အိပ်ဆောင်ထဲသို့ ပွေ့ခေါ်လာခဲ့ရသော သူ့လက်မောင်းကြားထဲက ရိပ်ကို တေဇဓိရာဇ် ကုတင်ပေါ်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ချပေးလိုက်ရသည်။ သေချာကြည့်မှ ထိုကလေး၏ လက်က တော်တော်လေး ရောင်နေတာမို့ တေဇ သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။
"ကိုယ် ရေခဲသွားယူလိုက်ဦးမယ်၊ အရောင်ကျအောင် ရေခဲကပ်ပေးမယ်"
တေဇ သူ့အိပ်ဆောင်ထဲက ရေခဲသေတ္တာနားသို့ လျှောက်သွားပြီး ကုတင်ပေါ်က ကလေးကို အကဲခတ်နေမိသည်။ ရိပ်ကို ကြည့်ရတာ အတော်လေး ထိတ်လန့်နေပုံရှိသည်။ လူမိုက်တွေနား သွားရတာထိလည်း မဟုတ်ဘဲ အရောင်းအဝယ်လုပ်ရသည့် ကျောက်ကုန်သည်တွေနားသို့ သာမန်သက်တော်စောင့်လေး လုပ်ပေးဖို့အတွက် သွားရတဲ့ ကလေးက တစ်ခါပြန်လာတိုင်း ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေရှိနေ၏။ ဖြူဖျော့ဖျော့ဖြစ်လာတတ်၏။
တေဇ ရိပ်နားသို့ ပြန်လျှောက်လာပြီး သူ့လက်ထဲက ရေခဲအိတ်ဖြင့် ရိပ်၏လက်ကို ကပ်ပေးဖို့ ဆွဲယူကြည့်လိုက်ချိန် ရိပ်၏လက်ကောက်ဝတ်၌ အစင်းရာတချို့ရှိနေတာကိုပါ မြင်လိုက်ရသည်။
"လက်က ဘာဖြစ်ထားတာလဲ"
မသိရင် ကြိုးတုပ်ခံထားရသလိုမို့ တေဇ အလိုမကျစွာ မေးလိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။ ရိပ်ဆီက အဖြေအစား သူ့ရင်ခွင်ထဲ အတင်းတိုးဝင်ခြင်းကိုသာ ဆက်တိုက်ပြုမူနေတာမို့ သူ ထိုကလေး၏ ဆံနွယ်များကို ဖွလိုက်မိတော့၏။
"ဘာလုပ်နေတာတုန်း၊ ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်ထဲလည်း ဖောက်ဝင်သွားဦးမယ်၊ လက်ပေး၊ ရေခဲကပ်ရအောင်"
တော်တော်ချော့ပြောမှ ရိပ်က သူ့လက်ကို အသာတကြည်ထုတ်ပေးသည်။ သို့သော်ငြား သူ ရေခဲကပ်ပေးနေစဉ်တလျှောက်လုံးလည်း ရိပ်က အငြိမ်မနေဘဲ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို မွေ့ရာနဲ့ ပွတ်တိုက်နေပြန်တာမို့ ရေခဲအိတ်က လက်ပေါ်၌ တစ်စက္ကန့်တောင် ကောင်းကောင်းကပ်ပေးလို့မရ။
တေဇ စိတ်မရှည်ဖြစ်လာပြီမို့ ထိုကောင်လေး၏ ခါးကို သိုင်းဖက်လိုက်ကာ သူ့ပေါင်ပေါ်သို့ ရိပ်ကို ဆွဲ,မလိုက်ရင်း ထိုင်ခိုင်းထားလိုက်ပြီး ချုပ်ထားလိုက်ရ၏။
"ငြိမ်ငြိမ်နေလေ၊ ဘာလို့လှုပ်စိလှုပ်စိ လုပ်နေတာလဲ၊ ကိုယ် မင်းလက်ကို သက်သာအောင် လုပ်ပေးနေတာလေ"
ရိပ် သူ့ကို မှီထားရက်မှနေ လည်ပြန်မော့ကြည့်လာကာ မျက်လုံးများက စကားပြောနေသယောင်။ ထို့အပြင် ရိပ်ကို ပေါင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်မှ ရိပ်၏ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းက အထိအတွေ့ကို သူ စမ်းလိုက်မိသလို ဖြစ်သွားတာမို့ သူ့လက်ထဲက ရေခဲအိတ်ကို အမြန်ချလိုက်ပြီး ရိပ်၏ညီလေးကို ဘောင်းဘီပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
"အိုး၊ ကလေးက လူကြီးကိစ္စတွေ ဖြစ်နေတာပဲ၊ ဘာလို့ နေ့လယ်ပဲ ရှိသေးတာကို အဲ့လောက်တက်ကြွနေတာလဲ"
ရိပ်၏မျက်နှာလေးက ချက်ချင်းပန်းရောင်သန်းသွားကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာဖွက်သွားသည်။ ရိပ်ကို တစ်ခါ အနိုင်ကျင့်ပြီးကတည်းက ဒီကလေးကို တေဇ ထပ်မထိဖြစ်တော့အောင် နေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် အခုလည်း သူ့လက်ကို ပြန်ရုတ်လိုက်ချိန်၌ ရိပ်က အတင်းပြန်ဆွဲထားပြီး တိုးလျစွာ ဆိုလာ၏။
"လုပ်ပေး၊ ကျွန်တော် ကိုကို့ကို လိုအပ်နေတယ်"
ရိပ် သူ့ညီလေးပေါ်က ကိုကို့လက်ကို ပေးမရွှေ့ဘဲ ဖိထားလိုက်ချိန်မှာကို သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ပိုလို့ပင် ယားယံလာသည်။ သူ့ရဲ့အိပ်ရာပေါ်က ကိစ္စက တေဇနဲ့သာဖြစ်မည်ဆိုလျှင် အဆင်ပြေနိုင်တာမို့ ထိန်းချုပ်ထားခဲ့သည့်စိတ်တွေကို လုံးဝလျှော့ချလိုက်သည်။
သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ကို သူကိုယ်တိုင်ဆွဲချလိုက်ပြီး ကိုကို့လက်ကို သူ့ဘောင်းဘီထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်မိ၏။ ထောင်မတ်နေသည့် သူ့ညီလေးက ကိုကို့လက်ထဲ၌ ပိုလို့ထောင်မတ်လာကာ ကိုကို့လက်နှင့် အခုလို ထိလိုက်မိရုံနဲ့တင် သူ့နောက်ပိုင်းက ငြိမ်ငြိမ်နေလို့မရတော့အောင် ယားယံလာသည်။
တေဇ သူ့လက်များကို ရှေ့နောက်လှုပ်ရှားပေးနေရင်း ရိပ် ထွန့်ထွန့်လူးနေတာကို သူ မြင်နေရတာမို့ ရိပ်ကို ခေါင်းအုံးပေါ်သို့ ချပေးလိုက်သည်။
"မင်း ကိုယ်နဲ့ အတူနေချင်နေတာလား"
သူ ရိပ်ကို ငုံ့မိုးကြည့်နေရင်းနဲ့ပင် သူ့လက်များကို ခပ်မြန်မြန်လှုပ်ရှားပေးနေလျက်ရှိသည်။ ရိပ်ဆီက မဆိုင်းမတွ ခေါင်းညိတ်ပြလာတာကို တွေ့လိုက်ရတာမို့ နောက်တစ်ခေါက် သူ့ကို မပြောမဆိုနှင့် ထွက်မသွားရန်အတွက် စကားခဏပြောဖို့ ခေါ်လာခဲ့သည့် ရိပ်ကို တေဇတစ်ယောက် စကားပြောဖို့ အာရုံမရတော့ဘဲ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ထိကပ်လိုက်မိကြ၏။
သူ ရိပ်နဲ့ တစ်ကြိမ်အတူနေဖူးသော်လည်း ရိပ်၏ အိပ်ရာပေါ်က ကိစ္စအပေါ် စိတ်အားထက်သန်မှုကို မြင်နေရခြင်းက သူ့ကို ပိုလို့စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။
ရိပ် သူ့နှုတ်ခမ်းကို တရှိုက်မတ်မတ် ပြန်နမ်းလာပြီး ရိပ်၏ အသက်ရှူသံများက ပြင်းထန်နေသည်။ ပထမတစ်ကြိမ်တုန်းကလို ထိန်းချုပ်ထားခြင်းမရှိဘဲ စိတ်လွတ်စွာ ညည်းနေတာမို့ ရိပ်၏ ရမ္မက်ခိုးဝေနေသည့် မျက်နှာလေးက တေဇအား စိတ်ကြွလာစေသည်။ သူ ဒီကလေး၏ ညည်းသံကြားရုံနဲ့ပင် သူ့ညီလေးက ချက်ချင်းမာလာခဲ့၏။
"ကိုကို မလုပ်နဲ့တော့၊ ကျွန်တော် နေလို့မရတော့ဘူး၊ အာ့~"
သူ့ရင်ခွင်အောက်ရှိ ရိပ်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးက တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်လာကာ ထိုကလေး သူ့လက်ကို အတင်းဆွဲဖယ်လာတာမို့ တေဇ ရိပ်၏ နဖူးကို ငုံ့နမ်းလိုက်ရင်း-
"စိတ်လျှော့လိုက်၊ အဲ့ဒါ ပြီးချင်နေတာ"
ခဏအကြာ၌ ထိုကလေး လွှတ်ထုတ်လာခဲ့တာမို့ တေဇ၏ အိပ်ရာခင်းပေါ်၌ ရိပ်၏ အရည်များဖြင့် ပေကျံသွားခဲ့သည်။ ထိုကလေးကလည်း ယူပစ်လိုက်သလို ပျော့ခွေသွားခဲ့ကာ အသက်ရှူမှန်ဖို့ပင် အတော်ကြိုးစားနေရပုံရှိသည်။ ပြီးမြောက်သွားချိန်၌ ပင်ပန်းသွားသည့် ရိပ်ကို တေဇ ရီဝေသော မျက်ဝန်းများဖြင့် ငုံ့ကြည့်နေကာ မျက်စိမှိတ်သွားသော ရိပ်၏ နားရွက်ဖျားနားသို့ ကပ်ပြောလိုက်မိသည်။
"ရိပ် ကိုယ့်ကို ခွင့်ပြုပေးနိုင်မလား"
ရိပ် သူ့အား မျက်လုံးပြန်ဖွင့်ကြည့်လာကာ လှုပ်သည်ဆိုရုံလေး ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ ရိပ်ဆီက ခွင့်ပြုချက်ရလိုက်ချိန်၌ နေ့လယ်နေ့ခင်းကြီးမှာပင် သူ ထိုကလေးနဲ့ ချစ်ရည်လူးဖို့ ကြိုးစားတော့သည်။
