"Mafiaရဲ့wife"
Part_24
"သခင်မ ဒီ ဟင်းတွေကို ကုန်အောင်စားရပါမယ်"
"နှင်းဆီကြည့်လိုက်တော့ ဟင်းတွေကလဲ၊အနောက်တိုင်အစာစားတွေ ဖြစ်နေလေ၍၊
ကိုယ်မကြိုက်တဲ့အစာစားဆိုရင် အားမနာတတ်ဘဲပြောတတ်တာ နှင်းဆီရဲ့အကျင့်မလိုပြောလိုက်ရလေသည်။
"တခြားဟင်းမရှိဘူးလာ မြန်မာဟင်းလေ ဒါတွေမကြိုက်ဘူး"
"သခင်မ မကြိုက်လဲစားရပါမယ်၊ဘာလိုဆို ဒီ ဟင်းတွေက သခင်ကြီးစားနေကျဟင်းတွေမလိုပါ"
"မကြိုက်ဘူး ဒီ ဟင်းတွေ နှင်းဆီမကြိုက်ဘူး လဲပေးပါနော်"
"မရလို့ပါ"
"လဲပေးလိုက်လေ ဘာလဲ သခင်ကြီး မရှိတာနဲ့ သခင်မကို ပြောခြင်းတာလာ"
"မင်းကိုယ်နေရာကို မသိတာလာ နွေးနွေး"
"နွေး ကိုယ်နေရာကိုသိပါတယ် ဒါပေမဲ့"
"မင်း တော်လိုက်နော် သခင်ကြီးက ဒီ ဟင်းတွေကိုသာ ကျွေးရမယ်ပြောထားတာ"
"ရှင့်က ဘာမလို နွေးနွေး ကိုပြောတာလဲ၊ရှင် ကိုယ်ရှင့် ဘာမလို့လဲ"
"ကျွန်မက ဒီ အိမ်ကြီးတစ်ခုလုံးကို သခင်ကြီးပြီးရင် ကျွန်မက ဂရုစိုက်ရတဲ့ သူမလိုပါ အဲဒါကြောင့်"
"ဘုန်!!!!"
"စားပွဲခုံကို ဒေါသစိတ်ကြောင့် နှင်းဆီ ရိုက်ချလိုက်လေသည်။
"မလိုခြင်းဘူး နောက်တစ်ခါ နွေးကို မပြောနဲ့"
"လာ နွေး မမတို အပြင်မှာပဲ လျှောက်သွားကြည့်ရအောင် ပြောလဲပြော နွေးနွေးရဲ့လက်ကိုသာ၊ကိုင်၍ အပြင်ကိုသာထွက်လာလိုက်လေသည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"နွေး လူကြည့်အုန်းတော်ကြာနေ မမတိုကို တခြားသူတွေ မမတို့ နှစ်ယောက်ကိုမြင်သွာလိမ့်မယ်"
"ခနနော်"
"နှစ်ယောက်သာ ပန်းပင်သွားကြည့်မလို လူရှိမရှိ ချောင်ကြည့်နေကျလေသည်။
"လာ မမ ဘယ်သူမှာမရှိဘူး"
"နွေးနဲ့အတူ ကျူးလစ် ပန်းခင်ကြီးဆီကို တခြားသူ မမြင်ခင် ပြေးသွားလိုက်ြကသည်။
"နွေး"
"ပြောလေ မမရဲ့"
"နှင်းဆီလေ ပန်းချီဆွဲခြင်းလိုက်တာ ဒီလို လှတဲ့ ပန်းခင်ကြီးကို"
"မမက ဆွဲခြင်းလိုလာ အဆို နွေး ကူညီမယ်၊ဒီနားကနေ စောင့်နေနော် ဘယ်မှာမသွားနဲ့နော် ပြောရင်နဲ့ ထွက်လာလိုက်လေသည်။
"နွေး ထွက်သွားတာမလို ပန်းခင်ကြီးထဲကိုဖြတ်လျှောက်နေမိသည်။
"ကျူးလစ်ပန်းတွေရဲ့ အဓိပ်ပါယျက အချစ်ရဲ့သင်္ကေတတယ်လာ အတွေးနဲ့အတူ နှင်းပြုံးလိုက်မိသည်။
"မမ ခေါ်သံနဲ့အတူ နွေးသည် မမရှိတယ်နေရာကိုအပြေးလေသွားလိုက်မိသည်။
"နွေး ဒါတွေဘယ်ကယူလာတာလဲ"
"နွေး ပစ္စည်းဂိုထောင်ထဲကယူလာခဲ့တာ မမ ဆွဲတော့မယ်မလာ ရော့"
"နှင်းသည် နွေးလက်ထဲ ပန်းချီဆွဲတဲ့ ပစ္စည်းတွေကိုယူလိုက်သည်။
"လာ မမ ဟိုနားမှာ သွားထိုင်ဆွဲရအောင် ပြောလဲပြော မမရဲ့လက်ကလေကို ဆုက်ကိုင်၍၊တခြားသူတွေမမြင်နိုင်တဲ့နေရာကို ခေါ်လာလိုက်သည်။
"နှင်းဆီ အရင်ထိုင်လိုက်၍၊နွေးကို ဘေးမှာထိုင်စေသည်။
"နွေးကို မမက ဘေးမှာထိုင်စေတာမလို၊နွေးပျော်တာအမှန်ဖြစ်သည်။ မမရဲ့ဘေးတစ်စောင်မြင်နေရတဲ့ မျက်နာလေကို ငေးကြည့်နေမိသည်။မမနဲ့နီးနီးကပ်နေရသည့်အခွင့်အရေးကရခဲ့တာမလိုပင်။
"ပန်းချီကို အာရုံစူးစိုက်၍ ပန်းချီဆွဲနေတယ် မမက သိပ်ကိုချစ်ဖို့ကောင်းလွန်နေသည်။နွေးကို ဒီလိုလေ တစ်သက်လုံးငေးကြည့်ခွင််လေးပေးပါနော် မမက သခင်ကြီးအပိုင်ဆိုတာ သိပါတယ်၊နွေးလဲ လူသားဘဲ၊ချစ်ခွင့်ရှိပါတယ် မမကိုချစ်နေတာ နွေးကို ဘယ်သူတွေက မှားတယ်ပြောနေကျပါစေ နွေးကတော့ အဲဒီအရာကို ရဲရဲကြီးဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မယ်၊မမ ကိုချစ်နေတာကို မမသိအောင် တနေ့နေ့တော့ နွေးဘက်ကနေ ဖွင့်ပြောမှာပါ မမရယ် အတွေးနဲ့အတူ ပြုံးလိုက်မိသည်။
"နွေး ကြည့်စမ်း လှလား"
"ဟယ် လှလိုက်တာ မမက ပါရမီရှင်ပဲ"
"ကျူးလစ်ပန်းခင်ကြီးနဲ့အပြိုင် တောင်ကုန်းလေရယ် ရေတံခွန်တွေစီးကျနေတဲ့ ပုံစံလေက သိပ်ကိုလှလွန်နေလေသည်။
"မမ. ညနေစာစားရမယ် မိုးချုပ်လို့ အဆာလွန်သွားရင်မကောင်းဘူး"
"အင်း"
"ဒါလေကို နွေး သိမ်းထားလိုက်နော်"
"ဟုတ်"
"အဆိုလာ မမတို ညနေစာသွားစာမယ်၊နှစ်ယောက်သာ တစ်ယောက်လက်ကို တစ်ယောက်တွဲ၍ စံအိမ်ကြီးထဲကိုဝင်လာလိုက်ကြလေသည်။
_
_
_
_
_
_
_
_
"ထိုင်းနိုင်ငံ၏ နယ်စပ်မှာရှိတယ် ဘိန်းစိုက်ခင်းတွေကိုသေချာလိုက်ကြည့်နေတဲ့ ရိုင်ယန်..."
