''လင်းရှိန် ... ကောင်လေးသက်သာရဲ့လား ''
ဦးကြီးမေးသည့် ကောင်လေးဆိုတာ သူ့အိမ်က
ဒီယံရှင်းကိုပင် ။ စစတွေ့ထဲကဒဏ်ရာတွေနဲ့လူ
ဟာ သူ့ကြမ်းတမ်းမူပါရောသွားသောကြောင့်
တစ်ပတ်လောက်ဖျားသွားလေတော့သည် ။
''သက်သာနေပြီ ဦကြီး သူထမင်းတောင်စားနိုင်
နေပြီ ''
''အေးကွာ မင်းလဲဆင်ချင်အုံး ''
''ဗျာ...ဘာကို...? ''
ဦးကြီးပြောသည့်ဆင်ချင်အုံးကို လင်းရှိန်တကယ်
နားမလည်တာ ဖြစ်သည် ။...
'' ဟွန်း ငါမပြောချင်ဘူး မင်းနှယ်ကွာ ရွာထဲက
နမ်းခမ်းလေးကိုကျစိတ်မဝင်စားဘူးချည်းပဲ
ဟမ်... ဟိုကောင်လေးကျတော့များတွေ့ထဲကိုင်
ဆောင့်တာ ဟိုကောင်လေးမို့မင်းဒဏ်ခံနိုင်တာ
ငါ့ကားတောင် ယိမ်းထိုးလို့....''
ထိုအခါမှဦးကြီးဘာပြောချင်လဲဆိုတာသိသွား
ရကာ လင်းရှိန်မျက်နှာကြီးနီရဲသွားရတော့၏ ။
''ဦးကြီးကလဲဗျာ....''
ရှက်နေသောလင်းရှိန်မျက်နှာကိုကြည့်၍ဦးကြီး
က တဟားဟား နှင့်သဘောကျစွာရယ်မောနေ
လေတော့သည် ။
''ခေတ်သဘောတရားအရနေမှာပေါ့ကွာ မင်း
ကောင်ကလဲ တကယ့်အချောကွာ နမ်းခမ်း
တောင် သူ့လောက်မလှသလိုလို....''
''ဦးကြီးကလဲ တော်ပါတော့...''
လင်းရှိန်ရှက်လွန်း၍ လက်ဖြင့်ကာရင်းတားရ
လေတော့သည် ။ အဲ့လိုကိစ္စမျိုးတွေက သူနှင့်
အကျွမ်းတဝင်မရှိလှပါ ။
''အမယ်လေး နမ့်ထက် ဘယ်သူကချောတာ
တုန်း...ရွာအလှူရောက်ရင် ကွမ်းတောင်ပေး
ကိုင်သပါ့....''
လင်းရှိန်နှင့်ဦးကြီးတို့ အသံလာရာကိုကြည့်မိ
တော့ နမ်းခမ်း.... ။
'' ဟော တူမကြီးနမ်းခမ်း...လာကွာ ဦးကြီးတို့
တောင် ညည်းအကြောင်းပြောနေကြတာ..''
ဦးကြီးစကားဆုံးတော့ နမ်းခမ်းက လင်းရှိန်ကို
အဓိပ်ပါယျတဈမြိူး ပါဝင်သောအကြည့်များဖြင့်
ကြည့်လာလေသည် ။ လင်းရှိန်ကတော့ သာမန်
ပင် ။...
