Ik loop naar huis met mijn muziek in mijn oren en mijn gedachten die diep gezonken zijn.
" Wie zouden mijn ouders zijn? "
" Wil ik ze ontmoeten? "
" Leven ze nog? "
In een flits ben ik terug in de realiteit, wanneer een auto tuut en mij bijna omver rijdt. De motoren vallen uit en een zwartharige jongen stapt uit, hij komt op me af en vraagt geschokeerd als alles goed gaat met mij. Ik vertel hem dat ik er niet met mijn gedachten bij ben en het ongeluk mijn schuld is.
" Sorry, ik had je echt niet zien aankomen, gelukkig heb je niks.", vertelt de jongen.
"Het gaat echt wel met me, ik ben niet dood ofzo haha." ,bloos ik.
" Mijn naam is Aaron, aangenaam."
"Hemera"
"Gaat het wel goed? Ik bedoel dan buiten deze gebeurtenis?"
"Ja hoor, ik ben alleen wat van de kaart."
"Oh, wil je erover praten?", vraagt Aaron lief.
"Nee, dankje, het spijt me, ik moet naar huis."
Wanneer hij weggereden is, wandel ik voorzichtig verder. Als ik binnen kom beslis ik het voorval niet te vertellen aan mijn ouders. Dat maakt alleen wat drama.
Ik storm binnen in mijn kamer en barst in tranen uit, ik weet niet wat er aan de hand is. Ik steek de tv aan en bekijk Pretty Little Liars.
Na een aflevering bekeken te hebben is het 16u50.
Ik neem een rugzak en steek er mijn bril, verrekijker, dagboek, gsm, sleutels en een zakje chips in.
Hierna sluip ik de trap af en ga stiekem naar buiten, ik zie Alex nog nergens en ga achter in een struikje zitten. In de hoop ik niet zou opvallen.
Na een kwartier voor het struikje te staren, hoor ik een deur opengaan. Het is Alex met een reusachtige zak. Wanneer hij aan het eind van de straat is, volg ik hem.
Hij slaat linksaf en wandelt nog een eindje door tot we in een zijstraatje terechtgekomen zijn. Ik zie Alex naar binnen glippen en besluit hetzelfde te doen. Ik sluip naar binnen en had dit totaal niet verwacht van de knappe, blonde, stoere Alex...
------------------------------------------Foto van Aaron ^^.