"Mafiaရဲ့wife"
Part_4
"လွန်ခဲ့သော ၂၀နှစ်ခန့်အခါကာ..."
"ဝေါ့ ကျလိန်ဒိန် ဝေါ့ ဝူး...."
"လေရောမိုးရော အသည်းအသန်ရွာသွန်းနေသည့်
ပြင်သစ်နိုင်ငံ ပဲရစ်မြို့၏ မြို့လယ်လမ်းမကြီးအထပ်မှာတော့ ကားတွေကြပ်ညှပ်ကာသွားလာနေသလို၊ လူတွေသည့်လည်းရုတ်တရက်ကြီးရွာသွန်းလာသည့်မိုးကြောင့် အသည်းအသန်ပြေးလွှာနေကြသည်။သို့သော်လူတွေ သတိမထားမိသည့် အဝေးတစ်နေရာ၏ မိုးမျှော်တိုက်ရဲ့ အပေါ်ဆုံး ခေါင်းမိုးထပ်မှတော့ အသင့်အနေထားနဲ့ အသင့်စောင့်နေသည့် လူယောက်.."
"စနှိုက်ပါ သေနတ်နဲ့ သားကောင်ကိုအသင့်အနေထားနဲ့ ချိန့်ရွယ်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်ကတော့ နားမှာ တပ်ထားတဲ့ နာကျပ်ကနေတစ်ဆင့် ကြားနေရတဲ့ တစ်ဖက်ကစကားသံကို ပြန်ပြောနေတာဖြစ်သည်။
"your ready..
(အဆင့်သင့်ဖြစ်ပြီးလာ)
~~~~~~
"yes..
(ဟုတ်ကဲ့)
"စကားရဲ့ အဆုံးမှာတော့ သားကောင်က မြင်ကွင်းထဲကို ဝင်လာတာနဲ့ ထိုလူကတော့ လေတစ်ချွန်ချွန်နဲ့ အေးအေးလူလူသာ ပြစ်ထလိုက်တော့သည်။
"ဂျလောက်..."
"ဒိုင့်..."
"အားးးးးးးးးးး..."
"လမ်းမထပ်၌လူအများသည့် ရုတ်တရက်ကြီးလူကြားထဲ လူတစ်ယောက်သေသွားသည့်အတွက်ပြေးတဲ့လူကပြေး ရဲကိုဖုန်းဆက်သည့်လူဆက်နှင့်ရှောက်ရက်ခတ်နေကြသည်။
~~~~~~~~
"ဟွန့်..."
"ထိုလူက ကျေနပ်သွားဟန့်နှင့်မခိုးမခန့်ပြုံးတာဖြစ်သည်။
~~~~~~~~
"responsible..
(တာဝန်းကျေးတယ်)
"I trasferred the money to the account..
(အကောင့်ထဲကို ပိုက်ဆံလွှဲလိုက်ပြီးနော်)
~~~~~~~~~~~
"yes..."
"ထို လူကတော့ အပေါ်ထပ်ကနေ သေနတ်ကို တပည့်ဖြစ် သူကိုပြစ်ပေပြီးတော့ တစ်လှမ်းခြင်လေ လှမ်း၍ အောက်ကိုဆင်းသွာလေသည်။
_
_
_
_
_
_
_
"ဝူး...ဝူး..."
"တီး..တီး..."
"ကျွီး..."
"သိပ်ကိုလှပလွန်းတဲ့ ရှေးဟောင်းအိမ်ကြီးထဲကို ပြောင်လဲနေတဲ့ ကားအမည်းကြီးတစ်စီးက မောင်းဝင်လာလိုက်တော့သည်။
"အိမ်ကြီးရဲ့ ပေါ်တီဂိုမှာ ကားမည်းကြီးက ထိုရပ်သွားတာဖြစ်သည်။ကားထဲကလူထွက်အလာကို အိမ်စေပေါင်းများစွာကရပ်စောင့်နေကြသည့်အပြင် ဝတ်ဆုံအမည်းရောင်တွေကို ဝတ်ထားတဲ့ လူအယောက်၃၀က ကားပေါ်ကနေ ဆင်းလာမဲ့သူကို မလှုပ်မရှက်အနေထားနဲ့ အသင့်စောင့်ကြိုနေတာဖြစ်သည်။
"ကားထဲကနေ အသက်၃၇နှစ်ရှိတဲ့ ရုပ်ရည်အာဖြင့် သိပ်ကိုခန့်ညာသလောက် အသာရေကညိုသည့်ဘက်ကိုသွားတဲ့ လူတစ်ယောက် ဆင်းလာခဲ့သည်။
"ပြန်လာတာ ကြိုဆိုပါတယ် သခင်ကြီး.."
"ထိုလူက တစ်လှမ်းခြင်း အိမ်အပေါ်ထပ်ကို အေးဆေးစွားနဲ့တက်သွားသည့်တစ်ပြိုက်နက်ထဲ အိမ်ကြီးထဲကနေ ရှိသမျှအလုပ်သမားတွေအကုန်လုံး အပြင်ကနေ တံခါးကိုပိတ်ပြီးတော့ ထွက်သွားကျလေသည်။
~~~~~~~~~~
"ကျွီး..."
"အိပ်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်ကာ ထိုလူသည့် အထဲသို့သွေးအေးစွာ တစ်စုံတစ်ဦးအနားသို့လျှောက်လမ်းလာခဲ့သည်။
"ထိုတံခါးဖွင့်သံကိုကြားသည့်အခါဝယ် ထိတ်လန့်ကြောက်လန်နေသည့် မိန်းမပျိုလေးသည်။ထိုလူသူမအနားသို့ရှောက်လာနေတာကိုကြားလိုက်ရသည်။တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ ထူလူကလူသတ်ပြီးပြန်လာတာဆိုတာသိနေသည့်အတွက်ကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။
"သူကို ကျောပေပြီးတော့ ရပ်နေသည့် မိန်းခလေးသည့် အမဲရောင် ညအိပ်ဝတ်ဆုံးလေကိုသာ ဝတ်ဆင်းထားသည်။ ဆံနွယ်တွေကလဲ ကပိုကရိုနဲ့ဖြစ်နေသည်။နောက်ကျောပေးကာရပ်နေသည့် မိန်းခလေတစ်ဦးကတော့ ခြံကြီးထဲကို အသက်မဲ့စွာကြည့်နေခြင်ဖြစ်သည်။
"rose..."
