"အရက္ကို ႀကိဳက္လို႔ ေသာက္တဲ့သူ စိတ္ေပ်ာ္တက္လို႔ေသာက္တဲ့သူ "
"ဒန႔္! ဒန႔္! ဒန႔္! လာ! လာ! "
"ေသာက္ပစ္လိုက္မယ္အရက္မ်ားမ်ား "
"ဒန႔္! ဒါ! ဒါ! ဒန႔္!"
ရာခ်ီက ဆိုလွ်က္ သာလွကလည္း သူ႕အသံနဲ႕သူေထာက္ေနေသး။
"သာလွ !!"
"ဗ် အကိုေလး"
"ေစာက္ရမ္းေသာက္လို႔ေကာင္းတယ္ကြာ"
"ဒါေပါ့ဗ်ာ ေအ့ "
မထင္မွတ္ဘဲ ေလတက္လာတာေၾကာင့္
ရာခ်ီတစ္ေယာက္ သာလွကိုၾကည့္၍ ေလွာင္လိုက္ေသး၏
"သာလွ မင္းနည္းနည္းဘဲေသာက္ရေသးတာကို ေရခ်ိန္တက္ေနၿပီလားကြ "
"တက္မွာေပါ့ကြၽန္ေတာ္က အကိုေလးလိုအရက္သမားမွ မဟုတ္တာ"
"ဘာ!!ဒါဆို ငါကအရက္သမားေပါ့"
မူးေနလို႔ပါးစပ္က ေျပာထြက္လိုက္ေပမယ့္
ထြက္လာတဲ့ စကားက ရာခ်ီအရိူက္တည့္တည့္ကိုထိေစ၏
"ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာအဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး အကိုေလးရာခ်ီက ဘက္စုံေတာ္တယ္လို႔ေျပာျပတာပါ"
အခုမွမာန္တက္ၿပီး စြပ္က်ယ္ဝတ္ထား၍ မရွိတဲ့ ေကာ္လံေတြသပ္ေနေသးတာ
"အဟက္ ဒါမွေပါ့"
ရာခ်ီနဲ႕သာလွကေတာ့ ညမေရာက္ေသးဘူးမူးေနၾကၿပီျဖစ္၏ ပုံမွန္ဆို သိပ္မေသာက္ေပမယ့္လည္းၾကက္ပြဲမွ အနိုင္ပန္းလာသည္မို႔သာေသာက္ခဲ့ၾက၏
သူႀကီးသိရင္ေတာ့ဆူမွာေသခ်ာသည္။
"အကိုက်န္စစ္က အခုတေလာ အဲ့အေပါင္ဆိုင္ကို ဓာတ္က်ေနတာထင္ပါရဲ႕"
"ဘယ္လို"
"ဟိုမာၾကည့္ေလ အခုလဲအေပါင္ဆိုင္ေရာက္ေနၿပီ ဂ်ီးေတာ္က ေကာက္မစိုက္လို႔ပိုက္ဆံမေပးဘူးထင္တယ္"
ျမင္ေနရတဲ့ပုံစံကေဒါက္မက်ိဳး ရာခ်ီကိုက် သူ႕ပေထြးလို႔ဆက္ဆံေနၿပီး
အခုပုံတိုင္းေဆာင္ကိုက် သူ႕၏မယားလို႔ဆက္ဆံေနတာမ်ားျမင္မေကာင္း။
"ဟုတ္ပါၿပီ ေျမာက္ဘက္ကအေၾကာင္းခနထားအုန္း အခုဘာလာေပါင္တာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ့္ႏွလုံးသား"
"မယူဘူး"
"...."
