မြင်းခြံမြို့ပေါ်လှုပ်လှုပ်သဲသဲဖြစ်နေတဲ့နိုင်ငံရေးဂယက်တွေကနီးစပ်ရာရွာငယ်လေးများအထိရိုက်ခတ်လာတယ်။ တချို့ရွာများထဲသို့လက်နက်ကိုင်ပုလိပ်တပ်တွေဝင်ရောက်ကျူးကျော်တာတွေရှိနေတော့ ရွာတိုင်းအသင့်ပြင်ထားကြရတယ်။ ပန်းလှရွာကလည်းမြင်းခြံမြို့နဲ့မနီးလှသည့်တိုင်အလှမ်းကွာလွန်းသည့်ရွာမဟုတ်တော့အချိန်မရွေးဆိုသလ်ိုရောက်လာနိုင်တယ်မဟုတ်လား။ မနက်စောစောစီးစီးခြံရှေ့ကို ဆံပင်ဘုတ်သိုက်နဲ့အဝတ်တွေညှင်းသိုးသိုးရှိလှတဲ့လူတျောက်ရောက်လာပြီး 'ကံပေါ်..ဒါကံပေါ်တို့အိမ်လားခင်ဗျ'။ ခြံရှေ့ကလူကြောင့်ကိုမြတ်သာနဲ့ထွန်းညိုကထွက်လာကြပြီး 'ဟုတ်တယ််..ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဗျ.' 'ကျတော်ကံပေါ်နဲ့တွေ့ဖို့လိုလို့ပါ.သူရှိရဲ့လား' 'သခင်နေဗလလား...လာ..အ််ိမ်ထဲဝင်ဗျ' ဆိုကာနောက်မှထွက်ပေါ်လာတဲ့ကံပေါ်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ဖိတ်ခေါ်မှုကြောင့်ခြံဝိုင်းတံခါးကိုဖွင့်ပေးလိုက်ရတယ်။ 'ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ..သခင်နေဗလ' 'ငါတို့သခင်တွေအကုန်အဖမ်းခံရပြီ..ငါကသတင်းရတာနဲ့ညတွင်းချင်းပဲအရူးဟန်ဆောင်ပြီးဆင်းလာတာ..မင်းရှိတဲ့ရွာကလုံခြုံမှာဆိုတော့ငါလည်းမင်းဆီပဲတန်းလာခဲ့တာ' 'အကိုရွေးချက်တာမှန်ပါတယ်..ကျတော်တို့ရွာကတော့ခုထိလုံခြုံသေးတယ်..ဒီမှာပဲအေးဆေးသက်သာနေပါ..ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာလိုသဘောထားပါ' ဆိုပြီးဧည့်ခံနေတော့ အိမ်ရှိလူအကုန်တိတ်ဆိတ်စွာနားထောင်နေကြရမှ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လာကြတယ်။ ဧည့်သည်အတွက်အခန်းပြင်ပေးရ၊ ရေချိုးဖို့ရေပြင်ပေးရနဲ့ ညတွင်းချင်းပြေးလာရတာကြောင့်အဆာပြေတခုခုစားဖို့ပါစီစဉ်ရနဲ့ ငွေနှင်းတို့မိန်းမသားတတွေအလုပ်များသွားကြရတယ်။ ရေမိုးချိုးသန့်စင်ပြီးသွားတဲ့သခင်နေဗလဆိုသူမှာ အလွန်ပင်ကြည့်ကောင်းလှ၏။ မျက်ခုံးထူထူ၊ ပါးရိုးကျလှလှနဲ့ ခပ်ထူထူနှုတ်ခမ်းသားတွေကနှုတ်ခမ်းမွေးတွေနဲ့လွန်စွာလိုက်ဖက်လွန်းတယ်။ ဆံပင်ရှည်ကိုတော့ကျော့ရှင်းစွာဖြီးသိမ်းထားပြီး သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဝတ်ထားတဲ့အဝတ်အစားတွေကလည်းအသားဖြူဖြူကြီးပေါ်ပနံတင့်လျက်ရှိတယ်။ ကံပေါ်နဲ့ပဲစကားစမြည်ကျကာသူတို့အချင်းချင်းသာတတွတ်တွတ်နဲ့ပြောနေကြတယ်။ ထွန်းညိုနဲ့မြတ်သာကတော့ဘေးကထိုင်ကာသူတို့ပြောသမျှနားထောင်နေကြတယ်။ 'ဒီလိုပုံမျိုးအတိုင်းသာဆိုတို့သခင်တွေအကုန်အဖမ်းခံရမှာပဲ...ပါတီတွေကလည်းကွဲလိုက်ကြတာ..