"အသံခပ်သြသြနဲ့ထိုလူကာခေါ်လိုက်သည့်အချိန်၌..."
"သိပ်လှတဲ့ မျက်ဝန်းလေတွေက ဝိုင်စက်သွားသည်။ သူမနာမည်ကိုခေါ်လိုက်လို့ ထိုလူကို ကြောက်လန့်နေတဲ့ လရောင်လေ လို့သိပ်ကိုလှပတဲ့ မျက်ဝန်းတွေက မငြိမ်မသတ်နဲ့ပါ ထိုလူကိုအထိတ်တလန့်ကြောက်လန့်နေရှာသည်။
"နောက်ထပ်တစ်ခါအသံနေအသံထား ခပ်သြသြနဲ့.."
"rose.."
"ခေါ်သံအဆုံးမှာတော့ ထိုလူ၏သန်မာတဲ့ လက်ထဲကို သိပ်ကိုလှပလွန်တဲ့ ထိုမိန်းခလေကပြစ်ဝင်ဝင်လာတာ အရုပ်ကလေတစ်ရုပ်လိုဖြစ်၍နေသည်။
"ဟွန့်..."
"သိပ်ကိုလှနေပါလာ rose..."
"ပြောလည်းပြော မိန်းခလေး၏နီရဲ့ဖူးကြွနေတဲ့ နှင်းဆီရောင် နူတ်ခမ်းလေကို ထိုလူကတော့ သိပ်ပိုက်ရစ်မူးနေလေသည်။
"အွန့်...အွန့်.."
"မိန်းခလေးသည့် ထိုလူနမ်းတာကိုမခံနိုင်သည့်အတွက် ခေါင်းလေတွေကို ခါရမ်းလို ထိုလူနမ်းတာကို လက်မခံတဲ့အပြင် မျက်ရည်တွေကလဲ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကိုကြဆင်းနေတာဖြစ်သည်။
"နမ်းနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီးတော့ နှစ်လိုဖွယ်ကောင်တဲ့ အပြုံးနဲ့ မိန်းခလေကိုပြောလိုက်လေသည်။
"baby က ငိုရင်သိပ်လှတာဘဲ ဘာလိုလဲ ကိုယ် နမ်းတာကို အခုချိန်ထိ လက်မခံနိုင်သေးဘူလာ rose..."
"ကြောက် ကြောက် လိုပါ။
"ဟွန့်..."
"ဒီညက ဘာလဲဆိုတာ baby မသိလိုလာ မသိဟန်ဆောင်တာလာ ပြောလဲပြော မဂ်လာကုတင်ကြီးပေါ်ကို ပွေချီပြီးတော့ အသာချပေလိုက်ရင်နဲ့ ဆက်ပြောလာတဲ့စကားကြောင့် မိန်းခလေးက သိပ်ကိုကြောက်ရွံနေရှာတာဖြစ်သည်။
"ဒီည ကိုယ်တို့ရဲ့ ထိုလူက ပြောရင်နဲ့ မိန်းခလေရဲ့ နားနားသို့ကပ်ပြီးပြောလိုက်သည့်စကားကကြောင့် မိန်းခလေးကအထိတ်တလန့်ဖြစ်သွားလေသည်။
"မဂ်လာဦးညလေ....."
"အမလေး!!"
"မလုပ်ပါနဲ့နော် နှင်းဆီလေ..."
"ရှုး..."
"မပြောနိုင်အောင် ပေါ်ကိုလက်ညှိုးနဲ့ ပိတ်ချပြစ်လိုက်ရင်နဲ့ ထိုလူကဆက်ပြောလေသည်။
"ကိုယ်က စကားများတာမကြိုက်ဘူ အဲတော့ ကိုယ်တို စရအောင် .."
"မလုပ်လို့မရဘူးလာ ဟင့် သူမပြောနေတုန်မှ...."
"အွန်း...အွန်း..."
"ထိုလူက မိန်းခလေး၏နူတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနမ်းရှိုက်နေတာ အပြင် မိန်ခလေရဲ့ညဝတ်ဂါဝန်ပေါ်ကနေ လျှံထွက်နေတဲ့ ရင်သာတွေကို ဆုပ်နယ်နေတာဖြစ်သည်။
"နှင်းဆီ ကြောက်လွန်းလွန်းလိုရုန်းကန်နေမိသည်။
"နှင်းဆီ ဒီအခြေခြေနေကြီးကို လက်မခံခြင်းပေမဲ့ မဂ်လာပွဲလုပ်ပြီးသွားတဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်လောက်မှာ ပျောက်သွားတဲ့လူက အခုချိန်ကျမှာ မဂ်လာဦးညတဲ့လာ နှင်းဆီ ဒီလူမရှိတဲ့အချိန်ကပျော်ခဲ့ရသလောက် အခုတော့ ဟင့်အင့် နှင်းဆီ လက်မခံနိုင်ဘူ ဒီလူကိုမချစ်ဘူ လူကို အကြွေးဆိုတဲ့ ခေါင်းစဥ်တပ်ပြီးတော့ လူကို သူအပိုင်လိုလုပ်နေတဲ့ လူက အခုများတော့ သူမအတွေးလေတောင်မဆုံးလိုက်သည် ရင်သာတွေရဲ့ဆုပ်နယ်ခံရမှုကအားပြင်း၍ နာသွားရသည်။
"အာ့...နာတယ်..."
"လည်တိုင်ကို ဆုပ်ယူကိုက်ချပြစ်လိုက်တာမလို့ နှင်းဆီ ပြောလိုက်မိတော့ ထိုလူကပြန်မော့လာပြီးတော့ ပြောချလိုက်တဲ့စကားက လူကို ရှိသမျှ အရှက်တွေကို ချနင်နေသလာဖြစ်နေသည်။
"ကိုယ် စတောင်မစရသေဘူး baby ကနာသတဲ့လာ ကိုယ်မသွားခင်မှာ ပြောခဲ့တဲ့ စကားကို မင်းမေ့သွားတာလာ ဒါမှာမဟုတ် မေ့ခြင်းရောင်စောင်နေတာလာ rose.."
