Andrey POV
Από τότε που ήμασταν παιδιά όλοι μας έλεγαν ότι το μυστικό για την επιτυχία είναι να τελειώσουμε το σχολείο, με καλους βαθμους και διακρίσεις εννοείται, να αποφοιτήσουμε από ένα κολέγιο, να κάνουμε master και να μάθουμε τουλάχιστον 2 ξένες γλώσσες...
Αμα δεν τα κάνεις αυτά δεν θα είσαι ευτυχισμένος.
Αυτό πίστευα και εγώ.
Όμως μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι αρχικά δεν επιθυμώ να κάνω ακαδημαϊκή καριέρα...
Και ότι το μυστικό για την ευτυχία είναι το να είσαι ανόητος.
Δεν έχεις επαφή με την πραγματικότητα, δεν βλέπεις πόσο δυσκολη είναι η ζωή, το πόσο σκληρός είναι ο κόσμος και ζεις μέσα σε μια ροζ φουσκα με γκλιτερ.
Για αυτό η αδελφή μου είναι συνέχεια χαμογελαστή.
"Πήρα B! Πήρα Β!" Φωνάζει η Έλσα ενθουσιασμένη καθώς μπουκάρει μέσα στον κοιτώνα μου όπου κάθομαι και ψάχνω τι θα βάλω απόψε στο πάρτυ.
"Μπράβο σπορε." Της λέω και με κοιτάζει με τα γαλάζια ματάκια της να λάμπουν.
"Σε ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια. Τώρα θα μπορώ να ερθω και εγώ στο πάρτυ. Τι να φορέσω άραγε?" Αρχίζει να μιλάει πολυ όπως πάντα.
"Κάτι απλό. Σε φοιτητική εστία είναι το πάρτυ. Και... Πρόσεχε. Το πάρτυ θα είναι γεμάτο αγόρια, χωρίς αναστολές που δεν έχουν μάθει πως να σέβονται μια κοπέλα. Οι περισσότεροι από αυτους θα έχουν... Ας πουμε μεθύσει. Για αυτό πρόσεχε." Της λέω μιας και ανησυχώ πολυ για εκείνη.
Σε αντίθεση με την Έλσα, λόγω του γεγονότος ότι έχω πάρει μαθήματα και από μεγαλύτερα εξάμηνα, έχω ξανά βρεθεί σε πάρτυ των μεγαλυτέρων φοιτητών της σχολής.
Χόρτο, κόκα και πολλά πολλά ποτά είναι οι ελαφριές καταχρήσεις που γίνονται.
Ναι οκει δεν κάνουν όλοι αυτές τις βλακείες και γενικά είναι πολύ διασκεδαστικά, αλλά ανησυχώ για την αδελφή μου.
Η ίδια δεν έχει πάει ποτέ σε πάρτυ με αλκοόλ... Δεν έχει δοκιμάσει ποτέ αλκοόλ μιας και όταν φυγαμε από τον Καναδά ήμασταν ακόμα δεκαεφτά.
Και... Είναι πολυ όμορφη η αδελφουλα μου.
Μπορεί να της λέω συνέχεια ότι είναι σαν ένα κοντό ξωτικό... Αλλά τα ξωτικά είναι πανέμορφα συμφωνα με τους μύθους. Έτσι είναι και εκείνη.
Πάντα άρεσε στα αγόρια αλλά εγώ δεν ήθελα ποτέ να την πλησιάσουν. Όλοι ήθελαν μόνο να την εκμεταλλευτούν και μετά να την παρατήσουν...
Η Έλσα είναι πολυ συναισθηματικός άνθρωπος. Έχει πάρει από την μητέρα μας. Είναι ευκολο να την εκμεταλλευτεί κάποιος και μετά εκείνη θα υποφέρει.
Θέλω απλά να είναι καλά...
"Μην ανησυχείς. Θα έρθω με τον Όστιν. Δεν θα είμαι μόνη μου." Μου απαντάει τελικά η μικρή και ναι... Νομίζω ότι θέλω να κάνω εμετό.
"Καλυτερα να έρθεις μόνη σου φορώντας μόνο ένα μαυρο στρίνγκ και με μπλουζα που να γράφει κάνω πάρτε με." Σχολιάζω.
"Ιου ρε! Ο Όστιν είναι παρτενέρ μου και για αυτό είναι και ο καλυτερος μου φίλος!" Σκούζει αμέσως.
"Ο Όστιν θέλει να σε πηδήξει." Την ενημερώνω αρκετά ήρεμος. Τελικά το εκρου φουτερ θα φορέσω.