"အာ အကိုေျပာတာက မင္းႏွလုံးသားကိုယူရင္မင္းေသမွာဆိုးလိူ႕ပါ ဒါေၾကာင့္တျခားဟာေပါင္ "
ဒီလိုဘဲစိတ္မဆိုးေအာင္ အျမန္ေခ်ာ့ရေသး
မဟုတ္ရင္ ျပႆနာရွာအုန္းမွာ ဒီေကာင္ေတြကေျပာရတာမဟုတ္။
႐ြာတကာကိုလွည့္ေမႊၿပီးလို႔အိမ္က
ပိုက္ဆံမေပးတိုင္း လာလာေပါင္းေနတာက
ပုံတိုင္းအတြက္ ထုံးစံကိုျဖစ္ေနၿပီ။
ပုံတိုင္းကိုက သည္းခံနိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီႏွေယာက္နဲ႕ၾကာၾကာခင္နိုင္တာ။
"အဟြတ္ အဟြတ္"
႐ုတ္တရက္ဘယ္ဂ်ိဳးၾကားကေပါက္လာမွန္းမသိတဲ့ ရာခ်ီေၾကာင့္ က်န္စစ္တစ္ေယာက္ ကုတ္ေနရာမွာ ေထာင္သြားျပန္၏
"ရာခ်ီ မင္းငါ့ေနာက္ကိုလိုက္လာတာလား"
"မင္းေနာက္ကို လိုက္ေတာ့ဘာရမွာလဲ ႐ြာေရွ႕ကႏြားလွည္းေနာက္လိုက္ရင္ေတာင္ ေ႐ြ႕အုန္းမယ္ "
"အကိုပုံတိုင္းေတြ႕လား သူအရင္ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပႆနာလာရွာတာ "
ပုံတိုင္းေရွ႕မွာေတာ့ မ်က္ႏွာေကာင္းခ်င္တာေၾကာင့္ မခုတ္တက္တဲ့ေၾကာင္လိုလုပ္ေနတာ
ရာခ်ီတစ္ယာက္မသိဘူးမ်ားမွတ္ေနလား။
"ပုံတိုင္းက မင္းအေမလင္မို႔အားကိုးရွာေနတာလား"
"မင္းငါနဲ႕ရန္ျဖစ္ခ်င္လို႔လာတာလား
သာလွေဟ်ာင့္"
"ဗ်ာအကိုက်န္ရစ္ "
"လီးဘဲ က်န္စစ္ကြ! မင္းအကိုနဲ႕ငါ ႏွစ္ေယာက္ဖိုက္ရင္ ဘယ္သူနိုင္မလဲထင္လဲ"
"သူႀကီးနိုင္မွာပါ "
"ဘာ!!"
"ဟုတ္တယ္ေလဗ် အၿမဲရန္ျဖစ္တိုင္း အနိုင္အ႐ူံးနဲ႕ပြဲၿပီးသြားတာမဟုတ္ဘဲ သူႀကီးလာလို႔သာပြဲၿပီးသြားတာေလ"
သာလွေျပာတာလည္း မုခ်ကိဳမွန္ေနတာ။
"ရာခ်ီကဘာလို႔လာတာလဲ "
"ငါ့ဟာငါအေပါင္ဆိုင္လာတာဘာျဖစ္လဲမင္းအေပါင္ဆိုင္ကငါ့ကိုလက္မခံဘူးလား
က်န္စစ္တစ္ေကာင္ထဲကိုလက္ခံတာလား "
"ေဟ်ာင့္ငါ့ကို တစ္ေကာင္လိူ႕မေျပာနဲ႕ေနာ္"
"ေျပာေတာ့ဘာျဖစ္လဲႏြားရဲ႕ "
က်န္စစ္ရဲ႕ တစ္ေဒါင္ဆစ္က ရာခ်ီ့မ်က္ႏွာနဲ႕လက္တစ္ကမ္းလိုမွာဘဲ ပုံတိုင္းကတားလိုက္တာေၾကာင့္ ရပ္တန႔္သြား၏
"ေနအုန္း ေနာက္မွျဖစ္က် အခုက်န္စစ္မင္းကဘာလာေပါင္တာလဲ "
"ေပါင္စရာေတာ့မရွိပါဘူး ဒီတိုင္းပိုက္ဆံလာေခ်းတာ"
