Selam ilk öncelikle bir şey söylemek istiyorum acemi bir yazar olduğum için bazı yerlerde hatalarım olabilir veya anlam bozukluğu olabilir lütfen dikkatinizi çekerse yorumlar kısmında belirtin kendimi düzeltmeye çalışacağım 💓💓İyi okumalarr✨
Selam ben Yağmur.Hayatımda 4 kez okul değiştirdim.Maalesef hep sınıfta sevilmeyen kız ben olurum yani genelde hep öyle olur ve beni dışlarlar ama ataman kolejinde tam tersi olacak gibi duruyor.
Ataman kolejinde sıradan bir günümdü.Yani yine sıkıcı bir okul günündeydim.Derslerden nefret ediyorum ,okuldanda,sınıftaki ucubelerdende..pardon,son kelimemi geri alıyorum bu sınıfımdakiler bir tık daha aklını kullanabiliyor gibi duruyor.Ama hayatımdaki bütün şansımı burda kullanmış olabilirim.Çünkü yanımda okulun en çekici en yakışıklı erkeği Emir Yılmaz oturuyordu o kadar yakışıklıydı ki gözlerimi ondan alamıyordum.Biranda Emir bana döndü konuşmaya başladı "Selam.Ben Emir yıl boyu seninle birlikte oturacağız şimdiden sevilmemek istemem" dedi ve hafif tebessüm etti bende karşılık vererek "Selam bende Yağmur." Dedim ve önüme döndüğümde kalbim 2 kat daha hızlı atıyor gibiydi.Neden bu kadar heyecanlandığımı bilmiyorum.Hocanın sınıfa girmesiyle sınıftaki konuşma durdu ve herkes ayağa kalktı.
***
Son derste bittikten sonra çantamı toplamaya başladım.
"Yağmur,seni eve bırakmamı istermisin?" O kadar heyecanlanmıştım ki yerimde duramıyordum.Sonra konuşmaya başladım.
"Şey yani Teşekkürler.Bir sakıncası yoksa bırakırmısın? Çünkü evim biraz uzakta, sakın yanlış anlama." Dedim ve gözlerinin içine baktım bal renginde olan gözleri o kadar güzeldi ki bakmaya doyamamıştım.
"Yok sıkıntı değil bırakırım"
"Sağol" dedim.Çantamı toparladıktan sonra Emirin arabasına yürümeye başladık.Arabaya bindik ve evin yolunu tarif ederken birden yüzüme baktı. "Ne oldu bişey mi yaptım?" Dedim suçluluk duygusuyla. "Evet yaptın"
~Ne yaptık yağmur?~
~Bilmiyorum iç ses!~
"Ne yaptım?"
"Kalbimi çaldın.." dedi çok sessiz söylediği için neredeyse duyamayacaktım. O an nutkum tutulmuştu.Çok şaşkındım Daha okul başlayalı 1 hafta olmamıştı.
Boğazımı temizledim ve kısık bir ses tonuyla konuşmaya başladım. " Ne yalan söyliyeyim,sende beni büyüledin resmen."
~Kızım sabah kahvaltıda yürek mi yedin sen?~
~Sus iç ses!!~
Utançtan yanaklarım kıpkırmızı olmuştu o kadar utanıyordum ki yer yarılsada içine girsem dedim bir ara kendi kendime.Sonra bir anda Emir konuşmaya başladı.
"Sana bir şey teklif edeceğim ama kabul edermisin o sana kalmış.Amacım kötü bir şey yapmak değil.Bugün tabi sanada uygunsa benim evime gelebilirsin vakit geçiririz,ders çalışırız,istediğin herşeyi yaparız."
~Neee,Yağmur kabul etttt hadi böyle fırsat bir daha eline geçmezzz yağmur hadi.KIZIM SENDE EMİRDEN HOŞLANIYORSUN KABUL ET ARTIK ŞUNU ÇILDIRTMA BENİİ~
"Yok..Yani sağol ama evde biraz işim var.Teşekkürler."
"Tamam sıkıntı değil."