သူ့ထံ၌ အကူပစ္စည်းများ အသင့်ရှိမနေသော်ငြား ဒီတစ်ကြိမ်ကိုတော့ ပထမတစ်ကြိမ်ကထက် သူ ရိပ်အပေါ် ငြင်သာဖို့ ကြိုးစားသည်။ မုဒိမ်းကျင့်ပြီး အနိုင်ယူထားခဲ့သည့် ကလေးကို ဒီတစ်ခေါက်တော့ သူ ငြင်သာစွာ သိမ်းပိုက်ဖို့ ပြင်ဆင်သည်။
ရိပ်က ဒီနေ့ ထူးခြားနေ၏။ သူ ဘာလုပ်လုပ် အလိုက်သင့်ပါလာတာမို့ သူတို့နှစ်ယောက်ကြား အပေးအယူမျှနေသလို ရှိသည်။
ပထမအကြိမ် ဆိုးရွားစွာ ကြုံတွေ့ခဲ့သည့် ရိပ်အတွက် သူ့စိတ်တွေ မည်မျှအရိုင်းဆန်နေပါစေ ကိုကို သူ့အဝတ်များ ချွတ်လိုက်ချိန်၌ ရိပ် ကြောက်နေမိသည်။ တော်တော်လေး နာကျင်ခဲ့ရဖူးသည့် အထိအတွေ့ကို သူ အခုထိ မှတ်မိနေဆဲပင် ရှိသေးတာမို့ ကိုကို သူ့အပေါ် အုပ်မိုးလိုက်ချိန်၌ မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားလိုက်ပြီး မွေ့ရာခင်းကို ကောင်းသည့်လက်ဖြင့် ဆွဲကုပ်ထားမိသည်။
ကိုကို့အရာကို သူ လက်ခံနိုင်ဖို့ စိတ်လျှော့ထားစဉ် သူ့အတွင်းသားတွေထဲသို့ ကိုကို့လက်ချောင်းများသာ အရင်ဝင်လာခဲ့တာမို့ ရိပ် မျက်လုံးပြန်ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိ၏။
"အရမ်းမနာအောင် လုပ်ပေးမယ်၊ မကြောက်နဲ့"
ရိပ် ရှက်ရွံ့စွာ ကိုကို့မျက်နှာကို မကြည့်တော့ဘဲ ခေါင်းစောင်းထားလိုက်မိပြီး ကိုကို သူ့ကို အခုလို လုပ်ပေးနေတာက သူ့အား ပိုသက်တောင့်သက်သာ ရှိလာစေခဲ့သည်။ ထိုအချိန်ခဏလေး၌ သူ အရာအားလုံးကို မေ့သွားခဲ့ပြီး ကိုကို့အပေါ်ကိုသာ အပြည့်အဝ အာရုံရှိနေခဲ့သည်။
ရိပ် သူ့လက်ချောင်းများကို ဆွဲဆွဲညှစ်နေပြီး သေချာလက်ခံလာနိုင်ချိန်၌ တေဇ ထိုကလေးကို ဖိထားလိုက်ကာ ရိပ်၏လက်ကို မတော်တဆ ဖိလိုက်မိမှာ စိုးရိမ်တာမို့ လက် ကောက်ဝတ်ကို ဘေးသို့ ဆွဲဖယ်ထားလိုက်ရင်း အသိပေးလိုက်သည်။
"ကိုယ် ဝင်ပြီ"
ကိုကို့အသိပေးစကားနဲ့အတူ ကိုကို့ညီလေးက သူ့ထဲ ဝင်ရောက်လာချိန်၌ ရိပ် နာကျင်စွာ ညည်းညူလိုက်မိသည်။ သို့သော်ငြား အခုမှပဲ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းပိုင်းရှိ ယားယံမှုက သက်သာသွားခဲ့သည်။
"အဲ့နား. .အဲ့နားကိုပဲ လုပ်ပေး"
ရိပ်၏ အဓိကနေရာကို တေဇ သိလိုက်ရပြီမို့ သူ ထိုကလေး၏ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချပ်စီသို့ လက်ထောက်လိုက်ကာ ရိပ်ကို မျက်တောင်မခတ်ကြည့်နေရင်း ထိုနေရာသို့ သူ့ညီလေးဖြင့် အဆက်မပြတ် ထိတွေ့ပေးနေမိ၏။ သူ ရိပ်ကို တော်တော်လေး သဘောကျနေမိပြီဆိုတာကိုပါ တေဇ အခုချိန်၌ အတွင်းကျကျ သိလိုက်မိပြီမို့ သူ ရိပ်၏ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကို ခါး၏လှုပ်ရှားမှုကို ရပ်တန့်မသွားဘဲ ထိတွေ့နမ်းရှုပ်နေမိသည်။
မိုးမမြင်လေမမြင် ချစ်ရည်လူးနေသည့် ထိုအခန်းလေးထဲ၌ နှစ်ယောက်လုံး၏သာယာမှုအသံများ ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်နေသည်။ သူ့ထိုးသွင်းမှုများကြောင့် ရိပ်က သူ့အောက်မှာပဲ နောက်တစ်ကြိမ် ပြီးမြောက်သွားခဲ့ပြန်သည်။
"ကိုယ် မင်းထဲမှာပဲ လွှတ်လိုက်တော့မယ်၊ မင်း ကိုယ့်အတွက် ကလေးလေး မွေးပေးနိုင်အောင်"
နှစ်ခါပြီးထားတာမို့ ညည်းသံသဲ့သဲ့တောင် မထွက်နိုင်တော့ဘဲ အိပ်ပျော်တော့မည့်ပုံရှိသည့် ရိပ် မအိပ်သွားအောင် တေဇ ခပ်နက်နက် ဖိသွင်းရင်း လှုပ်နှိုးနေကာ နောက်ပြောင်လိုက်မိသည်။ ထို့နောက် သူ ပြီးတော့မှာမို့ ရိပ်၏အတွင်းထဲမှာသာ လွှတ်ထုတ်လိုက်တော့ကာ သူ့သုတ်ရည်တွေ ပြန်ထွက်မကျလာအောင် သူ့ညီလေးကို အတန်ကြာထိ မထုတ်ပဲ ငြိမ်ထားလိုက်သည်။
"တကယ်ဝင်သွားပြီ၊ မကြာခင် မင်းဆီမှာ ကိုယ့်ရဲ့ကလေးလေး ရှိလာတော့မယ်"
ပင်ပန်းလွန်းလို့ မျက်လုံးတောင် မဖွင့်နိုင်တော့သည့် ရိပ်တစ်ယောက် တေဇ၏ ပခုံးကို ထုရိုက်လိုက်မိတော့၏။
"လျှောက်ပြောမနေနဲ့၊ ထုတ်ပေးတော့၊ အိပ်ချင်နေပြီ"
"ဟက်၊ ခဏထဦး၊ ကိုယ် မင်းကို သန့်ရှင်းရေး ပြန်လုပ်ပေးမယ်"
ပထမတစ်ကြိမ်တုန်းကလို သူ့အား ပေပွနေသည့် အရည်တွေကြားထဲ ပစ်မထားတော့သည့် ကိုကို့ကို သူ ပြုံးယောင်သမ်းရင်း ကြည့်နေမိချိန် ကိုကို သူ့ကို ကောက်ပွေ့လာသည်။ ထို့နောက် ရေချိုးခန်းထဲ၌ ခပ်မြန်မြန် ရေကူချိုးပေးရင်း သဘက်ဖြင့် သေချာသုတ်ပေးသည်။
"အအေးပတ်မယ်၊ အပြင်ထွက်ရအောင်"
တေဇ သူ့ကိုယ်ကိုလည်း ခပ်မြန်မြန် ရေချိုးသန့်စင်လိုက်ကာ ရိပ်၏မျက်နှာလေးက အနည်းငယ် နီနေပြီမို့ သဘက်ဖြင့် အုပ်ပေးလိုက်ပြီး အခန်းပြင် ခေါ်ထုတ်လာခဲ့သည်။ အဝတ်ဘီဒိုထဲက ညအိပ်ဝတ်စုံ တစ်စုံကို အရင်ထုတ်ပေးလိုက်ကာ မြန်မြန်ဝတ်ခိုင်းထားလိုက်ရသည်။
ရိပ် ဝတ်စုံဝတ်နေတုန်း ပေပွနေသည့် အိပ်ရာခင်းကို အရင်သွားဖယ်လိုက်ပြီး အိပ်ရာခင်းအသစ် အမြန်လဲပေးလိုက်ရ၏။ သူ လဲပြီးသည့်အထိ ထိုကလေးက ဘီဒိုကို မှီနေပြီး မှိန်းနေကာ ဘောင်းဘီပဲ ဝတ်လို့ပြီးသေးပြီး အင်္ကျီကြယ်သီး တပ်နေရင်း မတ်တပ်အိပ်ပျော်နေသည့်အလား။
တေဇ ခေါင်းခါမိရင်း လျှောက်လာခဲ့ကာ ထိုကလေး၏ ကြယ်သီးများကို ကူတပ်ပေးလိုက်ရသည်။ ရိပ်က အရပ်မပုသော်လည်း သူ့ပခုံးလောက်သာ ရှိသည့် ကလေးလေးမို့ ဘီဒိုနဲ့ သူ့ကြား ညပ်နေသည့် သူနဲ့အတူနေပြီးစ ကောင်လေးက ဘာမှမပြင်ထားတာတောင် အတော်လေးကိုမှ လှပလွန်းလှသည်။ ရိပ်၏ မျက်နှာလှလှလေးကြောင့်လားမသိ၊ သူ ရိပ်ကို တွေ့တိုင်း လက်စားချေချင်စိတ်များက ပျောက်ဆုံးသွားတတ်သည်။
"ကိုယ် မင်းကို လက်ထပ်ချင်တယ်၊ မင်း ကိုယ့်ရဲ့ ဒုတိယကြင်ယာတော် ဖြစ်ပေးနိုင်မလား"
ရိပ်၏ မျက်လုံးများ ဖြည်းညှင်းစွာ ပွင့်ဟလာကာ သူ့အား ကြယ်သီးတပ်ပေးနေသည့် ကိုကို့လက်ချောင်းများကိုသာ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။
"ကျွန်တော် ကိုကို့ရဲ့ဒုတိယလူတော့ မဖြစ်ချင်ဘူး၊ ကျွန်တော့်ကိုပဲ ဒုတိယနေရာမှာ ထားနေကြတဲ့ ဒီဘဝမှာလည်း မနေချင်တော့ဘူး"
ရိပ် တေဇလက်ကို ပုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပြေးတက်သွားသည်။ sex လုပ်ပြီးကာစမှာ ဒီလူ သူ့အား အခုလို ပြောရက်တာကို သူ ဝမ်းနည်းသည်။ သူ့ကို လူတိုင်းက မိသားစုကအစ ဒုတိယနေရာလောက်မှာပဲ ထားချင်ကြတာကို သူ နာကျင်သည်။
စောင်ခေါင်းမြီးခြုံပြီး ဘေးစောင်းအိပ်သွားသည့် ရိပ်ကို တေဇ ဘီဒိုနားကနေသာ ရပ်ကြည့်နေမိသည်။ ဖြစ်နိုင်ရင် သူ ရိပ် တစ်ယောက်တည်းကိုသာ ကြင်ယာဖက်အဖြစ်ထားချင်တာ ဖြစ်သော်ငြား သူ စခဲ့သည့် ငယ်ငယ်က ကတိကဝတ်ကစလို့ သူ ကိုယ်တိုင် စီစဉ်ခဲ့သည့် မင်္ဂလာပွဲကြောင့် အခုချိန်၌ နေဆက်ပိုင်ကို သူ ဖယ်ပစ်လို့ မရနိုင်ဖြစ်နေသည်။
"ဆေးသောက်ပြီးမှ အိပ်၊ ခဏထဦး"
". . ."
