" ဦးရေ ဦး "
သက်ပိုင်လက်ထဲတွင်အဖြူရောင်အိတ်လေးကိုကိုင်လာပြီးအိမ်ထဲသို့ဝင်လာလိုက်သည်။ဘာအသံမှမကြာတာဖြစ်တဲ့အတွက်ကြောင့်သက်ပိုင်သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။နှစ်ယောက်တည်းအိမ်တွင်ထားခဲ့ရသည်ကိုစိတ်မချပေ။စိတ်မချဖြစ်ရသည်မှာသက်ပိုင်အကဲပိုလွန်းသည်မဟုတ်...
ဒီသားအဖနှစ်ယောက်ကမတည့်ရင်လည်းသူတို့တည့်ပြန်ရင်လည်းနှစ်ယောက်ပေါင်းကာအိမ်ကိုဗြောင်းဆန်လန်နေအောင်လုပ်တတ်တာသက်ပိုင်သာလျှင်အသိဆုံးဖြစ်သည်။ဦးမင်းရောင်ကလည်းကလေးနှင့်အပြိုင်တအာဆော့လွန်းသည်။သူ့ကိုယ်သူအခုထိကလေးလို့ထင်နေသေးသလားပင်မသိ။အခုဆိုသူတို့ကသာကလေးသက်ပိုင်ကသာလူကြီးဖြစ်နေသည်။
ယခုလည်းအပြင်လေးခဏသွားကာအိမ်တွင်နှစ်ယောက်တည်းထားခဲ့ရသည်ကိုစိတ်မချပါလေ ...ထို့ကြောင့်ခပ်သွက်သွက်သာပြန်လာရသည်။ဆူညံနေမည်ဟုထင်ထားပေမယ့်ဘာအသံကိုမျှမကြားရသည်ဖြစ်တာကြောင့်အနည်းငယ်စိတ်သက်သာရာရသွားသည်။
သက်ပိုင်အိမ်ထဲသို့ဝင်လိုက်သည်နှင့်မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်တို့ကျပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားကာထိုနေရာမှာတင်ပဲကြပ်သေသေကာရပ်နေမိသည်။
ပြီးနောက်...
" ဦးမင်းရောင်ထင်!!! "
သက်ပိုင်သည်းမခံနိုင်တော့သည့်အဆုံးငယ်သံပါတဲ့အထိအော်ဟစ်ပစ်လိုက်လေတော့သည်။သက်ပိုင်၏မြင်ကွင်းရှေ့တွင်ရှိနေသည့်ကြက်ဥအကွဲများနှင့်ပြန့်ကျဲနေသောကောက်ညှင်းဆန်မှုန့်များကသရော်နေသယောင်...
°°°°
" ဟင့် ပါပါး "
" တော် တန် တိတ် ထင်လင်းသက်ပိုင် ! "
မျက်ရည်လေးတစမ်းစမ်းလုပ်ကာချွဲဖို့ပြင်နေလေသောသားတော်မောင်ကိုသက်ပိုင်အော်ပစ်လိုက်သည်။ထင်လင်းသက်ပိုင်ကတော့အသံပင်မထွက်တော့ဘဲဇက်ကလေးပုသွားသည်။
" ကလေးကလည်း သားသားကိုမအော်ပါနဲ့ "
" ေဩာ်.. သားသားကိုမအော်တော့ ခင်ဗျားကိုအော်ရမှာပေါ့လေ ဦးမင်းရောင်ထင် "
" ဟဲဟဲ ကလေးကလည်းကွာ "
" တော်တော် လက်ကိုမြှောက်ထားကြ လုံးဝမချနဲ့နော် မဟုတ်ရင် ဒီလက်ထဲမှာရှိနေတဲ့ကြိမ်လုံးက နှစ်ယောက်လုံးအတွက်ဖြစ်သွားမယ် "
သက်ပိုင်သူတို့ရှေ့ကဆိုဖာပေါ်မှာခြေကိုချိတ်ကာဟန်ပါပါဖြင့်ထိုင်နေလိုက်သည်။လက်ထဲကကြိမ်လုံးကိုဟန်ပြကာတင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ထားသည်။အရှေ့တွင်လက်ကိုမြှောက်ထားလျက်ငိုမဲ့မဲ့လေးဖြစ်နေသောသားသားကချစ်စရာမို့သက်ပိုင်စချင်လာသည်။
" ထင်လင်းသက်ပိုင်! "
" ဂျာ ပါပါး "
" မင်းအသက်ဘယ်နှနှစ်ရှိနေပြီလဲဟမ်! ပြောရင်သိနားလည်တဲ့အရွယ်ရောက်နေပြီ အခုထိဆိုးသွမ်းနေမှာလားပြော "
" ဟင့် ပါပါးကလည်း "
