CHAPTER THIRTY-THREE
"Buntis ka Alyzza?" Mama asked for the second time.
Unti-unti ko hinanap kung saan nanggaling boses na 'yon. Lumingon ako sa bandang pinto para tignan si Mama.
When I looked at her, the world seemed to fall on me. My world slowly stopped spinning. I do not know. I don't know how to feel. I covered my mouth to control my screams.
I didn't know what to do. I didn't know what to say. I don't know what my heart and mind are running. I'm scared because until now I haven't been able to prove anything and then I'll show up pregnant.
Kinakabahan ako baka saktan na naman ako—kami ng anak ko.
"Ano ba, Alyzza?!" She almost shouted at me.
Hindi ako masagot. Hanggang ngayon ayaw tumigil ang pagbuhos ng luha ko.
I bit my lower lip, "M-Ma. . .bakit naka-wheelchair ka? Anong nangyari?"
I refused to answered her questions. Hindi na importante iyon. My whole body was shaking because of self-blaming, pain, and confusion. I want to cry a lot. I want to scream to ease my burden.
Si Mama nakaupo ito sa kaniyang wheelchair habang si Bryan ang nagtutulak papunta sa harapan na'min ni Ate Kissha. Ang laki ng pinayat niya. Everytime I watch her, it hurts me twice as much.
Sana ako na lang ang nasa sitwasyon niya.
"M-Mama, bakit?" My tears continuously falling to my cheeks.
Umiwas ng tingin si Mama sa akin tila ayaw niya sabihin ang totoo.
Hinarapan ko si Ate Kissha, "Ate, ano'ng nangyari kay Mama? Bakit hindi mo sinabi sa akin?"
She avoided my glance, "Ayaw ni Mama ipasabi sa'yo. . . baka raw magalala ka raw,"
I chuckle from the pain. "Dapat sinabi mo, Ate! Nanay ko 'yan, malamang magaalala ako. . ."
I bit my lower lip, shaking my head, "B-Bakit. . . Bakit parang pinaparusahan niyo ako?"
Binalingan ko ng tingin si Mama, humahagulgol, "M-May karapatan ako malaman ang kalayagan mo. . .Mama ko kayo, eh. . .nanay ko pa rin kayo kahit pinalayas niyo ako noon! K-Kayo pa rin ang pinakamamahal kong nanay. . ."
Tinignan ko si Mama na nakayuko. Tanging iyak lang nang iyak si Mama. Nanay ko pa rin siya, eh! Kahit anong mangyari siya pa rin Nanay ko.
Bakit pinagdamot nila?
Eh 'di sana nakatulong ako.
"A-anak. . ." Mama shattered.
One word.
Isang salita na matagal ko na gustong marinig. Isang salita na gustong gusto ko lumabas sa kaniyang labi na taos puso.
I smiled painfully. It looked up at me, looking at me very broken.
I came even closer to her, I knelt in front of her so that we were equal. Umiiling-iling lang ito habang patuloy pa rin humahagos ang luha niya.
"Anak, a-ayaw ko malaman mo kasi. . .hiyang-hiya ako sa'yo. . . lahat ng pananakit ko sa'yo, lahat ng mga salita binitawan ko, hindi ko mababawi iyon. . . Nabulag ako sa pagkawala ng Papa mo, anak. . .ikaw ang sinisi ko baka mabawasan pero, hindi, nagkamali ako. . . buong akala ko, mawawala ang sakit, pero hindi. Mas lalo lang lumalala, kaya simulang nawala ka, ikaw hinahanap ko. . .nagsisisi na ako, anak. . . Hiyang-hiya ako sa'yo. . .patawarin mo ang Mama mo, Lyy. . ." Hagulgol ni Mama.
She cupped my face, still crying. I can clearly see every pain, and regret in her eyes.
I smiled at her, wiping her tears on her cheeks using my index finger.
"M-Mama naman, e. . . dapat ko pa rin malaman. Dapat sinabi niyo pa rin sa'kin baka sakali nakatulong pa 'ko. . . Mama, ano bang nangyari sa'yo?" saad ko sa kaniya, umiiyak pa rin sa harapan niya.
"Anak, na-mild stroke ako kinabukasan noong pinalayas kita. I tried to find you on the road maybe you were sleeping there. . . I'm so worried about you, I'm so frustrated in looking for you. Kahit sobrang tirik ang araw, laban pa rin ako sa paghahanap, pero paggising ko nasa hospital ako, hindi ako makagalaw ng maayos, hindi ako salita ng makapagayos. And the doctor said, tinamaan akong mild stroke. . ." She wiped her tears, closed her eyes and let out a deep breath.
