Unicode
!ဟွန်း အမြင်ကပ်စရာလူကြီး ငါ့ကို မရခင်ကကြတော့ ကလေး ကလေးနဲ့ ငါလိုအပ်တာတွေဖြည့်စည်းပေးပြီး အခု ရပြီးခါကြမှ ငါ့ကို ဂျောင်ထိုးထားချင်တယ် တွေ့မယ် ငါနဲ့၊ ထယ်ယောင်းအကြောင်း ဘာဆိုတာ ပြပေးမယ်....!
ထယ်ယောင်းလည်းတွေးလက်စ အတွေး ကို ရပ်တန့်လိုက်သည်။
ဂျောင်ဂုနိုးလာတော့ ထယ်ယောင်းကိုမတွေ့ အောက်ထပ်မှာလားလို့ လိုက်ရှာပြန်တော့ မရှိပြန်
ဂျောင်ဂု စိတ်ပူလို့ သွားသည်။
"အိမ်တော်ထိန်း.... အိမ်တော်ထိန်း..."
အိမ်တော်ထိန်းမှာ ဂျောင်ဂုခေါ်သံကြား၍ ချက်ချင်းပြေးလာတော့သည်။
"သခင်ကြီး ဘာကိစ္စရှိလို့လည်း..."
"မင်းတို့ သခင်လေး ဘယ်မှာလည်း တွေ့မိကြသေးလား..."
"သခင်လေးက ခြံထဲမှာလေ သခင်ကြီးရဲ့ နှင်းဆီပင်တွေစိုက်ချင်တယ်ဆိုပြီး ခြံထဲမှာ နှင်းဆီပင်တွေစိုက်နေတယ်..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် အိမ်တော်ထိန်းစကားအဆုံး ခြံထဲ ပြေးထွက်သွားသည်။
ထယ်ယောင်းမှာ ခြံထဲက အလုပ်သမားတစ်ချို့နဲ့ သူ့နှင်းဆီပင်လေးတွေကိုနေရာချကာ စိုက်နေသည်။
"ကလေး အဲ့မှာဘာလုပ်နေတာလည်း..."
ဂျောင်ဂုအသံကြားတော့ ထယ်ယောင်းလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူ့စိုက်လက်စရှိတဲ့နှင်းဆီပင်တွေကိုပြန်စိုက်နေသည်။
"ကလေး ကိုယ်မေးနေတယ်လေ အဲ့မှာ ဘာလုပ်နေတာလည်းလို့..."
နောက်တစ်ခါထပ်မေးမှ မဖြေချင်ဖြေချင်နဲ့ ဖြေတော့သည်။
"ဘာလုပ်နေလည်း မမြင်ဘူးလား ခင်ဗျားက
မျက်လုံး မပါလာလို့လား..."
"ကလေးကွာ ကိုယ့်ကို ကန့်လန့်တိုက်တဲ့ စကားတွေပြောနေတယ် ကလေးဘာလုပ်နေလည်းတော့သိတာပေါ့ ဒါပင်မဲ့ နေတွေပူနေပြီလေ ကလေးရယ် ဖျားနာနေမှာပေါ့ အဲ့ဒါတွေထားခဲ့လိုက် အခု အိမ်ထဲပြန်ဝင်..."
ထယ်ယောင်း သူ့ကိုအမိန့်ပေးနေသလိုပြောနေတဲ့ ဂျောင်ဂုကို စိတ်တိုတိုနဲ့ ပြန်မော့ကြည့်ကာပြော လိုက်သည်။
"ခင်ဗျားအမိန့်ပေးတိုင်း လိုက်လုပ်ရမှာလား မဝင်နိုင်ဘူး ဒီနှင်းဆီပင်တွေ စိုက်ပြီးမှ ဝင်မယ်.."
"ကလေးကို ....ကိုယ်က အမိန့်ပေးနေတာမဟုတ်ရပါဘူး....ကလေးတစ်ခုခုဖြစ်မှာဆိုးလို့ပြောနေတာ... "
"ဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်ဖြစ်တာ ခင်ဗျားဖြစ်တာမှ မဟုတ်တာ....မဝင်နိုင်ဘူး..."
"တကယ် မဝင်ဘူးလား..."
"မဝင်ဘူး..."
"ok ရတယ်လေ ကောင်းကောင်းပြောလို့မှ မရရင်တော့ ကိုယ်လည်းအကြမ်းနည်းသုံးရတော့မှာပေါ့..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ထယ်ယောင်းကိုပွေ့ချီလိုက်ပြီး ထိုနေရာက ထွက်သွားတော့သည်။
ထယ်ယောင်းမှာ သူ့ကိုပွေ့ချီပြီး ထွက်သွားတော့ လက်သီးစုပ်လေးနှင့်ဂျောင်ဂုရင်ဘက်ကိုထုတော့သည်။
"ခင်ဗျားနော် ကျွန်တော့်ကို အခုချပေး မကောင်းတဲ့ လူကြီး....အခုချပေးလို့..."