"Δεν πηδάνε όλοι την παρτενέρ τους όπως εσυ." Με ειρωνεύεται και αμέσως γυρνάω και την κοιτάζω δολοφονικά.
"Γιατί δεν μπορείς για μια φορά στην ζωή σου να με εμπιστευτείς? Ο τυπος σου την πέφτει." Την μαλώνω λιγάκι.
"Γιατί ουτε εσυ με εμπιστεύεσαι και συνεχίζεις να έχεις σχέση με την σαύρα." Μου απαντάει και σφίγγω τις γροθιές μου.
Λέει βλακείες... Η Νάντια δεν θα της έκανε ποτέ κακό...
Η Νάντια με αγαπάει...
"Σε ευχαριστώ για την βοήθεια σου. Θα τα πουμε στο πάρτι." Μου λέει και κάνει κίνηση να φυγει όμως την σταματάω.
"Θα πάρεις τελικά μέρος στο δοκιμαστικό?" Την ρωτάω και εκείνη γυρνάει και με κοιτάζει.
"Δεν θα το έκανα ποτέ. Αυτό θα σήμαινε ότι θα σε προδίδω..." Μου απαντάει και... Νιώθω απαίσιος άνθρωπος.
"Μπαι." Την ακουω να λέει και τελικά φευγει απο το δωμάτιο μου αφήνοντας με μόνο μου.
Εγώ όμως δεν... Έχω πρόβλημα... Να συμμετάσχει...
Ξέρω ότι άμα συμμετάσχει με τον Αντόνιο θα με νικήσει...
Αυτή την φορά δεν θα είναι ο πατέρας της Νάντια στην κριτική επιτροπη...
Ξέρω ότι η Έλσα είναι πολυ καλυτερη και πολυ πιο εντυπωσιακή από την Νάντια στο πατινάζ... Και καλύτερη από εμένα...
Ναι... Θέλω να πάω στους Ολυμπιακούς...
Ξέρω ότι το να κερδίσω την αδελφή μου είναι σχεδόν απίθανο...
Αλλά... Δεν θέλω να την κρατήσω μακριά από το όνειρο της...
Ουτε όμως να χάσω και εγώ το δικό μου...
Θα ήταν ωραία... Να συμμετείχαμε μαζί... Αλλά η Νάντια θα με σκότωνε.
Αφήνω τα ρουχα μου στο κρεβάτι μου και μπαίνω στο μπάνιο μου. Αφου λουστώ, ξυριστώ, πλύνω δόντια, αρχίζω σιγά σιγά να ετοιμάζομαι για να παω στο πάρτυ.
Μπορεί να είναι νωρίς ακόμα αλλά πρέπει πρώτα να περάσω από τον κοιτώνα της Νάντια και της Στέλλα, οι οποίες κάθε φορά θέλουν την γνώμη μου για κάποιο λόγο.
Βασικά νιώθω ότι η Νάντια θέλει να είναι σίγουρη ότι για εμένα είναι η πιο όμορφη και εντυπωσιακή και η Στέλλα απλά θέλει να με βλέπει να βασανίζομαι όσο με βάζει να διαλέξω ανάμεσα στο εκρού και ζαχαρι μπλουζάκι της.
Αφου βάλω τα ρουχα μου, βάζω κολωνια, παπουτσια, παίρνω ένα μπουκάλι ουίσκι για να προσφέρω στο πάρτυ και παω στον κοιτώνα των κοριτσιών.
"Αντρέι ευτυχώς ήρθες!" Φωνάζει η Στέλλα πριν καλά καλά ακόμα προλάβω να χτυπήσω την πόρτα του δωματίου της και την κοιτάζω ανήσυχος.
"Τι έγινε? Όλα καλά? Έπαθε κάτι η Νάντια?" Ρωτάω αμέσως φοβισμένος.
"Όχι. Δεν ξέρω ποιό κραγιόν να φορέσω." Μου λέει καθώς μου δείχνει δυο είμαι σίγουρος ολόϊδια κραγιόν και αμέσως μπερδεύομαι.
"Τι διαφορά έχουν? Μήπως στο brand?" Ρωτάω.
"Όχι. Το ένα είναι μπορντό και το άλλο μαρούν. Ποιο μου πηγαίνει περισσότερο?" Με ρωτάει και την κοιτάζω δολοφονικά.
Φταίω εγώ τώρα να πάρω και τα δυο και να της ζωγραφίσω το πρόσωπο με αυτά?
"Το μαρούν." Απαντάω τελικά και εκείνη χαμογελάει διαβολικα.
"Γιατί?" Με ρωτάει η σουσού που θέλει και αιτιολόγηση ανάθεμα την.
