ဒီယံရှင်း နိုးလာတော့ အခန်းတစ်ခုထဲရောက်
နေပြီဖြစ်သည် ။ ကားပေါ်ကနေဘယ်လိုလုပ်ဒီ
အခန်းထဲရောက်နေသည်ကိုပင်မသိတော့ ။
အခန်းပတ်လည်ကိုကြည့်မိတော့ သစ်သား
ပြားများနှင့်ကာထားသော အခန်းတစ်ခုပင်
အခန်းထဲတွင် သစ်သားဗီယိုတစ်လုံးနှင့် ရှင်း
အိပ်နေတသည့် ကုတင်တစ်လုံးသာရှိသည် ။
အိမ်ကဆောက်ထားတာ အရမ်းကြာသေးပုံ
မရ ။ သစ်သားရနံ့မွှေးပျံ့ပျံ့လေးကိုရနေလေ
သည် ။ အနီးနားက ပြတ််င်းပေါက်ကဖွင့်ထား
သည်မို့မနက်ခင်း နေရောင်ကိုမြင်နေရလေ
သည်။ ရာသီဥတုကချမ်းစိမ့်စိမ့်မို့သူစောင်ထဲ
ကမထချင်ပါ ။ ပြီးတော့ ဒဏ်ရာများက ကိုက်
နေသလိုလိုဖြစ်နေသည့်အပြင် မနေ့ညကကျူပ်
ဆိုသောကောင်ကြောင့် အောက်ပိုင်းတစ်နေရာ
က ကောင်းကောင်းပင်မထိုင်နိင်သည်အထိ ။
လူရောဟုတ်ရဲ့လားမသိပါ ဒီလောက်ကြမ်းတမ်း
နေတာ ။ ကိုင်ကိုင်ပြီးဆောင့်ထားသည် လက်
ကောက်၀တ်နေရာတွေဆို သိသိသာသာကြီးနီရဲ
ကာယောင်နေလေသည် ။ ထိုနေရာဆိုရင်တော့
တွေးတောင်မကြည့်ရဲတော့ ။
" နိုးနေရင်လည်း ခင်ဗျားထလာတော့ တခုခု
စားရမယ်"
ဘယ်ချိန်ကရောက်နေသည်မှန်းမသိသောထို
ကောင်က တံကားပေါက်နားကနေလက်ပိုက်
ကြည့်နေရင်းပြောလာလေသည် ။ ရုတ်တရက်
ကြီး အသံကြားလိုက်ရသည်မို့ ရှင်းခန္ဓာကိုယ်
တောင်တုန်သွားရ၏ ။
ရှင်းလဲ ခပ်တည်တည်နဲ့ပဲထရပ်လိုက်သည်
နှင့် ခါးအောက်ပိုင်းက စူးကနဲ့နာကျင်မူနှင့်
အတူ ကုတင်ပေါ််ပြန်ပြုတ်ကျသွားသော
ကြောင့် ၂ ခါနာဖြစ်သွးရ၏ ။ ရှင်းပြန်ပြုတ်
ကျသွားသော ဟိုကောင်က ခြေလှမ်းကျဲကြီး
များနှင့် လှမ်း၀င်လာရင်း စွေ့ကနဲ့ပွေ့ချီပစ်
လိုက်လေသည် ။
" ဘာလုပ်တာလဲ မင်း "
''ပွေ့ချီပြီးခေါ်သွားပေးမလို့လေ ကျူပ်
အစွမ်းကို ကျူပ်သိတယ် ''
ရှင်းမော့ကြည့်ရင်း မျက်စောင်းပင်ထိုး
မိသွားရ၏ ။ သူ့အကြောင်းသူသိရင်လဲ
ဒဏ်ရာနှင့်လူကိုညှာတာမည်မရှိ ။ အင်း
လေ ရှင်းနဲ့သူနဲ့က ဘာမှဆိုင်တာလဲမဟု
တ်ပဲနဲ့ ဘာကိုစာနာပြီးထောက်ထားစရာ
လိုလေမလဲ ။ ဆန္ဒ ပြီးမြောက်ကိုပဲဦးစား
ပေးမှာပေါ့ ။
''ခင်ဗျားကိုရေပတ်တိုက်ပြီး အဝတ်တွေ
လဲထားပေးတာ... နေလို့ကအဆင်ပြေရဲ့