" ကလေးကလည်း သားသားကိုမဆူပါနဲ့ သားသားကအခုလည်းကလေးပဲလေကလေးဆိုတော့ဆော့တာလောက်တော့ရှိ... "
" ဦးမင်းရောင်ထင် !! "
" ဗျာ "
" ခင်ဗျားကကောလူကြီးဖြစ်ပြီးကလေးကိုမထိန်းဘူးလား.. ဟမ် ခင်ဗျားပါဝင်ပြီးသောင်းကျန်းထားတာအမြဲ ကျွန်တော်မပြောချင်ဘူးနော်တကယ်မောတယ် ပြီးတော့သားသားကဆော့တာကဆော့တာပေါ့အခုကသူကဆော့တာမဟုတ်ဘူးလေ တစ်အိမ်လုံးကိုဗြောင်းဆန်အောင်လုပ်နေတာ "
" ကလေးရယ် ဖြေးဖြေးပြောပါ "
" တော် တန် တိတ် !! ခင်ဗျားတို့နဲ့ကျွန်တော်ရင်လေးတယ် အဲ့တော့ အခုလုပ်ထားတာတွေခင်ဗျားတို့သားအဖရှင်း ဒါပဲ ကျွန်တော် နားတော့မယ် "
သက်ပိုင်တစ်ယောက်ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့်အရှေ့တွင်မျက်နှာငယ်လေးနှင့်သူ့အားကြည့်နေသောသားအဖကိုတစ်ချက်မျက်စောင်းထိုးလိုက်ကာသူ့အခန်းထဲသို့ဝင်သွားသည်။
ကျန်ရှိနေခဲ့သောသားအဖနှစ်ယောက်ကတော့တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ကာသက်ပြင်းပြိုင်တူချလိုက်ကြသည်။
****
" ပါပါး သားသား ဘယ်ယိုနေလဲ "
" ချောလိုက်တာပါပါးသားသားလေးက "
" ဟီးဟီး အာ့က ပါးပါးနဲ့တူယို့ "
" အံမယ်လေး အတတ်လေး ပါပါးသားလေးက ခန့်ချောလေး "
သက်ပိုင်သားသား၏ပါးနှစ်ဖက်ကိုအသည်းတယားယားဖြင့်ဆွဲညှစ်လိုက်ကာနမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
" ကလေး ကိုယ်ဝတ်ပြီးပြီဘယ်လိုနေလဲ "
သက်ပိုင်အိမ်ထဲမှထွက်လာသော ခန့်ညားတင့်တယ်လွန့်လှသည့်သူ၏ယောက်ျားဖြစ်သူကိုကြည့်ပြီးဘာမှမပြောနိုင်လောက်အောင်မင်သက်သွားရသည်။
" ဝါး ပါးပါး မိုက်လိုက်တာ ချောရယ်ချောရယ် "
" ဟားဟား ဟုတ်ပါပြီကွာ ကလေး ကိုယ်ဘယ်လိုနေလဲလို့ "
နောက်တစ်ကြိမ်ခေါ်သံကြားကာမှသက်ပိုင်အသိပြန်ဝင်လာလေသည်။
" အဟမ်း ကျွန်တော့်ယောက်ျားကချောပြီးသား "
" ဟား နှစ်ယောက်လုံးအတတ်လေးတွေကွာ... အဲ့ဒါဆိုသွားရအောင် "
သက်ပိုင်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး သားသားကိုပွေ့ချီကာ ဦးမင်းရောင်၏လက်ကိုချိတ်လိုက်ပြီး ကားပေါ်သို့တက်လိုက်သည်။
ဦးတည်ရာသည်ဦးမင်းရောင်ထင်၏အသိမိတ်ဆွေpartyသို့ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
°°°°°
" ကလေး ဖြေးဖြေးဆင်း "
သက်ပိုင်ကိုလာတွဲပေးသည့်ဦးမင်းရောင်၏လက်ကိုကိုင်လိုက်ကာသားသားကိုပွေ့ချီလျက်သားကားပေါမှဆင်းလိုက်သည်။
" မောင်မင်းရောင်ထင်တို့ရောက်လာပြီလား"
Hotel ထဲမှ ခပ်မြန်မြန်ထွက်လာသော အသက်အကြီးပိုင်းအရွယ်ဦးလေးကြီးတစ်ယောက်ကခေါင်းကိုငြိမ့်ကာကြိုဆိုသည်။ဦးမင်းရောင်ကခေါင်းပဲငြိမ့်ပြကာရုပ်ကိုတည်ထားမြဲဖြစ်တာကြောင့်သက်ပိုင်အားနာပါးနာဖြင့်ထိုဦးလေးကြီးအားပြုံးပြလိုက်သည်။ဦလေးကြီးကမင်းရောင်ထင်၏အမူအရာကြောင့်မျက်နှာပျက်သွားသော်လည်းချက်ချင်းပင်ပြုံးကာပြာပြာသလဲလဲဖြင့်ကြိုဆိုလေသည်။