"Until your sister Kissha told me that you and Kenzo are together at his house and you seem to be happy with Zack. . .T-That's why, I really let you go, I'm happy, eh. . .Because my daughter is happy," Mom explained.
Patuloy pa rin ako sa pagiyak. Hindi ko alam ang gagwin ko pero tanging pakikinig lang ang naging nagawa ko ngayon. I want to know. I want to know everything. Kakainis! Ako na lang sana naghihirap, h'wag lang sila.
"Si Zack ang tanging tumulong sa amin. . . Natutuwa nga ako sa tuwing nagsusumbong sa siya akin noong exam mo, akala mo nag-date sila ni Kissha, pero hindi, kasama rin kami ni Bryan"
I saw my mama's eyes happy. Napangiti ako nang maliit. Matagal ko na gusto makita sa kaniya 'to. Ngiting walang peke.
"Si Zack? Siya ang tumulong sa inyo? Paano?" I asked my Mama. "Nakakahiya."
Magsasalita na sana si Mama ngunit naunahan siya ni Ate Kissha.
"Oo. Kapag 'di kayo nagkikita, madalas siya rito. Gago rin 'yong lalaki mo, gusto niyang tumulong dahil sa nangyari sa inyo ni Mama. Tapos, noong birthday mo, isu-suprise ka niya sana sa bahay, bahay nina Zack, naroon kami nina Mama, ngunit may nangyari ang 'di maganda,"
Lumapit si Ate Kissha, may nagbabadyang luha sa kaniyang mga mata. She smiled painfully at me.
"Kerson did that?" I shattered. My voice trembled as I found out.
Seriously?
Ginawa niya iyon?
Bakit?
"Oo, anak. . .gusto ka maging masaya sa araw na iyon, at napaaga ang flight niya papunta sa ibang bansa, kaya ginawa niya talaga ang lahat sa araw ng kaarawan mo. He made an effort to go to the electrical company to turn off the lights in every house even for five minutes to surprise you. . .Zack helped us a lot."
I shook my head. I can't handle it all. I can only cry now. I'm still a mess. Wala ako masabi tungkol kay Kerson. Natatameme ako. He's perfect for us.
"I'm sorry, Mama. . . Patawarin niyo po ako, Ma. . .hindi ko po sinasadya na mawala si Papa at 'di ko rin gusto mawala siya sa'tin. . ."
She kissed at me in my forehead. Tagal ko na gusto maramdaman ang pagmamahal ni Mama. I felt Mama's two hands on my back, and that's when I also realized that I hadn't felt that from her for so long that it wasn't enough for me to pull away.
Sarap sa pakiramdam.
"Shush. . . Don't say that, ako dapat maghingi ng kapatawaran. I'm really sorry, anak," Mama looked at me in the eyes.
"Babawi si Mama sa inyo lalo na sayo, Lyy," tinignan kami isa-isa ni Mama.
Napatulala ako sa kay Mama, sobrang sarap pagmasdan ang ngiti niya. Sobrang maluwalas sa kaniyang mukha. Sana magtuloy-tuloy ang pagaayos na'min ni Mama.
"Lyy, totoo ba?"
Dahan-dahan ang pagtatanong ni Mama.
Nagkunot-noo ang ginawa ko sa kaniya, "Ang alin po, Ma?
I heard her soft laughed, "Na magkakaroon na akong apo?"
Ito na siguro ang tamang oras para sabihin sa kaniya. He'to naman ang pinuntahan ko, eh—na sabihin na magkakaroon siyang apo—na magkakaroon na akong anak.
Napatingin ako matagal sa kaniya, hindi alam kung sasabihin ko ba sa kaniya o hindi, pero bandang huli, dahan-dahan ako tumango sa kaniya.
Pagtango ko, nakita ko ang mga mata ni Mama na may magbabadyang luha sa kaniyang mga mata.
"Sa wakas! Magiging lola na ako!" Masayang saad ni Mama.
I nooded, my tears kept flowing, not because of pain, not because of hatred, not because of the past, but I feel so happy.
What I thought was wrong that Mama would not accept me and my child.
Tanggap niya kami!
Anak, isa kang blessing kay Mommy mo!
"At magiging lolo na si Papa!" Natatawang kong sabi.
