"ရိပ် ဘာလုပ်တာလဲ"
"မင်းနာနေလို့ဆိုကျုပ်လီးကတစ်ချီပြီးဖို့အတွက်ကျုပ်ဘာ့သာကြံဖန်ရတာပေါ့"
"အလင်း ပြောတာက လျှာကဘာလုပ်တာလဲလို့"
မျက်လုံးတေွဝိုင်းစက်ပြီးစူးစမ်းနေတဲ့ကလေးလေးလိုလူကိုကြည့်ပြီးမေးလာပြန်သည်။ဒီကောင်ထက်လိုးရင်နာအုန်းမယ်။
"လိုးတာ"
"ဟင်...."
"အင်းလျှာနဲ့လိုးတာမင်းလျှာထုတ်ခု"
သူမေးပြီးသူ့ဘာ့သာရှက်ကာပါးလေးတွေနီးလာရပြန်သည်။ကျုပ်စကားကြောင့်လျှာလေးထုတ်ပေးဖို့လဲမေမ့တော့ပေ။
ဒီလူကြောင့်ကျုပ်အမှန်ပင်ရူးခါနေရပါပြီ~~~
မျက်စိ့စုံမှိတ်ကာနှုတ်ခမ်းတစ်စုံအလယ်ကထွက်လာတဲ့နီတာရဲလေးကိုဆွဲစုပ်တော့မျက်ခုံးတစ်စုံကိုတွန့်ကာရှုံ့မဲ့နေပြန်သည်။ကျုပ်ဖီးလ်ပျက်တာကြောင့်ရှုံ့မဲ့နေသူကို ခပ်ရှင်းရှင်းဘဲမေးလိုက်သည်။
"လိုးရမှာလား?"
"ခင်များခုလုပ်နေတာဘဲမဟုတ်ဘူးလား"
"မင်းရုပ်ကရှုံ့မဲ့နေတော့ကျုပ်ဖီးလ်မလာဘူး"
"ဖီးလ်မလာရင်ရပ်လိုက်တော"
"မင်းအကြွေးကျေပြီမို့လို့လားကျုပ်ကရပ်ရအောင်။ဆက်လုပ်ရမလား။လိုးရမလား။မင်းရွေး"
"ရပ်ကြရအောင်ရိပ်။အလင်းနောက်အရိပ်မကြိုက်ရင်မလုပ်ဘူးလေ။နားထောင်ပါ့မယ်တကယ်ပါရိပ်ရာ"
"ခင်များလို့ခေါ်ပါအုန်းလားကျုပ်ကို"
ငြူတူတူနဲ့လူကိုလာကြည့်ပြီးဇွတ်ကျုပ်လက်ကိုလာဖက်တွယ်ကာရင်ဘတ်ထဲဇွတ်တိုးဝင်လာပြန်သည်။ကျုပ်ဒီကောင့်ကိုဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ။ကျုပ်ကရောဘာဖြစ်နေတာလဲ။ဒီကောင့်ကိုခံစားချက်တွေထားနေတာလား။တကယ်ပင်မသိတော့။ကျုပ်ကဘယ်တော့မှခံစားချက်ထားမှာမဟုတ်ဘူးခံစားတတ်တဲ့သူကအမြဲကျရှုံးနေမှာဘဲ။ကျုပ်ငွေနဲ့ဝယ်ထားတာဘဲဒီကောင့်စကားကျုပ်ကနားထောင်နေရမှာလား။ရင်ဘတ်ထဲဝင်လာသူကိုဆောင့်တွန်းမိတော့ဖတ်တွယ်ထားတဲ့လက်တစ်စုံပါလွှတ်ကျသွားသည်။
"အာ့ ငါလဲလူနော်ရိပ်ငါနာတတ်တယ်"
"မင်းကိုကျုပ်ပြောပိုင်ခွင့်ပေးထားလား။ရိပ်ဆိုတာကရောမင်းကိုခေါ်ခွင့်ပေးထားလား။မင်းနဲ့တန်လား"