ဦးမင်းရောင်ကသက်ပိုင်လက်ထဲကသားသားကိုသူ့လက်ထံသို့လွှဲပြောင်းယူလိုက်သည်။သက်ပိုင်ဦးမင်းရောင်၏လက်ကိုချိတ်လိုက်ပြီးသုံးယောက်အတူHotelအတွင်းသို့ဝင်လာကြသည်။
Happy Family ဖြစ်တာကြောင့် သက်ပိုင်တို့မိသားစုကဘယ်လိုကြည့်ကြည့်အမြဲပျော်ရွှင်ကာကြည်နူးစရာကောင်းတာတော့အမှန်။ခန်းမကျယ်အတွင်းသို့ဝင်လိုက်သည်နှင့်လူအတော်အများ၏အကြည့်များကသက်ပိုင်တို့ထံကျရောက်လာသည်။ဦးမင်ရောင်ထင်ဆိုတာအဲ့လိုလူတွေအာရုံစိုက်ခံရတဲ့အရှိန်အဝါကြီးနဲ့နေတဲ့သူမျိုးပဲ....
မင်းရောင်ထင်ကတော့မည်သူ့အရာကိုမျှဂရုစိုက်ပုံမပေါ်။ထို့နောက်ထိုအနီးအနားမှလွတ်နေသောစားပွဲခုံတွင်ဝင်ထိုင်ရန်ပြင်လိုက်သည်။သားသားကိုတော့အလယ်မှာထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။
ခဏအကြာတွင် မင်းရောင်ထင်၏လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များအနားသို့ရောက်လာကြပြီးစကားစမည်ပြောကြသည်။သက်ပိုင်တစ်ယောက်သားသားကိုမုန့်ခွံ့ကျွေးကာသူတို့ပြောနေကြသည့်သူနားမလည်သည့်အလုပ်ကိစ္စများအကြောင်းကိုနားထောင်နေမိသည်။
" ပါပါး... ဟိုဟာသောက်ချင်တယ် "
စားပွဲခုံပေါ်တွင်တင်ထားသည့်အအေးပုလင်းကိုလက်ညှိုးထိုးပြတာကြောင့်သက်ပိုင်ပုလင်းကိုယူကာဖန်ခွက်ထဲသို့အအေးကိုငဲ့ပြီးထည့်လိုက်သည်။သားသားကိုအအေးခွက်ပေးမည်အပြုရုတ်တရပ်အနောက်မှထိုင်ခုံသို့ဝင်တိုက်လာသူဝန်ထမ်းမလေးတစ်ယောက်ကြောင့်သက်ပိုင်လက်ထဲမှအအေးခွက်သည်ဖိတ်ကျကာသက်ပိုင်ဝတ်ထားသောအင်္ကျီပေါ်သို့ကျဆင်းလေသည်။
" တောင်းပန်ပါတယ် တောင်းပန်ပါတယ်ရှင် "
ဝန်ထမ်းမလေးကပြာပြာသလဲလဲဖြင့်သူ၏လက်ကိုင်ပဝါကိုထုတ်ကာသက်ပိုင်ကိုပေးသည်။ဦးမင်းရောင်ကလည်းထိုဝန်ထမ်းမလေးကိုမျက်ထောင့်နီဖြင့်စိုက်ကြည့်လေသည်။
" ရတယ် ရတယ် ဘာမှမဖြစ်ဘူး အစ်မ ဦး ကျွန်တော်သားသားနဲ့သန့်စင်ခန်းသွားဦးမယ် "
" ကိုယ်လိုက်ခဲ့ရမလား "
" ရတယ် ဦး စကားဆက်ပြောနေလိုက်ပါ လာသားသားသွားမယ် "
သက်ပိုင်သားသားလက်ကိုဆွဲကာသန့်စင်ခန်းဘက်သို့လျှောက်လာသည်။လူအတော်ရှင်းပြီးတိတ်ဆိတ်နေတာကြောင့်အနည်းကျောချမ်းမိသည်။အင်္ကျီတွင်စွန်းထင်းသွားသည့်လိမ္မာ်ရောင်အရည်များကိုပဝါဖြင့်သုတ်ရင်းတစ်ချက်ဆုတ်သတ်လိုက်မိသည်။
" သားသား ပါပါးနဲ့ အထဲလိုက်ဝင်မလား "
သက်ပိုင် သန့်စင်ခန်းထဲဝင်၍အပေါ့သွားရန် သားသားကိုစိတ်မချတာကြောင့်မေးလိုက်သည်။