လား....ခနနေရင်တော့ကျုပ်ဆေးခန်းလို
က်ပို့ပေးမယ် ''
ရှင်းကို ပွေ့ချီခေါ်သွားရင်း ပြောနေတာ
ဖြစ်သည် ။
''ဟို... ရပါတယ်... ငါ့ကိုဆေးခန်းမပို့နဲ့
တော့ မင်းကိုဒုက္ခပေးမိနေပြီ ငါမင်းကို
မရူပ်ပါဘူး ဒဏ်ရာသက်သာတာနဲ့ထွက်
သွားပေးပါမယ် '''
ရှင်းစကားဆုံးသည့်အချိန်နှင့် မီးဖိုခန်း
ဟုထင်ရသည့်အခန်းကျဥ်းလေးတစ်ခု
ထဲသို့ရောက်နေပြီဖြစ်သည် ။ သူကရှင်း
ကိုခုံပေါ်ချပေးရင်း မျက်မှောင်ကြုတ်
ကာကြည့်လာလေသည် ။
'' ထွက်သွားမယ်...ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ
အခုခင်ဗျားမှာ ဘယ်သွားစရာနေရာရှိ
နေသေးလို့လဲ ''
ထိုကောင်က ဒေါသသံကြီးနှင့်အော်သ
ည်မို့ နဂိုထဲကနေမကောင်းတာရော အ
ကုန်စုပြုံသွားရကာ ရှင်းမျက်ရည်ဝိုင်းမိ
သွားရ၏ ။ ဒီကောင်နားရောက်မှ ရှင်းပျော့
ညံ့နေတာဖြစ်သည် ။ လူ၁၀ယောက်
ကျော်လက်ထဲကပြေးလွတ်နိုင်ပါလျက်နှင့်
ဒီကောင်နားတွင်တော့မပြေးနိုင်တော့
ပါ ။ အခုလဲ ကြည့်လေ လူကိုအော်ပြန်ပြီ
''ဟေး ဒီမှာ ခင်ဗျားအဲ့မျက်နှာကဘာဖြစ်
တာလဲ သူများသားပျိုလေးရဲ့ဘဝကိုစား
သုံးပြီးမှ ဒီတိုင်းပစ်ထားခဲ့လို့ရမလားဗျ ''
''ဘာရယ်....?''
သူ့စကားကြောင့်ရှင်းရဲ့ကျလုမတက်ဖြစ်
နေသောမျက်ရည်များပင် အတောင့်လိုက်
ပြန်ဝင်သွားရလေတော့သည် ။
''ငါက သူများသားပျိုလေးရဲ့ဘဝကို...''
wtf! အဲ့ဒါဘာစကားကြီးလဲ.....?
ညက ကိုင်ကိုင်ပြီးဆောင့်တာသူလားငါ
လား.....???
''ဟုတ်တယ်လေ အဲ့ဒါကျုပ်ရဲ့ပထဆုံး''
သူ့ဘာသာပြောပြီး နားရွက်များနီကာ
ပလက်ထိုးထား၍ အငွေ့တစ်ထောင်း
ထောင်း ထ နေသော အိုးဆီသို့လျှောက်
သွားလေတော့သည် ။ထိုကောင့်စကား
များကို ရှင်းလိုက်၍မမှီတော့ပါ ။ သူများ
သားပျိုလေးရဲ့ဘဝကို စားသုံးပြီးရင်
မိန်းကလေးတွေလို လက်ထပ်တောင်း
ရမ်းယူရပါသလား ။ သူ့ဗလကြီးကို ရှင်း
က ကန်တော့ပွဲကြီးနှင့်လာတောင်းး...အဲ
တွေးကြည့်လို့ပင်မရ ။ ဘယ်လိုမှမအပ်
စက် ။ ရှင်းအတွေးကောင်းနေစဥ်သူက
ဆန်ပြုတ် ပန်းကန်တစ်ခုကိုလာချပေး
လေသည် ။
''ဒါ ငါးရံ့ဆန်ပြုတ် ခင်ဗျားသောက်လိုက်''
''ဟို...ကျေးဇူး...''
