នាយឧត្តមសេនីយ៍គីមមានរបួសតែមិនសូម្បីជូតលាងសម្អាតគ្រាន់តែរុំធម្មតាប្ដូរអាវហេីយក៏ជិះឡានទៅស្កាត់នៅផ្ទះលោក លី ជីហ៊ុនដេីម្បីចាប់កាយតូចហូស៊ុកមកវិញមុននឹងមានអ្នកឃេីញទ្រង់។
ឯហូស៊ុកជិះតាក់សុីទៅឈប់នៅបន្ទប់ទឹកសាធារណ:មួយដេីម្បីប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ចេញព្រោះបេីទៅទាំងមានឈាមមានអីខ្លាចថាមានអ្នកគិតវែងឆ្ងាយមកលេី។
"អាល្អិតចង់ទៅណា?"ម្ចាស់តាក់សុីសួរពេលឃេីញហូស៊ុកឡេីងមកលេីឡានវិញ
"ខ្ញុំចង់ទៅ×××..លោកពូជួយបេីកឲលឿនបន្តិចបានទេ!"ហូស៊ុកភ័យណាស់នៅមិនសុខខ្លួនទេខ្លាចថាថេយ៉ុងតាមមកណាមួយក៏ខ្វល់នឹងយូហានដែរខ្លាចថានាយត្រូវធ្វេីបាបដេីម្បីសួរនាំ។
ជិះមកមួយសន្ទុះហូស៊ុកក៏មកដល់របងផ្ទះរបស់លោក លី ជីហ៊ុនដែលជាលោកអ៊ំរបស់ខ្លួន។ ហូស៊ុកពេលឃេីញញញឹមសប្បាយចិត្តណាស់ដែលខ្លួនបានមកដល់ទីនេះ។
ចាំឡានតាក់សុីចេញទៅផុតទេីបអាល្អិតដេីរទាំងងាក់មេីលឆ្វេងស្ដាំដេីម្បីទៅចុចកណ្ដឹងផ្ទះរបស់លោកលី។
"លោ-លោក!!"ហូស៊ុកដែលសំដៅទៅរកចុចកណ្ដឹងផ្ទះមុននេះក៏ថយក្រោយទាំងភិតភ័យពេលឃេីញនាយថេយ៉ុងដែលកំពុងតែដេីរសំដៅមករកខ្លួនជាមួយនឹងទឹកមុខគួរឲខ្លាច។
"....."ហូស៊ុកមិនចាំយូក៏ដកថយពីរបងផ្ទះរបស់លោកលីចាប់ផ្ដេីមរត់បកក្រោយទៅវិញទាំងខ្លាចថេយ៉ុងតាមមកទាន់ ក្នុងភ្នែកហូស៊ុកនាយឧត្តសេនីយ៍ថេយ៉ុងមិនខុសពីបីសាចនោះទេ។
"កុំតាមយេីង....អូយ!!"ហូស៊ុករត់ៗក៏ទាក់ជេីងដួលទាំងគ្មានជំហោទៅលេីផ្លូវ ផ្លូវខាងមុខមានថេយ៉ុងហេីយខាងក្រោយខ្នងខ្លួនមានកូនចៅរបស់ថេយ៉ុងរត់ទៅណាក៏មិនរួច។
"អស់ចិត្តហេីយឬនៅ?"នាយថេយ៉ុងសួរឌឺមុននឹងឈោងដៃចង់ជួយលេីកតែហូស៊ុកក្រវីក្បាលបដិសេធទាំងកែវភ្នែកឡេីងក្រហមដោយសារតែទឹកភ្នែកដែលជិតនឹងហូចុះមក។
"....យេីងចង់ជួបអ៊ំប្រុសរបស់យេីង!!..បេីលោកពិតជាមានបំណងល្អជាមួយយេីងដោះលែងយេីងទៅ!...ពួកគេមិនសម្លាប់យេីងទេ!!"ហូស៊ុកលែងធម៌ត្រជាក់និយាយតិចៗដូចកំពុងតែអង្វរកឲថេយ៉ុងព្រមឲខ្លួនមកទីនេះ តែទ្រង់គិតខុសហេីយ។
"ឆាប់មក!.."ថេយ៉ុងប្រងេីយនឹងការរៀបរាប់របស់កាយតូចដោយ ប្រេីកម្លាំងទាញកាយតូចមួយទំហឹងគ្មានការថ្នាក់ថ្នមដែលទ្រង់ជាព្រះអង្គម្ចាស់អីបន្តិច។
