"Mafiaရဲ့wife"
Part_23
"နှင်းဆီနီစံအိမ်ကြီးထဲကခြံထဲမှတော့၊တစ်အိမ်လုံးမှ၊ရှိသမျှအလုပ်သမာတွေ အလုပ်ရှုပ်နေကျလေသည်။
"သခင်ကြီးရဲ့ မင်္ဂလာပွဲမလို၊ခြံကြီးရဲ့အလယ်မှာထိုင်ခုံတွေချထာ၍၊မင်္ဂလာစင်မြင့်တစ်ခုကိုပြုလုပ်၍၊နှင်းဆီအဖြူရောင်တွေနဲ့အလှဆင်ထာလေသည်။စင်မြင်အလယ်၌ ကိတ်မှုတ်အကြီးကြီးနဲ့အဲဒီဘေး၌ဝိုင်ခွက်များကိုတင်ထားသည့်အပြင် ကိတ်မုန့်တင်ထားသည့် စားပွဲခုံပေါ်၌မင်္ဂလာလက်စွပ်ဘူးလေးကနေရာယူနေလျက်ရှိနေသည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ရိုင်ယန်သည် ခလေမအလှပြင်တာကို ထိုင်ကြည့်နေမိသည်။ဒီနေ့လေးကို သူမျှော်လင့်စောင့်စားခဲ့ရတာမလို့ ရိုင်ယန်၏မသိစိတ်ကာပျော်ကာနေသည်။
"ခလေးမ၏သိပ်ကိုလှပနေတဲ့ မျက်နှာလေအပေါ်ကို မိတ်ကပ်တွေပြင်ပေးနေကျသည်။ခလေးမသည် မျက်နာလေးစူပုတ်ကာနေသည့်ပုံစံလေးက ရိုင်ယန်မျက်လုံးထဲမှအတော်ကိုပင်လှနေတာဖြစ်သည်။
"နှင်းဆီဘဝသည်မကြာခင်မှ အမှောင်ကျတော့မှာမလို၊နှင်းဆီ ဘာလုပ်လို၊ဘာကိုင်ရမှန်မသိဖြစ်ကာနေသည်။မချစ်မနှစ်သက်တယ် သူကိုလက်ထပ်ကတော့မယ်၊အဖြစ်ကြီးရယ် ကိုယ်ကို နှိပ်စက်ဖို့ တစ်ခုသာသိတဲ့သူကို လင်ယောကျ်ားအဖြစ်တော်ရမယ်ဆိုတဲ့အသိကြီးသာစိုမိုးနေသည်။
"သခင်မ ရှင့် အင်္ကျီလဲရပါမယ်"
"နွေးနွေး ပေးလာတယ်၊ဂါဝန်ကို ယူလိုက်၍၊ထိုင်ခုံကနေထလိုက်သည်။
"နေအုံး.."
"ခလေမက အင်္ကျီဝတ်တော့မှာမလို့၊ခလေမရဲ့ အနားကိုလျှောက်သွားလိုက်သည်။
"လာခဲ့"
"နှင်းဆီကို လွတ်ပါ။
"အမေ့ "
"ရှင့် ဘာလုပ်တာလဲ လွတ်စမ်းပါ ရှင့် လွတ်အု"
"အွင့် အွင့်"
"ခလေမက သူကိုငြင်းဆန်မယ်စကားတွေ့ပြောတော့မှမလို့ ခလေးမ၏နှုတ်ခမ်းနီးဆိုးထားလို့လှနေသည့် နူတ်ခမ်းနှစ်လွှာလေးကို သူမနမ်းရသေလို့၊သူ ထိကပ်ယုံလေသာ နမ်းလိုက်မိသည်။
"နှင်းဆီကို နူးညံ့စွာနမ်းလာနေတဲ့ ငမဲကောင်းကထူးဆန်းတာတော့အမှန်ပေ။
"အင်္ကျီလဲဝတ်လိုက်"
"ခလေမကို အောက်ချပေလိုက်သည်။
"နှင်းဆီ ဘယ်လိုလုပ်လဲမှာလည်း၊ရှင် အပြင်ကိုထွက်ပါ။
"မထွက်ဘူး မင်း တစ်ကိုယ်လုံး ငါ့ မြင်ပြီးသာဘဲ လဲဝတ်လိုက်၊အမြန်လဲနော် မလဲလို့ကတော့
"လဲမယ် လဲမယ် ရှင့်ရှေ့မတိုးလာနဲ့နော် ပြောလဲပြော ဝတ်ထာတဲ့ရေချိုးဝတ်ဆုံးလေကို ချွတ်မှာမလို့ ငမဲကို ကျောပေရပ်လိုက်မိသည်။
"ဟွန့်"
"သူ ပြုံးလိုက်၍၊ ခန်းဆီးစကိုဆွဲပိတ်ပေလိုက်၍၊ထိုင်ခုံမှာ ခလေမထွက်အလာကိုထိုင်ဆောင့်နေလေသည်။
"တအောင့်အကြား ခန်းဆီးစကိုဖယ်၍၊ထွက်လာတဲ့ခလေမက သိပ်ကိုလှလွန်လိုက်တာမလို့ သူမှင်သက်သွားရသည်။
"သိပ်ကိုလှလွန်တယ်၊ရွှေအိုရောင်ဂါဝန်လေနဲ့ သိပ်ကိုလှလွန်းနေတဲ့ သူရဲ့ နှင်းဆီလေက မျက်လွှာလေချ၍၊ရပ်နေလေသည်။သိပ်ကိုလှလွန်းတဲ့ လည်တိုင်မှာ အဝါရောင်ကျောက်တစ်ဆင်ဆာကို ဆင်မြန်းပေထာတာမလို့၊သူမလေးနဲ့ သိပ်ကိုလှပနေပါသည်။
"အတွေးနဲ့အတူ ခလေမရပ်နေတဲ့အနားကို လျှောက်သွားလိုက်၍၊ခလေမလက်ကို ကိုင်လိုက်ချိန် သူရင်ဘတ်ထဲကလေးလံနေတဲ့အရာကဘာဆိုတာလဲဆိုတာတော့ သူမသိပါ။ခလေမကလဲထူးဆန်းတယ် စောနကတင် သူကို ရန်ထောင်နေသေး၍။အခုတော့သူ လက်ကိုင်တာကိုတောင် ဘာမှာမပြောဘဲ ခေါင်းလေကိုသာ ငုံ့၍လိုက်လာနေတာ အတော်ကို ထူးဆန်းပါသည်။
"rose "
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့"
"ဘယ်လို သူ သွားနေတဲ့ ခြေလှမ်းတွေက ခလေမရဲ့ ဟုတ်ကဲ့ဆိုတဲ့ စကားလုံးအောက်မှာ ရပ်လိုက်မိတဲ့အထိသာ.."
"မင်း ဘယ်လိုပြန်ဖြေလိုက်တယ် ကိုယ်ကို ပြန်ထူးလိုက်ပါအုံး မေးလဲမေး ခလေမရဲ့မျက်နှာကို ဆွဲမော့လိုက်သည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲဟင့် နှင်းဆီပြောတဲ့အထဲမှာ ဘာထူးဆန်းတာပါလိုလဲဟင့်"
"မင်း ဘယ်သူလဲ"
"နှင်းဆီလေ ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"မင်းညာနေတာ မင်းဘယ်သူလဲလို့ ငါ့မေးနေတယ် ပြောလဲပြော ခလေမရဲ့လက်မောင်အားထည့်ညစ်လိုက်၍၊ဒေါသတကြီးမေးလိုက်သည်။
"အား နာ့တယ် ဘာလုပ်တာလဲ ရှင်ကြီးလွတ်ပါ။
"အဲဒါဘဲ ငါ့ သိခြင်းတဲ့ စကားလုံးက အဲဒါ့ဘဲ၊မင်းဘယ်သူလဲ ဖြေနော် မေးလဲမေး သူ ခါးကသေနတ်ကို ထုက်လိုက်၍၊ခလေးမရဲ့ ရင်ဘတ်နေရာကိုထောက်ထားလိုက်သည်။
"နှင်းဆီ နည်းနည်းလေမှာကို ဟန်ဆောင်လို့ကိုမရတာပါ ဒီ ငမဲကောင်ကလေ တစ်စက်မှာကိုညာလိုမရတာမလို နှင်းဆီကြောက်နေတာကိုဖျောက်လိုက်၍၊ဖြေလိုက်ရသည်။
"ရှင့်ရဲ့ အဲဒီ သေနတ်ကြီးကို ဖယ်စမ်းပါ။
"မင်း ညာနေတာ ငါ့ သိတယ် မင်း နှင်းဆီ မဟုတ်ဘူး ပြောစမ်း ငါ့ မိန်းမဘယ်မှာလဲလို"
"ဒေါက် ဒေါက်"
"သား ရိုင်ယန် မင်္ဂလာအချိန်နီးနေပြီး မထွက်လာသေဘူးလာ"
"မင်း ရှေ့ကသွား မင်းဘယ်သူဘယ်ဝဆိုတာကို အကုန်လုံးရှေ့မှာဖြေလိုက် အေး ညာရင် ငါ့သေနတ်ထဲက ကျည်ဆန်တွေက မင်းအသက်ကိုချမ်းသာပေမှာမဟုတ်ဘူး သွား အခုသွား.."
