...
"KUYA Zach!"
Lumamlam ang mga matang pinagmasdan ko si Zach na lumapit sa mga batang sumalubong sa kanya ng mahigpit na yakap na para bang miss na miss na nila ito.
"Hey, miss niyo agad ang pogi niyong kuya?" Biro naman nya.
Isa-isang niyakap at ginulo ang buhok ng halos sampung batang nakapalibot sa kanya. May paparating pa.
"Kakabisita ko pa lang sa inyo, nakaraang linggo, ah"
"Gusto ko po kasi namin kayong makita araw-araw!" Nakangusong segunda ng chinito at maputing bata na sa pagkakatanda ko ay si Kiko. Sinang-ayunan naman ito ng iba pa.
"Sensya na, kiddos. Naging busy kuya niyo. Saka baka maoverdose kayo sa kapogian ng kuya niyo kong lagi niyong araw-arawin, diba?" Pang uuto naman ng huli na ikinairap ko.
Nabura tuloy ang ngiti ko dahil umandar na naman ang kahanginan nito.
"Ano pong connect nun sa hitsura mo, kuya?" Inosente namang puna ng batang humaba na ang buhok pati bangs nito. Sa pagkakaalala ko lagi nitong tinatakpan sa bangs nito ang mukha na para bang laging nahihiya.
Ngayon kasi nakatirintas na ang buhok at maaliwalas na ang mukha.
Sandra..
Sa pagkakaalam ko ay yun ang pangalan niya. Buti natandaan ko pa lalo na't makakalimutin ako sa pangalan. Saka ngayon lang ulit ako nakabalik rito sa bahay-ampunan.
I heard Philly's giggle on my side. Amusement being gradually written all over his angelic face while watching the kids with Zach.
Oo nga pala, sinama ko na lang 'to dahil gusto ko ring mag enjoy sya sa gaganaping anibersaryo rito sa bahay ampunan na kadalasang magaganap kada taon. Walang media. Wala ring masyado pang bisita dahil mamayang alas-singko pa magsisimula ang programa.
Kami lang ang nauna at sa pagkakaalam ko nga, ang mga bisita mamaya ay yung mga taong may mabubuti ring kalooban na nagdodonate at sumusuporta sa mga pangangailangan rito sa bahay-ampunan.
Nakahanda na nga ang mga disenyo sa may mini-stage doon, mga upuan at malawak na lamesang maraming nakahain na mga iba't ibang putahe.
Isa rin sa nagplano sa gaganapin ngayon at gumastos ay si Zach kasama ang mga kaibigan nito at kapatid na on the way na raw. May inaasikaso pa kasi sa hospital.
"How I wish, the father of my child just like him--- who loved kids."
Mapait na untag ni Philly habang wala sa sariling napatulala. Nagising tuloy ako mula sa malalim na pag iisip. Akmang magsasalita ako ng makarinig na lang ako ng tili.
"Ate.. Ate Philo?!" Boses iyun ni Kiko.
"L- Lady pretty monster!" Singhap ni Sandra at kumawala mula sa pagkakayakap kay Zach na laglag ang panga at literal na gulat na gulat.
"What the.. how come---"
"Hi, kids. Missed me?"
Umangat ang sulok ng labi ko nang sugurin nila ako ng yakap. Napaatrss tuloy si Philly sa gilid ko. "Woah! Y'all still not forgotten me, huh?"
"Ikaw po ang girlfriend ng kuya namin!"
"Teka, teka. Di ko pa sainyo naipakilala ang Ate Philo niyo, bat alam niyo na?" Nagtataka at napakamot sa batok na tanong ni Zach.
Tumikhim ako ng nagtatakang binalingan rin ako ng tingin ni Sandra. Tàktè, paano ko ba 'to ipaliwanag? Buti na lang nagsalita si Philly sa gilid ko na nakaramdam ata ng tensyon.
Napabaling tuloy ang atensyon ng mga bata sa kanya at namangha bat daw magkamukhang-magkamukha kami.
"Phil.. please, say something I don't know.."
Bumuntong-hininga ako ng pumunta siya sa gilid ko para yumakap sa beywang ko at isinubsob ang mukha sa aking balikat.
Ang clingy. Kumapit tuloy sa akin ang pabango niya.
"Gusti mo bang mabàliw ako kakaoverthink?"
Napailing na lang ako at nagpasyang sabihin na lang ang naganap bago ito nagising mula sa pagcocoms. Ang kulit eh.