" အာ...ပါပါးပဲသွားပါ သားသားအပြင်မှာစောင့်နေပေးမယ် "
" ဟုတ်ပြီဟုတ်ပြီ အဲ့ဒါဆို ဘယ်မှလျှောက်မသွားနဲ့နော်... ပြီးတော့ဘယ်သူခေါ်ခေါ်နဲ့လိုက်မသွားနဲ့ကြားလား "
" ဟုတ်ပါပါး "
သက်ပိုင်သားသားကိုသေချာမှာပြီးသန့်စင်ခန်းအတွင်းသို့ဝင်လိုက်သည်။
ထင်လင်းသက်ပိုင် ဘေစင်ဘက်သို့သွားကာလက်ဆေးရန်ပြင်လိုက်သည်။ကလေးအရွယ်မှီအောင်ဘေစင်ထားပေးထားတာမို့ထင်လင်းသက်ပိုင်အရပ်နှင့်ကွက်တိပင်။ထင်လင်းသက်ပိုင်လက်ဆေးပြီးသော်လည်းပါပါးထွက်မလာသေးသဖြင့် အပြင်ထွက်ကာရပ်စောင့်နေလိုက်သည်။
ထင်လင်းသက်ပိုင်ပါပါးကိုစောင့်နေတုန်းသူ၏အရှေ့ရှိ အမျိုးသမီးသန့်စင်ခန်းသို့ဝင်ရန်ပြင်နေသည့်အသက်ခပ်လတ်ပိုင်းအရွယ်အမျိုးသမီးဆီသို့အကြည့်ကရောက်သွားသည်။ထိုအမျိုးသမီးကလည်းသူ့ကိုမြင်မှသူ့အနားသို့ရောက်လာလေသည်။
" ကိုမင်းရောင်ရဲ့သားလေးမလား ဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ "
" ပါပါးကိုစောင့်နေတာ "
" ေဩာ်... ဟုတ်လား.... သားပါပါးကသားကိုအခုလိုတစ်ယောက်တည်းထားထားတာလား "
" မဟုတ်ပါဘူး ပါပါးကခေါ်တယ် ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်မလိုက်သွားတာ "
" ေဩာ်...သားသိလား သူများတွေမှာကလေ အဖေအေမေကောရှိတယ်သားရဲ့ သားလိုအဖေနှစ်ယောက်မဟုတ်ဘူး သားကကောသူတို့လိုအမေမလိုချင်ဘူးလား "
" သူတို့ကသူတို့ သားကသားမတူဘူး "
" ေဩာ်...ဘယ်ဟုတ်မလဲသားရယ်...လူတိုင်းမှာအမေရှိတယ်လေ သားမှာလည်းအမေရှိသင့်တာပေါ့သားရဲ့ အန်တီကသားအတွက်ပြောတာနော် သားဒယ်ဒီကိုမေမေရှာခိုင်း "
" သားသား "
" ပါပါး "
သက်ပိုင်သားသားအနားသို့သွားလိုက်သည်။သားသားဘေးနားကအမျိုးသမီးကိုသူ့ကိုမြင်တော့ချက်ချင်းသားသားနားကခွာလိုက်ကာသူ့အားပြုံးပြလာသည်။
" သားသား သိလို့လား "
" ဟင့်အင်း သိပါပူးပါပါးရယ် သားကိုဘာသွေလာရောင်းနေယဲမသိပူး "
" ဟုတ်လားသားသား Sorry နော်အစ်မ မဝယ်သေးဘူး "
" ဘာနင်!! "
သက်ပိုင်ဟန်ပါပါဖြင့်ရွဲ့ပြောလိုက်ကာသားသားလက်ကိုကိုင်ဆွဲကာထိုအစ်မကိုမျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီးထိုနေရာမှထွက်လာလိုက်သည်။အနောက်ကအစ်မကြီးတစ်ယောက်ကတော့ဒေါသတွေထွက်ကာကျန်ခဲ့လေရဲ့....
Zg Code
" ၪီးေရ ၪီး "
သက္ပိုင္လက္ထဲတြင္အျဖဴေရာင္အိတ္ေလးကိုကိုင္လာၿပီးအိမ္ထဲသို႔ဝင္လာလိုက္သည္။ဘာအသံမွမၾကာတာျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္သက္ပိုင္သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ႏွစ္ေယာက္တည္းအိမ္တြင္ထားခဲ့ရသည္ကိုစိတ္မခ်ေပ။စိတ္မခ်ျဖစ္ရသည္မွာသက္ပိုင္အကဲပိုလြန္းသည္မဟုတ္...