"မချပေးဘူး အိမ်ထဲရောက်မှ ချပေးမယ် ကလေးကပြောလို့မှ မရတာ အဲ့တော့ကိုယ်လည်း ဒီနည်းပဲသုံးရတော့မယ်..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ထယ်ယောင်းကို ရေချိုးခန်းထဲထိ ပွေ့ချီလာလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ထယ်ယောင်းရဲ့ ညစ်ပတ်နေတဲ့ လက်တွေကို ဆပ်ပြာနဲ့သေချာဆေးကြောပေးလိုက်သည်။ အားလုံးပြောင်သွားမှ ထယ်ယောင်းကို အခန်းထဲ ပြန်ခေါ်လာသည်။
"ကလေး ရော့ အဝတ်အစားလဲလိုက် ၊အကျီ်တွေ မှာ ညစ်ပတ်နေတာပဲ..."
"မလဲဘူး ဒါပဲ ဝတ်ထားမှာ..."
"လုပ်ပြန်ပြီ ကလေးရယ် ကလေးကိုယ့်ကို ဘယ်အချိန်ထိ ကန့်လန့်တိုက်နေမှာလည်းပြော... "
"တစ်သက်လုံးတိုက်နေမှာပဲ ခင်ဗျားကြီးကိုမုန်းတယ် သိလား... "
ဂျောင်ဂုမှာ ထယ်ယောင်း မုန်းတယ်ပြောလိုက်၍ မျက်နှာလေး ငယ်သွားသည်။
"ကလေးရယ် ကိုယ်ဘာအမှားလုပ်မိလို့ ကိုယ့်ကိုမုန်းရတာလည်း ...."
"ဘာအမှားလုပ်မိလို့လည်း ဟုတ်လား ခင်ဗျားအမှားက မဂ်လာဦးညထဲက စမှားနေတာပဲ သိလား ခင်ဗျားဟာလေ မရခင်ကတော့ အသဲအသန်နဲ့ ရပြီးသွားတော့ ကျွန်တော့်ကို ဂျောင်ထိုးထားချင်တယ် ကျွန်တော်ခင်ဗျားကို လက်ခံလိုက်တာ သိပ်ဈေးပေါသွားလို့လား..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် သူ့ကလေးစိတ်ဆိုးနေတာ အခုမှပဲ ရိပ်မိတော့သည်။
!ကလေး က မနေ့ည က ကိစ္စကို အခုထိစိတ်ဆိုးနေတာကို..!
"ဈေးမပေါပါဘူး ကလေးရယ် ကလေး က ကိုယ့်အတွက်တော့ အရမ်းကိုတန်ဖိုးကြီးတဲ့ ပစ္စည်းလေးပါ ဒီပစ္စည်းလေးကို ရဖို့ ကိုယ့်မှာ မနည်းကြိုးစားထားရတာ ဈေးပေါဖို့နေနေသာသာ တန်ဖိုးတောင်မဖြတ်နိုင်ဘူး... "
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ထယ်ယောင်းရဲ့မေးစေ့လေးကိုကိုင်ကာ ထယ်ယောင်းကို ပြောလိုက်သည်။
ထယ်ယောင်းမှာလည်း ဂျောင်ဂုအပြောကြောင့် ကျေနပ်သွားကာ မျက်နှာလေးပြုံးသွားသည်။
"ကေလး ပြုံးလိုက်တာလား.... ကိုယ့်ကို စိတ်ဆိုးပြေပြီလား..."
"ဘယ်မှာပြုံးလို့လည်း မပြုံးပါဘူး..."
"ပြုံးလိုက်ပါတယ် ကလေး ရာ ကိုယ်တွေ့လိုက်ပါတယ် ကိုယ့်ကိုမလိမ်ပါနဲ့..."
"မပြုံးပါဘူးဆို..."
"ပြုံးလိုက်ပါတယ်ဆို.."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ထယ်ယောင်းခါးလေးကိုကလိထိုးကာ စနောက်နေတော့သည်။
"ခိ..ခိ...ခိ...ယားတယ်လို့...."
ကြင်စဦး လင်လင်နှစ်ယောက်ရဲ့ အခန်းထဲမှာတော့ရယ်သံတွေ ပျံ့လွင့်နေတော့သည်။
"ကလေး ဒီနေ့ ကုန်တိုက်မှာ ကလေးအတွက် အဝတ်အစားတွေ သွားဝယ်ပေးမယ် ပြီးရင် ကလေးသွားချင်တဲ့ နေရာတွေလည်းလိုက်ပို့ပေးမယ်..."