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ရှင်းသူ့ကိုကျေးဇူး
တင်သင့်သည်မဟုတ်ပါလား ။ မနေ့
ညက လဲ သူမူးနေတာကြောင့်ဖြစ်သွား
တာလို့ပဲ သတ်မှတ်ကာ မေ့ပစ်ရမည် ။
''ခင်ဗျား ဘယ်ကလဲဆိုတာကျူပ်မသိ
ဘူး ဘာလို့ဒဏ်ရာတွေနဲ့ကားလမ်းပေါ်
လဲနေလဲဆိုတာလဲ မသိဘူး ဒါပေမဲ့ခင်
ဗျားက လူယုတ်မာတစ်ယောက်မဟုတ်
ဘူးလို့တော့ ကျူပ်ယူဆတယ် အဲ့ဒါကြောင့်ခင်ဗျားဒဏ်ရာတွေကျက်ပြီးနေ
ကောင်းတဲ့အချိန်အထိ ကျူပ်တာဝန်ယူ
ပေးမယ်....''
အစကလိုနာဗူးစကားများမပြောတော့ပဲ
အတည်ကြီးတွေပြောနေသည်မို့ ရှင်းက
ဆန်ပြုတ်လေးကိုပါးစပ်ထဲခပ်ထည့်ရင်း
ပြူးပြူးလေးကြည့်ကာ ခေါင်းညိတ်မိ၏
''ခနနေ ရွာလူကြီးဆီဧည့်စရင်းသွားတိုင်
ရမယ် ခင်ဗျားကို ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ ''
''ကိုကို''
''ဘာ...''
ရှင်းက ခပ်တည်တည်နှင့်ထဖြေလိုက်တော့ မျက်လုံးကြီးပြူးကာအော်လေ
သည် ။
''' မင်းပဲ ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲဆိုငါထင်တာ
တော့မင်းက ငါ့ထက်အသက်ငယ်မှာပါ
အဲ့တော့ ကိုကိုလို့ခေါ်ပေါ့..''
''ခင်ဗျားကို... အဲ့...အဲ့ဒါ ပြောနေတာ
မဟုတ်ဘူး... ကျုပ်ပြောတာက
ဧည့်စရင်းတိုင်ဖို့နာမည်....''
''ဟားဟား.. အဲ့လိုမေးပါလားကွာငါမှမ
သိတာ... ငါ့နာမည်က ဒီယံရှင်း..... ''
ထင်းရှူးစားပွဲကို မေးထောက်လျက် ဆန်
ပြုတ်တစ်ဇွန်းကိုပါးစပ်ထဲထည့်ရင်းဖြေ
လိုက်သည့်ပုံစံလေးက တကယ့်မိန်းက
လေးတစ်ယောက်၏ နူးညံ့မူမျိူးမရှိပေမဲ့
တစ်မျိုးတစ်ဖုံလေးနူးညံ့နေလေသည် ။
လင်းရှိန်တို့မြို့ကယောက်ကျားလေးများက
ငယ်ငယ်ထဲက ကြမ်းကြမ်းတမ်း
တမ်းနေခဲ့ကြသူတွေမို့ ဒီလူလိုနူးညံ့သူမျိူး
တော့ ရှိမနေပါ ။
............................