"ကိုယ် ကောင်းကောင်းပြောနေတုန်း ထသောက်လိုက်နော်၊ ဆေးပုံမှန်မသောက်လို့ သွက်သွက်ခါ ရူးသွားရင် ကိုယ် မင်းကို စိတ်ကျန်းမာရေးဆေးရုံတန်းပို့ထားမှာ၊ မင်းကို ပြုစုမယ့် မိသားစုဝင်လည်း မရှိတာ သဘောပေါက်၊ ခေါင်းမမာနဲ့"
တေဇ ကုတင်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်ပြီး ရိပ်ကို အတင်းဆွဲထူလိုက်ရကာ လက်ထဲသို့ ရေနဲ့ ဆေးလုံးတွေ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ မလှုပ်မယှက် ငုတ်တုတ်ငြိမ်နေသည့် ရိပ်က သူ့အား မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးများဖြင့် တစ်ချက်မော့ကြည့်ပြီး လက်ထဲက ဆေးတွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း သောက်လာခဲ့၏။
"ခဏအိပ်လိုက်ဦး၊ ရိပ် ပင်ပန်းနေမှာ၊ ကိုယ် ရိပ်အတွက် ညစာပြင်ခိုင်းပေးထားမယ်"
ရိပ် ပြန်လှဲချသွားကာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလို ပင်ပန်းနေပြီမို့ ခေါင်းချလိုက်ချိန်၌ ဆေးအရှိန်တွေကြောင့်ပါ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျသွားခဲ့သည်။
သူ လန့်ပြီး ပြန်နိုးလာချိန်၌ မှောင်နေပြီဖြစ်၏။ နေ့ခင်းက အိပ်နေသည့် နေရာမှာသာ ပြန်နိုးလာတာမို့ သူ စိတ်အေးသွားသော်လည်း အခန်းထဲ၌ တေဇကို မတွေ့ရတော့တာမို့ ကုတင်ပေါ်က ချက်ချင်းဆင်းလိုက်ပြီး တံခါးနားသို့ အမြန်လျှောက်လာချိန် တံခါးက တိုက်ဆိုင်စွာ ပွင့်လာသည်။
"ဪ၊ နိုးလာပြီလား"
တေဇ သူ့လက်ထဲ၌ အစားအသောက်ဗန်းရှိနေတာမို့ အခန်းထဲ အရင်ဝင်သွားခဲ့ပြီး သူ့နောက်က ယံ့ကို လှည့်ပြောလိုက်သည်။
"ယံ မင်းရော ညစာ စားသွားဦးမလား"
ရိပ် သက်ခွန်းယံကို မြင်လိုက်ချိန်၌ တေဇနားသို့ ကပ်လိုက်မိပြီး တေဇခါးမှ ရှပ်အင်္ကျီစကို လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ကုပ်ဆွဲထားမိသည်။
"နိုးလာပြီဆို ညစာစားလိုက်ဦး၊ ကိုယ် မင်းအတွက် သီးသန့်ချက်ခိုင်းထားတာ"
ရိပ်အတွက် ထိုင်ခုံဆွဲပေးလိုက်ပြီး သူ့နောက်မှာ ကပ်နေသည့် ကလေးကို ဝင်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် ဇွန်းနှင့်ခက်ရင်းကို တစ်ရှူးဖြင့် သုတ်ပေးလိုက်ကာ နည်းနည်းဝင်အောင်စားဖို့ ပြောခဲ့ပြီး ယံ့နား ပြန်လျှောက်လာ၏။
"မင်း ငါ့ကို လာကြည့်တာလား၊ ငါ သက်သာနေပါပြီဆို၊ ငါ သေခါနီးအချိန်တွေကိုတောင် ကျော်ဖြတ်လာတဲ့ကောင်ပါကွာ၊ စိတ်မပူနဲ့၊ အိမ်ပြန်နားတော့"
ယံ တေဇကို မျက်လုံးလှန်ပြလိုက်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အာဂကောင် ထင်နေသည့် တေဇကို လျစ်လျူရှူလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့ကို တစ်ချက်တစ်ချက် လှမ်းလှမ်းခိုးကြည့်ရင်း ငုံ့စားနေသည့် ရိပ်နားကို လျှောက်လာခဲ့ပြီး ရိပ်၏ ပခုံးကို သိုင်းဖက်လိုက်ကာ ရိပ်နားသို့ ငုံ့ကပ်လိုက်ရင်း နှစ်ကိုယ်ကြားရုံသာ ဆိုလိုက်သည်။
"ဒီကို ပြေးလာတာနဲ့ လွတ်ပြီ ထင်တယ်ပေါ့"
ယံ တေဇကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ကာ ရိပ်ကို ပုံမှန်အသံဖြင့် ထပ်ပြောလိုက်၏။
"ကိုယ် မင်းအတွက် မုန့်ဝယ်လာတယ်၊ နေကောင်းသွားရင် ကိုယ့်ဆေးခန်းလာဦးနော်"
တေဇ ထိုနှစ်ယောက်ကို မျက်တောင်မခတ်တမ်း စိုက်ကြည့်နေရင်း ရိပ် ပခုံးပေါ်က ယံ့လက်ကို စိတ်အလိုမကျ ဖြစ်လာတာမို့ လာဖယ်လိုက်မိသည်။
"နောက်ကျနေပြီ၊ ပြန်တော့၊ ငါ မနက်ကျရင် အစည်းအဝေးရှိလို့ စောစောအိပ်တော့မလို့"
ယံ တေဇကို မျက်လုံးထောင့်ကပ်ကြည့်လိုက်ကာ အိမ်ရှင်က မောင်းထုတ်နေပြီမို့ အခန်းပြင်သို့ တူတူထွက်လာခဲ့ကြသည်။
အိမ်ပြင်ရောက်မှပဲ သက်ခွန်းယံ တေဇအား-
"ငါ သူ့အစ်ကိုကို အသွေးထဲအသားထဲကကို မုန်းလွန်းလို့ ရိပ်ကိုပါ ကြည့်မရဖြစ်ခဲ့တာ။ မနေ့က သူ့အခြေအနေကို ကြားလိုက်တော့ အဲ့လိုကျတော့လည်း စိတ်မကောင်းဘူး၊ သေချာတွေးကြည့်ရင် ဒီကိစ္စတွေက ရိပ်နဲ့မဆိုင်ဘူး၊ မင်းလည်း သူ့အပေါ် အရမ်းအပြစ်မြင်မနေပါနဲ့တော့"
တေဇ ယံ့အား အတင်းနှင်လွှတ်နေတော့သည်။ ယံ စိတ်ပြောင်းသွားတာ သူ အသက်ရှူချောင်ရသော်လည်း ရိပ်က နဂိုကတည်းကမှ သူတို့နှစ်ယောက်ထဲ၌ ယံ့ကိုပဲ ဓာတ်ကျနေသူဖြစ်သည်။ အစ်ကိုရူး ရူးနေတဲ့ ရိပ်၊ နောင်ရိုးရိပ်နဲ့ ခပ်ဆင်ဆင်ရှိသည့် ယံ့ဖက်ကို စိတ်ယိုင်သွားမှာမျိုး သူ မလိုချင်။
သက်ခွန်းယံ ကားပေါ်တက်သွားမှ တေဇ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာကာ ရိပ်နား လျှောက်လာသည်။
"ဘာမှလည်း မစားဘူး၊ ဟင်းမကြိုက်လို့လား"
"ကိုကို ဒီည ကျွန်တော့်နားမှာပဲ နေနော်"
ရိပ်၏ နှလုံးခုန်နှန်းများ ယံ့ကို မြင်လိုက်ချိန်၌ တအားမြန်လာခဲ့သည်။ သူ အခု အရမ်းကို ကြောက်နေမိသည်။ သူ သေးသေးလေးဖြစ်ပြီး တစ်နေရာရာမှာ ပုန်းနေလို့ရလျှင် တကယ် ကောင်းမည်။
ထိုအချိန်၌ သက်တော်စောင့်ချုပ်ကြီး သခင်လေးတေဇအခန်းရှေ့က ရပ်ပြောလာခဲ့သည်။
"သခင်လေးကို ကြင်ယာတော်က သူ့အိပ်ဆောင်ထဲ လာခဲ့ဖို့ အခေါ်လွှတ်လိုက်လို့ပါ၊ သခင်လေး အဆင်မပြေရင်လည်း ကြင်ယာတော်က သခင်လေး အိပ်ဆောင်ထဲ လာခဲ့ပေးပါ့မယ်တဲ့၊ သခင်လေး ဒီမှာပဲ ကြင်ယာတော်နဲ့ အိပ်ရာဝင်ဖို့ ဆန္ဒရှိတယ်ဆိုရင် ကျွန်တော် ရိပ်ကို ဒီည ဝန်ထမ်းနားနေခန်းမှာ သွားအိပ်ခိုင်းလိုက်ပါ့မယ်"
သက်တော်စောင့်ချုပ်ကြီး သခင်လေး၏ အဖြေကို အပြင်ဖက်၌ ရပ်စောင့်နေရသည်။ သခင်လေး အခန်းပြင် ထွက်လာချိန်၌ သူ အရိုအသေပြုလိုက်သည်။
"နေဆက်ပိုင်ကို ပြောပေး၊ ကျွန်တော် မနက်အစည်းအဝေးအတွက် ဒီည အလုပ်တွေပြင်ဖို့ ရှိနေသေးလို့ နောက်မှ လာနှုတ်ဆက်ပါ့မယ်လို့၊ ပြီးတော့ တစ်ခါထဲ ပြောထားမယ်၊ သက်တော်စောင့်တွေကို ဘယ်လိုစီမံစီမံ ကျွန်တော် ဝင်စွက်ဖက်မှာ မဟုတ်ပေမယ့် ရိပ်ကတော့ ကျွန်တော့်ဘေးမှာပဲ ရှိနေရမယ့် သက်တော်စောင့်ပါ။ ကျွန်တော် မသိဘဲ ရိပ်ကို တခြားနေရာပို့တာမျိုး ထပ်ဖြစ်ရင် ကျွန်တော် ဒီအတိုင်း ကျော်သွားပေးမှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ ကျွန်တော် အနားယူတော့မယ်၊ ကျွန်တော့်အဆောင်ထဲ ဘယ်သူမှ ထပ်ဝင်မလာပါနဲ့တော့"
