ကူးပြောင်းလာပြီးနောက်အင်ပါယာစာမေးပွဲ​ဖြေဖို့ပြင်ဆင်နေတဲ့ Gong (Mm tran)

23☁

ထိုစကားကိုကြားသောအခါ ရှီချန်းယု ၏ အနက်ရောင်မျက်လုံးများသည် ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် အေးစက်သွားသည်၊ ဤလူက စကားများနေနိုင်သေးတာပဲ။ တစ်ဖက်လူက သူ့ကို လုံးဝအလေးအနက်မ ထားသည်ကို တွေ့ရနိုင်သည်။ သူ့မှာမြှားအနည်းငယ်သာ ကျန်တော့တာမို့ အခုမသတ်တော့ဘူးလို့ တွေးထားတာကို ဒီလူက သူ့ကို စက္ကူကျားလို့ မှတ်ယူလိုက်တာပဲ။

ရှီချန်းယု သည် သူလက်ကို မြှောက်ကာ စကားပြောနေသော ဓားပြ၏ ခေါင်းကို မြှားဖြင့် ပစ်လိုက်သည်။ ဓားပြခေါင်းဆောင်သည် အလွန်ထက်မြက်ခြင်းမရှိသော်လည်း ရှီချန်းယု မြှားပစ် ကျွမ်းကျင်သည်ဟု ဝန်ခံထားရမည် ဖြစ်သောကြောင့် အချက်တိုင်းကို အမြဲထိလေ့ရှိသော နောက်ဆုံးတစ်ခုမှာ ရှီချန်းယုက လွဲချော်သွားသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

တခြားဘက်မှာ ရှီချန်းယု ဟာ စကားအလွန်အကျွံ မပြောတတ်သူလို့ မမျှော်လင့်ထားမိပါဘူး။ ထို့ကြောင့်  ရှီချန်းယု သည် စကားမပြောဘဲ မြှားတစ်စင်းကို ပစ်လိုက်သောအခါ ဓားမြခေါင်းဆောင်မှာ အံသြထိန့်လန့်သွားရသည်။

ဒါကိုမြင်တော့ ရှီချန်းယု ရဲ့ မျက်လုံးတွေ မှိန်သွားပြီး သူလက်ကို မြောက်လိုက်ပြီး ပြိုင်ဘက်ရဲ့ခေါင်းကို တည့် တည့်ပစ်ပစ်လိုက်တယ်။ မြှားက အရင်ကထက် ပိုမြန်ပြီး ပိုရက်စက်တယ်။ ဓားပြခေါင်းဆောင်သည် အရေးကြီးသောနေရာကို မထိမိစေရန် ရှောင်လိုက်တာကြောင့် လွတ်မြောက်ခဲ့သော်လည်း နားရွက်တစ်ဖက်မှာ အပစ်ခံခဲ့ရသည်။

ရှီချန်းယု ၏ သဘောထား အလွန်ပြောင်းလဲသွားရသည့် အဓိက အကြောင်း အရင်းမှာ ဓားပြခေါင်းဆောင်၏ စကားများက သူ့အသက်ကို သက်ညှာရန် မထိုက်တန်ဟု ခံစားရခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။

ဓားပြခေါင်းဆောင်၏အမြင်တွင် ဤရွာသားများရော သူ့ညီများပါ မလိုအပ်.. ရွှေ၊ ငွေနှင့် လက်ဝတ်ရတနာများလောက် အရေးမကြီးပါ။ ဤလူသည် သူ့ လက်ထဲတွင် အသက်မည်မျှရှိနေသည်မသိ၊ ထို့ကြောင့် ရှီချန်းယု သည် ဤ လူမျိုးကို ဆက်ဆံရန် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဖိအားများစွာမရှိသည့်အပြင် လူများကို သတ်ပစ်သည်ဟု ခဏတာပင် ခံစားရသည်။

ပြင်းထန်သော ဝေဒနာသည် ဓားပြခေါင်းဆောင်၏ မျက်နှာကို ပုံပျက်စေကာ ရုတ်တရက် သူ့လက်ထဲမှ ဓားကြီးကိုရှီချန်းယုဆီသို့ လှမ်းပစ်လိုက်သည်။ ရှီချန်းယု မသိစိတ်က ဘေးနားကို ရှောင်ချင်ပေမယ့် သူ မလှုပ်ခင်မှာ ရှည်ပြီး ဖြောင့်စင်းတဲ့ အသွင်အပြင်က သူ့ရှေ့မှာ ပေါ်လာတယ်။