"ဒီတစ်ခါ အမှားမရှိစေနဲ့ မဟုတ်ရင် အာဏာပိုင်တွေထိ သိကုန်လိမ့်မယ်၊အထူးသဖြင့် ပလိပ်တွေက အခုရက်ပိုင် ဒီအနားကို ခြေချင်းကိုလိမ်နေတာ သတိထားနော် ကျုပ်ကအလုပ်တွေရှုပ်နေတာနဲ့ ဒီကို လာကြည့်နိုင်တာမဟုတ်ဘူး၊ကျုပ်တပည့်ကတော့ လာကြည့်လိမ့်မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်ကြီး"
"ကာလိုစ့်"
"ပြောပါ သခင်ကြီး"
"မင်း ဒီမှာ နေခဲ့လိုက် ဟိုက အရောင်းဝယ်ကိစ္စကို၊အနက်နဲ့ ငါသွားလိုက်မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်ကြီး"
"ငါကို ဟိုတစ်ခါ လက်ဝတ်ရတနာတွေdesignတွေ ပြတဲ့"
"အဲဒါက LIONဂိုဏ်က ရောင်းချတဲ့ လက်ဝတ်ရတနာတွေပါ။
"ဟုတ်လာ အဲဒါဆို ငါ မိန်းမအတွက် ခြေချင်းမှာပေးစမ်း"
"ဟုတ်ကဲ့ အခွီး"
"မင်းဘာရယ်တာလဲ၊
"မရယ်ပါဘူး ကျွန်တော် မအောင့်နိုင်တော့ဘူး"
"ဟားဟားဟားဟား"
"သခင်ကြီးရဲ့ သခင်မအပေါ်ကို ငါ့မိန်းမလိုသုံးလိုက်ပုံကြောင့် အနက်မအောင့်နိုင်ပဲရယ်လိုက်ရတာဖြစ်သည်။
"ခွပ်! ဖြောင်း!"
"တပည့်ဖြကစ်သူရယ်နေတာမလို ဖြတ်ကန်လိုက်ရသည်။
"sorry သခင်ကြီး"
"ငါကို နောက်စရာမလိုဘူး၊သွားမယ် သူပြောဆိုပြီး၍၊ကားထားတဲ့နေရာကို လျှောက်လာလိုက်သည်။
"ကား ပေါ်ကို တက်ထိုင်လိုက်၍၊အတွင်းအိတ်ထဲကနေဖုန်းကိုထုတ်ယူကာ မင်္ဂလာဆောင်ဓာတ်ပုံတွေက ကြည့်နေမိသည်။
"သူနဲ့ ခလေမက အဖြူနဲ့အညိုဖြစ်နေပေမဲ့ ဓာတ်ပုံထဲမှာ ခလေးမက သိပ်ကိုလှလွန်းနေသည်။
"ဖုန်းနဲ့ ကားထဲက tvကိုချိတ်ဆက်လိုက်၍၊ခလေမပုံတွေကို စီးကရက်သောက်ရင်နဲ့ကြည့်နေလိုက်သည်။
"လှလိုက်တဲ့ သူရဲ့ roseလေက တအားကိုလှလွန်းနေတာဖြစ်သည်။သူကိုဆို ပြန်ခံပြောမယ် သူပေတဲ့အနမ်းတွေကို မခံခြင်းလို ငြင်းဆန်မယ် အခုတော့ လွတ်ထားအုန်မယ်၊ဒီကြားထဲ ပြန်ဖြစ်ရင် မနမ်းရတဲ့သေတဲ့ အဲဒီ စွာတေးလန့်တတ်တဲ့ နူတ်ခမ်းတွေကို အပြစ်ပေးရမယ်၊rose သူ အတွေးနဲ့အတူ ပြုံးလိုက်မိသည်။
"သူ မပြုံးဖြစ်တာတောင် အတော်ကြားနေပြီဘဲ၊ဒီခလေမနဲ့ကျမှာ ပြုံးနေမိတာ ခနခနဘဲ မင်းကိုတော့အပြစ်ကြီးကြီးပေးမှာရတော့မယ်၊ခလေမ ကိုယ်အမှန်တိုင်ဖြေရရင် မင်းရဲ့နူတ်ခမ်းတွေက သိပ်ကိုစွဲလမ်းဖို့ကောင်းနေပြီး ကိုယ်ကို စွဲလမ်းလာအောင်လုပ်တဲအတွက် အပြစ်ဒဏ်ကတော့ မင်းရဲ့ နူတ်ခမ်းပေါက်အောင်ကို နမ်းပြစ်မယ်လိုသာ တွေးထားလိုက်လေသည်။
_
_
_
_
_
_
_
_
"နှင်းဆီသည် မနက်ခင်းအစောကြီးဆို နိုးတတ်တဲ့အကျင့်ကြောင့် အစောကြီးနိုးလာလေသည်။
"ဘဝမှာဒီလို ကောင်းကောင်းမအိပ်ခဲ့ရတော့ အခုလောက် အိပ်ရာထရတာပျော်စရာ မရှိတာဖြစ်သည်။ အပျင်ကြောလေးဆန့်၍၊အိပ်နေရာကနေထလိုက်၍၊ကုတင်ပေါ်ကနေဆင်းလိုက်ပြီး၊ရေချိုးခန်းထဲကို လျှောက်ဝင်လာလေသည်။
"ရေချိုးခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီကိုချွတ်ချလိုက်၍၊ Bath tubထဲကိုဝင်လိုက်လေသည်။ရေခနစိမ်းနေရင်နဲ့ တွေးမတာက ငမဲတို့ အကျင့်တစ်စက်မှမကောင်းလဲဆိုရင်၊ညဝတ် ဝတ်ဖို့ရာကိုလုံခြုံတာကို တစ်ထည့်မှာဝယ်မပေးထားဘူး၊ဂါဝန်တွေကိုဘဲ သေချာများ ဝတ်ခိုင်းဖို့ ရည်ရွယ်ထားတာနေမယ်၊မနေ့ညကလဲ ညဝတ်ရှာတာနဲ့ကို ညဥ့်နက်သွားတာမလို ရှိတဲ့ညဝတ်ကိုသာ မဝတ်ခြင်းဝတ်ခြင်းနဲ့ ဝတ်လိုက်ရခြင်းသာဖြစ်သည်။
"အတွေးနဲ့အတူး ရေစိမ်းခြင်းကိုလတ်စသတ်လိုက်၍၊ရေဗန်းခလုတ်ဖွင့်၍ ရေကိုချိုးပါလေသည်။
"အခုတလော ဓမ္မတာဖြစ်ခြင်းနေတာမလို၊အခုရက်ကတည်းက ခေါင်းလျှော်ထားမှာ မဟုတ်ရင် ကိုယ်ကလာတာကြားတဲ့သူမလို အတွေးနဲ့ မနေ့ကလဲခေါင်းလျှော်ထားပေမဲ့ ထပ်လျှော်ခြင်းတာမလို၊လျှော်လိုက်လေသည်။
_
_
_
_
_
_
_
_
"သခင်မ မနက်စာစားလို့ရပါပြီး"
"စားပွဲခုံပေါ်က မနက်ခင်စားကလဲ၊ဗိုက်ပြည့်မယ်ပုံမပေါ်တာမလို့ နှင်းဆီပြောလိုက်မိလေသည်။
"ဟို ဒါတွေ နှင်းဆီ မစားခြင်းဘူး"
"သခင်မ မကြိုက်ပေမဲ စားရပါမယ်၊ဘာလိုဆို သခင်မရဲ့ ကျန်းမာရေးအရ သခင်ကြီးက ဒါတွေ့ကိုသေချာချက်ကျွေးခိုင်းထားလို သခင်မ မကြိုက်လဲစားရပါမယ်"
"ကျစ့်"
"ဒီ ငမဲ၊မဟုတ် "
"ဒါလင်လို ခေါ်လိုက်ပါ။
"ဘာ!!!!"