Niyakap muli ako ni Mama na sobrang higpit na higpit. She caressed my back to comfort me.
"Sino ang ama niyan, Felix?" Biglang tanong ni Ate Kissha. "Si Zack ba talaga?"
Unti-unti ko niluwagan ang pagkayakap na'min ni Mama, tiningnan ko muna si Mama, at binigyan akong malapad na ngiti.
"Uhm. . .Oo. Hindi niya rin alam," kinakabahan kong sabi. "Nakikiusap ako, h'wag niyong sabihin sa kaniya,"
She crossed her arms into chest, "Dapat niya malaman 'to. 'Di ba aalis na siya bukas? Dapat niya nang malaman as soon as possible para maging aware siya!"
I bit my lower lip. "H'wag ngayon. Mahirap ang sitwasyon na'ming dalawa,"
Ate Kissha chuckle sarcastically. "Mas magiging mahirap ang sitwasyon niyo kapag pinatagal mo pa ang paglilihim mo! Niloloko mo ang tao, Lyy! Binubulugan mo na ang tao! Ginagawa mong tanga si Zack—"
"Kissha!" Mama shouted at her. "Kapatid mo 'yang sinasagawa mo!"
Tumawa ito ng mapait, "So, mali ko pa?! Tinatama ko lang naman ang magaling kong kapatid, Ma!"
Humarap ito na sobrang galit ang mukha. "Sino magtatayong tatay niyan? Sino magsususento sa mga gastos ng anak mo, Lyy?! Hindi na kaya ni Mama sa mga gastos na 'yan, kita mo naman ang sitwasyon na'min, eh,"
"Ako bahala sa lahat. Sisiguruduhin ko hindi kayo maglalabas ni piso sa bulsa niyo. . .basta h'wag niyo lang sabihin kay Kerson 'to,"
I stood up from my seat and faced Ate Kissha. My body is weak. My legs were shaking because I was so afraid that Kerson might find out. I don't want to be a hindrance to him.
I can deny everything for Kerson's dream. Kaya ko itago ang lahat para makuha niya ang matagal niyang inaabot.
Lumapit ako sa kaniya, tiningnan sa mata na puno na pakikiusap.
"P-Please. . ." I whispered. "Please, ate. . . I don't want to be the reason why he can't fulfill his dream. . ."
"But—" I cut her off.
I closed my eyes, biting my lower lip. I slowly kneel in front of the ate Kissha. Tears kept flowing in my eyes. I didn't know what to do right now. I can kneel before her, I will.
"A-Ate, nakikiusap ako. . .Don't tell him. Please. . . Hindi siya handa magkaanak. Wala siyang plano magkaanak. . .Gusto niyang maging Chef, iyon ang pangarap niya, ate! Iyon ang gusto ni Kerson! Siya raw mismo magluluto sa magiging asawa niya. . .maging anak niya. . ." My voice cracked. "A-ayoko. . . sirain iyon,"
Pangarap ni Kerson iyon!
Hindi ko alam kung kilala pa ako sa pagbalik niya.
"K-Kaya Ate, sana maintindihan mo. Please, understand our situation. . ." my voice trumble because of the pain I had. "Ibigay mo na 'to sa akin. . .aalis na siya bukas, kaya h'wag mo na sabihin,"
Hindi ko alam kung ano pa bang paliwanag ang gusto niya marinig. Isa lang rason ang alam ko kung bakit ayaw ko sabihin dahil—ayoko masira ang matagal niya nang pinapangarap.
Malapit na siya, pipigilan ko pa ba?
Hindi!
Unti-unti lumuluhod si Ate Kissha para pantayan ako at itayo sa pagkakaluhod ko sa kaniya.
"Tumayo ka na d'yan," mahinang saad ni Ate Kissha.
"Hindi na. Hindi ko na sasabihin basta alagaan mo 'yang pamangkin ko," natatawang sabi nito.
Biglang sumilay na ngiti sa aking labi nang marinig ko iyon. I can't believe it! Grabe, totoo ba 'to?!
Sa pagtayo ko ay dali-dali ko siyang niyakap na mahigpit. I closed my eyes para makaramdam ang yakap nito. Naramdaman ko na lang ang paghaplos ni Ate Kissha sa aking likod.
"Please forgive me, Lyy," her voice cracked. "I became blind. I became deaf. I became selfish, now you will have a child, there is nothing I can do but support you two,"
I broke away from the hug, looked at her with a smile.