"ហ្ហឹក-ហ្ហឹក..លែងយេីង-ជួយផង!..ជួយផង!"មិនថាហូស៊ុកខំស្រែករកជំនួយយ៉ាងណាក៏គ្មានបានផលព្រោះទីនេះម្ដុំផ្ទះមិនសូវមានឡានចេញចូលនោះទេ។
ពេលឡានថេយ៉ុងចេញទៅផុតទ្វាផ្ទះរបស់លោកលីក៏បានបេីកឡេីងហេីយក៏មានឡានមួយបេីកចេញទៅដែលវាជាឡានរបស់លោកលី បេីនៅតែបន្តិចទៀតហូស៊ុកអាចនឹងបានជួបលោកលីហេីយតែសំណាងមិនបាននៅខាងទ្រង់នោះទេ។
"លែង-យេីង.!!"ហូស៊ុករេីទាំងក្រោធខឹងជាមួយនឹងថេយ៉ុងជាខ្លាំងតែក៏មានភាពភ័យខ្លាចលាយឡំតែទោះជាបែបនោះក៏ទឹកមុខនៅតែខ្លាំងមិនខ្ចីចុះញមថេយ៉ុងដែរ។
"ហេតុអីធ្វេីអីដោយគ្មានការគិតបែបនេះ?"នាយឧត្តមសេនីយ៍ដែលមានមុខមាំពោពេញមេីលទៅហាក់ធម្មតាប៉ុន្តែក្នុងចិត្តពោពេញដោយកំហឹងដែលនៅក្រោមទឹកមុខដែលត្រជាក់ល្ហឹម!..ប៉ុន្តែធ្លាប់និយាយហេីយមែនទេ?..មនុស្សដែលខឹងតែស្ងប់ស្ងាត់គឺគួរឲខ្លាចណាស់ព្រោះមិនដឹងថាគេចង់ធ្វេីអីលេីជីវិតរបស់យេីងនោះទេ។
"លោកទៅវិញទេអាមនុស្សឆ្គួត!..ឯងនាំយេីងទៅវិញធ្វេីអី?"ហូស៊ុកឆេវឆាវទាំងក្ដៅក្នុងចិត្តជេរប្រទិចរាងក្រាស់ជាមួយកំហឹងដាក់ទំនាយជាច្រេីន
ថេយ៉ុងសេីច"ហឹស...នាំទៅមេីលមនុស្សរបស់ទ្រង់ងាប់ទេដឹង!."មិននិយាយលែងសេីចទេបេីយូហានមិនងាប់ក៏ក្បែរងាប់ដែរក៏ធ្លាប់ប្រាប់ហេីយថានាយឧត្តមសេនីយ៍ម្នាក់នេះស្អប់មនុស្សក្បត់ណាស់។
"យេី-យេីងធ្វេីវាម្នាក់ឯង!មិនទាក់ទងនឹងមនុស្សរបស់យេីង!"និយាយចប់ភ្លាមឡានក៏បានឈប់ដោយថេយ៉ុងដែលថាមានរឿងសំខាន់និយាយជាមួយលោកគីមគឺនាយមិនបាននិយាយទេព្រោះពេលនេះកំពុងតែខឹងក៏នាំហូស៊ុកមកផ្ទះរបស់ខ្លួនតែម្ដង។
នាយឧត្តមសេនីយ៍ទាញកាយតូចស្រឡូនល្អិតពោពេញដោយល្បិចចុះមកសឹងតែដួលដោយគ្មានការថ្នាក់ថ្នមអ្វីសូម្បីតែបន្តិចមិនដឹងថាខឹងកម្រឹតណាព្រោះទឹកមុខមិនបានបង្ហាញ។
"លែងយេីង!!.."ហូស៊ុកខំព្យាយាមបេះដៃរបស់រាងក្រាស់តែហាក់មិនបានផលហេីយត្រូវទាញទៅដោយប្រេីកម្លាំងខ្លាំងរហូតចូលទៅដល់ក្នុងផ្ទះ។
