Unicode
ညနေဂျောင်ဂုပြန်ရောက် တော့ ထယ်ယောင်းမှာအပြေးလေးထွက်ကြိုသည်။ ဂျောင်ဂုနဲ့အတူ မိန်းမတစ်ယောက်ပါလာတာမြင်တော့ ထယ်ယောင်း မျက်နှာ ပျက်သွားသည်။ ဂျောင်ဂုကတော့ သူ့ကိုပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နဲ့နှုတ်ဆက်ကာ ပါးလေးတောင် လှမ်းနမ်းလိုက်သေးးသည်။
"ကလေး ကလေးကို ကိုယ်မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်...ဒါကိုယ့်သူငယ်ချင်း စောယွန်းတဲ့ သူက USကနေဒီကိုအလည်လာတာ အခုကိုယ်တို့အိမ်မှာတည်းမှာ..."
ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နဲ့ ဂျောင်ဂုကမိတ်ဆက်ပေးနေပင်မဲ့ ထယ်ယောင်းမှာတော့မပြုံးနိုင်။ စောယွန်းဆိုတဲ့မိန်းမကို သေချာအကဲခက်ကြည့်နေ သည်။ ထိုမိန်းမပုံစံက အနောက်တိုင်းအရမ်းဆန်ပြီး သူ့ကိုကြည့်တဲ့အကြည့်တွေက မနာလိုမုန်းတီးတဲ့ အရိပ်အယောင်တွေတွေ့နေရသည်။ထို့ကြောင့်ထယ်ယောင်းသဘောမကျပါ....။
"အင်း....အဲ့တော့...ကျွန်တော်က ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ.."
ထယ်ယောင်းခက်တည်တည်နဲ့ပြောလိုက်တော့ ဂျောင်ဂုရော စောယွန်းပါ ထယ်ယောင်းကိုလှမ်းကြည့် သည်။
"ကလေး...ဘယ်လိုကြီး ပြောလိုက်တာလည်း.."
"ဘာကိုဘယ်လိုပြောနေလို့လည်း ၊ဒီက အမက ကျွန်တော်တို့အိမ်မှာတည်းမယ်ဆိုလို့ ကျွန်တော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ပြောတာလေ ဘာအမှားပါသွားလို့လည်း...ကိုယ့်အိမ်မှာတည်းမဲ့ ဧည့်သည်ကို ကျွန်တော်က ဧည့်ဝတ်ကျေ ခြင်လို့ပြောတဲ့ဟာကို..."
စောယွန်းကလည်း ထယ်ယောင်းသူ့ကိုမလိုလားမှန်းသိ၍ အရွဲ့တိုက်ချင်လာသည်။
"ဟုတ်သားပဲ ဂျောင်ဂုရယ် မောင်လေးက ငါ့ကို ဧည့်ဝတ်ကျေချင်လို့ ပြောတဲ့ဟာကို ၊ မောင်လေး အမ ဒီမှာတည်းမှာ မောင်လေး အစဥ်ပြေတယ်မှတ်လား..."
ထယ်ယောင်းမှာ စောယွန်းမေးတော့ ပြန်ရွဲ့ပြီးဖြေလိုက်သည်။
"ပြေတာပေါ့ အမရဲ့ ကျွန်တော်တို့အိမ်ကအကျယ်ကြီးဟာကို အမတစ်ယောက်တည်းလို့ဘာမှမဖြစ်သွားပါဘူး ကြိုက်သလောက်တည်းပါ.."
ဂျောင်ဂုမှာတော့ စောယွန်းကိုတလှည့် ထယ်ယောင်းကိုတလှည့်ကြည့်လို့နေသည်။
"ကယ် ဂျောင်ဂု မောင်လေးက ငါဒီအိမ်မှာ တည်းမှာ အစဥ်ပြေတယ်ဆိုတော့ ငါ စိတ်ကြိုက်နေမယ်နော်....ဒီတစ်ခါ ငါကြာကြာနေမှာ..."
ထိုစကားကို ထယ်ယောင်းကိုစိုက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
"အေးပါ.. နင်နေချင်သလောက်နေပါ..."
ဂျောင်ဂုကတော့သဘောရိုးနဲ့ နေချင်သလောက်နေ ပြောလိုက်ပင်မဲ့ ထယ်ယောင်းကတော့ စောယွန်းကိုကြည့်ကာ အသဲတွေယားနေပြီဖြစ်သည်။
!ဟွန်း....မြေခွေးမ နင်ဘယ်ခြေလှမ်း လှမ်းနေတယ်ဆိုတာ သိသားပဲ ငါ့လင်ကို စနိုက်ကြော်ခြင်နေတာ မသိတာမှတ်လို့...နင်ကပဲ စနိုက်ကြော်နိုင်မလား ငါကပဲ နင့်ကို ပညာပြနိုင်မလား ကြည့်ကြသေးတာပေါ့...!
ထယ်ယောင်းစိတ်ထဲက ကြိမ်းဝါးလိုက်သည်။
"စောယွန်း နင်သွားနားတော့လေ ပင်ပန်းနေ ပြီမှတ်လား ငါနင်နေဖို့ အခန်း ကောင်မလေးတွေကို လိုက်ပြခိုင်းပေးမယ်..."
"ခဏလေး ဂျောင်ဂု ငါကအခန်းကျဥ်းရင် မနေတက်ဘူးနော် ငါ့အတွက်အခန်းကို ကျယ်တာလေး စီစဥ်ပေး..."
"ဒါဆိုလည်း အပေါ်ထပ်က အခန်းမှာတည်းလေ အောက်ထပ်ကအခန်းတွေက နည်းနည်းကျဥ်းတယ်.. "
ထယ်ယောင်းမှာ စောယွန်းကို အပေါ်မှာ တည်းခိုင်းမယ်ဆို၍ သိပ်မကြည်ချင်တော့ပါ..
"ကောင်းသားပဲ ဒါဆို ငါအပေါ်ထပ်မှာ တည်းမယ်နော်.."
"အေးပါ....ကောင်မလေးတွေ အထုတ်တွေ အပေါ်ထပ်က အခန်းမှာ နေရာချပေးလိုက်ကြဦး..."
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်ကြီး..."
ကောင်မလေးတွေက စောယွန်းအထုတ်တွေကိုကူသယ်ပေးပြီး စောယွန်းနဲ့အတူ အပေါ်ကိုတက်သွားကြသည်။
"ဟဲ့... ကောင်မလေး ဂျောင်ဂုတို့အခန်းက ဘယ်မှာလည်း..."
