✧･ﾟ: *✧･ﾟ:*
Tam iki haftadır taehyung hastanede yatıyordu. Jungkook ne kadar meşgul olursa olsun gün içinde 'olurda uyanırsa 'umudu ile hastaneye uğruyordu. Doktorlar zehirlendiği için bunun normal olduğunu ama bünyesinin gün geçtikçe zayıfladığını söylemişlerdi. Jungkook endişelenmişti her ne kadar Taehyung'la aralarında arkadaş ilişkisinden fazlası olmasada ister istemez korkutmuştu bu durum kendisini.
Jungkook en önemli toplantılarından birindeyken telefonun zil sesi toplantı odasında gür bi şekilde yankılanmıştı. Normalde asla telefonuna bakmayan Jungkook son günlerde bir haber gelir diye sürekli bildirimlerini yokluyordu. Jimin'e izin vermişti bir ay boyunca yerine başkası gelecekti.
Telefonunun ekranında yazan ismi görünce kaşları çatılmıştı. Eliyle toplantıya ara vermelerini gerektiğini gösteren bi işaret vermiş, oturduğu koltuğundan kalkmıştı. Yıllardır bu sektörde olduğu için çoğu meslektaşı bu duruma şaşırmıştı.
Jungkook bi telefon için masadan ayrılmıştı..
Arayan Jiminden başkası değildi. Taehyung'un bilincinin yavaş yavaş yerine geldiğini söylemişti. Jungkook sekreterine toplantıya onsuz devam etmelerini, son karar için kendisine gelmelerini söyleyip şirketten çıkmıştı.
Arabayı kullanırken geçen iki haftanın aksine içi rahattı. Taehyung onun için diğer arkadaşları gibi değildi. O çok narindi. Hoşuna gitmeyen şeyleri dobra bi şerkilde söyler, hayatını kendi şekillendirirdi. Son zamanlarda 'intikam' için kendi benliğinden vaz geçişi göze çarpıyordu. Renkli kıyafetleri, yumuşak konuşma tarzı ve dıştan sonra şekillendirmeyi asla unutmadığı kıvırcık saçları vardı. Gerçekten Taehyung buydu.
Jeongguk kendisini dış görünüşünden dolayı sevmediğini düşündüğü için giyim tarzından kişiliğine kadar kendini değiştirmeye çalışıyordu. Tabii bu değişim Jungkook'un yanında geçerli değildi.
Onun yanında ne kadar rol yapmak istese de başaramayıp tüm doğallığıyla gerçek yanını ona gösteriyordu.
Jungkook her ne kadar Taehyung'un tek renk giyip daha erkeksi durmasını sevmesede ona yakıştığını kabul ediyordu. Yol üstünde geçerken gördüğü çiçekçiye girmek istemişti. ne de olsa hasta ziyaretine eli boş gidilmezdi.
Buketin parasını ödeyip ön koltuğa yerleştirdikten sonra yeniden arabayı sürmeye devam etmişti.
Arabasını gelişi güzel park alanına bırakıp, çiçeğide unutmadan ana kanattan içeri girmişti. Yoğun bakımdan sonra hangi odada kaldığını bilmiyordu adını söylemek için hemşireye yaklaşmıştı.
"Jeon Taehyung, hangi oda da kalıyor?" hemşirenin ismi bilgisayara yazıp bulamamasından sonra Jungkook ne dediğini yeni anlamıştı.
"Kusura bakmayın fazla heyecan yaptım. Kim Taehyung ismi. Yoğun bakımdan yeni çıktı" dediğinde hemşire ona bi gülümseme sunmuştu. Bu başına hep gelirdi heyecandan ya hastanın adını unuturlardı ya hastayı bu yüzden alışıktı.
"123 numaralı oda da kalıyor. Yan binada altıncı kat." demişti Jungkook hastanenin yapısına küfür ede ede sonunda gelmişti.
123 numaralı hasta odasına.
Koşuşturmaktan bozulmup gömlek yakasını düzeltip vücudunu dikleştirdi. İçerde Taehyung'un ailesi olabilirdi bu yüzden özenli girmek istemişti. Kapıya nazikçe bi kaç kez vurmuştu uyuyor olabilirdi. Jimin kapıyı yavaşça aralamıştı. Samimi olmuşlardı kısa bi süre önce üzerine Taehyung'un yakın arkadaşı Winterdan başkası olmadığı için kendisi gelmişti yanına.
Jungkook bu sebepten ötürü de ona izin vermişti.