ဒီသားအဖႏွစ္ေယာက္ကမတည့္ရင္လည္းသူတို႔တည့္ျပန္ရင္လည္းႏွစ္ေယာက္ေပါင္းကာအိမ္ကိုေျဗာင္းဆန္လန္ေနေအာင္လုပ္တတ္တာသက္ပိုင္သာလ်ွင္အသိဆံုးျဖစ္သည္။ၪီးမင္းေရာင္ကလည္းကေလးႏွင့္အၿပိဳင္တအာေဆာ့လြန္းသည္။သူ႔ကိုယ္သူအခုထိကေလးလို႔ထင္ေနေသးသလားပင္မသိ။အခုဆိုသူတို႔ကသာကေလးသက္ပိုင္ကသာလူႀကီးျဖစ္ေနသည္။
ယခုလည္းအျပင္ေလးခဏသြားကာအိမ္တြင္ႏွစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့ရသည္ကိုစိတ္မခ်ပါေလ ...ထို႔ေၾကာင့္ခပ္သြက္သြက္သာျပန္လာရသည္။ဆူညံေနမည္ဟုထင္ထားေပမယ့္ဘာအသံကိုမ်ွမၾကားရသည္ျဖစ္တာေၾကာင့္အနည္းငယ္စိတ္သက္သာရာရသြားသည္။
သက္ပိုင္အိမ္ထဲသို႔ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ျမင္လိုက္ရေသာျမင္ကြင္တို႔က်ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားကာထိုေနရာမွာတင္ပဲၾကပ္ေသေသကာရပ္ေနမိသည္။
ၿပီးေနာက္...
" ၪီးမင္းေရာင္ထင္!!! "
သက္ပိုင္သည္းမခံႏိုင္ေတာ့သည့္အဆံုးငယ္သံပါတဲ့အထိေအာ္ဟစ္ပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။သက္ပိုင္၏ျမင္ကြင္းေရ႔ွတြင္ရိွေနသည့္ၾကက္ဥအကြဲမ်ားႏွင့္ျပန္႔က်ဲေနေသာေကာက္ၫွင္းဆန္မႈန္႔မ်ားကသေရာ္ေနသေယာင္...
°°°°
" ဟင့္ ပါပါး "
" ေတာ္ တန္ တိတ္ ထင္လင္းသက္ပိုင္ ! "
မ်က္ရည္ေလးတစမ္းစမ္းလုပ္ကာခြၽဲဖို႔ျပင္ေနေလေသာသားေတာ္ေမာင္ကိုသက္ပိုင္ေအာ္ပစ္လိုက္သည္။ထင္လင္းသက္ပိုင္ကေတာ့အသံပင္မထြက္ေတာ့ဘဲဇက္ကေလးပုသြားသည္။
" ကေလးကလည္း သားသားကိုမေအာ္ပါနဲ႔ "
" ေဩာ္.. သားသားကိုမေအာ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားကိုေအာ္ရမွာေပါ့ေလ ၪီးမင္းေရာင္ထင္ "
" ဟဲဟဲ ကေလးကလည္းကြာ "
" ေတာ္ေတာ္ လက္ကိုေျမႇာက္ထားၾက လံုးဝမခ်နဲ႔ေနာ္ မဟုတ္ရင္ ဒီလက္ထဲမွာရိွေနတဲ့ႀကိမ္လံုးက ႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္ျဖစ္သြားမယ္ "
သက္ပိုင္သူတို႔ေရ႔ွကဆိုဖာေပၚမွာေျခကိုခ်ိတ္ကာဟန္ပါပါျဖင့္ထိုင္ေနလိုက္သည္။လက္ထဲကႀကိမ္လံုးကိုဟန္ျပကာတင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ထားသည္။အေရ႔ွတြင္လက္ကိုေျမႇာက္ထားလ်က္ငိုမဲ့မဲ့ေလးျဖစ္ေနေသာသားသားကခ်စ္စရာမို႔သက္ပိုင္စခ်င္လာသည္။
" ထင္လင္းသက္ပိုင္! "
" ဂ်ာ ပါပါး "
" မင္းအသက္ဘယ္ႏွႏွစ္ရိွေနၿပီလဲဟမ္! ေျပာရင္သိနားလည္တဲ့အရြယ္ေရာက္ေနၿပီ အခုထိဆိုးသြမ္းေနမွာလားေျပာ "
" ဟင့္ ပါပါးကလည္း "
" ကေလးကလည္း သားသားကိုမဆူပါနဲ႔ သားသားကအခုလည္းကေလးပဲေလကေလးဆိုေတာ့ေဆာ့တာေလာက္ေတာ့ရိွ... "
" ၪီးမင္းေရာင္ထင္ !! "
" ဗ်ာ "