ဟိုပါတီကဒီပါတီကိုတိုက်၊ ဒီပါတီကတခြားပါတီကိုတိုက်နဲ့တို့ဗမာအချင်းချင်းစိတ်ဝမ်းကွဲနေကြတာတော်တော်ဆိုးတယ်ကွာ' 'ဟုတ်တယ်..ကိုနေဗလ...ကျတော်တ်ို့တွေဒီအတိုင်းသာသွားနေရင်လွတ်လပ်ရေးကတော့ဘယ်တော့မှရမှာမဟုတ်တော့ဘူး..'။ ကံပေါ်တို့ပြောနေမှလည်းမဟုတ်ဘူး။ အခုဆိုမြို့ပေါ်သာမကရွာမှာပါနိုင်ငံရေးဂယက်တွေကကူးစက်လာခဲ့ပြီးအယူဝါဒတွေ၊ လမ်းစဉ်တွေကွဲပြီး သူကြီးနေရာကိုတောင်အပြိုင်အဆိုင်ဖြစ်လာတာထွန်းညိုတို့လည်းအမြင်ပဲလေ။
ပန်းလှရွာလေးကအလှူနဲ့လက်မပြတ်ရှိလှတယ်လို့ဆိုရမလ်ိုပင်။ စီးပွါးရေးတွေကျပ်တည်းနေသည့်ကြားမှာတောင် ရှင်ပြုပွဲက တခုနှစ်ခုမကတော့။ အခုလည်းရွာသူကြွယ်တဦးလို့ဆိုရမယ့် ဦးမှုံကြီးရဲ့သားရှင်ပြုအလှူလေးရှိနေတယ်။ သားနှစ်ယောက်နဲ့အတူ ရွာကငွေကြေးမတတ်နိုင်တဲ့ရှင်ပြုလိုသူ၊ ရဟန်းခံလိုသူများကိုပါ တပါတည်းသာသနာ့ဘောင်သွင်းကာကုသိုလ်ယူပေးမယ်ဆိုသောကြောင့်သာမန်ရှင်ပြုပွဲထက်ပိုစည်ကားလှပါ၏။ ကွမ်းတောင်ကိုင်ဖြစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ငွေနှင်းကအိမ်ထောင်ရက်သားကျသွားပြီးမို့ ကွမ်းတောင်ကိုင်အသစ်ပါရွေးဖို့ရှိနေတော့တရွာလုံးလည်းစိတ်ဝင်တစားရှိလှကြတယ်။ ငွေနှင်းတို့ညီအစ်မတတွေနဲ့ကြီးတော်အုန်းနွဲ့၊ အမေကျော့ရီတို့ပါရှင်ပြုပွဲမှာတတ်စွမ်းသလောက်လုပ်အားဝိုင်းကူနေကြသလို၊ ထွန်းညိုတို့တတွေလည်းမခိုမကပ်ဘဲလုပ်အားပေးနေကြတယ်။ ကံပေါ်နဲ့ကိုနေဗလတို့ကတော့အပျိုလေးအုပ်စုဘေးမှာထိုင်ကာစကားဖောင်ဖွဲ့နေကြတယ်။ ပညာတတ်ဆိုတော့စကားအရာကြွယ်သလို၊ ရုပ်တွေကလည်းခပ်ဖြောင့်ဖြောင့်တွေမို့မိန်းကလေးများကလည်းတခိုးခိုးတခစ်ခစ်နဲ့သဘောကျနေကြတယ်။ 'အကိုလေး...ကိုမြတ်သာကအိမ်ကိုခဏလာခဲ့တဲ့' ဖိုးခွါးကရေပုံးဆွဲရင်း အပင်အောက်ထိုင်ကာကံပေါ်တို့အုပ်စုကိုငေးနေတုန်းလာပြောခြင်းဖြစ်တယ်။ 'အော်..ကိုမြတ်သာကအိမ်ကိုရောက်သွားပြီလား' 'အင်း..ကျတော်အိမ်ကနေထွက်လာတာ...အခုပဲ..သွားလိုက်ဦး' 'အေးပါ..ငါသွားလိုက်မယ်'။
ကံပေါ့်အ်ိမ်ကိုစရောက်တည်းက နေဗလမျက်စိကိုဖမ်းစားနိုင်သူက ခန္ဓာတုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်၊ အသားညိုညိုနဲ့ အယ်ထနေတဲ့ဖင်လုံးကြီးတွေကိုပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ကံပေါ်ယောက်ဖငယ်ဆိုသူ ထွန်းညိုပင်။ အသက်မတိမ်းမယိိမ်းလောက်ရှိပုံရပေမယ့် နေထိုင်မှုပုံစံနဲ့အရပ်ဒေသကွာတော့ အသက်ကြီးသယောင်ထင်နေရပုံကလွှဲပြီး ကျန်တာအပြစ်ပြောစရာမရှိချေ။ ယောင်္ကျားပီသတဲ့မျက်နှာ၊ စကားအပြောအဆိုတွေနဲ့ နေပုံထိုင်ပုံတွေကြောင့်ဆွဲဆောင်မှုရှိိပေမယ့် တခါတလေ နေဗလကိုကြည့်တဲ့အကြည့်တွေကတမျိုးတဖုံရှိလှတယ်။ အခုလည်းအပင်အောက်ကနေလှမ်းကြည့်နေရင်း အိမ်ဘက်ကိုထွက်သွားတဲ့ထွန်းညိုနောက်ဖက်အလှကိုကြည့်တာတွံတွေးတွေကိုအကြိမ်ကြိမ်မျိုချနေမိတယ်။ စကားဝိုင်းကလည်းကောင်းနေတော့နေဗလထသွားဖို့အဆင်မပြေလှပေ။ တအောင့်ကြာတော့မှ 'ကံပေါ်ငါအိမ်ခဏသွားဦးမယ်..ဗိုက်ကိစ္စဖြေရှင်းချင်လို့'ဆိုတာတီးတိုးလေးပြောပြီးထွက်လာခဲ့ရတယ်။
