"Değiştik değil de,hakettiğiniz gibi olduk diyelim."
Sınır
36 vote, 50 yorum
Sınır dolmadan bölüm gelmicek.
Satır aralarına da yorum yaparsanız sevinirim.
İyi okumalarr💗
*****
Başımdaki sesler uğultu gibi gelip gidiyordu. Gözlerimi açmaya çalıştığımda tonlarca demir varmış gibiydi.
Bir kaç kere gözümü kırpıştırıp, yavaşça gözümü açtım.
Gözüme ilk değen şey saf bir ışık oldu.
"Kızım!"sesin geldiği yere gözlerimi çevirdiğimde. Annem bana dolu gözlerle bakıyordu.
Anneme güven veren bir tebessüm gönderip. Odadakilere göz gezdirdim.
Bütün aile üyeleri buraya toplanmışlardı. Miraç bile buradaydı.
Miraç ile gözlerimiz kesiştiğinde gülümsedi, gülümsedim. Kalbimin sesi oda da yankılanıyordu resmen.
"Öhö öhö"babamın uyarıcı bir şekilde öksürmesiyle miraç'tan gözlerimi çektim.
"Ne oldu bana?"dedim kısık sesle, boğazım acayip bir şekilde yanıyordu.
Başımda ise resmen davul çalıyorlardı.
Başımda keskin bir sızı olduğunda elimi başıma götürdüm.
Hissettiğim sargı beziyle sorgulayıcı bakışlarımla karşımdaki aile üyelerine baktım.
"Karabiber'e alerjin olduğunu neden bize söylemedin Arel?"dedi baran abim.
"Sormadınız ki"dedim yattığım yatağa daha çok yaylanarak.
"Biz ciddiyiz Arel"dedi baran abim bu sefer de sert sesiyle.
"Bende ciddiyim sormadınız bende söylemedim."dedim söylediklerimi tekrar ederek.
"Uff Arel"dedi baran abim bıkmış bir şekilde.
Onlardan gözümü çekip tekrardan gözlerimi anneme diktim.
"Bana noldu anne."dedim odağımı direk anneme vererek. Tabi odadakilerin hepsi şoka girmişti. Annemde dahil!
"Ben yanlış mı duydum."dedi annem söylediğim sözü teyit etmek ister gibi.
'ahh yazık kulaklarda gitmiş.'
'saçmalama Fadime zaten şoka girdi kadın.'
'ben mi saçmalıyorum? bir etrafına bak istersen o zaman kimin saçmaladığını görürsün.'
Fadime'nin verdiği emir sözleriyle etrafıma baktım. Bütün aile hâlâ bana bakıyordu.
"Ee daha ne duruyorsunuz anlatsanıza."dedim bıkkın bir şekilde.
Gözlerimi miraç'a dikip masum bir şekilde baktım. Şimdi anlıyordum ben miraç'a aşık olmuştum.
Gelen 'pat' sesiyle gözlerimi miraç'tan çekip sesin geldiği yöne baktım. Ama bakmaz olaydım.
Annem bayılmış! Valla kadın'a inme inmiş.
****
Bir günün daha sonuna gelmiştik.Yoğun ısrarlarım üzerine çok şükür ki eve gidiyorduk.
Annem de uyanmıştı. Doktor önemli bir şeyinin olmadığını söylemişti. Şoktan bayılmış.
Biz bunu öğrenince tabi kendimizi gülmekten yerlere atmıştık. Şaka değil gerçekten kendimizi yere atmıştık.
En son baran abim dayanamamış hepimizi ensemizden tutup kaldırmıştı.
Tabi benim için aynı şey geçerli değil di.
Beni sanki dünya'nın en nadide parçasıymışım gibi tutup kaldırmıştı. Kafamdaki sargıya da çok özen göstermişti.
On beş gün boyunca o sargıyla gezicektim. Aman ne güzel(!) şimdiden rahatsız olmaya başlamıştım bile.
Araba'nın durmasıyla hepimiz inip içeriye girdik. Miraç'ı annesi gil aradığı için gitmek zorunda kalmıştı.
"Ben odamda biraz dinlenicem."dedim merdivenlere doğru ilerleyerek.
"Bir şey istersen bana söyle kızım"dedi arkamdan bağıran annem.
"Tamam anne"dedim bende sesimin oraya ulaşması için bağırarak.
"Annen kurban olsun sana"dedi annem.
Gülümseyip odama girdim. Hemen üstümdekileri çıkartıp ilk elime gelen geceliğimi alıp giydim.
Üstümü de değiştirdikten sonra yatağıma uzandım.Ve olanları düşünmeye başladım.
En sonunda başımdaki sızı yine kendini belli edince uyumanın iyi geleceğini düşünerek kendimi uykuya bıraktım.
⏳
1 hafta sonra
"Evet..Arel hanım şimdilik yaranız iyi, 1 hafta sonra yine pansuman için gelin"dedi elindeki makası bırakan doktor.
"Tamam teşekkür ederim "dedim ve ayağa kalktım.