"နှင်းဆီကို သွားခိုင်းနေတာမလို့ ကြောက်ကြောက်နဲ့ သွားလိုက်ရသည်။
"သား ဟဲ့ ဘာလုပ်တာလဲ သေနတ်ကြီးနဲ့"
"ဒီ မိန်းခလေက နှင်းဆီ မဟုတ်ဘူး အမေ
မယုံနဲ့"
"အန်တီ နှင်းဆီ အစစ်ပါ ငမဲကောင်လျှောက် ပြောနေတာ"
"မင်းညာနေတာ ငါ့သိတယ် သွား အောက်ထပ်ကိုအခု ဆင်းသွားလိုက်နော် သွားလေဘာလုပ်နေတာလဲ"
"ဒေါ်ဇာဇာလင်း ဘယ်လိုတားရမလဲမသိတောချေ၊သားပြောတာတကယ်ဘဲ၊ဟုတ်နေမလား တကယ်ဘဲ ဒီ မိန်းခလေက နှင်းဆီ မဟုတ်ဘူးလာ သူမ မတွေးတတ်အောင်ဖြစ်နေ၍၊သားနဲ့ခလေမနောက်ကိုသာ လိုက်လာလေသည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"မင်္ဂလာဆောင်းလာတဲ့ သူတွေကတော့ သတို့သားနဲ့သတို့သမီးရဲ့အဖြစ်ပျက်ကိုကြည့်၍၊အံသြနေကျလေသည်။
"ပြောလိုက်လေ မင်းဘယ်သူဆိုတာကို"
"ကျွန်မ နှင်းဆီပါ ရှင့်လျှောက် မပြောစမ်းနဲ့ "
"ငါ့ကို မင်းက ငတုံးလို့ထင်နေတာလာ ဟမ်း"
"ငါ့ မိန်းမနှင်းဆီဘယ်မှာလဲ အခုပြောနော် "
"ကျွန်မက နှင်းဆီပါဆိုတာကို ရှင်ကထုတ်ပေဆိုတော့ ကျွန်မကဘာကိုထုတ်ပေရမှာလဲ "
"ဟားဟားဟားဟား"
"မင်းရဲ့ အဲဒီ စကားလုံးတွေက ငါ့မိန်းမပြောနေကျစကားလုံးတွေ မဟုတ်ဘူး ပြီးတော့အကြည့်တွေ မင်းရဲ့မျက်ဝန်းတွေက ငါ့မိန်းမနဲ့တူခြင်းတူနေလိပ်မယ်၊ဒါပေမဲ့ ငါ့မိန်းမမျက်ဝန်းတွေက ရဲရင့်တဲ့အကြည့်တွေ မင်းရဲ့မျက်ဝန်းတွေက ကြောက်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေ ဘယ်မလဲ ငါ့မိန်းမ ပြောလေ"
"ဒိုင်း!"
"အမလေး"
"မလုပ်ပါနဲ့ ယူအေး ပြောပါမယ်"
"ဟာ.. ဟယ်.. ဘယ်လို"
"ဟွန့်"
"ပြောဘယ်မှာလဲ ငါ့ မိန်းမ နှင်းဆီ"
"ဒီမှာ"
"အသံလာရာကို အားလုံးက လှည့်ကြည့်လိုက်ကျသည်။
"မင်း "
"ဟက် "
"သခင်ကြီးက မှတ်မိသားဘဲ "
"မင်းလွတ်လိုက်စမ်း ငါ့ မိန်းမကို"
"ဟားဟားဟား"
"သခင်ကြီးက ပြောင်းလဲသွားလိုက်တာကြည့်ပါအုန်း ဒီ ကောင်မကို အတော်ချစ်နေတယ်ပေါ့"
"မင်း အခုလွတ်လိုက်နော် မာရီကိုးလ်"
"သူမှဘယ်လောက်ထိ စိုးရိမ်နေလဲဆိုတာ ပြောမရတတ်အောင်ဖြစ်နေသည်။ မာရီကိုးလ်က ခလေမကို သေနတ်တဲ့ထောက်ထားတာမလို့ မတော်လို့များ နှိပ်လိုက်ရင် သူမတွေးဝံ့စရာမလို သူမှာ စိုးရိမ်နေရလေသည်။
"ဘာလို့လွတ်ပေးရမှာလဲ၊ ဒီကောင်မကို လွတ်ပေလိုက်ရင် သခင်ကြီးက လက်ထပ်တော့မှာလေ အဲတော့"
"ခွပ်! ဖြောင်း!"
"မာရီကိုးလ် ကို အနောက်ကနေ နွေးနွေးရိုက်ချလိုက်၍၊မာရီကိုလ်းမေ့သွားလေသည်။
"နွေး လက်ထဲကတုတ်ကိုပြစ်ချလိုက်၍၊မမကို သွားဖက်လိုက်မိသည်။
"မမ မမလို၊မမ ထပါဦး"
"မမကို ဟိုမိန်းမလက်ထဲကနေ ဖက်လိုက်မိနေတုန်မှာ သခင်ကြီးက တွန်ပြစ်လိုက်လေသည်။
"ဘယ်သူကို အတင်ရဲ့ပြီးဖက်တာလဲ"
"နွေး မှားသွားပါတယ်"
"မင်းနဲ့ ပြီးမှာ စာရင်းရှင်းမယ် သူ စိတ်တို့ပေမဲ့ နှင်းဆီကို ပွေ့ချီလိုက်၍၊အထဲကိုခေါ်လာလိုက်သည်။
"ဖလိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့"
"မာရီကိုးလ် ကိုဖမ်းထားလိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့ စကားသံအဆုံး ဖလိုက်ကတော့ မာရီကိုးလ်ကို ခေါ်သွားလေသည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"သတိမေ့နေတဲ့ နှင်းဆီလေးကို တခြားသတိုသမီးဝတ်စုံသာဝတ်ပေးထားလေသည်။
"ဘာဖြစ်လိုဆို နှင်းဆီနဲ့ရုပ်တူတဲ့ခလေမက ဝတ်လိုက်တာမလို့ သူမှာ ခလေမအတွက်အကောင်ဆုံးချုပ်ခိုင်းထာတဲ့ အဲဒီ ဝတ်ဆုံကိုပြန်ဝတ်ပေလာမရတော့ချေ သူအတွေးဘယ်လောက်ထိများလဲဆိုရင် ခလေမသတိရလာတာတောင်မသိလိုက်ရသည်။
"ငမဲ"
"ဟမ့်"
"သတိရလာပြီလား"
"နှင်းဆီဘာဖြစ်သွားတာလဲ"
"ခလေမ သူကိုယ်သူ ဘာဖြစ်လို့ဖြစ်မှန်မသိဘူးလာ၊
"ဘာမှာမဖြစ်ဘူး လာထ ပြောလဲပြော ခလေမကို အိပ်ယာပေါ်ကနေ ထစေ၍၊သူလက်မောင်ကို ချိတ်စေပြီး၊အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာလိုက်သည်။
"နှင်းဆီ ကိုယ်ကို ဘာတွေဖြစ်သွားလဲဆိုရင်၊စောနက အင်္ကျီလဲဝတ်မလိုကို အနောက်ကနေ ရိုက်ချခံလိုက်ရတာ အင်္ကျီ ဟုတ်သာ အတွေးနဲ့အတူ ကိုယ်ကိုပြန်ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ဂါဝန်က ယူတုန်ကတစ်ရောင်၊အခုဝတ်ထားတာကတစ်ရောင်လာ ဘာတွေလဲ၊နှင်းဆီဘာတစ်ခုမှာ နားမလည်နိုင်တော့အမှန်ပါ။
"မင်္ဂလာပွဲထဲကို ခလေမနဲ့သူ ဝင်လာတော့ အားလုံးရဲ့အကြည့်တွေက သူဆီမှာထက် ခလေမဆီမှာသာ အကြည့်တွေကပိုများနေတာမလို သူမှာ လူသတ်ခြင်းတဲ့စိတ်တွေဖြစ်ပေါ်နေလေသည်။
"ဒီနေ့က အနီရောင်ဂိုဏ်းရဲ့သခင်ကြီးရိုင်ယန်နဲ့သခင်မ နှင်းဆီတိုရဲ့ တရားဝင်လက်ထပ်ပွဲကို ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်တွေရဲ့အရှေ့လက်ထပ်ထိမ်မြှားခြင်ဖြစ်ပါတယ် ဒါ့ကြောင့် သခင်ကြီးအနေနဲ့ သခင်မနှင်းဆီအပေါ်ကို ကျန်းမာသည်ဖြစ်စေ၊မကျန်းမာသည်ဖြစ်စေ၊ဆိုးသည်ဖြစ်စေ၊ကောင်းသည်ဖြစ်စေ
ဇနီးအဖြစ်လက်ခံနိုင်ပါသလား"
"လက်ခံနိုင်ပါတယ်"
"အနီရောင်ဂိုဏ်းရဲ့ သခင်မဖြစ်လာယုံတင်မကဘဲ၊သခင်ကြီးမရှိတဲ့အချိန်မှာ စံအိမ်က လူတွေတင်မကဘဲ၊သခင်ကြီးရဲ့ အလုပ်တွေကို သခင်ကြီးမရှိတဲ့အခိုက်မှာ သခင်မတာဝန်လဲဖြစ် ဇနီးတစ်ယောက်အနေနဲ့လုပ်ဆောင်ရတော့မှာဖြစ်သည်အတွက်ကြောင့်မလို မနှင်းဆီအနေနဲ့ သခင်ကြီး ကျန်းမာသည်ဖြစ်စေ၊မကျန်းမာသည်ဖြစ်စေ၊ဆိုးသည်ဖြစ်စေ၊ကောင်းသည်ဖြစ်စေ၊လင်ယောကျ်ားအဖြစ် လက်ခံနိုင်ပါသလာ
"နှင်းဆီ လက်မခံခြင်းပါ။
"လက်ခံနိုင်ပါသလာခင်ဗျာ"
"ခလေမက မဖြေဘဲတွေဝေနေတာမလို ခလေမရဲ့လက်မောင်ကို ညစ်လိုက်မိသည်။
"အား ရှင်ဘာလုပ်တာလဲ"
"ခလေမရဲ့ နားနားကိုကပ်၍။
"မင်းမဟုတ်တာလုပ်ဖို့ မစဥ်းစားနဲ့ဖြေလိုက်"
"ဟုတ် လက်ခံနိုင်ပါတယ်"
"မဂ်လာပွဲအထမြှောက်သွားပါပြီ။
"ဖြောင်း! ဖြောင်း! ဖြောင်း!။
"မဂ်လာလက်စွပ်ဝတ်ပေနိုင်ပါပြီး။
"ခလေမရဲ့ဘယ်ဖက်လက်သန်ကြွယ်မှာ အနီရောင်ကျောက်လက်စွပ်ကို ဝတ်ဆင်ပေလိုက်၍၊ခလေမရဲ့လက်ကို အနမ်းပေးလိုက်မိသည်။
"ဖြောင်း! ဖြောင်း!။
"ငမဲကောင်ရဲ့လက်မှာ လက်စွပ်ကိုဝတ်ပေလိုက်ရသည်။
"ဖြောင်း! ဖြောင်း!။
"အနမ်းပေလိုရပါပြီး။
"ခလေမရဲ့ ခေါင်းဆောင်ပဝါအောက်ကို ဝင်လိုက်၍၊ ခလေမရဲ့ သိပ်ကိုလှနေတဲ့ နူတ်ခမ်းလေကို ထိကပ်တယ်ဆိုယုံလေနမ်းလိုက်မိသည်။
"ဖြောင်း! ဖြောင်း!"
