💬
" ကျောင်းချိန်လည်းပြီးပြီ အိမ်ပြန်ကြတော့မလား "
" ကျွန်တော် လုပ်စရာလေးရှိသေးတယ် နောက်ကျမှ အိမ်ပြန်ရောက်မယ် "
စာတစ်ကြောင်းတည်းသာပို့ပြီး ချက်ချင်းလိုင်းပေါ်က ဆင်းသွားတဲ့ ရှင်းဂျယ်ယွန်းကို ဆောင်ဟွန်းက အခုတလော နားမလည်နိုင်တော့ပါ။ ထိုညနောက်ပိုင်း ပိုရင်းနှီးသွားမယ် ထင်ခဲ့ပေမဲ့လည်း အရင်လို ကျောင်းရုံးခန်းလာတာလည်းမရှိတော့သလို အိမ်ပြန် နောက်ကျလိုက် မနက်စောစော ကျောင်းသွားလိုက်နဲ့ ရှောင်ဖယ်လာသလိုခံစားရသည်။
" ဂျယ်ယွန်း ညကနောက်ကျမှပြန်လာတယ် ကျွန်တော်တောင် သူ့ကို သတိပေးလိုက်သေးတယ် "
" ဟုတ်လား နီကီ ...? ဒီရက်ပိုင်းတမျိုးဖြစ်တယ်ထင်ရလို့ "
အိမ်မှာလည်း စကားပြောစရာဆိုလို့ ဒီလူတွေပဲရှိတာဖြစ်ပြီး ပတ်ဂျုံဆောင်းကို မေးလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်နေသလိုပင်။
" ဆရာ ကောင်းကောင်းသွားပါနော် "
"အင်း အင်း ကလေးတို့ကောင်းကောင်းပြန် "
ကျောင်းသားတွေက ကျောင်းဆင်းချိန် ကိုယ်စီလာလာနူတ်ဆက်ကြပြီး ကျောင်းပေါက်၀ရောက်တဲ့အခါ သူ့ရဲ့အိမ်က ဂျေးက စက်ဘီးတစ်စီးနဲ့ ရပ်နေတာကိုမြင်လိုက်ရသည်။
" ဟေ့ကောင့် ကျောင်းပေါက်၀မှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ "
" ငါ့ကောင်လေးကို လာကြိုတာ "
"ဘာပြောဝာာ ? မင်းကောင်လေးဆိုတာက ..."
" ဪ ဟိုမှာလာပြီ သဲလေး ကိုယ်ဒီမှာ "
ဆောင်ဟွန်းမှာ ဘယ်သူများလဲလို့ကြည့်ခါမှ ဟိုကလေးရဲ့ သူငယ်ချင်း ယန်းဂျောင်၀န်းဖြစ်နေခဲ့သည်။ ပထမဆုံး အိမ်လာအိပ်တဲ့ညမှာတင် အချင်းချင်းကြိုက်သွားကြတာမလား
" ဆရာ.. ဟီးးးး ကျွန်တော် ကိုကိုနဲ့ လိုက်သွားအုံးမယ်နော် "
" မင်းကတော့ ဒိတ်နိုင်ပေမဲ့ မင်းသူငယ်ချင်းက အလုပ်ရှုပ်နေပုံရတယ် "
" ဂျယ်ယွန်းက အခုတလော အချိန်ပိုင်းလုပ်နေတာမလား "
" ဘာပြောတာ ? အချိန်ပိုင်းအလုပ် ? "
" သဲလေးကလည်း ..."
ဂျေးက ဂျောင်၀န်းလက်ကိုကိုင်ပြီး အသိပေးလိုက်မှ ပါးစပ်က မှားထွက်သွားတာကို သတိရမိသည်။
" ဘာလို့အချိန်ပိုင်းလဲ ? ... "
" ဆရာ ! ကျွန်တော် အဲ့တာတော့ တကယ်မသိဘူး အရေးတကြီး ပိုက်ဆံပေးရမှာမို့လို့ဆိုပြီးပဲပြောတယ် "
" မင်း ဒီလောက်သိချင်ရင် လိုက်ကြည့်ပေါ့ မင်းသိနိုင်တာပဲကိုး "
ကျောင်းထဲမှာ ကျောင်းသားတွေရော ဆရာတွေရော အားလုံးနီးပါးပြန်မှ အကျီအ၀တ်စားလဲပြီး ကျောင်းကနေ ထွက်လာတဲ့ ဂျယ်ယွန်းနောက်ကို ပတ်ဆောင်ဟွန်းက တိတ်တိတ်လေးလိုက်လာခဲ့ပါသည်။
" Cafe house "
ဂျယ်ယွန်းက ကျောင်းနားက ကော်ဖီဆိုင်လေးမှာ အကြောင်းပြချက်မရှိ ဘာလို့ အချိန်ပိုင်းလာလုပ်နေတာများလဲ
" ကျွန်တော် နောက်ကျသွားတယ် ဆောရီးပါဗျာ "
" ရပါတယ် လူလည်းသိပ်ရှိသေးတာမဟုတ်ဘူး အေးဆေးပေါ့ "
ကဖေးဆိုင်ထဲမှာ ဂျယ်ယွန်း လှမ်းစကားပြောလိုက်သူက စီနီယာ ဟီဆွန်းဆိုတဲ့ ကောင်လေးဖြစ်နေပြီး ထိုကောင်လေးနဲ့တူတူ ဒီကဖေးဆိုင်မှာ အချိန်ပိုင်းအလုပ်လုပ်နေတယ်ဆိုတာကိုသိလိုက်ရသည်။