"မလုပ်ပါနဲ့နော် နှင်းဆီ အသက်ငယ်သေးလိုပါ။
"နှင်းဆီ ခလေ လဲမမွေးပါရစေနဲ့နော် နှင်းဆီလေ..."
"တိတ်စမ်း..."
"ပြတ်သာတဲ့အသံကြောင့် လူက တုန်တက်ပြီးတော့ လန့်သွားနေတုန်မှာ ပါးကိုလာညစ်လိုက်တာမလို့ နာသွားရလေသည်။
"မင်းကို ငါ အချိန်တစ်နှစ်ကြီးများတောင် ပေထားတာလေ ဘာလဲ မင်းကအခုချိန်ထိကျင့်သာမရသေဘူလာ ငါမရှိတဲ့အချိန်တွေမှာ မဟုတ်တာတွေ လုပ်ပြီးတော့အတော်ကို ပျော်မြူးနေတာပေါ့လေ ငါကို လက်မခံနိုင်ဘူ ငါခလေကိုမမွေးပေနိုင်ဘူပြောရအောင် မင်း အဖေရဲ့ ပေဆပ်ရမယ် အကြွေးတွေကို မင်း မေ့သွားတာလာ.."
"rose..."
"နှင်းဆီနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ လွတ်ပေပါနော် မလုပ်ပါနဲ့..."
"အား... နာတယ်လို့..."
"ထိုလူက လည့်တိုင်ကို ပိုပြီးတော့ ကိုက်ချပြစ်လိုက်တော့ သွေးစို့မတတ် အရာကြီးတွေက လည့်တိုင်မှာအပြည့်ဖြစ်၍နေသည်။
"ဟီး...ဟီး မလုပ်ပါနဲ့တော့..."
"မင်း ငါစိတ်ကိုမဆွနဲ့ ငါလုပ်ရင်မင်းမှာ ငြင်းဆန်ပိုင်ခွင့်မရှိဘူဆိုတာ မင်းမေ့နေတာလာ"
"တောက်စ့်..."
"သူ ဒေါသတွေ ထွက်လာရတော့တယ်
သူကို အခုချိန်ထိ လက်မခံနိုင်တဲ့ ဒီ မိန်းခလေကြောင့် သူစိတ်အတော်ကို တိုလာရတာဖြစ်သည်။
"သူ အိပ်ရာပေါ်ကနေ့ ထလိုက်ပြီးတော့ ရှပ်ကြယ်သီးကို တစ်လုံးခြင်းဖြုတ်ရင်နဲ့ အနီးနာက ဆိုဖာခုံပေါ်မှာ ထိုင်ပြီးတော့ စီးကရက်တစ်လိပ်ကို ဘူးထဲကနေထုတ်ပြီး သောက်ရင်နဲ့ ကုတင်ပေါ်က မိန်းခလေကို သွေးအေးစွာထိုင်ကြည့်နေခြင်ဖြစ်သည်။
"နှင်းဆီ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်စားတွေက မလုံမခြုံးမလို့ စောင်နဲ့ကိုယ်မှာပတ်ခြုံးနေတုန့်.."
"ဗြန်း.."
"အမလေ.."
"မင်းကို ဘယ်သူက စောင်ခြုံခိုင်လိုလဲ မင်းအဲဒီအတိုင်နေ မင်းက ဒီညဝတ်ဆုံးနဲ့ လှနေတာ ပြောလဲပြော ခုံမှာထိုင်ပြီးတော့ မိန်းခလေကို စီးကရက်အငွေ့တွေကြားကနေ ကြည့်ထိုင်ကြည့်နေခြင်ဖြစ်သည်။
"ဒီလူ နှင်းဆီရဲ့ အတွင်းသားတွေကို တစ်စိမ့်စိမ့် ထိုင့်ကြည့်နေတာမလို နှင်းဆီ ဒီလူ ဆက်ပြီးတော့ ကြည့်လိုမရအောင် ကျောပေထိုင်လိုက်တော့ မှန်ထဲကနေမြင်နေရတဲ့ ထိုလူ၏ပုံစံက သားရဲတစ်ကောင်ကိုအမဲဖြတ်မယ် အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်လာတာမလို့မျက်နာလွှဲလိုက်မိတောသည်။
"မှန်ထဲကနေမြင်နေရတဲ့ rose လေရဲ့ အလှတွေက သူကိုပိုပြီးတော့ ညိုငင်နေတဲ့ ညနတ်သမီးလေလိုဖြစ်နေတဲ့ ခလေးမကြောင် ထိုလူကအရမ်းကိုသဘောကျနေသည်။
"ဒီညတော့ မင်းကောင်းကောင်း အိပ်လိုက်နော် မနက်ဖြန်ညကျရင်တော့ ကိုယ်ပြန်လာခဲ့မယ် သူပြောပြီးတာနဲ့ သူကိုကျောပေထာတဲ့ နောက်ကျောနာကို ကပ်လိုက်ပြီးတော့ ဆံနွယ်အကောက်လေတွေကို အရှေ့ကိုပို့လိုက်တော့ ပေါ်လာတဲ့ ပခုံးသာဝင်ဝင်လေကို ကိုက်ချပြစ်လိုက်တော့ rose ကျောပြင်လေ ရှေ့ကို ကော့တက်သွားသည်။
"ထိုလူက ကိုယ်ကို ပြန်မတ်လိုက်ပြီးတော့.."
"ကိုယ် သွားမယ်နော် မနက်ဖြန်ညကျရင်တော့ ကိုယ်လိုအင် ဆန္ဒကိုယ်ဖြည့်စီးပေရမယ်နော် rose ထိုလူကသွေးအေးစွာနဲ့အပြင်ကိုထွက်သွားလေသည်။
"နှင်းဆီ လက်မခံနိုင်ဘူနော် ပြောလဲပြော ကုတင်ပေါ်ကနေ ဆင်ပြေလိုက်ပေမဲ့ အခန်းတံခါးကြီးကို အပြင်ကနေသော့ခတ်သွားတာမလို့ ထုရိုက်နေလေသည်။
"ဒုန်း ဒုန်း ဒုန်း..."
"လွတ်ပေပါ။
"အပြင်မှာဘယ်သူရှိလည်း.."
"သူမ ဘယ်လောက်ဘဲ ထုရိုက်အော်ခေါ်နေပါစေ အပြင်ကနေပြီးတော့ ဘယ်သူမှာ တံခါးကိုလာမဖွင့်ပေးကြတာဖြစ်သည်။
"ဟီးဟီး ဟီးဟီးဟီးဟီးဟီးဟီး..."