"Γιατί μου αρέσει το τραγούδι της Τέιλορ κάνε στην άκρη τώρα με περιμένει η κοπέλα μου." Της απαντάω καθώς την σπρώχνω σχεδόν από μπροστά μου και πλησιάζω την Νάντια η οποία φοράει ένα στενό τζιν που έχει τελείωμα καμπάνα, ένα κόκκινο τοπ, ένα κόκκινο κραγιόν και έχει φορέσει και λευκό eyeliner.
"Αγάπη μου είσαι πανέμορφη." Της λέω καθώς παω να την φιλήσω αλλά αυτή δεν με αφήνει.
"Ναι καλά έτσι το λες." Γκρινιαζει καθώς απομακρυνεται από κοντά μου.
"Ρε μωρό μου τι έπαθες?" Την ρωτάω και εκείνη γυρνάει και με κοιτάζει με πείσμα.
"Γιατί δεν έχεις δηλώσει ακόμα την συμμετοχή μας στο δοκιμαστικό?" Με ρωτάει και ναι... Δεν ημουν ακόμα έτοιμος για μια τόσο μεγάλη μάχη.
"Θα την δηλώσω αγάπη μου... Μην ανησυχείς. Θα το κάνω αυριο. Δεν πρόλαβα με το διάβασμα, το διαγώνισμα και το πάρτυ." Της λέω και γυρνάει και με κοιτάζει με πείσμα.
"Ναι καλά άμα δεν ασχολιόσουν τόση ώρα με το τούβλο την αδελφή σου δεν θα διάβαζες δέκα ώρες ένα μάθημα που εγώ με δυο ωρες διάβασμα έγραψα B+." Παραπονείται και εγώ ενοχλούμαι.
"Αρχικά μην βρίζεις την αδελφή μου. Μόνο εγώ έχω το δικαίωμα να μιλάω άσχημα για εκείνη." Αρχίζω να λέω.
"Αυτό είναι αλήθεια. Μια φορά την κορόιδεψα και εκείνος πείσμωσε τόσο που δεν ήθελε να μου μιλήσει για τρεις μερες." Σχολιάζει η Στέλλα.
"Και δευτερον έχω χρέος απέναντι στην αδελφή μου να την βοηθάω. Και στο κάτω κάτω δεν έπαθα και τίποτα. Ίσα ίσα πήρα άριστα. Ουτε ενα λάθος δεν έκανα. Θα κάνω την δήλωση άυριο." Της απαντάω και εκείνη με κοιτάζει μουτρωμένη.
"Μου το υπόσχεσαι?" Με ρωτάει και εγώ χαιδευω το μάγουλο της.
"Ναι ρε αγάπη μου. Σου εχω χαλάσει εγώ ποτέ χατήρι?" Την ρωτάω και εκείνη γνέφει αρνητικό.
"Μουνόδουλος..." Σχολιάζει η Στέλλα ξανά καθώς περνάει από δίπλα μας και εγώ αμέσως γυρνάω και την κοιτάζω εκνευρισμένος.
"Θυμισε μου γιατί κάνω ακόμα παρέα μαζί σου." Της ζητάω και εκείνη γελάει.
"Γιατί είμαι η εύθυμη νότα της παρέας." Απαντάει.
"Και η Έλσα? Τι λεει? Δεν θα συμμετάσχει έτσι δεν είναι?" Με ρωτάει κοιτάζοντας με στα μάτια.
"Ρε μωρό μου η Έλσα όχι... Δεν θα συμμετάσχει... Αλλά δεν έχει σημασία να μην χάσουμε από την αδελφή μου. Σημασία έχει να πάμε εκεί, να εκπροσωπήσουμε την χώρα μας και να ξεχωρίσουμε." Της λέω και εκείνη καθαρίζω τον λαιμό της.
"Το ξέρω αυτό αλλά... Απλά θέλω να ξέρω. Μιλάμε για την Έλσα... Θέλω να είμαι ενήμερη σε περίπτωση που θα αποφασίσει να κάνει κάτι να με σαμποτάρει." Μου λέει και αμέσως σουρωνω τα φρυδια μου.
"Όπως το είπες. Μιλάμε για την Έλσα. Δεν θα έκανε ποτέ κακό σε κανέναν." Την μαλώνω.
"Να θυμίσω την μέρα που σου πέταξε την αρβύλα στο κεφάλι?" Ρωτάει η άκυρη η Στέλλα ενώ φτιάχνει λιγάκι το μακιγιάζ της.
"Υπάρχει τέτοιο περιστατικό?" Ρωτάει η Νάντια έκπληκτη.