"တကယ် လား ကိုကို.."
"တကယ်ပေါ့ ကလေးရဲ့ ကလေးသွားချင်တဲ့နေရာတွေတွေးထား ကိုကို အကုန်လိုက်ပို့ပေးမယ်..."
"ဟေး....ဒါမှတို့ ကိုကိုကွ..."
ထယ်ယောင်းနဲ့ ဂျောင်ဂုလည်း ကုန်တိုက်ရှိရာစီ လာလိုက်သည်။ ကုန်တိုက်ရောက်တော့ ထယ်ယောင်းအရင်ဈေးရောင်းခဲ့သည့် ဆိုင်ရှေ့ကို ရောက်လာသည်။
ယူမီမှာ ထယ်ယောင်းတို့ စုံတွဲကိုမြင်တော့ ပြေးကာ နှုတ်ဆက်တော့သည်။
"ထယ်ယောင်း...နင်ချောလာလိုက်တာဟယ် ငါ့မှာမနည်း နင့်ရုပ်ကို ဖမ်းယူရတယ်..."
ယူမီပြောတော့ ထယ်ယောင်းမှာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ ဂျောင်ဂု လက်မောင်းကို သွားဆွဲသည်။
"နင်ကလည်း အဲ့လောက်ကြီးလည်းမဟုတ်ပါဘူးဟာ..."
"ဟုတ်တာပေါ့ဟဲ့ ၊နင်အရမ်းကိုသားနားသွားတာ အရင်က ထယ်ယောင်းပုံစံနဲ့ကိုမတူတော့ဘူး...ငါ့သူငယ်ချင်းကြီး ချောလာလိုက်တာဟယ်...."
ယူမီမြှောက်လေ ထယ်ယောင်းမှာ ဂျောင်ဂုလက်မောင်းကိုဆွဲဆွဲညှစ်လေဖြစ်သည်။
ဂျောင်ဂုမှာလည်း သူ့လက်မောင်းကို ထယ်ယောင်းဆွဲဆွဲညှစ်နေ၍ နာလာတော့သည်။ ထယ်ယောင်းကိုလည်း ပြန်မပြောရဲ ကျိတ်မှိတ်ပြီး အောင့်ခံနေရသည်။
ထယ်ယောင်းနဲ့ယူမီ စကားပြောနေတာကို ဆိုင်မန်နေဂျာ မြင်သွားသည်။ ယူမီနဲ့စကားပြောနေတဲ့သူကို ထယ်ယောင်းမှန်းမမှတ်မိ ။
"ဟဲ့ ယူမီ အလုပ်ချိန်ကြီးကို နင်ဘယ်သူနဲ့စကားရပ်ပြောနေတာလည်း..."
"မန်နေဂျာကြီး ဒီမှာဘယ်သူလည်း ကြည့်ကြည့်ပါဦး..."
မန်နေဂျာကြီးမှာ သေချာကြည့်မိမှ ထယ်ယောင်းမှန်းသိသွားသည်။
"ဟယ်... ထယ်ယောင်းလေးပါလား ဒီမှာဈေးလာဝယ်တာလား..."
ထယ်ယောင်းမှာ မန်နေဂျာကြီးကို ခက်ချေချေ ပုံစံမျိုးလုပ်ကာ...
"အင်း...ဟုတ်တယ်...ကိုကိုနဲ့တူတူ shopping ထွက်လာတာလေ..."
"အော်...ထယ်ယောင်းလေးရယ် ချောလာလိုက်တာ လူတွေတောင်မှားတယ် အန်တီ..က အဝေးကကြည့်တာ မှတ်တောင်မမှတ်မိဘူး..."
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် သူ့ကိုဖားယားပြီးပြောနေတဲ့ မန်နေဂျာကြီးကို ကြည့်မရတာနဲ့ ပတ်ခနဲပြောလိုက်သည်။
"ဘယ်မှတ်မိမှာလည်း အဒေါ်ကြီးမျက်စိက အရင်ထဲက ကောင်းမှ မကောင်းတာ..."
ထယ်ယောင်းပြောလိုက်တော့ မန်နေဂျာကြီးမှာ အောင့်သက်သက်ဖြစ်သွားသည်။
"ကိုကို ကလေးတို့ အိမ်က ကောင်မလေးတွေအတွက် ဒီဆိုင်က အဝတ်အစားလေးတွေဝယ်သွားရအောင် ဒီဆိုင်က အဝတ်အစားတွေကနည်းနည်းဈေးပေါပင်မဲ့ ယူမီကို အားပေးရာရောက်အောင်လို့ ကြုံတုန်းဝယ်သွားမယ်..."