စောယွန်းမေးတော့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်မှာ စောယွန်း ကို နားမလည်သလိုပုံစံနဲ့ပြန်ကြည့်နေသည်။
"ဟဲ့ ငါမေးနေတယ်လေ ဂျောင်ဂုတို့အခန်းက ဘယ်အခန်းလည်းလို့..."
"ရှင်....ဟုတ် ဒီရှေ့က အခန်းပါ...."
"ဒါဆို ငါ့ကို ဂျောင်ဂုတို့ ဘေးကအခန်းမှာ နေရာချပေး ငါအဲ့အခန်းမှာတည်းမယ်..."
ကောင်မလေးတွေလည်း သူတို့သခင်ကြီးရဲ့ ဧည့်သည်ဖြစ်နေ၍ အထွန့်တက်မနေတော့ပဲ စောယွန်းနေရာချပေးခိုင်းတဲ့ အခန်းမှာပဲ နေရာချပေးလိုက်သည်။
ကောင်မလေးတွေ ပြန်သွားမှာ စောယွန်းအပြုံးတစ်ခုကိုချိတ်ဆွဲလိုက်သည်။
!မလောက်လေး မလောက်စား ကောင်လေးရေ ဒီနေ့ကစပြီး နင်စိတ်ဆင်းရဲဖို့သာပြင်ထားတော့..!
ထယ်ယောင်းမှာလည်း အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ဂျောင်ဂုကို ပြောတော့သည်။
"ကိုကို...အဲ့မိန်းမက ဘယ်တော့ပြန်မှာလည်း....ကျွန်တော် သူ့ကိုသဘောမကျဘူး..."
နှုတ်ခမ်းလေး စူပုတ်ကာ ဂျောင်ဂုကိုပြောလိုက်သည်။
"ဘာလို့လည်း ကလေးရဲ့....စောယွန်းကို ဘာလို့သဘောမကျတာလည်း..."
"ဟွန်း...သူက ကိုကို ကိုကြံနေတာ ကျွန်တော် မသိဘူးများထင်နေလား....အဲ့မိန်းမကြီး ကိုကိုအပေါ်လုံးဝမရိုးသားဘူး..."
ထယ်ယောင်းစကားကြားပြီး ဂျောင်ဂုဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်တော့သည်။
"ဟား...ဟား....ဟား....ကလေးရယ် စောယွန်းက ကလေးထင်နေသလိုမဟုတ်ပါဘူး... ကိုယ်နဲ့ကငယ်ငယ်ထဲက ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်းတွေပါ အဲ့လိုစိတ်မျိုးမရှိပါဘူး..."
"ကိုကို က အဲ့မိန်းမကို ကာကွယ်ပြီးပြောနေတာလား..."
"ဟောကြည့်...ကလေးကလည်း ကိုယ်က ကာကွယ်ပြီးပြောနေတာမဟုတ်ရပါဘူး၊ အမှန်ကိုပြောပြတာပါ...စောယွန်းက ကိုကိုအပေါ် ဘာစိတ်မှ မရှိပါဘူး ရိုးရိုးသားသား ခင်တာပါ..."
ထယ်ယောင်း ဂျောင်ဂုနဲ့ စကားပြောနေရင်း အခန်းဝကိုအမှတ်မထင်ကြည့်မိလိုက်တော့ သူတို့ကိုချောင်းကြည့်နေတဲ့စောယွန်းကိုတွေ့ပြီး အကြံတစ်ခုရသွားသည်။
ထို့ကြောင့် ဂျောင်ဂုကိုချွဲပြစ်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"ကိုကို...ကလေးကို နမ်းဦး...ကလေး ကိုကို့ အနမ်းကိုလိုချင်တယ်..."
ထိုသို့ပြောပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုစူပေးထားသည်။
ဂျောင်ဂုမှာ ထယ်ယောင်း ကိုကြောင်ကာကြည့်နေမိသည်။ သူ့ကလေးက သူ့ကို တစ်ခါမှ ဒီလိုပုံစံမျိုးနဲ့ မတောင်းဆိုဘူး၍ ရင်တွေပါခုန်လာသည်။
ကလေး၊ကလေးနဲ့ပါထည့်ပြီးပြောနေ၍ အသဲတွေယားလာသည်။
"ကိုကို မနမ်းဘူးလား...ကလေး စိတ်ဆိုးတော့မှာနော်..."
"နမ်းမှာပေါ့ ကလေးရဲ့.."
ဂျောင်ဂု ထယ်ယောင်းနှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။
"ပြွတ်...ပြွတ်.."
ထယ်ယောင်း ဂျောင်ဂုနဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ နမ်းနေရာက စောယွန်းကိုလည်း လှမ်းကြည့်လိုက်သေးသည်။ စောယွန်းကြည့်နေတုန်းဆိုတာကို သိတော့ ချက်ချင်းဆိုသလိုနမ်းနေရာက ဂျောင်ဂုကို ကုတင်ပေါ် လှဲချကာ အပေါ်ကနေတက်ခွပြီး ဂျောင်ဂုအကျီ်တွေကို ဆွဲချွတ်တော့သည်။
ဂျောင်ဂုမှာလည်းထယ်ယောင်းလုပ်ပုံကိုင်ပုံတွေကိုကြည့်ကာ အံ့သြနေသည်။
"ကလေး ဘာလို့အကျီ်တွေချွတ်နေတာလည်း..."
"တူတူနေမလို့လေ ကိုကိုရဲ့ ကလေး နဲ့ကိုကို တစ်ခါပဲနေရသေးတယ်...အခုကလေး ကိုကိုနဲ့တူတူနေချင်တယ်..."
ပထမဦးဆုံးညက ထယ်ယောင်း သူ့ကြောင့်နာကျင်ရတာကိုကြည့်ပြီး သူထယ်ယောင်းကိုထပ်ပြီးမတောင်းဆိုခဲ့၊ အခုထယ်ယောင်းကလိုလိုလားလား တောင်းဆိုနေ၍ ဂျောင်ဂု ပျော်သွားသည်။
"တကယ်နော်ကလေး တကယ်တူတူနေမှာလား."
"အင်း...."