" ဂျယ်ယွန်းက မုန့်ဖိုးလိုလို့လား ? မဟုတ်သေးပါဘူး ကဒ်ထဲမှာ ပိုက်ဆံအများကြီး သုံးဖို့ပေးထားတာ အဲ့တာကို မသုံးဘဲ ဘာလို့ အလုပ်လုပ်နေရတာလဲ "
နတ်ဆိုးအစွမ်းအစနဲ့ ဂျယ်ယွန်းဘာတွေလုပ်လဲဆိုတာသိစေရန် စက္ကူငှက်ကလေးကိုခေါက်ပြီး အသက်သွင်းကာ ဂျယ်ယွန်းအနားမှာ စောင့်ကြည့်ဖို့ ထားထားခဲ့လိုက်သည်။
" ဟုတ်ကဲ့ caramel latte တစ်ခွက် ! Toast တစ်ခု ရမယ်နော် ၆၀၀၀ ပါဗျ "
Casher ပိုင်းအဓိက တာ၀န်ယူနေတာဖြစ်ပြီး ဟီဆွန်းကတော့ အဖျော်ပိုင်းနဲ့ ပက်သက်တာကို kitchen မှာ လုပ်နေပြီး လူများရင်များသလို ဂျယ်ယွန်းကပါ waiter ပိုင်းပါ ကူညီနေတာတွေ့ရသည်။ ညနေ ၄ နာရီကနေ ည ၁၀ နာရီအထိမှ ဂျယ်ယွန်းတို့ အချိန်ပိုင်းအလုပ်ချိန် ပြီးသွားခဲ့လေသည်။
" ပင်ပန်းသွားပြီ ၁၀ နာရီလည်း ထိုးပြီဆိုတော့ သိမ်းကြတော့မယ်နော် "
ထိုအချိန်ဆိုင်တံခါးဖွင့်သံ ဘဲလ်လေးက အသံမြည်လာပြီးနောက်
" အားနာပါတယ်ဗျ ဆိုင်ပိတ် ...! ဟင် ဆရာပတ်ဆောင်ဟွန်းလား "
ထိုအသံကြားတာနဲ့ ငွေစာရင်းတွက်ဖို့ ပြင်ဆင်နေတဲ့ ဂျယ်ယွန်းလက်တွေတုံ့ဆိုင်းသွားကာ ဆရာပတ်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် စကားပြောနေတဲ့ ဟီဆွန်းကို မြင်လိုက်ရသည်။
" ဘယ်လိုလုပ် သိသွားရတာလဲ သေစမ်း "
" ဆရာ..! ဒီဘက်မှာ နေတာလားဗျ ညဘက်ကြီး ဆိုင်ဝင်လာတယ်ဆိုတော့ "
" အင်း... အဲ့လိုတော့မဟုတ်ပါဘူး ! ဆရာက လမ်းကြူံလို့ပါ ဒါနဲ ဆိုင်က ပိတ်သွားပြီလား coffee လေး သောက်ချင်တာကိုး "
ဆောင်ဟွန်းပြောတော့ ဟီဆွန်းက ကမန်းကတန်းထလိုက်ပြီး Apron လေး ကောက်၀တ်ကာ ကော်ဖီဖျော်ဖို့ပြင်နေချိန် ခါးအနောက်ကနေ Apron လာဖြုတ်တဲ့ဂျယ်ယွန်းကြောင့် အနည်းငယ် လန့်သွားခဲ့သည်။
" ဂျယ်ယွန်း "
" စီနီယာ အမေ့က အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်းဆို နောက်ကျနေပြီ အရင်ပြန်လိုက်တော့ ကျွန်တော်က ဆရာပတ်ကို ဧည့်ခံလိုက်မယ် "
"မင်းတစ်ယောက်တည်း ဆိုင်သိမ်းတာအထိ ဘယ်လိုစိတ်ချမလဲ "
ပြောလည်းပြော ဂျယ်ယွန်းလက်ဖဝါးကို ကိုင်လိုက်တဲ့ဟီဆွန်းကြောင့် ဆောင်ဟွန်းမျက်ခုံးတွေ တွန့်ချိုးသွားခဲ့ရသည်။
" ရပါတယ် စီနီယာရဲ့ ပြီးတော့ သူဌေးက ခုနက ပြောလိုက်တယ် ဒီနေ့အချိန်ပိုင်းလုပ်ခကို ပေးလိုက်ပါတဲ့ ကျွန်တော်က ပိုတောင်းပေးထားတယ်နော် "
" ဟင်... ၀မ်တစ်သိန်းတောင် လုပ်အားခက ? ဟုတ်ရဲ့လားဂျယ်ယွန်း "
ဆောင်ဟွန်းက ထိုအခြေအနေကို နားစွင့်ကာ နားထောင်နေမိသည်။ ဂျယ်ယွန်းက ဟီဆွန်းလက်ထဲ ငွေစာအိတ်လေးထည့်ပေးလို့ ကျောင်းလွယ်အိတ်လေးပါ ယူပေးပြီး အတင်းအရင်ပြန်ခိုင်းသည်။
" အမေ့ကိုဂရုစိုက်နော် စီနီယာ "
" အင်း... ဆရာ! သွားလိုက်ပါအုံးမယ် "
ဆောင်ဟွန်းက ပြုံးရုံလေးသာလျှင် ပြုံးပြလျက်။ ဟီဆွန်းထွက်သွားပြီးချိန်မှာတော့ အခြေအနေက အေးစက်စ ပြူလာခဲ့သည်။ ဂျယ်ယွန်းက ဘာမှစမပြောဘဲ လုပ်စရာရှိတဲ့ ကော်ဖီကိုဖျော်ပေးပြီး ဆိုင် ကိုယ်တိုင်သိမ်းပြီး ၁၅ မိနစ်အကြာမှာတော့