တစ်ဖက်ထဲကအဆင်ပြေအောင်လိုက်ညှိနေရတာကျွန်တော်တကယ်ပင်ပန်းရသည်။ကျွန်တော့ဘက်ကကြီးအလျော့ပေးနေရတာကြီးကဟုတ်မနေတော။ကျွန်တော်ကတော့ရေရှည်အတူနေရမည့်သူမို့ကိုယ့်ဘက်ကဘဲအလျော့ပေးပြီးနေတယ်သူကတော့အခုလိုကျွန်တော့ကိုရိုင်းပြနေတာတော့အတော်ကိုလွန်သည်။ပြောတဲ့စကားတွေကအစရိုင်းစိုင်းလွန်းသည်။
"ခင်များရိုင်းစိုင်းစော်ကားလွန်းနေပြီနော်"
"ကျုပ်ထက်အရင်ရောက်လာတဲ့ကောင်တွေကရောယဉ်ကျေးလို့လား"
"ခင်များစကားကိုကပ်ကပ်သက်သက်မပြောနဲ့"
"နာတာလား။ဒါမှမဟုတ်ကျုပ်ပြောတာမှားသွားလို့လား။ကျုပ်ထက်အရင်ရောက်လာတဲ့ကောင်တွေကမင်းကိုအလှထိုင်ကြည့်နေလို့လား။စအိုမြင်တာနဲ့ဝင်လိုးမဲ့ကောင်တွေကြီးဘဲ။ ကျုပ်လီးကမင်းအပေါက်ကိုကြိုက်တာဘဲကျေးဇူးတင်"
"ခင်များပြောလေဆိုးလေပါလား ဖြောင်း....."
ရိုင်းစိုင်းလွန်းသူရဲ့ပါးကိုခပ်ပြင်းပြင်းသာရိုက်မိလိုက်သည်။ကျွန်တော့အကြောင့်သေချာမသိဘဲရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်းလိုရာဆွဲတွေးပြီးပြောခြင်ရာပြောနေသူကိုရိုက်လိုက်ရလို့ကြောက်ဖို့ပါမေ့သည်။သူ့အိမ်လဲဘာဖြစ်လဲနေခြင်လွန်းလို့လိုက်နေတာမှမဟုတ်ဘဲသူကိုယ်တိုင်လွန်းခြင်သပ့ ဆိုပြီးရအောင်ယူလာခဲ့တာဘဲ။သူမောင်းထုတ်လဲဖီ့ဆီရင်ကော့ပြီးထွက်သွားယုံပေါ့
အရိုင်းအစိုင်းနဲ့နေတာထက်စာရင်ဖင်ဝင်ချပြီးပိုက်ဆံပေးသွားတဲ့သူတွေကမှအဆင်ပြေအုန်းမယ်.......
ငယ်ဘဝထဲကကျုပ်အသားထိဖို့မပြောနဲ့ကျုပ်အရိပ်နင်းရင်တောငါမြေလှန်ရှာပြီးလိုက်သတ်မဲ့ကောင်။အရေးလေးနည်းနည်းပေးလိုက်တာနဲ့ရောင့်တတ်သူကိုအခုချက်ချင်းသတ်ပြစ်လိုက်ခြင်သည်။မင်းမင်းမို့လို့ကျုပ်မလုပ်နိုင်ခဲ့ဘူး။ကျုပ်ကိုယ်ကျုပ်ဘာဖြစ်နေမှန်းကျုပ်မသိတော့ဘူး
"ကျုပ်ပါးကိုရိုက်လိုက်တာလားခု"
"မဟုတ်ဘူးနမ်းလိုက်တာပန်းနဲ့ပေါက်တာအရိုင်းအစိုင်း"
"ဘယ်လက်လဲခုရှေ့ထုတ်"
"ခင်များရဲ့အမိန့်တွေနားမထောင်နိုင်ဘူး"
"မင်းကိုယ်ကဗလာဖြစ်နေတာသတိရပြီးမှကျုပ်ကိုငြင်း"
သူပြောမှကိုယ်လဲပြန်သတိ့ရသည်။ခုကဘာအဝတ်မှကျွန်တော့ကိုယ်မှာမရှိဘူးဘဲ။ခွေးစိတ်ဝင်လာရင်ကျွန်တော့လာကိုက်အုန်းမှာအသေအချာပင်။