"ကလေး သဘော ပါဗျာ...ကလေးဝယ်ချင်တယ်ဆို တစ်ဆိုင်လုံးတောင် ဝယ်ပေးဦးမှာ..."
ဂျောင်ဂုပြောတော့ မန်နေဂျာကြီးမှာ ဂျောင်ဂုကို ပိုလိုက်တာဆိုတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့ကြည့်သည်။
"ယူမီ ငါ့ကို အကျီ်လေးတွေ ပြပေးပါဦး... "
"ယူမီ ထယ်ယောင်းလေးကို သေချာပြပေးလိုက်နော်... "
"ဟုတ်ကဲ့ မန်နေဂျာကြီး..."
ထယ်ယောင်းကတော့ မန်နေဂျာကြီးကို အဖတ်မလုပ် ယူမီလက်ကိုဆွဲကာ ဆိုင်ထဲက အကျီ်တွေကိုလိုက်ကြည့်နေသည်။
"ဟဲ့ ထယ်ယောင်း တွေ့တယ် မှတ်လား မန်နေဂျာကြီးနင့်အပေါ်ဆက်ဆံတာပြောင်းလဲနေတာ...."
"တွေ့သားပဲ ကြည့်မရလို့အဖက်ကို မလုပ်တာ.."
"သူဌေးဂျွန်နဲ့နင်မယူခင် အင်တာဗျူးလုပ်သေးတယ်လေ အဲ့အင်တာဗျူး ကိုမြင်တုန်းကဆို
မန်နေဂျာကြီးလေ ဆွေ့ဆွေ့ကိုခုန်နေတာ သူဌေးဂျွန်ကို နင့်လိုလူမျိုးနဲ့ယူလို့ပေါ့ဟယ် ဖြစ်ပျက်နေတာ နင့်ကိုလည်း မနာလိုဖြစ်ပြီး ပြောဆိုနေတာ ရစရာကိုမရှိဘူး အခုကြတော့ သူမဟုတ်သလိုပဲ.... "
"ထားလိုက်ပါဟာ၊ အဲ့မိန်းမကြီးကိုငါ အာရုံကိုမလာတာ ၊ အခုငါလည်း ငါ့ကိုကိုနဲ့ စိတ်ချမ်းသာနေပြီ သူတို့ကိုခေါင်းထဲ မထည့်တော့ဘူး..."
"အမေလး သူ့ကိုကိုတဲ့ ကြွားလိုက်တာ..."
"ကြွားရမှာပေါ့ ငါ့မှာကြွားစရာ ငါ့ကိုကိုပဲရှိတာ..."
"တော်ပြီဟေ့ နင်မြန်မြန်အဝတ်အစားဝယ်ပြီးပြန်တော့ ငါအကြွားမခံနိုင်တော့ဘူး..."
ယူမီပြောတော့ထယ်ယောင်းမှာရယ်တော့သည်။
"ကလေး ဝယ်ပြီးပြီလား ဝယ်ပြီးရင်လည်း ကိုယ်တို့သွားမယ်လေ တစ်ခြားဝင်စရာတွေလည်းရှိသေးတယ်..."
"ဟုတ် ကိုကို ပြီးပြီ.... ယူမီ ငါတို့သွားတော့မယ် နောက်မှတွေ့မယ်...."
"အေး ထယ်ယောင်း..."
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် ယူမီ ကို နှုတ်ဆက်ကာ ဆိုင်ထဲက ပြန်ထွက်လာသည်။ မန်နေဂျာကြီးကိုတော့နှုတ်မဆက်ခဲ့...။
မန်နေဂျာကြီးမှာလည်း သူ့ကိုအရေးမလုပ်သလို အဖက်မလုပ်သလို လုပ်သွားတဲ့ ထယ်ယောင်းကို အသဲယားနေတော့သည်။
!အမလေးကြည့်စမ်းပါဦး ဆပ်ပြာကောင်းလို့ခေါင်းပေါင်းဖြူနေတဲ့ လူကများ ငါ့ကိုချေသွားလိုက်တာ.... မပြောလိုက်ချင်ဘူး...!
"ဟဲ့ ယူမီ ထယ်ယောင်း နင့်ကို ငါ့အကြောင်းဘာတွေပြောသွားသေးလည်း.."
"ဘာမှမပြောပါဘူး မန်နေဂျာကြီးရဲ့ အဝတ်အစားဝယ်ပြီးပဲပြန်သွားတာပါ..."
"မသိပါဘူး နင်တို့နှစ်ယောက်တွတ်ထိုးနေလို့ ငါ့မကောင်းကြောင်းများပြောနေသလားလို့..."
"မပြောပါဘူး မန်နေဂျာကြီးရယ် ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုကို သူ့ကို ဘယ်လောက်ချစ်ကြောင်း သူဘယ်လို အလိုလိုက်ခံရကြောင်း အဲ့ဒါတွေပဲပြောသွားတာပါ မန်နေဂျာကြီးအကြောင်းပြောဖို့ အချိန်တောင်မရဘူး..."