"နှင်းဆီဖြင့် အံသြလွန်းလို့ ဘာကနည်းတောင်ဖြစ်သွားရတဲ့အထိကိုပေ။
"ဒီမှာ ရှင်ရူးနေလာ ဘယ်နှယ် ခေါ်စရာလာ ရွံစရာကြီးကိုများ"
"အော့ အော့ အော့"
"သခင်မကတကယ်ကို ခလေးဆန်လွန်ပါသည်။သူမ ခေါ်ခိုင်းတဲ့ ဒါလင်ဆိုတာကို သခင်ကြီးကိုမခေါ်ခြင်းလို့၊အန်နေတဲ့ပုံစံလုပ်နေတာလေက ချစ်ဖို့ကို အလွန်ကောင်းနေပါသည်။
~~~~~~~
"မင်း အခုရပ်လိုက်နော် baby"
~~~~~~
"ဟမ်း"
"ဘယ်ကလဲ ဒီ အသံ၊နွေး ကြားမိလာ"
"ဟုတ် ကြားမိပါတယ် သခင်မ"
"အဆို ဘယ်ကလဲ ပြောနေရင် အသံလာရာကို ရှာနေမိသည်။
~~~~~~~~
"ဘာမှာလည်း မတွေ့ပါဘူး"
"ခလေမ ဖြစ်နေတဲ့ပုံက အတော်ကို ချစ်စရာကောင်းလွန်တာပါ မျက်နှာပြောင်လေးနဲ့ ဆံနွယ်တွေကို ထုံးဖွဲထားလို၊လည်တိုင်နဲ့ ညှပ်ရိုးလေတွေကထင်ကနည်းနဲ့သိပ်ကိုလှပလွန်နေသည်။
"ရှာမနေနဲ့ မရှိဘူး မနက်စာကို အတွန့်မတတ်နဲ့ သေချာစားနော် ငါကြည့်နေမှာ ကုန်အောင်စားနော်"
~~~~~~~~
"နှင်းဆီကို ငမဲကောင်က မကြိုက်တဲ့ အစာစားတွေကို စားခိုင်းနေတာမလို့ မစားခြင်းပေမဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ထည့်လိုက်၍၊မကျေမနပ်နဲ့စားလိုက်မိသည်။
"စားနေရင်က စားလို့ကောင်းတာမလို နောက်ထပ်စားလိုက်မိသည်။
"ဒါက ဘာအစာစားတွေလဲ စားလို့ကောင်းသာဘဲ"
"အဲဒါက ချိစ့်နဲ့ချက်ထားတဲ့ သိုးသားကိုမှာ မအီအောင်သေချာချက်ခိုင်းထာတာပါ"
"သိုးသား.."
"စားနေတာကို ပြစ်ချလိုက်၍၊ဘေစင်မှာ နှင်းဆီ လက်ထိုးအန်မိလေသည်။
"ဝေါ့ ဝေါ့ ဝေါ့"
."သခင်မ ရရဲ့လာ ပြောရင်နဲ့ မမရဲ့ကျောပြင်ကိုနှိပ်ပေးနေမိသည်။
"အန်လိုက်မှာဘဲ လူကနေသာထိုင်သာရှိသွားလေသည်။
"ဒီမှာ နောက်တစ်ခါ အဲဒီ သိုးသားကို လာချက်မကျွေးနဲ့ ချက်ကျွေးကြည့် ကျွန်မ အကုန်ရိုက်ခွဲပြစ်မယ် ဘယ်နှယ် စားစရမရှိ သိုးသာကိုမှာ ဟင်းချက်ကျွေးရတယ်လို"
"သခင်မက ဘာဟင်းစားခြင်းပါသလဲ သခင်မကြိုက်တဲ့ဟင်းကိုသာ ပြောကြည့်ပေးပါ။
"မပြောနိုင်ဘူး ကျွန်မအကြိုက် ဟင်းကို ရှင်ဘာသာသိအောင်လုပ် နွေး"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်မ"
"မမကို အသီးဖျော်ရေနဲ့ ကွတ်ကီးသာယူလာပေနော်"
"ဟုတ်ကဲ့၊
"နှင်းဆီ အပြင်ကိုသာ ထွက်လာလိုက်သည်။
"အပြင်ဖက်ကို လျှောက်လာ၍၊ခြံကြီးထဲကို လျှောက်နေရင်က အစေခံတွေ အဝတ်လှန်နေတာကို မြင်ရနေတာမလို နှင်းဆီသည် တခြားတစ်ဖက်ကိုလျှောက်နေတုန်မှ၊အစေခံတွေပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် နှင်းဆီရဲ့ခြေလှမ်းတွေက အဲဒီနေရာမှာတင် တုံ့ကနည်းဖြစ်သွားတာတင်မဟုတ်ဘဲ၊လူတစ်ကိုယ်လုံး ရှိသမျှသွေးတွေရောရှိသေ သလာဆိုတာမပြောတတ်လေသည်။
"ဟဲ့ နင်တိုက နောက်မှာ ရောက်လာတာဆိုတော့၊သခင်ကြီးနဲ့ အိမ်ထိန်မာရီနာအကြောင်းကို မသိသေလိုနော်၊
"ဟုတ်လာ ဘာတွေလည်း"
"ဘာတွေရမှာလဲ နေအုံး ငါ လူရှိမရှိ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်အုန်မယ်"
"အစေခံ မိန်းခလေးက လူမရှိတာကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်၍၊မရှိဘူးသေချာမှာ ဆက်ပြောလေသည်။
"အဲဒီ အိမ်ထိန်ဘွားတော်က နင်တို့မြင်နေရတာဘဲ၊အရမ်းကို အာဏပါဝါပြမှာပေါ့ သခင်ကြီးနဲ့ဘာလိုလို ညာလိုလို၊ဆိုတာလေ အဲဒီ မိန်းမက သခင်ကြီးရဲ့အချစ်ဦးဆိုလာဘဲ"
"ဟုတ်လို့လား"
"ဟာ ဟုတ်တယ် အခုတောင်မှာ သခင်မကိုယူတယ်ဆိုတာကလဲ၊အချစ်ဦးနေရာမှာ အစားထိုးဖို့ယူလိုက်တာတဲ့"
"ဟယ် အဆို သခင်မက သနားပါတယ်"
"ဟုတ်တယ် အရင်က ဒီအိမ်မှာ အိမ်ထိန်အန်တီကြီးရှိတယ် အခုဘယ်ရောက်သွားလဲဆိုတာ ဘယ်သူမှာမသိကျဘူး ကြည့်ရတာ၊အဲဒီ မာရီနာဆိုတဲ့ ဘွားတော်စနက်တွေနေမှာပေါ့"
"နင်တိုတွေပြောတာ တကယ်လား"
"သူမတို့ အားလုံး အသံလာရာကိုကြောက်လန့်တကြားကြည့်လိုက်တော့"
"သခင်မ"
"နင်တို့ပြောတာ တကယ်လာလို"
"မဟုတ်ပါဘူး"
"နှင်းဆီက အဲဒါဆို အစားထိုးခံလဲဖြစ်ယုံတင်မဟုတ် အနှိပ်စက်ခံပေါ့၊ဘာတွေလဲ နှင်းဆီက သူများအစား ဆက်ကာမတွေးနိုင်တော့ပဲတုန်လှုပ်နေ၍၊အိမ်ကြီးထဲကိုသာ ဘာမှာမမြင်နိုင်ဘဲနဲ့ ပြေးဝင်လာလိုက်လေသည်။
"သွားပြီ ငါ့တို့တော့ အပြစ်ပေးခံရတော့မယ်"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"မမ ဟယ် မမလို ၊နွေးခေါ်နေတာကိုတောင် မှမမက ပြန်မပြောဘဲ အိမ်အပေါ်ထပ်ကိုပြေးတက်သွားတာမလို၊နွေး လက်ထဲက လင်ဗန်းကို စားပွဲခုံပေါ်ကိုတင်၍၊အပေါ်ထပ်ကိုတက်လာလိုက်လေသည်။
"အပေါ်ထပ်က အိပ်ခန်းရှေ့မှာ ခြေဆုံရပ်၍၊တံခါးကို ခေါက်လိုက်မိသည်။
"ဒေါက်! ဒေါက်!၊မမ"
"ဒေါက်!ဒေါက်၊မမ"
"တံခါးဖွင့်ပေးပါအုံး"
"မမ တံခါး"
"ဂျောက်.