" နေခဲ့မှာလား မပြန်တော့ဘူးလား "
" ပြန်မယ် လာ "
နှစ်ယောက်သား ကားလာအကြိူကို ရပ်စောင့်နေဆဲ ဂျယ်ယွန်းက ဒီကိစ္စကို ဘာမှစကားစမပြောတော့ကြောင့် ဆောင်ဟွန်းဘက်ကပဲ စပြောလာရတော့သည်။
"တစ်ရက်ကို ဝမ်တစ်သိန်းရတာ နည်းနည်းထူးဆန်းတယ်မဟုတ်လား .. တကယ်သူဌေးက အဲ့လောက်ပေးတာလား ? ရောင်းအားကောင်းလို့ အဲ့လိုလား "
" မဟုတ်ဘူး ကျွန်တော်ရတာကိုပါ ပေါင်းထည့်ပေးတာ "
ဂျယ်ယွန်းလေးက သူ့ကိုအနည်းဆုံးတော့မလိမ်ခဲ့ပေ။ သတ်မှတ်ထားတဲ့အချိန်ပိုင်းခထက် သိချင်ရုံမေးခဲ့ပေမဲ့ မထင်မှတ်ထားတဲ့အဖြေပါ ကြားလိုက်ရသည်။
" ဘာလို့ ကလေးက ပင်ပင်ပန်းပန်းလုပ်ထားတာကို သူ့ကိုထည့်ပေးလိုက်ရတာလဲ "
" ဒီအကြောင်းနောက်မှပြောလို့ရလား ? တစ်ပတ်လောက်အလုပ်ထပ်လုပ်အုံးမှာမို့လို့ ပြီးတဲ့အထိ သည်းခံထားပေးမလား "
ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ဆောင်ဟွန်းရင်ထဲ အနည်းငယ် နာကျင်သွားရသည်။ ဒီလူသားလေးက သူ့ကိုဘာတွေလျိူ့ဝှက်ချင်နေတာလဲ
" ဂျယ်ယွန်း ! ကိုယ်စိတ်မဆိုးဘူး အဲ့ဒါကြောင့်အမှန်တရားပြောစေချင်တယ် မဟုတ်မှလွဲရော မင်းစီနီယာ ဟီဆွန်းကို ကြိူက်လို့ အဲ့လို သူလုပ်တာကို လိုက်လုပ်ပေးတာလား "
ဂျယ်ယွန်းက ထိုအမေးကို မငြင်းချင်ပါ။ သူအတိတ်ကလည်း ဟီဆွန်းကို ရူးလောက်အောင် ချစ်ခဲ့ဖူးတယ်လေ ပြီးတော့ မကောင်းတဲ့ အဆုံးသတ်နဲ့ လက်လွတ်ခဲ့ရတဲ့သူ ဖြစ်တာ ကြောင့် အဖြေမှန်ကို ဆောင်ဟွန်းသိရင် အတိတ်ကထက် ပိုပြီး သူ့ကို နာကျင်သွားမလား ဂျယ်ယွန်းမတွေးရဲပါ။
" သူက လူကောင်းပါ ဆရာ ..! ကျွန်တော်နဲ့ မတန်ပါဘူး "
" ဂျယ်ယွန်း ! အဲ့တာဘာစကားလဲ "
"ဪ ... ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ကျွန်တော်လုပ်ရမယ့် မစ်ရှင်ရှိတယ် အဲ့တာတစ်ပတ် နှစ်ပတ်ကြာရင် ပြောပြမယ် ... "
ဘာမို့လို့များ ဂျယ်ယွန်းက အလေးအနက်ဖြစ်နေရလဲ။ တကယ် ဒီကောင်လေးကိုပါ ကြိုက်နေလို့များ
" ဂျယ်ယွန်း ! ကိုယ်.... ဘယ်လိုနားလည်ရမလဲ မနက်နဲ့ ညပိုင်းလေးတောင် တွေ့ခွင့်မရဘူး အတန်းထဲ စကားမပြောတဲ့အပြင် ကျောင်းရုံးခန်းထဲ လာမတွေ့တော့တာ ကိုယ့်ကို ခပ်ကွာကွာနေတာလာတွေကရော "
" အဲ့တာက ဆရာနဲ့ကိစ္စကို ဂျောင်၀န်းတို့က ရိပ်မိနေလို့ မလာဖြစ်တာ ..."
ဆောင်ဟွန်းရဲ့ အေးစက်နေတဲ့လက်တစ်စုံက ဂျယ်ယွန်းလက်က်ု တင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်လို့ထားပြီး ပြောသမျှကို နားထောင်ပေးခဲ့သည်။
" သူတို့တကယ်ရိပ်မိတယ်ဆို နောက်ကျရင် ကိုယ်က အားလုံးကိုဖွင့်ပြောပြီး ကလေးကို အတည်တွဲမှာ ရှင်းဂျယ်ယွန်းက အစကတည်းက ကိုယ့်အပိုင်ပဲမို့လို့ ကလေးဒီကိစ္စကို ပူစရာမလိုပါဘူး "
"ဆရာ့ဘက်က ဘာလို့အဲ့လောက်တောင် သေချာနေရတာလဲ ? ကျွန်တော်နဲ့ တကယ်အတည်တွဲရုံပဲလား အနာဂတ်ကရော ဘယ်လိုဖြစ်မှာလဲ "
ဆောင်ဟွန်း ကြောင်အမ်းအမ်းလေးဖြစ်ပြီး ဂျယ်ယွန်းကိုပြောဖို့စကားလုံးရှာနေခဲ့သည်။
" အနာဂတ်...?"