"បងប្រុស!"ជីមីនរត់ទៅរកទាំងបារម្ភ ក៏បារម្ភពីបងប្រុសតែមនុស្សដែលគេបារម្ភបំផុតគឺហូស៊ុកព្រោះដឹងថាម្ដងនេះទោះអ្នកណាក៏ជួយមិនបាន។ នាយថេយ៉ុងនឹងឲមេរៀនដែលធ្វេីឲខ្លាចមិនហ៊ានមានគំនិតនោះម្ដងទៀត។
ជីមីន ស៊ុននឹងកូនចៅដែលកំពុងតែភ្ជុងកាំភ្លេីងដាក់យូហានដោយម្នាក់ៗចាំតែថេយ៉ុងបញ្ជាឲបាញ់ប៉ុណ្ណោះ។ ហូស៊ុកដែលចូលមកតាមការអូសទាញពេលដាក់ភ្នែកទៅឃេីញយូហានដែលត្រូវភ្ជុងដោយកាំភ្លេីងក៏ស្រែកឡេីងភ្លាមៗ។
"គី-គីមថេយ៉ុង!!យេីងនិយាយហេីយថាយេីងធ្វេីវាតែម្នាក់ឯង!"ហូស៊ុកដោយមិនចង់នាំទុកដល់យូហានទោះជានាយថាបូជាឲទ្រង់ដោយជីវិតក៏ដោយក៏ទ្រង់មិនអាចឲមនុស្សម្នាក់ដែលនៅជិតខ្លួនរបស់ទ្រង់ស្លាប់ម្នាក់ទៀតដាច់ខាត។
"តែវានិយាយថាវារកឪកាសឲទ្រង់ណា..ជុងហូស៊ុក!..វាក្បត់បញ្ជានឹងល្មេីសហ៊ានប្រហេីនឲទ្រង់រត់..គិតថាយេីងទុកវាហ្ហេស?"នាយឧត្តមសេនីយ៍ឈរនិយាយដោយទឹកមុខមាំយ៉ាងប្រាកដប្រជា ហាក់ទោសរបស់យូហានឬក៏ហូស៊ុកមិនអាចលេីកលែងដាច់ខាត។
"សម្លាប់យេីងទៅ!តែកុំធ្វេីអីអង្គម្ចាស់តូច!!"យូហាន
"បិទមាត់ទៅ!"ស៊ុនមូលក្រណាត់ហេីយញុកមាត់របស់ស៊ុនកុំឲនិយាយតវាច្រេីនជាមួយចៅហ្វាយខ្លួន។
"គេធ្វេីតាមបញ្ជាយេីង!..លោកដឹងហេីយគេមិចនឹងអាចជំទាស់ជាមួយយេីង?..ទោសទាំងអស់យេីងជាអ្នកទទួល!ដាក់ទោសយេីងតែម្នាក់បានហេីយ!!"ព្រះអង្គម្ចាស់តូចនិយាយឡេីងញាប់មាត់ភ័យខ្លាចឡេីងស្រក់ទឹកភ្នែកមកម៉ាត់ៗទៅហេីយតែក៏ព្រមទទួលទោសទាំងអស់តែម្នាក់ឯង។
"ទ្រង់គិតថាខ្លួនឯងរួចខ្លួនមែនទេ?"រាងក្រាស់ដេីរចូលមកជិតចាប់ផ្ងេីយចង្ការរបស់កាយតូចឲងេីយមេីលមកខ្លួនដែលមានទឹកមុខស្មេីរតែពោពេញទៅដោយបំណងនឹងសេចក្ដីប្រថ្នា។
"ទោះយេីងមិនសម្លាប់វាក៏យេីងត្រូវបង្រៀនមេរៀនដល់វាដែរ!"នាយឧត្តមសេនីយ៍ថេយ៉ុងនិយាយហេីយក៏ទាញកាំភ្លេីងមកហាក់ដូចជាកំពុងតែបំភ័យហូស៊ុកយ៉ាងអញ្ចឹង។
ហូស៊ុកមេីលមុខយូហាននឹងកាំភ្លេីងឆ្លាស់គ្នា"ដាក់ទោសយេីងបានហេីយកុំសម្លាប់អ្នកដែលគ្មានសឹទ្ធជ្រេីសរេីស!..យេីងព្រមហេីយយេីងព្រមគ្រប់យ៉ាងយេីងមិនរត់ទៀតទេ!..កុំសម្លាប់គេអី!"នាយថេយ៉ុងញញឹមចុងមាត់មុននឹងហាស្ដីសម្ដីដែលធ្វេីឲជីមីនយូហាននឹងហូស៊ុកផ្ទាល់គាំងនិយាយអ្វីមិនចេញ។
"ធ្វេីប្រពន្ធយេីងព្រមទេ?"