''နမ့်ကြားသားပဲ အိမ်အဝင်ထဲက ဦးကြီးပြော
ပါ... နမ့်ထက်ဘယ်သူကလှလို့လဲ နမ့်မြင်ဖူး
ချင်လို့.... တကယ်လှသပါ့ဆို ကွမ်းတောင်ကိူ
သူ့ကိုပေးကိုင်ပစ်ဦးမယ်... ''
သူ့ထက်ချောသည်ဆိုသည့်နေရာကိုပဲကွက်ကြား
သွား၍တော်သေးသည် ။ အမောင်လင်းရှိန်ကိစ္စ
ကို မယ်မင်းကြီးမ သိရင် မျက်လုံးယောင်သည်
အထိငိုပေအုံးမည် ။ အိမ်းးးး အခုခေတ်ကလေး
တွေ သိပ်ခက်ကြသည်ပဲ ။
''ညည်း ကြီးတော် ဒေါ်လှမေပေါ့...ဘယ်သူရှိ
ရမှာလဲ... ငါဖြင့်လူပျိုတုန်းကသူပြန်ကြိုက်
အောင်လို့ မယ့်က ရေခပ်ခိုင်းတာကိုမခပ်ပဲ
နဲ့သွားသွားပိုးရတာဗျာ....နောက်တော့မယ့်က
ငါ့ကိုနေ့တိုင်း ဗျောတီးလွန်းလို့ ညည်းတို့ကြီး
တော်က ငါ့ကိုသနားပြီးပြန်ကြိုက်လိုက်တာ
ဟော အခုဆို သားသမီး၅ယောက်နဲ့ တယ်.
ဟန်ကျသကိုး....''
ဦးကြီးက ပြောပြီးသဘောတကျပြုံးနေလေ
သည် ။ ဦးကြီးက အရီးဒေါ်လှမေကိုတကယ်
အဲ့လိုကြိုက်ခဲ့တာဖြစ်လောက်မည် ။ သူ့အမျိုး
သမီးမျက်နှာညိုးမည့် မည့်သည့်ကိစ္စမျိုးကို
မဆိုဝေးဝေးကရှောင်တတ်လေသည် ။ ဟိုလူ
ကရော ဘာတွေ မကြိုက်တာလဲ.....?
ဟင် မဟုတ်သေးပါဘူး ငါကဥိီးကွီးနဲ့အရီးတို့
လင်မယားကိစ္စတွေးနေရင်း အဲ့လူကိုပြေးမြင်
မိတာပါလိမ့် ။
ဤသို့ဖြင့် နမ့်ခမ်းသည်လဲရယ် ေမာရင်း
သူမထက်ချောသည့်လူအကြောင်းမေ့
သွားလေတော့သည် ။
'' နမ့်ခမ်းက ဘာကိစ္စရှိလို့တုန်းကွဲ့ ''
ဦးကြီးကသတိရသွားဟန်ဖြင့်မေးမှ နမ့်
ခမ်း က ဟိုကြည့် ဒီကြည့်ကာ
''ဟို...နမ့်က နွယ်တို့အိမ်ကိုလာတာရယ်
ဦးကြီး...ဲအဲ့ဒါ... လမ်းကြုံလို့ဝင်ခဲ့လိုက်ရယ်...''
အော်အေးပါကွယ် လမ်းကလဲ ကြုံတတ်
သကိုး ။ လင်းရှိန်က အိမ်ရောက်နေမှကြုံ
တော့သည် ။ အိုးကမပူ စလောင်းကပူဆို
တာ ဒါမျိုးဖြစ်လိမ့်မည် ။ ကြိုက်မရှက်
ငိုက်မရှက်ပေါ့လေ ။ နမ့်ခမ်းလေးက လိ
မ္မာယဥ်ကျေးသူဖြစ်သလို ရွာထဲတွင်
အလှဆုံးလေးဖြစ်သဖြင့် နှစ်တိုင်းကွမ်း
တောင် ကိုင်ရသူပင် ။ သို့သော် သူကြိုက်
နေသော လင်းရှိန်ကတော့ဖြင့် အဖက်ပင်
အလုပ်ချေ ။
( ဥပမာ စာဖတ်သူတို့နဲ့ ခင်ဗျားလေးတို့
ရဲ့ crush လိုပေါ့ 😛 မြင်သာအောင်ပြော
ပြရုံပါနော် 😞 )
''အော် အေးပါကွယ် အိမ်ထဲမှာ ညည်း
ကြီးတော် ရှိတယ် ဝင်သွားလေ ဦးကြီး
တို့ ခြံကိစ္စပြောလိုက်အုံးမယ် ''
''ဟုတ်ကဲ့ ဦးကြီး ''
ကလေးမက ရိုရိုသေသေလေး ထကာ
အိမ်ထဲဝင်သွားလေသည် ။
''လင်းရှိန် ''
''ခင်ဗျာ...''