"နှင်းဆီကို ထပ်ပြီးတော့ တံခါးပိတ်သွားပြန်ပြီး ရက်စက်လိုက်ကျတာ မတရားကျဘူ နှင်းဆီဘာတွေလုပ်ခဲ့လို့လဲ ဘယ်သူအပေါ်မကောင်းကြံခဲ့လိုလဲ..."
"ပြောလဲပြော နှင်းဆီသည် တစ်ညလုံးမအိပ်ပဲငိုကြွေး နေခြင်းတာဖြစ်သည်။
_
_
_
_
_
_
_
"ကျွီး..."
"ဝင်လာခဲ့ကြ.."
"အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လာတဲ့ အိမ်စေအဒေါ်ကြီးနဲ့တခြားမိန်းခလေများကို နှင်းဆီမော့ကြည့်လိုက်သည်။
"သခင်မ ရေချိုးရပါမယ်.."
"မချိုးဘူနော် မချိုးဘူလို့.."
"ရအောင်ချိုးပေလိုက်ကြ သခင်ကြီး ကသေချာမှာထားတယ်နော် အမြန်လုပ်ကျတော့..."
"အိမ်စေမိန်းခလေတွေကတော့ သူတို့သခင်မကို ရေချိုးခန်းထဲကို ဆွဲပို့နေကျပေမဲ့ ခေါင်းမာလွန်းလှသည့် နှင်းဆီလေကတော့ ရုန်းကန်နေတုန်မှာ ထိုလူက လက်ကိုဆွဲကိုင်၍ ခေါ်သွားလေသည်။
"သခင်ကြီး...."
"အမေ့.."
"ဗွမ်း..."
"ရှင့်.."
"ဗွမ်း..."
"ဖလူး..."
"အဟွတ် အဟွတ်..."
"မင်း အတော်ကို ခေါင်းမာနေတာလာ.."
"နောက်တစ်ခါ ငါ အမိန့်ကို မလွန်ဆန်နဲ့ ထိုလူကတော့ ရက်စက်သွေးအေးစွာနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲကနေ ထွက်သွားလေသည်။
"မင်းတို့ သခင်မကို သေချာရေချိုးပေလိုက်.."
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်ကြီး..."
"ထိုလူ ထွက်သွားမှာ အိမ်စေတွေရေချိုးခန်းကြီးထဲကို ဝင်လာပြီးတော့ သူတို့၏ သခင်မကို ရေချိုပေပါတော့သည်။
_
_
_
_
_
_
_
_
"သခင်ကြီး."
"ဆို.."
"အကုန်လုံးကို လက်စဖျောက်ခဲ့ပါပြီး...။
"ဟွန့်.."
"ငါ ကျေနပ်တယ် ငါအလုပ်ကို ဝင်ရှုပ်တဲ့လူဘယ်သူကိုမဆို ငါ သက်ညှာနေမှာမဟုတ်ဘူး မင်း တော်တယ် နောက်လအတွက် စက်ရုံကနေ ရောက်မယ် ဆေးတွေကို သေချာစစ်ပါ အမှားယွင်းမဖြစ်စေနဲ့..."
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်ကြီး.."
"သူ တပည့်ထွက်သွားတာနဲ့ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်ပြီးစီးကရက်သောက်နေတုန်မှ...."
"ချွမ်း...ချွမ်း.."
"အပေါ်လှေကားကနေ တစ်လှမ်းခြင်းဆင်းလာတဲ့ နှင်းဆီရဲ့ ခြေထောက်မှာ ဝတ်ထားတဲ့ ခြေချင်းလေတွေစီးက အသံလေတွေက အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာနေတဲ့အသံကြောင့်မလို့ သူ ပြုံးလိုက်လေသည်။
"ဟွန့်..."
"သူထိုင်နေတဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှ ခေါင်းစောင်ပဝါလေကို အုပ်ထားတဲ့ roseလေက ရွှေအိုးရောင် ဇာဂါဝန်လေနဲ့ သိပ်ကိုလှလွန်းနေတာဖြစ်၍ ထိုလူက ထိုင်နေရာကနေထလာလိုက်သည်။
"မင်းတို့ အကုန်ထွက်သွားလိုက်တော့.."
"အိမ်စေတွေ အကုန်းထွက်သွားတော့မှ...."
"rose..."
"ပဝါအောက်ကနေ ကြောက်လန်နေရှာတဲ့ မျက်ဝန်းတွေက မငြိမ်မသတ်နဲ့ ထိုလူကိုကြောက်လန့်နေရှာတာ သိသာလှပါသည်။
"ကြောက်လွန်းလို့ အနောက်ကို ဆုတ်လိုက်ပေမဲ့ သန်မာတဲ့ လက်တစ်စုံရဲ့ဆွဲချုပ်ခြင်းကိုခံလိုက်ရတဲ့အပြင် ဆံနွယ်တွေထုံးဖွဲထားလို ပေါ်နေတဲ့ လည့်တိုင်လေကို ကိုက်ချခံလိုက်ရတာမလို့ နာလို ကျောပြင်လေ ကော့တတ်သွားတာနဲ့ ထိုလူက ပွေ့ချီလိုက်ကာအပြင်သို့ ခေါ်တာဖြစ်သည်။
_
_
_
_
_
_
_
~~~~~~~~ဆက်ရန်
"Mafiaရဲ႕wife"
Part_4
"လြန္ခဲ့ေသာ ၂၀ႏွစ္ခန့္အခါကာ..."
"ေဝါ့ က်လိန္ဒိန္ ေဝါ့ ဝူး...."
"ေလေရာမိုးေရာ အသည္းအသန္႐ြာသြန္းေနသည့္
ျပင္သစ္နိုင္ငံ ပဲရစ္ၿမိဳ႕၏ ၿမိဳ႕လယ္လမ္းမႀကီးအထပ္မွာေတာ့ ကားေတြၾကပ္ညွပ္ကာသြားလာေနသလို၊ လူေတြသည့္လည္း႐ုတ္တရက္ႀကီး႐ြာသြန္းလာသည့္မိုးေၾကာင့္ အသည္းအသန္ေျပးလႊာေနၾကသည္။သို႔ေသာ္လူေတြ သတိမထားမိသည့္ အေဝးတစ္ေနရာ၏ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ရဲ႕ အေပၚဆုံး ေခါင္းမိုးထပ္မွေတာ့ အသင့္အေနထားနဲ႕ အသင့္ေစာင့္ေနသည့္ လူေယာက္.."