"Fine.. let's talk. Patatapusin mo muna 'tong party at ituon muna ang atensyon sa mga bata. Wag ka ring masyadong maligalig."
"Yes, boss."
Pinakawalan niya ako at bago paman ako makareact ay mabilis na ninakawan nya ako ng halik sa pisngi.
Babatukan ko sana sya ng maiksing nakalayo agad sya sa akin at natatawang lumapit sa mga bata.
Masama ko syang tiningnan pero ngumisi lang ang loko. "Kiddos, tulungan muna natin sina Mader Theresa sa paghahanda para mamaya!"
Sumunod rito ang mga batang lalaki sa pangunguna ng batang si Kiko habang naiwan naman ang iba sa amin ni Philly na mangha paring nakatingala sa amin. Lalo na't si Sandra na panay ang tanong bat daw kami magkamukha.
Ginulo ko na lang ang buhok nya at niyaya silang tulungan akong ayusin ang mga dekorasyon sa mini-stage.
Pinaupo ko lang si Philly kahit na umangal itong walang gagawin. Nahihiya pa ang loka ng hatiran ito ng snacks ng punong-madre. Binigay ko na nga lang ang para sakin dahil lately, hobby na nya ang kumain. Kita na rin ang umbok sa tyan nya. Mag sisix-months na eh.
"Wazzup, madlang people!"
Napalingon na lang kami sa sumigaw. A fair, tall, and masculine guy was half-running towards us. Natatawang sinalubong nito ang mga bata. Sumunod rito ang nakangiting si Aldrich kasama si Sirious at Roxanne na agad na kumaway ng makita ako.
Bumitiw muna mula sa pagkakalingkis kay Sirious at paunahan pa sila ni Xilvien na lumapit sa amin.
"Precilla!"
Sumakit talaga ang ulo ni Sirious sa babae, ha. Masyado rin kasing maligalig.
Huling pumasok ang supladong si Elijah na nakapamulsa at bored lang, nakabuntot nito ang babaeng di ko nga inasahang maparito. May dala itong dalawang malalaking kahon na may lamang cake at parang pinagsakluban sya ng langit at lupa.
"Bagal." Tukoy ni Elijah kay Lorraine Psyche.
Pumula tuloy ang mestisa nitong mukha dahil sa inis. "I hate you!"
"The feeling is mutual, slave."
"Ikaw ha, you never told me that you and Zach had a 'thing'." Tudyo ni Roxanne samin. Simpleng blue-shirt lang na nakatuck-in sa black short nito ang suot. Nakapony tail ang buhok at pulang liptint lang ang nilagay sa labi.
Maaliwalas at blooming ang magandang mukha nito. Kumpara sa banyagang hilaw na bagama't maamo at di halatang mataray at maldita ay mukhang stress na stress pa sa lalaking wala man lang kareact-reaction.
"Ideal man talaga yang si Monteverde, Philo. Di ka magsisisi. Hay, buti na lang shi-nip ko kayo nun ni Zach, di sa iba dyan." Pagpaparinig ng babae kay Xilvien na bahagyang lumapit sa amin para makikiusosyo. "Dahil kung si Xilvie-not at ikaw ang shinip--- baka tumaob."
Mas lalo tuloy sumingkit ang mga mata ni Xilvien. "Bakit? Ayaw nyo ba sa gentleman, generous, goodlooking like me?" Nagawa pa nitong ngumisi. Nakadark-violet siyang polo ngayon at bukas ang una at pangalawang butones.
His clothing male him look more pale against the different hues of light---he looked like an innocent dèvil deceiving you by his looks.
"Yuck."
Napangisi rin ako ng umaktont parang nasusuka si Roxanne. She's being..err.. herself again. Being a crazy woman sometimes is normal, I guess?
Lumukot ang mukha ni Xilvien at tiningnan ang babae---maging ako ng masama. "Bullies."
Nauwi sa ngiwi ang ngisi ko. "Don't look at me like that. We're not friends."
"Burn!" Palatak ni Roxanne.
Sumimangot ang lalaki. "Kayo ang sunugin ko dyan, eh."
I heard someone cleared his throat. May napasinghal pa at nang tingnan namin kong sino ay ---si Sirious na napahalukipkip at di maipinta ang mukha. At si Zach na-- di ko namalayang andyan na pala sa tabi ko, nakapameywang pa at magkasalubong ang makapal na kilay na nakatingin ng masama kay Xilvien.
Si Aldrich ang kasama ng mga bata samantalang si Elijah ay nakikipag-argumento pa -- sa kauna-unahang pagkakataon sa napipikon nang kasama.