ဂျောင်ဂုချက်ချင်းဆိုသလို ထယ်ယောင်းကို ဆွဲ၍ အောက်ပို့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ထယ်ယောင်းခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်နေရာမှမကျန်အနမ်းတွေခြွေနေသည်။
ထယ်ယောင်းမှာ ဂျောင်ဂုပြုစုပေးမှူကို ခံယူရင်း စောယွန်းကိုလည်း လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ စောယွန်းမရှိတော့သာသိမှ။
"ကိုကို...ကျွန်တော် မနေချင်တော့ဘူး..."
ဂျောင်ဂု ကြောင်သွားသည်။ ထယ်ယောင်းကိုနမ်းရှုံ့နေရာက ရပ်တန့်ပြီး...နားမလည်သလိုမျက်လုံးနဲ့ကြည့်ကာ..
"ဘာလို့လည်း ကလေးရဲ့ စောနက လေးတင် တူတူနေချင်တယ်ဆို..."
"အခုမနေချင်တော့ဘူး...ကျွန်တော့်ပေါ်က ဆင်းတော့..."
"ကလေးကွာ ကိုယ့်ကို တစ်ဝက်တစ်ပျက်ကြီးတော့ မထားခဲ့ပါနဲ့ ကိုယ်က စိတ်ပါနေပြီ..."
"ကိုကိုစိတ်ပါတာလေ ကျွန်တော်မှ စိတ်မပါတော့တာ..."
"အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့ကလေးရယ် ကိုကို ကို အဲ့လိုတော့မရက်စက်ပါနဲ့..."
ထယ်ယောင်းလည်း မျက်နှာငယ်လေးနှင့်ပြောနေသည့် ဂျောင်ဂုကို သနားသွားကာ တူတူနေဖို့ခွင့်ပြုပေးလိုက်သည်။
"ဒါဆိုလည်း အခန်းတံခါးလေးတော့ သေချာသွားပိတ်လိုက်ဦး အခန်းတံခါးက ဟ နေတယ် တော်ကြာတစ်ရောက်ရောက်မြင်သွားရင်မကောင်းဘူး..."
ဂျောင်ဂု ထယ်ယောင်းပြောမှ သူတို့ဝင်လာတုန်းက တံခါးမပိတ်မိတာကို သတိရသွားသည်။
"ဟုတ်သားပဲ ကိုယ်မေ့နေတာ...ခဏလေးနော်.. "
ချက်ချင်းထကာ အခန်းတံခါးကိုဆွဲပိတ်ပြီး လော့ချလိုက်သည်။
"ကလေး စ မယ်နော်.."
"အာ့...ဟာ့..."
စောယွန်းကို အရွဲ့တိုက်ချင်၍ လုပ်လိုက်မိတဲ့အရာတစ်ခုက ထယ်ယောင်း တစ်ညလုံးအော်ညည်းရတော့သည်။
စောယွန်းတစ်ယောက် ထယ်ယောင်းကိုကလိချင်၍ ဂျောင်ဂုတို့အခန်းဘက်ကူးလာစဥ် သူ့အကြောင်းပြောနေတာကြား၍ တိတ်တိတ်လေးတံခါးအကွယ်ကနားထောင်လိုက်သည်။ ခဏအကြာ ရုတ်တရက်ကြီး ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ဂု နမ်းလိုက်၍ ကြောင်ကာ ကြည့်မိသွားသည်။ တစ်ဖြည်းဖြည်းအဆင့်တွေတက်လာ၍ ဆက်မကြည့်ရဲတော့တာနှင့် သူ့အခန်းရှိရာစီ ပြန်ဝင်လာလိုက်သည်။
########
"ကလေး ထတော့လေ ကိုကို ရုံးသွားတော့မယ် ကိုကိုအတွက်အကျီ်ထုတ်ပေးဦး..."
"ကိုကို ကျွန်တော် မထချင်ဘူး ညက ကိုကိုလုပ်လို့ ကျွန်တော်အခု ကိုယ်တွေလက်တွေကိုက်ခဲနေပြီ..."
ဂျောင်ဂု မှာထယ်ယောင်း အပြောကြောင့် သဘောကျကာရယ်တော့သည်။
"ဟား..ဟား..ဟား..ကလေးရယ် ညက ကိုကိုအဲ့လောက်တောင်ကြမ်းသွားလို့လား..."
"မကြမ်းပဲနေမလား အခုကျွန်တော် မထ နိုင်တော့ဒါပဲကြည့်.."
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ...ဒါဆို ကလေး ကောင်းကောင်းအနားယူပါ ကိုကိုဘာ ကိုကိုပဲ အကျီ်ထုတ်ဝတ်လိုက်ပါ့မယ်..."
"ဟုတ်ကဲ့ ကိုကို..."
ထိုစဥ်
"ဂျောင်ဂုရေ ဂျောင်ဂု..."
ထယ်ယောင်းမှာ စောယွန်းအသံကြားတာနဲ့ အိပ်နေရာက ချက်ချင်း ငေါက်ခနဲ ထထိုင်လိုက်သည်။ ကိုက်ခဲနေတာတွေလည်း ဘယ်စီရောက်လို့ ရောက်မှန်းမသိ။
"ကိုကို ကျွန်တော် ကိုကိုဝတ်ဖို့အကျီ်ထုတ်ပေးမယ်.."
ချက်ချင်းထကာ ဂျောင်ဂုအတွက်အကျီ် ထုတ်ပေးတော့သည်။
ဂျောင်ဂုမှာလည်းထယ်ယောင်းကိုကြည့်ကာ အံ့သြနေမိသည်။
"ဂျောင်ဂုရေ ဂျောင်ဂု..."
ဂျောင်ဂုလည်း စောယွန်း ခေါ်နေ၍ စောယွန်းကိုတံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
"အေး စောယွန်း..."
"နင် အလုပ်သွားရမှာမို့ လာနှိုးတာ နင်က အလုပ်သွားဖို့တောင်ပြင်နေပြီပဲ..."
"ကိုကို အကျီ် ထုတ်ပြီးပြီ.."
ထယ်ယောင်း စောယွန်းကိုကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
စောယွန်းကတော့ ထယ်ယောင်းကိုမျက်စောင်းလှမ်းထိုးကာ ဂျောင်ဂုကိုစကားဆိုလိုက်သည်။
"ဂျောင်ဂု ငါ နင်နဲ့ ကုမ္ပဏီကို လိုက်မလို့..."
ထယ်ယောင်းမှာ စောယွန်းကုမ္ပဏီ လိုက်မယ်ဆို၍ မျက်လုံးပြူးသွားသည်။
"ကုမ္ပဏီလိုက်မလို့လား လိုက်ခဲ့လေ.."