"စႏွိုက္ပါ ေသနတ္နဲ႕ သားေကာင္ကိုအသင့္အေနထားနဲ႕ ခ်ိန့္႐ြယ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကေတာ့ နားမွာ တပ္ထားတဲ့ နာက်ပ္ကေနတစ္ဆင့္ ၾကားေနရတဲ့ တစ္ဖက္ကစကားသံကို ျပန္ေျပာေနတာျဖစ္သည္။
"your ready..
(အဆင့္သင့္ျဖစ္ၿပီးလာ)
~~~~~~
"yes..
(ဟုတ္ကဲ့)
"စကားရဲ႕ အဆုံးမွာေတာ့ သားေကာင္က ျမင္ကြင္းထဲကို ဝင္လာတာနဲ႕ ထိုလူကေတာ့ ေလတစ္ခြၽန္ခြၽန္နဲ႕ ေအးေအးလူလူသာ ျပစ္ထလိုက္ေတာ့သည္။
"ဂ်ေလာက္..."
"ဒိုင့္..."
"အားးးးးးးးးးး..."
"လမ္းမထပ္၌လူအမ်ားသည့္ ႐ုတ္တရက္ႀကီးလူၾကားထဲ လူတစ္ေယာက္ေသသြားသည့္အတြက္ေျပးတဲ့လူကေျပး ရဲကိုဖုန္းဆက္သည့္လူဆက္ႏွင့္ေရွာက္ရက္ခတ္ေနၾကသည္။
~~~~~~~~
"ဟြန့္..."
"ထိုလူက ေက်နပ္သြားဟန့္ႏွင့္မခိုးမခန့္ၿပဳံးတာျဖစ္သည္။
~~~~~~~~
"responsible..
(တာဝန္းေက်းတယ္)
"I trasferred the money to the account..
(အေကာင့္ထဲကို ပိုက္ဆံလႊဲလိုက္ၿပီးေနာ္)
~~~~~~~~~~~
"yes..."
"ထို လူကေတာ့ အေပၚထပ္ကေန ေသနတ္ကို တပည့္ျဖစ္ သူကိုျပစ္ေပၿပီးေတာ့ တစ္လွမ္းျခင္ေလ လွမ္း၍ ေအာက္ကိုဆင္းသြာေလသည္။
_
_
_
_
_
_
_
"ဝူး...ဝူး..."
"တီး..တီး..."
"ကြၽီး..."
"သိပ္ကိုလွပလြန္းတဲ့ ေရွးေဟာင္းအိမ္ႀကီးထဲကို ေျပာင္လဲေနတဲ့ ကားအမည္းႀကီးတစ္စီးက ေမာင္းဝင္လာလိုက္ေတာ့သည္။
"အိမ္ႀကီးရဲ႕ ေပၚတီဂိုမွာ ကားမည္းႀကီးက ထိုရပ္သြားတာျဖစ္သည္။ကားထဲကလူထြက္အလာကို အိမ္ေစေပါင္းမ်ားစြာကရပ္ေစာင့္ေနၾကသည့္အျပင္ ဝတ္ဆုံအမည္းေရာင္ေတြကို ဝတ္ထားတဲ့ လူအေယာက္၃၀က ကားေပၚကေန ဆင္းလာမဲ့သူကို မလႈပ္မရွက္အေနထားနဲ႕ အသင့္ေစာင့္ႀကိဳေနတာျဖစ္သည္။
"ကားထဲကေန အသက္၃၇ႏွစ္ရွိတဲ့ ႐ုပ္ရည္အာျဖင့္ သိပ္ကိုခန့္ညာသေလာက္ အသာေရကညိုသည့္ဘက္ကိုသြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ဆင္းလာခဲ့သည္။
"ျပန္လာတာ ႀကိဳဆိုပါတယ္ သခင္ႀကီး.."
"ထိုလူက တစ္လွမ္းျခင္း အိမ္အေပၚထပ္ကို ေအးေဆးစြားနဲ႕တက္သြားသည့္တစ္ၿပိဳက္နက္ထဲ အိမ္ႀကီးထဲကေန ရွိသမွ်အလုပ္သမားေတြအကုန္လုံး အျပင္ကေန တံခါးကိုပိတ္ၿပီးေတာ့ ထြက္သြားက်ေလသည္။
~~~~~~~~~~
"ကြၽီး..."
"အိပ္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္ကာ ထိုလူသည့္ အထဲသို႔ေသြးေအးစြာ တစ္စုံတစ္ဦးအနားသို႔ေလွ်ာက္လမ္းလာခဲ့သည္။
"ထိုတံခါးဖြင့္သံကိုၾကားသည့္အခါဝယ္ ထိတ္လန့္ေၾကာက္လန္ေနသည့္ မိန္းမပ်ိဳေလးသည္။ထိုလူသူမအနားသို႔ေရွာက္လာေနတာကိုၾကားလိုက္ရသည္။တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ထူလူကလူသတ္ၿပီးျပန္လာတာဆိုတာသိေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။
"သူကို ေက်ာေပၿပီးေတာ့ ရပ္ေနသည့္ မိန္းခေလးသည့္ အမဲေရာင္ ညအိပ္ဝတ္ဆုံးေလကိုသာ ဝတ္ဆင္းထားသည္။ ဆံႏြယ္ေတြကလဲ ကပိုကရိုနဲ႕ျဖစ္ေနသည္။ေနာက္ေက်ာေပးကာရပ္ေနသည့္ မိန္းခေလတစ္ဦးကေတာ့ ၿခံႀကီးထဲကို အသက္မဲ့စြာၾကည့္ေနျခင္ျဖစ္သည္။
"rose..."
"အသံခပ္ၾသၾသနဲ႕ထိုလူကာေခၚလိုက္သည့္အခ်ိန္၌..."
