Hele(i)n Gül...
Leyla ağlayınca, tane tane gözyaşı.
Leyla ağlayınca, her bir yanda saf acı.
Leyla ağlayınca, yolundu derdimin yarası.
O ki bir Leyla'ydı, Mecnun'un sevdası.
Zindan değil, zinhar bunun adı eziyet,
bin bir cefa çekti sen'de ki o yürek.
Zemheri bir kış ayında vurdu toprağa kürek,
oluk oluk yaş aktı iri gözünden.
O ki Leyla kız yine ağladı, ezelden.
Leyla ağladıkça bülbüler sustu.
Leyla ağladıkça güller soldu.
Leyla ağladıkça sevda ismi lanet buldu.
Leyla ağladıkça, zaman o anda durdu.
O ki Leyla idi Leyla olan.
O ağladıkça ziyan olan.
O yandıkça yanan.
Canı gitti yaşı kalan.
Yetimdi ve öksüz kalan.
Tavandan aşağı ip sarktı.
Bir sevda daha mahşere kaldı.
Leyla, ipin ucuna kafasını astı.
Feryat figan oldu herkes.
Bu kez Leyla susan oldu.
Onu gören onun yerine ağlar oldu...
H. G.