"ဟုတ္ၿပီဘယ္ေလာက္လဲ"
"2ေသာင္းထဲပါ ဒါေပမယ့္ အေမ့ကိုေတာ့မေျပာနဲ႕ "
"ဟုတ္ၿပီအကိုေပးမယ္ "
ၾကည္ၾကည္သာသာေလးသာထုတ္ေပးလိုက္တာမို႔ က်န္စစ္လည္းယူ၍ ထြက္သြားဖို႔လုပ္လိုက္၏ ဒါေတာင္သူက လက္ဂနာမၿငိမ္ဘဲ ရာခ်ီရဲ႕ေခါင္းကိုပုတ္သြားလိူက္ေသး၏
"အာ့ ငါလိုးမသား မင္းကိုမင္းအေမနဲ႕တိုင္ၿပီ"
လိုခ်င္တာရတာနဲ႕ထြက္သြားတာေနာက္ကိုေတာင္လွည့္မၾကည့္ေတာ့။
"မင္းကေရာဘာလာလုပ္တာလဲရာခ်ီ"
"ဟင္ မလုပ္ပါဘူး ဘာလဲမလာရဘူးလား"
"ေသာက္ထားတာလား အရက္နံ႕စြဲေနသလိုဘဲ"
"အင္းနည္းနည္း အာသာေျဖ႐ုံေလာက္ဘဲ ဘာလဲမႀကိဳက္ဘူးလား"
"ကိုယ္မႀကိဳက္ရင္မင္းကမေသာက္ဘဲေနမလို႔လား"
"မေနဘူးေလ မင္းမႀကိဳက္ေပမယ့္ ငါႀကိဳက္တယ္ေလ မင္းမႀကိဳက္ရင္မေသာက္နဲ႕ ငါႀကိဳက္လို႔ငါေသာက္တာ"
"ဟုတ္ပါၿပီ အိမ္ျပန္ၿပီး တေရးအိပ္လိုက္အုန္း
ကိုယ္လည္း ျပန္ရအုန္းမွာမို႔လို႔ "
"ဘာလဲ ငါ့ကိုအလုပ္မရွိအကိုင္မရွိ အိပ္ဘဲအိပ္ေနမယ္ထင္ေနတာလား "
"ဟုတ္ေနတာဘဲေလအကိုေလးရာ ဘာေတြရစ္ေနတာလဲျပန္ၾကရေအာင္ "
"သာလွ မင္းကေတာ့ "
"လာပါဗ်ာ "
"က်စ္!"
အတင္းဆြဲေနေပမယ့္ မ႐ုန္းခ်င္ေတာ့
ကိုယ္လည္းတကယ္အိပ္ခ်င္ေနတာမို႔လို႔။
က်န္ေနခဲ့တဲ့ ပုံတိုင္းကေတာ့ သူတို႔၏ ေက်ာျပင္ကိုဘဲၾကည့္၍ ၿပဳံးမိေန၏။
တစ္ဖက္သက္အခ်စ္ကတကယ့္ကိုပင္ပန္းလြန္းလွပါလား။
အထူးသျဖင့္ ရာခ်ီေဒြးဆိုတဲ့ ဘုကလန႔္ေကာင္ေလးကိုခ်စ္မိတာ ပို၍ ပင္ပန္းသည္။
<><><><>
"ႏွင္းရည္!!"
"အလန႔္တၾကား ကိုကိုႀကီးရဲ႕ ဘာျဖစ္ရတာလဲ "
မနက္ထဲက မွန္ကိုၾကည့္ေနတာ တေနကုန္
အေမနဲ႕လည္းဝိုင္းမလုပ္ ကြမ္းေတာင္ကိုင္တယ္ဆိုတာက လွ႐ုံသက္သက္ဘဲ ဘာမွသုံးမရတဲ့ညီမျဖစ္သူေၾကာင့္ ရာခ်ီေခါင္းခဲရ၏
"နင့္အဲ့မွန္ကို လည္ပင္းမွာ ႀကိဳးနဲ႕ခ်ည္ထားပါလား"
"ကိုကိုႀကီးကို အေဖဆူလိုက္တာနဲ႕ႏွင္းရည္ကိုလာမမဲနဲ႕ကိုယ္ဘာသာအသုံးမက်လိဳ႕အဆူခံရတာ"
"ငါဘယ္မွာအဆူခံေနရလို႔လဲ အပိုေတြေျပာမေနနဲ႕ ဘယ္သြားမလို႔ ဒီေလာက္အလွျပင္ေနရတာလဲ အရင္ကအိမ္အလုပ္ဘဲမလုပ္တာပါ
အခုမွဘာလို႔သိပ္လွခ်င္ "