ရှီချန်းယု သည် မူလင်းထန် ၏ လှုပ်ရှားမှုကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်ရသော်လည်း ဒဏ်ရာမရှိသော ခြေထောက်ကို မြှောက်ကာ ဓားကြီးအား ခြေဖဝါး ဖြင့် လွယ်လွယ်ကူကူ ဖမ်းမိပြီးနောက် ဓားကြီးအား စက်ဝိုင်းပုံစံလှည့်ကာ နှင်းထဲသို့ ထိုးစိုက်ထည့်လိုက်သည်။

မူလင်းထန် ၏ အမြန်နှုန်းနှင့် ပေါ့ပါးသောရုပ်ပုံကြောင့် ရှီချန်းယု သည်  အကြောင်းပြချက်များစွာဖြင့် အံ့အားသင့် သွားခဲ့သည်။

"နေပါဦး ငါလာခဲ့မယ်.."

မူလင်းထန် ၏အသံကိုကြားလိုက်ပြီးနောက်၊ ရှီချန်းယု မသိစိတ်က နောက်ပြန်ဆုတ်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် မူလင်းထန်သည် ဓားကိုဆွဲထုတ်ကာ ဓားမြကို ဓားဖြင့်ထိုးပစ်လိုက်သည်ကို မြင်လိုက်ရပြီး ဒေါသတကြီးဖြစ်နေသော ဓားပြ ခေါင်းဆောင်က လဲကျသွားသည်။

အစက မူလင်းထန် က ကလေးကို ယန်ကျင်းချန် ထံ လွှဲပြောင်းပေးခဲ့ပါတယ်။ ယန်ကျင်းချန် ကိုယ်တိုင်က အရွယ်ရောက်ပြီးသား တစ်ဝက် လောက်သာရှိသေးပြီး ထော့နဲ့ထော့နဲ့ နဲ့ ကောင်လေးကို ပွေ့ဖက်လိုက်တဲ့အခါ အံ ဩသွားခဲ့တယ်။ သူက အပ်စိုက်ထိုးထားသလိုမျိုး တင်းတင်းကျပ်ကျပ် မျက်နှာထားဖြင့် နေရာတွင် အေးခဲသွားရသည်။

ရှီချန်းယု တွင် မြှားသိပ်မရှိပဲ စုစုပေါင်း ဆယ့်နှစ်ချောင်းသာရှိ သည်။ အရင်က လေးနဲ့မြားကို အသုံးပြုပြီးတိုင်း သူပစ်ခဲ့တဲ့ မြှားကို ပြန်ယူရပါ တယ်။

သူ၏လေးများနှင့် မြှားများသည် ရှေးခေတ်နှင့်မတူသောကြောင့် မြှားတစ်စင်းစီသည် အလွန်မာကြောရုံသာမက ချွန်ထက်သော အထူးပစ္စည်းဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည်။

သူအရင်က ဝံပုလွေကို ပစ်တုန်းက မြားတစ်စင်းဆုံးရှုံးခဲ့ပေမယ့် အခု ရှီချန်းယု ဟာ မြှားလေးစင်းကို ဖြုန်းတီးခဲ့ပြီး သူ့လက်ထဲမှာ မြှားခုနစ်စင်းသာကျန်ပါတော့တယ်။

ဓားပြခေါင်းဆောင် လဲကျသည်နှင့် အခြားဓားပြများက ဒါကိုမြင်သောအခါ လွတ်မြောက်ချင်ကြသည်။ ကျုးပင်ခုတ် ကျုးမြစ်မကျန်စေရ နိယာမကို လိုက်နာရင်း၊ ရှီချန်းယု သည် ဤတစ်ကြိမ်တွင် ကရုဏာမပြဘဲ နောက်ကျောမှ ဓားပြတစ်ဦးကို မြားတစ်စင်းဖြင့် ပစ်ကာ နောက်ထပ် မြှားနှစ်စင်းဖြင့် နောက်တစ်ဖက်ကို ချိန်ထားခဲ့သည်။