"မမက တံခါးဖွင်လာတာမလို၊နွေး ဝင်လိုက်လေသည်။
"ဟယ် မမ ငိုနေတယ် ပြောလဲပြော မမထိုင်နေတဲ့ ကုတင်အနားကို သွားလိုက်လေသည်။
"နွေး မမမေးတာကို အမှန်တိုင်ဖြေနော်"
"ဟုတ် မမ ဘာမေးမလိုလဲ၊နွေး ကိုကြိုက်တာမေးပါ။နွေး ဖြေးပေးပါမယ်"
"အဆို ဟို အိမ်ထိန်ဘွားတော်နဲ့ငမဲနဲ့က ဘာတွေလဲ"
"ဘာကိုလဲ မမရဲ့ နွေး နားမလည်ဘူး"
"နှင်းဆီ ရှင်းရှင်းဘဲမေးမယ်"
"ငမဲနဲ့ အဲဒီ မာရီနာဆိုတဲ့ ဘွားတော်က ဟိုလိုဒီလိုလိုဆို ဟုတ်လား"
"မမ ဘယ်ကနေကြားလာရတာလဲ၊အဲဒါတွေက အမှန်မဟုတ်ဘူးနော်၊သခင်ကြီး သိသွားရင် ပြဿနာတွေတတ်လိမ့်မယ်"
"မမ မေးတာကိုဖြေပါ၊ဟုတ်လား မဟုတ်ဘူးလား"
"အဲဒါတော့ နွေးလဲမသိပါဘူး၊နွေး ရောက်ကစကလဲ၊အဲဒီလို ပြောကျတာဘဲ"
"ရပြီး နွေး သွားလိုက်တော့"
"မမ ရရဲ့လာ"
"သွားလိုက်တော့ သွားလိုက်တော့!!!"
"မမက ငို၍၊မောင်းထုတ်နေတာမလို့ နွေးမှာ မထွက်ခြင်ဘဲနဲ့ထွက်သာလာလိုက်ရသည်။
"ဟီး ဟီး ဟီး ဟီး၊
"အယုတ်တမာ ငမဲကြီး ၊ယုတ်မာလိုလဲ အသားအရေတွေက မည်းမှောင်နေတာ ဟီးဟီး ဟီးဟီး၊
"နှင်းဆီ ခလေတစ်ယောက်လို၊ငိုကြွေးနေမိသည်။
"မုန်းတယ် ကိုယ်ကိုလဲ မုန်းတယ်၊ ကံကြမ္မာကိုလဲ မုန်းတယ်၊အရာအားလုံးကို မုန်းတယ်၊ပြောလဲပြော ခေါင်အုံးပေါ်မှာ၊ငိုကျွေးရင်နဲ့ အိမ်မော့ကျသွားလေသည်။
_
_
_
_
_
_
_
_
"အိပ်နေရင်က နှင်းဆီကို တစ်ယောက်ယောက်က၊တင်ကျပ်နေအောင် ဖတ်ထားနေသလိုခံစာရလေသည်။
"အိပ်မက်နေမှာပါ မနေ့ကနေ့လယ်ပိုင်းကတည်းက ငိုရင်နဲ့အိပ်ပျော်သွားတာမလို၊
"မနက်ဝေလီဝေလင်ကြီးနိုးရလေသည်။
"မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသည်။
"ဟမ်း"
"ခန်းဆီးအပြာနုရောင်လေကိုချထား၍၊အပြင်ဖက်ကနေ မီးအိမ်ထွန်းထားလို အထဲကိုကောင်းကောင်းမြင်ရလေသည်။
"ထခြင်းတာမလို အိပ်ရာပေါ်ကနေ ထမယ်လုပ်မှာ၊ခါးမှာတင်ကျပ်စွာဖက်ခံထားရ၍၊မြင်လိုက်ရတဲ့ ငမဲရဲ့ လက်ကြောင့်၊မနေ့က စကားသံတွေကို ပြန်ကြားရောင်လာ၍၊ဒေါသတွေကထွက်လာရလေသည်။
"တောက်စ့်"
"စိတ်တိုလာပြီ၊ ငမဲအိပ်နေတာကို အားကုန်သုံး၍၊အိပ်ရာပေါ်ကနေ တွန်းချပြစ်လိုက်လေသည်။
"ဘုတ် အား"
"ရိုင်ယန်သည် အိပ်ပျော်နေတုန် အတွန်းခံလိုက်ရ၍၊ဒေါသထွက်သွားရလေသည်။
"မင်း ဘာလုပ်တာလဲ၊ပြောရင်နဲ့ ခါးနာသွား၍၊မနည်းကိုထလိုက်ရလေသည်။
"ရှင် အယုတ်တမာဘဲ"
"ဘာကွာ!!"
"တောက်စ့်"
"မင်း ဘာစကားပြောလိုက်တာလဲ၊မေးလဲမေး အိပ်ရာပေါ်ကို တက်လိုက်၍၊ဆင်းပြေးတော့မယ် ခလေမရဲ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲထား၍၊သူရင်ခွင်အောက်ကို ဆွဲသွင်း၍၊အပေါ်ကနေ ခလေမရုန်းမရအောင်ဖိချုပ်ထားလိုက်လေသည်။
"ရှင်က အယုတ်တမာကောင် ရှင် အု"
"အွန့် အွန့်"
"မနမ်းရတာ နှစ်ရက်လောက်ရှိနေပြီဖြစ်၍၊ခလေးမက သူကိုစွာတေလှန်တော့မယ် နှခမ်းတွေကို စတင်အနမ်းပေးလေသည်။
"ခလေးမရဲ့ သိပ်ကိုနမ်းလို့ကောင်းတဲ့၊ဒီ နူတ်ခမ်းလေးက သူကိုအလုပ်တွေမလုပ်နိုင်အောင်ထိကို၊သူကို အမျိုးမျိုးကိုပြုစားနိုင်လွန်းတာကြောင့် စုပ်ယူနမ်းနေလေ၍၊ခလေမရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို သူလက်နဲ့ထပ်ကိုင်၍၊အနမ်းတွေကို ဂေးဆက်နေမိသည်။
_
_
_
_
_
_
_
_
~~~~~~~~~~~~~~~~ဆက်ရန်
"Mafiaရဲ႕wife"
Part_24
"သခင္မ ဒီ ဟင္းေတြကို ကုန္ေအာင္စားရပါမယ္"
"ႏွင္းဆီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟင္းေတြကလဲ၊အေနာက္တိုင္အစာစားေတြ ျဖစ္ေနေလ၍၊
ကိုယ္မႀကိဳက္တဲ့အစာစားဆိုရင္ အားမနာတတ္ဘဲေျပာတတ္တာ ႏွင္းဆီရဲ႕အက်င့္မလိုေျပာလိုက္ရေလသည္။
"တျခားဟင္းမရွိဘူးလာ ျမန္မာဟင္းေလ ဒါေတြမႀကိဳက္ဘူး"
"သခင္မ မႀကိဳက္လဲစားရပါမယ္၊ဘာလိုဆို ဒီ ဟင္းေတြက သခင္ႀကီးစားေနက်ဟင္းေတြမလိုပါ"
"မႀကိဳက္ဘူး ဒီ ဟင္းေတြ ႏွင္းဆီမႀကိဳက္ဘူး လဲေပးပါေနာ္"
"မရလို႔ပါ"
"လဲေပးလိုက္ေလ ဘာလဲ သခင္ႀကီး မရွိတာနဲ႕ သခင္မကို ေျပာျခင္းတာလာ"
"မင္းကိုယ္ေနရာကို မသိတာလာ ႏြေးႏြေး"
"ႏြေး ကိုယ္ေနရာကိုသိပါတယ္ ဒါေပမဲ့"
"မင္း ေတာ္လိုက္ေနာ္ သခင္ႀကီးက ဒီ ဟင္းေတြကိုသာ ေကြၽးရမယ္ေျပာထားတာ"
"ရွင့္က ဘာမလို ႏြေးႏြေး ကိုေျပာတာလဲ၊ရွင္ ကိုယ္ရွင့္ ဘာမလို႔လဲ"
"ကြၽန္မက ဒီ အိမ္ႀကီးတစ္ခုလုံးကို သခင္ႀကီးၿပီးရင္ ကြၽန္မက ဂ႐ုစိုက္ရတဲ့ သူမလိုပါ အဲဒါေၾကာင့္"
"ဘုန္!!!!"