"បងប្រុស!"ថេយ៉ុងសួរទាំងប្រហេីនហ៊ានស្នេីរឲទ្រង់មកធ្វេីជាប្រពន្ធរបស់ខ្លួន នាយពិតជាចង់បំបាក់ភាពឌឺរឹងរុសរបស់ទ្រង់ខ្លាំងណាស់។ គឺពិតជាមេីលងាយទ្រង់ដែលជារាជវង្សខ្លាំងណាស់។ហេីយជីមីនក៏ហួសចិត្តណាស់ដែរដែលថេយ៉ុងនិយាយពាក្យនេះ។
ផាច់
មុខសង្ហាររបស់នាយឧត្តមសេនីយ៍ត្រូវងាក់ទៅតាមកម្លាំងដៃរបស់ហូស៊ុកតែភ្លាមៗក៏ស្រាប់តែ......
ផាំង!
គ្រាប់កាំភ្លេីងរបស់ថេយ៉ុងក៏បានបាញ់ទៅលេីដៃរបស់យូហានភ្លាមៗទាន់ចិត្តរបស់ហូស៊ុក។ដែលធ្វេីឲជីមីននឹងហូស៊ុកគាំងបេីកភ្នែកធំៗឯហូស៊ុកហូទឹកភ្នែកមកម៉ាត់ៗញ័រខ្លួនទទាក់សម្លឹងទៅយូហានដែលបានសន្លប់មាត់បាត់ករ។
"មួយគ្រាប់ទៀតនឹងផ្ដាច់ជីវិតគេហេីយ!"
ហូស៊ុកបិទភ្នែក"យេីងព្រម..យេីងព្រមហេីយ!កុំសម្លាប់គេអី!"ការដែលទ្រង់យល់ព្រមមិនដឹងថាវាត្រឹមត្រូវឬក៏អត់នោះទេប៉ុន្តែទ្រង់ខ្លាចនឹងបាត់បង់ណាស់ថេយ៉ុងក៏ហ៊ាន នាយបានសម្លាប់មនុស្សដែលស្រលាញ់ស្នឹទ្ធស្នាលពេលនេះក៏ចង់សម្លាប់មនុស្សតែម្នាក់ដែលទ្រង់អាចចែករំលែករឿងក្នុងចិត្តបាន ទ្រង់ពិតជាទទួលយកមិនបានទេ។ ហេីយយល់ថាតេីរក្សាងារជាព្រះអង្គម្ចាស់ធ្វេីអីដេីម្បីអីបេីការពារនរណាមិនបានដដែល។
ទោះរឿងនេះវាមេីលងាយដល់ទ្រង់ក៏ទ្រង់យល់ថាវាលែងសំខាន់ទៀតដែរ។ដំបូងទ្រង់គិតថាងាយស្រួលតែការដែលចង់ការពារជីវិតនៅទីនេះគឺពិបាកណាស់។
ថេយ៉ុងសម្លឹងកាយតូចដោយកែវភ្នែកមាំមុននឹងនិយាយ" អ៊ីចឹងដល់ពេលដែលឯងទទួលទោសហេីយ!"ថេយ៉ុចាប់ទាញដៃស្រឡូនឲទៅតាមខ្លួនឡេីងទៅជាន់ខាងលេីសំដៅទៅបន្ទប់របស់ខ្លួន។ហូស៊ុកបាត់មាត់បាត់ករហេីយព្រោះនៅភាំងភ័យរឿងមុននេះ ក៏ខ្លាចថេយ៉ុងដែរ ព្រោះនាយម្នាក់នេះតែងតែបាញ់មនុស្សនៅចំពោះមុខគេ។
"ដោះខោអាវលេីខ្លួនអោយអស់ទៅ"មកដល់បន្ទប់ភ្លាមនាយឧត្តមសេនីយ៍វាសកាយតូចឲដួលទៅក្បែរគ្រែមួយទំហឹងព្រោះថាទប់កំហឹងជាមួយមកយូហេីយ។
"ចង់ធ្វេីអី?"កាយតូចងេីយសួររាងក្រាស់ទាំងទឹកភ្នែកដក់ក្នុងកែវភ្នែកទាំងឈឺចាប់មិនគិតថាថេយ៉ុងឲគេធ្វេីប្រពន្ធព្រោះន័យមួយនេះ ។