''ဟဲ့ လင်းရှိန်က ကောင်လေးတစ်
ယောက်ကိုခေါ်လာတာတဲ့နော် ''
တအံ့တသြနှင့်ပြောလာသော နွယ်အိ
စကားများကြောင့် စတော်ဘယ်ရီသီး
ခူးနေသော နမ်းခမ်း၏အာရုံများကနွယ်
အိဆီသို့ရောက်သွားလေတော့သည် ။
''လင်းရှိန့အိမ်ကို ဧည့်သည်ရောက်နေတာ လို့ပြောတာလား... ''
'' ဟုတ်ပါ့တော် ပြီးတော့ ကောင်လေးက
အချောလေးနော် ချောတာမှမူန်နေတာပါ
ပဲအေ... ဒဏ်ရာတွေနဲ့ပါလာတာတဲ့ ''
''အမျိုးတွေဘာတွေများလား.... ''
တွေတွေကြီးပြောသောနမ်းခမ်းကိုကြည့်
ရင်း နွယ်အိက
'' ဟဲ့ ဟိုက တစ်ကောင်ကြွက်လို့ပြော
ထားတဲ့ကိစ္စကို ဘယ်ကအမျိူးရမှာလဲ ''
'' အဲ့ဒါလဲဟုတ်တာပဲ ဘယ်ကလူပါလဲ''
''မသိပါဘူးအေ ငါလဲအဲ့ဒါကြား
လို့ညည်းကို ဝင်ပြောပြတာ သွားတော့
မယ် အမေကအကြွေးတောင်းခိုင်းထား
တာ ရှိသေးလို့ ''
'' အေးအေးနွယ်အိ.... စတော်ဘယ်ရီယူ
သွားအုံးလေ ကြီးကြီးတို့စားဖို့...''
''အေး ငါ အိတ်နဲ့ထည့်သွားလိုက်ပြီ''
ပြောရင်းထွက်သွားသောနွယ်အိကျောပြင်
ကို ကြည့်ရင်း
''လင်းရှိန်အနားကို ပထမဆုံးနီးကပ်ခွင့်
ရသူဟာ မည်သူပါနည်း '' .........
...........................................
''ငါ့ကို တစ်ခန်းလုပ်ပေးလို့မရဘူးလား''
ရေချိုးပြီးအဝတ်ထုတ်နေသော ဟိုကောင့်
ကိုကြည့်ရင်းမေးလိုက်တာဖြစ်သည် ။
တစ်ခြားအခန်းတွေလဲရှိနေရက်ဖြင့်ဒီအ
ခန်းထဲမှာပဲ ရှင်းမနေချင်ပါ ။ ပြီးတော့
ရှင်းနဲ့သူက ဟိုလိုမျိူးပင်ဖြစ်ခဲ့ကြသေး
သည်မို့ အခုလိုနေဖို့ကျတစ်မျိုးကြီး ။
''ဘာဖြစ်လို့လဲ''
''ဟ.... အခန်းတွေလဲပိုနေတာပဲကို''
''ကျုပ်နဲ့အိပ်ရမှာကြောက်လို့လား...''
မျက်ခုံးပင့်ပြီးပြောလာပုံက အမြင်ကပ်
စရာအတိ ။
''တစ်ခန်းထဲအတူအိပ်ရအောင်
လင်မယားတွေမှမဟုတ်တာ...''
ရှင်းရွဲ့ပြီးပြောချလိုက်တာဖြစ်သည် ။
''ကျူပ်ရဲ့ဟာ တစ်ဆုံးခင်ဗျားအပေါက်
ထဲဝင်ပြီးတာတောင်လင်မယား အရာမ
မြောက်သေးဘူးလား ''
သူ့စကားကြောင့်ရှင်းမျက်လုံးများပင်
ပြူးကျယ်သွားရသည် ။ ဒိီကောင် တ
ကယ်မိုက်ရိုင်းတာ.... ။
''ဟိတ်...ပြန်မြင်ယောင်နေတာလား...''
ဖြစ်ပျက်သွားသောမျက်နှာကိုကြည့်ပြိီး
မေးချလိုက်တာဖြစ်သည် ။
သူကအရှက်မရှိပေမဲ့ကိုယ်က ရှက်တတ်
သေးသည်လေ ။ ရှင်းရဲ့မျက်နှာကိုကြည့်
ပြီးလှောင်ပြုံးပြုံးနေသောမျက်နှာကြီး
ကြောင့် အနီးကခေါင်းအုံးများနှင့်ပစ်
ပေါက်ပစ်လိုက်တော့သည် ။
သူကခေါင်းအုံးများကိုလှမ်းဖမ်းလိုက်
ရင်း ရှင်းရှိရာကုတင်ဆီသို့ လျင်မြန်စွာ
ရောက်လာလေသည် ။ တစ်ပြိုင်နက်
အင်္ကျီမပါသော ကိုယ်ကြီးက ရှင်းအပေါ်
ကိုဖိချလာလေသည် ။
''မင်းအင်္ကျီအရင်သွားဝတ်စမ်းပါ...''