"စားပြဲခုံကို ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ ႏွင္းဆီ ရိုက္ခ်လိဳက္ေလသည္။
"မလိုျခင္းဘူး ေနာက္တစ္ခါ ႏြေးကို မေျပာနဲ႕"
"လာ ႏြေး မမတို အျပင္မွာပဲ ေလွ်ာက္သြားၾကည့္ရေအာင္ ေျပာလဲေျပာ ႏြေးႏြေးရဲ႕လက္ကိုသာ၊ကိုင္၍ အျပင္ကိုသာထြက္လာလိုက္ေလသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ႏြေး လူၾကည့္အုန္းေတာ္ၾကာေန မမတိုကို တျခားသူေတြ မမတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကိုျမင္သြာလိမ့္မယ္"
"ခနေနာ္"
"ႏွစ္ေယာက္သာ ပန္းပင္သြားၾကည့္မလို လူရွိမရွိ ေခ်ာင္ၾကည့္ေနက်ေလသည္။
"လာ မမ ဘယ္သူမွာမရွိဘူး"
"ႏြေးနဲ႕အတူ က်ဴးလစ္ ပန္းခင္ႀကီးဆီကို တျခားသူ မျမင္ခင္ ေျပးသြားလိုက္ၾကသည္။
"ႏြေး"
"ေျပာေလ မမရဲ႕"
"ႏွင္းဆီေလ ပန္းခ်ီဆြဲျခင္းလိုက္တာ ဒီလို လွတဲ့ ပန္းခင္ႀကီးကို"
"မမက ဆြဲျခင္းလိုလာ အဆို ႏြေး ကူညီမယ္၊ဒီနားကေန ေစာင့္ေနေနာ္ ဘယ္မွာမသြားနဲ႕ေနာ္ ေျပာရင္နဲ႕ ထြက္လာလိုက္ေလသည္။
"ႏြေး ထြက္သြားတာမလို ပန္းခင္ႀကီးထဲကိုျဖတ္ေလွ်ာက္ေနမိသည္။
"က်ဴးလစ္ပန္းေတြရဲ႕ အဓိပ္ပါယ်က အခ်စ္ရဲ႕သေကၤတတယ္လာ အေတြးနဲ႕အတူ ႏွင္းၿပဳံးလိုက္မိသည္။
"မမ ေခၚသံနဲ႕အတူ ႏြေးသည္ မမရွိတယ္ေနရာကိုအေျပးေလသြားလိုက္မိသည္။
"ႏြေး ဒါေတြဘယ္ကယူလာတာလဲ"
"ႏြေး ပစၥည္းဂိုေထာင္ထဲကယူလာခဲ့တာ မမ ဆြဲေတာ့မယ္မလာ ေရာ့"
"ႏွင္းသည္ ႏြေးလက္ထဲ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ့ ပစၥည္းေတြကိုယူလိုက္သည္။
"လာ မမ ဟိုနားမွာ သြားထိုင္ဆြဲရေအာင္ ေျပာလဲေျပာ မမရဲ႕လက္ကေလကို ဆုက္ကိုင္၍၊တျခားသူေတြမျမင္နိုင္တဲ့ေနရာကို ေခၚလာလိုက္သည္။
"ႏွင္းဆီ အရင္ထိုင္လိုက္၍၊ႏြေးကို ေဘးမွာထိုင္ေစသည္။
"ႏြေးကို မမက ေဘးမွာထိုင္ေစတာမလို၊ႏြေးေပ်ာ္တာအမွန္ျဖစ္သည္။ မမရဲ႕ေဘးတစ္ေစာင္ျမင္ေနရတဲ့ မ်က္နာေလကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။မမနဲ႕နီးနီးကပ္ေနရသည့္အခြင့္အေရးကရခဲ့တာမလိုပင္။
"ပန္းခ်ီကို အာ႐ုံစူးစိုက္၍ ပန္းခ်ီဆြဲေနတယ္ မမက သိပ္ကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္ေနသည္။ႏြေးကို ဒီလိုေလ တစ္သက္လုံးေငးၾကည့္ခြင္္ေလးေပးပါေနာ္ မမက သခင္ႀကီးအပိုင္ဆိုတာ သိပါတယ္၊ႏြေးလဲ လူသားဘဲ၊ခ်စ္ခြင့္ရွိပါတယ္ မမကိုခ်စ္ေနတာ ႏြေးကို ဘယ္သူေတြက မွားတယ္ေျပာေနက်ပါေစ ႏြေးကေတာ့ အဲဒီအရာကို ရဲရဲႀကီးဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္မယ္၊မမ ကိုခ်စ္ေနတာကို မမသိေအာင္ တေန႕ေန႕ေတာ့ ႏြေးဘက္ကေန ဖြင့္ေျပာမွာပါ မမရယ္ အေတြးနဲ႕အတူ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။
"ႏြေး ၾကည့္စမ္း လွလား"
"ဟယ္ လွလိုက္တာ မမက ပါရမီရွင္ပဲ"
"က်ဴးလစ္ပန္းခင္ႀကီးနဲ႕အၿပိဳင္ ေတာင္ကုန္းေလရယ္ ေရတံခြန္ေတြစီးက်ေနတဲ့ ပုံစံေလက သိပ္ကိုလွလြန္ေနေလသည္။
"မမ. ညေနစာစားရမယ္ မိုးခ်ဳပ္လို႔ အဆာလြန္သြားရင္မေကာင္းဘူး"
"အင္း"
"ဒါေလကို ႏြေး သိမ္းထားလိုက္ေနာ္"
"ဟုတ္"
"အဆိုလာ မမတို ညေနစာသြားစာမယ္၊ႏွစ္ေယာက္သာ တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္တြဲ၍ စံအိမ္ႀကီးထဲကိုဝင္လာလိုက္ၾကေလသည္။
_
_
_
_
_
_
_
_
"ထိုင္းနိုင္ငံ၏ နယ္စပ္မွာရွိတယ္ ဘိန္းစိုက္ခင္းေတြကိုေသခ်ာလိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ရိုင္ယန္..."