ဂျယ်ယွန်းက ထိုလက်တွေကို ပြန်ဆုပ်ကိုင်ပြီး စကားတစ်ခွန်းပြောထွက်လာခဲ့သည်။
"အိမ်မက်တစ်ခုမက်ခဲ့တယ်..။ အဲ့အိမ်မက်မှာ ကျွန်တော့်အသက်က ၂၂ နှစ် ရုတ်တရက်ကြီး ညတစ်ညမှာ ကျွန်တော့်ကို လူတစ်ယောက်က ရင်ဘတ်ကို ဓားနဲ့ထိုးဖို့ရွယ်ခဲ့တာ အဲ့လူက ဆရာဖြစ်ခဲ့တယ်။ "
" မင်း....ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဒီလိုအိမ်မက်ကြီး မက်ရတာလဲ ..?"
"မသိဘူး ... အဲ့အိမ်မက်ထဲမှာလေ ကျွန်တော့်ဆန္ဒ ကျွန်တော့်မျော်လင့်ချက် ရည်မှန်းချက်တွေက နောက်ဆုံး လူ့ခန္ဓာကိုယ်နဲ့အတူ သေဆုံးပြီး ဝိညဉ်က ဘာမှန်းမသိတဲ့နေရာမှာ ကျန်ခဲ့တာ ကျွန်တော် အရမ်းကြောက်တယ် ကျွန်တော် ဒီမှာပြန်ကြိူးစားလည်း လာမယ့်အနာဂတ်က အဲ့လိုအဆုံးသတ်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..?"
" ဒါ.. အိမ်မက်ရော ဟုတ်ရဲ့လား "
" ဖြစ်လာမယ့်အနာဂတ်ကို ကြိုမက်ခဲ့သလိုပဲ ..."
ဆောင်ဟွန်းရဲ့ တွေဝေနေတဲ့ မျက်နှာအရိပ်အယောင်တွေကို ဂျယ်ယွန်းကြည့်မိသည်။
သူက နတ်ဆိုးပဲ ။ နတ်ဆိုးအလုပ် သူလုပ်မှာဆိုရင် ငါက ငါ့ရဲ့ ဆိုးရွားတဲ့ ကံတရားကို ဘယ်နည်းနဲ့ရရ ဝာားဆီးမယ်။
..................
" ဂျယ်ယွန်း ..! ငါတောင်းပန်ပါတယ် မနေ့က ဆရာရှေ့မှာ မင်းအချိန်ပိုင်းလုပ်တဲ့ကိစ္စပြောထွက်သွားတယ် "
" ဪ အဲ့တာလား ရပါတယ်။ သူက မင်းမပြောလည်း တစ်နည်းနည်းနဲ့ သိမှာပဲ ငါစိတ်မဆိုးပါဘူး "
အတန်းလေးချိန်ပြီးလို့ မုန့်စားကျောင်းဆင်းချိန် ကန်တင်းမှာ သူငယ်ချင်းသုံးယောက် ထမင်းစားရင်း စကားပြောနေကြလို့ပေါ့။ စီနီယာအတန်းက လူတွေလည်း ကန်တင်းမှာ စုဝေးလာကြပြီး
" ဟဲ့ ဟိုမှာ စီနီယာ ဟီဆွန်းက ကြည့်နေတယ် "
" ဘယ်မှာလဲ .."
ဟီဆွန်းက သူ့ကို အဝေးကနေ လှမ်းနူတ်ဆက်ပြသည်။ အမြဲတမ်းပြုံးနေတဲ့ စီနီယာရဲ့ အပြုံးတွေမြင်တိုင်း ဂျယ်ယွန်းကပါ အလိုလိုပြူံးလာရတဲ့အထိပင်
" အမလေးးကြည့်အုံး သူ့လူကိုမြင်တော့ ပြုံးနေတာ "
" မဟုတ်ပါဘူး စီနီယာဟီဆွန်းနဲ့က ရိုးသားပါတယ် "
" ဒါဆို သူလုပ်တဲ့ ကဖေးဆိုင်ကို ပင်ပင်ပန်းပန်း အလုပ်အတူတူလုပ်ရတာကရော ?"
" အေး ဆောနူးရေ မေးပေးအုံး စာကြည့်တိုက်မှာလည်း စာတူတူလုပ်ကြသေးတယ်ဗျာ "
" ဒါဆို ဂျယ်ယွန်းက ထမင်းစားပြီးချိန် ငါ့ရုံးခန်းကိုမလာဘဲ ဟီဆွန်းနဲ့ စာတူတူလုပ်နေတာပေါ့ "
" အမလေး ဗုဒ္ဓေါ ဒါဘယ်က .... "
"ဆရာ....?"