''အတွေးမမှားစမ်းပါနဲ့ကွာ... နမ့်ခမ်း
လေးက လှရှာပါတယ်ကွာ သူ့ဟာလေး
နဲ့သူ...''
ဦးကြီးအပြောကို လင်းရှိန်စဥ်းစားကြည့်
ပေမဲ့ ဘာကိုပြောချင်းမှန်းတော့မသိ ။
''အဲ့တော့ ဘာလို့တုန်း ဦးကြီးရ ''
ဦးကြီးက ကျစ်တစ်ချက်သပ်ရင်း
'' ဒီကောင် တယ် အ သကိုး ငါလဲ မင်း
တို့အရွယ်ကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရတာကွာ
အသစ်အဆန်းကို ခံစားကြည့်ချင်တာ
ကို သိတယ် ဒါပေမဲ့ ရေရှည်ကျ...''
နားထောင်ရင်းနှင့်မှ သဘောပေါက်
လာသည် က ဟိုလူနှင့်ကိစ္စပြောနေ
ခြင်းပင် ။
''နေပါစေ ဦးကြီး.... ဦးကြီးက
ကောင်းစေချင်လို့ပြောမှန်းကျူပ်သိ
ပါတယ်... ဒါပေမဲ့ ကျူပ်က ဒီတိုင်းပဲ
နေချင်တာ ''
ပြတ်သားစွာပြောတော့ ဦးကြီးကခေါင်း
တစ်ချက်ညိတ်ကာ ဘာမှဆက်မပြော
ချေ ။
''ဒါဆိုကျူပ်ပြန်တော့မယ် ဦးကြီး ''
''ဟေ အေးအေ ...နောက်တစ်ခါသွား
စရာရှိရင် ဝင်ခေါ််မယ်နော....''
''ဟုတ်ကဲ့... ''
လင်းရှိန် ခြံထဲကထွက်သွားသည်နှင့်
နောက်မှအပြေးတစ်ပိုင်းလိုက်သွား
သည်က နမ့်ခမ်းပင် ။ ဤကလေးမ
လေးသည် လင်းရှိန်နှင့်ပက်သက်လျင်
ရှက်ရကောင်းမှန်းလဲမသိရှာ.......။
ဒီယံရှင်းဆိုသည့်လူက စရောက်လာထဲ
က သူ့နာမည်က လွဲရင် ကျန်တာမည့်
သည်ကိုမှပြောပြခြင်းမရှိချေ ။ လင်းရှိန်
သည်လဲ အေးအေးဆေးဆေးနေတတ်သူ
မို့ မမေး ။ အခုဆို လင်းရှိန်ခြံထဲက ဂန္ဓာ
မာ ပန်းပင်တွေကြားထိုင်ကာ ပေါင်းမြက်
တွေနူတ်နေလေသည် ။ ဒီလူဟာဘယ်
တော့မှ သူ့စကားကိုနားမထောင်ပါ ။ မ
သွားခင်က သေချာမှာခဲ့သည်ကို ငြိမ်ငြိမ်
မနေ ။
''ဒီယံရှင်း ခင်ဗျား ငြိမ်ငြိမ် မနေတတ်ဘူး
လား...''
အသံနှင့်အတူ လင်းရှိန်က ခြံထဲဝင်လာ
လေသည် ။
''ငါဒီတိုင်း စမ်းကြည့်တာပါ ပျင်းလို့လေ
မင်းကလဲ... ''
ထိုလူ့ကို အထက်အောက် စုန်ဆန်ကြည့်
ပေးလိုက်ရင်း
''လူက လေတိုက်ရင် ဟိုးဘက်က ဝါးရုံ
မှာသွား ချိတ်တော့မလို ပိန်နေတာကို
ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ ခင်ဗျားမရှိခင်ထဲက
ကျူပ်ဘာသာလုပ်နေကျအလုပ်တွေအဲ့
ဒါ ကိုယ့်ဘာသာလုပ်မယ် ''
လင်းရှိန်ကပြောတော့ ပေစောင်းစောင်း
တစ်ချက်ကြည့်ကာ..
''ငါက သူများလုပ်စာကို ဒီတိုင်းကြီးထိုင်
မစားချင်လို့ ကျေးဇူးဆပ်တဲ့သဘောနဲ့
လုပ်ပေးတာကို...''
ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်နဲ့....။
'' ဆပ်ချက်ရင် xင်ခံပြိးဆက်လေ မြက်
နူတ်ရုံနဲ့ ရမလား ''
လင်းရှိန်ဆိုသည့်အကောင်က အကောင်း
ပြောလို့ကိုမရပါ ။
''မင်း တော်နော်... ''
ရှင်း မျက်နှာက ချက်ချင်းနီရဲလာသည်
မို့ လင်းရှိန် စ နောက်ချင်စိတ်က ဟိုးအ
ဆုံးထိရောက်ရှိသွားရတော့သည် ။
''မူမနေစမ်းပါနဲ့ အခုတောင်ပြေးလာခံ
ချင်တဲ့ရုပ်နဲ့ကို ''
နောက်ဆုံး ရှင်းက ပါးစပ်နှင့်ပြော၍မ
နိုင်သောအခါ မြတ်နူတ်ထား၍ မြေကြီး
များနှင့် ပေသလူးနေသောလက်ကြီးနှင့်
လင်းရှိန် ပါးစပ်ကိုလိုက်ပိတ်လေတော့
သည် ။ လင်းရှိန်နှင့် ရှင်းကအရပ်ချင်း
ကွာသဖြင့် ခြေဖျားထောက်ကာ ပူးထွေး
နေသော ယောက်ကျားပျို၂ယောက်၏
ရယ်သံများနှင့် ဖုံးလွှမ်းနေသော ကြည်
နူးဖွယ် မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း မကြည်
နူးနိုင်သော မိန်းမပျိုလေးတစ်ဦးလဲ ခြံ
အပြင်မှာရှိနေလေသည် ။
ချစ်ခြင်းမေတ္တာဆိုတာဟာလည်းလူသိပ်
ရွေးသည်မဟုတ်လား..... ?
ကိုယ့်ဘက်ကဘာတွေပဲလုပ်ပေးပေးသူ့
ဘက်က မေတ္တာမရှိခဲ့ရင်တော့ ပေးမိတဲ့
မေတ္တာတွေဟာ မြူမူန်တစ်ခုစာလောက်
ပင် တန်ဖိုးရှိမည် မဟုတ် ။
ထို့ကြောင့် ရှင်သန်နေရသည့်အချိန်ခဏ
တာလေးအတွင်းမှာ ကိုယ့်တန်ဖိုးကိုနား
လည်ပြီး အဆိုးဆုံးအခြေအနေတွေကို
လက်ခံနိုင်တဲ့ သူမျိုးနဲ့ပဲကုန်ဆုံးပါ ။
(ပြောချင်တာက ခင်ဗျားတို့ရဲ့ crushက
လင်းရှိန်လိုဖြစ်ပြီး ခင်ဗျားတို့က နမ့်ခမ်း
ပေါ့ ပြန်မကြိုက်ပါဘူးတဲ့ 😞🖤 )
..................................................
'' တောက်!''