ႏွင္းရည္ကေတာ့ သူရဲ႕ ခါးနားေလာက္ရွည္ေနတဲ့ ဆံပင္ကို က်စ္ရင္း သူ႕အကိုရဲ႕ေမးခြန္းကို
စိတ္ကူးယဥ္ဆန္စြာဘဲ ေျဖေပး၍
"အခ်စ္နဲ႕ေတြ႕လို႔ေနမွာေပါ့ "
"ဘာအခ်စ္ဟုတ္လား
လူကမေလာက္ေလးမေလာက္စားနဲ႕
ဘယ္သူ႕ကိုခ်စ္ေနတာလဲ ၾကည့္ၾကပ္လုပ္ေနာ္ ႐ူတ္႐ူတ္ရွက္ရွက္ေတြ ငါမၾကားခ်င္ဘူး ၾကားလား "
"မ႐ူတ္ပါဘူး ကိုကိုႀကီးရဲ႕ ႏွင္းရည္ခ်စ္တဲ့သူကေလ ကိုကိုႀကီးတို႔ထက္ေတာင္အ႐ူတ္အရွင္းကင္းေသးတယ္"
"ဘယ္သူလဲ ဟိုဘက္႐ြာက အရက္သမား
ၫြန႔္စိန္လား "
"ဟာ့ကိုကိုႀကီးဖက္ဖက္ဖက္ အဲ့အရက္သမားကိုႀကိဳက္စရာလား ႏွင္းရည္ႀကိဳက္တဲ့ေကာင္ေလးကဥစၥာေပါ႐ုပ္ေခ်ာေလးပါ သူ႕အားနည္းခ်က္ဆိုရင္ ႏွင္းရည္ကိုျပန္မႀကိဳက္ေသးတာဘဲရွိတယ္ "
"ဘာလဲျပန္မႀကိဳက္ဘူးလားငါ့ညီမကိုဒီေကာင္က "
"ဟုတ္ပါ့"
"႐ြာထဲက ကြမ္းေတာင္ကိုင္ေလးကိုဘယ္ေကာင္ကျငင္းတာတုန္း နင္လဲ ေခါင္းေခါက္ၿပီးရွာလို႔ရပါတယ္အဲ့ေကာင္က္ိုေမ့လိုက္ေတာ့"
"ေမ့လို႔ရမွာေတာ့ေမ့ၿပီးၿပီေပါ့ ေမ့လို႔မွမရတာ"
"ေအ့ေမ့မရရင္ ငါရေအာင္လုပ္ေပးမယ္
အေမေရ အေမ့သမီး ဟိုဘက္႐ြာက ၫြန႔္စိန္ကိုႀကိဳက္လို႔တဲ့ "
"ကိုကိုႀကီး!!!"
"ဟိုမွာ သူရဲ႕ သနပ္ခါးတုံးနဲ႕လာထုရင္ေတာ့နင္ေမ့သြားလိုက္မယ္ "
"ဒီ ဒီ!!"
"ႏွင္းရည္လာစမ္းအဝတ္လာေလွ်ာ္"
"ကိုကိုႀကီးနင္ေတာ့"
ေဒၚႏုရင္ကေတာ့ ႏွင္းရည္ရဲ႕ နား႐ြက္ဆြဲ၍လာေခၚတာေၾကာင့္
ႏွင္းရည္တစ္ေယာက္အံႀကိတ္ၿပီးသူ႕အကိုကို မေက်မနပ္ျဖစ္လွ်က္သာပါသြား၏
ရာခ်ီေဒြးဆိုသည္မွာ ဒီလိုလူမ်ိဳးသာျဖစ္၏
႐ြာတကာ ပတ္ေမႊလို႔ဝၿပီဆို အိမ္ကညီမျဖစ္သူကို လာခြၽန္ေသးသည္ ။
သူေၾကာက္တာ ႐ြာဦးေက်ာင္းကဆရာေတာ္နဲ႕ သူ႕အေဖသူႀကီးသာျဖစ္သည္။
"ရာခ်ီေရ လာအုန္း"
"ဗ်ာ အေဖလာၿပီ"
စိတ္မရွည္လို႔ေျခေတာင္ေျခသံမၾကားရဘဲၾကမ္းကိုအထူသားေတြခံထားတာေၾကာင့္ ရာခ်ီအတြက္ေအးေဆးအဆူမခံရနိုင္။
"ေျပာအေဖ ဘာေျပာမလို႔လဲ "
"မင္းလဲ အၿမဲဒီတိုင္းႀကီးဘဲ ကိုယ့္အေဖရဲ႕ပြဲ႐ုံကိုလဲ ဝိုင္းလုပ္ဖို႔စိတ္ကူးမရွိဘူးလား"
"မရွိပါဘူး"
"ဘာ!"