Inis na ginulo na lang ni Xilvien ang itim na itim na buhok pagkuwa'y napairap. "Tàngînà, edi kayo na may syota. Walang poreber, woy!" Sabi nito sabay walk-out.
"Bitter, bleh!" Roxanne stuck out her tongue to tease Xilvien even more.
Hinila naman ito ni Sirious at pinitik ang babae sa noo. "Stop teasing him, you might fall to him."
"Gàgo." The latter glared at him.
"oh?"
Tamad na binalingan ko ng tingin si Zach na nahuli kong nakatitig sakin. Nakasimangot. "Problema mo?"
He shook his head. "Wala!"
Umandar siguro ang pagkatópakin nito.
Tumango lamang ako at seryoso ang mukhang tinapos ang ginawang pagdidikit sa mga desinyo sa mini-stage.
"Philo." Nakasimangot parin na kinalabit ako nito mula sa likuran. "Do you like him?"
Kumunot ang noo ko. "Whom?"
"De Castro."
Napamaang ako. Nak ng..
"What the fvck?"
Darn. Sometimes, men's scheme and their actions is really frèaking confusing.
"You smiled at him." Nanghihinang dagdag niya.
Pinitik ko tuloy sa noo. "Gutom lang yan."
...
I was sitted on Philly's side when the program started. Dumating na ang mga bisita na sinalubong ng kabanda ni Zach at ang punong-madre.
Ang huli naman ay inaasikaso ang mga bata. Panay nga lang ang sulyap sa direksyon namin ni Philly na ikinailing ko.
Akala ko mangilang-ngilan lang ang mga bisita. Ang dami palang dumalo. Yung iba mga kilalang tao pero ang simple lang--- yung di mo talaga akalaing bigatin.
May ibang mag asawa naman na dala ang kanilang nga anak. May ilang couple pa na lumapit sa amin na ikinagulat namin.
"Are you feeling uncomfortable?" tanong ko kay Philly na tahimik lang sa aking tabi.
Umiling sya. Bahagyang hinaplos ang umbok niyang tiyan. Di kalakihan dahil pumayat siya. Sabi naman ng doctor ay normal lang naman daw iyun sa nagbubuntis. Pero kailangan paring i-maintain ang vitamins.
Naopen-up ko na rin ang tungkol sa kalagayan ni Philly kay Zach nang di na nito mapigilang magtanong. He even insisted to send a maid to take good care of Philly on the apartment but I refused.
I didn't want to be a burden. Kakayanin ko. This week ay half-day lamang ang pagpasok ko sa paaralan dahil wala nang klase at naghahanda na para sa prom at graduation.
Nahahandle ko na rin ang pagiging PA lalo na't ako pa ata ang boss sa aming dalawa. Ang simple lang kasi ng mga demand ng lalaki.
"I'm fine. Nakakatuwa palang dumalo sa ganitong pagtitipon. I noticed, people here are genuine and passionate. Unlike an elite party, can't see their sincerity."
Tahimik akong sumang-ayon sa naging komento nya at magsasalita na sana ng may biglang sumingit.
"Err.. I second the motion. I still remember their fake smile and unpleasant look when I attended their party."
Sabay kaming napalingon sa babae. Ang banyagang hilaw pala.
Napatikhim siya. "Uh, apologize for interrupting?" Palipat-lipat na tumingin sya sa amin ni Philly, bahagyang umangat ang sulok ng labi.
Tumigil ang mga mata nya sa akin. "Para kayong pinagbiyak na bunga." Nasaad nya na lang sa salitang tagalog. Take note, may accent pa.
Nanatiling poker-face ang aking mukha. "Obviously, she's my identical twin."
Ngumiti naman si Philly. "Hi? I'm Philly. And you are? You look familiar, though."
Ngumiwi ang babae. "I know you. You were my batchmate who told the terror professor that I cheated on his long summative test." Supladang sagot nito.
"Oh." Napakurap-kurap si Phillt na parang may naalala. Pagkuwa'y bumuntong-hininga. "My bad.."
"I'm Lorraine 'Psyche' Smith, does it ring a bell?"
Napalabi naman ang isa. "Pardon me?"
"Okay, you're forgiven. So.. magkakababy kana pala? What's the gender?"
Feeling close na umupo naman ang loka sa tabi ni Philly. Tss, mukhang magkakasundo ang dalawa.
"Uh," Naiilang naman si Philly. Bahagyang yumuko. Natakot atang husgahan.
I sighed.
Pero mas excited pa ata si Psyche---yun ang itatanong ko sakanya kasi bagay eh---kaysa sakin na malaman ang gender ng bata.
"Psh, don't be shy. Nagbago na ako." Sinulyapan nya ako. Nag iwas rin naman ng tingin. "Gusto ko rin may baby na alagaan. Blessing sila, trust me."
"Hingi ka ng baby kay Montello." Di ko mapigilang sumingit.
Tinuro ko si Elijah-- na kasalukuyang kasama si Zach, at ginulo ang buhok nung batang lalaking kausap nito.
Biglang nagbago ang timpla ng mukha nya. "Hell no! He's so bossy and frèaking so ungentleman! I really hate him. He is super, nakakairita. Super duper masungit!" she tantrums.
Napahagikhik si Philly sa tabi ko. I chuckled. Naging conyo na si 'banyagang hilaw'. Bat ganito tawag ko sa kanya? Trip lang.
"Yeah, he's a grumpy man. Pero gwapong gitarista naman?" asar ko pa.
Di naman maipinta ang kanyang mukha. "Still, that guy is not my type. Never. He's not an ideal man either. I better prefer Zach Maliff Monteverde!"
Ako naman ngayon ang magkasalubong ang kilay. "Too bad, he is already mine." Flat ang tonong saad ko.
"Uh-uh?" Ngingiti si Philly.
"So possessive. Sa pagkakaalam ko, wala 'to sa bokabolaryo mo?" umismid lamang ako sa komento ni Psyche.
Nalipat ang tingin sa taong di ko namalayang nasa tabi ko na pala.
"Sinong gwapo, Philo?" Si Zach pala na ang bilis ata ang radar.
Kaya lang madilim ang mukha nito at napahalukipkip. Iba ang ekspresyon nya at gumalaw ang panga.
Itinagilid ko na lang ang ulo ko at napanguso.
"Sino nga?"
"Ikaw.."
Wala sa sariling sagot ko. Napakurap-kurap na lang ako ng muling bumalik ang ngiti nya at yumakap sakin patagilid.
Naging hobby na ata nya na ipatong ang baba sa aking balikat. "Ganda mo rin. Kaya bagay tayo eh." Maaligasgas nyang bulong na ikinasinghal ko.
"Tss."
Lumaki na naman ulo nito pag nasabihan lang ng gwapo. Eh kung panget kaya?
Natigilan ako. Iyun ang tawag nya sakin nung multo pa sya. Kaya lang nakalimutan niya, hays.
Philly cleared her throat. "I notice.."
"Hmm?"
"Ang rupok mo pala, kapatid."
Tumawa ang dalawang babae sa tabi ko. Literal na napipilan ako pagkuwa'y tinapunan sila ng masamang tingin.
Pùtchà, di ko yun inasahan mula sa kanya, ah.
I even heard Zach chuckled with his manly voice. Bahagya nya pang sinilip ang mga ito at kumindat.
"Sakin lang 'to marupok-- aray."
Binatukan ko na. "Pàkyu, ikaw yun. Proud ka pa, ha."
Napadaing ito. Hinilot ang bridge ng matangos na ilong. "Mahal naman, walang basagan ng trip."
Pinaninkitan ko sya sa mga mata pero ang loko nagpapa-baby pa. Arg! Kaasar!
"Goodness! Should we exit the scene? Ginawa pa tayong third wheel." I heard Psyche muttered to Philly.
"Uh, everywhere, there's a couple. Pumikit na lang tayong mga single."
"Alright. Wala namang forever?"
"Saan mo naman napulot ang chimis na yan, Miss?" Singit ni Zach. Sa pagkakataong iyun ay nakasandig na ang isang braso sa likod ng upuan ko.
"Duh, break-ups era kaya nowadays." Psyche flipped the strand of her hair.
Tumango-tango si Zach. "Pero, para sakin lang ha may forever naman. It just that.. nothing is permanent in this world."
Napaangat ang kilay ko sa naging sagot nya. "And how do you justify that forever thingy?"
Kuryuso naman ang dalawang babae sa gilid ko.
"Look at them.." he pointed the couple na nakaupo sa unahan na sa tingin ko, nasa late 60's na. "That couple is one of my mother's childhood friends. I still believe in forever.. why? Because they still exist. Both stay strong."
Nakahilig ang ulo ng matandang babae sa balikat ng asawa. May bakas na ngiti sa kanilang labi habang nanonood sa mini-stage kung saan nagpeperform ang mga batang nagpapakita ng galing at talento.