တေဇ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့ပြီး ထမင်းသေချာမစားသည့် ရိပ်ကို ဆက်မပြောတော့ဘဲ လွှတ်ထားလိုက်ကာ မနက်အစည်းအဝေးကို သူ တက်ရမှာမို့ အလုပ်ဖိုင်တွေကိုသာ ထိုင်စီမံနေတော့သည်။
အရင်ကတည်းက ရိပ် သူ့ဘေးရှိနေသော်လည်း မရှိသလိုပဲ အမြဲတိတ်ဆိတ်နေတတ်သည့် အခန်းလေးက အခုလည်း သူ့ကီးဘုတ်ရိုက်သံကလွဲရင် မကြားရအောင် တိတ်နေတာမို့ သူ ရိပ်ကုတင်ငယ်လေးဖက်သို့ တစ်ချက်လှည့်ကြည့်လိုက်မိချိန် ငြိမ်နေတာကြောင့် အိပ်နေပြီထင်လိုက်သည့် ရိပ်က ကုတင်ပေါ်၌ ခေါင်းရင်းကို မှီထားပြီး ငုတ်တုတ်ထိုင်နေတာကို မြင်လိုက်ရသည်။
"ထူးထူးဆန်းဆန်း မအိပ်လို့ပါလား၊ အိပ်ရေးတွေ အရမ်းဝသွားပြီလား"
ရိပ်က သူ ပြောတာကို မကြားသလိုပင်၊ အခန်းတံခါးကိုသာ မျက်တောင်မခတ်တမ်း စိုက်ကြည့်နေတာမို့ သူပင် လိုက်ကြည့်လိုက်မိသည်။ လော့ချထားသည့် တံခါးကိုသာ တွေ့ရသည်။
"အိပ်ရင်အိပ်တော့လေ၊ ကိုယ် မီးပိတ်ပေးရမလား"
ရိပ် အသက်တောင်ရှိသေးရဲ့လား သူ စိတ်ပူသွားတာမို့ တေဇ ခုံမှ အမြန်ထလာပြီး ရိပ်ဘေး လာရပ်ရသည်။
"ရိပ်. .အဆင်ပြေရဲ့လား၊ အိပ်မပျော်တော့လို့လား"
ရိပ် သူ့ဘေးက တေဇလက်မောင်းကို ကုပ်ဆွဲထားမိပြီး-
"မအိပ်ရဲဘူး၊ အိပ်လိုက်ရင် မနက်ကျရင် တစ်နေရာ ထပ်ရောက်သွားမှာ ကြောက်တယ်"
ရိပ် စိတ်ကစဉ်ကလျား ဖြစ်လာပုံရသည်ဟု တေဇ ခန့်မှန်းလိုက်မိတာမို့ မီးအရောင်လျှော့လိုက်ကာ ရိပ်ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်ပြီး ရိပ်ဘေး ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ရိပ်ကို သူ့လက်မောင်းကြားထဲ သွင်းလိုက်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ၌ ခေါင်းမှီထားခိုင်းလိုက်ရသည်။
"မနက်ကျရင် ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ ပြန်နိုးလာစေရမယ်နော်၊ ဒီအတိုင်း အိပ်လိုက်၊ ကိုကို မင်းကို စောင့်ပေးမယ်"
"ကျွန်တော် ဒီလောကမှာ မရှိတော့ရင်ကောင်းမယ်"
ကိုကို သူ့နှုတ်ခမ်းကို ဖိကပ်လာတာမို့ ရိပ်၏ မျက်လုံးများ မှိတ်ကျသွားကာ မျက်ရည်စက်အချို့ပါ ကိုကို့ရင်ဘတ်ပေါ် တောက်ခနဲ ကျသွားသည်။
ခပ်တိုတိုအနမ်းတစ်ခုနဲ့ နှုတ်ပိတ်လိုက်ပြီးနောက် ရိပ်ကို တေဇ ထွေးပွေ့ထားလိုက်မိတော့သည်။
ကြည့်ရတာ ဒီကလေး၏စိတ်တွေ တော်တော်ပင်ပန်းနေရှာပုံပင်။ သူ့အစ်ကိုလို လိုက်လုပ်ချင်နေလားမသိသည့် ရိပ်ကို သူ တကယ်စိတ်ပူလာသည်။ ရိပ်ကို သူ့မျက်စိအောက်မှာပဲ ထားမှ ဖြစ်တော့မည်ဆိုတာကိုလည်း သူ သတိထားလိုက်မိသည်။
သူ တစ်ညလုံး ရိပ်ကို ထိုအတိုင်းသာ သိပ်ရသည်။ ရိပ်က နာရီဝက်တစ်ခါလောက်ကို လန့်လန့်နိုးလာ၏။ သူ့ကိုမြင်မှ ပြန်ပြန်အိပ်သွားတာမို့ တေဇ သူ့အလုပ်ပင် ဆက်မလုပ်နိုင်တော့ဘဲ ရိပ် မနိုးအောင် လက်တောင်မလှုပ်ရဲ။
မနက်အလင်းရောင်ကြောင့် ရိပ် လန့်နိုးလာပြန်သည်။ သူ တစ်ညလုံး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မပျော်နိုင်ဖြစ်နေခဲ့တာကြောင့် နိုးလာချိန် ဆတ်ခနဲ ထထိုင်လိုက်ချိန်၌ ခေါင်းပင် ရိပ်ခနဲ ဖြစ်သွား၏။ သူ မနေ့ညက အိပ်နေသည့် နေရာမှာပဲ ပြန်နိုးလာမှ သူ သက်ပြင်းချနိုင်သွားသည်။
"မောနင်း"
မှန်ရှေ့၌ အလုပ်သွားရန် ရယ်ဒီဖြစ်နေသည့် အနောက်တိုင်းဝတ်စုံအပြည့်နှင့် ကိုကို နက်ခ်တိုင်စည်းနေရင်း သူ့ကို လှမ်းနှုတ်ဆက်လာတာမို့ သူ ကုတင်အောက်ဆင်းပြီး အမြန်ပြောရ၏။
"ကျွန်တော်လည်း လိုက်မယ်နော်၊ တစ်ယောက်ထဲ မထားခဲ့နဲ့"
ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားသည့်ရိပ်ကို တေဇ မှန်ထဲမှ ကြည့်လိုက်ရင်း သူ ရိပ်ကို ခွင့်ပေးနားချင်တာမို့ အိမ်မှာပဲ ထားခဲ့ချင်သော်လည်း သူ့နောက်လိုက်ဖို့ ရေစက်လက်နှင့် ပြန်ထွက်လာသည့် ရိပ်ကြောင့် သူ ထိုကလေးကို ထပ်မပြောတော့။
ရိပ် ကိုကို့နောက်သို့ မလိုက်ရမှာစိုးတာမို့ တွေ့ရာ တီရှပ်တစ်ထည်နှင့် ဂျင်းကိုသာ အမြန်ကောက်ဝတ်ရင်း ကိုကို့နောက်က လိုက်ထွက်လာချိန် အိမ်ရှေ့၌ သူတို့ကို စောင့်နေသော သက်ခွန်းယံနှင့် ဆုံလိုက်ရပြန်သည်။
မနေ့ကတည်းက အစားလည်းကောင်းကောင်းမဝင်၊ တစ်ညလုံးလည်း ကောင်းကောင်းမအိပ်ရသည့် အရှိန်ကြောင့်နှင့် ဒီလူ့ကို မြင်လိုက်ရပြန်သည့် ထိတ်လန့်သွားမှုကြောင့် နိုးကတည်းက ရိပ်ခနဲဖြစ်ဖြစ်နေသည့် ရိပ်တစ်ယောက် ဗိုက်ထဲက လေတွေပါ ထိုးအန်မိကုန်သည့်အထိ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခံစားလိုက်ရသည်။
________________________
2.1.2024
[Zawgyi]
အိပ္ေဆာင္ထဲသို႔ ေပြ႕ေခၚလာခဲ့ရေသာ သူ႕လက္ေမာင္းၾကားထဲက ရိပ္ကို ေတဇဓိရာဇ္ ကုတင္ေပၚသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခ်ေပးလိုက္ရသည္။ ေသခ်ာၾကည့္မွ ထိုကေလး၏ လက္က ေတာ္ေတာ္ေလး ေရာင္ေနတာမို႔ ေတဇ သက္ျပင္းခ်လိဳက္မိသည္။
"ကိုယ္ ေရခဲသြားယူလိုက္ဦးမယ္၊ အေရာင္က်ေအာင္ ေရခဲကပ္ေပးမယ္"
ေတဇ သူ႕အိပ္ေဆာင္ထဲက ေရခဲေသတၱာနားသို႔ ေလွ်ာက္သြားၿပီး ကုတင္ေပၚက ကေလးကို အကဲခတ္ေနမိသည္။ ရိပ္ကို ၾကည့္ရတာ အေတာ္ေလး ထိတ္လန႔္ေနပုံရွိသည္။ လူမိုက္ေတြနား သြားရတာထိလည္း မဟုတ္ဘဲ အေရာင္းအဝယ္လုပ္ရသည့္ ေက်ာက္ကုန္သည္ေတြနားသို႔ သာမန္သက္ေတာ္ေစာင့္ေလး လုပ္ေပးဖို႔အတြက္ သြားရတဲ့ ကေလးက တစ္ခါျပန္လာတိုင္း ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြရွိေန၏။ ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ျဖစ္လာတတ္၏။
ေတဇ ရိပ္နားသို႔ ျပန္ေလွ်ာက္လာၿပီး သူ႕လက္ထဲက ေရခဲအိတ္ျဖင့္ ရိပ္၏လက္ကို ကပ္ေပးဖို႔ ဆြဲယူၾကည့္လိုက္ခ်ိန္ ရိပ္၏လက္ေကာက္ဝတ္၌ အစင္းရာတခ်ိဳ႕ရွိေနတာကိုပါ ျမင္လိုက္ရသည္။
"လက္က ဘာျဖစ္ထားတာလဲ"
မသိရင္ ႀကိဳးတုပ္ခံထားရသလိုမို႔ ေတဇ အလိုမက်စြာ ေမးလိုက္မိျခင္းျဖစ္သည္။ ရိပ္ဆီက အေျဖအစား သူ႕ရင္ခြင္ထဲ အတင္းတိုးဝင္ျခင္းကိုသာ ဆက္တိုက္ျပဳမူေနတာမို႔ သူ ထိုကေလး၏ ဆံႏြယ္မ်ားကို ဖြလိုက္မိေတာ့၏။
"ဘာလုပ္ေနတာတုန္း၊ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ထဲလည္း ေဖာက္ဝင္သြားဦးမယ္၊ လက္ေပး၊ ေရခဲကပ္ရေအာင္"