"အာ သားေျပာတာက ဟို ဟိုဟာ အသက္ႀကီးမွလုပ္ခ်င္တာ"
"မင္းအခု 19ႏွစ္ရွိၿပီကြ ဘြဲ႕ေလးတစ္ခုယူၿပီးေက်ာင္းဆရာလုပ္ပါဆိုလည္းမဟုတ္ မင္းတကယ္ဘဲဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ ရာခ်ီေဒြး"
"အဲ့ဆန္ပြဲ႐ုံႀကီးက ဝါသနာမွ မပါတာလို႔ ၿပီးေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဘူး သားကခုမွ ႏုႏုေလး
အဲ့ေရာက္ရင္အဲ့က ဘဘက ဆန္အိတ္ထမ္းခိုင္းေသးတာ မလုပ္နိုင္ဘူး အေဖရဲ႕ "
"မင္းအဲ့ေစာက္ေျခာက္အသံနဲ႕ငါ့လာမေျပာနဲ႕
ဟိုဟာလည္းမလုပ္ခ်င္ ဒီဟာလည္းမလုပ္ခ်င္နဲ႕ ေယာကၤ်ားေလးေမြးထားတာဘာမွအားကိုးမရဘူး သူႀကီးသာလုပ္ေနရတာ ထိပ္တုံးကလည္းမင္းအတြက္ဝယ္ထားရလားေအာက္ေမ့တယ္ ေသာက္လိုက္စားလိုက္ရန္ျဖစ္လိုက္နဲ႕ ေျပာစမ္းပါအုန္းမင္းဘာလုပ္ဖို႔စိတ္ကူးထားလဲ "
"အိပ္ဖို႔ပါ သားၿပီးက်ရင္ အိပ္ေတာ့မွာ"
"ဘာ ဒီေကာင္"
တခါတေလက်ရင္ သူ႕အေရွ႕ကအေဖကိုေမးၾကည့္ခ်င္တယ္ ဆူဖို႔မ်ားေမြးထားလားဆိုၿပီး
ဒါေပမယ့္မေမးရဲ ကိုယ့္မွာမွအိမ္ပိုင္မရွိေသးတာ။
"အေမဒီေန႕ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ဘဲဆိုင္ေစာင့္မွာမို႔လို႔ ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးထည့္ေပးပါ"
"အေမ ျပင္ေပးေနပါတယ္ကြယ္ ဒီေန႕မွ ေလာေလာ"နဲ႕ ငါ့သားပုံတိုင္း ဘာျဖစ္ေနသလဲခန႔္မွန္းစမ္း ခ်စ္ရသူေတြဘာေတြမ်ားရေနၿပီလား"
"မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ဒီတိုင္းအဘပင္ပန္းမွာဆိုးလို႔ပါ "
" အမေလးဟုတ္ပါၿပီ ဒါနဲ႕ဟိုေန႕ကမင္းညီႏွစ္ေယာက္ရန္ျဖစ္ၾကျပန္တယ္ဆို "
"ဒီလိုပါဘဲ ထုံးစံျဖစ္ေနၿပီကို"
ညီဆိုတာနဲ႕ ဟိုႏွစ္ေယာက္ကိုေျပာလိုက္မွန္းသိရ၏ ငယ္ငယ္ထဲက ကိုယ္ကခေလးေတြထဲအႀကီးဆိုေတာ့အကုန္လုံးကိုလိုက္ထိန္းေပးရတာ မနည္း။
သို႔ေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ရန္ျဖစ္ၾကတာ ဘယ္သူမွမရွိ။
ရန္ဘက္ေတြေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္ စရင္းေနာက္ရင္းၿပိဳင္ဆိုင္ၾကတာမ်ား၏
ကိုယ္ကလည္း ငယ္ငယ္ထဲကလူႀကီးျဖစ္ခ်င္ခဲ့ၿပီး အ႐ြယ္နဲ႕မလိုက္ေအာင္ ရင့္က်က္ေနေတာ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေဗြမယူရက္။
က်န္စစ္ကေတာ့ ကိုယ့္ကို သူ႕အကိုလိုယဥ္ေက်းစြာေတာ့ေျပာေပမယ့္
ကိုယ္သေဘာက်ရတဲ့ ရာခ်ီကေတာ့ တခါမွဒီလိုမဆက္ဆံ အၿမဲမင္းနဲ႕ငါနဲ႕ဘဲေျပာတက္ေသးသည္။
သူလို အဆိုးအေပေလးကိုမွသေဘာက်ခဲ့လဲမသိေပမယ့္ ၿမိဳ႕ေပၚမွာေက်ာင္းတက္တုန္းကလည္းအားလုံးထက္ ရာခ်ီေဒြးကိုလည္း လြမ္းေနခဲ့တာ။ၿမိဳ႕ေပၚကလူေတြကလည္း ေယာကၤ်ားေလးခ်င္းႀကိဳက္ၾကေတာ့ ကိုယ္ကလည္းစမ္းသပ္ခ်င္လို႔ႀကိဳက္မိခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ ရာခ်ီ့ကို ႀကိဳက္ခဲ့တာက ႐ြာမွာထဲကသာျဖစ္သည္။
"ရာခ်ီေမာင္ေလး ဒီမွာဘာထိုင္လုပ္ေနတာ"