သူ့ရင်ဘက်များကို တွန်းဖယ်ရင်းပြော
တော့...
''ခဏနေလဲ ချွတ်ရမှာကို ဘာလို့ဝတ်
နေရမှာလဲ...''
''ဘာကြီး ''
ရှင်းအာမေဋိတ်သံထွက်မိတာဘယ်နှစ်
ကြိမ်မှန်းပင်မသိတော့ပါ ။ အခုသူက
ဟိုလိုမျိုးထပ်လုပ်ဖို့လား... ? ဟင့်အင်း
ရှင်း ကအခုကတောင်လမ်းကောင်း
ကောင်မလျှောက်နိုင်သေးဘူးလေ...... ။
ရှင်းအတွေးမဆုံးခင် သူ့နူတ်ခမ်းများက
အလျင်စလိုနိုင်စွာ ရှင်းနူတ်ခမ်းများဖြင့်
ထိကပ်လာလေသည် ။ နူတ်ခမ်းတစ်ခု
လုံးကိုစုပ်ယူရုံတင်မဟုတ်ပဲ တစ်တိတိ
ကိုက်နေလေသေးသည် ။ ထိုမှ တစ်ဆင့်
သူ့လျှာဖျားပူပူကြီးက ရှင်းပါးစပ်ထဲ အ
သဲယားဖို့ကောင်းစွာ ဝင်လာရင်း ပါးစပ်
ထဲနေရာမလပ်သွားနေသလားဟုပင်ထ
င်ရအောင်လှည့်ပတ်နေပြီး နောက်ဆုံး
ရှင်းလျှာကိုပါ ဆွဲပြိးစုပ်ယူပြန်လေသည်
ထိုကောင်ပြောသည့် ပထမဆုံးဆိုတာ
ကြီးကိုပြန်တွေးပြီးမယုံနိုင်ဖြစ်ရသည်
ဘာကိစ္စဒီလောက် သိနေတာလဲဒါဆို ။
ရှင်းအတွေးထဲတစ်ချင်မျောနေစဥ်သူ
ကရှင်းအင်္ကျီကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီဖြစ်
သည် ။ လိုက်ဖမ်းဆွဲပေမဲ့ မမှီလိုက်
တော့.....
''ငြိမ်ငြိမ်လေး ခံလိုက် မဟုတ်လဲ ကျူပ်
ကရအောင် ချူပ်လိုးမှာ...''
သူ့အနမ်းများကြောင့်ရော ရုန်းရင်းဆန်
ခတ်အခြေအနေများကြောင့်ရောလူက
မောနေတုန်းပြောလာသည့်စကား
ကြောင့် အမောဆို့သွားရသည် ။ သူကဒီ
လိုလုပ်နေတဲ့အချိန်ဆိုပိုမိုက်ရိုင်းတတ်
သည် ။ နေ့လည်က တစ်နေကုန်တောင်
တစ်လုံးမှဆဲတာမဟုတ်ဘူးလေ ။
တစ်ဖန်ရှင်းနူတ်ခမ်းများကိုလျှာနှင့်
လျက်ရင်း နမ်းရိူက်လာပြန်သည် ။
ဘယ်သူနဲ့မှမထိတွေ့ဖူးသည့်ရှင်းအ
တွက် သူ့ဆီကရုန်းမထွက့နိုင်တာဟာ
အဆန်းတော့မဟုတ် ။ သူလိုချင်တာရ
ဖို့လူကို ညို့ထားသလားထင်ရအောင်
ရှင်း ရုန်းကန်ခြင်းများမရှိတော့ချေ ။
နမ်းနေရင်း အားမရသလိုလူပေါ်အတ
င်းတက်ဖိကာ အကြမ်းပတမ်းနမ်းရိူက်သည် ။
လက်များကလဲအငြိမ်မနေ အင်္ကျီမရှိ
တော့သည့် ရှင်းရင်ဘက်နှင့်ခါးများ
ဆီ စုန်ချည် ဆန်ချည်ပွတ်သက်ချော
မြူနေလေသည် ။ ထိုမှတစ်ဆင့်လည်
ပင်သားနုနုလေးများကို အရမ်းမနာ
ေအာင်ထိန်းကာ ခပ်ကြိတ်ကြိတ်ဖိ
ကိုက်ပြစ်မိပြန်သည် ။ ဒိလူ့တစ်ကိုယ်
လုံးက နူးညံ့အိစက်ပြီးဝါးစားပစ်ချင်
စရာအတိပင် ။
ရင်ဘက်များက အမျိုးသမီးများလို
ပြည့်ပြည့်ထွားထွားမဟုတ်ပေမဲ့ အ
နည်းငယ်လေးတော့ရှိနေ၍ ကျေနပ်
သွားရသည် ။ သူ့နို့များကိုလက်တစ်
ဖက်က ဆုပ်နယ်ရင်း တစ်ဖက်ကို အ
ငမ်းမရဆုပ်ယူကာကိုက်ခဲနေပြန်သည်
စိတ်ပါနေသည်ထင်သည် နို့သီးခေါင်း
လေးများပင်မာနေလေသည် ။
''အ့... အရမ်း...ဟမ်း.... အာ့ မကိုက်..