ငွေနှင်းကိုလိုးနေကျ ကုတင်ပေါ်မှာဖင်ကြီးကုန်းပြီး ကိုမြတ်သာလိုးသမျှကိုစိတ်ရှိလက်ရှိခံနေတယ်။ ဖင်လုံးကိုတချက်တချက်ရိုက်လိုက်တာကြောင့်လည်းစိတ်တွေပိုထန်ရကာအလိုးခံချင်တဲ့စိတ်တွေကလျှော့မသွားပေ။ 'မြတ်သာရေ..မင်းမိန်းမရွှေနှင်းကအလှူအိမ်ကိုခဏလှည့်လာဦးတဲ့ဟဲ့' အိမ်အောက်ကအော်သံကြောင့်နှစ်ယောက်လုံးခံစားချက်တွေပျက်ချင်သလိုလို။ 'အေး..အေး.လာခဲ့မယ်လို့.. ထွန်းည်ို..ငါမထိန်းတော့ဘူးနော်..မြန်မြန်ပြီးလိုက်တော့မယ်' 'ဟာ..ခုနကမှစခံတာကို..အားမရသေးဘူး..' 'ညနေကျလိုးပေးမယ်ကွာ...အခုမသွားရင်မင်းအမအကြောင်းလည်းမင်းသိတာပဲ..တပူပူတညံညံနဲ့' ထွန်းညိုလည်းစောဒကမတက်ချင်တော့။ 'အာ့ဆိုလည်းမြန်မြန်သာလိုးလိုက်ဗျာ' မြတ်သာကလည်းခပ်မြန်မြန်လေးဆောင့်လိုးလိုက်ကာလရည်တွေကိုဖင်ထဲပန်းထည့်လိုက်ကာ ပုဆိုးပြန်ဝတ်ပြီးထွက်သွားတော့တယ်။ 'ကိုမြတ်သာ..လောလော၊ လောလောနဲ့ဘယ်တုန်း' လမ်းခုလပ်မှာကြားဖြတ်နှုတ်ဆက်လိုက်တဲ့ နေဗလကြောင့် 'အော်...ညီလေး...အလှူအိမ်ဘက်ခဏကွာ..မင်းကော..အိမ်ပြန်တာလား' 'ဟုတ်တယ်..ကိုမြတ်သာ' 'အေး.သွား...သွား..အိမ်မှာထွန်းညိုတျောက်တည်းကျန်ခဲ့တယ်' ပခုံးကိုလှမ်းပုတ်ကာပြောပြီးထွက်သွားတဲ့ကိုမြတ်သာကအနီးနားလေးသွားတာတောင်လူနဲ့မလိုက်အောင်မောပန်းနေသယောင်ရှိလှတယ်။ နေဗလ အိမ်ရောက်တော့အိမ်အောက်မှဘယ်သူမှမရှိ။ အိမ်ပေါ်ထင်ကိုအသာလေးတက်လာခဲ့ပြီးအခန်းဘက်ကိုလျှောက်လာခဲ့တယ်။ သူ့အခန်းကိုသွားရင်ထွန်းညိုအခန်းကိုဖြတ်ရတာမို့ခြေသံလုံလုံလေးနဲ့တလှမ်းချင်းလျှောက်လာခဲ့တယ်။ ကိုမြတ်သာလိုးပေးတာကိုစိတ်ထဲမကျေနပ်နိုင်သေးတော့ ကုတင်ပေါ်ကုန်းကာဖင်ထဲလက်နှိုက်လျက် 'အား..ကိုမြတ်သာ..လိုးဗျာ..ကျတော့်ဖင်ကြီးကိုအားရပါးရလိုးစမ်းပါ.ခင်ဗျားလိုးသွားတာမကျေနပ်နိုင်သေးဘူး...ဖိုးခွါးရောလိုးပေး..ညီလေးကံပေါ်ရောအကို့ဖင်ကြီးကိုမလိုးချင်ဘူးလား...အရမ်းဆာနေတဲ့ဒီဖင်ကြီးကိုဘယ်သူလိုးချင်သေးလဲ..နေဗလရောလိုးချင်လား....လိုးချင်တယ်ဆိုပြောကွာ..အကုန်လုံးကိုခံပေးမယ်..အား..လီးဆာတယ်ကွာ..ငါလ်ိုး...အားးး' တျောက်တည်းအ်ိမ်ထဲစိတ်ရှိတိုင်းထန်နေတဲ့ထွန်းညိုကနောက်ဖက်ရပ်နေတဲ့နေဗလကိုသတိမထားမိ။ 'အားးး.လိုးပေးစမ်းပါ...ငါ့ဖင်ကြီးကိုလိုးပေးစမ်းပါ...