"ဘာမွမလုပ္ပါဘူး အေဖဆူလို႔လာထိုင္ေနတာ အမစံပယ္ကေရာဘယ္သြားမလို႔လဲ
ဟိုအေပါင္ဆိုင္သားဆီလား"
စံပယ္ဆိုသည္မွာ ပုံတိုင္းနဲ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္။ ေက်ာင္းလဲအတူတူတက္ခဲ့တဲ့သူေတြ ပုံတိုင္း မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းသိပ္မရွိ
စံပယ္နဲ႕သာ ေတာ္ေတာ္ခင္ေနတာ။
အထူးသျဖင့္ ဂ်ီးေတာ္ ေခြၽးမေတာ္ခ်င္တဲ့အထဲ စံပယ္လည္းပါသည္။
"မဟုတ္ရပါဘူးဟယ္ ႐ြာဦးေက်ာင္းဆီသြားမလို႔ပါ"
"ဪ ဟုတ္ကဲ့ ဒါဆိုသြားပါဗ် "
"ေအေအ သြားၿပီ အရမ္းႀကီးလည္းဆိုးမေနနဲ႕အုန္း "
နဖူးကိုေတာက္ၿပီးေျပာသြားတာမ်ားမသိရင္
သူ႕ေမာင္မွတ္ေနလားဘဲ ဒီအမလဲ ပုံတိုင္းသူငယ္ခ်င္းလို႔ေျပာမရ ဆရာႀကီးလုပ္တက္တာ ႏွစ္ေယာက္အျပင္မရွိ။
လမ္းက အရင္တုန္းက႐ြာေတြလို မုန႔္လင္မယားလုပ္တဲ့ခြက္လို လမ္းေတြမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေျမကညီေနတာမို႔ ပုံတိုင္းတစ္ေယာက္ စက္ဘီးစီးတာ ေခ်ာေခ်ာေမႊ႕ေမႊ႕သာ နင္းနိုင္၏
ျခင္းထဲမွာလည္း ႏွစ္လုံး ခ်ိဳင့္ေလးနဲ႕အတူ
ဝတ္စားထားတဲ့ပုံစံကလည္း ဘုရားပြဲရွိလို႔သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္လာသည့္ပုံစံ
အိကၤ်ီအျဖဴနဲ႕ ပုဆိုးအနီကြက္ေလးကိုလည္းရွည္ရွည္ေလးဝတ္ထားလို႔ေန၏
ဒါက အခုမွဝတ္တာမဟုတ္ဘဲ ပုံတိုင္းက နဂိုတည္းက လူႀကီးဆန္တာမို႔ အၿမဲဝတ္ေနက်အတိုင္းသာျဖစ္သည္။
အခုလည္း ျမင္ခ်င္တဲ့သူ႕ကိုေတြ႕ရေတာ့
စက္ဘီးကလည္း auto ရပ္သြားသည္။
"ရာခ်ီ "
"ဘာလဲ လာျပန္ၿပီေနာက္တစ္ေယာက္"
"ကိုယ္နဲ႕ ေန႕လည္စာအတူတူလိုက္စားမလား"
ငါ့မ်ားေန႕လည္စာ ငတ္ေနတဲ့လူအတိုင္းဘဲ
မစားခ်င္တာလည္းမဟုတ္ေပမယ့္ ႐ုတ္တရက္လာေခၚေတာ့လည္းစားခ်င္သည္။ အထူးသျဖင့္ ပုံတိုင္းေကြၽးတာဆို ဂ်ီးေတာ္ျမၾကည္ရဲ႕ လက္ရာဘဲျဖစ္လိမ့္မည္။
နဂိုတည္းက မိန္းမယူမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဟင္းခ်က္ေကာင္းတဲ့ ေယာကၡမ ရွိမွယူမယ္ဆိုတဲ့ ရာခ်ီနဲ႕ကြက္တိ။
ဒါေပမယ့္လည္း မူလိုက္အုန္းမည္ မာနေတာ့အထိမခံ။
"မစားပါဘူးသူမ်ားဟာေတာင္းစားမယ္႐ုပ္ထင္ေနတာလား "
ဟုတ္တာေပါ့ ဒီေကာင္ေလးက ဘယ္ေတာ့မွေအာက္က်ခံတဲ့ေကာင္ေလးမဟုတ္မွန္း
ပုံတိုင္းေကာင္းေကာင္းသိပါသည္။
သူမ်ားဟာကိုရိုးရိုးေတာင္းစားဖို႔ေနေနသာသာေခြးဘဲျဖစ္ခံမယ့္ေကာင္ေလး။
ေခြးေကြၽးမယ့္ဟာကိုလုစားတာကလည္း
တကယ့္ကို ကေလးေပါက္။
အဲ့ေန႕ကလည္း ေခြးကိုအတူတူေကြၽးၿပီးကုသိုလ္ယူမယ္ဆိုၿပီး ျပန္လွည့္လာေပမယ့္
ေခြးေလးကသူကိုယ္တိုင္သာျဖစ္ၿပီး သူႀကီးအဝကိုက္စားေနတာမ်ား။ဒါကိုသာေျပာလိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရွက္သြားမလဲ။
"မထင္ပါဘူး တကယ္မစားဘူးလား"
"မစားဘူး"
"တကယ္ေနာ္"
"အင္းမစားဘူး"
"ဒါဆိုကိုယ္သြားၿပီေနာ္"
"..."