"ဒီလို မြင်ကွင်းကို နွေးတစ်ယောက် မျက်ရည်တွေကျရင်နဲ့အဝေးတစ်နေရာကနေကြည့်နေမိသည်။
"သူမ အချစ်က လူအများသိအောင်လိုက်ပြောပြခွင့်မရှိ မမကို နွေး ချစ်တယ်၊မမ ဘာဖြစ်နေနေ နွေးချစ်တယ်၊နွေး အချစ်က မှားကောင်းမှားနေလိမ့်မယ် ဒါပေမဲ့ မမရဲ့အကြည့် မမရဲ့အပြုံးတွေက နွေးအတွက် အဆိပ်လိုဆိုရင်တောင် အဲဒီ အဆိပ်ကို နွေးရဲရဲကြီးသောက်သုံးလိုက်မယ် မမရဲ့အနားမှာနေပြီး နောက်ဆုံးထွက်သတ်ထိ မမကိုချစ်ရင်နဲ့ နွေးဘဝကို ကုန်ဆုံးမှာပါ အတွေးနဲ့အတူ နွေးလှည့်ထွက်လာမိလိုက်သည်။
"နှင်းဆီ မသိတဲ့ သူတွေကို လိုက်နှုတ်ဆက်နေရတဲ့ ဘဝကြီးကတကယ်ကို စိတ်ကုန်စရာပါ မလုပ်ပြန်ရင်လဲ ဒီ ငမဲကောင်ကိုကြောက်နေရတဲ့ဘဝမလိုပါ ဒါနဲ နွေးနွေးရော နှင်းဆီ လိုက်ကြည့်နေမိသည်။
"နွေးကို မတွေ့ပါလာ ကြည့်ရတာ အလုပ်တွေများနေတာလာ"
"ဘယ်သူကိုကြည့်နေတာလဲ"
"မကြည့်ပါဘူး"
"ခလေမ လိမ်းနေတာအသိသာဖြစ်သည်။
"အဟမ်း"
"ဘာလဲ မင်း"
"ခင်ဗျာ မိန်းမလဲကြည့်ကောင်းသာဘဲ၊ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် ငယ်လောက်မလှဘူး"
"ကိုကို မစနဲ့လေ"
"ငယ် ဘာသိလို့လဲ ဒီ ငမဲဘိုးတော်က ကိုယ်ကို ကြွားထားတာလေ"
"မင်း သောက်ပေါက်ကိုပိတ်လိုက်နော် ငါ့ မင်္ဂလာယူနေလို မင်းကို ငါ့ ဘာမှာမပြေားတော့ဘူး"
"ခင်ဗျား ဘာသာ မင်္ဂလာယူခြင်းယူ၊မယူခြင်းနေ ကျုပ်ဂရု အား ငယ် ကိုယ်ကိုလွတ်လေ ဘာလိုနာရွတ်ကိုဆွဲ ဒါလဲ"
"ဒီက အကိုကို ငယ် ယောကျ်ားအစားတောင်းပန်ပါတယ်"
"လာခဲ့ ကိုကို တအားပြောရခက်တယ်"
"အား ငယ် မင်းအခုလွတ်နော် လတံခွန်သည်အော်ပြောရင် သူမိန်းမရဲ့နာရွက်အဆွဲခံရင် ပါသွားလေသည်။
"အဟီး"
"ဘာရယ်တာလဲ မရယ်နဲ့ မင်းကိုဘယ်သူက ရယ်ခိုင်းလိုလဲ လာခဲ့ပြောလဲပြောခလေမလက်ကို ကိုင်၍ အိမ်ထဲကိုပြန်ဝင်းလာလိုက်သည်။
"နှင်းဆီကို အိမ်အပေါ်ထပ်က အိပ်ခန်းကို ခေါ်သွားနေတာမလို့ နှင်းဆီကြောက်နေမိသသည်။ဘာလိုဆို ငမဲကောင်နဲ့ နောက်တစ်ခါထပ်ပြီးတော့များ ဟင့်အင်း မဖြစ်ဘူး နှင်းဆီလက်မခံနိုင်ဘူး မချစ်မနှစ်သတ်တဲ့လူနဲ့ ထပ်ပြီးတော့ မအိပ်နိုင်ဘူး နှင်းဆီအတွေးလေတောင်မဆုံးလိုက်ပါ အိပ်ခန်းထဲကိုရောက်လာလေသည်။
"အိပ်ခန်းထဲကိုရောက်လာ၍၊ခလေမလက်ကို လွတ်လိုက်သည်။
"မင်းသေချာနားထောင် baby"
"ဘယ်လို ရှင့် ဘယ်လို့ခေါ်လိုက်တယ်"
"ဘယ်လိုခေါ်ခေါ် အရစ်မရှည်နဲ့၊ကိုယ်ပြောတာ သေချာနားထောင်၊အခု မင်းနဲ့ ငါက တရားဝင်အကြင်လင်မယားဖြစ်သွားပြီး ပြီးတော့ သူပြောနေရင်နဲ့ ခလေမ ရပ်နေတဲ့နေရာကို တစ်လှမ်းခြင်းတိုးကပ်သွားလိုက်သည်။
"ရှင့် ဘာလုပ်တာလဲ မတိုလာနဲ့လေ ပြောလဲပြော နောက်ကို ဆုတ်လိုက်မိ၍၊နောက်ဆုံး ကုတင်ပေါ်ကို ဖင့်ထိုင်ရက်ကျသွားလေသည်။
"ခလေမ အိပ်ရာပေါ်ကို ဖင့်ထိုင်ရက်ကျသွားမှာ ခလေမကို သူ ဖက်လိုက်မိ၍၊ပြောလိုက်ရသည်။
"baby မင်း သေချာနားထောင် မင်းကို အချိန်တစ်နှစ်ပေမယ်၊အဲဒါ ဘာလိုဆို မင်းကို ကိုယ်ခလေးကိုလွယ်ဖို့အတွက်အချိန်သေချာပေးထာတာ.."
"ခလေး ဟုတ်လား"
"ဟုတ်တယ် ကိုယ်မင်းကို အချိန်တစ်နှစ်ပေးထားမယ် အချိန်တစ်နှစ်ပြည့်တဲ့နေ့မှာ ကိုယ်ပြန်လာခဲ့မယ်၊ကိုယ် မရှိတုန် ဟော့ဒီ စံအိမ်ထဲကြီးထဲမှာ ကြိုက်တဲ့နေရာကို လွတ်လပ်စွာသွားလာနိုင်တယ်၊တစ်ခုဘဲ ထွက်မပြေးဖို့ ထွက်ပြေးရင် ဖမ်းချုပ်ထားမှာတင်မဟုတ်ဘူးနော် ကြားလား"
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့"
"ဟွန့်"
"လိမ္မာတယ် ပြောလဲပြော ခလေမကို ဘေးနားကို သူဝင်ထိုင်လိုက်၍၊သူပေါင်ပေါ်ကို ပွေ့တင်လိုက်သည်။
"နှင်းဆီကို လွတ်ပါ။
"အွင့် အွင့်"
"ခလေမရဲ့ နူတ်ခမ်းတွေကို သူစတင်အနမ်းပေးပါလေသည်။
"နူးညံ့ငြင်သာတဲ့ အနမ်းတွေကို ပေးနေမိသည်။
"ဒီ ငမဲ အခုတလော ထူးဆန်းနေတာအမှန်သာဖြစ်သည်။ ခါတိုင်လိုတောင် သိပ်ပြီးမနှိပ်စက်တော့၊နှင်းဆီ သိပ်ပြီးမသင်္ကာခြင်းတောပေ။ ဒီ ငမဲဘာတွေကြံစည်းနေတာလဲ ဘာလဲ သူခလေးကို မလွယ်ပေးမှာဆိုးလိုလာ အဲဒါ့ကြောင့် နှင်းဆီကို နူးညံ့ပြနေရင်လဲ၊အပို့ပဲ ကျွန်မ ရှင့်ခလေးကိုလုံးဝလွယ်မပေးနိုင်ဘူး ရှင့်လို့ မကောင်းတာလုပ်စာနေတဲ့ လူရဲ့သွေးသာကိုလွယ်ပေရအောင်ထိ ကျွန်မမရူးမိုက်သေးဘူး ရှင်ရဲ့အထိတွေကို တခြားမိန်းမတွေက သာယာကောင် သာယာလိမ့်မယ်၊ကျွန်မဆိုတဲ့ နှင်းဆီမပါဘူး ဆိုတာတော့ ရှင်ကိုထုတ်ပြောမှာ မဟုတ်ဘူး၊
"နမ်းလို့ဝမှာ ခလေမကိုလွတ်ပေလိုက်သည်။
"ကိုယ်သွားမယ် အိမ်မှာ ကောင်းကောင်းနေခဲ့နော် ခလေမကို အိပ်ရာပေါ်ကိုအသာထိုင်စေ၍၊အလှကြီးလှနေတဲ့ သူနဲ့ မင်္ဂလာဆောင်းပြီးလို၊မင်္ဂလာဦးညရမှာကို သူဘာလို့ ထားခဲ့လဲဆိုရင် ခလေမကိုအချိန်ပေးတဲ့သဘောဆိုမှန်ပါလိမ်မည်။ခလေမရဲ့ခေါင်းကို ညှင်သာစွာပုတ်၍၊အိပ်ခန်းထဲကနေ ထွက်လာလိုက်လေသည်။
"အိပ်ခန်းထဲကနေ ငမဲထွက်သွားမှာဘဲ သက်ပြင်းကိုချလိုက်၍၊ကုတင်ပေါ်ကနေထလိုက်၍၊မှန်ပြင်နာကို သွားရပ်လိုက်၍၊ငမဲကောင်ရဲ့ကားထွက်မထွက်ကို သေချာကြည့်နေမိသည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ဖလိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်ကြီး"
"မင်းရဲ့ သခင်မကိုသေချာစောင့်ရှောက်ထား၊သူမ ဘာဖြစ်ခြင်းလဲ၊ဖြစ်ခြင်းတာကို အကုန်လုပ်ပေလိုက် တစ်ခုဘဲမှားထာ ဒီ စံအိမ်မှာအပင်လုံးဝမစိုက်ရဘူးလို့ ပြီးတော့ မရီကိုးလ်ကို မသတ်နဲ့အုန်း ဘာလို့ဆို ငါ့ သူကိုမေးစရာရှိသေလို့"
"ဟုတ်ကဲ့ သေချာပြေားထာလိုက်ပါမယ်"
"မောင်းတော့"