အားးး' လက်က၃ချောင်းကနေ ၄ချောင်းထိဖြစ်သွားပြီး ဖင်ဝကလိုးခွဲချင်စရာကောင်းလှအောင်ပြဲအာနေတယ်။ ဖင်ဝနားတဝိုက်မှာလည်းလရည်နဲ့တူတဲ့အဖြူရောင်အရည်လေးတွေကလည်းပေကျံလို့။ 'ကျတော်လိုးပေးရမလား' ရုတ်တရက်စကားသံကြောင့်ထွန်းညိုလည်းလန့်ဖျတ်ကာနောက်လှည့်ကြည့်တော့ အပေါ်အင်္ကျီသာရှိပြီး အောက်ကလုံချည်ကခြေရင်းမှာပုံလျက်ကျကာ လီးတထောင်ထောင်ဖြစ်နေတဲ့ နေဗလ။ ထွန်းညိုကအနားကစောင်ကိုယူကာဖုံးဖို့ကြိုးစားလိုက်ပေမယ့် နေဗလကလျင်မြန်စွာကုတင်ပေါ်တက်ကာလက်ကိုဖမ်းထားလိုက်တယ်။ 'လိုးချင်ရင်ပြောဆို..ကျတော်ခင်ဗျားဖင်ကြီးကိုအရမ်းလိုးချင်နေတယ်..ရမလား' ထွန်းညိုကအောက်ကလီးကြီးကိုတချက်ငုံ့ကြည့်မိတယ်။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလီးတုတ်ကြီးကအရေပြားတောင်မကျွံသေး။ အကြောစိမ်းစိမ်းလေးတွေထနေတဲ့လီးထိပ်ကအရည်ကြည်လေးတွေကလည်းထွန်းညိုဖင်ကိုဘယ်လောက်တောင်လိုးချင်နေကြောင်းသက်သေခံနေကြတယ်။ 'ကိုမြတ်သာဆီအလိုးခံလို့မဝသေးရင်ကျတော်ထပ်လိုးပေးမယ်...စိတ်ကျေနပ်ဖို့အာမခံတယ်' လိုးချင်ကြောင်းကိုတဖွဖွပြောနေတဲ့နေဗလလီးကိုထွန်းညိုကိုင်လိုက်ပြီး အရေပြားကိုအောက်ဆွဲချလိုက်တော့ ပန်းရောင်လီးထိပ်ကြီးကနီနီရဲရဲလေး။ လီးညိုကြီးတွေကိုပဲစိမ်ပြေနပြေအားရပါးရခံလာတဲ့ထွန်းညိုအတွက်လီးဖြူဖြူကြီးကစိတ်လှုပ်ရှားစရာအတိ။ ပါးစပ်ထဲကိုတယုတယနဲ့ထည့်လိုက်ပြီးအရသာအသစ်ကိုမြည်းစမ်းကြည့်နေမိတယ်။ လရည်ကြည်ရဲ့ငံကျိကျိအရသာနဲ့ လီးသန့်သန့်အရသာကပေါင်းစပ်ကာ ချိုမြိန်သလိုရှိလှတယ်။ ညင်ညင်သာသာလေးစုပ်နေရာကတဆင့်မြန်ဆန်လာတဲ့စုပ်ချက်တွေကြောင့်နေဗလလည်းပိုကောင်းလာခဲ့တယ်။ ကုန်းကာစုပ်နေတဲ့အတွက်နေဗလကဖင်ကြီးရှိရာဆီလက်လှမ်းပြီးဖင်ပေါက်ကိုစမ်းလိုက်တယ်။ ခပ်အာအာလေးဖြစ်နေတဲ့ဖင်ပေါက်နားကစူပွနေတဲ့အသားစိုင်တွေကိုပွတ်ရင်းသာယာမှုပေးလိုက်တယ်။ ထွန်းညိုကနေဗလလီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲကမထုတ်ဘဲ ဆက်တိုက်စုပ်ပေးနေတယ်။ နေဗလကကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ ထွန်းညိုကိုကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်အနေအထားနဲ့ပက်လက်လှန်စေပြီးခေါင်းကိုကုတင်အပြင်ဘက်ဆွဲချလိုက်တယ်။ ထွန်းညိုပါးစပ်ကိုစောက်ဖုတ်လိုးသလိုမျိုးလီးကိုထည့်ကာအားရပါးရဆောင့်လိုးနေတော့ နေဗလလီးကြီးက ထွန်းညိုလည်ဇလုပ်နားမှာအထင်သား။ နေဗလကထွန်းညိုခြေထောက်ကိုဖင်ဝပေါ်အောင်ထိမြှောက်လိုက်ပြီး စူပွနေတဲ့ခရေထဲလျှာကြီးကိုလိပ်ပြီးသွင်းလိုက်တယ်။ ကိုမြတ်သာလရည်၊ တွံတွေးတွေနဲ့ဖင်အရသာရောကာခံစားမှုကအမည်တပ်စရာမရှိ။ ယက်ကောင်းကောင်းနဲ့ယက်နေလိုက်တော့အောက်မှာထွန်းညိုကခံရခက်စွာဖြစ်နေတယ်။ အာခေါင်ထိအောင်ဖိသွင်းပြီးလိုးနေတာကြောင့်တွံတွေးတွေရော၊ မျက်ရည်တွေပါရောပြီး ထွန်းညိုမျက်နှာတခုလုံးနီရဲနေတယ်။ 'အား..