"အင်းအဲ့တော့နှစ်ခါငြင်းတယ်။ဘယ်လက်လဲငါမသိဘူး"
မျက်ခုံးတစ်ဖက်တွန့်ပြီးကျွန်တေ့ာ့ဘယ်လက်ဆစ်ကိုကုန်းကိုက်ပြန်သည်။တစ်ချက်ထဲနဲ့အသားကိုထိုးဖောက်ဝင်သွားတာမို့ကိုက်ရာပေါ်မှာသွေးများပင်စို့နေသည်။
"အာ့ ခင်များခွေးလားဟမ်။လူကိုကုန်းကိုက်တယ်နာတာမသိဘူးလားခင်များ"
"မင်းကျုပ်စကားကိုထက်ငြင်းရင်မင်းဦးနှောက်ထဲကျည်ဆန်ဖောက်ဝင်သွားပြီးခရစ်တော်မှာထာဝရအိပ်စက်သွားစေရမယ်"
"ပြီးပြီမို့လားခင်များ။ကျွန်တော်နားတော့မယ်"
ဘေစဉ်ပေါ်ကဒီအနေအထားကတကယ်နေရခက်သည်။တစ်ဖန်ပြန်ပြီးကျွန်တော့ခြေတ်ဖက်ကိုမြှောက်ကာသူ့ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်သည်။ကျွန်တော့ခြေနှစ်စုံကြားနေရာပြန်ယူလာပြန်သည်။
"မင်းကိုကျုပ်နားခိုင်းလား"
"တော်တော့လေ အင့်"
ပထမလုပ်ထားပြီးတော်တော်ကြာမှပြန်တိုးဝင်လာတာကြောင့်နာသည်ဆိုတာထက်ပိုသည်။ဆီးခုံတစ်ခုလုံးကျဉ်တတ်သွားရသည်။ထည့်ပြီးတာနဲ့မလှုပ်ရှားပေမဲ့အနားပိုပိုတိုးလာသည်မို့ဆက်လျက်နေတဲ့နေရာကပိုပိုပြီးတိုးကာနက်လာသလိုဗိုက်ကြောတွေပါနာလာသည်။သူလိုခြင်တဲ့အနေအထားရောက်မှကျွန်တော့လည်ပင်းက်ိုတတိ့တိ့လာ့ကိုက်ပြန်သည်။
"ခွေးကောင်"
"ခွေးလိုးလိုးခြင်လို့ပြောနေတာလား"
ပန်းနုရောင်အပေါက်လေးထဲပိုတိုးဝင်မိတိုင်းနာကျင်တဲ့အခါဖြစ်လာတဲ့မင်းမျက်နှာကကျုပ်လီးကိုပိုမာစေသည်ထင်သည်။နာနေသည်ထင်၍အာရုံ ကိုလည်တိုင်ကျော့ရှင်းရှင်းကိုပို့လိုက်သည်။စုပ်လိုက်ယက်လိုက်လုပ်ရတာအားမရသည်မို့ကိုက်မြဲတိုင်းသာကိုက်မိသည်။ကိုက်လိုက်တိုင်းဂျယ်လီတုံးလေးတွေအိစက်နေတာကိုကျူပ်ကြိုက်သည်။နာကျင်လို့အော်လာသည့်ညီးသံကပိုနားဝင်ချိုစေသည်။တစ်ဖက်နို့အုံကိုကိုက်ရင်းတစ်ဖက်နို့အုံကိုလက်လေးနဲ့အပေါ်အောက်ခပ်မြန်မြန်ကလိ့ပြီးဆွဲစိတ်ကာဖိခြေပေးလိုက်တော့ကျုပ်လည်တိုင်ကိုတစ်ဖန်လက်သွယ်သွယ်တစ်စုံကပြန်ချိတ်ဆွဲလာသည်။နို့များကိုက်တဲ့အခါထွက်လာသည့်သွေးအနည်းငယ်ဟာလဲကျုပ်အပိုင်လို့သတ်မှတ်ကာစုပ်ကာသောက်မိတော့ခွေးကောင်ကနေသွေးစုပ်ဖုတ်ကောင်ဟူသောအသံကထွက်လာပြန်သည်။အီလည်လည်အသံကနားထောင်လို့ကောင်းယုံမဟုတ်ဘဲပိုထန်စေသည်။