ကျယ်လောင်သော တောက်ခေါက်သံ
ကြောင့် အခန်းတွင်းရှိလူများ အသံပင်
မထွက်ရဲကြ ။
'' လူတစ်ယောက်လုံးထွက်ပြေးသွားတာ
ကို မသိရလောက်တဲ့ မင်းတို့ကို ငါကဘာ
သုံးစားရမှာလဲ ဟမ်.... ''
ပြောရင်း စာပွဲပေါ်က ရှိသမျှပစ္စည်း အ
ကုန် အောက်သို့တွန်းချပစ်လိုက်သော
ကြောင့် ကျကွဲသံများက ဆူညံသွား၏
သူ ဒီကောင်လေးကိုဒီအတိုင်းမလွတ်
ပေးနိုင်ပါ..... ။ အဲ့ဒီကောင်လေးဆီမှာ
ရှိသမျှအရာအားလုံးကို သူရအောင်ယူ
နိုင်ခဲ့ပြီးပြီ ။ အဲ့ဒီကောင်လေးမှာဘာမှ
မရှိတော့ဘူး သူမရသည်မှာ တစ်ခုသာ
ရှိတော့သည် ထိုသည်က ဒီယံရှင်းဆို
သည့် ထိုကောင်လေးကိုယ်တိုင်ပင် ။
အောင်မြင်နေသည့် အချိန်က မောက်
မာနေသော မျက်နှာလှလှလေးကိုသူ့
အောက်မှာ ခ ယ ဝတ်တွားသေချင်
သည် ။ ငိုယိုတောင်းပန်စေချင်သည် ။
နောက်ဆုံး ထိုကောင်လေး၏ အရာရာ
ကို စိုးမိုးချုပ်ကိုင်နိုင်သည့်လူဖြစ်ချင်
သည် ။ ဖြစ်ဖို့အချိန်နည်းနည်းလေးလို
မှ ထိုအလှလေးက ထွက်ပြေးသွားခဲ့သ
တဲ့လေ ။
''မင်း ပြေး နိုင် သ လောက် ထိ ဝေး
အောင် ပြေး ပါ ။ ကိုယ် ပြန် မိ တဲ့ တစ်
နေ့ ရောက် ရင် မင်း က ကိုယ့် အ ပိုင်
ဖြစ် လာ လိမ့် မယ် မင်း ပိုင် ဆိုင် မူ ဆို
တာ ဘာ မှ မ ရှိ တော့ တဲ့ အ ခြေ အ နေ
နဲ့ ပေါ့ ''
..........................................
''စီးပွားပျက်တော့ ယောက်ကျားဖြစ်ပြီး
အရှက်မရှိ ငါ့ယောက်ကျားကိုမြူဆွယ်
နေတာပေါ့လေ ရွံဖို့ကောင်းလိုက်တာ.. ''
နူတ်ခမ်းနီရဲရဲများ ၊ Brand အဝတ်အစား
များသာဝတ်ဆင်ထားပြီး ဂုဏ်သရေရှိ
အမျိုးသမီးသဏ္ဍန်ဖြစ်ပေမဲ့ သူမ လုပ်
ရက်များကတော့ထိုသို့မဟုတ် ။
''ဟင့်အင်း ကျွန်တော် မဟုတ်ဘူး......''
ဝေးဝါးနေသောမြင်ကွင်းများ...........။
သူ့ကိုရွံစရာသတ္တဝါတစ်ကောင်လိုဝိုင်း
ကြည့်နေသည့် ပတ်ဝန်းကျင်...........။
''ကိုယ့်ဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းပေးစမ်းပါ..
မြင်းစီးပြီးတော့လေ...ဟက်! အဲ့ဒါဆို
မင်းအကြွေးတွေကြေပေးမှာပေါ့...''
ရှင်း ငြင်းဆန်ကာရုန်းကန်နေပေမဲ့လူက
နည်းနည်းလေးမှနေရာကနေ ရွေ့လို့မရ
ချေ ။ မသတီစရာကောင်းစွာ ထိုလူ့လ
က်တွေက ရှင်းအဝတ်တွေထဲအထိတိုး
ဝက်လာရင်း
'' ငါ့အောက်မှာ မချီမဆန့်အော်ညည်းနေ
မဲ့ မင်းက သိပ်လှမှာ ယုံသလား....နေနေ
ငါ ပဲ သက်သေပြဖို့ မှတ်တမ်းယူထား
လိုက်မယ်...ဟားဟား....''
ထိုရယ်သံတွေ ၊ ထိုအပြောအဆိုတွေ ၊
ရှင်း သေ သွားတာမှတော်အုံးမည် ။
''တောင်းပန်ပါတယ်လွတ်ပေးကြပါ...''