"Ο ναι και ήταν επικό. Κάτι της είχε πει ο Αντρέι και η Έλσα, έξαλλη έβγαλε την αρβύλα της και του την πέταξε στο δόξα πατρί. Είχε σημάδι μετά ο τυπος στο κουτελο. Από τα πιο επικά οικογενειακά τραπέζια." Εξιστορεί αυτήν την υπέροχη ιστορία η Στέλλα.
"Και μου λες μετά ότι η αδελφή σου δεν θα πείραζε ποτέ κανεναν." Μου λέει ειρωνικά η Νάντια.
"Εγώ εξαιρούμαι. Είμαι ο αδελφός της. Μόνο εμείς επιτρέπεται να κακοποιούμε ο ένας τον άλλον." Δικαιολογώ αμέσως την δίδυμη μου.
"Αλλά δεν έχει σημασία. Η Έλσα έχει πει ότι δε θα συμμετάσχει. Τέλος συζήτησης. Εσυ είσαι έτοιμη? Θα αργήσουμε στο πάρτυ." Αλλάζω θέμα επιτέλους.
"Οχι δεν είμαι. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Να κάνω τα μαλλιά μου ίσια ή μπουκλες?" Με ρωτάει λες και είμαι ειδικός στην μόδα.
Δεν καταλαβαίνω γιατί συνέχεια ζητάει την γνώμη μου.
Ποιος της έχει πει ότι είμαι ειδικός στην μόδα? Και σε εκείνη και στην Στέλλα?
"Ίσια άφησε τα..." Αποφασίζω τελικά. Οχι τίποτα άλλο ξέρω καλά ότι κάθε φορά που έχει να κάνει μπούκλες της παίρνει τουλάχιστον μια ώρα.
"Καλά. Αλλά θα τα περάσω και μια από την ισιωτική. Και να το κρατησω το κόκκινο τοπ ή να βάλω κάποιο άλλο?" Συνεχίζει να με ρωτάει.
"Ότι και να φοράς πανέμορφη είσαι. Αλλά αν ζητάς την γνώμη μου και το κόκκινο σου πηγαίνει τέλεια." Της δίνω την απάντηση που δίνω πάντα. Σαν ποίημα.
Στο κάτω κάτω ελευθερη κοπέλα είναι. Δεν έχω δικαίωμα να της πω τι να φορέσει.
Τελικά, σχεδόν μια ώρα αργότερα, αφου δοκιμάσει αλλά τρία μπλουζακια και να καταλήξει στο αρχικό της και αφου ισιώσει τα μαλλιά της... Είναι και εκείνη και η Στέλλα έτοιμες. Τότε έρχεται και ο Αλεξέι ο οποίος θα συνοδευσει το άλλο του μισό στο πάρτυ, η αλλιώς την Στέλλα και εγώ συνοδευω την Νάντια μου.
"Οοοο Αντρέι? Τι κάνεις φίλε? Πως είσαι?" Με ρωτάει ο Τζο, ένας από τους τελειόφοιτους της σχολής ο οποίος είναι και ο μεγάλος αδελφός του... Κάρτερ....
"Καλά. Να σου συστήσω. Από εδώ η κοπέλα μου η Νάντια, ο φίλος μου ο Αλεξέι και η ξαδελφη μου η Στέλλα." Λέω ευγενικά και έβδομου γελάει λιγάκι.
"Έλσα θέλεις να πεις." Με διορθώνει.
"Όχι. Αυτή είναι η Στέλλα. Η ξαδελφη μου. Έλσα είναι η δίδυμη αδελφή μου." Του εξηγώ.
"Κατάλαβα... Οικογενειακώς ήρθατε δηλαδή στην Ακαδημία..." Λέει και γελάμε λιγάκι.
"Ακριβώς όπως και εσυ με τον Κάρτερ." Απαντάω.
"Ακουσα το όνομα μου?" Ρωτάει ο Κάρτερ ο οποίος εμφανίζεται ξαφνικά και αμέσως του χαμογελάω φιλικά.
"Τι κάνεις φίλε?" Τον ρωτάω και κάνουμε μια χειραψία
"Πολυ καλα... Το πάρτυ ακόμα είναι λιγάκι νεκρό αλλά ακόμα δεν έχουν πιει τίποτα ουτε οι μισοί." Απαντάει και γελάμε ξανά.
"Τώρα που είπες για ποτό... Αυτό μπόρεσα να φέρω αυτό έφερα." Λέω δείχνοντας του το ουίσκι και κλείνοντας του το μάτι κάνοντας τον να χαμογελάσει.
"Μην ανησυχείς. Έχουμε εδώ ότι θέλεις." Μου απαντάει εκείνη και χαμογελάω και εγώ.