Emir o anda ani bir fren yapınca sarsıldım.Etrafıma baktığımda gördüğüm kişiyle şok oldum.Gördüğüm kişi benim hayatımı karartan adamdı.Emir sinirle arabadan inince bende inmek zorunda kaldım.İşler çok karışıcak gibi duruyordu.Biranda konuşmaya başlayınca bana baktılar. "Baba senin burda ne işin var"dedim sinirle.
"Bu adam senin baban mı?"
İstenmeyen cümleler döküldü ağzımdan. "Evet babam.." Dedim iç çekerek. Kahrolası pislik adam lafa atladı.
"Kızım?Kim bu?!Açıklar mısın?"
"Çok mu umurunda?"anlamamış bir yüz ifadesiyle bana bakınca tekrar ettim. "Çok mu umurunda?!" Hala bana öyle bakınca konuşmaya devam ettim "Neyi anlamadın?Bekle sana daha detaylı anlatayım belki hatırlarsında biraz utanırsın!Diyorum ki yıllar önce annemle beni terk etmeden önce düşünecektin.Neden şuanda herşey yolundaymış gibi bana davranıyorsun?Şimdi mi geldi kızının olduğu aklına."Emir bana şaşkınlıkla bakıyordu.Açıkçası bunları söyleyince birazda olsa rahatlamıştım.
"Kızım ben..ben çok pişm-"Sözünün bitmesini beklemeden
"Son pişmanlık fayda etmez."dedim.Sonra Emire dönerek. "Gidebilirmiyiz AŞKIM" özellikle aşkım dedim çünkü şuanda hiç babamla uğraşacak gücüm yoktu.Ardında arabaya bindik.Emire döndüğümde hala bana bakıyordu benim ise gözlerim dolmaya başlamıştı.
Emir bana bakıp "İyi misin" dediğinde gözümden bir yaşın firar ettiğini hissettim.Elimle yüzümü kapatıp ağlamaya devam ederken,sırtımda hissettiğim Emirin eli ile duraksadım.Emirin gözlerine baktığımda,eliyle göz yaşlarımı sildi.Şaşkınlıkla ona bakakaldım.Cevap vermeden önüme döndüm.
***
"Seni evine bırakmamı ister misin.Aile olaylarına çok fazla karışmak istemem.Ama istersen bana içini dökebilirsin."
"Teşekkür ederim "
"Rica ederim, yardımcı olmaya çalışırım bişe olursa."
"Tamam sağol"dedim ve yolu tarif etmeye başladım.10 dk sonra benim evimin önündeydik.Emir konuşmaya başladı. "Görüşürüz bişe olursa ara" dedi ve elindeki kağıdı bana uzattı kağıdı aldım.Üstünde numarası yazıyordu."Görüşürüz."dedim ve eve doğru yürümeye başladım.Eve girdiğimde o kadar yorgun ve bitkindim ki hemen odama geçip kendimi yatağa attım.Zaten sonrasını hatırlamıyorum.Uyumuş kalmışım uyandığımda saat 19:54'du.Yataktan uyku sersemi bir şekilde çıktığımda, kapının sertçe çalındığını duydum.Kapıyı açtığımda tahmin ettiğim kişi karşımda duruyordu.Babam gelmişti.Kapıyı kapatmaya yeltendiğimde kapıyı tuttu ve itti.Hiç birşey demeden içeri ayakkabılarıyla girdi.Şok olmuştum."Ne yapıyorsun!?" Dediğimde sarhoş olduğunu çoktan anlamıştım.Üzeri full alkol kokuyordu
"Seninle konuşacak şeylerimiz var yağmur"
"Ama maalesef benim seninle konuşacak hiçbir şeyim yok!Defol git pislik herif!"
Beni hiç dinlemedi ve koltuğa oturdu.O kadar sinirliydim ki gözlerimden kin kusuyordum resmen.Konuşmaya başlayınca gözlerimi ona çevirdim.
"Niye o erkeğin yanında böyle konuşuyorsun?Dayak mı yemek istiyorsun?Aile içerisinde yaşananlar dışarıya çıkmaz!"
"Biz aile değiliz!Artık Aile kelimesini kullanma ve kendini acındırmaya çalışma!Yeter bıktım.Seni babam olarak bile görmüyorum.Sen benim gözümde hileci,dolandırıcı,işine gelmeyince kavga başlatan bir Sahtekârsın!Ne söyleyeceksen söyle ve lütfen git mümkünse bir dahada gelme!" Dedim bana şaşkın ve sinirli bir yüz ifadesiyle bakıyordu.