Annemle doktordan çıktıp çarşıya doğru ilerledik. Bugün beraber gezicektik.
Araba çarşıda durunca beraber inip mağazalara girdik. Bir kaç şey aldıktan sonra annemin telefonu çaldı.
Annem yanımdan uzaklaşınca bende kıyafetlere bakmaya kaldığım yerden devam ettim.
Annem aceleyle yanıma gelince bende kaşlarımı çatarak anneme bakmaya devam ettim.
"Kızım baban çok önemli bir dosyasını evde unutmuş ben onu götürmeye gidiyorum. Sen gezmene devam et"dedi annem nefes nefese.
"Tamam anne"dedim omuz silkerek.
Annem gittikten sonra ben gezmeye devam ettim.
Gözüme çarpan elbiseyi elime alıp incelemeye başladım. Çok zarif bir elbiseydi.
Elimdeki elbiseyle beraber kabine girip üstümdekileri çıkartıp elimdeki elbiseyi giydim.
Elbise çok hoş olmuştu sargıdan sarkan saçlarımı da elimle düzelttim.
(Arel'in denediği elbise)
Bu elbiseyi almaya karar vermiştim ancak nerde giyicektim ki?
Kendime aman boşver elbet giyecek yer bulursun diyip üstümdeki elbiseyi çıkarıp indirdiğim kıyafetlerimi giydim.
Elimdeki poşetlerle beraber mağazadan çıktım.
Artık sıkıldığım için eve gitmek istiyordum. Araba da olmadığı için mecbur yürüyerek gidicektim.
Çarşıdan çıkarak eve doğru yol almaya başladım. Mecbur ara sokaklardan geçicektim.
Ara sokaklara girdiğimde içimdeki korku büyüdü en son buradan geçtiğimde bayıltılmıştım.
Sonra ise hastane odasında uyanmıştım.
Kafamdaki düşüncelerden sirkelenip hızla yürümeye başladım.
İki takım elbiseli adamların bana doğru yaklaştığını görünce koşmaya başladım.
Onlarda benimle birlikte koşmaya başlamıştı. Hızla ara sokaklarda koşuyordum.
Sonunda çıkmaz sokağa girdiğimde şansıma lanet edip arkamı döndüm.
Adamların bana doğru geldiğini görünce nefesimi tuttum.
Olduğumuz yere araba girmesiyle içimdeki umut kırıntısıyla arabaya baktım.
Araba'nın kapısı yavaş ve sakin bir şekilde açılırken sıkıntıdan patlamak üzereydim.
Arabadan inen kişiyi gördüğümde vücüdümdan bir titreme geçti. İçimde kalan son umut parçası da yok oldu.
Ama bu nasıl olabilirdi? Bunun burda ne işi vardı?
Karşımdaki kişi Ateş Demirdi.
"Nasılsın sevgilim"dedi psikopat gülümsemesiyle ateş.
"Napıyorsun sen!"dedim bağırarak.
"Seni özledim sevgilim"dedi yüzündeki gülümsemeyi silmeden ateş.
"Kes şunu!"dedim ve ara sokaktan çıkmak için hareketlendim.
"Nereye sevgilim?"dedi ateş.
"Cehennem'e gelicekmisin?"dedim yürümeye devam ederek.
"Hayır gelmek istemem, ama sen benimle geliyorsun."dedi ateş kaşlarını çatarak.
"Kim dedi seninle geliceğimi?"dedim omuz silkerek.
"Ben"dedi ve bana doğru yaklaşmaya başladı.
Arkamı döndüğümde önümü takım elbiseli adamlar kesmişti. Tekrar önümü dönmeme kalmadan ağzıma bez konuldu.
Çırpınmaya başladım ancak iri cüssesinden dolayı hareketlerim kısıtlıyıdı.
Bacak arasına tekme atmamla ateşin beni yere doğru savurması bir oldu.
Neyse ki düşmekten son anda kurtulmuştum.
Hemen sirkelenip kendime geldim ve var gücümle yeniden koşmaya devam ettim.
Ayağımın taşa takılmasına kadar her şey yolundaydı. Çok koştuğumdan dolayı astım'ım da beni yarı yolda bırakmıştı.
Şuan nefes alamıyordum. Çantamdaki
astım ilacımı alıp ağzıma sıktım. Bir kaç sıkmadan sonra nefesim düzene girmişti.
Bu süreçte ateş'te başımda dikilmiş bana bakıyordu. Normal'e döndüğümde kolumdan tutup beni kaldırdı.
Ne zaman dan bêrli burda olduğunu bilmediğim arabaya beni sokup içeriye doğru itti.
Kafamı cama çarpmamla gözlerimin önünün kararması da cabası.
Hello
Nasılsınız?
Yeni bölüm geldii.
Bölüm nasıldı?
Satır aralarında yorum yaparsanız sevinirim.
Sınır dolmadan bölüm gelmicek.
Sınır
36 vote, 50 yorum
Yeni bölüm de görüşmek üzere🤍