ရှီချန်းယု သည် မူလင်းထန် ကို ဒဏ်ရာရသောဓားပြကို ဖမ်းရာတွင် ကူညီပြီးနောက်တွင် သူ့လက်များသည် မရပ်မနား တုန်နေမှန်း သိလိုက်ရသည်။ ထိုမှပင် သူ့စိတ်ထဲတွင် ကြောက်လန့်နေသေးသည် ကို သူသိလိုက်ရသည်။

ကျန်နေသော ဓားပြများကို မသတ်ဘဲ ကြိုးများဖြင့် ချည်နှောင် ကာ တောင်အောက်ရွာသို့ သွားကြည့်ရန် စီစဉ်ခဲ့သည်။

အန်တီယန်က သူမကို စောင့်ရှောက်ဖို့ တစ်ယောက်ယောက် လိုအပ်နေသေးတာ ကြောင့် ရှီချန်းယု က ယန်ကျင်းချန် ကို သူတို့နဲ့ မလိုက်ဘဲ ကလေးနဲ့ မူလင်းထန် တို့နဲ့အတူ တောင်ပေါ်ကနေ ဆင်းသွားခဲ့တယ်။

ရှီချန်းယု သည် အချိန်ကာလတစ်လျှောက်လုံး ခရီးထွက်ပြီးကတည်းက တောင်ခြေရှိ ရွာလေးတစ်ရွာသို့ ပထမဆုံးအကြိမ်သွားရန် တောင်ပေါ်မှဆင်းခဲ့သည်။ သူ သည် တောင်ပေါ်မှ တစ်ဝက်တစ်ပျက် မတ်တပ်ရပ်ပြီး အောက်ကို ငုံ့ကြည့်ဖူးပြီး ရွာကြီးမည်မျှ ကြီးမားသည်ကို ယေဘူယျ စိတ်ကူးရှိသော်လည်း လူကိုယ်တိုင် လာရောက်ရန် အခွင့်မရှိခဲ့ပေ။

သူတို့ရွာက သိပ်မကြီးပါဘူး၊ အိမ်ခြေ 30 လောက်ပဲရှိတော့ လူဦးရေ 150 ထက်မပိုပါဘူး။

ယခင် နှင်းမုန်တိုင်းအတွင်း အသက်ကြီးသူ၊ အားနည်းသူ၊ နာမကျန်းသူနှင့် မသန်စွမ်းသူ တစ်ဒါဇင်ခန့် သေဆုံးခဲ့သော်လည်း ယခုအခါ လူငယ်နှင့် လူလတ် ပိုင်း အများအပြားမှာ ဓားပြများကြောင့် သေဆုံးခဲ့ရသည်။ တစ်ရွာလုံးမှာ လူတစ်ရာထက်မနည်း ကျန်ခဲ့တယ်လို့ ခန့်မှန်းရပါတယ်။

ထိုအချိန်တွင် တစ်ရွာလုံး ရှုပ်ပွနေပြီး အိမ်များစွာကို ဓားပြများ မီးရှို့ဖျက်ဆီးခဲ့သည်။ အခုအချိန်က နေရာတိုင်း နှင်းကြောင့်မဟုတ်ရင် တစ်ရွာလုံး မီးလောင် ကျွမ်းသွားလိမ့်မယ်လို့ ထင်ရတယ်။

၎င်းတို့နှစ်ဦးသည် ဒဏ်ရာရဓားပြများကို ဆွဲခေါ်သွားသောအခါတွင် လူအများ းအပြား ငိုယိုအော်ဟစ်နေကြသည်ကို တွေ့ရှိရသည်။ အရင် ဓားပြတွေက ထွက်ပြေးသွားပြီ ဖြစ်ရမယ်။ မဟုတ်ရင် ဒီလို ရှက်ရွံ့တဲ့ ရွာသား တွေက ဒီလို အော်ဟစ်ဝံ့မှာ မဟုတ်ဘူး။

ရှီချန်းယု သည် ၎င်းတို့အား သစ္စာဖောက်သော မိသားစုကို ဒေါသထွက်ခဲ့သော်လည်း တစ်ရွာလုံး၏ ကြေကွဲဖွယ် အခြေအနေကို မြင်ပြီးနောက် သူ ဝမ်းနည်းဒဏ်ကို သည်းမခံနိုငပေ။ ရွာသားအားလုံးက သူတို့ကို သစ္စာမဖောက်ကြဘဲ အများစုက အန်တီယန်မိသားစုလို ကြင်နာကြတယ်။