"သခင်ကြီးရဲ့ ကားထွက်သွားမှာဘဲ ဖလိုက် မြေအောက်ခန်းဘက်ကိုထွက်၍ လျှောက်လာလိုက်သည်။
_
_
_
_
_
_
_
"နှင်းဆီ အဝတ်လဲရအုန်မှာမလို့ အဝတ်တွေထားတဲ့အခန်းကိုလျှောက်ဝင်လာလိုက်၏။
"အဝတ်စာတွေကိုကြည့်လိုက်တော့လဲ၊မပေါ်တပေါ်တွေနဲ့ ဂါဝန်တွေသာများပြီး ညဝတ်လိုတွေကလဲ၊ပါးလွှာနေတာများ မသိရင်၊အတွင်းသားတွေကိုမချွတ်ချယုံတမယ်မလို၊နှာခေါင်းရှုံးလိုက်မိသည်။
"လုံခြုံမယ်တစ်ထည့်သာ ယူဝတ်လိုက်၍၊အိပ်ခန်းဖက်ကိုပြန်လျှောက်လာ၍၊မှန်တင်ခုံမှ ဆံနွယ်တွေထုံးဖွဲထားတာက ကော်တွေနဲ့မလို မနည်းကိုဖြုတ်လိုက်ရသည်။
"ဒေါက် ဒေါက်"
"ဘယ်သူလဲ"
"နွေးပါ သခင်မ"
"နွေးလာ ဝင်လာခဲ့လေ"
"မမက ဝင်လာခဲ့ဆိုလို၊တံခါးဘုကိုလှည့်ဖွင့်၍၊ဝင်လာလိုက်သည်။
"နွေးဘယ်တွေသွားနေတာလဲ၊မမကမျှော်နေတာ "
"နွေး နောက်ဖေးမှာကူလုပ်ပေနေတာ"
"ဟုတ်လာ မမ ခေါင်းလျှော်ခြင်းလို့ နွေးကူပေပါလာ"
"ဟုတ်.."
"နွေးသည် မမကိုပြန်ဖြေလိုက်၍၊ရေချိုးခန်းထဲကိုဝင်လျှောက်လာလိုက်သည်။
"နှင်းဆီ ကိုယ်အလုပ်နဲ့ကိုယ်အာရုံများနေလို့သတိမထားမိတာ နွေးနွေးအသံက ငိုသံပေါက်နေတာမလာ ကြည့်ရတာငိုထားတာလာ ဘယ်သူကများ၊ဒီခလေမကို နှိပ်စက်ပြန်ပြီးလဲ၊နှင်းဆီလေ နွေးနွေးတို့လို ကောင်မလေတွေကို သနားတယ် ဘာလို့ဆို ဒီလို့မကောင်းတဲ့ ကောင်ရဲ့လက်အောက်မှာ အလုပ်လုပ်နေရလို့လေ ဘာလိုဆို၊ဒီ ငမဲကောင်က စာနာစိတ်ကရှိတာမဟုတ်ဘူး၊နှင်းဆီကိုတောင် ဒီလောက် နှိပ်စက်နေတာ တခြားသူကိုဆိုရင် ဘယ်လောက်တောင် နှိပ်စက်လေမလဲ၊အတွေးနဲ့အတူ လူကမလိုလို ကြက်သီးထလာ၍၊ခေါင်းလျှော်ဖို့ ရေချိုးခန်းကိုသာဝင်လျှောက်လာလိုက်သည်။
"မမ နွေးလျှော်ပေမယ်"
"ရတယ် မလျှော်ပေးပါနဲ့ မမဘာသာလျှော်မယ်"
"မဟုတ်တာ မမကို ဂရုစိုက်ရမှာ နွေးရဲ့တာဝန်ပါ မမခေါင်းကို နွေးကိုလျှော်ခွင့်ပေးနော်"
"အဆိုလဲ မမကိုရေမစိုအောင် လျှော်ပေးနော်"
"ဟုတ် "
"Bath tubထဲကို ဝင်လိုက်၍၊နွေးနွေးက နှင်းဆီ ခေါင်းကိုလျှော်ပေတာကို ငြိမ်၍၊နေပေလိုက်ရသည်။
"မမရဲ့ ဆံနွယ်တွေက ကောက်ထားတာလာ"
"ဘယ်ကသာကောက်ရမှာလဲ၊နဂိုကတည်းက သူဘာသာသူကောက်နေတာ နှင်းဆီကဆံပင်ကောက်ဖို့မပြောနဲ့စားဖို့တောင်အနိုင်နိုင်ရယ်"
"ဟုတ်လာ အဆို မမကအခု ကံကောင်းပြီးဘဲ၊ဘာလိုဆို သခင်ကြီးကို မမရလိုက်တာ"
"နွေးနွေးကသာ မမ ကိုကံကောင်းတယ်တဲ့၊မမအဖို့ကတော့ အဲဒါကံဆိုးတာလေ၊နွေး မသိလို့လာ၊မမမှာဘယ်လောက် စိတ်ညစ်ရလဲဆိုတာကို ဒါနဲ့ နွေးနွေးမှာ မောင်နှမဘယ်နှစ်ယောက်ရှိလဲ"
"နွေးမှာလာ မရှိပါဘူး နွေးကမိဘမဲ့လေ"
"ဟယ် ဟုတ်လား အဆို မမနဲ့ဘဝတူဘဲ၊မမ မှာလဲ မိဘတွေမရှဘူး"
"မမ ပြီးပြီ။
"နွေးနွေးက ခေါင်းလျှော်ပေးတာပြီးပြီဆိုလို၊ထလိုက်၍၊နွေးလက်ကလေကိုကိုင်၍၊အိပ်ခန်းထဲကိုရှောက်ဝင်လာ၍၊မှန်တင်ခုံမှာထိုင်လိုက်ရသည်။
"ဝူး ဝူး ဝူး"
"မမရဲ့ ဆံနွယ်အကောက်လေတွေကို လေမှုတ်ပေးနေမိသည်။
"နွေး"
"ပြောလေ မမ"
"နောက်ရက် စျေးသွားရင် မမကို နှင်းဆီမျိုးစေ့တွေဝယ်လာပေပါလား"
"မမ အပင်စိုက်မလို့လာ မဖြစ်လောက်ဘူးနော်"
"ဟုတ်လာ ဘာဖြစ်လို့လဲ အပင်စိုက်ရတာ ဘယ်လောက်ပျော်စရာကောင်းလဲဆိုတာကို"
"အဲဒါတော့ နွေးမသိဘူး၊ဒီ အိမ်မှာ သခင်ကြီးအပင်လုံးဝစိုက်ဖို့မပြောနဲ့ ပန်းဆိုဘာပန်းမှာယူခွင့်မရှိဘူး၊ဒီနေ့တောင် မင်္ဂလာဆောင်လို့ ပန်းကိုအလှဆင်းခွင့်ပေးတာ မဟုတ်ရင် အဲဒီ ပန်းယူလာတဲ့ သူ ဘာဖြစ်မလဲဆိုတာ မမ မတွေးနိုင်လောက်တဲ့အထိကိုပင်။
"ဟုတ်လာ"
"မမ ပြီးသွားပြီ။
"အင်း "
"မမ နေ့လယ်စာစားရမယ်"
"ထိုင်ခုံးကနေထလိုက်၍၊အိပ်ခန်းထဲကနေအတွေးနဲ့အတူ လိုက်လာခဲ့သည်။
"ရှင်က ပန်းမကြိုက်ဘူးလာ ရတယ်လေ၊
ရှင် မကြိုက်တဲ့ ပန်းတွေကိုကျွန်မစိုက်ပြမယ်၊ဘာလို့ဆို ရှင်မကြိုက်တဲ့အရာတွေကို၊အခုချိန်းကစပြီး ကျွန်မလုပ်ပြမယ်၊ဘာလိုဆို ရှင့်ကို ကျွန်မ မုန်းတယ် ကျွန်မဘဝကိုဖျက်ဆီးလို့ဆိုတာကိုပါပဲ။
_
_
_
_
_
_
_
_
_
~~~~~~~~ဆက်ရန်
"Mafiaရဲ႕wife"
Part_23
"ႏွင္းဆီနီစံအိမ္ႀကီးထဲကၿခံထဲမွေတာ့၊တစ္အိမ္လုံးမွ၊ရွိသမွ်အလုပ္သမာေတြ အလုပ္ရႈပ္ေနက်ေလသည္။
"သခင္ႀကီးရဲ႕ မဂၤလာပြဲမလို၊ၿခံႀကီးရဲ႕အလယ္မွာထိုင္ခုံေတြခ်ထာ၍၊မဂၤလာစင္ျမင့္တစ္ခုကိုျပဳလုပ္၍၊ႏွင္းဆီအျဖဴေရာင္ေတြနဲ႕အလွဆင္ထာေလသည္။စင္ျမင္အလယ္၌ ကိတ္မႈတ္အႀကီးႀကီးနဲ႕အဲဒီေဘး၌ဝိုင္ခြက္မ်ားကိုတင္ထားသည့္အျပင္ ကိတ္မုန့္တင္ထားသည့္ စားပြဲခုံေပၚ၌မဂၤလာလက္စြပ္ဘူးေလးကေနရာယူေနလ်က္ရွိေနသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ရိုင္ယန္သည္ ခေလမအလွျပင္တာကို ထိုင္ၾကည့္ေနမိသည္။ဒီေန႕ေလးကို သူေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားခဲ့ရတာမလို႔ ရိုင္ယန္၏မသိစိတ္ကာေပ်ာ္ကာေနသည္။
"ခေလးမ၏သိပ္ကိုလွပေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလအေပၚကို မိတ္ကပ္ေတြျပင္ေပးေနက်သည္။ခေလးမသည္ မ်က္နာေလးစူပုတ္ကာေနသည့္ပုံစံေလးက ရိုင္ယန္မ်က္လုံးထဲမွအေတာ္ကိုပင္လွေနတာျဖစ္သည္။
"ႏွင္းဆီဘဝသည္မၾကာခင္မွ အေမွာင္က်ေတာ့မွာမလို၊ႏွင္းဆီ ဘာလုပ္လို၊ဘာကိုင္ရမွန္မသိျဖစ္ကာေနသည္။မခ်စ္မႏွစ္သက္တယ္ သူကိုလက္ထပ္ကေတာ့မယ္၊အျဖစ္ႀကီးရယ္ ကိုယ္ကို ႏွိပ္စက္ဖို႔ တစ္ခုသာသိတဲ့သူကို လင္ေယာက်္ားအျဖစ္ေတာ္ရမယ္ဆိုတဲ့အသိႀကီးသာစိုမိုးေနသည္။
"သခင္မ ရွင့္ အကၤ်ီလဲရပါမယ္"
"ႏြေးႏြေး ေပးလာတယ္၊ဂါဝန္ကို ယူလိုက္၍၊ထိုင္ခုံကေနထလိုက္သည္။
"ေနအုံး.."