ယူမီပြောတော့ မန်နေဂျာကြီးမှာ မဲ့ကာ ရွဲ့ကာနဲ့။
"အမလေး ယောကျာ်းအချင်းချင်းယူထားပြီး အရှက်မရှိကြွားနေသေးတယ်..."
ယူမီတစ်ယောက်မန်နေဂျာကြီးအပြောကြောင့် နည်းနည်းစိတ်တိုသွားသည်။
"အော် မန်နေဂျာကြီးရယ် သူတို့ချစ်လို့ ယူထားတာပဲ ရွံစရာမှမဟုတ်တာ ယောကျာ်းအချင်းချင်းယူတော့ရော ဘာဖြစ်သေးလည်း သူတို့နှစ်ယောက်ချစ်နေရင် ပြီးရောပေါ့..."
"အမေလး ငါ့ကိုများ ကပ်ကပ်လန် ပြန်ပြောနေသေးတယ်.... ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာလုပ် အချိုးမပြေရင် နင့်ကို အလုပ်ထုတ်ပြစ်လိုက်မယ်..."
မန်နေဂျာကြီးထွက်သွားတော့ ယူမီ မှာသက်ပျင်းချမိသည်။
!အော်....လူတွေရဲ့ မနာလိုမှုကလည်း ကြောက်စရာပါလားနော် ....!
ထယ်ယောင်းနဲ့ ဂျောင်ဂု စိတ်ကြိုက်ဝယ်ခြမ်းပြီး ထယ်ယောင်းသွားချင်တဲ့နေရာတွေလိုက်ပို့ပေးကာ မိုးချုပ်ခါမှ ပြန်လာကြသည်။
အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ထယ်ယောင်းမှာခြေကုန်လက်ပမ်း ကြတော့သည်။
"အမလေး မောလိုက်တာ ကိုကိုရယ် ဒီနေ့တစ်နေ့လုံးလျှောက်သွားထားတာ..."
"မောနေပြီလား ကိုကိုသံပုရာရေ ဖျော်ခိုင်းလိုက်မယ် ကောင်မလေးကို..."
"ဟင့်အင်း...သူတို့ဖျော်တာ မသောက်ချင်ဘူး ကိုကိုဖျော်ပေးတာပဲ သောက်ချင်တာ.."
ထယ်ယောင်းစကားကြားတော့ ဂျောင်ဂု ခေါင်းကုတ်တော့သည်။ သံပုရာရည် သူလည်းမဖျော်တက်။
"ကိုကို ကျွန်တော်ပြောတာကြားလား ကိုကိုဖျော်ပေးတာပဲသောက်ချင်တယ်လို့...."
"ဟမ်....အင်း....အင်း ကလေး ကြားတယ် ကိုကိုသွားဖျော်ပေးမယ်နော်..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ထယ်ယောင်းကို သံပုရာရည်ဖျော်ပေးရန် အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာသည်။ သူလည်း သံပုရာရည်မဖျော်တက်၍ အိမ်အကူကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုခေါ်လိုက်သည်။
"ဟဲ့....ငါ့ကို သံပုရာရည် ဘယ်လိုဖျော်ရလည်း ပြောပြစမ်း.."
"ရှင်...သခင်ကြီးသောက်ချင်လို့လား သမီးဖျော်ပေးမယ်လေ..."
"ငါမသောက်ဘူး ငါ့ကလေးသောက်မှာ ငါ့
ကလေး က ငါကိုယ်တိုင်ဖျော်ပေးတာ သောက်ချင်တယ် ဆိုလို့ ငါ့ကို ဖျော်နည်း ပြပေးစမ်း..."
"ဟုတ်... သခင်ကြီး..."
ရေခဲသေတ္တာထဲက သံပုရာသီး တစ်လုံးကိုထုတ်ယူလိုက်သည်။
"ငါဘာလုပ်ရမှာလည်းပြော..."
"အဲ့ဒါကို ဟိုဘက်ဒီဘက် လက်နဲ့ လှိမ့်ပြီး ဓားနဲ့ လှီးလိုက် သခင်ကြီး.."
ဂျောင်ဂုလည်း ကောင်မလေးပြောသလိုလိုက်လုပ်လိုက်သည်။
"ပြီးတော့ရော.."
"အရည်ညှစ်လိုက်လေ သခင်ကြီး...အရည်ညှစ်ပြီးရင် သကြားလိုသလောက်ထည့်လိုက် ပြီးရင်ရေထည့်ပြီးမွှေလိုက် အဲ့ဒါဆိုရပြီ.."