"အင့် ခင်များဟာကြီးကပိုပိုကြီးလာသလိုဘဲကျွန်တော့ဗိုက်ကြောတွေမာနေပြီ အဟင့်"
အာရုံမထားဘဲနို့များကိုစိတ်ကြိုက်အရောင်ခြယ်သပြီးခါးသွယ်သွယ်လေးထက်မျက်နှာအပ်ကာအလည်ဗဟိုမှာရှိတယ်ချက်ပေါက်လေးထဲလျှာလေးထိုးထည့်လိုက်သည်။ငံကျိ့ကျိ့ဖြစ်နေပေမဲ့ကျုပ်ကြိုက်သည်။ဘယ်လိုအရသာမျိုးဘဲဖြစါပါစေကျုပ်အပိုင်ကပေးသမျှမရာတိုင်းကိုကျုပ်နှစ်သက်သည်။ချက်ပေါက်လေးထဲလျှာထိုးထည့်ကာချက်ဘေးကအသားအိအိကိုလဲလှမ်းကိုက်လိုက်သည်။
"ခင်များဟာကြီး ကြီးလာပြီလို့ ကျွန်တော်နာလာပြီ"
နားငြီးအောင်လုပ်နေသူပါးစက်ကိုလက်နှင့်ပိတ်ကာအဆုံးထိဝင်ထားတဲ့လီးကိုအပေါက်ထဲမှထွက်လုဆဲဆဲဖြစ်ခါနီးမှအားနှင့်တစ်ချက်ထဲဆောင့်ထည့်လိုက်တော့ပုခုံးထက်ကဖက်တွယ်ထားတဲ့လက်များကပိုတင်းသွားပြီးခန္ဒာသွယ်သွယ်လေးကအပေါ်အောင်လှုပ်ရှားသွားရသည်။အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူနေသူမို့ရင်ဘတ်တနေရာကကျုပ်ကိုက်ရာများနှင့်အတူမြင့်ချေနိမ့်ချေဖြစ်နေသည်။ပန်းရောင်နို့လေးများကိုစုပ်နယ်ကာခန္ဒာလေးထက်လှုပ်ရှားဖို့အရေးအောက်ပိုင်းတစ်နေရာကိုအားထည့်ပြီးတစ်ချက်ချင်းတိုးဝင်လိုက်သည်။
"အင့် နာ နာတယ် ခင်များ ဟင့် ဖြေးဖြးလုပ်လေ အ့"
ဖက်စ်....ဖက်စ်......ဖက်စ်...
အ့ရိပ် အင့် နာ အ့ တယ် အား
#အများကြီးဖတ်တဲ့သူတွေတိုးလာလို့ဂျူးပျော်တယ်နော်မျက်ရည်ပါကျတယ်တကယ်ပါအခုလိုလိုက်ပါဖတ်ပေးလို့ကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော်အားလုံး အာဘွား🙆😙
#voteဖို့မမေ့ကြေးနော်ကြိုက်ရင်သူများကိုလဲမျှပေးနော်ဟီး
Zawgyi
"ရိပ္ ဘာလုပ္တာလဲ"
"မင္းနာေနလို႔ဆိုက်ဳပ္လီးကတစ္ခ်ီၿပီးဖို႔အတြက္က်ဳပ္ဘာ့သာၾကံဖန္ရတာေပါ့"
"အလင္း ေျပာတာက လွ်ာကဘာလုပ္တာလဲလို႔"
မ်က္လုံးေတြဝိုင္းစက္ၿပီးစူးစမ္းေနတဲ့ကေလးေလးလိုလူကိုၾကည့္ၿပီးေမးလာျပန္သည္။ဒီေကာင္ထက္လိုးရင္နာအုန္းမယ္။
"လိုးတာ"
"ဟင္...."