''ဟင့်....အဟီး....ဟင့်.... ''
ရှင်းရိူက်ကြီးတငင်ငိုချမိတော့သည် ။
''hey! ဒီယံရှင်း....ခင်ဗျားသတိထားလေ
မိုးချိန်းတာကို ကြောက်တာလား...ဟေ့ ''
ရှင်းခန္ဓာကိုယ်ကို လူပ်နိူးနေတဲ့တစ်စုံတစ်
ယောက်ကြောင့် ရှင်း ထိူအိမ်မက်ဆိုးကြီး
ထံမှ နိူးထ ခွင့်ရခဲ့လေသည် ။ အိမ်မက်
ကနိူးလာသည်နှင့် သဲကန္တာရထဲမှာ မာရ
သွန်ပြေးလာရသူလို အလွန်ပင်မောပန်း
နွမ်းနယ်ကာ မလူပ်ချင်တော့သည်အထိ
အပြင်မှာမိုးက သဲကြီးမဲကြီးရွာနေပေမဲ့
ရှင်း တစ်ကိုယ်လုံးချွေးမှာဖြင့် ရွဲနှစ်နေ
လေသည် ။
''ရော့ ရေသောက်အုံး ''
လင်းရှိန် ကမ်းပေးလာသောရေခွက်ကို
အငမ်းမရ ယူသောက်လိုက်မှ အမော
အနည်းငယ် ပြေသွားရသည် ။
''မိုးတွေအရမ်းသည်းလို့ တံကားတွေ
လိုက်ပိတ်နေတာ ခင်ဗျားအခန်းထဲက
အသံကြားလို့ ဝင်လာခဲ့တာ.... ''
ရှင်းဘာမှမမေးပဲ သူ့ဘာသာ ပြောနေ
ခြင်းပင် ။ ဟိုအရင်တစ်ခါ လင်းရှိန်
ကြောင့် ၁ ပတ်လောက် အိပ်ယာထဲက
မထ နိုင်အောင်အသဲအသန်ဖျားပြီးထဲ
က လင်းရှိန်က ထိုသို့ လုပ်ဖို့မကြိုးစား
တော့ချေ ။ ရှင်းကိုကြည့်ပြီးသနားသွား
သလား မပြောတတ်ပါ ။ ထိုနေ့ကနောက်
ဆုံး ဆက်ဆံပြီး ရှင်းသတိလစ်သွားရ
သည်အထိပင် ။ အစားလဲကောင်း''မစား
နိုင်ပဲ အန်နေရသည်ကလဲ အကြိမ်ကြိမ် ။
ရှင်းအဖျား စ ပျောက်သည်နှင့်သူကဒီ
ဘက်ကို ရှင်းအတွက်ဟုပြောလာသော
ကြောင့် ဒီအခန်းမှာနေတာ ၃ ရက်လော
က်သာ ရှိသေးလေသည် ။ ပုံမှန်ဆိုအိပ်
တာနဲ့ တန်းအိပ်ပျော်သွားတတ်ပြီး ထို
သို့ အိမ်မက်ဆိုးမက်သည့်အကျင့်မရှိပါ
အခုက မိုးအရမ်းသည်းနေပြီး လျှပ်စီး
မျလပ်ကာ ကျယ်လောင်သောမိုးချိန်းသံ
များကြောင့်လား မသိ ။
လင်းရှိန် ထိုလူ့ကိုအတန်ကြာစိုက်ကြည့်
နေပြီးမှ ပြန်သွားအိပ်ဖို့အသိကပ်ရသည်
ထိုလူသည်လည်း ခနကလိုယောင်ရမ်း
နေခြင်းမရှိတော့သည်မို့...
''ခင်ဗျားအဆင်ပြေသွားပြီဆိုကျုပ်လဲ
သွားတော့မယ်...''
ပြောပြီးလှည့်ထွက်လိုက်ပေမဲ့ မအောင်
မြင်လိုက်ပါ ။ လင်းရှိန်လက်တစ်ဖက်ကို
တုန်ရီနေသော လက်တစ်စုံက ဆွဲကိုင်
ထားခြင်းကြောင့်ပင် ။
''ဟို ငါ့နားမှာနေပေးလို့မရဘူးလားဟင်
ငါတကယ်ကြောက်နေလို့ပါ ''
မျက်နှာက တကယ့်သနားဂရုဏာသက်
ချင်စရာရုပ်လေးပင် ။ သူ့လက်ကိုဆွဲ
ကိုင်လူပ်ရင်း မျက်လုံးဝိုင်းလေးများက
ဝိုင်းစက်ကာ တကယ့်....ချစ်စရာလေး
ပါ...။ သူကဒီလိူရုပ်နဲ့တောင်းဆိုမှတော့
ရော့.. အင့် ဆိုပြီးပဲ ပေးလိုက်ချင်တဲ့အ
ထိပင် ။
''အဟမ်း အင်းပါ ကျုပ်အဲ့လောက်အ
ကြင်နာတရားမမဲ့ပါဘူး ''
ပြောရင်း ထိုလူ့ဘေးဝင်လဲကာစောင်
ကိုပါဆွဲယူခြုံလိုက်သည် ။ အပြင်မှာ
မိုးကသဲသဲမဲမဲရွာနေသောကြောင့် အ
တော်လေးအေးနေလေသည် ။ လင်း
ရှိန် သူ့ဘေးဝင်လှဲသည်နှင့် ရင်ခွင်ထဲ
တိုးဝင်လာကာ ခါးကို လွတ်ထွက်သွား
မှာကြောက်သလိုမျိုးအတင်းဖက်ထား
လေသည် ။
ခနလေးကြာသည်နှင့်ရိူက်သံပါ ထွက်
လာသည်မို့ ....