ថេយ៉ុងដោះអាវ"តួរនាទីរបស់ប្រពន្ធ!.."មិននិយាយតែមាត់នាយឧត្តមសេនីយ៍ក៏ចូលទៅជិតកាយតូចហេីយក៏ព្យាយាមដោះខោអាវដែលមាននៅលេីខ្លួនរបស់ព្រះអង្គម្ចាស់តូចទោះហូស៊ុករេីបម្រាស់មិនព្រមក៏ដោយ។
"ហ្ហឹក-ហ្ហឹក..កុំប៉ះយេីង!"ស៊ុកស៊ុកយំដូចជាកូនក្មេងព្រោះតែឈឺចិត្ត។មិនគិតថាការដែលបានជួបថេយ៉ុងថ្ងៃនោះដែលមិនដែលសូម្បីថាគិតចង់មេីលមុខគេឲច្បាស់តែមេីលមកពេលនេះទៅថាតេី នាយឧត្តមសេនីយ៍ដែលបានរាក់ទាក់គ្នាថ្ងៃនោះកំពុងតែធ្វេីអ្វីមកលេីទ្រង់។
"ក្រែងថាទទួលទោសនោះអី?.."នាយថេយ៉ុងមិនខ្វល់ថាវាធ្វេីឲហូស៊ុកឈឺចាប់ឬអត់ទេតែមនុស្សឲតម្លៃខ្លួនឯងដូចជាទ្រង់គ្មានថ្ងៃស្ដាប់នរណានោះទេ។អ៊ីចឹងគេនឹងបំបាក់ទ្រង់។ហេីយមិនមែនព្រោះតែរឿងថ្ងៃនេះវាធ្វេីឲគេធ្វេីបែបនេះដាក់ដែរគឺនាយចាប់អារម្មណ៍ទ្រង់តាំងពីថ្ងៃដែលបានរាក់ទាក់គ្នាមិនដល់មួយនាទីនៅវាំងរបស់ហូស៊ុកមកម្ល៉េះ។
"អត់ទេ...លែងខ្ញុំទៅ..ហ្ហឹក"ស៊ុកស៊ុកស្រែកយំខ្សឹកខ្សួលព្យាយាមរេីបម្រាស់តែ..ទោះខំរេីបម្រាស់យ៉ាងណាក៏មិនរួចពីរង្វង់ដៃរបស់គេនាយឧត្តមសេនីយ៍បានដែរ។
"....."ដៃមាំពេញដោយសរសៃរទាញដៃតូចៗរបស់ហូស៊ុកឲទៅតាមមិនថាម្ចាស់ខ្លួនវាមិនព្រមក៏នាយនៅតែប្រេីកម្លាំងនាំទៅជាមួយទាល់តែបាន។ ស៊ុកស៊ុកត្រូវរុញឲដួលទៅលេីពូកមុននឹងនាយឧត្តមសេនីយ៍តាមទៅគ្រប់គ្រង់
"លែងយេីង..អ្ហឹក-អ្ហឹក...អ្នកណាក៏បានជួយផង..ហ្ហឹកហ្ហឹកថេយ៉ុងលែងយេីង!!.."ព្រះអង្គម្ចាស់តូចយំផងររីបម្រាស់ខ្លួនផង ទ្រង់ពិតជាមិនចង់ឲថេយ៉ុងប៉ះពាល់ខ្លួនរបស់ទ្រង់នោះទេទោះមុននេះនិយាយថាទទួលទោសគ្រប់យ៉ាងយល់ព្រមធ្វេីប្រពន្ធគេក៏ដោយ។
ព្រះអង្គម្ចាស់តូចត្រូវលូកលានរហូតធ្វេីអីលែងបាន។ ប៉ុន្តែខ្ញុំធ្លាប់និយាយហេីយបេីមានការលូកលាន់ម្ដងទៀតខ្ញុំសុខចិត្តស្លាប់។
"..ហ្ហឹក-ហ្ហឹក.."ហូស៊ុកយំដូចជាមនុស្សគ្មានសតិព្យាយាមចង់ខាំអណ្ដាតខ្លួនឯងឲស្លាប់ប៉ុន្តែនាយថេយ៉ុងហាមដោយឲហូស៊ុកខាំដៃរបស់ខ្លួន។