ဂျောင်ဂု လိုက်ခဲ့ဖို့ပြောတော့ ထယ်ယောင်းမှာ ဂျောင်ဂုကို မကြည်တဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်လိုက်ပြီး
"ကိုကို..."
"ဗျာ့.."
"ကျွန်တော်လည်း ကုမ္ပဏီလိုက်မယ်..."
"ဟမ်...ကလေးက ကိုကို ကုမ္ပဏီလိုက်မယ် ဟုတ်လား..."
"အင်းလေ...ကျွန်တော်က နေကောင်းတာမဟုတ်ဘူး ကိုကို အနားမှာ မရှိရင်အားငယ်တယ် အဲ့ဒါကြောင့် ကုမ္ပဏီလိုက်ခဲ့မယ်..."
"ဒါဆိုလည်း လိုက်ခဲ့ပါဗျာ ကလေးလိုက်တော့ ကိုကိုက ပိုတောင်ပျော်သေးတယ်... "
ထယ်ယောင်း ဂျောင်ဂုစကားကြားတော့ အောင်နိုင်သူအပြုံးနဲ့ စောယွန်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
စောယွန်းမှာတော့ ထယ်ယောင်းကိုကြည့်ကာ မျက်စောင်းတထိုးထိုးနှင့်...
"မောင်လေးက နေမကောင်းဘူးလား ၊ နေမကောင်းရင် အိမ်မှာပဲ အနားယူပါလား...ကုမ္ပဏီလိုက်တော့ ပင်ပန်းတာပေါ့..."
"အဲ့လောက်ကြီးလည်းမဟုတ်ပါဘူးအမရယ် ကျွန်တော်နေမကောင်းတာက ညက ကိုကို နည်းနည်းကြမ်းထားလို့ ကိုယ်တွေလက်တွေကိုက်တာ အဲ့လောက်ပါပဲ...နော် ကိုကိုနော်..."
ဂျောင်ဂုမှာ ထယ်ယောင်းအပြောကြောင့်ရှက်ခါ မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲနေပြီဖြစ်သည်။ စောယွန်းကိုလည်းမကြည့်ရဲတော့...
"နော်...ကိုကိုနော်လို့ ညက ကလေးကို ကိုကိုကြမ်းထားလို့ နေမကောင်းတာနော်..."
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် ဂျောင်ဂုမဖြေမချင်း ချွဲပြစ်ကာ ဂျောင်ဂုလက်မောင်းကိုလှုပ်၍ ပြောလိုက်သည်။
ဂျောင်ဂုမှာလည်း ထယ်ယောင်းအတင်းပြောနေ၍ မဖြေချင်ဖြေချင်နှင့်
"ဟမ်..အင်း..."
ထယ်ယောင်း စောယွန်းကိုကြည့်ကာ မျက်စာပြစ်ပြလိုက်သည်။ တွေ့တယ်မှတ်လားဆိုသည့်ပုံစံ
နှင့်...
စောယွန်း မှာ မျက်စိပျက်မျက်နှာပျက်နှင့် ဂျောင်ဂုကို ကြည့်ကာ....
"ဂျောင်ဂု ငါ အဝတ်အစားသွားလဲ လိုက်ဦးမယ်...ခဏဆောင့်နော်..."
စောယွန်းထွက်သွားမှ ဂျောင်ဂုမှာ အသက်ဝအောင်ရှုနိုင်တော့သည်။
ထယ်ယောင်းကတော့ ဂျောင်ဂုကို ခါးထောက်ကာ ရန်တွေ့ဖို့ပြင်တော့သည်။
"ကိုကို..."
"ဗျာ့..."
"ကိုကို ဘာလို့ ဟိုမိန်းမကို ကုမ္ပဏီခေါ်တာလည်း.."
"စောယွန်းက သူဒီရောက်ရင် ကိုကို ကုမ္ပဏီကို လာနေကြလေ ကလေးရဲ့ ဘာဖြစ်လို့လည်း..."
"ကျွန်တော် မကြိုက်ပါဘူး သူကိုကို့ ကုမ္ပဏီကို ဝင်ထွက်နေတာ..."
"အော် ကလေးရယ် သူက ဒီပြန်ရောက်ရင် ကိုကိုကုမ္ပဏီရော ယွန်းဂီ ကုမ္ပဏီရော ဝင်ထွက်နေကြပါ သူ့မှာလည်း ဒီလာရင် ကိုကိုတို့ပဲရှိတာလေ ကျန်တဲ့နေရာသွားစရာမှမရှိတာ.."
"အဲ့ဒါဆိုလည်း အကိုယွန်းဂီ ကုမ္ပဏီကိုသွားပေါ့ ဘာလို့ ကိုကို စီပဲ ကပ်နေတာလည်း..."
"ယွန်းဂီကုမ္ပဏီကိုလည်းသွားပါတယ်ကလေးရဲ့ အခုက သူရောက်နေတာ ယွန်းဂီကို မပြောရသေးလို့ မသွားသေးတာ... "
"အဲ့ဒါဆိုလည်း သူရောက်နေတာ အကိုယွန်းဂီ
ကိုပြောလိုက်လေ အဲ့ဒါမှ မြန်မြန်သွားမှာ...သူများတွေက အခုမှ ညားခါစပါဆို သူရှိတော့ စိတ်ကျဥ်းကြပ်တယ်..."
"အင်းပါကလေးရယ် စောယွန်းအကြောင်းပြောမနေပါနဲ့တော့...အခု ကုမ္ပဏီလိုက်မယ်မှတ်လား အဝတ်အစားသွားလဲတော့.."
စကားကြောပျက်အောင် ဂျောင်ဂု ထယ်ယောင်း ကိုချော့မော့ကာ အဝတ်အစားသွားလဲခိုင်းလိုက်ရသည်။
***************************************
3/2/2024
Zawgyi
ညေနေဂ်ာင္ဂုျပန္ေရာက္ ေတာ့ ထယ္ေယာင္းမွာအေျပးေလးထြက္ႀကိဳသည္။ ေဂ်ာင္ဂုနဲ႔အတူ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါလာတာျမင္ေတာ့ ထယ္ေယာင္း မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားသည္။ ေဂ်ာင္ဂုကေတာ့ သူ႔ကိုၿပဳံးၿပဳံး႐ႊင္႐ႊင္နဲ႔ႏႈတ္ဆက္ကာ ပါးေလးေတာင္ လွမ္းနမ္းလိုက္ေသးးသည္။
"ကေလး ကေလးကို ကိုယ္မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္...ဒါကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း ေစာယြန္းတဲ့ သူက USကေနဒီကိုအလည္လာတာ အခုကိုယ္တို႔အိမ္မွာတည္းမွာ..."