ရုတ်တရက် အနောက်ကနေ အသံတစ်သံထွက်လာတာကြောင့် သုံးယောက်သား စားနေရင်းလန့်ဖြန့်သွားကြသည်။
" ဟို... အဲ့တာ ဂျယ်ယွန်း .. မင်းပြောလေ "
ဆရာပတ်ရဲ့ မျက်ခုံးတွေက သိသိသာသာတွန့်ချိုးပြီး စိတ်တိုနေတဲ့အနေအထားဖြစ်နေတာသိလိုက်ရသည်။
" ဟုတ်တယ်ဆရာ ဒီရက်ပိုင်း စီနီယာ ဟီဆွန်းနဲ့ English စကားပြော တူတူလေ့ကျင့်နေတာပါ။ "
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဘာပဲလုပ်လုပ် ဟီဆွန်းပါနေတော့ ဆောင်ဟွန်း သိပ်သဘောမကျတော့ပေ။
" ဟုတ်လား "
" အာ ဆရာ အမှန်က ဂျယ်ယွန်းက ကျွန်တော်တို့ကို ခေါ်တယ်ရယ် ဆောနူးကလည်း အသင်းကိစ္စနဲ့အလုပ်များတာရယ် ကျွန်တော်လည်း အဖော်မရှိတာနဲ့ စာကြည့်တိုက်ဘက်ကိုမလိုက်တော့တာ ဟုတ်တယ်မလား ဆောနူး "
" ဟေ .. အေး ဟုတ်တယ် ဂျောင်၀န်းပြောတာမှန်တယ် ဆရာ "
ရုတ်တရက်ကြီး သူငယ်ချင်းတွေက သူ့ ဘက်ကို ကာပြောပေးသည်ဟု ခံစားလိုက်မိပြီး ဂျယ်ယွန်းကိုယ်တိုင်လည်း ဘာမှကို ၀င်မပြောမိပေ ။
ဘာလို့များပါလိမ့်
" မင်းတို့ ဘာလို့အခုလိုပြော..."
" ဂျယ်ယွန်း ငါတို့စားလို့၀ပြီနော် သွားလိုက်အုံးမယ် ဟေ့ကောင် ဂျောင်၀န်းသွားကြမယ် "
" အင်း... သွားပြီ "
ထင်တဲ့အတိုင်း သူငယ်ချင်းတွေက ရိပ်မိပြီလေ။
" ငါတို့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးတာ ပိုမကောင်းဘူးလား ဂျယ်ယွန်းလည်း သူဘယ်၀န်ခံချင်အုံးပါ့မလဲ "
ကျောင်းကန်တင်းကထွက်အလာ ဆောနူးက ပြောလိုက်တဲ့စကားကို ဂျောင်၀န်းက သိပ်ပြီး လက်မခံချင်ပေ။
" ငါကအမှန် ဒဲ့မေးချင်တာ ... ငါကိုယ်တိုင်ပဲ နောက်ဆုံးကာပြောလိုက်ရတာပဲလေ ဒါတောင် ငါ ကိုကို့ဆီက အတည်ပြုခဲ့တာနော် "
" မင်းလည်းဘာထူးလဲ အသက်ကြီးတဲ့ ဘဲကို တွဲနေတာပဲမလား "
" ဟဲ့ ငါက အပြင်ကလူ သူက ကျောင်းက ဆရာကွ "
" ဟဲ့ တိုးတိုးပြောအုံး ကြားကုန်အုံးမယ် "
ဂျောင်၀န်းနဲ့ ဆောနူးတို့သိခဲ့ကြတာ ကျောင်းဆေးပေးခန်းကတည်းကဖြစ်သည်။ ဆရာနဲ့ ဂျယ်ယွန်းတို့ရဲ့ ထူးဆန်းတဲ့စကားတွေ ပြောဖြစ်နေတာက သာမန်ဆရာကျောင်းသား ဆက်ဆံရေးထက်ပိုနေတာကို သိလိုက်ရသည်။
" ငါတို့အချိန်တန်မှပဲ ပြောကြတာပေါ့ "
...........................................
" ဒီနေ့ညစာရပါပြီဗျာ ... နီကီလေးကတော့ မစားသေးဘူးတဲ့ "
ဆောင်ဟွန်းက ဂျေးချက်ထားတဲ့ ညစာကိုစိတ်မ၀င်စား။ အတွေးထဲမှာ ရှင်းဂျယ်ယွန်းသူ့ကိုပြောထားတဲ့စကားတွေသာ ပြန်ကြားနေရသည်။
" တစ်ခုခုတော့မှားနေပြီဂျေး.... ဂျယ်ယွန်းက အနာဂတ်ကို သိနေသလိုပဲ "
" ဟ ရုတ်တရက်ကြီးဘာလား "
ဂျေးက မျက်ခုံးကို အသာပင့်ပြီး မသိမသာ သက်ပြင်းချကာ ထမင်းစားနေသည်။
" ငါအရင်က သိတဲ့ ဂျယ်ယွန်းမဟုတ်သလိုပဲ ဂျေး..! ကလေးက ဂျစ်ကန်ကန်နိုင်တာမျိုးမရှိတော့ဘဲ သူတစ်ခုခုကို အလေးထားပြီး လုပ်နေသလိုမျိူးထင်ရတယ် "
နောက်ဆုံးတော့ ဆောင်ဟွန်းက ဂျေးကို ရင်ဖွင့်လာတော့သည်။
" အဲ့တာနဲ့ ဂျယ်ယွန်းနဲ့အတူရှိနေတဲ့ ကောင်လေးအကြောင်းပါ တကူးတကထိ စုံစမ်းလာပြီးတော့ ငါ့ကိုဘာတွေပြောချင်တာလဲ "
ဆောင်ဟွန်းက လက်ထဲက ဖိုင်အချို့ကို ဂျေးကိုပေးလိုက်သည်။ ဖိုင်ထဲမှာက ဟီဆွန်းနဲ့ တစ်ဦးတည်းသော အမေအကြောင်းတွေကို နောက်ယောင်ခံစုံစမ်းထားတာဖြစ်ပြီး
" ဒီဓာတ်ပုံထဲက အမျိူးသမီးက သေဖို့နီးနေပြီဆိုတာ ခံစားမိတယ် ။ အဲ့တာကိုသိလို့ ဒီကောင်လေးက အချိန်ပိုင်းလုပ်ပေးနေတာတော့ မဟုတ်ဘူးဖြစ်နေတယ် အိမ်မှာက လိုအပ်တဲ့ငွေကြေးကို ဒီအမျိုးသမီးက သိပ်ထောက်ပံ့မပေးနိုင်လို့ ဒီကောင်လေးက ကိုယ်တိုင်အလုပ်လုပ်နေရတာ "