នាយឧត្តមសេនីយ៍ស្ងាត់មាត់ទាំងដែលត្រូវធ្មេញរបស់កាយតូចខាំមេីលទៅនាយហាក់ដូចជាមិនឈឺ ទោះឈឺក៏ឈឺតិចតួចតែដៃរបស់នាយឡេីងចេញឈាមទៅហេីយ។
"ទ្រង់ចង់ធ្វេីអី?" ថេយ៉ុងស្រែកសម្លុតសួរទាំខឹងសម្បានឹងកាយតូចដែលហ៊ានគិតចង់ខាំអណ្ដាតសម្លាប់ខ្លួន។ប៉ុន្តែគិតថាគេឲទ្រង់ស្លាប់ងាយៗមែនទេ?គ្មានផ្លូវទេ។
នាយឧត្តមសេនីយ៍ចាប់ចង្ការបស់ព្រះអង្គម្ចាស់តូចច្របាច់ហេីយក៏បឺតមាត់ព្យាយាមយ៉ាងណាកុំឲទ្រង់អាចខាំអណ្ដាតរបស់ខ្លួនឯងបាន។ខណ:មាត់កំពុងតែជាប់រវល់ដៃរបស់នាយក៏មិនទុកឲទំនេរ មកលូកស្ទាបសាច់រលោងសរខ្ចីតូចស្ដេីងពីលេីចុះក្រោមសឹងសប់សាច់។
បបូមាត់ស្ដេីងអោនទៅថេីបលេីរាងកាយតូចស្រឡូនបង្អូសចុះមកក្បាលពោះរផតស្មេីរនឹងចុងដោះទាំងគូរបស់ស៊ុកស៊ុក។អណ្ដាតស្ទាត់ជំនាញខាំលិតធ្វេីឲកាយតូចឈឺស្រកៀពេញខ្លួន។
"លែងយេីង!..អ្ហឹក-អ្ហឹក..ឯងអាក្រក់ណាស់!!!"សម្លេងស្រែកយំជាមួយនឹងភាពឈឺចាប់ឈឺចិត្តឈឺខ្លួន ឈឺខ្លាំងណាស់ឲគេស្លាប់វាល្អជាជាងការដែលត្រូវរំលោភបំពាន់លេីរាងកាយបែបនេះ។
ថេយ៉ុងញញឹមយ៉ាងគួរឲស្អប់"យេីងប្រាប់ទ្រង់ហេីយ!.អោយតែទ្រង់មិនស្ដាប់សម្ដីយេីង.កុំគិតថាយេីងមិនហ៊ានធ្វេីអីទ្រង់!!"បុរសម្នាក់នេះមិនមែនធម្មតាក៏មិនមែនមានអំណាចតែឈ្មោះដែរអ្វីដែលហ៊ាននិយាយគឺហ៊ានធ្វេី បេីធ្វេីមិនបានគេមិននិយាយដាច់ខាត។
"ហ្ហឹក ...លោកមិន-ខ្លាចកម្មពាទេហ្ហេស?...អ្អា៎...អ្អាសស..ហ្ហឹក-ហ្ហឹក"ទឹកភ្នែកហូស្រក់មកជាមួយនឹងសំណួរទាំងឈឺចាប់ក្នុងទ្រូងខណ:ត្រូវភាពរឹងមាំរបស់រាងក្រាស់សូកបញ្ចូលមកក្នុងខ្លួនភ្លាមៗ។ ឈឺរហូតខាំបបូមាត់ឡេីងចង់ចេញឈាម។
នាយឧត្តមសេនីយ៍ថេយ៉ុងសេីច"អ៊ីចឹងទ្រង់គិតថាយេីងខ្លាចទេ?...oh...Sh!t.."មនុស្សមាឌធំលេីកចិញ្ចឹមសួរខណ:កំពុងតែធ្វេីចលនាថ្នមៗ