ၿပဳံးၿပဳံး႐ႊင္႐ႊင္နဲ႔ ေဂ်ာင္ဂုကမိတ္ဆက္ေပးေနပင္မဲ့ ထယ္ေယာင္းမွာေတာ့မၿပဳံးႏိုင္။ ေစာယြန္းဆိုတဲ့မိန္းမကို ေသခ်ာအကဲခက္ၾကည့္ေန သည္။ ထိုမိန္းမပုံစံက အေနာက္တိုင္းအရမ္းဆန္ၿပီး သူ႔ကိုၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြက မနာလိုမုန္းတီးတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြေတြ႕ေနရသည္။ထို႔ေၾကာင့္ထယ္ေယာင္းသေဘာမက်ပါ....။
"အင္း....အဲ့ေတာ့...ကြၽန္ေတာ္က ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ.."
ထယ္ေယာင္းခက္တည္တည္နဲ႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုေရာ ေစာယြန္းပါ ထယ္ေယာင္းကိုလွမ္းၾကည့္ သည္။
"ကေလး...ဘယ္လိုႀကီး ေျပာလိုက္တာလည္း.."
"ဘာကိုဘယ္လိုေျပာေနလို႔လည္း ၊ဒီက အမက ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္မွာတည္းမယ္ဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ေျပာတာေလ ဘာအမွားပါသြားလို႔လည္း...ကိုယ့္အိမ္မွာတည္းမဲ့ ဧည့္သည္ကို ကြၽန္ေတာ္က ဧည့္ဝတ္ေက် ျခင္လို႔ေျပာတဲ့ဟာကို..."
ေစာယြန္းကလည္း ထယ္ေယာင္းသူ႔ကိုမလိုလားမွန္းသိ၍ အ႐ြဲ႕တိုက္ခ်င္လာသည္။
"ဟုတ္သားပဲ ေဂ်ာင္ဂုရယ္ ေမာင္ေလးက ငါ့ကို ဧည့္ဝတ္ေက်ခ်င္လို႔ ေျပာတဲ့ဟာကို ၊ ေမာင္ေလး အမ ဒီမွာတည္းမွာ ေမာင္ေလး အစဥ္ေျပတယ္မွတ္လား..."
ထယ္ေယာင္းမွာ ေစာယြန္းေမးေတာ့ ျပန္႐ြဲ႕ၿပီးေျဖလိုက္သည္။
"ေျပတာေပါ့ အမရဲ႕ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ကအက်ယ္ႀကီးဟာကို အမတစ္ေယာက္တည္းလို႔ဘာမွမျဖစ္သြားပါဘူး ႀကိဳက္သေလာက္တည္းပါ.."
ေဂ်ာင္ဂုမွာေတာ့ ေစာယြန္းကိုတလွည့္ ထယ္ေယာင္းကိုတလွည့္ၾကည့္လို႔ေနသည္။
"ကယ္ ေဂ်ာင္ဂု ေမာင္ေလးက ငါဒီအိမ္မွာ တည္းမွာ အစဥ္ေျပတယ္ဆိုေတာ့ ငါ စိတ္ႀကိဳက္ေနမယ္ေနာ္....ဒီတစ္ခါ ငါၾကာၾကာေနမွာ..."
ထိုစကားကို ထယ္ေယာင္းကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"ေအးပါ.. နင္ေနခ်င္သေလာက္ေနပါ..."
ေဂ်ာင္ဂုကေတာ့သေဘာ႐ိုးနဲ႔ ေနခ်င္သေလာက္ေန ေျပာလိုက္ပင္မဲ့ ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ေစာယြန္းကိုၾကည့္ကာ အသဲေတြယားေနၿပီျဖစ္သည္။
!ဟြန္း....ေျမေခြးမ နင္ဘယ္ေျခလွမ္း လွမ္းေနတယ္ဆိုတာ သိသားပဲ ငါ့လင္ကို စႏိုက္ေၾကာ္ျခင္ေနတာ မသိတာမွတ္လို႔...နင္ကပဲ စႏိုက္ေၾကာ္ႏိုင္မလား ငါကပဲ နင့္ကို ပညာျပႏိုင္မလား ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့...!
ထယ္ေယာင္းစိတ္ထဲက ႀကိမ္းဝါးလိုက္သည္။
"ေစာယြန္း နင္သြားနားေတာ့ေလ ပင္ပန္းေန ၿပီမွတ္လား ငါနင္ေနဖို႔ အခန္း ေကာင္မေလးေတြကို လိုက္ျပခိုင္းေပးမယ္..."
"ခဏေလး ေဂ်ာင္ဂု ငါကအခန္းက်ဥ္းရင္ မေနတက္ဘူးေနာ္ ငါ့အတြက္အခန္းကို က်ယ္တာေလး စီစဥ္ေပး..."
"ဒါဆိုလည္း အေပၚထပ္က အခန္းမွာတည္းေလ ေအာက္ထပ္ကအခန္းေတြက နည္းနည္းက်ဥ္းတယ္.. "
ထယ္ေယာင္းမွာ ေစာယြန္းကို အေပၚမွာ တည္းခိုင္းမယ္ဆို၍ သိပ္မၾကည္ခ်င္ေတာ့ပါ..
"ေကာင္းသားပဲ ဒါဆို ငါအေပၚထပ္မွာ တည္းမယ္ေနာ္.."
"ေအးပါ....ေကာင္မေလးေတြ အထုတ္ေတြ အေပၚထပ္က အခန္းမွာ ေနရာခ်ေပးလိုက္ၾကဦး..."
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ႀကီး..."
ေကာင္မေလးေတြက ေစာယြန္းအထုတ္ေတြကိုကူသယ္ေပးၿပီး ေစာယြန္းနဲ႔အတူ အေပၚကိုတက္သြားၾကသည္။
"ဟဲ့... ေကာင္မေလး ေဂ်ာင္ဂုတို႔အခန္းက ဘယ္မွာလည္း..."
ေစာယြန္းေမးေတာ့ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္မွာ ေစာယြန္း ကို နားမလည္သလိုပုံစံနဲ႔ျပန္ၾကည့္ေနသည္။
"ဟဲ့ ငါေမးေနတယ္ေလ ေဂ်ာင္ဂုတို႔အခန္းက ဘယ္အခန္းလည္းလို႔..."