"သိပ္လွတဲ့ မ်က္ဝန္းေလေတြက ဝိုင္စက္သြားသည္။ သူမနာမည္ကိုေခၚလိုက္လို႔ ထိုလူကို ေၾကာက္လန့္ေနတဲ့ လေရာင္ေလ လို႔သိပ္ကိုလွပတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြက မၿငိမ္မသတ္နဲ႕ပါ ထိုလူကိုအထိတ္တလန့္ေၾကာက္လန့္ေနရွာသည္။
"ေနာက္ထပ္တစ္ခါအသံေနအသံထား ခပ္ၾသၾသနဲ႕.."
"rose.."
"ေခၚသံအဆုံးမွာေတာ့ ထိုလူ၏သန္မာတဲ့ လက္ထဲကို သိပ္ကိုလွပလြန္တဲ့ ထိုမိန္းခေလကျပစ္ဝင္ဝင္လာတာ အ႐ုပ္ကေလတစ္႐ုပ္လိုျဖစ္၍ေနသည္။
"ဟြန့္..."
"သိပ္ကိုလွေနပါလာ rose..."
"ေျပာလည္းေျပာ မိန္းခေလး၏နီရဲ႕ဖူးႂကြေနတဲ့ ႏွင္းဆီေရာင္ ႏူတ္ခမ္းေလကို ထိုလူကေတာ့ သိပ္ပိုက္ရစ္မူးေနေလသည္။
"အြန့္...အြန့္.."
"မိန္းခေလးသည့္ ထိုလူနမ္းတာကိုမခံနိုင္သည့္အတြက္ ေခါင္းေလေတြကို ခါရမ္းလို ထိုလူနမ္းတာကို လက္မခံတဲ့အျပင္ မ်က္ရည္ေတြကလဲ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ကိုၾကဆင္းေနတာျဖစ္သည္။
"နမ္းေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္တဲ့ အၿပဳံးနဲ႕ မိန္းခေလကိုေျပာလိုက္ေလသည္။
"baby က ငိုရင္သိပ္လွတာဘဲ ဘာလိုလဲ ကိုယ္ နမ္းတာကို အခုခ်ိန္ထိ လက္မခံနိုင္ေသးဘူလာ rose..."
"ေၾကာက္ ေၾကာက္ လိုပါ။
"ဟြန့္..."
"ဒီညက ဘာလဲဆိုတာ baby မသိလိုလာ မသိဟန္ေဆာင္တာလာ ေျပာလဲေျပာ မဂ္လာကုတင္ႀကီးေပၚကို ေပြခ်ီၿပီးေတာ့ အသာခ်ေပလိုက္ရင္နဲ႕ ဆက္ေျပာလာတဲ့စကားေၾကာင့္ မိန္းခေလးက သိပ္ကိုေၾကာက္႐ြံေနရွာတာျဖစ္သည္။
"ဒီည ကိုယ္တို႔ရဲ႕ ထိုလူက ေျပာရင္နဲ႕ မိန္းခေလရဲ႕ နားနားသို႔ကပ္ၿပီးေျပာလိုက္သည့္စကားကေၾကာင့္ မိန္းခေလးကအထိတ္တလန့္ျဖစ္သြားေလသည္။
"မဂ္လာဦးညေလ....."
"အမေလး!!"
"မလုပ္ပါနဲ႕ေနာ္ ႏွင္းဆီေလ..."
"ရႈး..."
"မေျပာနိုင္ေအာင္ ေပၚကိုလက္ညွိုးနဲ႕ ပိတ္ခ်ျပစ္လိုက္ရင္နဲ႕ ထိုလူကဆက္ေျပာေလသည္။
"ကိုယ္က စကားမ်ားတာမႀကိဳက္ဘူ အဲေတာ့ ကိုယ္တို စရေအာင္ .."
"မလုပ္လို႔မရဘူးလာ ဟင့္ သူမေျပာေနတုန္မွ...."
"အြန္း...အြန္း..."
"ထိုလူက မိန္းခေလး၏ႏူတ္ခမ္းကို စုပ္ယူနမ္းရွိုက္ေနတာ အျပင္ မိန္ခေလရဲ႕ညဝတ္ဂါဝန္ေပၚကေန လွ်ံထြက္ေနတဲ့ ရင္သာေတြကို ဆုပ္နယ္ေနတာျဖစ္သည္။
"ႏွင္းဆီ ေၾကာက္လြန္းလြန္းလို႐ုန္းကန္ေနမိသည္။
"ႏွင္းဆီ ဒီအေျခေျခေနႀကီးကို လက္မခံျခင္းေပမဲ့ မဂ္လာပြဲလုပ္ၿပီးသြားတဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္မွာ ေပ်ာက္သြားတဲ့လူက အခုခ်ိန္က်မွာ မဂ္လာဦးညတဲ့လာ ႏွင္းဆီ ဒီလူမရွိတဲ့အခ်ိန္ကေပ်ာ္ခဲ့ရသေလာက္ အခုေတာ့ ဟင့္အင့္ ႏွင္းဆီ လက္မခံနိုင္ဘူ ဒီလူကိုမခ်စ္ဘူ လူကို အေႂကြးဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီးေတာ့ လူကို သူအပိုင္လိုလုပ္ေနတဲ့ လူက အခုမ်ားေတာ့ သူမအေတြးေလေတာင္မဆုံးလိုက္သည္ ရင္သာေတြရဲ႕ဆုပ္နယ္ခံရမႈကအားျပင္း၍ နာသြားရသည္။
"အာ့...နာတယ္..."
"လည္တိုင္ကို ဆုပ္ယူကိုက္ခ်ျပစ္လိုက္တာမလို႔ ႏွင္းဆီ ေျပာလိုက္မိေတာ့ ထိုလူကျပန္ေမာ့လာၿပီးေတာ့ ေျပာခ်လိဳက္တဲ့စကားက လူကို ရွိသမွ် အရွက္ေတြကို ခ်နင္ေနသလာျဖစ္ေနသည္။
"ကိုယ္ စေတာင္မစရေသဘူး baby ကနာသတဲ့လာ ကိုယ္မသြားခင္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားကို မင္းေမ့သြားတာလာ ဒါမွာမဟုတ္ ေမ့ျခင္းေရာင္ေစာင္ေနတာလာ rose.."
"မလုပ္ပါနဲ႕ေနာ္ ႏွင္းဆီ အသက္ငယ္ေသးလိုပါ။
"ႏွင္းဆီ ခေလ လဲမေမြးပါရေစနဲ႕ေနာ္ ႏွင္းဆီေလ..."