I admit, they still look like inlove to each other, contented and happy despite of their ages.
"I remember I asked 'em once that, do they still believe in forever? Do they think it really exist? And they both answer, possible or maybe, because for them--- forever is like dream to have it and once you have it, give your one-hundred percent to hold it life-time.. But unlike their dream, forever is much difficult to have 'cause you need the cooperation of your partner to have that "forever". Both of you should have same goals, same dreams, and same effort to hold that 'forever thing'."
Namangha at hindi nakapagsalita si Philly at Psyche. Maging ako, di ko enexpect iyun, ah.
"Uhm, but it is really rare nowadays to have a partner that stick with you forever." Mahinang anas ni Philly.
Ngumiti si Zach. "Sinong may sabing sa partner lang? Kung di magwork sa partner, sa family--- it could be your siblings, your best of friends or even the person who stays with you no matter what."
"Til' dèath do their part." Dagdag ni Psyche.
Napailing na lang ako at may gumuhit na maliit na ngiti sa aking labi. This guy and his words never fails to make me fall to him even more.
I cleared my throat. "Paano naman yung mga naniniwala sa salitang yan pero nasaktan dun sa taong nang-iwan?"
Zach shrugged and touch the strand of my hair, gently. "Maybe, god removed people in their life to replace it with someone better."
"Hmm.. paano kung.. kung iwan kita, may 'someone better' pa palang dadating sayo?" biro ko pero seryoso ang mukha.
Natigilan tuloy sya at umigti ang panga. "That's not going to happen. Mas pipiliin ko pa ang isang bukas na nandon ka kaysa sa isang bukas na wala ka."
"Pero alam mo na di natin hawak ang tadhana, Zach."
Kita ko ang pagguhit ng sakit sa kanyang gwapong mukha. "Baby.. are you planning to leave me?" Namamaos nyang sabi at mukhang papaiyak na.
Napakurap-kurap ako at nataranta. I heard Philly and Psyche chuckled.
"Jeez, I'm sure he is now overthinking because of that frèaking what-ifs." Psyche sighed.
"Pero ang cute nila, no?"
"Hmm.."
Di ko sila pinansin at napalunok na sinuyo si Zach. "Woy, what-if lang yun."
Yumuko lang sya. Di ko tuloy alam ang gagawin dahil sa pagkakataranta. Śhít, anong gagawin ko?
"What-if lang pero masakit.. ang sakit, Philo."
"Huh? Saan?"
Mapupungay ang mga matang tiningnan nya ako. "Bakit? Kiss mo 'ko?" Nguso nya, boses nagtatampo.
Wala sa sariling napatango ako dahil nakokonsensya kahit wala naman akong ginawang masama. "Saan?"
"Rito." Tinuro nya ang labi nya.
"Gàgò."
Nasapak ko tuloy sya.
"Ouch, sadista mo." Napalabi sya. I glared at him.
"Umayos ka. Niloloko mo lang ako, eh." I frowned.
Hinawakan nya ang kaliwang kamay ko at dinala sa kanyang mga labi para patakan ng halik. Sumeryoso ang mukha.
"Pero kung sakali mang iwan mo ako, maghahabol parin ako. Ayaw ko sa 'someone better' na yan. Ikaw ang karapat-dapat sakin at wala ng iba pa.." Napatitig ako sa kanya ng nagpakawala sya ng malalim na hininga. "But if ever you push me away, then.. who am I to stop you from spreading your wings without me? I'll let you, Philo.. Ayaw kitang makulong dahil sa pagmamahal ko.. hahayaan kita kahit na madudurog pa ako sa magkapiraso-piraso.."
Parang may gumuhit na kirot sa dibdib ko sa sinabi nya. "H-hahayaan mo ba talaga ako? Di kana kakapit pa?"
Mas hinigpitan nya ang pagkakahawak sa kamay ko. "Di ko hahayaan syempre kong may panghahawakan pa. Di ko kayang lumayo ka sakin, Phil. Pero anong magagawa ko? Kung sakaling kakapit nga ako pero suko kana at gustong kumawala?"
Napapikit ako ng mariin at umiling-iling. Pilit na iwinaksi ang mga namumuong eksena sa isipan.
No.. I don't let it happen, either.
Pero di naman kasi natin hawak ang tadhana. Nakakatakot na bigla na lang syang mawala sakin at bawiin ng tadhana.
Because if ever I lose him.. what will happen to my life without him? Fvck, I can't even imagine.
***