"ဒီတစ္ခါ အမွားမရွိေစနဲ႕ မဟုတ္ရင္ အာဏာပိုင္ေတြထိ သိကုန္လိမ့္မယ္၊အထူးသျဖင့္ ပလိပ္ေတြက အခုရက္ပိုင္ ဒီအနားကို ေျခခ်င္းကိုလိမ္ေနတာ သတိထားေနာ္ က်ဳပ္ကအလုပ္ေတြရႈပ္ေနတာနဲ႕ ဒီကို လာၾကည့္နိုင္တာမဟုတ္ဘူး၊က်ဳပ္တပည့္ကေတာ့ လာၾကည့္လိမ့္မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ႀကီး"
"ကာလိုစ့္"
"ေျပာပါ သခင္ႀကီး"
"မင္း ဒီမွာ ေနခဲ့လိုက္ ဟိုက အေရာင္းဝယ္ကိစၥကို၊အနက္နဲ႕ ငါသြားလိုက္မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ႀကီး"
"ငါကို ဟိုတစ္ခါ လက္ဝတ္ရတနာေတြdesignေတြ ျပတဲ့"
"အဲဒါက LIONဂိုဏ္က ေရာင္းခ်တဲ့ လက္ဝတ္ရတနာေတြပါ။
"ဟုတ္လာ အဲဒါဆို ငါ မိန္းမအတြက္ ေျခခ်င္းမွာေပးစမ္း"
"ဟုတ္ကဲ့ အခြီး"
"မင္းဘာရယ္တာလဲ၊
"မရယ္ပါဘူး ကြၽန္ေတာ္ မေအာင့္နိုင္ေတာ့ဘူး"
"ဟားဟားဟားဟား"
"သခင္ႀကီးရဲ႕ သခင္မအေပၚကို ငါ့မိန္းမလိုသုံးလိုက္ပုံေၾကာင့္ အနက္မေအာင့္နိုင္ပဲရယ္လိုက္ရတာျဖစ္သည္။
"ခြပ္! ေျဖာင္း!"
"တပည့္ျဖကစ္သူရယ္ေနတာမလို ျဖတ္ကန္လိုက္ရသည္။
"sorry သခင္ႀကီး"
"ငါကို ေနာက္စရာမလိုဘူး၊သြားမယ္ သူေျပာဆိုၿပီး၍၊ကားထားတဲ့ေနရာကို ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။
"ကား ေပၚကို တက္ထိုင္လိုက္၍၊အတြင္းအိတ္ထဲကေနဖုန္းကိုထုတ္ယူကာ မဂၤလာေဆာင္ဓာတ္ပုံေတြက ၾကည့္ေနမိသည္။
"သူနဲ႕ ခေလမက အျဖဴနဲ႕အညိုျဖစ္ေနေပမဲ့ ဓာတ္ပုံထဲမွာ ခေလးမက သိပ္ကိုလွလြန္းေနသည္။
"ဖုန္းနဲ႕ ကားထဲက tvကိုခ်ိတ္ဆက္လိုက္၍၊ခေလမပုံေတြကို စီးကရက္ေသာက္ရင္နဲ႕ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
"လွလိုက္တဲ့ သူရဲ႕ roseေလက တအားကိုလွလြန္းေနတာျဖစ္သည္။သူကိုဆို ျပန္ခံေျပာမယ္ သူေပတဲ့အနမ္းေတြကို မခံျခင္းလို ျငင္းဆန္မယ္ အခုေတာ့ လြတ္ထားအုန္မယ္၊ဒီၾကားထဲ ျပန္ျဖစ္ရင္ မနမ္းရတဲ့ေသတဲ့ အဲဒီ စြာေတးလန့္တတ္တဲ့ ႏူတ္ခမ္းေတြကို အျပစ္ေပးရမယ္၊rose သူ အေတြးနဲ႕အတူ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။
"သူ မၿပဳံးျဖစ္တာေတာင္ အေတာ္ၾကားေနၿပီဘဲ၊ဒီခေလမနဲ႕က်မွာ ၿပဳံးေနမိတာ ခနခနဘဲ မင္းကိုေတာ့အျပစ္ႀကီးႀကီးေပးမွာရေတာ့မယ္၊ခေလမ ကိုယ္အမွန္တိုင္ေျဖရရင္ မင္းရဲ႕ႏူတ္ခမ္းေတြက သိပ္ကိုစြဲလမ္းဖို႔ေကာင္းေနၿပီး ကိုယ္ကို စြဲလမ္းလာေအာင္လုပ္တဲအတြက္ အျပစ္ဒဏ္ကေတာ့ မင္းရဲ႕ ႏူတ္ခမ္းေပါက္ေအာင္ကို နမ္းျပစ္မယ္လိုသာ ေတြးထားလိုက္ေလသည္။
_
_
_
_
_
_
_
_
"ႏွင္းဆီသည္ မနက္ခင္းအေစာႀကီးဆို နိုးတတ္တဲ့အက်င့္ေၾကာင့္ အေစာႀကီးနိုးလာေလသည္။
"ဘဝမွာဒီလို ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ခဲ့ရေတာ့ အခုေလာက္ အိပ္ရာထရတာေပ်ာ္စရာ မရွိတာျဖစ္သည္။ အပ်င္ေၾကာေလးဆန့္၍၊အိပ္ေနရာကေနထလိုက္၍၊ကုတင္ေပၚကေနဆင္းလိုက္ၿပီး၊ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ေလွ်ာက္ဝင္လာေလသည္။
"ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္တာနဲ႕ ညဝတ္အကၤ်ီကိုခြၽတ္ခ်လိဳက္၍၊ Bath tubထဲကိုဝင္လိုက္ေလသည္။ေရခနစိမ္းေနရင္နဲ႕ ေတြးမတာက ငမဲတို႔ အက်င့္တစ္စက္မွမေကာင္းလဲဆိုရင္၊ညဝတ္ ဝတ္ဖို႔ရာကိုလုံၿခဳံတာကို တစ္ထည့္မွာဝယ္မေပးထားဘူး၊ဂါဝန္ေတြကိုဘဲ ေသခ်ာမ်ား ဝတ္ခိုင္းဖို႔ ရည္႐ြယ္ထားတာေနမယ္၊မေန႕ညကလဲ ညဝတ္ရွာတာနဲ႕ကို ညဥ့္နက္သြားတာမလို ရွိတဲ့ညဝတ္ကိုသာ မဝတ္ျခင္းဝတ္ျခင္းနဲ႕ ဝတ္လိုက္ရျခင္းသာျဖစ္သည္။
"အေတြးနဲ႕အတူး ေရစိမ္းျခင္းကိုလတ္စသတ္လိုက္၍၊ေရဗန္းခလုတ္ဖြင့္၍ ေရကိုခ်ိဳးပါေလသည္။
"အခုတေလာ ဓမၼတာျဖစ္ျခင္းေနတာမလို၊အခုရက္ကတည္းက ေခါင္းေလွ်ာ္ထားမွာ မဟုတ္ရင္ ကိုယ္ကလာတာၾကားတဲ့သူမလို အေတြးနဲ႕ မေန႕ကလဲေခါင္းေလွ်ာ္ထားေပမဲ့ ထပ္ေလွ်ာ္ျခင္းတာမလို၊ေလွ်ာ္လိုက္ေလသည္။
_
_
_
_
_
_
_
_
"သခင္မ မနက္စာစားလို႔ရပါၿပီး"
"စားပြဲခုံေပၚက မနက္ခင္စားကလဲ၊ဗိုက္ျပည့္မယ္ပုံမေပၚတာမလို႔ ႏွင္းဆီေျပာလိုက္မိေလသည္။
"ဟို ဒါေတြ ႏွင္းဆီ မစားျခင္းဘူး"
"သခင္မ မႀကိဳက္ေပမဲ စားရပါမယ္၊ဘာလိုဆို သခင္မရဲ႕ က်န္းမာေရးအရ သခင္ႀကီးက ဒါေတြ႕ကိုေသခ်ာခ်က္ေကြၽးခိုင္းထားလို သခင္မ မႀကိဳက္လဲစားရပါမယ္"
"က်စ့္"
"ဒီ ငမဲ၊မဟုတ္ "
"ဒါလင္လို ေခၚလိုက္ပါ။
"ဘာ!!!!"