"ခေလမက အကၤ်ီဝတ္ေတာ့မွာမလို႔၊ခေလမရဲ႕ အနားကိုေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
"လာခဲ့"
"ႏွင္းဆီကို လြတ္ပါ။
"အေမ့ "
"ရွင့္ ဘာလုပ္တာလဲ လြတ္စမ္းပါ ရွင့္ လြတ္အု"
"အြင့္ အြင့္"
"ခေလမက သူကိုျငင္းဆန္မယ္စကားေတြ႕ေျပာေတာ့မွမလို႔ ခေလးမ၏ႏႈတ္ခမ္းနီးဆိုးထားလို႔လွေနသည့္ ႏူတ္ခမ္းႏွစ္လႊာေလးကို သူမနမ္းရေသလို႔၊သူ ထိကပ္ယုံေလသာ နမ္းလိုက္မိသည္။
"ႏွင္းဆီကို ႏူးညံ့စြာနမ္းလာေနတဲ့ ငမဲေကာင္းကထူးဆန္းတာေတာ့အမွန္ေပ။
"အကၤ်ီလဲဝတ္လိုက္"
"ခေလမကို ေအာက္ခ်ေပလိုက္သည္။
"ႏွင္းဆီ ဘယ္လိုလုပ္လဲမွာလည္း၊ရွင္ အျပင္ကိုထြက္ပါ။
"မထြက္ဘူး မင္း တစ္ကိုယ္လုံး ငါ့ ျမင္ၿပီးသာဘဲ လဲဝတ္လိုက္၊အျမန္လဲေနာ္ မလဲလို႔ကေတာ့
"လဲမယ္ လဲမယ္ ရွင့္ေရွ႕မတိုးလာနဲ႕ေနာ္ ေျပာလဲေျပာ ဝတ္ထာတဲ့ေရခ်ိဳးဝတ္ဆုံးေလကို ခြၽတ္မွာမလို႔ ငမဲကို ေက်ာေပရပ္လိုက္မိသည္။
"ဟြန့္"
"သူ ၿပဳံးလိုက္၍၊ ခန္းဆီးစကိုဆြဲပိတ္ေပလိုက္၍၊ထိုင္ခုံမွာ ခေလမထြက္အလာကိုထိုင္ေဆာင့္ေနေလသည္။
"တေအာင့္အၾကား ခန္းဆီးစကိုဖယ္၍၊ထြက္လာတဲ့ခေလမက သိပ္ကိုလွလြန္လိုက္တာမလို႔ သူမွင္သက္သြားရသည္။
"သိပ္ကိုလွလြန္တယ္၊ေ႐ႊအိုေရာင္ဂါဝန္ေလနဲ႕ သိပ္ကိုလွလြန္းေနတဲ့ သူရဲ႕ ႏွင္းဆီေလက မ်က္လႊာေလခ်၍၊ရပ္ေနေလသည္။သိပ္ကိုလွလြန္းတဲ့ လည္တိုင္မွာ အဝါေရာင္ေက်ာက္တစ္ဆင္ဆာကို ဆင္ျမန္းေပထာတာမလို႔၊သူမေလးနဲ႕ သိပ္ကိုလွပေနပါသည္။
"အေတြးနဲ႕အတူ ခေလမရပ္ေနတဲ့အနားကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္၍၊ခေလမလက္ကို ကိုင္လိုက္ခ်ိန္ သူရင္ဘတ္ထဲကေလးလံေနတဲ့အရာကဘာဆိုတာလဲဆိုတာေတာ့ သူမသိပါ။ခေလမကလဲထူးဆန္းတယ္ ေစာနကတင္ သူကို ရန္ေထာင္ေနေသး၍။အခုေတာ့သူ လက္ကိုင္တာကိုေတာင္ ဘာမွာမေျပာဘဲ ေခါင္းေလကိုသာ ငုံ႕၍လိုက္လာေနတာ အေတာ္ကို ထူးဆန္းပါသည္။
"rose "
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့"
"ဘယ္လို သူ သြားေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြက ခေလမရဲ႕ ဟုတ္ကဲ့ဆိုတဲ့ စကားလုံးေအာက္မွာ ရပ္လိုက္မိတဲ့အထိသာ.."
"မင္း ဘယ္လိုျပန္ေျဖလိုက္တယ္ ကိုယ္ကို ျပန္ထူးလိုက္ပါအုံး ေမးလဲေမး ခေလမရဲ႕မ်က္ႏွာကို ဆြဲေမာ့လိုက္သည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင့္ ႏွင္းဆီေျပာတဲ့အထဲမွာ ဘာထူးဆန္းတာပါလိုလဲဟင့္"
"မင္း ဘယ္သူလဲ"
"ႏွင္းဆီေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"မင္းညာေနတာ မင္းဘယ္သူလဲလို႔ ငါ့ေမးေနတယ္ ေျပာလဲေျပာ ခေလမရဲ႕လက္ေမာင္အားထည့္ညစ္လိုက္၍၊ေဒါသတႀကီးေမးလိုက္သည္။
"အား နာ့တယ္ ဘာလုပ္တာလဲ ရွင္ႀကီးလြတ္ပါ။
"အဲဒါဘဲ ငါ့ သိျခင္းတဲ့ စကားလုံးက အဲဒါ့ဘဲ၊မင္းဘယ္သူလဲ ေျဖေနာ္ ေမးလဲေမး သူ ခါးကေသနတ္ကို ထုက္လိုက္၍၊ခေလးမရဲ႕ ရင္ဘတ္ေနရာကိုေထာက္ထားလိုက္သည္။
"ႏွင္းဆီ နည္းနည္းေလမွာကို ဟန္ေဆာင္လို႔ကိုမရတာပါ ဒီ ငမဲေကာင္ကေလ တစ္စက္မွာကိုညာလိုမရတာမလို ႏွင္းဆီေၾကာက္ေနတာကိုေဖ်ာက္လိုက္၍၊ေျဖလိုက္ရသည္။
"ရွင့္ရဲ႕ အဲဒီ ေသနတ္ႀကီးကို ဖယ္စမ္းပါ။
"မင္း ညာေနတာ ငါ့ သိတယ္ မင္း ႏွင္းဆီ မဟုတ္ဘူး ေျပာစမ္း ငါ့ မိန္းမဘယ္မွာလဲလို"
"ေဒါက္ ေဒါက္"
"သား ရိုင္ယန္ မဂၤလာအခ်ိန္နီးေနၿပီး မထြက္လာေသဘူးလာ"
"မင္း ေရွ႕ကသြား မင္းဘယ္သူဘယ္ဝဆိုတာကို အကုန္လုံးေရွ႕မွာေျဖလိုက္ ေအး ညာရင္ ငါ့ေသနတ္ထဲက က်ည္ဆန္ေတြက မင္းအသက္ကိုခ်မ္းသာေပမွာမဟုတ္ဘူး သြား အခုသြား.."
