Nazlının ağzından
Erdem: Hadi Tolga çıkalım biz. Yarın okul var uyusunlar biraz.
Tolga: Aynen hadi.
Erdemlerin odada ki fısıldaşmaları kulaklarımı dolduruyordu. Büyük ihtimalle eve gelmiştik ve bizi yatağımıza yatırmışlardı. O kadar sarhoş ve yorgundum ki gözlerimi açacak halim yoktu.
Erdem tam gidecekken gözlerimi açmadan birden Erdemin kolunu tuttum. Şöyle bir durum vardı ki: Ben sarhoş olunca saçmalama konusunda 1 numaraydım.
Erdem: Ne oldu Nazlı? Bir şey mi istiyorsun?
Gözlerimi açmadan uykulu bir şekilde mırıldandım.
Nazlı: Gitme. Beraber yatalım bu gece.
Erdem cümlem biter bitmez öksürmeye başladı.
Tolga: Ooo kardeşim. Biraz hızlı gitmiyor musunuz sence?
Erdem: Saçma saçma konuşma Tolga.
Nazlı: Erdem...üstündekilerden kurtulsana. Seni onlarsız görmek is-
Birden bir el ağzımı kapattı ve beni susturdu.
Erdem: Sakin ol Erdem. O sadece sarhoş.
Erdem kendi kendine konuşurken Tolganın sesini duydum.
Tolga: Erdem, artık çıkalım yoksa burda hiç iyi şeyler olmayacak gibi gözüküyor. Nazlı uyanık olsa kim bilir sana ne yapacak?
Tolga sessiz sessiz gülerken Erdem sinirli bir şekilde konuştu.
Erdem: Tolgaa! Kafanı kırmamı istemiyorsan daha fazla konuşma!
Tolga: Şşş, sessiz ol. Uyanıcaklar şimdi. Bence uyanmalarını istemezsin?
Erdem: Yürü abi yürü, hadi.
Erdem elini ağzımdan çekti ve Tolgayla odadan çıktılar. Çıktıklarını kapı kapanma sesinden anladım. Ardından hiç bir şeyi umursamadan uykuya daldım.
Sabah
*Alarm sesi*
Yüksek sesle çalan alarm sesi irkilerek uyanmama sebep oldu. Gözlerimi açar açmaz Durunun sesini duydum.
Duru: Offf, Nazlı! Sustur şunu! Zaten başım çatlıyor!
Nazlı: Offf, Benimde!
Alarmı kapatıp yavaşça doğrulduğumda başım zonkluyordu. Şu an tek istediğim bir sürü ağrı kesici haptı. Yataktan kalkıp başımı ovalayarak tuvalete gittim ve kendime gelmek için elimi yüzümü soğuk suyla yıkadım. Aynaya baktığımda çok korkunç gözüküyordum. Saçlarım darma dağındı ve dün gece giydiğim elbise hala üstümdeydi. Gözüme sürdüğüm maskara akmıştı ve çok kötü gözüküyordu. Tuvaletten çıkınca Durunun hala yatakta olduğunu gördüm.
Nazlı: Duru, Hadi kalk artık. Okul var biliyorsun. Hazırlanmamız lazım.
Duru yorganı iyice kafasına çekip mırıldanarak konuştu.
Duru: Ben gelmicem. Sen git. Bugün bütün gün yatmak istiyorum.
Nazlı: Of, Duru. Birde seninle uğraşamam. Zaten başım ağrıyor! Beni uğraştırma ve kalkıp hazırlan çabuk.
Telefonuma baktığımda şarjı çok azdı. Hemen şarja taktım. En azından biz hazırlanana kadar biraz dolmuş olurdu. Üstümü değiştirdiğimde Duruda zorla kalkıp üstünü değiştirdi.
(Durunun kıyafeti)
(Nazlının kıyafeti)
O kadar yorgunduk ki sadece saçlarımızı taradık ve telefonlarımızı alıp odadan çıktık. Aşağı indiğimizde Erdem ve Tolgayı salonda otururken gördük. Bir şey konuşuyorlardı. Onların yana gittiğimizde konuştum.
Nazlı: Günaydın.
Erdem: Günaydın, Nazlı.
Tolga: Ooo, hele şükür kızlar. Bi an hiç gelmeyeceksiniz sandık. Neredeyse biz geliyorduk uyandırmaya.