"ရွင္....ဟုတ္ ဒီေရွ႕က အခန္းပါ...."
"ဒါဆို ငါ့ကို ေဂ်ာင္ဂုတို႔ ေဘးကအခန္းမွာ ေနရာခ်ေပး ငါအဲ့အခန္းမွာတည္းမယ္..."
ေကာင္မေလးေတြလည္း သူတို႔သခင္ႀကီးရဲ႕ ဧည့္သည္ျဖစ္ေန၍ အထြန္႔တက္မေနေတာ့ပဲ ေစာယြန္းေနရာခ်ေပးခိုင္းတဲ့ အခန္းမွာပဲ ေနရာခ်ေပးလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးေတြ ျပန္သြားမွာ ေစာယြန္းအၿပဳံးတစ္ခုကိုခ်ိတ္ဆြဲလိုက္သည္။
!မေလာက္ေလး မေလာက္စား ေကာင္ေလးေရ ဒီေန႔ကစၿပီး နင္စိတ္ဆင္းရဲဖို႔သာျပင္ထားေတာ့..!
ထယ္ေယာင္းမွာလည္း အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ ေဂ်ာင္ဂုကို ေျပာေတာ့သည္။
"ကိုကို...အဲ့မိန္းမက ဘယ္ေတာ့ျပန္မွာလည္း....ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကိုသေဘာမက်ဘူး..."
ႏႈတ္ခမ္းေလး စူပုတ္ကာ ေဂ်ာင္ဂုကိုေျပာလိုက္သည္။
"ဘာလို႔လည္း ကေလးရဲ႕....ေစာယြန္းကို ဘာလို႔သေဘာမက်တာလည္း..."
"ဟြန္း...သူက ကိုကို ကိုႀကံေနတာ ကြၽန္ေတာ္ မသိဘူးမ်ားထင္ေနလား....အဲ့မိန္းမႀကီး ကိုကိုအေပၚလုံးဝမ႐ိုးသားဘူး..."
ထယ္ေယာင္းစကားၾကားၿပီး ေဂ်ာင္ဂုဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေတာ့သည္။
"ဟား...ဟား....ဟား....ကေလးရယ္ ေစာယြန္းက ကေလးထင္ေနသလိုမဟုတ္ပါဘူး... ကိုယ္နဲ႔ကငယ္ငယ္ထဲက ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ အဲ့လိုစိတ္မ်ိဳးမရွိပါဘူး..."
"ကိုကို က အဲ့မိန္းမကို ကာကြယ္ၿပီးေျပာေနတာလား..."
"ေဟာၾကည့္...ကေလးကလည္း ကိုယ္က ကာကြယ္ၿပီးေျပာေနတာမဟုတ္ရပါဘူး၊ အမွန္ကိုေျပာျပတာပါ...ေစာယြန္းက ကိုကိုအေပၚ ဘာစိတ္မွ မရွိပါဘူး ႐ိုး႐ိုးသားသား ခင္တာပါ..."
ထယ္ေယာင္း ေဂ်ာင္ဂုနဲ႔ စကားေျပာေနရင္း အခန္းဝကိုအမွတ္မထင္ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ သူတို႔ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ေစာယြန္းကိုေတြ႕ၿပီး အႀကံတစ္ခုရသြားသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂုကိုခြၽဲျပစ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ကိုကို...ကေလးကို နမ္းဦး...ကေလး ကိုကို႔ အနမ္းကိုလိုခ်င္တယ္..."
ထိုသို႔ေျပာၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုစူေပးထားသည္။
ေဂ်ာင္ဂုမွာ ထယ္ေယာင္း ကိုေၾကာင္ကာၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႔ကေလးက သူ႔ကို တစ္ခါမွ ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ မေတာင္းဆိုဘူး၍ ရင္ေတြပါခုန္လာသည္။
ကေလး၊ကေလးနဲ႔ပါထည့္ၿပီးေျပာေန၍ အသဲေတြယားလာသည္။
"ကိုကို မနမ္းဘူးလား...ကေလး စိတ္ဆိုးေတာ့မွာေနာ္..."
"နမ္းမွာေပါ့ ကေလးရဲ႕.."
ေဂ်ာင္ဂု ထယ္ေယာင္းႏႈတ္ခမ္းကို ဆြဲစုပ္လိုက္သည္။
"ႁပြတ္...ႁပြတ္.."
ထယ္ေယာင္း ေဂ်ာင္ဂုနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကာ နမ္းေနရာက ေစာယြန္းကိုလည္း လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ ေစာယြန္းၾကည့္ေနတုန္းဆိုတာကို သိေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုနမ္းေနရာက ေဂ်ာင္ဂုကို ကုတင္ေပၚ လွဲခ်ကာ အေပၚကေနတက္ခြၿပီး ေဂ်ာင္ဂုအက်ီ္ေတြကို ဆြဲခြၽတ္ေတာ့သည္။
ေဂ်ာင္ဂုမွာလည္းထယ္ေယာင္းလုပ္ပုံကိုင္ပုံေတြကိုၾကည့္ကာ အံ့ၾသေနသည္။
"ကေလး ဘာလို႔အက်ီ္ေတြခြၽတ္ေနတာလည္း..."
"တူတူေနမလို႔ေလ ကိုကိုရဲ႕ ကေလး နဲ႔ကိုကို တစ္ခါပဲေနရေသးတယ္...အခုကေလး ကိုကိုနဲ႔တူတူေနခ်င္တယ္..."
ပထမဦးဆုံးညက ထယ္ေယာင္း သူ႔ေၾကာင့္နာက်င္ရတာကိုၾကည့္ၿပီး သူထယ္ေယာင္းကိုထပ္ၿပီးမေတာင္းဆိုခဲ့၊ အခုထယ္ေယာင္းကလိုလိုလားလား ေတာင္းဆိုေန၍ ေဂ်ာင္ဂု ေပ်ာ္သြားသည္။
"တကယ္ေနာ္ကေလး တကယ္တူတူေနမွာလား."
"အင္း...."
ေဂ်ာင္ဂုခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ထယ္ေယာင္းကို ဆြဲ၍ ေအာက္ပို႔လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ထယ္ေယာင္းခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ေနရာမွမက်န္အနမ္းေတြေႁခြေနသည္။
ထယ္ေယာင္းမွာ ေဂ်ာင္ဂုျပဳစုေပးမႉကို ခံယူရင္း ေစာယြန္းကိုလည္း လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ေစာယြန္းမရွိေတာ့သာသိမွ။
"ကိုကို...ကြၽန္ေတာ္ မေနခ်င္ေတာ့ဘူး..."