"အင္းလွ်ာနဲ႔လိုးတာမင္းလွ်ာထုတ္ခု"
သူေမးၿပီးသူ႕ဘာ့သာ႐ွက္ကာပါးေလးေတြနီးလာရျပန္သည္။က်ဳပ္စကားေၾကာင့္လွ်ာေလးထုတ္ေပးဖို႔လဲမေမ့ေတာ့ေပ။
ဒီလူေၾကာင့္က်ဳပ္အမွန္ပင္႐ူးခါေနရပါၿပီ~~~
မ်က္စိ့စုံမွိတ္ကာႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံအလယ္ကထြက္လာတဲ့နီတာရဲေလးကိုဆြဲစုပ္ေတာ့မ်က္ခုံးတစ္စုံကိုတြန္႔ကာ႐ႈံ႕မဲ့ေနျပန္သည္။က်ဳပ္ဖီးလ္ပ်က္တာေၾကာင့္႐ႈံ႕မဲ့ေနသူကို ခပ္႐ွင္း႐ွင္းဘဲေမးလိုက္သည္။
"လိုးရမွာလား?"
"ခင္မ်ားခုလုပ္ေနတာဘဲမဟုတ္ဘူးလား"
"မင္း႐ုပ္က႐ႈံ႕မဲ့ေနေတာ့က်ဳပ္ဖီးလ္မလာဘူး"
"ဖီးလ္မလာရင္ရပ္လိုက္ေတာ"
"မင္းအေႂကြးေက်ၿပီမို႔လို႔လားက်ဳပ္ကရပ္ရေအာင္။ဆက္လုပ္ရမလား။လိုးရမလား။မင္းေ႐ြး"
"ရပ္ၾကရေအာင္ရိပ္။အလင္းေနာက္အရိပ္မႀကိဳက္ရင္မလုပ္ဘူးေလ။နားေထာင္ပါ့မယ္တကယ္ပါရိပ္ရာ"
"ခင္မ်ားလို႔ေခၚပါအုန္းလားက်ဳပ္ကို"
ျငဴတူတူနဲ႔လူကိုလာၾကည့္ၿပီးဇြတ္က်ဳပ္လက္ကိုလာဖက္တြယ္ကာရင္ဘတ္ထဲဇြတ္တိုးဝင္လာျပန္သည္။က်ဳပ္ဒီေကာင့္ကိုဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ။က်ဳပ္ကေရာဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ဒီေကာင့္ကိုခံစားခ်က္ေတြထားေနတာလား။တကယ္ပင္မသိေတာ့။က်ဳပ္ကဘယ္ေတာ့မွခံစားခ်က္ထားမွာမဟုတ္ဘူးခံစားတတ္တဲ့သူကအၿမဲက်႐ႈံးေနမွာဘဲ။က်ဳပ္ေငြနဲ႔ဝယ္ထားတာဘဲဒီေကာင့္စကားက်ဳပ္ကနားေထာင္ေနရမွာလား။ရင္ဘတ္ထဲဝင္လာသူကိုေဆာင့္တြန္းမိေတာ့ဖတ္တြယ္ထားတဲ့လက္တစ္စုံပါလႊတ္က်သြားသည္။
"အာ့ ငါလဲလူေနာ္ရိပ္ငါနာတတ္တယ္"
"မင္းကိုက်ဳပ္ေျပာပိုင္ခြင့္ေပးထားလား။ရိပ္ဆိုတာကေရာမင္းကိုေခၚခြင့္ေပးထားလား။မင္းနဲ႔တန္လား"
တစ္ဖက္ထဲကအဆင္ေျပေအာင္လိုက္ညႇိေနရတာကြၽန္ေတာ္တကယ္ပင္ပန္းရသည္။ကြၽန္ေတာ့ဘက္ကႀကီးအေလ်ာ့ေပးေနရတာႀကီးကဟုတ္မေနေတာ။ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ေရ႐ွည္အတူေနရမည့္သူမို႔ကိုယ့္ဘက္ကဘဲအေလ်ာ့ေပးၿပီးေနတယ္သူကေတာ့အခုလိုကြၽန္ေတာ့ကို႐ိုင္းျပေနတာေတာ့အေတာ္ကိုလြန္သည္။ေျပာတဲ့စကားေတြကအစ႐ိုင္းစိုင္းလြန္းသည္။