" အဲ့တော့ ဂျယ်ယွန်းက ငွေကြေး ကူညီပေးတယ်ပေါ့ "
" ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိနဲ့ ကူညီပေးနေတာ တစ်နေ့ဘာဖြစ်မလဲဆိုတာ သိသလိုမျိူးလေ "
ဆောင်ဟွန်း နေ့တိုင်း ကော်ဖီသောက်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဂျယ်ယွန်းကို အပြန်ကြိူပေးဖြစ်ခဲ့သည်။ အလုပ်ဆင်းချိန်တိုင်းလိုလို ပြောဖြစ်တဲ့စကားက သူ့အမေအကြောင်းနဲ့ ပက်သတ်တာတွေချည်း
" စီနီယာ အမေ့ကို ဂရုစိုက်နော် ဒီညတော့ စောစောပြန်လိုက်ပါ "
" ဂျယ်ယွန်းက ငါ့ထက် အမေ့ကို ပိုဂရုစိုက်သလိုပဲ မနာလိုတောင်ဖြစ်လာပြီ "
ဘာမှမသိသေးတဲ့ ဟီဆွန်းဖြစ်လေလေ ရှင်းဂျယ်ယွန်းအတွက်ပိုကောင်းလေမလား
" စီနီယာ ဟီဆွန်း ... ဒါကျွန်တော့် တစ်ပတ်လုပ်အားခ စုမိထားတာ ၀မ် ၁၀သိန်းလောက်ရပါတယ် အဲ့တာ စီနီယာအမေ့အတွက် ကန်တော့လို့ရမလား "
" ဟင် ကိုယ့်အမေအတွက် ? ဘာလို့ "
" ဟို ... အမေများတစ်ခုခုနေမကောင်းတာများရှိရင် ဆေးဖိုးဝါးခသုံးဖို့ပါ ကျွန်တော်က အဲ့လိုလှုရမယ်လို့ ဗေဒင်ကဟောထားတာမို့ "
" နေနေ... မဟုတ်တာ ဂျယ်ယွန်းရယ် ... ကိုယ့်ကိုဘာလို့ ရုတ်တရက် ပိုက်ဆံပေးရတာလဲ ? ပြီးတော့ ကိုယ့်အမေက ညက ရုတ်တရက်ကြီး နေမကောင်းထဖြစ်တယ် တိုက်ဆိုင်လွန်းတာလားပဲ ဂျယ်ယွန်းက နေမကောင်းဖြစ်တာ ဘယ်လိူသိလဲလို့ "
ထိုအချိန် ဆောင်ဟွန်းကလည်းဆိုင်ထဲမှာ ကော်ဖီသောက်နေရင်း စကားတွေနားထောင်ဖြစ်နေသည်။ ရှင်းဂျယ်ယွန်းကို အကဲခတ်ဖို့ပေါ့
" ဗျာ နေမကောင်းဖြစ်နေပြီ "
သိမ်းလက်စ လက်ထဲက ခွက်လေးဟာလည်း ခွမ်းခနဲ ကျအကွဲ
" အ!.."
" ဂျယ်ယွန်းလေး .. ကိုယ့်ကိုပြ ကိုယ့်ကိုပြ "
ဆောင်ဟွန်းကလည်း ပြာပြာသလဲ ဟီဆွန်းရှေ့မှာတင် လက်ရှလို့ သွေးတွေစီးကျလာတဲ့ လက်ကလေးကိုကိုင်ထားလို့
" ဆ...ဆရာ ! ဆရာ ကျွန်တော်ရတယ် "
ဂျယ်ယွန်းက လူမိတော့မယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့ အတင်းရုန်းကန်သည်။ ဟီဆွန်းက လူကဲခတ်တော့ အရမ်းတော်သည်မလား ဒီအခြေအနေကို တစ်မျိူးတော့ထင်သွားခဲ့ပြီ။ သို့သော် ဆောင်ဟွန်းဘက်ကတော့
" ဘယ်ကလဲ ! အဲ့လောက်သွေးတွေထွက်နေတာ အရင်လက်ဆေးရမယ် ပိုးသတ်ရမယ် မင်းထိခိုက်လို့မဖြစ် "
" ဒီလက်ရှတာ ဘာသောက်ရေးမှပါမနေဘူး ! စီနီယာ အမေက ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ပြောပြပါအူံး "
" ဪ..အင်း ဟုတ်တယ် ကိုယ့်အမေချောင်းတွေဆိုးပြီး သွေးပါလာတာ ဆေးခန်းသွားပြဖို့လိုနေလို့ မနက်ဖြန် မနက် ခွင့်ယူဖြစ်မှာ ..! ဒါနဲ့ ဂျယ်ယွန်းရယ် ဘာလို့ မျက်နှာက လန့်နေရတာလဲ အရင် ဒဏ်ရာကို ပိုးသတ်ရအောင်လေနော် "
" ကိုယ်လုပ်ပေးမယ် "
ဆောင်ဟွန်းက ဘာကိုမှ ဟန်မဆောင်တော့ပါ။ သူကိုယ်တိုင် ရှင်းဂျယ်ယွန်းလက်ကို တယုတယကိုင်ကာ ဆေးလိမ်းပေးတာကအစ သေချာလေးဂရုတစိုက်လုပ်ပေးလို့နေသည်။
" ဒါနဲ့... ကိုယ်မပြန်ခင် ဂျယ်ယွန်းကိုမေးလို့ရမလား ? ကိုယ့်အမေကို ဘာလို့အဲ့လောက်စိတ်ပူရဝာာလဲဟင် "
ဂျယ်ယွန်း ထိုမေးခွန်းကို ဖြေဖို့ မုသားတချို့ သူံးမှရမည်ဖြစ်သည်။ အတိတ်တုန်းက ဟီဆွန်းအမေဟာ နာမကျန်းဖြစ်ပြီး ဆုံးပါးသွားခဲ့တာ အထက်တန်း ကျောင်းနှစ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ဆုံးဖို့ နာရီပိုင်းအလိုမှာ သူက ဟီဆွန်းနဲ့ ဒိတ်ဖို့ အဝေးကြိးလာဖိူ့ခေါ်ခဲ့မိတာဖြစ်သည်။
.............................
