sunstone tightly. Pilit na tinatago sa bandang dibdib niya habang may nakatusok na nilalang sa may batok niya.
Burn.
Na-blanko ang mukha ko habang napatingin sa naging abo na nilalang. Agad naman na tumakbo si Maki para masalo ang Lola niya. Nakarinig naman kami ng boses na tila nadismaya sa kanyang nakita. Agad kaming tumakbo ni Kazuki patungo sa kanila at pinalibutan sila.
"May kumakalat na kulay lila sa batok niya!" hindi makapaling sigaw ni Maki.
Sabay naman kaming napatingin ni Kazuki tungo dito. Kumunot ang noo ko. I never seen something like this before. Ngunit agad itong napalitan ng pangamba ng marinig ko ang sinabi ni Kazuki.
"That was a poison. Use the Sunstone!"
Tila napahinga ng maluwag si Maki sa sinagot ni Kazuki. Tila nawala sa kanyang isip na hawak parin ng matanda ang Sunstone nila.
Napaseryoso naman kami ni Kazuki ng biglang may lumitaw na dalawang tao. Pawang nakasuot ng roba.. roba na halos palagi naming nakikita.
They're the same.. A mix of blue and white linings.. they're here again!
"I told you! Kung kinuha palang natin agad ang Sunstone!"
Isang boses ng lalaki.
"I need to recharge.. my babies also need too."
Boses ng babae.
"They are just citizen in this city." dagdag ng babae.
Kumurba ang ngiti sa labi ko. Tila pareho kami ng nararamdaman ni Kazuki dahil nakita ko kung paano siya ngumisi.
We are just citizen.. for now.
Unti-unti silang lumitaw, napatitig kami sa isat-isa. Ang ilaw sa bahay ni Maki ang nag-sisilbi naming liwanag sa dilim.
"Woah! They look so healthy!" matinis na sigaw ng babae. Unti-unti namang lumitaw ang mga nilalang sa likod niya.
This creature has a large, needle-like proboscis, and its body is covered in shimmering, iridescent scales.
Kazuki instantly pulls himself in front. Tinatabunan kami nina Maki.
Napatingin ako sa kanya. "I can burn that." malamig kong ani.
"I know." sagot niya.
"Then why are you like that?"
I heard him hissed. "The guy is intently looking at you." sagot niya.
Tiningnan ko ang sinabi niya at doon ko lang napansin. The guy was looking at me... his eyes are fixed for me.
"Maki..." napalingon ako sa likod ng marinig ang boses ng matanda.
Bigla namang nagliwanag ang mukha ni Maki at agad silang nag-yakapan.
"F*ck*ng Sunstone!"
Agad nalipat ang tingin ko sa kanila ng marinig ang mura ng lalaki. Napansin ko namang napatitig sila sa matanda na nakatayo na ngayon sa likod namin habang akay ni Maki.
"Rai, do not worry. We can still get that." malambing na ani ng babae sa kanya.
Rai... his name is Rai.
"You better do it, it's all your fault!" malamig niyang sagot sa babae.
Ngumiti lang ang babae sa kanya at muling tumingin sa amin. "They don't mess up with the upper seats, right?" nakangisi niyang ani. "Plus.. they're are just a normal citizen." dagdag niya.
Upper seats?
Ngunit sabay kaming napasinghap ni Kazuki ng makarinig ng malutong na sampal. Agad napahawak sa pisngi ang babae habang hindi makapaniwalang napatitig kay Rai.
"You're still a fool, Reta! I still don't understand why you became like us!" malakas na sigaw ni Rai.
Muli akong lumingon kay Maki. "Find a safe place, quickly!"
Tumango si Maki at dali-daling pumasok sa bahay nila. Pinilit ko namang wag mabigla ng makitang unti-unting nag-iba ang hugis ng bahay sa labas.
Napalingon ako pabalik ng may maramdaman. I can sense it... Kazuki grab my hand and pulled me toward his side. Agad may nabuong malaking itim na bilog sa likod namin. Doon ko nakita ang mga nilalang na gawa ng babae na agad nawala ng makapasok sa kapangyarihan ni Kazuki.
"A dark magic." tila namamangha saad ng babae.
"Be cautious with her creature they have a venom." mariin na bulong ni Kazuki sa akin.
Napatango ako sa sinabi niya. Ngunit agad nanglaki ang mata ko ng biglang lumitaw si Rai sa harap ko. Nabigla ako ng hawakan niya ang mukha ko at ngumisi. Narinig ko naman ang malutong na halakhak ni Reta.
Biglang napamura si Kazuki at naramdaman ko nalang ang bisig niya na sumalo sa akin. Sa ilang segundo, hindi ko maramdaman ang katawan ko. Napalaki pa ang mata ko ng makitang pinalibutan kami ng kapangyarihan ni Kazuki na naging dahilan ng pag-iwas ni Rai at bumalik sa pwesto niya kanina.
Napahawak ako sa dibdib ko, parang kinukuha ang hangin ko sa loob. Nahihirapan akong huminga.. lumiliit ang hangin sa loob. Pilit akong humihinga ngunit.. napapikit ako, hindi ko na naririnig ang paligid. Parang kinuha ang lahat ng lakas ko, hindi ko maramdaman ang katawan ko.
Para akong nahuhulog.. nahuhulog sa walang-hanggang bangin.
I saw a hand... I grab it.. Wala atubili akong kumapit dito. Bigla kong naibuka ang aking mata at malalim na napahinga. Agad kong hinabol ang aking hininga na para bang galing ako sa pag-takbo.
Nilibot ko ang tingin sa paligid. Nandito na naman ako... sa loob ng kapangyarihan niya. Bumungad sa akin ang nag-aalalang mukha ni Kazuki. He never looked shocked.. he just stared at me with those worried eyes. It was strange.. He just saw me came back to life twice.. twice in a row.
"I'm glad!"
Una kong narinig sa bibig niya kasabay ng pag-yakap niya. Hindi ako nakasagot.. hindi ako nakakilos. Pilit na pinoproseso ng utak ko ang nangyari.
"W-what was happened?"
Tanging hinawakan lang ako ni Rai, ngunit bakit ganon?
"He... has a powerful magic.. A touch of death."
Pinilit kong wag mag-pakita ng emosyon. His power.. Rai's power is so dangerous. Hindi ko mapigilang hindi mangamba, kahit na si Kazuki ramdam ko ang lakas ng tibok ng puso niya.
Our life.. no his life is at stake. Hindi ko mawari kung anong mangyayari kina Kura at Fuma kung nandito sila ngayon.
"I'll take care of him." seryoso kong ani sa kanya.
Unti-unti akong tumayo at tumitig kay Kazuki. "Are you sure? I must---"
"No!" putol ko sa sinabi niya. Napahinga ako ng maluwag at maiging tumitig sa kanya. "Just trust me.. Kazuki."
He was taken aback. Napaawang ang bibig nitong napatingin sa akin. I just called his name... for the first time right in front of him. Ramdam ko ang pag-bilis ng tibok ng puso ko.
Sumilay ang ngiti sa labi niya. Kahit pigilan ko man, kusang gumanti ang labi ko at ngumiti.
"Be safe." tanging sinagot niya.
Tumango ako. Binalik ko ang walang ekspresiyon ko na mukha at tumingin kay Kazuki. Iwinasiwas niya ang kamay niya kasabay ng pag-kawala ng itim na kapangyarihan niyang bumalot sa aming dalawa.
I can't let him touch him.. not in front of my eyes!