အပြင်မှ လှုပ်ရှားမှုကို ကြားလိုက်ရသောကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည်မှာ ငါးနှစ် ခြောက်နှစ်အရွယ် ကလေးတစ်ဦးသည် ရွာဝင်ပေါက်နှင့် အနီးဆုံး မိသားစု၏ ခြံဝင်းထဲတွင် ရုတ်တရက် ပေါ်လာသည်။ ကလေးမျက်နှာသည် မည်းမှောင်နေပြီး နှင်းများ ထူထပ်သောညတွင် ပို၍မှောင်နေ၏။

ကလေးက သူတို့ကို ထိတ်လန့်စွာ ကြည့်နေသည် ။ သူတို့မျက်နှာတွေနဲ့ ဓားပြ တွေက သူတို့နောက်မှာ ကြိုးချည်နေတာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်ရတဲ့အခါ ကလေးက မထိန်းနိုင်ဘဲ သူ့ပါးစပ်ကိုဖွင့်ပြီး ငိုတော့တယ်။

ကလေး၏ အော်ဟစ်သံသည် အထူးပြင်းထန်ပြီး သူ့ငိုသံသည် ရွာရှိ အခြား သူများ၏ အော်ဟစ်သံများနှင့် ရောနှောကာ တစ်ရွာလုံး ဝမ်းနည်းစိတ်ပျက် အားငယ်စွာဖြင့် ပြည့်နှက်နေပါသည်။

~Merry Christmas 🎄🎄ပါ ချစ်တို့ရေ..
ပွဲတော်ရက်မို့ ဒီနေ့ည ၁၂နာရီအထိ အပိုင်း၁၀၀ အထိ Gp ကို ၄၀၀၀ကနေ ၂၅၀၀ လျော့ပေးထားလို့ရပါပြီနော်~

Zawgyi

ထိုစကားကိုၾကားေသာအခါ ရွီခ်န္းယု ၏ အနက္ေရာင္မ်က္လုံးမ်ားသည္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေအးစက္သြားသည္၊ ဤလူက စကားမ်ားေနနိုင္ေသးတာပဲ။ တစ္ဖက္လူက သူ႕ကို လုံးဝအေလးအနက္မ ထားသည္ကို ေတြ႕ရနိုင္သည္။ သူ႕မွာျမႇားအနည္းငယ္သာ က်န္ေတာ့တာမို႔ အခုမသတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးထားတာကို ဒီလူက သူ႕ကို စကၠဴက်ားလို႔ မွတ္ယူလိုက္တာပဲ။

ရွီခ်န္းယု သည္ သူလက္ကို ျမႇောက္ကာ စကားေျပာေနေသာ ဓားျပ၏ ေခါင္းကို ျမႇားျဖင့္ ပစ္လိုက္သည္။ ဓားျပေခါင္းေဆာင္သည္ အလြန္ထက္ျမက္ျခင္းမရွိေသာ္လည္း ရွီခ်န္းယု ျမႇားပစ္ ကြၽမ္းက်င္သည္ဟု ဝန္ခံထားရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခ်က္တိုင္းကို အၿမဲထိေလ့ရွိေသာ ေနာက္ဆုံးတစ္ခုမွာ ရွီခ်န္းယုက လြဲေခ်ာ္သြားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

တျခားဘက္မွာ ရွီခ်န္းယု ဟာ စကားအလြန္အကြၽံ မေျပာတတ္သူလို႔ မေမွ်ာ္လင့္ထားမိပါဘူး။ ထို႔ေၾကာင့္  ရွီခ်န္းယု သည္ စကားမေျပာဘဲ ျမႇားတစ္စင္းကို ပစ္လိုက္ေသာအခါ ဓားျမေခါင္းေဆာင္မွာ အံၾသထိန့္လန့္သြားရသည္။

ဒါကိုျမင္ေတာ့ ရွီခ်န္းယု ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြ မွိန္သြားၿပီး သူလက္ကို ေျမာက္လိုက္ၿပီး ၿပိဳင္ဘက္ရဲ႕ေခါင္းကို တည့္ တည့္ပစ္ပစ္လိုက္တယ္။ ျမႇားက အရင္ကထက္ ပိုျမန္ၿပီး ပိုရက္စက္တယ္။ ဓားျပေခါင္းေဆာင္သည္ အေရးႀကီးေသာေနရာကို မထိမိေစရန္ ေရွာင္လိုက္တာေၾကာင့္ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ေသာ္လည္း နား႐ြက္တစ္ဖက္မွာ အပစ္ခံခဲ့ရသည္။