ဂျောင်ဂု မှာ ကောင်မလေးပြောသလို လိုက်လုပ်ပြီး သံပုရာရည်ကို ထယ်ယောင်းစီယူလာလိုက်သည်။
"ကလေးရေ သံပုရာရည်ရပါပြီ..."
"ကိုကို ဖျော်လာတာလား.. "
"ကိုကိုဖျော်လာတာပေါ့ ကလေးရဲ့ သောက်ကြည့်ဦး..."
ထယ်ယောင်းလည်း ဂျောင်ဂုဖျော်လာတဲ့ သံပုရာရည်ကို သောက်ကြည့်လိုက်သည်။
"ကိုကို က ဖျော်တက်သားပဲ ကျွန်တော်က ကိုကိုမဖျော်တက်ဘူးထင်နေတာ..."
"ဖျော်တက်တာပေါ့ ကလေးရဲ့ကလေးအတွက် ဆို ကိုကို အကုန်လုပ်တက်တယ်..."
"ကိုကိုကတော့ ပိုပြီ..."
"မပိုပါဘူးဗျာ လိုတောင်လိုနေသေးတယ်...ဒါနဲ့ကလေး ကိုယ်တို့ လက်ထပ်တာဒီနေ့နဲ့ဆို သုံးရက်ရှိပြီ ကိုယ်တို့မဂ်လာဦးည မစရေသးဘူး အဲ့ဒါ ဒီနေ့ မဂ်လာဦးကြမလားလို့..."
ဂျောင်ဂုပြောတော့ ထယ်ယောင်း မျက်နှာ နီရဲသွားသည်။
"ဟင်ကလေး ကိုယ်တို့ မဂ်လာဦးကြမလား..."
"မသိဘူး.... ကိုကို သဘော "
"ကိုကို သဘော ဆို မဂ်လာဦး ကြမယ်နော်..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ထယ်ယောင်းကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ထယ်ယောင်းနှုတ်ခမ်းသားလေး ကိုတပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်ယူလိုက်သည်။
"ပြွတ်....ပြွတ်...."
နှုတ်ခမ်းသားလေးကိုစိတ်ကြိုက်စုပ်ယူပြီး ရင်ဘက်လေးတွေကိုပါ အမှတ်အသားတွေ ပေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက်တစ်ဆင့်ခြင်း တက်ကာ နောက်ဆုံး အဓိက နေရာအရောက်မှာ ရပ်လိုက်သည်။
"ကလေးရယ် လူလေးက ချောယုံ မကဘူး
ကလေး ပစ္စည်းလေးကလည်း လှလိုက်တာ ...ထိပ်ကလေးကိုရဲနေတာပဲ...."
ဂျောင်ဂု ပြောချလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် ထယ်ယောင်း ရှက်သွေးဖြာသွားသည်။ ယောင်နနနဲ့ သူ့ပစ္စည်းကို သူ့လက်နဲ့ ပြန်အုပ်လိုက်သည်။
"ကိုကို ဘာတွေပြောနေတာလည်း ဒီမှာ ရှက်လာပြီ... "
"မရှက်ပါနဲ့ ကလေးရယ် ကိုယ်တို့က ယူတောင်ယူပြီးနေပြီပဲ ရှက်စရာမှ မဟုတ်တာ..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက်ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ထယ်ယောင်းကာထားတဲ့ လက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်ကာ ထယ်ယောင်း ပစ္စည်းလေးကို ငုံထွေးလိုက်သည်။
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် မပြောမဆိုနဲ့ သူ့ပစ္စည်းကို ငုံထွေးလိုက်တဲ့ ဂျောင်ဂုကြောင့် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။
"အာ့....ကိုကို ဘာ...ဘာလုပ်တာလည်း..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ထယ်ယောင်းအပြောကို လက်ကာပြကာ ထယ်ယောင်းရဲ့ ပစ္စည်းလေးကို ပါးစပ်အပြည့်ငုံကာ အဝင်အထွက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။
ထယ်ယောင်းမှာလည်း ဂျောင်ဂုရဲ့ အပြုအစုကောင်းမှုကြောင့် အသံပါမထွက်နိုင်တော့။ မျက်လုံးစုံမှတ်ကာ ခံစားနေသည်။
"အင်း....ဟင်း....ဟင်း..."
"ကလေး ကောင်းလား..."
"အင်း....ကောင်းတယ်...အာ့..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ထယ်ယောင်းပစ္စည်းကိုအဆက်မပျက် စုပ်ပေးလိုက်သည်။
ဂျောင်ဂုရဲ့ အဆက်မပျက်စုပ်ယူမှုကြောင့် ထယ်ယောင်းထိပ်ဖျားလေး ကျဥ်တက်လာကာ ဂျောင်ဂုပါးစပ်ထဲမှာပဲ ပြီးသွားသည်။
"အာ့.....အား....ကိုကို....ပြီး.... ပြီးပြီ...."