ေတာ္ေတာ္ေခ်ာ့ေျပာမွ ရိပ္က သူ႕လက္ကို အသာတၾကည္ထုတ္ေပးသည္။ သို႔ေသာ္ျငား သူ ေရခဲကပ္ေပးေနစဥ္တေလွ်ာက္လုံးလည္း ရိပ္က အၿငိမ္မေနဘဲ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို ေမြ႕ရာနဲ႕ ပြတ္တိုက္ေနျပန္တာမို႔ ေရခဲအိတ္က လက္ေပၚ၌ တစ္စကၠန႔္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းကပ္ေပးလို႔မရ။
ေတဇ စိတ္မရွည္ျဖစ္လာၿပီမို႔ ထိုေကာင္ေလး၏ ခါးကို သိုင္းဖက္လိုက္ကာ သူ႕ေပါင္ေပၚသို႔ ရိပ္ကို ဆြဲ,မလိုက္ရင္း ထိုင္ခိုင္းထားလိုက္ၿပီး ခ်ဳပ္ထားလိုက္ရ၏။
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေလ၊ ဘာလို႔လႈပ္စိလႈပ္စိ လုပ္ေနတာလဲ၊ ကိုယ္ မင္းလက္ကို သက္သာေအာင္ လုပ္ေပးေနတာေလ"
ရိပ္ သူ႕ကို မွီထားရက္မွေန လည္ျပန္ေမာ့ၾကည့္လာကာ မ်က္လုံးမ်ားက စကားေျပာေနသေယာင္။ ထို႔အျပင္ ရိပ္ကို ေပါင္ေပၚ ထိုင္ခိုင္းလိုက္မွ ရိပ္၏ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက အထိအေတြ႕ကို သူ စမ္းလိုက္မိသလို ျဖစ္သြားတာမို႔ သူ႕လက္ထဲက ေရခဲအိတ္ကို အျမန္ခ်လိဳက္ၿပီး ရိပ္၏ညီေလးကို ေဘာင္းဘီေပၚမွ အုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
"အိုး၊ ကေလးက လူႀကီးကိစၥေတြ ျဖစ္ေနတာပဲ၊ ဘာလို႔ ေန႕လယ္ပဲ ရွိေသးတာကို အဲ့ေလာက္တက္ႂကြေနတာလဲ"
ရိပ္၏မ်က္ႏွာေလးက ခ်က္ခ်င္းပန္းေရာင္သန္းသြားကာ သူ႕ရင္ခြင္ထဲ မ်က္ႏွာဖြက္သြားသည္။ ရိပ္ကို တစ္ခါ အနိုင္က်င့္ၿပီးကတည္းက ဒီကေလးကို ေတဇ ထပ္မထိျဖစ္ေတာ့ေအာင္ ေနခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခုလည္း သူ႕လက္ကို ျပန္႐ုတ္လိုက္ခ်ိန္၌ ရိပ္က အတင္းျပန္ဆြဲထားၿပီး တိုးလ်စြာ ဆိုလာ၏။
"လုပ္ေပး၊ ကြၽန္ေတာ္ ကိုကို႔ကို လိုအပ္ေနတယ္"
ရိပ္ သူ႕ညီေလးေပၚက ကိုကို႔လက္ကို ေပးမေ႐ႊ႕ဘဲ ဖိထားလိုက္ခ်ိန္မွာကို သူ႕ခႏၶာကိုယ္က ပိုလို႔ပင္ ယားယံလာသည္။ သူ႕ရဲ႕အိပ္ရာေပၚက ကိစၥက ေတဇနဲ႕သာျဖစ္မည္ဆိုလွ်င္ အဆင္ေျပနိုင္တာမို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားခဲ့သည့္စိတ္ေတြကို လုံးဝေလွ်ာ့ခ်လိဳက္သည္။
သူ႕ေဘာင္းဘီဇစ္ကို သူကိုယ္တိုင္ဆြဲခ်လိဳက္ၿပီး ကိုကို႔လက္ကို သူ႕ေဘာင္းဘီထဲသို႔ ထိုးထည့္လိုက္မိ၏။ ေထာင္မတ္ေနသည့္ သူ႕ညီေလးက ကိုကို႔လက္ထဲ၌ ပိုလို႔ေထာင္မတ္လာကာ ကိုကို႔လက္ႏွင့္ အခုလို ထိလိုက္မိ႐ုံနဲ႕တင္ သူ႕ေနာက္ပိုင္းက ၿငိမ္ၿငိမ္ေနလို႔မရေတာ့ေအာင္ ယားယံလာသည္။
ေတဇ သူ႕လက္မ်ားကို ေရွ႕ေနာက္လႈပ္ရွားေပးေနရင္း ရိပ္ ထြန႔္ထြန႔္လူးေနတာကို သူ ျမင္ေနရတာမို႔ ရိပ္ကို ေခါင္းအုံးေပၚသို႔ ခ်ေပးလိုက္သည္။
"မင္း ကိုယ္နဲ႕ အတူေနခ်င္ေနတာလား"
သူ ရိပ္ကို ငုံ႕မိုးၾကည့္ေနရင္းနဲ႕ပင္ သူ႕လက္မ်ားကို ခပ္ျမန္ျမန္လႈပ္ရွားေပးေနလ်က္ရွိသည္။ ရိပ္ဆီက မဆိုင္းမတြ ေခါင္းညိတ္ျပလာတာကို ေတြ႕လိုက္ရတာမို႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ သူ႕ကို မေျပာမဆိုႏွင့္ ထြက္မသြားရန္အတြက္ စကားခဏေျပာဖို႔ ေခၚလာခဲ့သည့္ ရိပ္ကို ေတဇတစ္ေယာက္ စကားေျပာဖို႔ အာ႐ုံမရေတာ့ဘဲ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခု ထိကပ္လိုက္မိၾက၏။
သူ ရိပ္နဲ႕ တစ္ႀကိမ္အတူေနဖူးေသာ္လည္း ရိပ္၏ အိပ္ရာေပၚက ကိစၥအေပၚ စိတ္အားထက္သန္မႈကို ျမင္ေနရျခင္းက သူ႕ကို ပိုလို႔စိတ္လႈပ္ရွားေစသည္။
ရိပ္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကို တရွိုက္မတ္မတ္ ျပန္နမ္းလာၿပီး ရိပ္၏ အသက္ရႉသံမ်ားက ျပင္းထန္ေနသည္။ ပထမတစ္ႀကိမ္တုန္းကလို ထိန္းခ်ဳပ္ထားျခင္းမရွိဘဲ စိတ္လြတ္စြာ ညည္းေနတာမို႔ ရိပ္၏ ရမၼက္ခိုးေဝေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးက ေတဇအား စိတ္ႂကြလာေစသည္။ သူ ဒီကေလး၏ ညည္းသံၾကား႐ုံနဲ႕ပင္ သူ႕ညီေလးက ခ်က္ခ်င္းမာလာခဲ့၏။
"ကိုကို မလုပ္နဲ႕ေတာ့၊ ကြၽန္ေတာ္ ေနလို႔မရေတာ့ဘူး၊ အာ့~"
သူ႕ရင္ခြင္ေအာက္ရွိ ရိပ္၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးက တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္လာကာ ထိုကေလး သူ႕လက္ကို အတင္းဆြဲဖယ္လာတာမို႔ ေတဇ ရိပ္၏ နဖူးကို ငုံ႕နမ္းလိုက္ရင္း-
"စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္၊ အဲ့ဒါ ၿပီးခ်င္ေနတာ"
ခဏအၾကာ၌ ထိုကေလး လႊတ္ထုတ္လာခဲ့တာမို႔ ေတဇ၏ အိပ္ရာခင္းေပၚ၌ ရိပ္၏ အရည္မ်ားျဖင့္ ေပက်ံသြားခဲ့သည္။ ထိုကေလးကလည္း ယူပစ္လိုက္သလို ေပ်ာ့ေခြသြားခဲ့ကာ အသက္ရႉမွန္ဖို႔ပင္ အေတာ္ႀကိဳးစားေနရပုံရွိသည္။ ၿပီးေျမာက္သြားခ်ိန္၌ ပင္ပန္းသြားသည့္ ရိပ္ကို ေတဇ ရီေဝေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ ငုံ႕ၾကည့္ေနကာ မ်က္စိမွိတ္သြားေသာ ရိပ္၏ နား႐ြက္ဖ်ားနားသို႔ ကပ္ေျပာလိုက္မိသည္။
"ရိပ္ ကိုယ့္ကို ခြင့္ျပဳေပးနိုင္မလား"
ရိပ္ သူ႕အား မ်က္လုံးျပန္ဖြင့္ၾကည့္လာကာ လႈပ္သည္ဆို႐ုံေလး ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ရိပ္ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ရလိုက္ခ်ိန္၌ ေန႕လယ္ေန႕ခင္းႀကီးမွာပင္ သူ ထိုကေလးနဲ႕ ခ်စ္ရည္လူးဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့သည္။
သူ႕ထံ၌ အကူပစၥည္းမ်ား အသင့္ရွိမေနေသာ္ျငား ဒီတစ္ႀကိမ္ကိုေတာ့ ပထမတစ္ႀကိမ္ကထက္ သူ ရိပ္အေပၚ ျငင္သာဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ မုဒိမ္းက်င့္ၿပီး အနိုင္ယူထားခဲ့သည့္ ကေလးကို ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သူ ျငင္သာစြာ သိမ္းပိုက္ဖို႔ ျပင္ဆင္သည္။
ရိပ္က ဒီေန႕ ထူးျခားေန၏။ သူ ဘာလုပ္လုပ္ အလိုက္သင့္ပါလာတာမို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား အေပးအယူမွ်ေနသလို ရွိသည္။
ပထမအႀကိမ္ ဆိုး႐ြားစြာ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့သည့္ ရိပ္အတြက္ သူ႕စိတ္ေတြ မည္မွ်အရိုင္းဆန္ေနပါေစ ကိုကို သူ႕အဝတ္မ်ား ခြၽတ္လိုက္ခ်ိန္၌ ရိပ္ ေၾကာက္ေနမိသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလး နာက်င္ခဲ့ရဖူးသည့္ အထိအေတြ႕ကို သူ အခုထိ မွတ္မိေနဆဲပင္ ရွိေသးတာမို႔ ကိုကို သူ႕အေပၚ အုပ္မိုးလိုက္ခ်ိန္၌ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ထားလိုက္ၿပီး ေမြ႕ရာခင္းကို ေကာင္းသည့္လက္ျဖင့္ ဆြဲကုပ္ထားမိသည္။