"អ្ហាសស..ខ្ញុំឈឺ!...អ្ហឹក-អ្ហឹក!"ហូស៊ុកខាំបបូមាត់របស់ខ្លួនឯងព្យាយាមទប់ទល់ជាមួយនឹងចលនាពីយឺតមកខ្លាំងៗរបស់នាយឧត្តមសេនីយ៍ ដោយដៃតូចៗក្រញាំក្រណាត់ពូកសឹងតែដាច់ក្លាយជាកំណាត់។ទឹកភ្នែករយលានដំណក់ហូមកជាមួយនឹងភាពឈឺចាប់ ពីការប៉ះពាល់របស់នាយឧត្តមសេនីយ៍ថ្លេីមធំពាសមេឃឃោឃៅហ៊ានរំលោភបំពានលេីខ្លួនប្រាណរបស់ទ្រង់។
"..យេីងមិនលេីក-លែងទោសឲឯងនោះទេ..គីម-ថេ..អ្អាក់..អ្អាស..ហ្ហឹក-ហ្ហឹក.."ដៃតូចលេីកមកខ្ទប់មាត់តូចៗរបស់ខ្លួនយ៉ាងលឿនព្យាយាមទប់សម្លេងថ្ងូរខណ:កំពុងតែត្រូវថេយ៉ុងធ្វេីបាប។
"យេីងមិនខ្វល់ទេ!"ទ្រង់កាន់តែស្អប់ខ្ញុំវាកាន់តែធ្វេីឲទ្រង់ចង់រស់នៅរស់នៅដេីម្បីសងសឹកជាមួយនឹងខ្ញុំ ដូចច្នេះវាមិនអីទេខ្ញុំឲទ្រង់ស្អប់ចោះ។
"..អ្អាស...យេី-យេីងឈឺ...ហ្ហឹក-ហ្ហឹក!!"ដៃតូចៗខ្ញាំខ្នងមាំមានដែលមានស្នាមរបួសចាស់ៗទាំងឈឺចាប់ ឈឺដូចជាគេចាប់ហែកខ្លួនជាពីរចំណែកទៅហេីយ។
"ទ្រង់ស្អាតណាស់"នាយឧត្តមសេនីយ៍មិនត្រឹមតែនិយាយដៃមាំពោពេញដោយសរសៃវាសអង្អែលសប់សាច់ដោយស្នាមញញឹមចុងមាត់យ៉ាងពេញចិត្តពេញថ្លេីមមុននឹងទាញដៃស្រឡូនតូចៗចេញពីបបូមាត់ទេីបទម្លាក់បបូមាត់ស្ដេីងរបស់ខ្លួនទៅខាំបឺតយ៉ាងឈ្លក់វង្វេង គេក៏មិនយល់បន្ទាប់ពីបានថេីបលេីបបូមាត់នេះប៉ុន្មានដងមកគេក៏មិនយល់ដែលថាហេតុអីចេះតែចង់នេបនិត្យ។
"អ្អាស...អ្ហាសស...ហ្ហឹក."សម្លេងថ្ងួចថ្ងួរយ៉ាងស្រទន់ចេញពីបបូមាត់តូចៗជាមួយនឹងទឹកភ្នែកហាក់ហូមកមិនចេះអស់ ឈឺខ្លួនផងឈឺចិត្តផង។
"អឺស......អ្អា៎...."ថេយ៉ុងងេីយក្បាលទទួលយកភាពសុខស្រួលដែលបានពីការរំលោភជិះជាន់លេីរាងកាយនាក់ម្ខាងទៀតដែលកំពុងឈឺចាប់ខុសពីនាយដែលសុខស្រួលសប្បាយពេញចិត្តជាមួយនឹងសិចមួយនេះ។
"..អ្អាស...ចាំ-ចាំបន្តិច!...អ្ហាក...អ្អាស"ស៊ុកស៊ុកយំកាន់តែខ្លាំងព្យាយាមរេីនៅពេលដែលខ្លួនជិតដល់គោលដៅហេីយថេយ៉ុងចេះតែធ្វេីចលនាខ្លាំងៗញាប់ស្អេកណាមួយវាជាលេីកដំបូងគេពិតជាមិនដឹងថាអារម្មណ៍នេះជាអារម្មណ៍អ្វីនោះទេ។