"Sus ve beni dinle.Senin için bir adam buldum onunla evleneceksin.Sana fikrini sormak için gelmedim.Sadece yarın saat 15:40'da hazırlanmış bir şekilde bizi bekle demek için geldim.Hazırlanmaya başla ancak hazırlanırsın."Bunları söylediği an kafamdan resmen kaynar sular dökülmüş gibi oldu içimi bir endişe sardı.
"Sen..Kimsinde benim yerime benim evleneceğim kişiyi seçiyorsun?"dediğimde bana gülerek baktı.
"Ben kim miyim..? Ben senin babanım !"Bu adamın sürekli 'ben senin babanım' demesinden bıkmıştım, ki zaten sadece söylediği şey de 'ben senin babanım' demekti. "Ben sana ne desem boş zaten.Beni neden dinleyesin ki.Hah,çünkü aynen,sen benim babamsın."dedim göz devirerek.Ayağa kalktım ve kapıyı açtım ,gitmesini istermişçesine.Birden konuşmaya başladı.
"Adam zengin"dedi gözlerime bakarak.Kapıyı kapattım ve ona doğru bir adım attım.
"Sence..adamın zengin olmasının benim gözümde bir değeri var mı?ha pardon sana sormamalıydım ,senin vereceğin cevap belli zaten.Ama bana sorarsan...Zenginliğin hiç bir önemi yok!"
"Şimdi çıkabilir misiniz acaba... beyfendi?"dedim kulağına eğilerek.
Biranda beni saçımda tutup yere savurdu.Sendeleyerek yere düştüğümde kafamı yere vurdum.Elimi kafama götürdüm ve elimle kafamı kontrol ettim,kafamın kanadığını hissettim.Babam bağırarak konuşmaya başladı. "Sen kimi kimin evinden kovduğunu zannediyorsun!Evleneceksin!Bitti!"Kafamı kaldırıp babama baktığımda bana kinle bakıyordu.Bir baba evladına böyle kinle bakarmıydı?Benim babam böyleydi işte!Vicdansızın tekiydi.Kafamda aniden tekrar bir yumruk hissettiğimde "Ne yapıyorsun"dedim bağırarak.Beni hiç duymamış gibi davranıyordu.O kadar sinirim bozulmuştu ki çıldıracak seviyeye kadar gelmiştim .
***
Bir kaç saat sonra yatağımda uyandım.Yataktan doğrularak karşımda duran aynaya baktığımda ellerim, ayaklarım ,yüzüm mosmor olmuştu o kadar yorgun ve bitkin hissediyordum ki kendimi ,heran bayılacak gibiydim.
Ama şuan bunları umursayacak gücüm yoktu.Ayağa kalktım ve baş ucumda olan el çantamı aldım.Masamın üzerindeki telefonu çantama umursamazca koydum.O sırada mutfaktan bir ses geldiğini duydum mutfağa girmeden kapıdan içeri baktığımda babamın içtiğini gördüm tabikide şaşırmadım.Alışıktım zaten.
İçimden kendi kendime "keşke hapisten çıkmasaydı da orda geberseydi" dedim zaten hapisten çıktımı yoksa kaçtımı belli değildi.
Sessizce kapıyı açtım.Tam çıkacaktım ki babam "Yağmur nereye?hayırdır?" Dedi "Sanane, seni ilgilendirmez."dedim umursamazca .
Yüzüne kapıyı kapattım ve asansörün hiç gelmesini beklemeden merdivenlerden hızlıca indim.Bizim evin yakınlarındaki parka gittim ve bir banka oturdum.Üstüme hiç birşey almadığım için havadaki o soğukluğu hissedebiliyordum.Telefonumu çantamdan çıkardım ve tamamen kapattım.Üstümde sadece crop ve etek olduğu için şimdiden çok üşümüştüm.Diğer bankta oturan hemen hemen 21-22 yaşlarında olan bir adam vardı.Bana doğru geldi ve "Naber güzelim" dedi
"İyi" dedim şaşkınlıkla.