"ကိုယ္အေမက မင္းကိုေကြၽးခိုင္းတာ မင္းသာမစားရင္ ကိုယ့္အေမစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေတာ့မွာဘဲ"
"ဂ်ီးေတာ္ေကြၽးခိုင္းတာလား "
"အြန္းေလ"
"ဒါဆိုရင္စားပါမယ္ေလ ဂ်ီးေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာဆိုးလို႔ေနာ္ "
"ဟုတ္ပါၿပီ မင္းသေဘာပါ"
စက္ဘီးဖင္ထိုင္ခုံကို လက္ျပလိုက္တာဖို႔
ရာခ်ီလည္း အတူတူတက္စီးသြားရင္း
အေပါင္ဆိုင္သို႔သြားေန၏
"ဂ်ီးေတာ္က ၾကက္ေၾကာ္ထည့္ေပးလိုက္တာလား"
"အင္းမင္းႀကိဳက္မယ္ထင္လို႔ကိုယ္ေၾကာ္ခိုင္းလိုက္တာေလ"
"ဘယ္ႏွတုံးပါတာလဲ"
"သုံးတုံးပါတယ္ စိတ္ခ်ပါ ကိုယ္မင္း ႏွစ္တုံးေကြၽးပါ့မယ္"
"ေအးၿပီးေရာ "
"အခုေတာ့ကိုယ့္ကို ေသခ်ာကိုင္ထား
အေရွ႕မွာ သစ္ျမစ္ကႂကြေနတာ"
"ေယာကၤ်ားေလးပါ ဒီေလာက္ကေတာ့ေအး အာ့"
"ကိုယ္ေျပာသားဘဲေသခ်ာကိုင္ထားပါလို႔"
ေျပာရင္းနဲ႕ဘဲ သစ္ျမစ္ေပၚက ျဖတ္ရတာမို႔
ပုံတိုင္းရဲ႕ ခါးကို မသိလိုက္တဲ့အခ်ိန္အတြင္းဖက္မိ၏ ဖက္တဲ့သူကမသိေပမယ့္ ဖက္ခံရတဲ့ သူကေတာ့ ပီတိအျဖာျဖာ။
"စားလို႔ရၿပီ စားေတာ့မလား"
"စားေတာ့မယ္ ဆာေနၿပီ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ "
ထမင္းခ်ိဳင့္ကိုဖြင့္မွေတာ့ ရာခ်ီရဲ႕မ်က္ႏွာက မီး႐ူးမီးပန္းေပါက္ေနသလိုေတာက္ပသြားေတာ့၏
"ေမႊးလိုက္တာ "
"ထမင္းေရာစားအုန္းမလား ကိုယ္ထည့္ေပးမယ္"
"မစားေတာ့ဘူးငါၾကက္ေပါင္ဘဲစားခ်င္တာ"
"ဟုတ္ပါၿပီ ဝေအာင္စား "
ပုံတိုင္းရဲ႕ထမင္းပန္းကန္မွာဘဲ
ထမင္းအခုထိမေလွ်ာ့ဘဲ ရာခ်ီစားေနတာကိုမ်က္ေတာင္မခက္ၾကည့္ေနမိ၏
တကယ့္ကို ရန္ေထာင္တာကလြဲရင္ ကေလးေလးအတိုင္းပါဘဲ ၾကက္သားႀကိဳက္မွန္းသိရင္အရင္ထဲက ေကြၽးျဖစ္ပါတယ္။
"ငါ့ႏွစ္တုံးလုံးစားတာကိုေတာင္ကုန္သြားၿပီဘဲ"