ရွီခ်န္းယု ၏ သေဘာထား အလြန္ေျပာင္းလဲသြားရသည့္ အဓိက အေၾကာင္း အရင္းမွာ ဓားျပေခါင္းေဆာင္၏ စကားမ်ားက သူ႕အသက္ကို သက္ညွာရန္ မထိုက္တန္ဟု ခံစားရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ဓားျပေခါင္းေဆာင္၏အျမင္တြင္ ဤ႐ြာသားမ်ားေရာ သူ႕ညီမ်ားပါ မလိုအပ္.. ေ႐ႊ၊ ေငြႏွင့္ လက္ဝတ္ရတနာမ်ားေလာက္ အေရးမႀကီးပါ။ ဤလူသည္ သူ႕ လက္ထဲတြင္ အသက္မည္မွ်ရွိေနသည္မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ရွီခ်န္းယု သည္ ဤ လူမ်ိဳးကို ဆက္ဆံရန္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖိအားမ်ားစြာမရွိသည့္အျပင္ လူမ်ားကို သတ္ပစ္သည္ဟု ခဏတာပင္ ခံစားရသည္။

ျပင္းထန္ေသာ ေဝဒနာသည္ ဓားျပေခါင္းေဆာင္၏ မ်က္ႏွာကို ပုံပ်က္ေစကာ ႐ုတ္တရက္ သူ႕လက္ထဲမွ ဓားႀကီးကိုရွီခ်န္းယုဆီသို႔ လွမ္းပစ္လိုက္သည္။ ရွီခ်န္းယု မသိစိတ္က ေဘးနားကို ေရွာင္ခ်င္ေပမယ့္ သူ မလႈပ္ခင္မွာ ရွည္ၿပီး ေျဖာင့္စင္းတဲ့ အသြင္အျပင္က သူ႕ေရွ႕မွာ ေပၚလာတယ္။

ရွီခ်န္းယု သည္ မူလင္းထန္ ၏ လႈပ္ရွားမႈကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ရေသာ္လည္း ဒဏ္ရာမရွိေသာ ေျခေထာက္ကို ျမႇောက္ကာ ဓားႀကီးအား ေျခဖဝါး ျဖင့္ လြယ္လြယ္ကူကူ ဖမ္းမိၿပီးေနာက္ ဓားႀကီးအား စက္ဝိုင္းပုံစံလွည့္ကာ ႏွင္းထဲသို႔ ထိုးစိုက္ထည့္လိုက္သည္။

မူလင္းထန္ ၏ အျမန္ႏႈန္းႏွင့္ ေပါ့ပါးေသာ႐ုပ္ပုံေၾကာင့္ ရွီခ်န္းယု သည္  အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားစြာျဖင့္ အံ့အားသင့္ သြားခဲ့သည္။

"ေနပါဦး ငါလာခဲ့မယ္.."

မူလင္းထန္ ၏အသံကိုၾကားလိုက္ၿပီးေနာက္၊ ရွီခ်န္းယု မသိစိတ္က ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ မူလင္းထန္သည္ ဓားကိုဆြဲထုတ္ကာ ဓားျမကို ဓားျဖင့္ထိုးပစ္လိုက္သည္ကို ျမင္လိုက္ရၿပီး ေဒါသတႀကီးျဖစ္ေနေသာ ဓားျပ ေခါင္းေဆာင္က လဲက်သြားသည္။

အစက မူလင္းထန္ က ကေလးကို ယန္က်င္းခ်န္ ထံ လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ယန္က်င္းခ်န္ ကိုယ္တိုင္က အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးသား တစ္ဝက္ ေလာက္သာရွိေသးၿပီး ေထာ့နဲ႕ေထာ့နဲ႕ နဲ႕ ေကာင္ေလးကို ေပြ႕ဖက္လိုက္တဲ့အခါ အံ ဩသြားခဲ့တယ္။ သူက အပ္စိုက္ထိုးထားသလိုမ်ိဳး တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ေနရာတြင္ ေအးခဲသြားရသည္။