" ခင္ဗ်ားကေကာလူႀကီးျဖစ္ၿပီးကေလးကိုမထိန္းဘူးလား.. ဟမ္ ခင္ဗ်ားပါဝင္ၿပီးေသာင္းက်န္းထားတာအၿမဲ ကြၽန္ေတာ္မေျပာခ်င္ဘူးေနာ္တကယ္ေမာတယ္ ၿပီးေတာ့သားသားကေဆာ့တာကေဆာ့တာေပါ့အခုကသူကေဆာ့တာမဟုတ္ဘူးေလ တစ္အိမ္လံုးကိုေျဗာင္းဆန္ေအာင္လုပ္ေနတာ "
" ကေလးရယ္ ေျဖးေျဖးေျပာပါ "
" ေတာ္ တန္ တိတ္ !! ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ကြၽန္ေတာ္ရင္ေလးတယ္ အဲ့ေတာ့ အခုလုပ္ထားတာေတြခင္ဗ်ားတို႔သားအဖရွင္း ဒါပဲ ကြၽန္ေတာ္ နားေတာ့မယ္ "
သက္ပိုင္တစ္ေယာက္ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္အေရ႔ွတြင္မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္သူ႔အားၾကည့္ေနေသာသားအဖကိုတစ္ခ်က္မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ကာသူ႔အခန္းထဲသို႔ဝင္သြားသည္။
က်န္ရိွေနခဲ့ေသာသားအဖႏွစ္ေယာက္ကေတာ့တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာသက္ျပင္းၿပိဳင္တူခ်လိုက္ၾကသည္။
****
" ပါပါး သားသား ဘယ္ယိုေနလဲ "
" ေခ်ာလိုက္တာပါပါးသားသားေလးက "
" ဟီးဟီး အာ့က ပါးပါးနဲ႔တူယို႔ "
" အံမယ္ေလး အတတ္ေလး ပါပါးသားေလးက ခန္႔ေခ်ာေလး "
သက္ပိုင္သားသား၏ပါးႏွစ္ဖက္ကိုအသည္းတယားယားျဖင့္ဆြဲၫွစ္လိုက္ကာနမ္းရိႈက္လိုက္သည္။
" ကေလး ကိုယ္ဝတ္ၿပီးၿပီဘယ္လိုေနလဲ "
သက္ပိုင္အိမ္ထဲမွထြက္လာေသာ ခန္႔ညားတင့္တယ္လြန္႔လွသည့္သူ၏ေယာက္်ားျဖစ္သူကိုၾကည့္ၿပီးဘာမွမေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္မင္သက္သြားရသည္။
" ဝါး ပါးပါး မိုက္လိုက္တာ ေခ်ာရယ္ေခ်ာရယ္ "
" ဟားဟား ဟုတ္ပါၿပီကြာ ကေလး ကိုယ္ဘယ္လိုေနလဲလို႔ "
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေခၚသံၾကားကာမွသက္ပိုင္အသိျပန္ဝင္လာေလသည္။
" အဟမ္း ကြၽန္ေတာ့္ေယာက္်ားကေခ်ာၿပီးသား "
" ဟား ႏွစ္ေယာက္လံုးအတတ္ေလးေတြကြာ... အဲ့ဒါဆိုသြားရေအာင္ "
သက္ပိုင္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး သားသားကိုေပြ့ခ်ီကာ ၪီးမင္းေရာင္၏လက္ကိုခ်ိတ္လိုက္ၿပီး ကားေပၚသို႔တက္လိုက္သည္။
ၪီးတည္ရာသည္ၪီးမင္းေရာင္ထင္၏အသိမိတ္ေဆြpartyသို႔ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
°°°°°
" ကေလး ေျဖးေျဖးဆင္း "
သက္ပိုင္ကိုလာတြဲေပးသည့္ၪီးမင္းေရာင္၏လက္ကိုကိုင္လိုက္ကာသားသားကိုေပြ့ခ်ီလ်က္သားကားေပါမွဆင္းလိုက္သည္။
" ေမာင္မင္းေရာင္ထင္တို႔ေရာက္လာၿပီလား"