ကိုကို႔အရာကို သူ လက္ခံနိုင္ဖို႔ စိတ္ေလွ်ာ့ထားစဥ္ သူ႕အတြင္းသားေတြထဲသို႔ ကိုကို႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားသာ အရင္ဝင္လာခဲ့တာမို႔ ရိပ္ မ်က္လုံးျပန္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိ၏။
"အရမ္းမနာေအာင္ လုပ္ေပးမယ္၊ မေၾကာက္နဲ႕"
ရိပ္ ရွက္႐ြံ႕စြာ ကိုကို႔မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ေခါင္းေစာင္းထားလိုက္မိၿပီး ကိုကို သူ႕ကို အခုလို လုပ္ေပးေနတာက သူ႕အား ပိုသက္ေတာင့္သက္သာ ရွိလာေစခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ခဏေလး၌ သူ အရာအားလုံးကို ေမ့သြားခဲ့ၿပီး ကိုကို႔အေပၚကိုသာ အျပည့္အဝ အာ႐ုံရွိေနခဲ့သည္။
ရိပ္ သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ဆြဲဆြဲညွစ္ေနၿပီး ေသခ်ာလက္ခံလာနိုင္ခ်ိန္၌ ေတဇ ထိုကေလးကို ဖိထားလိုက္ကာ ရိပ္၏လက္ကို မေတာ္တဆ ဖိလိုက္မိမွာ စိုးရိမ္တာမို႔ လက္ ေကာက္ဝတ္ကို ေဘးသို႔ ဆြဲဖယ္ထားလိုက္ရင္း အသိေပးလိုက္သည္။
"ကိုယ္ ဝင္ၿပီ"
ကိုကို႔အသိေပးစကားနဲ႕အတူ ကိုကို႔ညီေလးက သူ႕ထဲ ဝင္ေရာက္လာခ်ိန္၌ ရိပ္ နာက်င္စြာ ညည္းၫူလိုက္မိသည္။ သို႔ေသာ္ျငား အခုမွပဲ သူ႕ခႏၶာကိုယ္အတြင္းပိုင္းရွိ ယားယံမႈက သက္သာသြားခဲ့သည္။
"အဲ့နား. .အဲ့နားကိုပဲ လုပ္ေပး"
ရိပ္၏ အဓိကေနရာကို ေတဇ သိလိုက္ရၿပီမို႔ သူ ထိုကေလး၏ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်ပ္စီသို႔ လက္ေထာက္လိုက္ကာ ရိပ္ကို မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ေနရင္း ထိုေနရာသို႔ သူ႕ညီေလးျဖင့္ အဆက္မျပတ္ ထိေတြ႕ေပးေနမိ၏။ သူ ရိပ္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက်ေနမိၿပီဆိုတာကိုပါ ေတဇ အခုခ်ိန္၌ အတြင္းက်က် သိလိုက္မိၿပီမို႔ သူ ရိပ္၏ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႕ကို ခါး၏လႈပ္ရွားမႈကို ရပ္တန့္မသြားဘဲ ထိေတြ႕နမ္းရႈပ္ေနမိသည္။
မိုးမျမင္ေလမျမင္ ခ်စ္ရည္လူးေနသည့္ ထိုအခန္းေလးထဲ၌ ႏွစ္ေယာက္လုံး၏သာယာမႈအသံမ်ား ဆက္တိုက္ထြက္ေပၚေနသည္။ သူ႕ထိုးသြင္းမႈမ်ားေၾကာင့္ ရိပ္က သူ႕ေအာက္မွာပဲ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ၿပီးေျမာက္သြားခဲ့ျပန္သည္။
"ကိုယ္ မင္းထဲမွာပဲ လႊတ္လိုက္ေတာ့မယ္၊ မင္း ကိုယ့္အတြက္ ကေလးေလး ေမြးေပးနိုင္ေအာင္"
ႏွစ္ခါၿပီးထားတာမို႔ ညည္းသံသဲ့သဲ့ေတာင္ မထြက္နိုင္ေတာ့ဘဲ အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မည့္ပုံရွိသည့္ ရိပ္ မအိပ္သြားေအာင္ ေတဇ ခပ္နက္နက္ ဖိသြင္းရင္း လႈပ္ႏွိုးေနကာ ေနာက္ေျပာင္လိုက္မိသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ ၿပီးေတာ့မွာမို႔ ရိပ္၏အတြင္းထဲမွာသာ လႊတ္ထုတ္လိုက္ေတာ့ကာ သူ႕သုတ္ရည္ေတြ ျပန္ထြက္မက်လာေအာင္ သူ႕ညီေလးကို အတန္ၾကာထိ မထုတ္ပဲ ၿငိမ္ထားလိုက္သည္။
"တကယ္ဝင္သြားၿပီ၊ မၾကာခင္ မင္းဆီမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ကေလးေလး ရွိလာေတာ့မယ္"
ပင္ပန္းလြန္းလို႔ မ်က္လုံးေတာင္ မဖြင့္နိုင္ေတာ့သည့္ ရိပ္တစ္ေယာက္ ေတဇ၏ ပခုံးကို ထုရိုက္လိုက္မိေတာ့၏။
"ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႕၊ ထုတ္ေပးေတာ့၊ အိပ္ခ်င္ေနၿပီ"
"ဟက္၊ ခဏထဦး၊ ကိုယ္ မင္းကို သန႔္ရွင္းေရး ျပန္လုပ္ေပးမယ္"
ပထမတစ္ႀကိမ္တုန္းကလို သူ႕အား ေပပြေနသည့္ အရည္ေတြၾကားထဲ ပစ္မထားေတာ့သည့္ ကိုကို႔ကို သူ ၿပဳံးေယာင္သမ္းရင္း ၾကည့္ေနမိခ်ိန္ ကိုကို သူ႕ကို ေကာက္ေပြ႕လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၌ ခပ္ျမန္ျမန္ ေရကူခ်ိဳးေပးရင္း သဘက္ျဖင့္ ေသခ်ာသုတ္ေပးသည္။
"အေအးပတ္မယ္၊ အျပင္ထြက္ရေအာင္"
ေတဇ သူ႕ကိုယ္ကိုလည္း ခပ္ျမန္ျမန္ ေရခ်ိဳးသန႔္စင္လိုက္ကာ ရိပ္၏မ်က္ႏွာေလးက အနည္းငယ္ နီေနၿပီမို႔ သဘက္ျဖင့္ အုပ္ေပးလိုက္ၿပီး အခန္းျပင္ ေခၚထုတ္လာခဲ့သည္။ အဝတ္ဘီဒိုထဲက ညအိပ္ဝတ္စုံ တစ္စုံကို အရင္ထုတ္ေပးလိုက္ကာ ျမန္ျမန္ဝတ္ခိုင္းထားလိုက္ရသည္။
ရိပ္ ဝတ္စုံဝတ္ေနတုန္း ေပပြေနသည့္ အိပ္ရာခင္းကို အရင္သြားဖယ္လိုက္ၿပီး အိပ္ရာခင္းအသစ္ အျမန္လဲေပးလိုက္ရ၏။ သူ လဲၿပီးသည့္အထိ ထိုကေလးက ဘီဒိုကို မွီေနၿပီး မွိန္းေနကာ ေဘာင္းဘီပဲ ဝတ္လို႔ၿပီးေသးၿပီး အကၤ်ီၾကယ္သီး တပ္ေနရင္း မတ္တပ္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္အလား။
ေတဇ ေခါင္းခါမိရင္း ေလွ်ာက္လာခဲ့ကာ ထိုကေလး၏ ၾကယ္သီးမ်ားကို ကူတပ္ေပးလိုက္ရသည္။ ရိပ္က အရပ္မပုေသာ္လည္း သူ႕ပခုံးေလာက္သာ ရွိသည့္ ကေလးေလးမို႔ ဘီဒိုနဲ႕ သူ႕ၾကား ညပ္ေနသည့္ သူနဲ႕အတူေနၿပီးစ ေကာင္ေလးက ဘာမွမျပင္ထားတာေတာင္ အေတာ္ေလးကိုမွ လွပလြန္းလွသည္။ ရိပ္၏ မ်က္ႏွာလွလွေလးေၾကာင့္လားမသိ၊ သူ ရိပ္ကို ေတြ႕တိုင္း လက္စားေခ်ခ်င္စိတ္မ်ားက ေပ်ာက္ဆုံးသြားတတ္သည္။
"ကိုယ္ မင္းကို လက္ထပ္ခ်င္တယ္၊ မင္း ကိုယ့္ရဲ႕ ဒုတိယၾကင္ယာေတာ္ ျဖစ္ေပးနိုင္မလား"
ရိပ္၏ မ်က္လုံးမ်ား ျဖည္းညွင္းစြာ ပြင့္ဟလာကာ သူ႕အား ၾကယ္သီးတပ္ေပးေနသည့္ ကိုကို႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ ကိုကို႔ရဲ႕ဒုတိယလူေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ဘူး၊ ကြၽန္ေတာ့္ကိုပဲ ဒုတိယေနရာမွာ ထားေနၾကတဲ့ ဒီဘဝမွာလည္း မေနခ်င္ေတာ့ဘူး"
ရိပ္ ေတဇလက္ကို ပုတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚ ေျပးတက္သြားသည္။ sex လုပ္ၿပီးကာစမွာ ဒီလူ သူ႕အား အခုလို ေျပာရက္တာကို သူ ဝမ္းနည္းသည္။ သူ႕ကို လူတိုင္းက မိသားစုကအစ ဒုတိယေနရာေလာက္မွာပဲ ထားခ်င္ၾကတာကို သူ နာက်င္သည္။
ေစာင္ေခါင္းၿမီးၿခဳံၿပီး ေဘးေစာင္းအိပ္သြားသည့္ ရိပ္ကို ေတဇ ဘီဒိုနားကေနသာ ရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ သူ ရိပ္ တစ္ေယာက္တည္းကိုသာ ၾကင္ယာဖက္အျဖစ္ထားခ်င္တာ ျဖစ္ေသာ္ျငား သူ စခဲ့သည့္ ငယ္ငယ္က ကတိကဝတ္ကစလို႔ သူ ကိုယ္တိုင္ စီစဥ္ခဲ့သည့္ မဂၤလာပြဲေၾကာင့္ အခုခ်ိန္၌ ေနဆက္ပိုင္ကို သူ ဖယ္ပစ္လို႔ မရနိုင္ျဖစ္ေနသည္။
"ေဆးေသာက္ၿပီးမွ အိပ္၊ ခဏထဦး"
". . ."