ရွီခ်န္းယု တြင္ ျမႇားသိပ္မရွိပဲ စုစုေပါင္း ဆယ့္ႏွစ္ေခ်ာင္းသာရွိ သည္။ အရင္က ေလးနဲ႕ျမားကို အသုံးျပဳၿပီးတိုင္း သူပစ္ခဲ့တဲ့ ျမႇားကို ျပန္ယူရပါ တယ္။

သူ၏ေလးမ်ားႏွင့္ ျမႇားမ်ားသည္ ေရွးေခတ္ႏွင့္မတူေသာေၾကာင့္ ျမႇားတစ္စင္းစီသည္ အလြန္မာေၾကာ႐ုံသာမက ခြၽန္ထက္ေသာ အထူးပစၥည္းျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည္။

သူအရင္က ဝံပုေလြကို ပစ္တုန္းက ျမားတစ္စင္းဆုံးရႈံးခဲ့ေပမယ့္ အခု ရွီခ်န္းယု ဟာ ျမႇားေလးစင္းကို ျဖဳန္းတီးခဲ့ၿပီး သူ႕လက္ထဲမွာ ျမႇားခုနစ္စင္းသာက်န္ပါေတာ့တယ္။

ဓားျပေခါင္းေဆာင္ လဲက်သည္ႏွင့္ အျခားဓားျပမ်ားက ဒါကိုျမင္ေသာအခါ လြတ္ေျမာက္ခ်င္ၾကသည္။ က်ဳးပင္ခုတ္ က်ဳးျမစ္မက်န္ေစရ နိယာမကို လိုက္နာရင္း၊ ရွီခ်န္းယု သည္ ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ က႐ုဏာမျပဘဲ ေနာက္ေက်ာမွ ဓားျပတစ္ဦးကို ျမားတစ္စင္းျဖင့္ ပစ္ကာ ေနာက္ထပ္ ျမႇားႏွစ္စင္းျဖင့္ ေနာက္တစ္ဖက္ကို ခ်ိန္ထားခဲ့သည္။

ရွီခ်န္းယု သည္ မူလင္းထန္ ကို ဒဏ္ရာရေသာဓားျပကို ဖမ္းရာတြင္ ကူညီၿပီးေနာက္တြင္ သူ႕လက္မ်ားသည္ မရပ္မနား တုန္ေနမွန္း သိလိုက္ရသည္။ ထိုမွပင္ သူ႕စိတ္ထဲတြင္ ေၾကာက္လန႔္ေနေသးသည္ ကို သူသိလိုက္ရသည္။

က်န္ေနေသာ ဓားျပမ်ားကို မသတ္ဘဲ ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ခ်ည္ႏွောင္ ကာ ေတာင္ေအာက္႐ြာသို႔ သြားၾကည့္ရန္ စီစဥ္ခဲ့သည္။

အန္တီယန္က သူမကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ လိုအပ္ေနေသးတာ ေၾကာင့္ ရွီခ်န္းယု က ယန္က်င္းခ်န္ ကို သူတို႔နဲ႕ မလိုက္ဘဲ ကေလးနဲ႕ မူလင္းထန္ တို႔နဲ႕အတူ ေတာင္ေပၚကေန ဆင္းသြားခဲ့တယ္။

ရွီခ်န္းယု သည္ အခ်ိန္ကာလတစ္ေလွ်ာက္လုံး ခရီးထြက္ၿပီးကတည္းက ေတာင္ေျခရွိ ႐ြာေလးတစ္႐ြာသို႔ ပထမဆုံးအႀကိမ္သြားရန္ ေတာင္ေပၚမွဆင္းခဲ့သည္။ သူ သည္ ေတာင္ေပၚမွ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေအာက္ကို ငုံ႕ၾကည့္ဖူးၿပီး ႐ြာႀကီးမည္မွ် ႀကီးမားသည္ကို ေယဘူယ် စိတ္ကူးရွိေသာ္လည္း လူကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ရန္ အခြင့္မရွိခဲ့ေပ။