နေဗလ..ငါမရတော့ဘူး..ခဏဖယ်ပေးဦး' ထွန်းညိုကခွင့်တောင်းတော့နေဗလလည်းအပေါ်ကအုပ်မိုးထားရာမှဖယ်ပေးလိုက်တယ်။ 'အရမ်းကောင်းတယ်ဗျာ..'ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်ပြီးပြောလိုက်တဲ့နေဗလစကားကြောင့် ထွန်းညိုလည်း 'မင်းလိုးတာကြမ်းတယ်ကွာ..ကောင်းတယ်..ငါလည်းအဲလိုအကြမ်းတွေပဲကြိုက်တာ' 'လာ...ခင်ဗျားဖင်ကြီးကိုအားရပါးရလိုးခွဲပေးခဲ့မယ်...' နေဗလလီးပေါ်ခွလိုက်ပြီးဖင်ကြားထဲထည့်ကာပွတ်ပေးနေတယ်။ လီးထိပ်ကဖင်ဝထဲတိုးဝင်လိုက်၊ ဖင်ကြားထဲပွတ်သွားလိုက်နဲ့အရသာကောင်းလှတယ်။ အပေါ်ကနေခန္ဒာကိုယ်ကိုမတ်ကာဖင်ကြီးကော့ပြီးပွတ်နေတဲ့ထွန်းညိုနို့တွေကိုဆုပ်ကိုင်နေလိုက်ပြီး လက်မနဲ့လက်ညှိုးကနို့သီးထိပ်လေးတွေကိုချေပေးနေတယ်။ သာယာမှုအဆုံးထိတက်လှမ်းနေတဲ့ထွန်းညိုကတော့လီးကိုဖင်ကြားထဲပွတ်နေရင်းလက်နဲ့ကိုင်ကာဖင်ဝကိုတေ့လိုက်ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းလိုက်တယ်။ လီးထိပ်ကနေအရင်းထိဖြည်းဖြည်းချင်းဖင်ထဲပူနွေးစိမ့်ဝင်သွားတဲ့ခံစားချက်ကလိုးရသူရောခံရသူကိုပါလောကစည်းစိမ်ပေးနေနိုင်တာပေါ့။ လီးအရည်ကြည်လေးတွေကဖင်ခေါင်းတလျှောက်လုံးနူးညံ့စေပြီး အထိအတွေ့ကကောင်းလွန်းလှတယ်။ လီးအဆုံးထိဝင်သွားပြီးမှဖြည်းဖြည်းချင်းစီဆောင့်နေတဲ့ထွန်းညိုကို နေဗလကခန္ဓာအနှံ့ပွတ်သတ်ပေးနေပြီးတောင့်တင်းကာကျစ်လစ်နေတဲ့အညာသားယောင်္ကျားတျောက်ရဲ့ပြယုဒ်ကိုခံစားနေမိတယ်။ ကြွက်သားတွေနဲ့ချည်းတည်ဆောက်ထားသလားအောက်မေ့ရတဲ့ကြီးမားကျစ်လစ်နေတဲ့ခန္ဓာမှာအဆီပိုတွေဟုလုံးဝမရှိဘဲ ကိုင်ရ၊တွယ်ရ၊ပွတ်သတ်ရတာဟာခံစားမှုအသစ်တမျိုးပါပဲ။ ခဏနေကြတော့ထွန်းညိုကဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီးနေဗလလီးပေါ်ကိုအားရပါးရတက်ဆောင့်တော့တယ်။ ထွန်းညိုရဲ့လီးညိုကြီးကြီးကတော့နေဗလဗိုက်သားပေါ်မှာတဘတ်ဘတ်။ တောင်စပြုနေတဲ့လီးကြီးကိုနေဗလ ကလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းဂွင်းထုပေးနေလေရဲ့။ ထွန်းညိုရဲ့တက်ဆောင့်ချက်ကအချိန်ကြာလာလေပိုအားကောင်းလေဖြစ်နေတာမို့အိပ်ခန်းထဲမှာလိုးသံတွေကကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်နေတယ်။ 'အားးး..နေဗလ..မင်းလီးကြီးကကောင်းလိုက်တာကွာ...အလ်ိုးခံရတာကောင်းနေရောပဲ..အိုးးးး' စကားပြောပြီးနှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းစေ့ကာဆောင့်နေတဲ့ထွန်းညိုကိုလည်း 'မင်းဖင်ကြီးကကောင်းတယ်ကွာ...