"ႏွင္းဆီကို သြားခိုင္းေနတာမလို႔ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ သြားလိုက္ရသည္။
"သား ဟဲ့ ဘာလုပ္တာလဲ ေသနတ္ႀကီးနဲ႕"
"ဒီ မိန္းခေလက ႏွင္းဆီ မဟုတ္ဘူး အေမ
မယုံနဲ႕"
"အန္တီ ႏွင္းဆီ အစစ္ပါ ငမဲေကာင္ေလွ်ာက္ ေျပာေနတာ"
"မင္းညာေနတာ ငါ့သိတယ္ သြား ေအာက္ထပ္ကိုအခု ဆင္းသြားလိုက္ေနာ္ သြားေလဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"ေဒၚဇာဇာလင္း ဘယ္လိုတားရမလဲမသိေတာေခ်၊သားေျပာတာတကယ္ဘဲ၊ဟုတ္ေနမလား တကယ္ဘဲ ဒီ မိန္းခေလက ႏွင္းဆီ မဟုတ္ဘူးလာ သူမ မေတြးတတ္ေအာင္ျဖစ္ေန၍၊သားနဲ႕ခေလမေနာက္ကိုသာ လိုက္လာေလသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"မဂၤလာေဆာင္းလာတဲ့ သူေတြကေတာ့ သတို႔သားနဲ႕သတို႔သမီးရဲ႕အျဖစ္ပ်က္ကိုၾကည့္၍၊အံၾသေနက်ေလသည္။
"ေျပာလိုက္ေလ မင္းဘယ္သူဆိုတာကို"
"ကြၽန္မ ႏွင္းဆီပါ ရွင့္ေလွ်ာက္ မေျပာစမ္းနဲ႕ "
"ငါ့ကို မင္းက ငတုံးလို႔ထင္ေနတာလာ ဟမ္း"
"ငါ့ မိန္းမႏွင္းဆီဘယ္မွာလဲ အခုေျပာေနာ္ "
"ကြၽန္မက ႏွင္းဆီပါဆိုတာကို ရွင္ကထုတ္ေပဆိုေတာ့ ကြၽန္မကဘာကိုထုတ္ေပရမွာလဲ "
"ဟားဟားဟားဟား"
"မင္းရဲ႕ အဲဒီ စကားလုံးေတြက ငါ့မိန္းမေျပာေနက်စကားလုံးေတြ မဟုတ္ဘူး ၿပီးေတာ့အၾကည့္ေတြ မင္းရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက ငါ့မိန္းမနဲ႕တူျခင္းတူေနလိပ္မယ္၊ဒါေပမဲ့ ငါ့မိန္းမမ်က္ဝန္းေတြက ရဲရင့္တဲ့အၾကည့္ေတြ မင္းရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက ေၾကာက္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြ ဘယ္မလဲ ငါ့မိန္းမ ေျပာေလ"
"ဒိုင္း!"
"အမေလး"
"မလုပ္ပါနဲ႕ ယူေအး ေျပာပါမယ္"
"ဟာ.. ဟယ္.. ဘယ္လို"
"ဟြန့္"
"ေျပာဘယ္မွာလဲ ငါ့ မိန္းမ ႏွင္းဆီ"
"ဒီမွာ"
"အသံလာရာကို အားလုံးက လွည့္ၾကည့္လိုက္က်သည္။
"မင္း "
"ဟက္ "
"သခင္ႀကီးက မွတ္မိသားဘဲ "
"မင္းလြတ္လိုက္စမ္း ငါ့ မိန္းမကို"
"ဟားဟားဟား"
"သခင္ႀကီးက ေျပာင္းလဲသြားလိုက္တာၾကည့္ပါအုန္း ဒီ ေကာင္မကို အေတာ္ခ်စ္ေနတယ္ေပါ့"
"မင္း အခုလြတ္လိုက္ေနာ္ မာရီကိုးလ္"
"သူမွဘယ္ေလာက္ထိ စိုးရိမ္ေနလဲဆိုတာ ေျပာမရတတ္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။ မာရီကိုးလ္က ခေလမကို ေသနတ္တဲ့ေထာက္ထားတာမလို႔ မေတာ္လို႔မ်ား ႏွိပ္လိုက္ရင္ သူမေတြးဝံ့စရာမလို သူမွာ စိုးရိမ္ေနရေလသည္။
"ဘာလို႔လြတ္ေပးရမွာလဲ၊ ဒီေကာင္မကို လြတ္ေပလိုက္ရင္ သခင္ႀကီးက လက္ထပ္ေတာ့မွာေလ အဲေတာ့"
"ခြပ္! ေျဖာင္း!"
"မာရီကိုးလ္ ကို အေနာက္ကေန ႏြေးႏြေးရိုက္ခ်လိဳက္၍၊မာရီကိုလ္းေမ့သြားေလသည္။
"ႏြေး လက္ထဲကတုတ္ကိုျပစ္ခ်လိဳက္၍၊မမကို သြားဖက္လိုက္မိသည္။
"မမ မမလို၊မမ ထပါဦး"
"မမကို ဟိုမိန္းမလက္ထဲကေန ဖက္လိုက္မိေနတုန္မွာ သခင္ႀကီးက တြန္ျပစ္လိုက္ေလသည္။
"ဘယ္သူကို အတင္ရဲ႕ၿပီးဖက္တာလဲ"
"ႏြေး မွားသြားပါတယ္"
"မင္းနဲ႕ ၿပီးမွာ စာရင္းရွင္းမယ္ သူ စိတ္တို႔ေပမဲ့ ႏွင္းဆီကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္၍၊အထဲကိုေခၚလာလိုက္သည္။
"ဖလိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့"
"မာရီကိုးလ္ ကိုဖမ္းထားလိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့ စကားသံအဆုံး ဖလိုက္ကေတာ့ မာရီကိုးလ္ကို ေခၚသြားေလသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"သတိေမ့ေနတဲ့ ႏွင္းဆီေလးကို တျခားသတိုသမီးဝတ္စုံသာဝတ္ေပးထားေလသည္။
"ဘာျဖစ္လိုဆို ႏွင္းဆီနဲ႕႐ုပ္တူတဲ့ခေလမက ဝတ္လိုက္တာမလို႔ သူမွာ ခေလမအတြက္အေကာင္ဆုံးခ်ဳပ္ခိုင္းထာတဲ့ အဲဒီ ဝတ္ဆုံကိုျပန္ဝတ္ေပလာမရေတာ့ေခ် သူအေတြးဘယ္ေလာက္ထိမ်ားလဲဆိုရင္ ခေလမသတိရလာတာေတာင္မသိလိုက္ရသည္။
"ငမဲ"
"ဟမ့္"
"သတိရလာၿပီလား"
"ႏွင္းဆီဘာျဖစ္သြားတာလဲ"
"ခေလမ သူကိုယ္သူ ဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္မွန္မသိဘူးလာ၊
"ဘာမွာမျဖစ္ဘူး လာထ ေျပာလဲေျပာ ခေလမကို အိပ္ယာေပၚကေန ထေစ၍၊သူလက္ေမာင္ကို ခ်ိတ္ေစၿပီး၊ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာလိုက္သည္။
"ႏွင္းဆီ ကိုယ္ကို ဘာေတြျဖစ္သြားလဲဆိုရင္၊ေစာနက အကၤ်ီလဲဝတ္မလိုကို အေနာက္ကေန ရိုက္ခ်ခံလိုက္ရတာ အကၤ်ီ ဟုတ္သာ အေတြးနဲ႕အတူ ကိုယ္ကိုျပန္ငုံ႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဂါဝန္က ယူတုန္ကတစ္ေရာင္၊အခုဝတ္ထားတာကတစ္ေရာင္လာ ဘာေတြလဲ၊ႏွင္းဆီဘာတစ္ခုမွာ နားမလည္နိုင္ေတာ့အမွန္ပါ။
"မဂၤလာပြဲထဲကို ခေလမနဲ႕သူ ဝင္လာေတာ့ အားလုံးရဲ႕အၾကည့္ေတြက သူဆီမွာထက္ ခေလမဆီမွာသာ အၾကည့္ေတြကပိုမ်ားေနတာမလို သူမွာ လူသတ္ျခင္းတဲ့စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚေနေလသည္။
"ဒီေန႕က အနီေရာင္ဂိုဏ္းရဲ႕သခင္ႀကီးရိုင္ယန္နဲ႕သခင္မ ႏွင္းဆီတိုရဲ႕ တရားဝင္လက္ထပ္ပြဲကို ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕အေရွ႕လက္ထပ္ထိမ္ျမႇားျခင္ျဖစ္ပါတယ္ ဒါ့ေၾကာင့္ သခင္ႀကီးအေနနဲ႕ သခင္မႏွင္းဆီအေပၚကို က်န္းမာသည္ျဖစ္ေစ၊မက်န္းမာသည္ျဖစ္ေစ၊ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ၊ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ
ဇနီးအျဖစ္လက္ခံနိုင္ပါသလား"
"လက္ခံနိုင္ပါတယ္"
"အနီေရာင္ဂိုဏ္းရဲ႕ သခင္မျဖစ္လာယုံတင္မကဘဲ၊သခင္ႀကီးမရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ စံအိမ္က လူေတြတင္မကဘဲ၊သခင္ႀကီးရဲ႕ အလုပ္ေတြကို သခင္ႀကီးမရွိတဲ့အခိုက္မွာ သခင္မတာဝန္လဲျဖစ္ ဇနီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕လုပ္ေဆာင္ရေတာ့မွာျဖစ္သည္အတြက္ေၾကာင့္မလို မႏွင္းဆီအေနနဲ႕ သခင္ႀကီး က်န္းမာသည္ျဖစ္ေစ၊မက်န္းမာသည္ျဖစ္ေစ၊ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ၊ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊လင္ေယာက်္ားအျဖစ္ လက္ခံနိုင္ပါသလာ
"ႏွင္းဆီ လက္မခံျခင္းပါ။
"လက္ခံနိုင္ပါသလာခင္ဗ်ာ"
"ခေလမက မေျဖဘဲေတြေဝေနတာမလို ခေလမရဲ႕လက္ေမာင္ကို ညစ္လိုက္မိသည္။
"အား ရွင္ဘာလုပ္တာလဲ"
"ခေလမရဲ႕ နားနားကိုကပ္၍။
"မင္းမဟုတ္တာလုပ္ဖို႔ မစဥ္းစားနဲ႕ေျဖလိုက္"
"ဟုတ္ လက္ခံနိုင္ပါတယ္"
"မဂ္လာပြဲအထျမႇောက္သြားပါၿပီ။
"ေျဖာင္း! ေျဖာင္း! ေျဖာင္း!။
"မဂ္လာလက္စြပ္ဝတ္ေပနိုင္ပါၿပီး။
"ခေလမရဲ႕ဘယ္ဖက္လက္သန္ႂကြယ္မွာ အနီေရာင္ေက်ာက္လက္စြပ္ကို ဝတ္ဆင္ေပလိုက္၍၊ခေလမရဲ႕လက္ကို အနမ္းေပးလိုက္မိသည္။
"ေျဖာင္း! ေျဖာင္း!။
"ငမဲေကာင္ရဲ႕လက္မွာ လက္စြပ္ကိုဝတ္ေပလိုက္ရသည္။
"ေျဖာင္း! ေျဖာင္း!။
"အနမ္းေပလိုရပါၿပီး။
"ခေလမရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ပဝါေအာက္ကို ဝင္လိုက္၍၊ ခေလမရဲ႕ သိပ္ကိုလွေနတဲ့ ႏူတ္ခမ္းေလကို ထိကပ္တယ္ဆိုယုံေလနမ္းလိုက္မိသည္။
"ေျဖာင္း! ေျဖာင္း!"