သူတို႔႐ြာက သိပ္မႀကီးပါဘူး၊ အိမ္ေျခ 30 ေလာက္ပဲရွိေတာ့ လူဦးေရ 150 ထက္မပိုပါဘူး။

ယခင္ ႏွင္းမုန္တိုင္းအတြင္း အသက္ႀကီးသူ၊ အားနည္းသူ၊ နာမက်န္းသူႏွင့္ မသန္စြမ္းသူ တစ္ဒါဇင္ခန႔္ ေသဆုံးခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါ လူငယ္ႏွင့္ လူလတ္ ပိုင္း အမ်ားအျပားမွာ ဓားျပမ်ားေၾကာင့္ ေသဆုံးခဲ့ရသည္။ တစ္႐ြာလုံးမွာ လူတစ္ရာထက္မနည္း က်န္ခဲ့တယ္လို႔ ခန႔္မွန္းရပါတယ္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ တစ္႐ြာလုံး ရႈပ္ပြေနၿပီး အိမ္မ်ားစြာကို ဓားျပမ်ား မီးရွို႔ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ အခုအခ်ိန္က ေနရာတိုင္း ႏွင္းေၾကာင့္မဟုတ္ရင္ တစ္႐ြာလုံး မီးေလာင္ ကြၽမ္းသြားလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ရတယ္။

၎တို႔ႏွစ္ဦးသည္ ဒဏ္ရာရဓားျပမ်ားကို ဆြဲေခၚသြားေသာအခါတြင္ လူအမ်ား းအျပား ငိုယိုေအာ္ဟစ္ေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရွိရသည္။ အရင္ ဓားျပေတြက ထြက္ေျပးသြားၿပီ ျဖစ္ရမယ္။ မဟုတ္ရင္ ဒီလို ရွက္႐ြံ႕တဲ့ ႐ြာသား ေတြက ဒီလို ေအာ္ဟစ္ဝံ့မွာ မဟုတ္ဘူး။

ရွီခ်န္းယု သည္ ၎တို႔အား သစၥာေဖာက္ေသာ မိသားစုကို ေဒါသထြက္ခဲ့ေသာ္လည္း တစ္႐ြာလုံး၏ ေၾကကြဲဖြယ္ အေျခအေနကို ျမင္ၿပီးေနာက္ သူ ဝမ္းနည္းဒဏ္ကို သည္းမခံနိုငေပ။ ႐ြာသားအားလုံးက သူတို႔ကို သစၥာမေဖာက္ၾကဘဲ အမ်ားစုက အန္တီယန္မိသားစုလို ၾကင္နာၾကတယ္။

အျပင္မွ လႈပ္ရွားမႈကို ၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္နိုင္သည္မွာ ငါးႏွစ္ ေျခာက္ႏွစ္အ႐ြယ္ ကေလးတစ္ဦးသည္ ႐ြာဝင္ေပါက္ႏွင့္ အနီးဆုံး မိသားစု၏ ၿခံဝင္းထဲတြင္ ႐ုတ္တရက္ ေပၚလာသည္။ ကေလးမ်က္ႏွာသည္ မည္းေမွာင္ေနၿပီး ႏွင္းမ်ား ထူထပ္ေသာညတြင္ ပို၍ေမွာင္ေန၏။

ကေလးက သူတို႔ကို ထိတ္လန႔္စြာ ၾကည့္ေနသည္ ။ သူတို႔မ်က္ႏွာေတြနဲ႕ ဓားျပ ေတြက သူတို႔ေနာက္မွာ ႀကိဳးခ်ည္ေနတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ရတဲ့အခါ ကေလးက မထိန္းနိုင္ဘဲ သူ႕ပါးစပ္ကိုဖြင့္ၿပီး ငိုေတာ့တယ္။

ကေလး၏ ေအာ္ဟစ္သံသည္ အထူးျပင္းထန္ၿပီး သူ႕ငိုသံသည္ ႐ြာရွိ အျခား သူမ်ား၏ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားႏွင့္ ေရာႏွောကာ တစ္႐ြာလုံး ဝမ္းနည္းစိတ္ပ်က္ အားငယ္စြာျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနပါသည္။

~Merry Christmas ပါ ခ်စ္တို႔ေရ..
ပြဲေတာ္ရက္မို႔ ဒီေန႕ည ၁၂နာရီအထိ အပိုင္း၁၀၀ အထိ Gp ကို ၄၀၀၀ကေန ၂၅၀၀ ေလ်ာ့ေပးထားလို႔ရပါၿပီေနာ္~