"ကိုယ္ ေကာင္းေကာင္းေျပာေနတုန္း ထေသာက္လိုက္ေနာ္၊ ေဆးပုံမွန္မေသာက္လို႔ သြက္သြက္ခါ ႐ူးသြားရင္ ကိုယ္ မင္းကို စိတ္က်န္းမာေရးေဆး႐ုံတန္းပို႔ထားမွာ၊ မင္းကို ျပဳစုမယ့္ မိသားစုဝင္လည္း မရွိတာ သေဘာေပါက္၊ ေခါင္းမမာနဲ႕"
ေတဇ ကုတင္ေပၚ တက္ထိုင္လိုက္ၿပီး ရိပ္ကို အတင္းဆြဲထူလိုက္ရကာ လက္ထဲသို႔ ေရနဲ႕ ေဆးလုံးေတြ ထည့္ေပးလိုက္သည္။ မလႈပ္မယွက္ ငုတ္တုတ္ၿငိမ္ေနသည့္ ရိပ္က သူ႕အား မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းေလးမ်ားျဖင့္ တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး လက္ထဲက ေဆးေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေသာက္လာခဲ့၏။
"ခဏအိပ္လိုက္ဦး၊ ရိပ္ ပင္ပန္းေနမွာ၊ ကိုယ္ ရိပ္အတြက္ ညစာျပင္ခိုင္းေပးထားမယ္"
ရိပ္ ျပန္လွဲခ်သြားကာ သူ႕တစ္ကိုယ္လုံး ကိုင္ရိုက္ထားသလို ပင္ပန္းေနၿပီမို႔ ေခါင္းခ်လိဳက္ခ်ိန္၌ ေဆးအရွိန္ေတြေၾကာင့္ပါ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေမာက်သြားခဲ့သည္။
သူ လန႔္ၿပီး ျပန္နိုးလာခ်ိန္၌ ေမွာင္ေနၿပီျဖစ္၏။ ေန႕ခင္းက အိပ္ေနသည့္ ေနရာမွာသာ ျပန္နိုးလာတာမို႔ သူ စိတ္ေအးသြားေသာ္လည္း အခန္းထဲ၌ ေတဇကို မေတြ႕ရေတာ့တာမို႔ ကုတင္ေပၚက ခ်က္ခ်င္းဆင္းလိုက္ၿပီး တံခါးနားသို႔ အျမန္ေလွ်ာက္လာခ်ိန္ တံခါးက တိုက္ဆိုင္စြာ ပြင့္လာသည္။
"ဪ၊ နိုးလာၿပီလား"
ေတဇ သူ႕လက္ထဲ၌ အစားအေသာက္ဗန္းရွိေနတာမို႔ အခန္းထဲ အရင္ဝင္သြားခဲ့ၿပီး သူ႕ေနာက္က ယံ့ကို လွည့္ေျပာလိုက္သည္။
"ယံ မင္းေရာ ညစာ စားသြားဦးမလား"
ရိပ္ သက္ခြန္းယံကို ျမင္လိုက္ခ်ိန္၌ ေတဇနားသို႔ ကပ္လိုက္မိၿပီး ေတဇခါးမွ ရွပ္အကၤ်ီစကို လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ကုပ္ဆြဲထားမိသည္။
"နိုးလာၿပီဆို ညစာစားလိုက္ဦး၊ ကိုယ္ မင္းအတြက္ သီးသန႔္ခ်က္ခိုင္းထားတာ"
ရိပ္အတြက္ ထိုင္ခုံဆြဲေပးလိုက္ၿပီး သူ႕ေနာက္မွာ ကပ္ေနသည့္ ကေလးကို ဝင္ထိုင္ခိုင္းလိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ ဇြန္းႏွင့္ခက္ရင္းကို တစ္ရႉးျဖင့္ သုတ္ေပးလိုက္ကာ နည္းနည္းဝင္ေအာင္စားဖို႔ ေျပာခဲ့ၿပီး ယံ့နား ျပန္ေလွ်ာက္လာ၏။
"မင္း ငါ့ကို လာၾကည့္တာလား၊ ငါ သက္သာေနပါၿပီဆို၊ ငါ ေသခါနီးအခ်ိန္ေတြကိုေတာင္ ေက်ာ္ျဖတ္လာတဲ့ေကာင္ပါကြာ၊ စိတ္မပူနဲ႕၊ အိမ္ျပန္နားေတာ့"
ယံ ေတဇကို မ်က္လုံးလွန္ျပလိုက္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အာဂေကာင္ ထင္ေနသည့္ ေတဇကို လ်စ္လ်ဴရႉလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႕ကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လွမ္းလွမ္းခိုးၾကည့္ရင္း ငုံ႕စားေနသည့္ ရိပ္နားကို ေလွ်ာက္လာခဲ့ၿပီး ရိပ္၏ ပခုံးကို သိုင္းဖက္လိုက္ကာ ရိပ္နားသို႔ ငုံ႕ကပ္လိုက္ရင္း ႏွစ္ကိုယ္ၾကား႐ုံသာ ဆိုလိုက္သည္။
"ဒီကို ေျပးလာတာနဲ႕ လြတ္ၿပီ ထင္တယ္ေပါ့"
ယံ ေတဇကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ကာ ရိပ္ကို ပုံမွန္အသံျဖင့္ ထပ္ေျပာလိုက္၏။
"ကိုယ္ မင္းအတြက္ မုန႔္ဝယ္လာတယ္၊ ေနေကာင္းသြားရင္ ကိုယ့္ေဆးခန္းလာဦးေနာ္"
ေတဇ ထိုႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း စိုက္ၾကည့္ေနရင္း ရိပ္ ပခုံးေပၚက ယံ့လက္ကို စိတ္အလိုမက် ျဖစ္လာတာမို႔ လာဖယ္လိုက္မိသည္။
"ေနာက္က်ေနၿပီ၊ ျပန္ေတာ့၊ ငါ မနက္က်ရင္ အစည္းအေဝးရွိလို႔ ေစာေစာအိပ္ေတာ့မလို႔"
ယံ ေတဇကို မ်က္လုံးေထာင့္ကပ္ၾကည့္လိုက္ကာ အိမ္ရွင္က ေမာင္းထုတ္ေနၿပီမို႔ အခန္းျပင္သို႔ တူတူထြက္လာခဲ့ၾကသည္။
အိမ္ျပင္ေရာက္မွပဲ သက္ခြန္းယံ ေတဇအား-
"ငါ သူ႕အစ္ကိုကို အေသြးထဲအသားထဲကကို မုန္းလြန္းလို႔ ရိပ္ကိုပါ ၾကည့္မရျဖစ္ခဲ့တာ။ မေန႕က သူ႕အေျခအေနကို ၾကားလိုက္ေတာ့ အဲ့လိုက်ေတာ့လည္း စိတ္မေကာင္းဘူး၊ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ဒီကိစၥေတြက ရိပ္နဲ႕မဆိုင္ဘူး၊ မင္းလည္း သူ႕အေပၚ အရမ္းအျပစ္ျမင္မေနပါနဲ႕ေတာ့"
ေတဇ ယံ့အား အတင္းႏွင္လႊတ္ေနေတာ့သည္။ ယံ စိတ္ေျပာင္းသြားတာ သူ အသက္ရႉေခ်ာင္ရေသာ္လည္း ရိပ္က နဂိုကတည္းကမွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲ၌ ယံ့ကိုပဲ ဓာတ္က်ေနသူျဖစ္သည္။ အစ္ကို႐ူး ႐ူးေနတဲ့ ရိပ္၊ ေနာင္ရိုးရိပ္နဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ရွိသည့္ ယံ့ဖက္ကို စိတ္ယိုင္သြားမွာမ်ိဳး သူ မလိုခ်င္။
သက္ခြန္းယံ ကားေပၚတက္သြားမွ ေတဇ အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာကာ ရိပ္နား ေလွ်ာက္လာသည္။
"ဘာမွလည္း မစားဘူး၊ ဟင္းမႀကိဳက္လို႔လား"
"ကိုကို ဒီည ကြၽန္ေတာ့္နားမွာပဲ ေနေနာ္"
ရိပ္၏ ႏွလုံးခုန္ႏွန္းမ်ား ယံ့ကို ျမင္လိုက္ခ်ိန္၌ တအားျမန္လာခဲ့သည္။ သူ အခု အရမ္းကို ေၾကာက္ေနမိသည္။ သူ ေသးေသးေလးျဖစ္ၿပီး တစ္ေနရာရာမွာ ပုန္းေနလို႔ရလွ်င္ တကယ္ ေကာင္းမည္။
ထိုအခ်ိန္၌ သက္ေတာ္ေစာင့္ခ်ဳပ္ႀကီး သခင္ေလးေတဇအခန္းေရွ႕က ရပ္ေျပာလာခဲ့သည္။
"သခင္ေလးကို ၾကင္ယာေတာ္က သူ႕အိပ္ေဆာင္ထဲ လာခဲ့ဖို႔ အေခၚလႊတ္လိုက္လို႔ပါ၊ သခင္ေလး အဆင္မေျပရင္လည္း ၾကင္ယာေတာ္က သခင္ေလး အိပ္ေဆာင္ထဲ လာခဲ့ေပးပါ့မယ္တဲ့၊ သခင္ေလး ဒီမွာပဲ ၾကင္ယာေတာ္နဲ႕ အိပ္ရာဝင္ဖို႔ ဆႏၵရွိတယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ ရိပ္ကို ဒီည ဝန္ထမ္းနားေနခန္းမွာ သြားအိပ္ခိုင္းလိုက္ပါ့မယ္"
သက္ေတာ္ေစာင့္ခ်ဳပ္ႀကီး သခင္ေလး၏ အေျဖကို အျပင္ဖက္၌ ရပ္ေစာင့္ေနရသည္။ သခင္ေလး အခန္းျပင္ ထြက္လာခ်ိန္၌ သူ အရိုအေသျပဳလိုက္သည္။