'' ဟာ...ဟေ့ ခင်ဗျားဘာဖြစ်တာလဲ ''
ပုခုံးကိုကိုင်လူပ်ပြီးမေးပေမဲ့ ခေါင်းပဲခါ
ရမ်းကာ မျက်နှာကို လင်းရှိန်ရင်ဘက်နှင့်
အတင်းကပ်ထားလေသည် ။ သူ့ဆီက
မျက်ရည်များ၏ စိုစွတ်မူကိုပါလင်းရှိန်
ခံစားနေရသည် ။
''ဒီယံရှင်း ခင်ဗျား အဲ့လိုပဲ ငိုနေလို့မဖြစ်
ဘူးလေ... ဘာဖြစ်တာလဲ ကျူပ်ကိုပြော
အိမ်မက်ဆိုးမက်တာကိုငိုတာလား ''
''ငါ ကြောက်လို့.... ဒီတိုင်းလေးပဲပေးနေ
ပါ... ဟင့်..''
ပြောရင်းရိူက်ကာ ငိုပြန်သည် ။ လင်းရှိန်
မနေနိုင်တော့စွာ မေးဖျားကိုဆွဲယူပါမော့
ေစလိုက်တော့......
စိုစွတ်နေတဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံ.. ၊ နီနီရဲရဲနှာ
ဖျားထိပ်လေး....၊ အပြင်က လျှပ်စီးအ
ရောင်ဖြင့်အချိန်ခနလေးသာမြင်လိုက်ရ
ပေမဲ့ လင်းရှိန် တစ်ကိုယ်လုံး ထုံထိုင်း
သွားရ၏ ။ ဒီလူက ဘာလို့ဒီလောက်လှ
နေရတာလဲ.... ?
သူ့ပါးပြင်ကိုနူးနူးညံ့ညံ့လေးပွတ်သပ်
လိုက်ရင်း
''မကြောက်နဲ့ ကျူပ်ရှိတယ်... ''
လင်းရှိန်စကားကြောင့် သူ့မျက်ဝန်းများ
က လင်းရှိန်ဆီကို တစ်စုတစ်စည်းထဲကျ
ရောက်လာလေသည် ။ အင်း တကယ်မ
ရတော့ဘူး...... သူ့နူတ်ခမ်းများကို နူးနူး
ညံ့ညံ့လေး သိမ်းပိုက်ပစ်လိုက်တော့
သည် ။
ကျုပ်က စကားနဲ့မချော့တတ်ဘူး အနမ်း
နဲ့ပဲချော့ပါ့မယ်...
ငိုရိူက်နေသော ကောင်လေးတစ်ယောက်
သည်လည်း နှစ်သိမ့်သူ၏အနမ်းများ
ကြောင့် အငိုရပ်သွားလေသတဲ့ 😛
( စာဖတ်သူတို့ရော ငိုနေရင် နမ်းပြီးချော့
မဲ့ ဘဲ ရှိပါသလား 😞 )
ကဲ... ဒီတစ်ပိုင်းတော့ ရှင်းလေးကိုနား
ပေးလိုက်တယ်နော် နောက်တစ်ပိုင်း
တော့သေချာပေါက် 😋🖤
update ကြာသွားတယ် အာဘွား😚