Jungkook içeri girer girmez gözleri hasta yatağında yatan bedeni bulmuştu. Yüzü iyice çökmüş ve solgun duruyordu. Gözleri kapalıydı. Doğru düzgün beslenmediği için besin takviyesi takmışlardı yine vücuduna.
Çiçekleri masaya bıraktıktan sonra Taehyung'a bakmaya devam ederken dudaklarını araladı.
"ne zaman kendine gelir?" oda da Jimin ve ondan başkas kimse yoktu. Ailesi böyleydi işte magazine ilgili gözüküp en zor zamanında yanında olmazlardı.
"sen gelmeden yarım saat önce ayıldı. doktor hayati tehlikesinin geçtiğini yine de göz önünde tutulması gerektiğini söyledi. " dediğinde sadece başını sallamış Taehyung'a bakmaya devam etmişti.
Jimin biliyordu Jungkook tüm gün burda duracaktı bu yüzden söylemekten çekinmedi.
"Bay Jeon biliyorsunuz Winter'ın ilaç alması gerekiyor. siz burdayken eve gidip gelebilir miyim?" demişti kısık bir tonda.
Jungkook şu iki hafta da onun ne kadar yorulduğunu biliyordu. Tüm gün hastane- ev arası yapıyordu Jimin.
"bugün daha gelme sen. bu gece burda kalırım ben." kendi bile dediğine şaşırırken jimin daha fazla şaşırmıştı. Jeongguk'la ayrıldığından beri Jungkook Taehyung'un yanından ayrılmıyordu. buna arkadaşlık adından fazlasını yakıştıramamıştı.
"peki bay jeon çok teşekkür ederim. yarın sabah arkadaşı bogum gelecekmiş. erken gelirmiş bayan kim öyle söyledi. iyi bi gece geçirin." deyip eğildikten sonra odadan çıkmıştı.
Jimin odadan çıkar çıkmaz taehyung huzursuz bi şekilde yerinden kıpırdamıştı. Jungkook ceketini üzerinden çıkartıp sadece gömleği ile kalmıştı. taehyung gözlerini yavaş yavaş açtığında önce olduğu yeri sorgulamış sonra bi kaç gözlerini kapatarak alıştırmaya çalışmıştı ışığa gözlerini.
"su ister misin?" jungkookun onu ürkütmek istememiş gibi çıkan sesine sadece başını yavaş yavaş sallamıştı. ciğerleri hâlen normal havaya alışmamıştı. yüz maskesini yüzünden indirince ciğerleri yanmıştı.
Jungkook bir elini ensesine koyarak pipetli su şişesini taehyunga yanaştırmıştı.
taehyung konuşmak istiyordu ama boğazı acıyordu. başı yeniden yumuşak yastıkla buluşunca maskeyi yeniden yüzüne yerleştirmişti jungkook.
alnına terden saçları yapışmıştı. gözlerinin altı kararmıştı ve normalde kavruk esmer tene sahip çocuğun yüzü olmadığı kadar beyaz, damaları sarılacak şekilde aydınlıktı. Jungkook istese çok rahat bi şekilde sayabilirdi.
"konuşmaya zorlama kendini. istediğin şeyi bana yaz" deyip köşede duran kendi teldfonunu taehyunga vermişti. elinde serum takılı olduğu için zar zor "canım acıyor" yazabilmişti.
jungkookun kaşları iyice çatılırken doktoru çağıracağını söyleyip odadan çıkmıştı.
taehyung uzun bi süre jungkook gelmeyince serumu kendi çıkarmış ve yavaşca yataktan kalkmıştı. başı dönerken ağır adımlarla odadan çıkıp Jungkook'u aramaya başlamıştı. gözleri kararıyordu eh birde mide bulantısı vardı.
jungkook doktorla konuştuğu için odaya geç dönüyordu. koridoru döner dönmez cılız bedeni karşısında görünce şaşırmıştı. ayakta zor durduğu belliydi.
"taehyung!" taehyungun yanına nasıl gittiğini bilmiyordu. minik bedeni kolları arasına yığılmıştı. peşinden gelen doktor duruma şaşırmış acilen odasına gitmesi gerektiğini söylemişti.
hemşireler Taehyung'u kucaklamak isteyince jungkook önce davranmış kendi kucaklamıştı minik bedeni. hastane odasına girdiğinde yavaçşa yatağa bırakmış doktorun muayene etmesine izin vermişti.
jungkook ilk defa korktuğunu hissediyordu...
✧･ﾟ: *✧･ﾟ:*
jungkookun aldığı çiçek işte. hata varsa yazın düzelteyim pc den zor yazılıyor...
ve bu ne flopluk aq