"ခင္မ်ား႐ိုင္းစိုင္းေစာ္ကားလြန္းေနၿပီေနာ္"
"က်ဳပ္ထက္အရင္ေရာက္လာတဲ့ေကာင္ေတြကေရာယဥ္ေက်းလို႔လား"
"ခင္မ်ားစကားကိုကပ္ကပ္သက္သက္မေျပာနဲ႔"
"နာတာလား။ဒါမွမဟုတ္က်ဳပ္ေျပာတာမွားသြားလို႔လား။က်ဳပ္ထက္အရင္ေရာက္လာတဲ့ေကာင္ေတြကမင္းကိုအလွထိုင္ၾကည့္ေနလို႔လား။စအိုျမင္တာနဲ႔ဝင္လိုးမဲ့ေကာင္ေတြႀကီးဘဲ။ က်ဳပ္လီးကမင္းအေပါက္ကိုႀကိဳက္တာဘဲေက်းဇူးတင္"
"ခင္မ်ားေျပာေလဆိုးေလပါလား ေျဖာင္း....."
႐ိုင္းစိုင္းလြန္းသူရဲ႕ပါးကိုခပ္ျပင္းျပင္းသာ႐ိုက္မိလိုက္သည္။ကြၽန္ေတာ့အေၾကာင့္ေသခ်ာမသိဘဲ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္းလိုရာဆြဲေတြးၿပီးေျပာျခင္ရာေျပာေနသူကို႐ိုက္လိုက္ရလို႔ေၾကာက္ဖို႔ပါေမ့သည္။သူ႕အိမ္လဲဘာျဖစ္လဲေနျခင္လြန္းလို႔လိုက္ေနတာမွမဟုတ္ဘဲသူကိုယ္တိုင္လြန္းျခင္သပ့ ဆိုၿပီးရေအာင္ယူလာခဲ့တာဘဲ။သူေမာင္းထုတ္လဲဖီ့ဆီရင္ေကာ့ၿပီးထြက္သြားယုံေပါ့
အ႐ိုင္းအစိုင္းနဲ႔ေနတာထက္စာရင္ဖင္ဝင္ခ်ၿပီးပိုက္ဆံေပးသြားတဲ့သူေတြကမွအဆင္ေျပအုန္းမယ္.......
ငယ္ဘဝထဲကက်ဳပ္အသားထိဖို႔မေျပာနဲ႔က်ဳပ္အရိပ္နင္းရင္ေတာငါေျမလွန္႐ွာၿပီးလိုက္သတ္မဲ့ေကာင္။အေရးေလးနည္းနည္းေပးလိုက္တာနဲ႔ေရာင့္တတ္သူကိုအခုခ်က္ခ်င္းသတ္ျပစ္လိုက္ျခင္သည္။မင္းမင္းမို႔လို႔က်ဳပ္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္ဘာျဖစ္ေနမွန္းက်ဳပ္မသိေတာ့ဘူး
"က်ဳပ္ပါးကို႐ိုက္လိုက္တာလားခု"
"မဟုတ္ဘူးနမ္းလိုက္တာပန္းနဲ႔ေပါက္တာအ႐ိုင္းအစိုင္း"
"ဘယ္လက္လဲခုေ႐ွ႕ထုတ္"
"ခင္မ်ားရဲ႕အမိန္႔ေတြနားမေထာင္ႏိုင္ဘူး"
"မင္းကိုယ္ကဗလာျဖစ္ေနတာသတိရၿပီးမွက်ဳပ္ကိုျငင္း"