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် သူ့အရည်ဖြူတွေ ဂျောင်ဂုပါးစပ်ထဲ ဝင်သွား၍ ဂျောင်ဂုကို အားနာသွားသည်။
"ကိုကို ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်.....ကိုကို ပါးစပ်ထဲ အကုန်ဝင်ကုန်ပြီ.."
"ကလေးရယ် ဘာတွေတောင်းပန်နေတာလည်း ကိုကိုက သက်သက်မဲ့ကို ကလေးအရည်တွေမြိုချလိုက်တာ.....ကလေးအရည်လေးက ချိုနေတာပဲ..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် သူ့ပါးစပ်မှာ ပေနေတဲ့ အရည်ဖြူတွေကို လျှာနဲ့ပြန်လျှက်ကာပြောလိုက်သည်။
ဂျောင်ဂုပြောတော့ ထယ်ယောင်းမှာ ရှက်လွန်း၍ ထားစရာနေစရာမရှိ....
"ဟား....ကိုကိုရာ.... ဘာတွေပြောမှန်းမသိဘူး..."
"ကယ် ကလေး ကိုယ်ကတော့ ကလေးကို ပြုစုပြီးသွားပြီ အခု ကလေးအလှည့် ကိုယ်ကို ပြန်ပြုစုပေး..."
"ဘယ်လိုပြုစုရမှာလည်း..."
"စောနက ကိုယ်လုပ်သလို လုပ်ပေးလေ..."
"ဟမ်...ဒါဆို ကိုကို ပစ္စည်းကို ကျွန်တော်က ပြန်စုပ်ပေးရမှာလား..."
"အင်းပေါ့ ကလေးရဲ့ ဘာလည်း ကလေးက ကိုယ့်ကိုရွံလို့လား... ကိုကိုက သန့်ပါတယ်နော် ဘယ်သူနဲ့မှ ဘာမှမဘာရသေးဘူး ကလေးနဲ့ပထမဆုံးပဲ..."
"အော်....ဒါဆို ကျွန်တော်က သူများနဲ့ ဘာပြီးနေပြီ ဆိုတဲ့ သဘောလား ကျွန်တော်လည်းသန့်သန့်လေးပါနော် တစ်ခါမှတောင်ရည်းစားထားဘူးတာမဟုတ်ဘူး..."
"သိပါတယ်ကလေးရယ် ကလေးဖြူစင်မှန်း အခုတော့ စကားများမနေနဲ့တော့ ကိုယ်မရတော့ဘူး အရမ်းလိုချင်နေပြီ..."
ဂျောင်ဂုလည်း ထယ်ယောင်းကိုပြောကာ သူ့ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် ဂျောင်ဂုဘောင်းဘီဆွဲချွတ်လိုက်တော့ မြင်လိုက်ရတဲ့ ဂျောင်ဂုကို ပစ္စည်းကို တအံ့တသြနဲ့ ကြည့်နေမိသည်။
!ဝါး....အကြီးကြီးပဲ...!
"ကလေး လုပ်ပေးတော့လေကွာ..."
ဂျောင်ဂုပြောတော့ ထယ်ယောင်းမှာ ဂျောင်ဂုရဲ့ ပစ္စည်းကို မဝင့်မရဲနဲ့ လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။
ဂျောင်ဂုရဲ့ ပစ္စည်းကို ပါးစပ်ထဲ မထည့်ရဲသေး လက်နဲ့ပဲ ထုပေး နေသည်။
"ကလေး ကိုယ့်ဟာကို ကလေးပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်ပါ ကလေးရယ် ကလေးရဲ့ အာခံတွင်းထဲမှာသာ ကိုယ့်ဟာ အဝင်အထွက်လုပ်ရရင် ကိုယ်ဘယ်လောက်တောင် ခံစားလို့ကောင်းလိုက်မလည်း..."