"ဒီလို ျမင္ကြင္းကို ႏြေးတစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ေတြက်ရင္နဲ႕အေဝးတစ္ေနရာကေနၾကည့္ေနမိသည္။
"သူမ အခ်စ္က လူအမ်ားသိေအာင္လိုက္ေျပာျပခြင့္မရွိ မမကို ႏြေး ခ်စ္တယ္၊မမ ဘာျဖစ္ေနေန ႏြေးခ်စ္တယ္၊ႏြေး အခ်စ္က မွားေကာင္းမွားေနလိမ့္မယ္ ဒါေပမဲ့ မမရဲ႕အၾကည့္ မမရဲ႕အၿပဳံးေတြက ႏြေးအတြက္ အဆိပ္လိုဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီ အဆိပ္ကို ႏြေးရဲရဲႀကီးေသာက္သုံးလိုက္မယ္ မမရဲ႕အနားမွာေနၿပီး ေနာက္ဆုံးထြက္သတ္ထိ မမကိုခ်စ္ရင္နဲ႕ ႏြေးဘဝကို ကုန္ဆုံးမွာပါ အေတြးနဲ႕အတူ ႏြေးလွည့္ထြက္လာမိလိုက္သည္။
"ႏွင္းဆီ မသိတဲ့ သူေတြကို လိုက္ႏႈတ္ဆက္ေနရတဲ့ ဘဝႀကီးကတကယ္ကို စိတ္ကုန္စရာပါ မလုပ္ျပန္ရင္လဲ ဒီ ငမဲေကာင္ကိုေၾကာက္ေနရတဲ့ဘဝမလိုပါ ဒါနဲ ႏြေးႏြေးေရာ ႏွင္းဆီ လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
"ႏြေးကို မေတြ႕ပါလာ ၾကည့္ရတာ အလုပ္ေတြမ်ားေနတာလာ"
"ဘယ္သူကိုၾကည့္ေနတာလဲ"
"မၾကည့္ပါဘူး"
"ခေလမ လိမ္းေနတာအသိသာျဖစ္သည္။
"အဟမ္း"
"ဘာလဲ မင္း"
"ခင္ဗ်ာ မိန္းမလဲၾကည့္ေကာင္းသာဘဲ၊ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ငယ္ေလာက္မလွဘူး"
"ကိုကို မစနဲ႕ေလ"
"ငယ္ ဘာသိလို႔လဲ ဒီ ငမဲဘိုးေတာ္က ကိုယ္ကို ႂကြားထားတာေလ"
"မင္း ေသာက္ေပါက္ကိုပိတ္လိုက္ေနာ္ ငါ့ မဂၤလာယူေနလို မင္းကို ငါ့ ဘာမွာမေျပားေတာ့ဘူး"
"ခင္ဗ်ား ဘာသာ မဂၤလာယူျခင္းယူ၊မယူျခင္းေန က်ဳပ္ဂ႐ု အား ငယ္ ကိုယ္ကိုလြတ္ေလ ဘာလိုနာ႐ြတ္ကိုဆြဲ ဒါလဲ"
"ဒီက အကိုကို ငယ္ ေယာက်္ားအစားေတာင္းပန္ပါတယ္"
"လာခဲ့ ကိုကို တအားေျပာရခက္တယ္"
"အား ငယ္ မင္းအခုလြတ္ေနာ္ လတံခြန္သည္ေအာ္ေျပာရင္ သူမိန္းမရဲ႕နာ႐ြက္အဆြဲခံရင္ ပါသြားေလသည္။
"အဟီး"
"ဘာရယ္တာလဲ မရယ္နဲ႕ မင္းကိုဘယ္သူက ရယ္ခိုင္းလိုလဲ လာခဲ့ေျပာလဲေျပာခေလမလက္ကို ကိုင္၍ အိမ္ထဲကိုျပန္ဝင္းလာလိုက္သည္။
"ႏွင္းဆီကို အိမ္အေပၚထပ္က အိပ္ခန္းကို ေခၚသြားေနတာမလို႔ ႏွင္းဆီေၾကာက္ေနမိသသည္။ဘာလိုဆို ငမဲေကာင္နဲ႕ ေနာက္တစ္ခါထပ္ၿပီးေတာ့မ်ား ဟင့္အင္း မျဖစ္ဘူး ႏွင္းဆီလက္မခံနိုင္ဘူး မခ်စ္မႏွစ္သတ္တဲ့လူနဲ႕ ထပ္ၿပီးေတာ့ မအိပ္နိုင္ဘူး ႏွင္းဆီအေတြးေလေတာင္မဆုံးလိုက္ပါ အိပ္ခန္းထဲကိုေရာက္လာေလသည္။
"အိပ္ခန္းထဲကိုေရာက္လာ၍၊ခေလမလက္ကို လြတ္လိုက္သည္။
"မင္းေသခ်ာနားေထာင္ baby"
"ဘယ္လို ရွင့္ ဘယ္လို႔ေခၚလိုက္တယ္"
"ဘယ္လိုေခၚေခၚ အရစ္မရွည္နဲ႕၊ကိုယ္ေျပာတာ ေသခ်ာနားေထာင္၊အခု မင္းနဲ႕ ငါက တရားဝင္အၾကင္လင္မယားျဖစ္သြားၿပီး ၿပီးေတာ့ သူေျပာေနရင္နဲ႕ ခေလမ ရပ္ေနတဲ့ေနရာကို တစ္လွမ္းျခင္းတိုးကပ္သြားလိုက္သည္။
"ရွင့္ ဘာလုပ္တာလဲ မတိုလာနဲ႕ေလ ေျပာလဲေျပာ ေနာက္ကို ဆုတ္လိုက္မိ၍၊ေနာက္ဆုံး ကုတင္ေပၚကို ဖင့္ထိုင္ရက္က်သြားေလသည္။
"ခေလမ အိပ္ရာေပၚကို ဖင့္ထိုင္ရက္က်သြားမွာ ခေလမကို သူ ဖက္လိုက္မိ၍၊ေျပာလိုက္ရသည္။
"baby မင္း ေသခ်ာနားေထာင္ မင္းကို အခ်ိန္တစ္ႏွစ္ေပမယ္၊အဲဒါ ဘာလိုဆို မင္းကို ကိုယ္ခေလးကိုလြယ္ဖို႔အတြက္အခ်ိန္ေသခ်ာေပးထာတာ.."
"ခေလး ဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္ ကိုယ္မင္းကို အခ်ိန္တစ္ႏွစ္ေပးထားမယ္ အခ်ိန္တစ္ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႕မွာ ကိုယ္ျပန္လာခဲ့မယ္၊ကိုယ္ မရွိတုန္ ေဟာ့ဒီ စံအိမ္ထဲႀကီးထဲမွာ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာကို လြတ္လပ္စြာသြားလာနိုင္တယ္၊တစ္ခုဘဲ ထြက္မေျပးဖို႔ ထြက္ေျပးရင္ ဖမ္းခ်ဳပ္ထားမွာတင္မဟုတ္ဘူးေနာ္ ၾကားလား"
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့"
"ဟြန့္"
"လိမၼာတယ္ ေျပာလဲေျပာ ခေလမကို ေဘးနားကို သူဝင္ထိုင္လိုက္၍၊သူေပါင္ေပၚကို ေပြ႕တင္လိုက္သည္။
"ႏွင္းဆီကို လြတ္ပါ။
"အြင့္ အြင့္"
"ခေလမရဲ႕ ႏူတ္ခမ္းေတြကို သူစတင္အနမ္းေပးပါေလသည္။
"ႏူးညံ့ျငင္သာတဲ့ အနမ္းေတြကို ေပးေနမိသည္။
"ဒီ ငမဲ အခုတေလာ ထူးဆန္းေနတာအမွန္သာျဖစ္သည္။ ခါတိုင္လိုေတာင္ သိပ္ၿပီးမႏွိပ္စက္ေတာ့၊ႏွင္းဆီ သိပ္ၿပီးမသကၤာျခင္းေတာေပ။ ဒီ ငမဲဘာေတြႀကံစည္းေနတာလဲ ဘာလဲ သူခေလးကို မလြယ္ေပးမွာဆိုးလိုလာ အဲဒါ့ေၾကာင့္ ႏွင္းဆီကို ႏူးညံ့ျပေနရင္လဲ၊အပို႔ပဲ ကြၽန္မ ရွင့္ခေလးကိုလုံးဝလြယ္မေပးနိုင္ဘူး ရွင့္လို႔ မေကာင္းတာလုပ္စာေနတဲ့ လူရဲ႕ေသြးသာကိုလြယ္ေပရေအာင္ထိ ကြၽန္မမ႐ူးမိုက္ေသးဘူး ရွင္ရဲ႕အထိေတြကို တျခားမိန္းမေတြက သာယာေကာင္ သာယာလိမ့္မယ္၊ကြၽန္မဆိုတဲ့ ႏွင္းဆီမပါဘူး ဆိုတာေတာ့ ရွင္ကိုထုတ္ေျပာမွာ မဟုတ္ဘူး၊
"နမ္းလို႔ဝမွာ ခေလမကိုလြတ္ေပလိုက္သည္။
"ကိုယ္သြားမယ္ အိမ္မွာ ေကာင္းေကာင္းေနခဲ့ေနာ္ ခေလမကို အိပ္ရာေပၚကိုအသာထိုင္ေစ၍၊အလွႀကီးလွေနတဲ့ သူနဲ႕ မဂၤလာေဆာင္းၿပီးလို၊မဂၤလာဦးညရမွာကို သူဘာလို႔ ထားခဲ့လဲဆိုရင္ ခေလမကိုအခ်ိန္ေပးတဲ့သေဘာဆိုမွန္ပါလိမ္မည္။ခေလမရဲ႕ေခါင္းကို ညွင္သာစြာပုတ္၍၊အိပ္ခန္းထဲကေန ထြက္လာလိုက္ေလသည္။