သူေျပာမွကိုယ္လဲျပန္သတိ့ရသည္။ခုကဘာအဝတ္မွကြၽန္ေတာ့ကိုယ္မွာမ႐ွိဘူးဘဲ။ေခြးစိတ္ဝင္လာရင္ကြၽန္ေတာ့လာကိုက္အုန္းမွာအေသအခ်ာပင္။
"အင္းအဲ့ေတာ့ႏွစ္ခါျငင္းတယ္။ဘယ္လက္လဲငါမသိဘူး"
မ်က္ခုံးတစ္ဖက္တြန္႔ၿပီးကြၽန္ေတ့ာ့ဘယ္လက္ဆစ္ကိုကုန္းကိုက္ျပန္သည္။တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔အသားကိုထိုးေဖာက္ဝင္သြားတာမို႔ကိုက္ရာေပၚမွာေသြးမ်ားပင္စို႔ေနသည္။
"အာ့ ခင္မ်ားေခြးလားဟမ္။လူကိုကုန္းကိုက္တယ္နာတာမသိဘူးလားခင္မ်ား"
"မင္းက်ဳပ္စကားကိုထက္ျငင္းရင္မင္းဦးေႏွာက္ထဲက်ည္ဆန္ေဖာက္ဝင္သြားၿပီးခရစ္ေတာ္မွာထာဝရအိပ္စက္သြားေစရမယ္"
"ၿပီးၿပီမို႔လားခင္မ်ား။ကြၽန္ေတာ္နားေတာ့မယ္"
ေဘစဥ္ေပၚကဒီအေနအထားကတကယ္ေနရခက္သည္။တစ္ဖန္ျပန္ၿပီးကြၽန္ေတာ့ေျခတ္ဖက္ကိုေျမႇာက္ကာသူ႕ပုခုံးေပၚတင္လိုက္သည္။ကြၽန္ေတာ့ေျခႏွစ္စုံၾကားေနရာျပန္ယူလာျပန္သည္။
"မင္းကိုက်ဳပ္နားခိုင္းလား"
"ေတာ္ေတာ့ေလ အင့္"
ပထမလုပ္ထားၿပီးေတာ္ေတာ္ၾကာမွျပန္တိုးဝင္လာတာေၾကာင့္နာသည္ဆိုတာထက္ပိုသည္။ဆီးခုံတစ္ခုလုံးက်ဥ္တတ္သြားရသည္။ထည့္ၿပီးတာနဲ႔မလႈပ္႐ွားေပမဲ့အနားပိုပိုတိုးလာသည္မို႔ဆက္လ်က္ေနတဲ့ေနရာကပိုပိုၿပီးတိုးကာနက္လာသလိုဗိုက္ေၾကာေတြပါနာလာသည္။သူလိုျခင္တဲ့အေနအထားေရာက္မွကြၽန္ေတာ့လည္ပင္းက္ိဳတတိ့တိ့လာ့ကိုက္ျပန္သည္။
"ေခြးေကာင္"
"ေခြးလိုးလိုးျခင္လို႔ေျပာေနတာလား"
ပန္းႏုေရာင္အေပါက္ေလးထဲပိုတိုးဝင္မိတိုင္းနာက်င္တဲ့အခါျဖစ္လာတဲ့မင္းမ်က္ႏွာကက်ဳပ္လီးကိုပိုမာေစသည္ထင္သည္။နာေနသည္ထင္၍အာ႐ုံ ကိုလည္တိုင္ေက်ာ့႐ွင္း႐ွင္းကိုပို႔လိုက္သည္။စုပ္လိုက္ယက္လိုက္လုပ္ရတာအားမရသည္မို႔ကိုက္ၿမဲတိုင္းသာကိုက္မိသည္။ကိုက္လိုက္တိုင္းဂ်ယ္လီတုံးေလးေတြအိစက္ေနတာကိုက်ဴပ္ႀကိဳက္သည္။နာက်င္လို႔ေအာ္လာသည့္ညီးသံကပိုနားဝင္ခ်ိဳေစသည္။တစ္ဖက္ႏို႔အုံကိုကိုက္ရင္းတစ္ဖက္ႏို႔အုံကိုလက္ေလးနဲ႔အေပၚေအာက္ခပ္ျမန္ျမန္ကလိ့ၿပီးဆြဲစိတ္ကာဖိေျခေပးလိုက္ေတာ့က်ဳပ္