Ben tam konuşucakken Duru araya girdi.
Duru: Off, onu bunu bırakın şimdi. Biri bana acilen bir arı kesici versin lütfen! Başım yarılıcak şimdi!
Tolga yanındaki küçük çekmeceyi açtı ve içinden ağrı kesici çıkartıp Duruya doğru uzattı.
Tolga: Al bakalım.
Duru hiç bir şey demeden hapı aldı ve kendine bir bardak su doldurup hemen içti. Bende içtiğimde Erdeme döndüm.
Nazlı: Eee, hadi çıkalım o zaman.
Erdem: A-Aynen, hadi çıkalım.
Nazlı: Eve gelince görüşürüz, Tolga.
Tolga: Görüşürüz.
Duru Tolganın yüzüne bakmadan kapıya doğru yürüdüğünde Tolga birden Durunun kolunu tuttu.
Tolga: Hala bana kızgın mısın sen?
Duru: Sence?
Tolga: Hadi ama, özür dilerim dün için.
Duru: Şu an seninle konuşucak havamda değilim Tolga. Sonra konuşalım. Görüşürüz.
Duru kolunu çekip evden çıktığında Tolganın yanına gittim.
Nazlı: Hayırdır? Ne oldu size?
Tolga: Dün biraz tartıştık da, hala siniri geçmedi sanırım. Ve geçicek gibide gözükmüyor.
Nazlı: Hmm anladım. O zaman sana kolay gelsin diyim Tolgacım. Duru zor bi kızdır, haberin olsun.
Tolga: Sağol ya, çok yardımcı oldun gerçekten.
Nazlı: Hadi görüşürüz.
Gülerek evden çıktığımda Erdemde geldi ve hepimiz arabaya bindik. Bir kaç dakikanın ardından okula geldik. Erdemle sınıfa gittiğimizde çok tuvaletimin geldiğini hissettim.
Nazlı: Erdem sen geç. Ben bir lavaboya gidip gelicem.
Erdem: Tamam, hadi sen git.
Lavaboya gittiğimde hemen işimi halledip ellerimi yıkamaya başladım. Aynaya bakıp biraz saçımı düzelttikten sonra sınıfa gittim. Gözlerim Erdemi aradı ve gördüğüm şeyle gözlerim sinirden yerinden çıkacakmış gibi hissettim! O pis kadın Erdemin yanına oturmuştu ve sohbet ediyorlardı! Belkide ben bu kadar abartıyorumdur? Belkide bu kadar sinirlenmemem lazım? Sakin kalmaya çalışarak yanlarına gittim. Sohbet ettikleri yetmiyormuş gibi birde kahve içiyorlardı! Erdem beni gördüğünde konuştu.
Erdem: Ah! İşte Nazlıda geldi. Sonra görüşürüz artık.
Cansunun kalkmasını sabırla beklerken onun cümlesiyle yavaş yavaş bana ateş basmaya başlamıştı!
Cansu: Ya canım, sen şimdilik arkaya otursan. Önemli bir şey konuşuyordukta Erdemle.
Sakin ol Nazlı...Sakin ol...Bir şey yapma sakın...Tut kendini kızım...Tut kendini!
Erdem: Ama-
Nazlı: Tabi! Tabiki otururum! Canım benim! Siz konuşun!
Erdemin sözünü kesip arkalarına oturduğumda kendimi tutmaya çalıştım. Sakin olmalıydım. Gereksiz yere sinirlenmemeliydim. Bunu yapabilirdim. Erdem bana şaşkın gözlerle bakarken ben defterimi çıkartıp bişeyler karalamaya başladım. Aradan biraz zaman geçti ve ders başladı. Erdem her zamanki gibi sadece dersi dinliyordu. Ama o... O sinsi yılan dersi dinlemek yerine Erdemin ağzına düşecekmiş gibi Erdemi izliyordu. Yine dayanarak sustum! Ders bittiğinde Erdem kalkarak yanıma geldi.
Erdem: Kahve ister misin? Alayım mı?
Nazlı: Olur, isterim. Hatta beraber gidelim. Biraz hava almak istiyorum.
Erdem: Tamam.
Ayağı kalktığımda o kızın gözüne sokarmışçasına Erdemin elini tuttum ve sınıftan çıktık. Biraz hava aldıktan sonra kahvelerimizi de alıp sınıfa geri döndük.