"အိပ္ခန္းထဲကေန ငမဲထြက္သြားမွာဘဲ သက္ျပင္းကိုခ်လိဳက္၍၊ကုတင္ေပၚကေနထလိုက္၍၊မွန္ျပင္နာကို သြားရပ္လိုက္၍၊ငမဲေကာင္ရဲ႕ကားထြက္မထြက္ကို ေသခ်ာၾကည့္ေနမိသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ဖလိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ႀကီး"
"မင္းရဲ႕ သခင္မကိုေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ထား၊သူမ ဘာျဖစ္ျခင္းလဲ၊ျဖစ္ျခင္းတာကို အကုန္လုပ္ေပလိုက္ တစ္ခုဘဲမွားထာ ဒီ စံအိမ္မွာအပင္လုံးဝမစိုက္ရဘူးလို႔ ၿပီးေတာ့ မရီကိုးလ္ကို မသတ္နဲ႕အုန္း ဘာလို႔ဆို ငါ့ သူကိုေမးစရာရွိေသလို႔"
"ဟုတ္ကဲ့ ေသခ်ာေျပားထာလိုက္ပါမယ္"
"ေမာင္းေတာ့"
"သခင္ႀကီးရဲ႕ ကားထြက္သြားမွာဘဲ ဖလိုက္ ေျမေအာက္ခန္းဘက္ကိုထြက္၍ ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။
_
_
_
_
_
_
_
"ႏွင္းဆီ အဝတ္လဲရအုန္မွာမလို႔ အဝတ္ေတြထားတဲ့အခန္းကိုေလွ်ာက္ဝင္လာလိုက္၏။
"အဝတ္စာေတြကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ၊မေပၚတေပၚေတြနဲ႕ ဂါဝန္ေတြသာမ်ားၿပီး ညဝတ္လိုေတြကလဲ၊ပါးလႊာေနတာမ်ား မသိရင္၊အတြင္းသားေတြကိုမခြၽတ္ခ်ယဳံတမယ္မလို၊ႏွာေခါင္းရႈံးလိုက္မိသည္။
"လုံၿခဳံမယ္တစ္ထည့္သာ ယူဝတ္လိုက္၍၊အိပ္ခန္းဖက္ကိုျပန္ေလွ်ာက္လာ၍၊မွန္တင္ခုံမွ ဆံႏြယ္ေတြထုံးဖြဲထားတာက ေကာ္ေတြနဲ႕မလို မနည္းကိုျဖဳတ္လိုက္ရသည္။
"ေဒါက္ ေဒါက္"
"ဘယ္သူလဲ"
"ႏြေးပါ သခင္မ"
"ႏြေးလာ ဝင္လာခဲ့ေလ"
"မမက ဝင္လာခဲ့ဆိုလို၊တံခါးဘုကိုလွည့္ဖြင့္၍၊ဝင္လာလိုက္သည္။
"ႏြေးဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ၊မမကေမွ်ာ္ေနတာ "
"ႏြေး ေနာက္ေဖးမွာကူလုပ္ေပေနတာ"
"ဟုတ္လာ မမ ေခါင္းေလွ်ာ္ျခင္းလို႔ ႏြေးကူေပပါလာ"
"ဟုတ္.."
"ႏြေးသည္ မမကိုျပန္ေျဖလိုက္၍၊ေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုဝင္ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။
"ႏွင္းဆီ ကိုယ္အလုပ္နဲ႕ကိုယ္အာ႐ုံမ်ားေနလို႔သတိမထားမိတာ ႏြေးႏြေးအသံက ငိုသံေပါက္ေနတာမလာ ၾကည့္ရတာငိုထားတာလာ ဘယ္သူကမ်ား၊ဒီခေလမကို ႏွိပ္စက္ျပန္ၿပီးလဲ၊ႏွင္းဆီေလ ႏြေးႏြေးတို႔လို ေကာင္မေလေတြကို သနားတယ္ ဘာလို႔ဆို ဒီလို႔မေကာင္းတဲ့ ေကာင္ရဲ႕လက္ေအာက္မွာ အလုပ္လုပ္ေနရလို႔ေလ ဘာလိုဆို၊ဒီ ငမဲေကာင္က စာနာစိတ္ကရွိတာမဟုတ္ဘူး၊ႏွင္းဆီကိုေတာင္ ဒီေလာက္ ႏွိပ္စက္ေနတာ တျခားသူကိုဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႏွိပ္စက္ေလမလဲ၊အေတြးနဲ႕အတူ လူကမလိုလို ၾကက္သီးထလာ၍၊ေခါင္းေလွ်ာ္ဖို႔ ေရခ်ိဳးခန္းကိုသာဝင္ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။
"မမ ႏြေးေလွ်ာ္ေပမယ္"
"ရတယ္ မေလွ်ာ္ေပးပါနဲ႕ မမဘာသာေလွ်ာ္မယ္"
"မဟုတ္တာ မမကို ဂ႐ုစိုက္ရမွာ ႏြေးရဲ႕တာဝန္ပါ မမေခါင္းကို ႏြေးကိုေလွ်ာ္ခြင့္ေပးေနာ္"
"အဆိုလဲ မမကိုေရမစိုေအာင္ ေလွ်ာ္ေပးေနာ္"
"ဟုတ္ "
"Bath tubထဲကို ဝင္လိုက္၍၊ႏြေးႏြေးက ႏွင္းဆီ ေခါင္းကိုေလွ်ာ္ေပတာကို ၿငိမ္၍၊ေနေပလိုက္ရသည္။
"မမရဲ႕ ဆံႏြယ္ေတြက ေကာက္ထားတာလာ"
"ဘယ္ကသာေကာက္ရမွာလဲ၊နဂိုကတည္းက သူဘာသာသူေကာက္ေနတာ ႏွင္းဆီကဆံပင္ေကာက္ဖို႔မေျပာနဲ႕စားဖို႔ေတာင္အနိုင္နိုင္ရယ္"
"ဟုတ္လာ အဆို မမကအခု ကံေကာင္းၿပီးဘဲ၊ဘာလိုဆို သခင္ႀကီးကို မမရလိုက္တာ"
"ႏြေးႏြေးကသာ မမ ကိုကံေကာင္းတယ္တဲ့၊မမအဖို႔ကေတာ့ အဲဒါကံဆိုးတာေလ၊ႏြေး မသိလို႔လာ၊မမမွာဘယ္ေလာက္ စိတ္ညစ္ရလဲဆိုတာကို ဒါနဲ႕ ႏြေးႏြေးမွာ ေမာင္ႏွမဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ"
"ႏြေးမွာလာ မရွိပါဘူး ႏြေးကမိဘမဲ့ေလ"
"ဟယ္ ဟုတ္လား အဆို မမနဲ႕ဘဝတူဘဲ၊မမ မွာလဲ မိဘေတြမရွဘူး"
"မမ ၿပီးၿပီ။
"ႏြေးႏြေးက ေခါင္းေလွ်ာ္ေပးတာၿပီးၿပီဆိုလို၊ထလိုက္၍၊ႏြေးလက္ကေလကိုကိုင္၍၊အိပ္ခန္းထဲကိုေရွာက္ဝင္လာ၍၊မွန္တင္ခုံမွာထိုင္လိုက္ရသည္။
"ဝူး ဝူး ဝူး"
"မမရဲ႕ ဆံႏြယ္အေကာက္ေလေတြကို ေလမႈတ္ေပးေနမိသည္။
"ႏြေး"
"ေျပာေလ မမ"
"ေနာက္ရက္ ေစ်းသြားရင္ မမကို ႏွင္းဆီမ်ိဳးေစ့ေတြဝယ္လာေပပါလား"
"မမ အပင္စိုက္မလို႔လာ မျဖစ္ေလာက္ဘူးေနာ္"
"ဟုတ္လာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ အပင္စိုက္ရတာ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းလဲဆိုတာကို"
"အဲဒါေတာ့ ႏြေးမသိဘူး၊ဒီ အိမ္မွာ သခင္ႀကီးအပင္လုံးဝစိုက္ဖို႔မေျပာနဲ႕ ပန္းဆိုဘာပန္းမွာယူခြင့္မရွိဘူး၊ဒီေန႕ေတာင္ မဂၤလာေဆာင္လို႔ ပန္းကိုအလွဆင္းခြင့္ေပးတာ မဟုတ္ရင္ အဲဒီ ပန္းယူလာတဲ့ သူ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာ မမ မေတြးနိုင္ေလာက္တဲ့အထိကိုပင္။
"ဟုတ္လာ"
"မမ ၿပီးသြားၿပီ။
"အင္း "
"မမ ေန႕လယ္စာစားရမယ္"
"ထိုင္ခုံးကေနထလိုက္၍၊အိပ္ခန္းထဲကေနအေတြးနဲ႕အတူ လိုက္လာခဲ့သည္။
"ရွင္က ပန္းမႀကိဳက္ဘူးလာ ရတယ္ေလ၊
ရွင္ မႀကိဳက္တဲ့ ပန္းေတြကိုကြၽန္မစိုက္ျပမယ္၊ဘာလို႔ဆို ရွင္မႀကိဳက္တဲ့အရာေတြကို၊အခုခ်ိန္းကစၿပီး ကြၽန္မလုပ္ျပမယ္၊ဘာလိုဆို ရွင့္ကို ကြၽန္မ မုန္းတယ္ ကြၽန္မဘဝကိုဖ်က္ဆီးလို႔ဆိုတာကိုပါပဲ။
_
_
_
_
_
_
_
_
_
~~~~~~~~ဆက္ရန္