"Τον Αλεξέι και την Στέλλα την ξέρεις. Από εδώ η κοπέλα μου. Η Νάντια..." Του λέω και εκείνος δίνει το χέρι του.
"Χαίρομαι. Έχω ακουσει πολλά για εσένα." Της λέει.
"Και εγώ χαίρομαι." Του απαντάει και τότε εκείνος με πλησιάζει.
"Καλη είναι... Αν και δεν είναι η πιο όμορφη κοπέλα που θα φέρεις στο πάρτυ." Μου λέει και αμέσως καταλαβαίνω ότι εννοεί την αδελφή μου.
"Παιδιά περιμένετε λιγάκι και έρχομαι." Λέω και αμέσως αφήνω την Νάντια και με τον Κάρτερ απομακρυνόμαστε.
"Κοίτα Κάρτερ, σε συμπαθω και το ξέρεις." Αρχίζω να του λέω.
"Και εγώ σε συμπαθω. Για αυτό αφησα να έρθουν πρωτάκια στο πάρτυ." Μου απαντάει.
"Ωραία όμως θέλω μια χάρη. Για να μην τα χαλάσουμε μείνε μακριά από την αδελφή μου. Εκείνη είναι πολύ... Αθώα... Και δεν θέλω να πληγωθεί. Ασε. Τόσες είναι εδώ και σίγουρα σε θέλουν. Την αδελφή μου όμως άφησε την ήσυχη. Κρίμα είναι." Του λέω και εκείνος αφήνει μια ανάσα.
"Οκει... Αν και η αδελφή σου είναι η πιο όμορφη στην Ακαδημία... Επειδή έχω και εγώ αδελφή... Θα σεβαστώ αυτό που είπες. Επίσης εκτιμώ το ότι είσαι ξηγημένος. Δεν κάθεσαι να γλύψεις τους μεγαλύτερους σου." Μου λέει και γελάω λιγάκι.
"Ενταξει αυτό θα ήταν σαν να πουλάω την δίδυμη μου..." Απαντάω.
"Έχει ακουστεί ότι έχει έρθει πρόσκληση να πάτε και οι δυο σας να κάνετε δοκιμαστικό για να πάτε στους Ολυμπιακούς μαζί..." Μου λέει και ναι... Φυσικά και θα ακουγόταν.
"Όχι ακριβώς. Εγώ θα κάνω δοκιμαστικό με την Νάντια... Και η Έλσα αποφάσισε να μην συμμετάσχει." Του εξηγώ.
"Κατάλαβα. Κρίμα πάντως. Σίγουρα σαν αδέλφια θα είχατε μια διαφορετική δυναμική από αυτήν που έχουμε δει τόσα χρόνια. Και από ότι έχω ακουσει και εσυ εισαι πολυ καλός και η Έλσα... Η βασίλισσα του παγου. Κυριολεκτικά." Μου απαντάει και τότε βλέπω την δίδυμη αδελφή μου να μπαίνει μέσα στην αίθουσα του πάρτυ μαζί με τον... Όστιν.
Οριακά προτιμώ να κάνει κάτι με τον Κάρτερ από το να είναι με αυτόν τον βλακα.
"Πανέμορφη η πριγκίπισσα..." Ακουω τον Κάρτερ να λέει ο οποίος δεν μπορεί να πάρει τα μάτια του από πάνω της και ναι...
Η Έλσα είναι όντως πανέμορφη... Φοράει μια τζιν μαυρη φουστα και ένα μπλε σκουρο μπλουζάκι τοπ το οποίο έχει μεν μανίκι αλλά αφήνει ακαλυπτους τους ώμους της. Έχει αφήσει τα μακριά ξανθά μαλλιά της και δεν έχει βαφτεί ιδιαίτερα έντονα... Με εξαίρεση το κόκκινο κραγιόν που πάντα της αρέσει να φοράει...
Μόλις μπει μεσα ακουω κατι κάφρους να σφυρίζουν και αμέσως αγχώνομαι.
"Τελικά ασε τα ποτά για άλλη στιγμή..." Λέω στον Κάρτερ... Χωρίς να εννοώ... Όντως ποτά.
"Ναι... Και εγώ αμα είχα μια αδελφή τόσο όμορφη εδώ μέσα συγκεκριμένα, ουτε εγώ θα έπινα τίποτα..." Μου λέει ενώ συνεχίζει να κοιτάζει έντονα την αδελφή μου.
Όμορφα.
Γειαααααα
Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?
Τι μπορεί να πάει άραγε στραβά σε αυτό το πάρτυ?
Θα τα πουμε
Φιλακιαααα
Καταλίνα