Hotel ထဲမွ ခပ္ျမန္ျမန္ထြက္လာေသာ အသက္အႀကီးပိုင္းအရြယ္ၪီးေလးႀကီးတစ္ေယာက္ကေခါင္းကိုၿငိမ့္ကာႀကိဳဆိုသည္။ၪီးမင္းေရာင္ကေခါင္းပဲၿငိမ့္ျပကာရုပ္ကိုတည္ထားၿမဲျဖစ္တာေၾကာင့္သက္ပိုင္အားနာပါးနာျဖင့္ထိုၪီးေလးႀကီးအားၿပံဳးျပလိုက္သည္။ဦေလးႀကီးကမင္းေရာင္ထင္၏အမူအရာေၾကာင့္မ်က္ႏွာပ်က္သြားေသာ္လည္းခ်က္ခ်င္းပင္ၿပံဳးကာျပာျပာသလဲလဲျဖင့္ႀကိဳဆိုေလသည္။
ၪီးမင္းေရာင္ကသက္ပိုင္လက္ထဲကသားသားကိုသူ႔လက္ထံသို႔လႊဲေျပာင္းယူလိုက္သည္။သက္ပိုင္ၪီးမင္းေရာင္၏လက္ကိုခ်ိတ္လိုက္ၿပီးသံုးေယာက္အတူHotelအတြင္းသို႔ဝင္လာၾကသည္။
Happy Family ျဖစ္တာေၾကာင့္ သက္ပိုင္တို႔မိသားစုကဘယ္လိုၾကည့္ၾကည့္အၿမဲေပ်ာ္ရႊင္ကာၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတာေတာ့အမွန္။ခန္းမက်ယ္အတြင္းသို႔ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္လူအေတာ္အမ်ား၏အၾကည့္မ်ားကသက္ပိုင္တို႔ထံက်ေရာက္လာသည္။ၪီးမင္ေရာင္ထင္ဆိုတာအဲ့လိုလူေတြအာရံုစိုက္ခံရတဲ့အရိွန္အဝါႀကီးနဲ႔ေနတဲ့သူမ်ိဳးပဲ....
မင္းေရာင္ထင္ကေတာ့မည္သူ႔အရာကိုမ်ွဂရုစိုက္ပံုမေပၚ။ထို႔ေနာက္ထိုအနီးအနားမွလြတ္ေနေသာစားပြဲခံုတြင္ဝင္ထိုင္ရန္ျပင္လိုက္သည္။သားသားကိုေတာ့အလယ္မွာထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္။
ခဏအၾကာတြင္ မင္းေရာင္ထင္၏လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားအနားသို႔ေရာက္လာၾကၿပီးစကားစမည္ေျပာၾကသည္။သက္ပိုင္တစ္ေယာက္သားသားကိုမုန္႔ခြံ႔ေကြၽးကာသူတို႔ေျပာေနၾကသည့္သူနားမလည္သည့္အလုပ္ကိစၥမ်ားအေၾကာင္းကိုနားေထာင္ေနမိသည္။
" ပါပါး... ဟိုဟာေသာက္ခ်င္တယ္ "
စားပြဲခံုေပၚတြင္တင္ထားသည့္အေအးပုလင္းကိုလက္ၫွိုးထိုးျပတာေၾကာင့္သက္ပိုင္ပုလင္းကိုယူကာဖန္ခြက္ထဲသို႔အေအးကိုငဲ့ၿပီးထည့္လိုက္သည္။သားသားကိုအေအးခြက္ေပးမည္အျပဳရုတ္တရပ္အေနာက္မွထိုင္ခံုသို႔ဝင္တိုက္လာသူဝန္ထမ္းမေလးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္သက္ပိုင္လက္ထဲမွအေအးခြက္သည္ဖိတ္က်ကာသက္ပိုင္ဝတ္ထားေသာအက်ႌေပၚသို႔က်ဆင္းေလသည္။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္ "
ဝန္ထမ္းမေလးကျပာျပာသလဲလဲျဖင့္သူ၏လက္ကိုင္ပဝါကိုထုတ္ကာသက္ပိုင္ကိုေပးသည္။ၪီးမင္းေရာင္ကလည္းထိုဝန္ထမ္းမေလးကိုမ်က္ေထာင့္နီျဖင့္စိုက္ၾကည့္ေလသည္။
" ရတယ္ ရတယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး အစ္မ ၪီး ကြၽန္ေတာ္သားသားနဲ႔သန္႔စင္ခန္းသြားၪီးမယ္ "
" ကိုယ္လိုက္ခဲ့ရမလား "
" ရတယ္ ၪီး စကားဆက္ေျပာေနလိုက္ပါ လာသားသားသြားမယ္ "