ထယ်ယောင်း ဂျောင်ဂုပြောတော့ မျက်စိစုံမှိတ်ကာ ဂျောင်ဂုပစ္စည်းကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။
ထယ်ယောင်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲ ဂျောင်ဂု ပစ္စည်း ဝင်တယ်ဆိုရင်ဖြင့် ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ခံစားလို့ ကောင်း၍ အော်ကာ ငြီးမိသွားသည်။
"အား.... ဟာ့...ကလေးရယ် ပါးစပ်လေးက နွေးနေတာပဲ ကောင်းလိုက်တာ..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ထယ်ယောင်းစုပ်ပေးတာကို အားမရတော့။
"ကလေး လာခဲ့တော့ ကိုယ်မရတော့ဘူး ကလေး အပေါက်ထဲကို ထိုးထည့်မှ ရတော့မယ်..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် အစာငတ်နေတဲ့ သားရဲ တစ်ကောင်လို ထယ်ယောင်းကို အတင်းဆွဲလဲဲပြစ်လိုက်သည်။
ပြီးနောက် ထယ်ယောင်းရဲ့ ပန်းရောင်တွင်းပေါက်လေးကို သူ့လက်တစ်ချောင်းနဲ့ အရင် အဝင်အထွက်လုပ်ပေးပြီး ချောဆီသုပ်လိမ်းကာ အပေါက်ကလေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။
ထယ်ယောင်းမှာ ပထမဆုံးအကြိမ် ဖြစ်တာ
ကြောင့် ဂျောင်ဂု ပစ္စည်းကိုသူ့အပေါက်ထဲ ထိုး
ထည့်လိုက်၍ ကျောကော့သွားသည်။
"အား....အား....နာ....နာတယ် ကိုကို ကျွန်တော်မခံနိုင်ဘူး..."
"ခဏပဲ နာမှာပါ ကလေးရယ် ပြီးရင် ကလေး အရမ်းကောင်းသွားမှာ ကိုယ်ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းမယ်လေ..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် သူ့ပစ္စည်း ကို လက်က ကိုင်၍ ထယ်ယောင်းအပေါက်လေးထဲကို ဖြည်းဖြည်းချင်းချော့သွင်းလိုက်သည်။
ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းရင်းနဲ့ နောက်ဆုံး ဂျောင်ဂုပစ္စည်းတစ်ခုလုံး ထယ်ယောင်းအပေါက်လေးထဲကို အကုန် ဝင်သွားသည်။ အကုန်ဝင်သွားမှ ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် မီးကုန်ယမ်းကုန်ကြမ်းတော့သည်။
"အာ့...အာ့....အာ့....ကောင်းတယ် ကလေးရယ် အပေါက်လေးက နွေးနေတာပဲ...."
ထယ်ယောင်းမှာတော့ နာလွန်း၍ မျက်ရည်ပါကြတော့သည်။
"အာ့....ဟာ့....ကိုကို ဖြည်းဖြည်း....ကျွန်တော် နာတယ် ကိုကို...အာ့...."
ဂျောင်ဂုကတော့ ခံစားလို့ကောင်းနေ၍ ထယ်ယောင်းစကားကိုနားမဝင်တော့ စိတ်ကြိုက် ဆောင့်နေတော့သည်။
ဂျောင်ဂု ပစ္စည်း တစ်ချက် ဝင်တိုင်း ထယ်ယောင်းမှာ အသဲခိုက်အောင် နာကျင်ရသည်။ အသက်ပါ ဝအောင်မရှုနိုင်တော့...။
"ကိုကို ရေ တော်ပါတော့ ကျွန်တော် တကယ်မခံစားနိုင်တော့ဘူး နာနေပြီ..."
"ပြီး....ပြီးတော့မှာပါကလေးရယ် ခဏလေးပါ ကိုယ်တကယ် မရတော့လို့ပါ.....အား..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ထယ်ယောင်းနာနေတယ်ပြော၍ အနာသက်သာလိုသက်သာငြား ထယ်ယောင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေး ကို လှမ်း၍ စုပ်ယူလိုက်သည်။ အောက်ကလည်းအဆောင့်မပျက်..."
"ပြွတ်...ပြွတ်....ပြွတ်...."
"ဟင့်....အာ့....အာ့....."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် အချက်ပေါင်းများစွာ ထယ်ယောင်းအပေါက်လေးထဲ အဝင်အထွက်လုပ်ရင်း ပန်းတိုင်ကိုရောက်သွားသည်။
"အား.....ကလေး....အား.....ဟာ့....ကိုကို ပြီးပြီ..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ပန်းတိုင်ရောက်သွား၍ အမောဖြေကာ ထယ်ယောင်းအပေါက်ထဲက သူ့ပစ္စည်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
ထယ်ယောင်းမှာတော့ စကားပါမပြောနိုင်တော့ နေ့လည်က လျှောက်သွားထားတဲ့ အရှိန်နဲ့ရော ဂျောင်ဂု ကြမ်းထားတဲ့ အရှိန်နဲ့ပါရောပြီး မလှုပ်နိုင်တော့.... ။
"ကလေး ပင်ပန်းသွားပြီလား...."
ထယ်ယောင်းမှာ ဂျောင်ဂုအမေးကို ခေါင်းပဲညိမ့်ပြနိုင်တော့သည်။
"ကလေး ပင်ပန်းသွားပြီ အနားယူတော့နော်..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ထယ်ယောင်း ကိုယ်လေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်း၍ တင်းကျပ်စွာ ဖက်အိပ်လိုက်သည်။
***************************************