လိုးရတာဆိမ့်နေတာပဲ...ငါလိုးမဖင်ကြီး...လိုးမဝဘူးကွာ' 'အားးး...အိုးးး...လိုးပေးနေဗလ..မင်းစိတ်တိုင်းကျလိုးပေးတော့' ဆိုကာနေဗလလီးပေါ်မှထလိုက်တော့ 'ကုန်းလိုက်ကွာ.မင်းဖင်လုံးကြီးကိုကြည့်ပြီးလိုးချင်တယ်'။ ကုတင်ပေါ်မှာနဂိုရှိရင်းစွဲဖင်လုံးကိုပိုကြွအောင်ကုန်းပေးထားတဲ့ထွန်းညိုကတကယ့်ကျွမ်းကျင်သူတျောက်လိုမျိုးရှိလှတယ်။ သူရဲ့ကုန်းပေးထားတဲ့ကျောပြင်ပုံစံနဲ့အနေအထားကအတွေ့အကြုံမရှိသူလူငယ်လေးတွေအတွက်တချီပြီးရလောက်အောင်ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်လ်ို့နေဗလထင်မိတယ်။ လီးကိုကိုင်ထုရင်းထွန်းညိုဖင်ဝပြဲပြဲကိုသုံးလေးချက်လောက်ရိုက်လိုက်ပြီးမှ လီးကိုထည့်လိုက်တယ်။ ဘေးနှုတ်ခမ်းသားများကိုဆွဲဖြဲရင်းလီးထိပ်လေးကနေအရင်းထိတိုင်နစ်မြှုပ်ပျောက်ကွယ်ထားတယ်။ နေဗလကတွံတွေးတချက်ထွေးလိုက်ကာဆက်တိုက်မရပ်မနားတရစပ်ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ လီးနဲ့အတူဝင်ရောက်သွားတဲ့တွံတွေးတွေကပဲလီးနဲ့အတူပြန်ထွက်လာတယ်။ တဖောင်းဖောင်းနဲ့စိတ်ကျေနပ်စရာကောင်းလှတဲ့ရိုက်ခတ်သံတွေကနှစ်ယောက်လုံးကိုရမ္မက်အဆုံးစွန်ထိပို့ဆောင်ပေးထားတယ်။ ရှေ့ကနေကုတင်ကိုမြဲမြံစွာကိုင်ထားတဲ့လက်တွေက နေဗလဆောင့်ချက်တွေကြောင့်အားတွေပျော့လာကာဖရိုဖရဲဖြစ်လာတယ်။ အဆောင့်ခံရတဲ့ခံစားမှုများစွာထဲမှာအကောင်းဆုံးလို့ပြောရမလားလို့ထင်မှတ်ရတဲ့ဆောင့်ချက်တွေကပက်စက်လွန်းတယ်။ အသားဖြူဖြူနဲ့မြို့ကြီးသားက အသားညိုညိုနဲ့တောသားတွေထက်ဆောင့်အားကပိုသာနေသေးတယ်။ နေဗလကကြီးမားလုံးကျစ်နေတဲ့ဖင်လုံးကြီးတွေကိုပွတ်ကာဆောင့်လိုးနေပြီး ထွန်းညိုကလည်းတချက်မှမျက်နှာမပျက်ဘဲအလိုးခံနေတာကအားရစရာရှိလှတယ်။ လီးကြီးကဖင်ထဲတလျှောက်ခပ်မှန်မှန်နဲ့ကြမ်းကြမ်းလေးအသွင်းအထွက်ရှိနေပုံကလည်းနေဗလကိုစိတ်ပိုကြွစေတယ်။ 'အား..ထွန်းညို...မင်းကိုငါအပိုင်လိုချင်တယ်ကွာ...ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်လုံးကြီးနဲ့ဖင်ပေါက်ကြီး...အိုး..လိုးရတာအရသာအပြည့်ဘဲ' 'အားးး...လိုးကောင်းရင်မြို့မပြန်ခင်နေ့တိုင်းလိုးပေးကွာ...ငါလည်းမင်းလီးနဲ့ခံရတာအားရတယ်..အိုး...' လိုးသံတွေကမြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ရှိလှပြီး လိုးချက်တွေရောခံချက်တွေကပါပက်စက်လွန်းလှတယ်။ ထွန်းညိုကကုန်းနေရာမှပက်လက်လှန်ပေးလိုက်ပြန်တော့နေဗလက ခြေနှစ်ချောင်းကိုအစွမ်းကုန်ဖြဲကားလိုက်ပြီးစူပွကာပြဲအာနေတဲ့ဖင်ပေါက်ထဲမှာလီးစိမ်လိုက်ပြန်တယ်။ ကုန်းခံရတာနဲ့ပက်လက်ခံရတာမှာ ပက်လက်ခံရတာကလီးတချောင်းလုံးကိုအဆုံးထိဝင်သွားသလိုခံစားမှုမျိုးပိုဖြစ်စေတယ် (စာရေးသူခံစားချက်ပါ)။ ခြေတဖက်ကိုကုတင်နဲ့ကပ်ထားပြီးနောက်တဖက်ကို နေဗလကိုယ်နဲ့တပြိုင်တည်းကပ်ကာထောင်ထားပြီးလိုးနေတာကအားရစရာအတိ။ ထွန်းညိုဗိုက်သားတွေကိုပွတ်ကာလိုးပေးရင်း လီးဆာနေတဲ့ထွန်းညိုမျက်နှာကိုကြည့်ရတာကလည်းလိုးအားပိုကောင်းစေဖို့ အားတခုဖြစ်လာတယ်။ နေဗလဆောင့်ချက်တွေကိုအားရသလိုအကြည့်မျိုးနဲ့ကြည့်နေတဲ့ထွန်းညိုအကြည့်တွေကရင်ခုန်သံလည်းမြန်စေသလိုဆောင့်အားကိုလည်းနှစ်ဆတိုးဖို့လုံလောက်စေတယ်။ နဂိုကတည်းကမှမြန်နေတေဲ့ဆောင့်ချက်တွေကပိုပြီးမြန်လာကာဆောင့်အားကောင်းလာတော့ထွန်းညိုလည်းအပြိုပြိုအလဲလဲ။ 'အား..ထွန်းညို..ငါတော်တော်ကောင်းနေပြီ...ပြီးတော့မယ်ထင်တယ်..အိုးးး' 'အင်း..နေဗလ..ပြီးလိုက်လေ...အားးး' ထွန်းညိုကကိုယ့်လီးကိုယ်ကိုင်ပြီးထုနေသလိုနေဗလလည်းအဆောင့်တချက်မှမယိုင်လဲပေ။ ထွန်းညိုထုတာကပိုမြန်လာပြီးအသက်ရှူသံတွေလည်းပြင်းထန်လာတယ်။ 'အားး...နေဗလ..ငါပြီးတော့မယ်..အားးး....အားးးး...အားးးးး' အသံကနောက်ဆုံးမှာဆွဲငင်သွားပြီးလရည်နွေးနွေးပျစ်ပျစ်တွေကိုဗိုက်သားနဲ့ရင်ဘက်ပေါ်ပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ ထွန်းညိုပြီးချက်တွေကဖင်ကိုညှစ်အားတွေဖြစ်စေပြီးနေဗလပြီးဆုံးဖို့ပါအကူအညီပေးနေတယ်။ 'အားး.ထွန်းညို...မင်းညှစ်လိုက်တာ..အရမ်းကောင်းတယ်..အားးးး...အားးးးးး' နေဗလကတော့လရည်တွေကိုထွန်းညိုဖင်ထဲပဲပန်းထည့်လိုက်ရင်းထွန်းညိုရင်ဘတ်ပေါ်ကိုမှောက်လဲလိုက်တော့တယ်။
ရှင်ပြုပွဲလေးကစည်ကားလှသလိုကွမ်းတောင်ကိုင်မိန်းမချောလေး မြတ်သက်ကယဉ်လှပါ၏။ ရှင်လောင်းလှည့်ပွဲကလည်းမြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ခမ်းခမ်းနားနားနဲ့ပန်းလှရွာသူတို့အလှကားတမူထူးခြားပါတယ်။ အလှူပွဲကြီးကလည်းထမင်းရေချောင်းစီးကျွေးတော့အိမ်တိုင်းကမီးခိုးတိတ်လာစားကြတဲ့ဓလေ့ကလည်းအလှူရှင်များအဖို့ကြည်နူးစရာအတိပင်။ ရွာကလူတွေအတွက်အပန်းဖြေစရာဆိုတာဟာလည်းသပ်သပ်မရှိပဲဒီလိုပွဲမျိုးတွေမှသာစိတ်ညစ်မှုတွေမေ့ထားကာနေရတာမို့ လူတိုင်းကပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးနဲ့ပျော်ရွှင်နေကြတယ်။ ထွန်းညိုတို့လိုလူလတ်ပိုင်းယောင်္ကျားတွေနဲ့လူငယ်တွေကတော့အလှူပိတ်အနေနဲ့ထန်းတောထဲပျော်ပျော်ပါးပါးသောက်သောက်စားစားပေါ့။ ဒီတခါထန်းရည်ဝိုင်းမှာတော့ နေဗလရောပါတာမို့သူ့စကားတွေကနိုင်ငံရေးအကြောင်းတွေသာဖြစ်တယ်။ မျိုးချစ်ပြည်ချစ်နိုင်ငံသားတျောက်ဖြစ်တော့လွတ်လပ်ရေးရဖို့ကိုအဓိကထားဆွေးနွေးတယ်။ ကျန်သူများမှာနေဗလနဲ့ ကံပေါ်တို့စကားတို့ကိုခေါင်းတညိတ်ညိတ်ဖြင့်ထောက်ခံအားပေးလျက်။ တချို့ဆိုလက်သီးလက်မောင်းတန်းကာအော်ဟစ်ဆူညံလျက်နဲ့ရွာထဲကနိုင်ငံရေးဟောပြောပွဲလေးကမမျှော်လင့်ဘဲအသက်ဝင်သွားခဲ့ရတယ်။ ဟောပြောပွဲလေးထဲကထွန်းညိုတျောက်ကတော့ကြက်သီးမွှေးညှင်းတွေထကာသွေးတွေကလည်းဆောင့်တက်လျက်မျက်နှာဖြူအင်္ဂလိပ်တို့၏လူပါးဝဂုပ်သွေးစုပ်မှုများကိုဒေါသထွက်လျက်ရှိကာနေတော့၏။
တရက်နေ့လယ်ခင်းတခုမှာတော့သခင်နေဗလဆိုတဲ့နာမည်နဲ့စာတစောင်ရောက်လာတယ်။ ထိုစာကိုလက်ခံသူမှာထွန်းညိုဖြစ်သော်လည်းကံပေါ်ကတဆင့်ပေးလိုက်ရာ နေဗလနဲ့ကံပေါ်တို့နှစ်ယောက်ကစာဖတ်ပြီးသည်နှင့် ထွန်းညိုကနားရည်ဝနေသောနိုင်ငံရေးအကြောင်းတွေကြောင့် 'စာထဲဘာရေးထားလို့လဲကံပေါ်' 'ဒေါက်တာဘမော်ဦးဆောင်တဲ့ညွန့်ပေါင်းအစိုးရကပြုတ်သွားတော့ဦးပုခေါင်းဆောင်တဲ့အစိုးရတက်လာတယ်တဲ့လေ' 'အဲတော့??' ထွန်းညိုနားမလည်လို့ဆက်မေးလိုက်တော့ နေဗလက 'ဦးပုတို့အစိုးရကလည်းနာမည်သာရှိတာပါဗျာ..အမှန်စင်စစ်အာဏာမရှိပါဘူး...အစိုးရအမှန်စင်စစ်ကဘုရင်ခံနဲ့အင်္ဂလိပ်မျက်နှာဖြူတွေပဲ...ဘာမှမထူးသေးဘူးပေါ့ဗျာ' 'အော်' 'မြို့ပေါ်မှာတော့အလုပ်သမားတွေရော၊ကျောင်းသားတွေပါဆန္ဒပြနေကြပြီပြောတယ်..တချို့နယ်ရွာလေးတွေမှာလည်းလယ်သမားလှုပ်ရှားမှုတွေလည်းပေါ်နေပြီပြောကြတယ်' ဒီတခါတော့ထွန်းညိုက 'အင်း...ကျောင်းသားလေးတွေတောင်တော်လှန်နေကြတာ..ကျုပ်တို့လိုအရွယ်ကောင်းတွေကအိမ်မှာပဲအိပ်လိုက်စားလိုက်နဲ့နေလို့မရတော့ဘူးပေါ့' 'ဟုတ်တာပေါ့..ကိုထွန်းညိုရာ..ကျတော်ပြန်ရင်မြို့ကိုသာတခါတည်းလိုက်ခဲ့တော့' နေဗလစကားကြောင့်ကံပေါ်က 'ဟာ..ကိုနေဗလကလည်း ကိုထွန်းညိုကဘယ်လိုလုပ်မလဲဗျာ...သူကတချိန်လုံးဒီမှာပဲနေတာကို...နိုင်ငံရေးအကြောင်းတွေကိုလည်းဂဏနနမသိဘဲ' 'နိုင်ငံရေးလုပ်ဖို့မျိုးချစ်စိတ်တခုရှိရုံနဲ့လုံလောက်ပြီငါ့ညီ...နိုင်ငံရေးဆိုတာလုပ်ရင်းသူ့ဘာသာသူသိလာလိမ့်မယ်..အရေးကြီးတာကထိုင်မနေဖို့ဘဲ ထလုပ်ဖို့ဘဲလိုအပ်တာ'။
'ဖြစ်ပါ့မလားရှင်...အကိုကတောရွာမှာပဲနေ၊တောရွာမှာပဲကြီးပြင်းလာတာ..ဟိုမှာအကိုဘယ်လိုဒုက္ခတွေကြုံရမလဲဆိုတာကိုမသိနိုင်ဘူးလေ...' 'စိတ်ချစမ်းပါငွေနှင်းရာ...အကိုကပညာမတတ်လည်းလူကဲခတ်မညံ့ပါဘူး...ကံပေါ်တောင်နိုင်ငံရေးလှုပ်ရှားမှုတွေထဲဝင်ပါနေတာ..သူရှိသားပဲ..စိတ်မပူပါနဲ့' အတန်တန်တားနေသည့်ကြားမှထွန်းညိုကနိုင်ငံရေးလုပ်ရန်နေဗလ၊ကံပေါ်တို့နဲ့အတူမြင်းခြံမြို့ပေါ်ကိုလိုက်လာခဲ့သည်။ ရွာထိပ်လေးမှာမျက်ရည်တစမ်းစမ်းနဲ့ကျန်ခဲ့တဲ့ငွေနှင်းဆီမှာသူနဲ့ရတဲ့ကလေးရှိနေတာကိုသာသိခဲ့ရင်ထွန်းညိုနိုင်ငံရေးလုပ်ဖို့မြို့တက်မိမှာမဟုတ်ချေ။
ဆက်ရန်⏭️