" ကိုကို မလာရင် ဒီနေ့ လမ်းခွဲလိုက်မှာ "
" အမေ့အနားမှာ ရှိမှဖြစ်မယ် ကလေးငယ် .. ကိုကို့ကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့ အမေက အရမ်းနေမကောင်းဖြစ်နေတာ "
" ဒါဆို မလာတော့ဘူးပေါ့ ရတယ်လေ "
" ကလေးငယ် ဖုန်းမချ..! ဟဲလို "
ဂျယ်ယွန်းက ဂျစ်ကန်ကန်နဲ့ သူ့ရဲ့ ပထမဆုံး ရည်းစားလည်းဖြစ်ခဲ့တာဆိုတော့ ဆိုးလည်းဆိုးမိပြီး လိုချင်တာပဲ ပြောပြီး ဟီဆွန်းကို အရမ်းအနိုင်ကျင့်ခဲ့သည်။ အဲ့နေ့ကလည်း ဟီဆွန်းက သူခေါ်ရင် ဘားကို သေချာပေါက် လာမည်ကို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အလောင်းအစားလုပ်ပြီး ခေါ်ခဲ့တာဖြစ်သည်။
" တော်ပါကွာ မင်းဘဲက ရိုးအအနဲ့ မင်းမသနားဘူးလား "
" ဟေ့ကောင် ငါ့ဘဲကို ငါပဲပြောမယ် မင်းတို့ပြောစရာကိုမလိုဘူး ရှင်းလား "
ထိုကာလက ဆောင်ဟွန်းသူ့အနားကထွက်သွားခဲ့တဲ့အချိန် ဂျယ်ယွန်း ပျက်စီးသွားတဲ့အချိန်ဖြစ်ခဲ့သည်။
" ကလေး ! ကိုယ်လာပြီ "
" တွေ့လား ငါပြောပါတယ် သူကငါခေါ်ရင် မဖြစ်မနေ လာကိုလာပါတယ်လို့ ကဲ ငါနိုင်ပြီနော် ပေးတော့ ၀မ်ငါးသိန်း "
" ဟာကွာ ...!!! ရှင်းဂျယ်ယွန်းဘဲက ငတုံးပဲ "
" ဟဟားးးး "
မရည်ရွယ်ဘဲ ထိုနေ့က ဟီဆွန်းအမေက နောက်ဆုံးနေ့ ဖြစ်ခဲ့ခြင်းပင်။
သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အလောင်းအစားလုပ်ပြီး အနိုင်ရလို့ ပျော်ရွင်နေတဲ့ ဂျယ်ယွန်းက တစ်ဖက်က ဟီဆွန်းရဲ့နေရာကို ၀င်မကြည့်ပေးခဲ့ပါ။
" ကိုယ့်အမေဆီ ပြန်သွားရမယ် ဂျယ်ယွန်း "
" အာ... အခုပဲရောက်တယ် ကိုကို ! ဘာလဲ ကလေးကို အရှက်ခွဲ "
" မင်းတော်သင့်ပြီ အခု ဖုန်းလာတယ် ဂျယ်ယွန်း
ကိုယ့်အမေ ဆုံးပြီတဲ့ မင်းဆီကို ရောက်လာတဲ့အချိန်မှာပဲ သူဆုံးတာ ရှင်းဂျယ်ယွန်း ! "
" ဘယ်လို ? ဘာပြောတာ အန်တီက ဆုံးပြီ ကိုကိုနောက်နေတယ် "
" တော်လိုက်တော့ ဂျယ်ယွန်း ကိုယ်က မင်းလိုမဟုတ်ဘူး။သူများကို နာကျင်အောင် လုပ်မယ့်အထဲ ကိုယ်ပါမနေဘူး "
" မရည်ရွယ်ပါဘူး ...! ယွန်း မှားပါတယ် ကိုကို ...ဟင့်အင်း အန်တီက နေကောင်းတယ်မလား ကိုကို အဲ့အကြောင်းတစ်ခါမှတောင် မပြောဖူးဘူး ကိုကိုအမေက အိပ်ယာထဲလဲပြိး အသက်လုနေရတယ်ဆိုတာ "
" မင်းကိုပြောတယ် မင်းမှနားမ၀င်ခဲ့တာလေ ... မင်းက ကိုယ့်က်ုမချစ်ဘူး မင်းကိုယ်မင်းပဲချစ်တာမလား !