"တိတ္စမ္း..."
"ျပတ္သာတဲ့အသံေၾကာင့္ လူက တုန္တက္ၿပီးေတာ့ လန့္သြားေနတုန္မွာ ပါးကိုလာညစ္လိုက္တာမလို႔ နာသြားရေလသည္။
"မင္းကို ငါ အခ်ိန္တစ္ႏွစ္ႀကီးမ်ားေတာင္ ေပထားတာေလ ဘာလဲ မင္းကအခုခ်ိန္ထိက်င့္သာမရေသဘူလာ ငါမရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ မဟုတ္တာေတြ လုပ္ၿပီးေတာ့အေတာ္ကို ေပ်ာ္ျမဴးေနတာေပါ့ေလ ငါကို လက္မခံနိုင္ဘူ ငါခေလကိုမေမြးေပနိုင္ဘူေျပာရေအာင္ မင္း အေဖရဲ႕ ေပဆပ္ရမယ္ အေႂကြးေတြကို မင္း ေမ့သြားတာလာ.."
"rose..."
"ႏွင္းဆီနဲ႕ ဘာဆိုင္လို႔လဲ လြတ္ေပပါေနာ္ မလုပ္ပါနဲ႕..."
"အား... နာတယ္လို႔..."
"ထိုလူက လည့္တိုင္ကို ပိုၿပီးေတာ့ ကိုက္ခ်ျပစ္လိုက္ေတာ့ ေသြးစို႔မတတ္ အရာႀကီးေတြက လည့္တိုင္မွာအျပည့္ျဖစ္၍ေနသည္။
"ဟီး...ဟီး မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့..."
"မင္း ငါစိတ္ကိုမဆြနဲ႕ ငါလုပ္ရင္မင္းမွာ ျငင္းဆန္ပိုင္ခြင့္မရွိဘူဆိုတာ မင္းေမ့ေနတာလာ"
"ေတာက္စ့္..."
"သူ ေဒါသေတြ ထြက္လာရေတာ့တယ္
သူကို အခုခ်ိန္ထိ လက္မခံနိုင္တဲ့ ဒီ မိန္းခေလေၾကာင့္ သူစိတ္အေတာ္ကို တိုလာရတာျဖစ္သည္။
"သူ အိပ္ရာေပၚကေန႕ ထလိုက္ၿပီးေတာ့ ရွပ္ၾကယ္သီးကို တစ္လုံးျခင္းျဖဳတ္ရင္နဲ႕ အနီးနာက ဆိုဖာခုံေပၚမွာ ထိုင္ၿပီးေတာ့ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ဘူးထဲကေနထုတ္ၿပီး ေသာက္ရင္နဲ႕ ကုတင္ေပၚက မိန္းခေလကို ေသြးေအးစြာထိုင္ၾကည့္ေနျခင္ျဖစ္သည္။
"ႏွင္းဆီ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္စားေတြက မလုံမၿခဳံးမလို႔ ေစာင္နဲ႕ကိုယ္မွာပတ္ၿခဳံးေနတုန့္.."
"ျဗန္း.."
"အမေလ.."
"မင္းကို ဘယ္သူက ေစာင္ၿခဳံခိုင္လိုလဲ မင္းအဲဒီအတိုင္ေန မင္းက ဒီညဝတ္ဆုံးနဲ႕ လွေနတာ ေျပာလဲေျပာ ခုံမွာထိုင္ၿပီးေတာ့ မိန္းခေလကို စီးကရက္အေငြ႕ေတြၾကားကေန ၾကည့္ထိုင္ၾကည့္ေနျခင္ျဖစ္သည္။
"ဒီလူ ႏွင္းဆီရဲ႕ အတြင္းသားေတြကို တစ္စိမ့္စိမ့္ ထိုင့္ၾကည့္ေနတာမလို ႏွင္းဆီ ဒီလူ ဆက္ၿပီးေတာ့ ၾကည့္လိုမရေအာင္ ေက်ာေပထိုင္လိုက္ေတာ့ မွန္ထဲကေနျမင္ေနရတဲ့ ထိုလူ၏ပုံစံက သားရဲတစ္ေကာင္ကိုအမဲျဖတ္မယ္ အၾကည့္ေတြနဲ႕ ၾကည့္လာတာမလို႔မ်က္နာလႊဲလိုက္မိေတာသည္။
"မွန္ထဲကေနျမင္ေနရတဲ့ rose ေလရဲ႕ အလွေတြက သူကိုပိုၿပီးေတာ့ ညိုငင္ေနတဲ့ ညနတ္သမီးေလလိုျဖစ္ေနတဲ့ ခေလးမေၾကာင္ ထိုလူကအရမ္းကိုသေဘာက်ေနသည္။
"ဒီညေတာ့ မင္းေကာင္းေကာင္း အိပ္လိုက္ေနာ္ မနက္ျဖန္ညက်ရင္ေတာ့ ကိုယ္ျပန္လာခဲ့မယ္ သူေျပာၿပီးတာနဲ႕ သူကိုေက်ာေပထာတဲ့ ေနာက္ေက်ာနာကို ကပ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ဆံႏြယ္အေကာက္ေလေတြကို အေရွ႕ကိုပို႔လိုက္ေတာ့ ေပၚလာတဲ့ ပခုံးသာဝင္ဝင္ေလကို ကိုက္ခ်ျပစ္လိုက္ေတာ့ rose ေက်ာျပင္ေလ ေရွ႕ကို ေကာ့တက္သြားသည္။
"ထိုလူက ကိုယ္ကို ျပန္မတ္လိုက္ၿပီးေတာ့.."
"ကိုယ္ သြားမယ္ေနာ္ မနက္ျဖန္ညက်ရင္ေတာ့ ကိုယ္လိုအင္ ဆႏၵကိုယ္ျဖည့္စီးေပရမယ္ေနာ္ rose ထိုလူကေသြးေအးစြာနဲ႕အျပင္ကိုထြက္သြားေလသည္။
"ႏွင္းဆီ လက္မခံနိုင္ဘူေနာ္ ေျပာလဲေျပာ ကုတင္ေပၚကေန ဆင္ေျပလိုက္ေပမဲ့ အခန္းတံခါးႀကီးကို အျပင္ကေနေသာ့ခတ္သြားတာမလို႔ ထုရိုက္ေနေလသည္။
"ဒုန္း ဒုန္း ဒုန္း..."