နဲ့... ဟင်း......''
မပီမသငြီးငြူသံနှင့်အတူ တားဆီးသံ
လေးကြောင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲကသွေးများ
ကပို၍ဆူပွက်လာရသည် ။ သူ့အထဲ
က်ိုဘာအစမှမပျိုးပဲ ခပ်မြန်မြန်ထိုးသွင်း
ပစ်လိုက်မိသည်အထိပင် ။
''အား...နာတယ်...ခွေးကောင်ရဲ့ ''
ရှင်း မခံနိုင်စွာထုတ်ဆဲပစ်လိုက်သည်
မသိရင် လိူက်ခေါင်းပေါက်ထဲသွား
ကြားထိုးတံထည့်သည်များထင်နေ
လားမသိ နည်းနည်းလေးတောင်အ
စမပျိုးပဲထိုးထည့်သည် ။ သူ့အရာက
အကြီးကြီးမို့ ထိပ်ဝင်လာသည်နှင့်
မျက်ရည်က ကျလာရတော့၏ ။
''အင်း...လှတယ် အရမ်းလှတယ်ခင်ဗျား
က ကျူပ်လိုးနေတဲ့အချိန် ငိုနေတဲ့ခင်
ဗျားက ပိုလှတာ... အမ်း...''
သူ့အရာကိုတစ်ရစ်ရစ်ကိုင်သွင်းလျက်
အံကြီးကြိတ်ကာပြောလာခြင်းဖြစ်၏ ။
''ငါ..နာတယ်.. အ့...''
သူ့အရာကအခုထိတစ်ဝက်ပင်မဝင်သေး
''ခင်ဗျားစိတ်လျော့ထားလေ တင်းထား
ရင် သွင်းလို့မရပဲပိုကြာနေမယ်...''
ဝင်ထားသည့်အပိုင်းကိုအရှေ့တိုးနောက်
ဆုတ်လုပ်လျက်ပြောခြင်းပင် ။
''မရရင် မလုပ်နဲ့လေ..အ့..ပြန်ထုတ်''
ရှင်းခြေတောက်များကိုခွဲလိုက်ရင်း
''ကျူပ်လိုးလို့ မဝ မချင်းမထုတ်ပေး
ဘူး မပြီးရင်နောက်နေ့ထိဆက်လိုးမှာ
အကြာကြီးမနာချင်ရင်စိတ်လျော့ပြီး
ကျုပ်အလိုကိုလိုက် ''
ပြောပြီးသည်နှင့် ကျန်တစ်ဝက်ကို
ဇွက်နဲ့ ဆောင့်ထည့်ပစ်သည် ။
''အင့်....''