လည္တိုင္ကိုတစ္ဖန္လက္သြယ္သြယ္တစ္စုံကျပန္ခ်ိတ္ဆြဲလာသည္။ႏို႔မ်ားကိုက္တဲ့အခါထြက္လာသည့္ေသြးအနည္းငယ္ဟာလဲက်ဳပ္အပိုင္လို႔သတ္မွတ္ကာစုပ္ကာေသာက္မိေတာ့ေခြးေကာင္ကေနေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္ဟူေသာအသံကထြက္လာျပန္သည္။အီလည္လည္အသံကနားေထာင္လို႔ေကာင္းယုံမဟုတ္ဘဲပိုထန္ေစသည္။
"အင့္ ခင္မ်ားဟာႀကီးကပိုပိုႀကီးလာသလိုဘဲကြၽန္ေတာ့ဗိုက္ေၾကာေတြမာေနၿပီ အဟင့္"
အာ႐ုံမထားဘဲႏို႔မ်ားကိုစိတ္ႀကိဳက္အေရာင္ျခယ္သၿပီးခါးသြယ္သြယ္ေလးထက္မ်က္ႏွာအပ္ကာအလည္ဗဟိုမွာ႐ွိတယ္ခ်က္ေပါက္ေလးထဲလွ်ာေလးထိုးထည့္လိုက္သည္။ငံက်ိ႕က်ိ႕ျဖစ္ေနေပမဲ့က်ဳပ္ႀကိဳက္သည္။ဘယ္လိုအရသာမ်ိဳးဘဲျဖစါပါေစက်ဳပ္အပိုင္ကေပးသမွ်မရာတိုင္းကိုက်ဳပ္ႏွစ္သက္သည္။ခ်က္ေပါက္ေလးထဲလွ်ာထိုးထည့္ကာခ်က္ေဘးကအသားအိအိကိုလဲလွမ္းကိုက္လိုက္သည္။
"ခင္မ်ားဟာႀကီး ႀကီးလာၿပီလို႔ ကြၽန္ေတာ္နာလာၿပီ"
နားၿငီးေအာင္လုပ္ေနသူပါးစက္ကိုလက္ႏွင့္ပိတ္ကာအဆုံးထိဝင္ထားတဲ့လီးကိုအေပါက္ထဲမွထြက္လုဆဲဆဲျဖစ္ခါနီးမွအားႏွင့္တစ္ခ်က္ထဲေဆာင့္ထည့္လိုက္ေတာ့ပုခုံးထက္ကဖက္တြယ္ထားတဲ့လက္မ်ားကပိုတင္းသြားၿပီးခႏၵာသြယ္သြယ္ေလးကအေပၚေအာင္လႈပ္႐ွားသြားရသည္။အသက္ကိုျပင္းျပင္း႐ွဴေနသူမို႔ရင္ဘတ္တေနရာကက်ဳပ္ကိုက္ရာမ်ားႏွင့္အတူျမင့္ေခ်နိမ့္ေခ်ျဖစ္ေနသည္။ပန္းေရာင္ႏို႔ေလးမ်ားကိုစုပ္နယ္ကာခႏၵာေလးထက္လႈပ္႐ွားဖို႔အေရးေအာက္ပိုင္းတစ္ေနရာကိုအားထည့္ၿပီးတစ္ခ်က္ခ်င္းတိုးဝင္လိုက္သည္။
"အင့္ နာ နာတယ္ ခင္မ်ား ဟင့္ ေျဖးျဖးလုပ္ေလ အ့"
ဖက္စ္....ဖက္စ္......ဖက္စ္...
အ့ရိပ္ အင့္ နာ အ့ တယ္ အား
#အမ်ားႀကီးဖတ္တဲ့သူေတြတိုးလာလို႔ဂ်ဴးေပ်ာ္တယ္ေနာ္မ်က္ရည္ပါက်တယ္တကယ္ပါအခုလိုလိုက္ပါဖတ္ေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္အားလုံး အာဘြား🙆😙
#voteဖို႔မေမ့ေၾကးေနာ္ႀကိဳက္ရင္သူမ်ားကိုလဲမွ်ေပးေနာ္ဟီး