ရာခ်ီတစ္ေယာက္ က်န္တဲ့တစ္တုံးကိုပါေမွ်ာ္ေနတာကို ပုံတိုင္းသတိထားမိတာေၾကာင့္
"က်န္တဲ့ဟာပါ စားလိုက္ေတာ့ေလ"
"မစားပါဘူး ကိုယ့္ဟာကိုစား"
"မင္းစားခ်င္တယ္မလားစားပါ ကိုယ္ကရတယ္"
"ငါသူမ်ားကိုယ္တာကိုေတာ့ မလုစားတက္ပါဘူး အခုလည္းဝၿပီ ေနာက္မွအေမ့ကိုေၾကာ္ေကြၽးခိုင္းေတာ့မယ္ "
"အင္းအင္းသေဘာ"
"ဒါေပမယ့္ အေမေၾကာ္ရင္မေကာင္းဘူး ဂ်ီးေတာ္ဘယ္လိုေၾကာ္တာလဲ ငါ့ကိုေျပာျပပါလား"
"ပုံတိုင္းငါပစၥည္းေပါင္ခ်င္လို႔"
ဆိုင္ကိုလူလာတာေၾကာင့္ ရာခ်ီကို ခနေစာင့္ခိုင္း၍
"ဘာေပါင္မွာလဲ "
"နာရီပါ ဒီဟာေလးျဖစ္နိုင္ရင္ 9000 ေလာက္ေတာ့ေပး ဒီဟာက 30000 ေလာက္ေတာ့ေဈးရွိတယ္ "
"9000မ်ားတယ္ 8000ဘဲေပးမယ္ ယူခ်င္ယူမယူခ်င္သြားမတားဘူး "
" ကဲပါေပးေပး "
"ဟုတ္ၿပီေရာ့ "
ပိုက္ဆံ ငါးေထာင္းတန္နဲ႕တစ္ေထာင္တန္သုံး႐ြက္ကို ထုတ္ေပးလိုက္ေပမယ့္ ရာခ်ီက ငါးေထာင္တန္ကိုအျမန္ဆြဲယူ၍
"30000တန္ကို 8000ဆိုေတာ့မ်ားတာေပါ့ကြ
ခင္မ်ားဟာက သံႀကီးထင္တယ္ သံေခ်းေတြေတာင္တက္ေနတာ "
"ေရနည္းနည္းဆိုသြားတာလို႔ပါ "
"ဒါဆိုေရမဆိုေအာင္လုပ္ေလ.. "
ကိုယ့္ထက္ေတာင္ေဈးကိုင္ေတာ္တဲ့ရာခ်ီ့ကိုဘဲ လက္ပိုက္ၿပီးသာၾကည့္ေနမိ၏
"ေပးပါကြာ 7000 ဘဲေပးေတာ့ "
"မ်ားတယ္ 3000 ဘဲယူ "
"ဘာကြ မတန္မရာေဈးနဲ႕ "
"ဘာမတန္တာတုန္း 10000 တန္လာေပါင္ရင္ 1000 ေဈးရတာပုံမွန္မဟုတ္ဘူးလား
ပုံတိုင္း ေျပာအုန္း မဟုတ္ဘူးလား"
"မဟုတ္ဘူးရာခ်ီရဲ႕ အဲ့တာ ေငြတိုးကိုေခၚတာ 10000ေခ်းရင္ 1000 အတိုးေပးရတဲ့ တစ္ဆယ္ထိုး"
"ေအာ္ဟုတ္လား ဒါေပမယ့္လည္း 5000 ဘဲယူ "
"ေပးေပးမင္းက တစ္ခိုင္စြန္းထက္ေတာင္အျမတ္ႀကီးစားတာတဲ့ေကာင္ "
5000 တန္ကိုသာေပး၍ ေဘာင္ခ်ာကိုပါ ကိုယ္တိုင္ျဖတ္ေပးလိုက္ၿပီး
ပုံတိုင္းကိုလည္း ၾကည့္လိုက္ေသး၏
ေတြ႕လားငါေတာ္တယ္ ဆိုတဲ့ ဒီဇိုင္းနဲ႕။