" ဟင့်အင်း မဟုတ်ဘူး အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး "
သူ့ကိုအတိတ်မှာ လုပ်ခဲ့သလို ငါအခုလုပ်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး ။ ဟီဆွန်းအမေဆုံးရတာ ငါ့အမှားလည်းမကင်းခဲ့သလို ငါ့ကြောင့် ဟီဆွန်း နာကျင်ခဲ့ရတယ်။ ငါနဲ့ ဒီတ်ခဲ့တာကြောင့် အမေ့ ဆေးဖိုး သေချာကောင်းကောင်း မရှာပေးနိုင်
ခဲ့သလို ငါ့အနား ရောက်နေတဲ့အချိန် အမေက ဆုံးသွားတာလည်းဖြစ်တယ်။ငါ့အမှားတွေ ပြန်ပေးဆပ်ရမယ်။
ဒါပေမဲ့ ငါကိုယ်ငါအရမ်း ဘာလို့မုန်းမိနေတာလဲ
"ဂျယ်ယွန်း ကိုယ့်ကို ဒီလိုလုပ်နေတာ မဟုတ်မှလွဲ ကိုယ့်ကိုသဘောကျလို့ "
" ဟင့်အင်း ... ကျွန်တော် စီနီယာကို သဘောမကျပါဘူး "
မစဉ်းစားဘဲ ချက်ချင်းဖြေလိုက်သလို အဖြေတစ်ခုက ဆောင်ဟွန်းပါ လန့်သွားစေခဲ့သည်။
" ကိုယ့်ကို မင်း ရည်းစားစာပေးခဲ့သေးတယ်မလား "
" အဲ့တာ သူငယ်ချင်းတွေကြောင့် စနောက်ပြီး ပေးမိတာ ကျွန်တော်က စီနီယာ့ကို ဘာလို့ကြိုက်ရမှာလဲ အရေးမပါတာကို တွေးမနေပါနဲ့ ကိုယ့်မိဘကိုယ် ဂရုစိုက်ပါ "
" ဂျယ်ယွန်း မင်း သူငယ်ချင်းကို ဘယ်လိုပြောနေတာလဲ "
" ဆရာ ! ပြန်တော့မလား တံခါးပိတ်တော့မယ် "
" ဂျယ်ယွန်း ကိုယ်ပြောချင်တာက .."
ဟီဆွန်းက သူ့လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ချိန် အတိတ်ကလည်း သူ့လက်ကို အကြိမ်ကြိမ် ဆုပ်ကိုင်ဖူးတာကို သတိရခဲ့သည်
" ခင်ဗျားက ပြောင်းလဲသွားတာမျိူးမရှိဘူးပဲ ..! လူကို အမြဲအပြစ်ရှိအောင် သိပ်လုပ်တယ် "
နောက်ဆုံး ဟီဆွန်းရဲ့ လက်တွေကိုဖြုတ်ချပစ်လိုက်ကာ သူတစ်နေရာကိုပြေးထွက်သွားခဲ့သည်။ မျက်ရည်တွေကျလာတာကို ဟီဆွန်းကိုမမြင်ချင်ခဲ့ပါ။
" ဂျယ်ယွန်း ! ကိုယ်ရှိတယ်နော် ဘာမှမငိုနဲ့ ရှိတယ် "
ပြေးထွက်လာတဲ့သူ့နောက်ကို ဆောင်ဟွန်းလိုက်လာမယ်လို့မထင်ထားခဲ့ချေ။ သူ့နောက်ကနေ ခါးလေးကိုဖက်ထားပြီး အေးနေတဲ့ ခနွာကိုယ်ကို အနွေးဓာတ်ပေးစေသည်။
" ဆောင်ဟွန်း ...! လိုက်မလာသင့်ဘူး "
" ဘာလို့လဲ ကိုယ်က မင်းနဲ့ ဟီဆွန်းကိစ္စကို ၀င်ပက်သတ်မယ်ထင်လို့လား "
ဆောင်ဟွန်းက သူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ထပ်မံတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လို့ ပခုံးပေါ် မေးတင်လာတဲ့ ဂျယ်ယွန်းက ပါးပြင်ပေါ်ကမျက်ရည်တွေ ကျလာလို့ရယ်
" မငိုပါနဲ့ မင်းငိုရင် ကိုယ်ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ...အဲ့ကောင်ကြောင့်ဆို မငိုနဲ့တော့ "
" ဟီဆွန်း.... သူက အရမ်းကောင်းလွန်းတယ် သူက ကျွန်တော့်လိုလူနဲ့ မပက်သတ်သင့်ခဲ့ဘူး "
ဂျယ်ယွန်းက ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုလို့ သူ့ကိုယ်သူအပြစ်တင်သည်။
" ကိုယ် မင်းအပေါ်ကောင်းနိုင်အောင်ကြိူးစားပါ့မယ် ပိုကောင်းတဲ့သူက ကိုယ်ဖြစ်နေပေးပါမယ် ဒါကြောင့် မေ့သွားမှာပါ "
ဂျယ်ယွန်းက မေ့သွားနိုင်မယ်မထင်ပါ။
......................
Continue