"It's fine. I've forgiven you, as long as you don't fight me again, huh?" Like a child whining.
Ate Kissha nodded, "Of course!"
"Bati na tayo?" I asked her.
Inirapan niya ako bago sumagot. I heard her chuckle. "Bati. Basta maglalaro pa tayo ng tagu-taguan, ha?"
I laughed at her because she was teasing me. I just shook my head because of the expectation but to be honest, I missed playing with her because Ate Kissha was the only one we played with when we were kids.
I hugged her again, now my smile was too wide. I can't imagine that everything will be okay. My child is truly a blessing.
"Sali kami, ate!" Masiglang ani Bryan.
Napabitaw kami ni Ate sa pagkakayakap at tinignan sila. Nagkatinginan kami bigla at nagtawanan, sabay apir sa isa't isa.
"Nagseselos na ako," tila naging malungkot ang boses ni Mama.
"Nagseselos ang Mama ko sa sarili niyang anak," saad ko.
Lahat kami ay nagsitawanan ng malakas tila wala namg bukas. Sobrang gaan sa loob. Sobrang gaan sa pakiramdam na wala nang bigat.
Habang tumatawa sila ay pinagmamasdan ko sila, sobrang sarap pakiramdam na nasisilayan mo na ang mga ngiti at tawa nila na walang pilit, na walang peke, lahat totoong tawa at ngiti.
Kahit gaano kahirap ang buhay, sila pa rin ang pamilya ko.
Sa dagok ng buhay mas pinili kong magpatawad. Mas pinili kong mahalin sila kahit minsan nakalimutan nila ako—pamilya ko sila, e.
"Group hug!" Bryan shouted.
I nodded and saw Mama smiling at me.
"I love you, anak," she mouthed the word without making any noise.
The next day, I slept with Mama because it was so late that we were okay. The four of us, Mama, Bryan, and Ate Kissha, slept in the living room because they wanted us to sleep next to each other. Tagal na rin ang huling tulog ko rito. I smiled at them.
Pagmulat ng mga mata ko ay tumayo na ako sa pagkakahiga ko para mag-prepare na lulutin para sa breakfast. Nilabas ko lahat ang mga lulutin ko sa refrigerator. Nang matapos na ako nagluto ay nilapag ko na sa lamesa upang sabay sabay na kami kumain. I cooked a fried rice, hotdogs, tocino and eggs.
"Alyzza, dapat ginising mo ako," sabi ni Ate Kissha, nagkakamot ng mata at kakagising lang.
I smiled. "Maliit na bagay. Na-miss ko rin 'to,"
Umupo ako at sinundan ko ng tingin si Ate na patuloy pa rin siya nakatitig sa akin.
"Ate," tawag ko sa kaniya.
"Sigurado ka na ba?" She smiled at me.
Tumango ako bilang sagot niya. Kahit hindi kumpleto ang tanong nito, alam ko na kung sino tinutukoy niya at kung ano ang sasabihin nito.
"Kahit aalis na siya ngayon?"
I avoided looking at her. I bit my lower lip. I don't know what to answer.
"Maybe. Siguro. Baka," I responded. "Hindi ko alam. That's his dream, eh. I don't want to be selfish with him for the dream he wants. I don't want to destroy what he's wanted to achieve for a long time."
Umupo ako ng maayos at tinignan siya. "I already love him, so I'll do everything to be successful,"
She moved her chair closer to me. She tapped my shoulder.
"I know. You wouldn't do that if the person wasn't with you," she caressed my hair while staring at me. "I support you. Just don't regret what you did,"
I licked my lips and gave him a big smile. "I will never regret it."
She hugged me tightly. It feels good to have an older sister who can support you. I know she worried about me.
She was about to stand up but I grabbed his hand.
"Thank you, Ate!" I whispered.
"I love you," Ate Kissha murmured, winking at me.
After that deep conversation with Ate Kissha, Mama and bunso also woke up. We also ate together at the dining table. Our day was peaceful, we talked a lot about our lives, past months about what we've been through.
Kerson:
Dress up, Aly.
Kerson:
In ten minutes, nad'yan na ako.
I didn't know what to do now. If I go with him, it's like killing myself. I love him but—I need to do such things.
That's his dream! Ayoko maglaho ang lahat dahil buntis ako.
Hindi p'wede!
Mahal ko siya pero kailangan kong takasan at itago ang katotoohanan.