"လြတ္ေပပါ။
"အျပင္မွာဘယ္သူရွိလည္း.."
"သူမ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ထုရိုက္ေအာ္ေခၚေနပါေစ အျပင္ကေနၿပီးေတာ့ ဘယ္သူမွာ တံခါးကိုလာမဖြင့္ေပးၾကတာျဖစ္သည္။
"ဟီးဟီး ဟီးဟီးဟီးဟီးဟီးဟီး..."
"ႏွင္းဆီကို ထပ္ၿပီးေတာ့ တံခါးပိတ္သြားျပန္ၿပီး ရက္စက္လိုက္က်တာ မတရားက်ဘဴ ႏွင္းဆီဘာေတြလုပ္ခဲ့လို႔လဲ ဘယ္သူအေပၚမေကာင္းႀကံခဲ့လိုလဲ..."
"ေျပာလဲေျပာ ႏွင္းဆီသည္ တစ္ညလုံးမအိပ္ပဲငိုေႂကြး ေနျခင္းတာျဖစ္သည္။
_
_
_
_
_
_
_
"ကြၽီး..."
"ဝင္လာခဲ့ၾက.."
"အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္လာတဲ့ အိမ္ေစအေဒၚႀကီးနဲ႕တျခားမိန္းခေလမ်ားကို ႏွင္းဆီေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
"သခင္မ ေရခ်ိဳးရပါမယ္.."
"မခ်ိဳးဘူေနာ္ မခ်ိဳးဘူလို႔.."
"ရေအာင္ခ်ိဳးေပလိုက္ၾက သခင္ႀကီး ကေသခ်ာမွာထားတယ္ေနာ္ အျမန္လုပ္က်ေတာ့..."
"အိမ္ေစမိန္းခေလေတြကေတာ့ သူတို႔သခင္မကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဆြဲပို႔ေနက်ေပမဲ့ ေခါင္းမာလြန္းလွသည့္ ႏွင္းဆီေလကေတာ့ ႐ုန္းကန္ေနတုန္မွာ ထိုလူက လက္ကိုဆြဲကိုင္၍ ေခၚသြားေလသည္။
"သခင္ႀကီး...."
"အေမ့.."
"ဗြမ္း..."
"ရွင့္.."
"ဗြမ္း..."
"ဖလူး..."
"အဟြတ္ အဟြတ္..."
"မင္း အေတာ္ကို ေခါင္းမာေနတာလာ.."
"ေနာက္တစ္ခါ ငါ အမိန့္ကို မလြန္ဆန္နဲ႕ ထိုလူကေတာ့ ရက္စက္ေသြးေအးစြာနဲ႕ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန ထြက္သြားေလသည္။
"မင္းတို႔ သခင္မကို ေသခ်ာေရခ်ိဳးေပလိုက္.."
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ႀကီး..."
"ထိုလူ ထြက္သြားမွာ အိမ္ေစေတြေရခ်ိဳးခန္းႀကီးထဲကို ဝင္လာၿပီးေတာ့ သူတို႔၏ သခင္မကို ေရခ်ိဳေပပါေတာ့သည္။
_
_
_
_
_
_
_
_
"သခင္ႀကီး."
"ဆို.."
"အကုန္လုံးကို လက္စေဖ်ာက္ခဲ့ပါၿပီး...။
"ဟြန့္.."
"ငါ ေက်နပ္တယ္ ငါအလုပ္ကို ဝင္ရႈပ္တဲ့လူဘယ္သူကိုမဆို ငါ သက္ညွာေနမွာမဟုတ္ဘူး မင္း ေတာ္တယ္ ေနာက္လအတြက္ စက္႐ုံကေန ေရာက္မယ္ ေဆးေတြကို ေသခ်ာစစ္ပါ အမွားယြင္းမျဖစ္ေစနဲ႕..."
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ႀကီး.."
"သူ တပည့္ထြက္သြားတာနဲ႕ ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ၿပီးစီးကရက္ေသာက္ေနတုန္မွ...."
"ခြၽမ္း...ခြၽမ္း.."
"အေပၚေလွကားကေန တစ္လွမ္းျခင္းဆင္းလာတဲ့ ႏွင္းဆီရဲ႕ ေျခေထာက္မွာ ဝတ္ထားတဲ့ ေျခခ်င္းေလေတြစီးက အသံေလေတြက ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာေနတဲ့အသံေၾကာင့္မလို႔ သူ ၿပဳံးလိုက္ေလသည္။
"ဟြန့္..."
"သူထိုင္ေနတဲ့ မလွမ္းမကမ္းမွ ေခါင္းေစာင္ပဝါေလကို အုပ္ထားတဲ့ roseေလက ေ႐ႊအိုးေရာင္ ဇာဂါဝန္ေလနဲ႕ သိပ္ကိုလွလြန္းေနတာျဖစ္၍ ထိုလူက ထိုင္ေနရာကေနထလာလိုက္သည္။
"မင္းတို႔ အကုန္ထြက္သြားလိုက္ေတာ့.."
"အိမ္ေစေတြ အကုန္းထြက္သြားေတာ့မွ...."
"rose..."
"ပဝါေအာက္ကေန ေၾကာက္လန္ေနရွာတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြက မၿငိမ္မသတ္နဲ႕ ထိုလူကိုေၾကာက္လန့္ေနရွာတာ သိသာလွပါသည္။
"ေၾကာက္လြန္းလို႔ အေနာက္ကို ဆုတ္လိုက္ေပမဲ့ သန္မာတဲ့ လက္တစ္စုံရဲ႕ဆြဲခ်ဳပ္ျခင္းကိုခံလိုက္ရတဲ့အျပင္ ဆံႏြယ္ေတြထုံးဖြဲထားလို ေပၚေနတဲ့ လည့္တိုင္ေလကို ကိုက္ခ်ခံလိုက္ရတာမလို႔ နာလို ေက်ာျပင္ေလ ေကာ့တတ္သြားတာနဲ႕ ထိုလူက ေပြ႕ခ်ီလိုက္ကာအျပင္သို႔ ေခၚတာျဖစ္သည္။
_
_
_
_
_
_
_
~~~~~~~~ဆက္ရန္