"Evime gelmek ister misin? birşeyler yaparız."Niyetini anlamıştım.
"İstemez,gider misin rahatsız oluyorum."
"Sana zararım dokunmaz.Merak etme."dedi ve elini bacağımın içine doğru koydu.Elini koyar koymaz eline sertçe vurdum.Sonra bağırarak.
"Ne yapıyorsun delirdin mi sen be SAPIK MISIN"
"Senin delinim.O ne olacak."
O sırada duyduğum ses ile şok olmuş ve rahatlamıştım.Bu Emirin sesiydi.
"Sen hayırdır?"dedi ahkam kesermişçesine.
O sırada omuzlarından iterek "Bu kızın bir saç teline bile dokunursan..Karşında beni bulursun.ANLADIN MI?"emirin yanında 2 tane daha erkek vardı kim olduklarını bilmiyordum.
Adam konuşmaya başladı."Ama kız çok iyi değil mi?" Tutmaya çalışıyordum çünkü tatmazsam cinayette teşebbüsten hapse atılırdım.
Adam tekrar konuşmaya başladı "Ha, bu arada sen bu güzelliğin neyi oluyorsun?"Dedi Emire
"Ne önemi var?İlla bişeyi olmam mı gerekiyor? Arkadaşıyım,sevgilisiyim? Ne fark eder?"dedi ve ağzına bir yumruk geçirdi.Adam kaçmaya başlayınca hepimizin ağzından ufak bir gülücük çıktı.
"Emir çok teşekkür ederim.Bu adam resmen sapığın teki!"dedim
Emirin ağzından sinirle bir küfür çıktı "piç"
Arkadaşlarından biri "Sakin ol abi,tamam gitti işte."
Emir sinirini biraz dindirip benimle konuşmaya başladı.
"Tanıştırmayı unuttum.Bunlar benim küçüklük arkadaşlarım,yakınızdır baya."
"Selam ben Mert." Dedi ve elini uzattı.Elini sıkarak "Selam bende yağmur."dedim
Diğer arkadaşı konuşmaya başlayınca gözlerimi ona çevirdim.
"Selam bende Efe memnun oldum."
"Bende Yağmur memnun oldum"dedim tebessüm ederek.
Emir konuşmaya başladı.
"Onu bunu bırakında.Yağmur sen neden gece gece dışarıdaydın?hemde bu soğukta?"dediği an cevap verecek bişe bulamadım.
"Hıı,ee,şey..."
"Söyleyecek misin?"
"Öylesine ya..Geziyordum..bişe yok"
"Bu kıyafetle mi ?"
"Ya öyle işte...geziyordum boşver"
"Babanla ilgili mi?"diye sorunca gözlerim dolmaya başladı.Emirin görmemesi için kafamı yana çevirdiğim sırada
"Yağmur!"
"Ne oldu?
"Anlındaki morluklar ne?Yoksa o pislik adam seni dövdü mu?Sana zarar mı veriyor söylesene!"
"Emir sakin ol.."
"Hemen açıklar mısın ?yoksa gidip o adamı şuanda kendi ellerimle öldürürüm!
"Tamam şey..ee sakın ol bak açıklayabilirim.Sen beni eve bıraktıktan sonra babam geldi ve beni yarın evlendireceğini söyled-"cümlemin bitmesine izin vermeden.
"Evlenmek mi.."
Efe konuşmaya başladı. "Nasıl böyle bişeyi yapabilir.Yüzsüz adam."
Hiç cümlem bölünmemiş gibi devam ettim "Beni yarın saat 15:40'da hazırlanmış bir şekilde bekliyor olacakmış.Sonra ben evlenmeyeceğim diyincede beni dövdü pislik herif."
"Asla böyle bir şey olmayacak"
"Ne"
"Olmayacak dedim ya"
"Nasıl yapacaksın gidip 'yağmur evlenmek istemiyor' mu diyeceksin?"
"Hayır."
"Söylesene ne yapacağını"
"Benimle geliyorsun"
"Ne yapacağız?
"Bana bırak.Ve hiç birşey düşünme."
DEVAM EDECEK🫶🏻
Oylamayı unutmayın!
GÜNÜN SORUSU: 1. Bölüm 10/?