"ႏွင္းဆီျဖင့္ အံၾသလြန္းလို႔ ဘာကနည္းေတာင္ျဖစ္သြားရတဲ့အထိကိုေပ။
"ဒီမွာ ရွင္႐ူးေနလာ ဘယ္ႏွယ္ ေခၚစရာလာ ႐ြံစရာႀကီးကိုမ်ား"
"ေအာ့ ေအာ့ ေအာ့"
"သခင္မကတကယ္ကို ခေလးဆန္လြန္ပါသည္။သူမ ေခၚခိုင္းတဲ့ ဒါလင္ဆိုတာကို သခင္ႀကီးကိုမေခၚျခင္းလို႔၊အန္ေနတဲ့ပုံစံလုပ္ေနတာေလက ခ်စ္ဖို႔ကို အလြန္ေကာင္းေနပါသည္။
~~~~~~~
"မင္း အခုရပ္လိုက္ေနာ္ baby"
~~~~~~
"ဟမ္း"
"ဘယ္ကလဲ ဒီ အသံ၊ႏြေး ၾကားမိလာ"
"ဟုတ္ ၾကားမိပါတယ္ သခင္မ"
"အဆို ဘယ္ကလဲ ေျပာေနရင္ အသံလာရာကို ရွာေနမိသည္။
~~~~~~~~
"ဘာမွာလည္း မေတြ႕ပါဘူး"
"ခေလမ ျဖစ္ေနတဲ့ပုံက အေတာ္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္တာပါ မ်က္ႏွာေျပာင္ေလးနဲ႕ ဆံႏြယ္ေတြကို ထုံးဖြဲထားလို၊လည္တိုင္နဲ႕ ညွပ္ရိုးေလေတြကထင္ကနည္းနဲ႕သိပ္ကိုလွပလြန္ေနသည္။
"ရွာမေနနဲ႕ မရွိဘူး မနက္စာကို အတြန့္မတတ္နဲ႕ ေသခ်ာစားေနာ္ ငါၾကည့္ေနမွာ ကုန္ေအာင္စားေနာ္"
~~~~~~~~
"ႏွင္းဆီကို ငမဲေကာင္က မႀကိဳက္တဲ့ အစာစားေတြကို စားခိုင္းေနတာမလို႔ မစားျခင္းေပမဲ့ ပါးစပ္ထဲကို ထည့္လိုက္၍၊မေက်မနပ္နဲ႕စားလိုက္မိသည္။
"စားေနရင္က စားလို႔ေကာင္းတာမလို ေနာက္ထပ္စားလိုက္မိသည္။
"ဒါက ဘာအစာစားေတြလဲ စားလို႔ေကာင္းသာဘဲ"
"အဲဒါက ခ်ိစ့္နဲ႕ခ်က္ထားတဲ့ သိုးသားကိုမွာ မအီေအာင္ေသခ်ာခ်က္ခိုင္းထာတာပါ"
"သိုးသား.."
"စားေနတာကို ျပစ္ခ်လိဳက္၍၊ေဘစင္မွာ ႏွင္းဆီ လက္ထိုးအန္မိေလသည္။
"ေဝါ့ ေဝါ့ ေဝါ့"
."သခင္မ ရရဲ႕လာ ေျပာရင္နဲ႕ မမရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုႏွိပ္ေပးေနမိသည္။
"အန္လိုက္မွာဘဲ လူကေနသာထိုင္သာရွိသြားေလသည္။
"ဒီမွာ ေနာက္တစ္ခါ အဲဒီ သိုးသားကို လာခ်က္မေကြၽးနဲ႕ ခ်က္ေကြၽးၾကည့္ ကြၽန္မ အကုန္ရိုက္ခြဲျပစ္မယ္ ဘယ္ႏွယ္ စားစရမရွိ သိုးသာကိုမွာ ဟင္းခ်က္ေကြၽးရတယ္လို"
"သခင္မက ဘာဟင္းစားျခင္းပါသလဲ သခင္မႀကိဳက္တဲ့ဟင္းကိုသာ ေျပာၾကည့္ေပးပါ။
"မေျပာနိုင္ဘူး ကြၽန္မအႀကိဳက္ ဟင္းကို ရွင္ဘာသာသိေအာင္လုပ္ ႏြေး"
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္မ"
"မမကို အသီးေဖ်ာ္ေရနဲ႕ ကြတ္ကီးသာယူလာေပေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့၊
"ႏွင္းဆီ အျပင္ကိုသာ ထြက္လာလိုက္သည္။
"အျပင္ဖက္ကို ေလွ်ာက္လာ၍၊ၿခံႀကီးထဲကို ေလွ်ာက္ေနရင္က အေစခံေတြ အဝတ္လွန္ေနတာကို ျမင္ရေနတာမလို ႏွင္းဆီသည္ တျခားတစ္ဖက္ကိုေလွ်ာက္ေနတုန္မွ၊အေစခံေတြေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ ႏွင္းဆီရဲ႕ေျခလွမ္းေတြက အဲဒီေနရာမွာတင္ တုံ႕ကနည္းျဖစ္သြားတာတင္မဟုတ္ဘဲ၊လူတစ္ကိုယ္လုံး ရွိသမွ်ေသြးေတြေရာရွိေသ သလာဆိုတာမေျပာတတ္ေလသည္။
"ဟဲ့ နင္တိုက ေနာက္မွာ ေရာက္လာတာဆိုေတာ့၊သခင္ႀကီးနဲ႕ အိမ္ထိန္မာရီနာအေၾကာင္းကို မသိေသလိုေနာ္၊
"ဟုတ္လာ ဘာေတြလည္း"
"ဘာေတြရမွာလဲ ေနအုံး ငါ လူရွိမရွိ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္အုန္မယ္"
"အေစခံ မိန္းခေလးက လူမရွိတာကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္၍၊မရွိဘူးေသခ်ာမွာ ဆက္ေျပာေလသည္။
"အဲဒီ အိမ္ထိန္ဘြားေတာ္က နင္တို႔ျမင္ေနရတာဘဲ၊အရမ္းကို အာဏပါဝါျပမွာေပါ့ သခင္ႀကီးနဲ႕ဘာလိုလို ညာလိုလို၊ဆိုတာေလ အဲဒီ မိန္းမက သခင္ႀကီးရဲ႕အခ်စ္ဦးဆိုလာဘဲ"
"ဟုတ္လို႔လား"
"ဟာ ဟုတ္တယ္ အခုေတာင္မွာ သခင္မကိုယူတယ္ဆိုတာကလဲ၊အခ်စ္ဦးေနရာမွာ အစားထိုးဖို႔ယူလိုက္တာတဲ့"
"ဟယ္ အဆို သခင္မက သနားပါတယ္"
"ဟုတ္တယ္ အရင္က ဒီအိမ္မွာ အိမ္ထိန္အန္တီႀကီးရွိတယ္ အခုဘယ္ေရာက္သြားလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွာမသိက်ဘဴး ၾကည့္ရတာ၊အဲဒီ မာရီနာဆိုတဲ့ ဘြားေတာ္စနက္ေတြေနမွာေပါ့"
"နင္တိုေတြေျပာတာ တကယ္လား"
"သူမတို႔ အားလုံး အသံလာရာကိုေၾကာက္လန့္တၾကားၾကည့္လိုက္ေတာ့"
"သခင္မ"
"နင္တို႔ေျပာတာ တကယ္လာလို"
"မဟုတ္ပါဘူး"
"ႏွင္းဆီက အဲဒါဆို အစားထိုးခံလဲျဖစ္ယုံတင္မဟုတ္ အႏွိပ္စက္ခံေပါ့၊ဘာေတြလဲ ႏွင္းဆီက သူမ်ားအစား ဆက္ကာမေတြးနိုင္ေတာ့ပဲတုန္လႈပ္ေန၍၊အိမ္ႀကီးထဲကိုသာ ဘာမွာမျမင္နိုင္ဘဲနဲ႕ ေျပးဝင္လာလိုက္ေလသည္။
"သြားၿပီ ငါ့တို႔ေတာ့ အျပစ္ေပးခံရေတာ့မယ္"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"မမ ဟယ္ မမလို ၊ႏြေးေခၚေနတာကိုေတာင္ မွမမက ျပန္မေျပာဘဲ အိမ္အေပၚထပ္ကိုေျပးတက္သြားတာမလို၊ႏြေး လက္ထဲက လင္ဗန္းကို စားပြဲခုံေပၚကိုတင္၍၊အေပၚထပ္ကိုတက္လာလိုက္ေလသည္။
"အေပၚထပ္က အိပ္ခန္းေရွ႕မွာ ေျခဆုံရပ္၍၊တံခါးကို ေခါက္လိုက္မိသည္။
"ေဒါက္! ေဒါက္!၊မမ"
"ေဒါက္!ေဒါက္၊မမ"
"တံခါးဖြင့္ေပးပါအုံး"
"မမ တံခါး"
"ေဂ်ာက္.