"ေနဆက္ပိုင္ကို ေျပာေပး၊ ကြၽန္ေတာ္ မနက္အစည္းအေဝးအတြက္ ဒီည အလုပ္ေတြျပင္ဖို႔ ရွိေနေသးလို႔ ေနာက္မွ လာႏႈတ္ဆက္ပါ့မယ္လို႔၊ ၿပီးေတာ့ တစ္ခါထဲ ေျပာထားမယ္၊ သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြကို ဘယ္လိုစီမံစီမံ ကြၽန္ေတာ္ ဝင္စြက္ဖက္မွာ မဟုတ္ေပမယ့္ ရိပ္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာပဲ ရွိေနရမယ့္ သက္ေတာ္ေစာင့္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ မသိဘဲ ရိပ္ကို တျခားေနရာပို႔တာမ်ိဳး ထပ္ျဖစ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဒီအတိုင္း ေက်ာ္သြားေပးမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ အနားယူေတာ့မယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္အေဆာင္ထဲ ဘယ္သူမွ ထပ္ဝင္မလာပါနဲ႕ေတာ့"
ေတဇ အိပ္ခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့ၿပီး ထမင္းေသခ်ာမစားသည့္ ရိပ္ကို ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ လႊတ္ထားလိုက္ကာ မနက္အစည္းအေဝးကို သူ တက္ရမွာမို႔ အလုပ္ဖိုင္ေတြကိုသာ ထိုင္စီမံေနေတာ့သည္။
အရင္ကတည္းက ရိပ္ သူ႕ေဘးရွိေနေသာ္လည္း မရွိသလိုပဲ အၿမဲတိတ္ဆိတ္ေနတတ္သည့္ အခန္းေလးက အခုလည္း သူ႕ကီးဘုတ္ရိုက္သံကလြဲရင္ မၾကားရေအာင္ တိတ္ေနတာမို႔ သူ ရိပ္ကုတင္ငယ္ေလးဖက္သို႔ တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိခ်ိန္ ၿငိမ္ေနတာေၾကာင့္ အိပ္ေနၿပီထင္လိုက္သည့္ ရိပ္က ကုတင္ေပၚ၌ ေခါင္းရင္းကို မွီထားၿပီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရသည္။
"ထူးထူးဆန္းဆန္း မအိပ္လို႔ပါလား၊ အိပ္ေရးေတြ အရမ္းဝသြားၿပီလား"
ရိပ္က သူ ေျပာတာကို မၾကားသလိုပင္၊ အခန္းတံခါးကိုသာ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း စိုက္ၾကည့္ေနတာမို႔ သူပင္ လိုက္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေလာ့ခ်ထားသည့္ တံခါးကိုသာ ေတြ႕ရသည္။
"အိပ္ရင္အိပ္ေတာ့ေလ၊ ကိုယ္ မီးပိတ္ေပးရမလား"
ရိပ္ အသက္ေတာင္ရွိေသးရဲ႕လား သူ စိတ္ပူသြားတာမို႔ ေတဇ ခုံမွ အျမန္ထလာၿပီး ရိပ္ေဘး လာရပ္ရသည္။
"ရိပ္. .အဆင္ေျပရဲ႕လား၊ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့လို႔လား"
ရိပ္ သူ႕ေဘးက ေတဇလက္ေမာင္းကို ကုပ္ဆြဲထားမိၿပီး-
"မအိပ္ရဲဘူး၊ အိပ္လိုက္ရင္ မနက္က်ရင္ တစ္ေနရာ ထပ္ေရာက္သြားမွာ ေၾကာက္တယ္"
ရိပ္ စိတ္ကစဥ္ကလ်ား ျဖစ္လာပုံရသည္ဟု ေတဇ ခန႔္မွန္းလိုက္မိတာမို႔ မီးအေရာင္ေလွ်ာ့လိုက္ကာ ရိပ္ကုတင္ေပၚ တက္လိုက္ၿပီး ရိပ္ေဘး ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ရိပ္ကို သူ႕လက္ေမာင္းၾကားထဲ သြင္းလိုက္ကာ သူ႕ရင္ခြင္ထဲ၌ ေခါင္းမွီထားခိုင္းလိုက္ရသည္။
"မနက္က်ရင္ ကိုကို႔ရင္ခြင္ထဲမွာပဲ ျပန္နိုးလာေစရမယ္ေနာ္၊ ဒီအတိုင္း အိပ္လိုက္၊ ကိုကို မင္းကို ေစာင့္ေပးမယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ ဒီေလာကမွာ မရွိေတာ့ရင္ေကာင္းမယ္"
ကိုကို သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကပ္လာတာမို႔ ရိပ္၏ မ်က္လုံးမ်ား မွိတ္က်သြားကာ မ်က္ရည္စက္အခ်ိဳ႕ပါ ကိုကို႔ရင္ဘတ္ေပၚ ေတာက္ခနဲ က်သြားသည္။
ခပ္တိုတိုအနမ္းတစ္ခုနဲ႕ ႏႈတ္ပိတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ရိပ္ကို ေတဇ ေထြးေပြ႕ထားလိုက္မိေတာ့သည္။
ၾကည့္ရတာ ဒီကေလး၏စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနရွာပုံပင္။ သူ႕အစ္ကိုလို လိုက္လုပ္ခ်င္ေနလားမသိသည့္ ရိပ္ကို သူ တကယ္စိတ္ပူလာသည္။ ရိပ္ကို သူ႕မ်က္စိေအာက္မွာပဲ ထားမွ ျဖစ္ေတာ့မည္ဆိုတာကိုလည္း သူ သတိထားလိုက္မိသည္။
သူ တစ္ညလုံး ရိပ္ကို ထိုအတိုင္းသာ သိပ္ရသည္။ ရိပ္က နာရီဝက္တစ္ခါေလာက္ကို လန႔္လန႔္နိုးလာ၏။ သူ႕ကိုျမင္မွ ျပန္ျပန္အိပ္သြားတာမို႔ ေတဇ သူ႕အလုပ္ပင္ ဆက္မလုပ္နိုင္ေတာ့ဘဲ ရိပ္ မနိုးေအာင္ လက္ေတာင္မလႈပ္ရဲ။
မနက္အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ရိပ္ လန႔္နိုးလာျပန္သည္။ သူ တစ္ညလုံး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္မေပ်ာ္နိုင္ျဖစ္ေနခဲ့တာေၾကာင့္ နိုးလာခ်ိန္ ဆတ္ခနဲ ထထိုင္လိုက္ခ်ိန္၌ ေခါင္းပင္ ရိပ္ခနဲ ျဖစ္သြား၏။ သူ မေန႕ညက အိပ္ေနသည့္ ေနရာမွာပဲ ျပန္နိုးလာမွ သူ သက္ျပင္းခ်နိဳင္သြားသည္။
"ေမာနင္း"
မွန္ေရွ႕၌ အလုပ္သြားရန္ ရယ္ဒီျဖစ္ေနသည့္ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံအျပည့္ႏွင့္ ကိုကို နက္ခ္တိုင္စည္းေနရင္း သူ႕ကို လွမ္းႏႈတ္ဆက္လာတာမို႔ သူ ကုတင္ေအာက္ဆင္းၿပီး အျမန္ေျပာရ၏။
"ကြၽန္ေတာ္လည္း လိုက္မယ္ေနာ္၊ တစ္ေယာက္ထဲ မထားခဲ့နဲ႕"
ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေျပးဝင္သြားသည့္ရိပ္ကို ေတဇ မွန္ထဲမွ ၾကည့္လိုက္ရင္း သူ ရိပ္ကို ခြင့္ေပးနားခ်င္တာမို႔ အိမ္မွာပဲ ထားခဲ့ခ်င္ေသာ္လည္း သူ႕ေနာက္လိုက္ဖို႔ ေရစက္လက္ႏွင့္ ျပန္ထြက္လာသည့္ ရိပ္ေၾကာင့္ သူ ထိုကေလးကို ထပ္မေျပာေတာ့။
ရိပ္ ကိုကို႔ေနာက္သို႔ မလိုက္ရမွာစိုးတာမို႔ ေတြ႕ရာ တီရွပ္တစ္ထည္ႏွင့္ ဂ်င္းကိုသာ အျမန္ေကာက္ဝတ္ရင္း ကိုကို႔ေနာက္က လိုက္ထြက္လာခ်ိန္ အိမ္ေရွ႕၌ သူတို႔ကို ေစာင့္ေနေသာ သက္ခြန္းယံႏွင့္ ဆုံလိုက္ရျပန္သည္။
မေန႕ကတည္းက အစားလည္းေကာင္းေကာင္းမဝင္၊ တစ္ညလုံးလည္း ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရသည့္ အရွိန္ေၾကာင့္ႏွင့္ ဒီလူ႕ကို ျမင္လိုက္ရျပန္သည့္ ထိတ္လန႔္သြားမႈေၾကာင့္ နိုးကတည္းက ရိပ္ခနဲျဖစ္ျဖစ္ေနသည့္ ရိပ္တစ္ေယာက္ ဗိုက္ထဲက ေလေတြပါ ထိုးအန္မိကုန္သည့္အထိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံစားလိုက္ရသည္။
________________________
2.1.2024