သက္ပိုင္သားသားလက္ကိုဆြဲကာသန္႔စင္ခန္းဘက္သို႔ေလ်ွာက္လာသည္။လူအေတာ္ရွင္းၿပီးတိတ္ဆိတ္ေနတာေၾကာင့္အနည္းေက်ာခ်မ္းမိသည္။အက်ႌတြင္စြန္းထင္းသြားသည့္လိမၼာ္ေရာင္အရည္မ်ားကိုပဝါျဖင့္သုတ္ရင္းတစ္ခ်က္ဆုတ္သတ္လိုက္မိသည္။
" သားသား ပါပါးနဲ႔ အထဲလိုက္ဝင္မလား "
သက္ပိုင္ သန္႔စင္ခန္းထဲဝင္၍အေပါ့သြားရန္ သားသားကိုစိတ္မခ်တာေၾကာင့္ေမးလိုက္သည္။
" အာ...ပါပါးပဲသြားပါ သားသားအျပင္မွာေစာင့္ေနေပးမယ္ "
" ဟုတ္ၿပီဟုတ္ၿပီ အဲ့ဒါဆို ဘယ္မွေလ်ွာက္မသြားနဲ႔ေနာ္... ၿပီးေတာ့ဘယ္သူေခၚေခၚနဲ႔လိုက္မသြားနဲ႔ၾကားလား "
" ဟုတ္ပါပါး "
သက္ပိုင္သားသားကိုေသခ်ာမွာၿပီးသန္႔စင္ခန္းအတြင္းသို႔ဝင္လိုက္သည္။
ထင္လင္းသက္ပိုင္ ေဘစင္ဘက္သို႔သြားကာလက္ေဆးရန္ျပင္လိုက္သည္။ကေလးအရြယ္မွီေအာင္ေဘစင္ထားေပးထားတာမို႔ထင္လင္းသက္ပိုင္အရပ္ႏွင့္ကြက္တိပင္။ထင္လင္းသက္ပိုင္လက္ေဆးၿပီးေသာ္လည္းပါပါးထြက္မလာေသးသျဖင့္ အျပင္ထြက္ကာရပ္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
ထင္လင္းသက္ပိုင္ပါပါးကိုေစာင့္ေနတုန္းသူ၏အေရ႔ွရိွ အမ်ိဳးသမီးသန္႔စင္ခန္းသို႔ဝင္ရန္ျပင္ေနသည့္အသက္ခပ္လတ္ပိုင္းအရြယ္အမ်ိဳးသမီးဆီသို႔အၾကည့္ကေရာက္သြားသည္။ထိုအမ်ိဳးသမီးကလည္းသူ႔ကိုျမင္မွသူ႔အနားသို႔ေရာက္လာေလသည္။
" ကိုမင္းေရာင္ရဲ့သားေလးမလား ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ "
" ပါပါးကိုေစာင့္ေနတာ "
" ေဩာ္... ဟုတ္လား.... သားပါပါးကသားကိုအခုလိုတစ္ေယာက္တည္းထားထားတာလား "
" မဟုတ္ပါဘူး ပါပါးကေခၚတယ္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္မလိုက္သြားတာ "
" ေဩာ္...သားသိလား သူမ်ားေတြမွာကေလ အေဖေအေမေကာရိွတယ္သားရဲ့ သားလိုအေဖႏွစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး သားကေကာသူတို႔လိုအေမမလိုခ်င္ဘူးလား "
" သူတို႔ကသူတို႔ သားကသားမတူဘူး "
" ေဩာ္...ဘယ္ဟုတ္မလဲသားရယ္...လူတိုင္းမွာအေမရိွတယ္ေလ သားမွာလည္းအေမရိွသင့္တာေပါ့သားရဲ့ အန္တီကသားအတြက္ေျပာတာေနာ္ သားဒယ္ဒီကိုေမေမရွာခိုင္း "
" သားသား "
" ပါပါး "
သက္ပိုင္သားသားအနားသို႔သြားလိုက္သည္။သားသားေဘးနားကအမ်ိဳးသမီးကိုသူ႔ကိုျမင္ေတာ့ခ်က္ခ်င္းသားသားနားကခြာလိုက္ကာသူ႔အားၿပံဳးျပလာသည္။
" သားသား သိလို႔လား "
" ဟင့္အင္း သိပါပူးပါပါးရယ္ သားကိုဘာေသြလာေရာင္းေနယဲမသိပူး "
" ဟုတ္လားသားသား Sorry ေနာ္အစ္မ မဝယ္ေသးဘူး "
" ဘာနင္!! "
သက္ပိုင္ဟန္ပါပါျဖင့္ရြဲ႔ေျပာလိုက္ကာသားသားလက္ကိုကိုင္ဆြဲကာထိုအစ္မကိုမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ၿပီးထိုေနရာမွထြက္လာလိုက္သည္။အေနာက္ကအစ္မႀကီးတစ္ေယာက္ကေတာ့ေဒါသေတြထြက္ကာက်န္ခဲ့ေလရဲ့....