ေဂ်ာင္ဂု ေၾကာင္သြားသည္။ ထယ္ေယာင္းကိုနမ္းရႈံ႕ေနရာက ရပ္တန္႔ၿပီး...နားမလည္သလိုမ်က္လုံးနဲ႔ၾကည့္ကာ..
"ဘာလို႔လည္း ကေလးရဲ႕ ေစာနက ေလးတင္ တူတူေနခ်င္တယ္ဆို..."
"အခုမေနခ်င္ေတာ့ဘူး...ကြၽန္ေတာ့္ေပၚက ဆင္းေတာ့..."
"ကေလးကြာ ကိုယ့္ကို တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ႀကီးေတာ့ မထားခဲ့ပါနဲ႔ ကိုယ္က စိတ္ပါေနၿပီ..."
"ကိုကိုစိတ္ပါတာေလ ကြၽန္ေတာ္မွ စိတ္မပါေတာ့တာ..."
"အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႔ကေလးရယ္ ကိုကို ကို အဲ့လိုေတာ့မရက္စက္ပါနဲ႔..."
ထယ္ေယာင္းလည္း မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ေျပာေနသည့္ ေဂ်ာင္ဂုကို သနားသြားကာ တူတူေနဖို႔ခြင့္ျပဳေပးလိုက္သည္။
"ဒါဆိုလည္း အခန္းတံခါးေလးေတာ့ ေသခ်ာသြားပိတ္လိုက္ဦး အခန္းတံခါးက ဟ ေနတယ္ ေတာ္ၾကာတစ္ေရာက္ေရာက္ျမင္သြားရင္မေကာင္းဘူး..."
ေဂ်ာင္ဂု ထယ္ေယာင္းေျပာမွ သူတို႔ဝင္လာတုန္းက တံခါးမပိတ္မိတာကို သတိရသြားသည္။
"ဟုတ္သားပဲ ကိုယ္ေမ့ေနတာ...ခဏေလးေနာ္.. "
ခ်က္ခ်င္းထကာ အခန္းတံခါးကိုဆြဲပိတ္ၿပီး ေလာ့ခ်လိုက္သည္။
"ကေလး စ မယ္ေနာ္.."
"အာ့...ဟာ့..."
ေစာယြန္းကို အ႐ြဲ႕တိုက္ခ်င္၍ လုပ္လိုက္မိတဲ့အရာတစ္ခုက ထယ္ေယာင္း တစ္ညလုံးေအာ္ညည္းရေတာ့သည္။
ေစာယြန္းတစ္ေယာက္ ထယ္ေယာင္းကိုကလိခ်င္၍ ေဂ်ာင္ဂုတို႔အခန္းဘက္ကူးလာစဥ္ သူ႔အေၾကာင္းေျပာေနတာၾကား၍ တိတ္တိတ္ေလးတံခါးအကြယ္ကနားေထာင္လိုက္သည္။ ခဏအၾကာ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ထယ္ေယာင္းနဲ႔ေဂ်ာင္ဂု နမ္းလိုက္၍ ေၾကာင္ကာ ၾကည့္မိသြားသည္။ တစ္ျဖည္းျဖည္းအဆင့္ေတြတက္လာ၍ ဆက္မၾကည့္ရဲေတာ့တာႏွင့္ သူ႔အခန္းရွိရာစီ ျပန္ဝင္လာလိုက္သည္။
########
"ကေလး ထေတာ့ေလ ကိုကို ႐ုံးသြားေတာ့မယ္ ကိုကိုအတြက္အက်ီ္ထုတ္ေပးဦး..."
"ကိုကို ကြၽန္ေတာ္ မထခ်င္ဘူး ညက ကိုကိုလုပ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္အခု ကိုယ္ေတြလက္ေတြကိုက္ခဲေနၿပီ..."
ေဂ်ာင္ဂု မွာထယ္ေယာင္း အေျပာေၾကာင့္ သေဘာက်ကာရယ္ေတာ့သည္။
"ဟား..ဟား..ဟား..ကေလးရယ္ ညက ကိုကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္ၾကမ္းသြားလို႔လား..."
"မၾကမ္းပဲေနမလား အခုကြၽန္ေတာ္ မထ ႏိုင္ေတာ့ဒါပဲၾကည့္.."
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ...ဒါဆို ကေလး ေကာင္းေကာင္းအနားယူပါ ကိုကိုဘာ ကိုကိုပဲ အက်ီ္ထုတ္ဝတ္လိုက္ပါ့မယ္..."
"ဟုတ္ကဲ့ ကိုကို..."
ထိုစဥ္
"ေဂ်ာင္ဂုေရ ေဂ်ာင္ဂု..."
ထယ္ေယာင္းမွာ ေစာယြန္းအသံၾကားတာနဲ႔ အိပ္ေနရာက ခ်က္ခ်င္း ေငါက္ခနဲ ထထိုင္လိုက္သည္။ ကိုက္ခဲေနတာေတြလည္း ဘယ္စီေရာက္လို႔ ေရာက္မွန္းမသိ။
"ကိုကို ကြၽန္ေတာ္ ကိုကိုဝတ္ဖို႔အက်ီ္ထုတ္ေပးမယ္.."
ခ်က္ခ်င္းထကာ ေဂ်ာင္ဂုအတြက္အက်ီ္ ထုတ္ေပးေတာ့သည္။
ေဂ်ာင္ဂုမွာလည္းထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္ကာ အံ့ၾသေနမိသည္။
"ေဂ်ာင္ဂုေရ ေဂ်ာင္ဂု..."
ေဂ်ာင္ဂုလည္း ေစာယြန္း ေခၚေန၍ ေစာယြန္းကိုတံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
"ေအး ေစာယြန္း..."
"နင္ အလုပ္သြားရမွာမို႔ လာႏႈိးတာ နင္က အလုပ္သြားဖို႔ေတာင္ျပင္ေနၿပီပဲ..."
"ကိုကို အက်ီ္ ထုတ္ၿပီးၿပီ.."
ထယ္ေယာင္း ေစာယြန္းကိုၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
ေစာယြန္းကေတာ့ ထယ္ေယာင္းကိုမ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးကာ ေဂ်ာင္ဂုကိုစကားဆိုလိုက္သည္။
"ေဂ်ာင္ဂု ငါ နင္နဲ႔ ကုမၸဏီကို လိုက္မလို႔..."