"မမက တံခါးဖြင္လာတာမလို၊ႏြေး ဝင္လိုက္ေလသည္။
"ဟယ္ မမ ငိုေနတယ္ ေျပာလဲေျပာ မမထိုင္ေနတဲ့ ကုတင္အနားကို သြားလိုက္ေလသည္။
"ႏြေး မမေမးတာကို အမွန္တိုင္ေျဖေနာ္"
"ဟုတ္ မမ ဘာေမးမလိုလဲ၊ႏြေး ကိုႀကိဳက္တာေမးပါ။ႏြေး ေျဖးေပးပါမယ္"
"အဆို ဟို အိမ္ထိန္ဘြားေတာ္နဲ႕ငမဲနဲ႕က ဘာေတြလဲ"
"ဘာကိုလဲ မမရဲ႕ ႏြေး နားမလည္ဘူး"
"ႏွင္းဆီ ရွင္းရွင္းဘဲေမးမယ္"
"ငမဲနဲ႕ အဲဒီ မာရီနာဆိုတဲ့ ဘြားေတာ္က ဟိုလိုဒီလိုလိုဆို ဟုတ္လား"
"မမ ဘယ္ကေနၾကားလာရတာလဲ၊အဲဒါေတြက အမွန္မဟုတ္ဘူးေနာ္၊သခင္ႀကီး သိသြားရင္ ျပႆနာေတြတတ္လိမ့္မယ္"
"မမ ေမးတာကိုေျဖပါ၊ဟုတ္လား မဟုတ္ဘူးလား"
"အဲဒါေတာ့ ႏြေးလဲမသိပါဘူး၊ႏြေး ေရာက္ကစကလဲ၊အဲဒီလို ေျပာက်တာဘဲ"
"ရၿပီး ႏြေး သြားလိုက္ေတာ့"
"မမ ရရဲ႕လာ"
"သြားလိုက္ေတာ့ သြားလိုက္ေတာ့!!!"
"မမက ငို၍၊ေမာင္းထုတ္ေနတာမလို႔ ႏြေးမွာ မထြက္ျခင္ဘဲနဲ႕ထြက္သာလာလိုက္ရသည္။
"ဟီး ဟီး ဟီး ဟီး၊
"အယုတ္တမာ ငမဲႀကီး ၊ယုတ္မာလိုလဲ အသားအေရေတြက မည္းေမွာင္ေနတာ ဟီးဟီး ဟီးဟီး၊
"ႏွင္းဆီ ခေလတစ္ေယာက္လို၊ငိုေႂကြးေနမိသည္။
"မုန္းတယ္ ကိုယ္ကိုလဲ မုန္းတယ္၊ ကံၾကမၼာကိုလဲ မုန္းတယ္၊အရာအားလုံးကို မုန္းတယ္၊ေျပာလဲေျပာ ေခါင္အုံးေပၚမွာ၊ငိုေကြၽးရင္နဲ႕ အိမ္ေမာ့က်သြားေလသည္။
_
_
_
_
_
_
_
_
"အိပ္ေနရင္က ႏွင္းဆီကို တစ္ေယာက္ေယာက္က၊တင္က်ပ္ေနေအာင္ ဖတ္ထားေနသလိုခံစာရေလသည္။
"အိပ္မက္ေနမွာပါ မေန႕ကေန႕လယ္ပိုင္းကတည္းက ငိုရင္နဲ႕အိပ္ေပ်ာ္သြားတာမလို၊
"မနက္ေဝလီေဝလင္ႀကီးနိုးရေလသည္။
"မ်က္လုံးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
"ဟမ္း"
"ခန္းဆီးအျပာႏုေရာင္ေလကိုခ်ထား၍၊အျပင္ဖက္ကေန မီးအိမ္ထြန္းထားလို အထဲကိုေကာင္းေကာင္းျမင္ရေလသည္။
"ထျခင္းတာမလို အိပ္ရာေပၚကေန ထမယ္လုပ္မွာ၊ခါးမွာတင္က်ပ္စြာဖက္ခံထားရ၍၊ျမင္လိုက္ရတဲ့ ငမဲရဲ႕ လက္ေၾကာင့္၊မေန႕က စကားသံေတြကို ျပန္ၾကားေရာင္လာ၍၊ေဒါသေတြကထြက္လာရေလသည္။
"ေတာက္စ့္"
"စိတ္တိုလာၿပီ၊ ငမဲအိပ္ေနတာကို အားကုန္သုံး၍၊အိပ္ရာေပၚကေန တြန္းခ်ျပစ္လိုက္ေလသည္။
"ဘုတ္ အား"
"ရိုင္ယန္သည္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္ အတြန္းခံလိုက္ရ၍၊ေဒါသထြက္သြားရေလသည္။
"မင္း ဘာလုပ္တာလဲ၊ေျပာရင္နဲ႕ ခါးနာသြား၍၊မနည္းကိုထလိုက္ရေလသည္။
"ရွင္ အယုတ္တမာဘဲ"
"ဘာကြာ!!"
"ေတာက္စ့္"
"မင္း ဘာစကားေျပာလိုက္တာလဲ၊ေမးလဲေမး အိပ္ရာေပၚကို တက္လိုက္၍၊ဆင္းေျပးေတာ့မယ္ ခေလမရဲ႕ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို လွမ္းဆြဲထား၍၊သူရင္ခြင္ေအာက္ကို ဆြဲသြင္း၍၊အေပၚကေန ခေလမ႐ုန္းမရေအာင္ဖိခ်ဳပ္ထားလိုက္ေလသည္။
"ရွင္က အယုတ္တမာေကာင္ ရွင္ အု"
"အြန့္ အြန့္"
"မနမ္းရတာ ႏွစ္ရက္ေလာက္ရွိေနၿပီျဖစ္၍၊ခေလးမက သူကိုစြာေတလွန္ေတာ့မယ္ ႏွခမ္းေတြကို စတင္အနမ္းေပးေလသည္။
"ခေလးမရဲ႕ သိပ္ကိုနမ္းလို႔ေကာင္းတဲ့၊ဒီ ႏူတ္ခမ္းေလးက သူကိုအလုပ္ေတြမလုပ္နိုင္ေအာင္ထိကို၊သူကို အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုျပဳစားနိုင္လြန္းတာေၾကာင့္ စုပ္ယူနမ္းေနေလ၍၊ခေလမရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကို သူလက္နဲ႕ထပ္ကိုင္၍၊အနမ္းေတြကို ေဂးဆက္ေနမိသည္။
_
_
_
_
_
_
_
_
~~~~~~~~~~~~~~~~ဆက္ရန္