ဟူသောအသံနှင့်အတူရှင်း မျက်ဖြူပါ
လန်သွားရ၏ ။
''အရမ်း...ကြီးတယ် မင်းဟာက.. အာ့ ''
ရှင်းရဲ့ညီးငြူသံများကိုဂရုမစိုက်တော့ပဲ
သူ့အရာကိုသာအသွင်းအထုတ်ပုံမှန်လုပ်
နေလေသည် ။
''ကျုပ်တကယ်...ဘယ်သူ့ကိုမှတက်မလိုး
ချင်ဖူးဘူး....''
''ခင်ဗျားကိုတော့ စစမြင်ထဲကလုပ်ချင်
သွားတာ.... ''
''ခင်ဗျားဖင်ပေါက်က အင်း...လိုးလို့အ
ရမ်းကောင်းတယ်...''
ဖတ်.....ဖတ်...ဖတ်......
သူ့ ညစ်တီးညစ်ပတ်စကားသံများနှင့်
သူ့တင်ပါးနှင့် ရှင်းရဲ့ဆီးခုံရိုက်သံတွေ
ကတဖတ်ဖတ် မြည်နေလေသည် ။
'' အား... အရမ်းမိုက်တယ်...စောက်ရမ်း
မိုက်တဲ့ဖင်ပေါက်လေး...အွန်း ကျူပ်လိုး
ပေးနေတာ ကောင်းလား....ဟမ့်...''
ရှင်း သူ့မေးခွန်းများကိုမဖြေပဲ မျက်နှာ
လွဲတော့ လက်ကြီးတစ်ဖက်နှင့်ဆွဲယူ
ကာ..
''ကျစ့်...ဖြေလေ ဟင်... ကျုပ်လိုးတာ
ကောင်းလားလို့.....ဟ့...''
မေးနေရင်းအရှိန်ကိုပိုတင်ပစ်သည် ။
''အင်း...အ့....အား... အရမ်းမြန်နေပြီ
အရှိန်လျော့ပေး....အား...အ့...''
သူ့လက်မောင်းများကို ကိုင်ကာပြော
မိတော့...
''အဲ့ဒါဆိုဖြေလေ ကျုပ်လိုးတာ ကောင်း
လား....''
မဖြေမချင်းမေးနေအုံးမည်မို့ ရှင်းခေါင်း
ညိတ်ပြလိုက်သည် ။ တကယ်လည်း
ကောင်းပါသည် ။ သူ့လီးကြီးတနင့်တပိုး
ဝင်လာသည်နှင့်အတွင်းထဲက အောင့်ပြီး
အီစိမ့်သွားသည်အထိ ။ မမောနိုင်မပန်း
နိုင်ဖြင့် ရှင်းပေါင်များကြားနဲ့ အစွမ်းကုန်
သိမ်းကျုံးလိုးနေလေသညိ ။
'' အင်း...အရမ်းကောင်းတယ်...ငါ့...
ငါ့အထဲမှာ ကျဥ်နေပြီ...အင်း...အ့...''
ရှင်းပြီးလုဆဲဆဲ ဖြစ်သွားမှ သူက ထုတ်
ပစ်လိုက်ကာ...
''မပြီးနဲ့အုံး ကျူပ်လိုးအုံးမှာ ပုံစံပြောင်း
ရအောင် ''
ပြောပြီးရှင်းခြေတောက်များကို ကုတင်
အစွန်းနားထိဆွဲယူသွားပြီးသူကအောက်
ကနေမတ်တပ်ရပ်ပြီးတဖောင်းဖောင်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုးနေလေသည် ။
....................................................
ကဲ.... နောက်တစ်ပိုင်းမှ ဆက်မှောင်
ကြရအောင် ဘေဘီတို့ရေ 😛
တန်းလန်းကြီးထားခဲ့လို့စိတ်မဆိုးရ
ဘူးနော် grass က ညဆိုင်းဆင်းထား
ရတော့ အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီမို့ပါ....
အပိုင်းသစ်ကိုအားရင်အားသလိုတင်
ပေးပါမယ်နော် ရက်အတိအကျတော့
မပြောတတ်ဘူးပေါ့လေ... ဖတ်တဲ့သူ
အနည်းငယ်လေးလောက်ရှိနေလို့ကျေ
နပ်ရပါတယ် အဆုံးထိလိုက်ခဲ့ကြမယ်
မဟုတ်လား အာဘွား😚🖤