Ilang minuto ako natunganga sa kisame, nagiisip kung kaya ko bang mawala siya. Unti-unti na siya napapalayo sa akin. Unti-unti na siya nawawala sa tabi ko.
Me:
Alright.
I responded to him, my fingers trembling on the keyboard as if something held me back.
After a refreshing shower, I chose to wear a simple maroon dress. I slipped into the nude sandals that Kenzo had gifted me last night. Since I had informed Mom that I'd be spending the night here, I went home with her earlier to grab a few essentials.
As I was about to descend the stairs, a familiar voice echoed from the kitchen. It wasn't surprising if it was him. Though my belly had subtly grown, I made sure it wasn't too noticeable, especially for my friends, particularly Kerson. I've been having monthly check-ups, and just yesterday, I had an ultrasound. Perhaps later, I'll retrieve the printed copy to share the news.
Gago kasi si Kenzo, gusto niya h'wag ko muna tignan sa monitor para mas surprised ang reactions ko. Kaya ayun, habang niu-ultra sound ako ay natakip ang mata gamit ang panyong dala niya. Ang doctor dapat magsasabi tungkol sa anak kaso, pabida si Kenzo!
Silang dalawa na lang daw magusap ang doctor.
Ako ang buntis pero nililihim sa akin!
"Lyy, bumababa ka na," tawag sa akin ni Ate.
Binitawan ko ang suklay na hawak ko at lumabas na sa kwarto. Habang naglalakad pababa ay rinig na rinig ang tawanan nilang lahat dito. Sa bawat tawa nila ay nagiging magaan ang loob ko, 'di tulad noon, halos inggit at sakit ang nararamdaman ko.
"Nandito si Zack," turo ni Mama kung nasaan si Kerson.
"Hi," he raised a hand and waved, a hint of embarrassment on his face.
"Hello," I replied with an awkward smile.
I was about to say something when Kerson chimed in.
"I came straight here because Kissha said you are here," he explained.
I simply nodded, eager to start our meal so Kerson and I could head to the airport. There was still time, and I didn't want him to risk being late.
As we settled at the dining table, a sudden loud knock echoed through the door. Tangina naman 'to, pusta ako si Kenzo 'yan.
Panira ng araw, e!
Akmang tatayo na ako nang bigla tumayo si Ate Kissha para siya na lang magbukas ng pinto. Hindi na ako nagpumilit pa. Nagpatuloy lang ako sa pagkain nang marinig ang sigaw ni Kenzo mula sa sala.
"Alyzza! Magpakita ka, tangina mo!" He almost shouted jokingly.
"Hoy! Nasa pamamahay kita!" Mataray kong tugon.
Inirapan ko siya nang makita ko siya maglalakad mula sa sala, hinihintay ako. Tumayo ako sa kinauupuan ko para harapin siya.
"Ultra-sound, oh," he exclaimed, spreading his arms to hand me the paper.
My eyes widened, and I quickly signaled him to lower his voice. Kerson was here, and he shouldn't know about this.
Nervousness crept over me as I wondered what Kenzo might be thinking or doing in this moment.
"H'wag kang maingay, tarantado ka!" I whispered.
Hinihila ko siya palabas ngunit nanlalaban ang gago.
"Wait, kakain muna ako, gutom na ako, bhie," Anas pa nito.
"Mamaya na 'yan." Diin kong sabi.
"Maawa ka sa'kin, Lyy," aniya.
"Sabing h'wag maingay, kulit mo rin 'no?" Inirapan ko siya.
"Alam na naman nila na buntis ka 'di ba?" He asked.
Tumango ako sa kaniya.
"That's good! Babatiin ko lang siya,"
Naglakad lang siya papunta sa kusina. Tangina, hindi ko alam ang gagawin ko sa kaibigan ko.
"Hi, Tita!" Kenzo greeted my Mama.
Tumango at ngumiti lang si Mama dahil puno ng pagkain ang bibig niya.
"Congrats! Buntis si Lyzza magiging lola ka na, Tita!" Malakas na sigaw niya.
My eyes widened at his loud revelation, and his infectious happiness filled the room. Nervously, I glanced at Kerson, feeling my heart pound rapidly. I was at a loss, unsure of how to handle this unexpected situation. Kerson's surprised and confused gaze met mine.
"A-Aly, is it true?" Kerson called my name, his voice filled with shock. He couldn't believe what he just heard, and his eyes widened in disbelief.
N A M E L E S S G U Y 2 5