"អឺសស..អ្អា៎..."ថេយ៉ុងងេីយក្បាលបាញ់បញ្ចូលទឹកកា*នៅក្នុងខ្លួនទាំងអស់ចូលទៅក្នុងខ្លួនកាយតូចដែលកំពុងតែដេកដង្ហក់ខ្យល់ទាំងទឹកភ្នែករហាម ច្រមុះមាត់ឡេីងក្រហមដោយសារតែយំ។
"..លែងយេីង!!.."ស៊ុកស៊ុកថយក្រោយទាំងញ័រខ្លួនទទ្រឹកព្យាយាមត្បៀតជេីងតូចៗចូលគ្នាដៃតូចទប់ពូកងេីបឡេីងទាំងសម្លឹងទៅកាន់ថេយ៉ុងទាំងភាពគុំគួនខឹងសម្បារជាខ្លាំងតែមិននិយាយអ្វី។ តែដឹងត្រឹមថាការចង់សម្លាប់ថេយ៉ុងទ្រង់មានកាន់តែខ្លាំង គេពិតជាចង់សម្លាប់អាម្នាក់នេះណាស់។
ថេយ៉ុងសេីចចុងមាត់"យេីងប្រាប់ថាយេីងឈប់ពេលណា?.."ដៃមាំលូកទៅចាប់កជេីងតូចៗទាញចុះមកក្រោមម្ដងទៀត ទោះម្ចាស់វាក្រវីក្បាលបដិសេធមិនចង់ធ្វេីវាទៀតក៏ដោយតែសួរថាបដិសេធបានទេ?
"ហ្ហឹក-ហ្ហឹក..បានហេីយ!.."ស៊ុកយំទាំងព្យាយាមក្រោកចេញខណ:ជេីងស្រឡូនត្រូវនាយឧត្តមសេនីយ៍ថេយ៉ុងចាប់ញែកចេញពីគ្នាម្ដងទៀត។
"អ្អាក់..អ្អាសស!..យេី-យេីងឈឺ!"ហូស៊ុកខាំមាត់ទាំងទឹកភ្នែកហូមិនឈប់ឯដៃខ្ញាំក្រណាត់សឹងតែដាច់រហែកព្រាបជាមួយនឹងភាពឈឺចាប់ពេលនេះ។ ឈឺណាស់ឈឺរកអ្វីមកព្រាបមិនបាន។
រាងកាយសរលោងម៉ត់ខៃស្រមោចវាជ្រុះត្រូវមានស្នាមក្រហមជាំដោយសារតែកម្លាំងដៃចាប់បង្ខំរបស់នាយឧត្តមសេនីយ៍ថេយ៉ុងចិត្តអាក្រក់ថ្លេីមធំហា៊នលេីកដៃធ្វេីបាបសូម្បីតែឈាមរាជវង្សដែលមិនដឹងអី។
ថេយ៉ុងធ្វេីបាបហូស៊ុកគ្រប់បែបយ៉ាងរហូតកាយតូចទន់ភ្នែកស៊ូទប់ទល់ជាមួយមិនបានធ្វេីរហូតដល់កាយតូចសន្លប់បាត់មាត់ករមានតែដាមទឹកភ្នែកដែលហូមិនអស់ពីក្នុងភ្នែកប៉ុណ្ណោះ។
នាយក៏យល់ថាវាជាលេីកដំបូងមិនសមណាលែងធ្ងន់តែវាជាទោសណាមួយក៏ឈ្លក់វង្វេងនឹងរាងកាយតូចត្រកៀកសាយសាច់សរខ្ចីម្នាក់នេះណាស់ដែរ។
ទោសមួយនេះហូស៊ុកមិនអាចភ្លេចក៏គ្មានថ្ងៃនឹងភ្លេចវាឈឺចាប់ឃេីញថាគេហ៊ានទង្វេីនេះវាលេីសពីឃោឃៅទៅហេីយ។ ឃាតករសម្លាប់ឪពុកម្ដាយរំលោភវាហួសពីឈឺទៅហេីយឬក៏អាចថាឈឺឡេីងហៅលែងឮតែម្ដង។
មានភាគសេសេរទុកតែមិនចង់ផុស😌
Just Vote If you want Next Episode! 😉
To be Continued.....
#Pinky💞✨