ထယ္ေယာင္းမွာ ေစာယြန္းကုမၸဏီ လိုက္မယ္ဆို၍ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။
"ကုမၸဏီလိုက္မလို႔လား လိုက္ခဲ့ေလ.."
ေဂ်ာင္ဂု လိုက္ခဲ့ဖို႔ေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းမွာ ေဂ်ာင္ဂုကို မၾကည္တဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ကိုကို..."
"ဗ်ာ့.."
"ကြၽန္ေတာ္လည္း ကုမၸဏီလိုက္မယ္..."
"ဟမ္...ကေလးက ကိုကို ကုမၸဏီလိုက္မယ္ ဟုတ္လား..."
"အင္းေလ...ကြၽန္ေတာ္က ေနေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး ကိုကို အနားမွာ မရွိရင္အားငယ္တယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကုမၸဏီလိုက္ခဲ့မယ္..."
"ဒါဆိုလည္း လိုက္ခဲ့ပါဗ်ာ ကေလးလိုက္ေတာ့ ကိုကိုက ပိုေတာင္ေပ်ာ္ေသးတယ္... "
ထယ္ေယာင္း ေဂ်ာင္ဂုစကားၾကားေတာ့ ေအာင္ႏိုင္သူအၿပဳံးနဲ႔ ေစာယြန္းကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
ေစာယြန္းမွာေတာ့ ထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္ကာ မ်က္ေစာင္းတထိုးထိုးႏွင့္...
"ေမာင္ေလးက ေနမေကာင္းဘူးလား ၊ ေနမေကာင္းရင္ အိမ္မွာပဲ အနားယူပါလား...ကုမၸဏီလိုက္ေတာ့ ပင္ပန္းတာေပါ့..."
"အဲ့ေလာက္ႀကီးလည္းမဟုတ္ပါဘူးအမရယ္ ကြၽန္ေတာ္ေနမေကာင္းတာက ညက ကိုကို နည္းနည္းၾကမ္းထားလို႔ ကိုယ္ေတြလက္ေတြကိုက္တာ အဲ့ေလာက္ပါပဲ...ေနာ္ ကိုကိုေနာ္..."
ေဂ်ာင္ဂုမွာ ထယ္ေယာင္းအေျပာေၾကာင့္ရွက္ခါ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး နီရဲေနၿပီျဖစ္သည္။ ေစာယြန္းကိုလည္းမၾကည့္ရဲေတာ့...
"ေနာ္...ကိုကိုေနာ္လို႔ ညက ကေလးကို ကိုကိုၾကမ္းထားလို႔ ေနမေကာင္းတာေနာ္..."
ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္ ေဂ်ာင္ဂုမေျဖမခ်င္း ခြၽဲျပစ္ကာ ေဂ်ာင္ဂုလက္ေမာင္းကိုလႈပ္၍ ေျပာလိုက္သည္။
ေဂ်ာင္ဂုမွာလည္း ထယ္ေယာင္းအတင္းေျပာေန၍ မေျဖခ်င္ေျဖခ်င္ႏွင့္
"ဟမ္..အင္း..."
ထယ္ေယာင္း ေစာယြန္းကိုၾကည့္ကာ မ်က္စာျပစ္ျပလိုက္သည္။ ေတြ႕တယ္မွတ္လားဆိုသည့္ပုံစံ
ႏွင့္...
ေစာယြန္း မွာ မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ႏွင့္ ေဂ်ာင္ဂုကို ၾကည့္ကာ....
"ေဂ်ာင္ဂု ငါ အဝတ္အစားသြားလဲ လိုက္ဦးမယ္...ခဏေဆာင့္ေနာ္..."
ေစာယြန္းထြက္သြားမွ ေဂ်ာင္ဂုမွာ အသက္ဝေအာင္ရႈႏိုင္ေတာ့သည္။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုကို ခါးေထာက္ကာ ရန္ေတြ႕ဖို႔ျပင္ေတာ့သည္။
"ကိုကို..."
"ဗ်ာ့..."
"ကိုကို ဘာလို႔ ဟိုမိန္းမကို ကုမၸဏီေခၚတာလည္း.."
"ေစာယြန္းက သူဒီေရာက္ရင္ ကိုကို ကုမၸဏီကို လာေနၾကေလ ကေလးရဲ႕ ဘာျဖစ္လို႔လည္း..."
"ကြၽန္ေတာ္ မႀကိဳက္ပါဘူး သူကိုကို႔ ကုမၸဏီကို ဝင္ထြက္ေနတာ..."
"ေအာ္ ကေလးရယ္ သူက ဒီျပန္ေရာက္ရင္ ကိုကိုကုမၸဏီေရာ ယြန္းဂီ ကုမၸဏီေရာ ဝင္ထြက္ေနၾကပါ သူ႔မွာလည္း ဒီလာရင္ ကိုကိုတို႔ပဲရွိတာေလ က်န္တဲ့ေနရာသြားစရာမွမရွိတာ.."
"အဲ့ဒါဆိုလည္း အကိုယြန္းဂီ ကုမၸဏီကိုသြားေပါ့ ဘာလို႔ ကိုကို စီပဲ ကပ္ေနတာလည္း..."
"ယြန္းဂီကုမၸဏီကိုလည္းသြားပါတယ္ကေလးရဲ႕ အခုက သူေရာက္ေနတာ ယြန္းဂီကို မေျပာရေသးလို႔ မသြားေသးတာ... "
"အဲ့ဒါဆိုလည္း သူေရာက္ေနတာ အကိုယြန္းဂီ
ကိုေျပာလိုက္ေလ အဲ့ဒါမွ ျမန္ျမန္သြားမွာ...သူမ်ားေတြက အခုမွ ညားခါစပါဆို သူရွိေတာ့ စိတ္က်ဥ္းၾကပ္တယ္..."
"အင္းပါကေလးရယ္ ေစာယြန္းအေၾကာင္းေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့...အခု ကုမၸဏီလိုက္မယ္မွတ္လား အဝတ္အစားသြားလဲေတာ့.."
စကားေၾကာပ်က္ေအာင္ ေဂ်ာင္ဂု ထယ္ေယာင္း ကိုေခ်ာ့ေမာ့ကာ အဝတ္အစားသြားလဲခိုင္းလိုက္ရသည္။
***************************************
3/2/2024