Κριστόφ
Το καλό που τις θέλω να τηρήσει τον λόγο της και να μην μου δημιουργήσει πρόβλημα
"Βαλέρια, ο από δω ο αδερφός μου, ο Βλάντιμιρ" λέω στα αγγλικά "Η γυναίκα μου δεν μιλάει ρωσικά, μιλά στα αγγλικά" συμπληρώνω
"Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω" λέει και της κάνει χειροφίλημα
Όταν θέλει είναι πολύ τζέντλεμαν
"Παρομοίως, έχω ακούσει πολλά για σένα" σχολιάζει
"Τα χειρότερα φαντάζομαι" λέει χαμογελαστός κι εκείνη τον κοιτάζει περίεργα "Μην τον δικαιολογήσεις, ισχύει ότι σου έχει πει" συμπληρώνει περήφανα
"Πως ήταν το ταξίδι σου;" αλλάζω θέμα
"Ήρεμο"
"Ελπίζω να πήγαν καλά οι δουλειές σου"
"Δεν είχα πάει για δουλειές. Διακοπές ήμουν"
"Είμαι σίγουρος" λέω ειρωνικά και τελειώνω το ποτό μου
Χρειάζομαι άλλο ένα άμεσα
"Λοιπόν Βαλέρια, μίλησε μου για σένα. Ο Κριστόφ οριακά σε κρύβει, γιατί;"
"Κόφτο" λέω έντονα στα ρωσικά
"Πότε θα την γνωρίσουν και οι υπόλοιποι;" επιμένει
"Όταν αποφασίσω εγώ" προλαβαίνω πριν αρχίσει εκείνη τις ερωτήσεις "Η Τατιάνα γιατί δεν σε συνόδευσε σήμερα;"
"Δεν είχε όρεξη"
"Βαρέθηκε να σε ανέχεται;"
"Είμαι μια χαρά με την γυναίκα μου. Εξάλλου επειδή δεν με ακολούθησε σε μια δεξίωση δεν σημαίνει ότι με βαρέθηκε. Ίσως να ισχύει για την δίκη σου γυναίκα αυτό" πετάει την κακιά του
"Θα προτιμούσα να μην μιλάτε για μένα σαν να μην είμαι μπροστά. Είμαστε νιόπαντροι και θέλαμε λίγο την ησυχία μας, αν και δεν βλέπω τον λόγο να απολογούμαι που περνάω χρόνο αποκλειστικά με τον σύζυγο μου" σχολιάζει εκείνη σχεδόν αδιάφορα
Ο Βλάντιμιρ την κοιτάζει σοκαρισμένος
"Νομίζω ότι την έχεις πολύ ελεύθερη, πρέπει να μάθει να απαντάει μόνο όταν της απευθύνονται"
"Αν ήθελα να μην μιλάει θα παντρευόμουν κάποια μουγκή" απαντάω εγώ πριν προλάβει εκείνη "Εξάλλου δεν με χαλάει καθόλου όταν την ακούω να φωνάζει το όνομα μου" συμπληρώνω χαμηλόφωνα στα ρωσικά
"Ίσως να μην μπορείς να επιβληθείς ούτε σε εκείνη" απαντάει κι εκείνος στα ρωσικά
"может быть" λέω χαμογελαστά "Καλή συνέχεια Βλάντιμιρ"
Την σπρώχνω διακριτικά να προχωρήσει προς το μπαρ
Μόλις φτάνουμε παίρνει αμέσως ένα ποτήρι βότκα και πίνει
"Νόμιζα ότι δεν υπήρχε κάποιος πιο εκνευριστικός από σένα"
"Απάντησες μια χαρά. Μην του δίνεις σημασία"
"Νόμιζα πως είπες ότι οι νέοι δεν έχουν τέτοιες απόψεις"
"Ούτε εκείνος έχει. Απλά δεν περίμενε να του αντιμιλήσεις"
"Γιατί τον υπερασπίζεσαι; Σε υποτιμούσε με κάθε ευκαιρία"
"Έχω σταματήσει να ασχολούμαι μαζί του"
"Μπορούμε να γυρίσουμε σπιτι; Αν μου μιλήσει άλλος ένας με αυτές τις αντιλήψεις δεν ξέρω πως θα αντιδράσω" λέει και γελάω
"Πάμε" απαντάω κι αφού πω να φέρουν τα παλτό μας βγαίνουμε έξω
Οδηγώ προς το σπιτι και την κοιτάζω που δεν έχει πει κουβέντα σε όλο το δρόμο
"Σε ευχαριστώ για σήμερα"
"Για ποιο πράγμα;"
"Που δεν μου δημιούργησες πρόβλημα"
"Κρατάω τον λόγο μου"σχολιάζει "Όπως κι εσυ κρατάς τον δικό σου" συμπληρώνει χαμηλόφωνα
"Τον κρατάω, αλλά σε τι αναφέρεσαι;"
"Είχες πει ότι δεν θα πειράξεις την Αναστασία και όντως δεν το έκανες. Την φρόντισες όταν χρειάστηκε"
"Την συμπαθώ την μικρή. Δεν είναι τόσο εκνευριστική όσο εσυ. Ίσως να έπρεπε να παντρευόμουν εκείνη" λέω και γελάει
"Ίσως εκείνη να φερόταν όπως περίμενε ο αδερφός σου"
"Προτιμώ την δίκη σου αντίδραση. Παραλίγο να πνιγεί με το ποτό του"
Γελάει, την χαζεύω για μια στιγμή, δεν είναι κάτι που κάνει συχνά μαζί μου
"Γιατί δεν έχετε καλές σχέσεις;" ρωτάει περίεργη
"Γιατί ανέλαβα την αρχηγία"
"Ποια αρχηγία;"
"Στην Μπράτβα" λέω και με κοιτάζει σοκαρισμένη
"Είσαι ο αρχηγός; Νόμιζα ότι απλά είσαι μέλος"
"Νόμιζα ότι έχεις κάνει πιο ενδελεχή έρευνα για μένα" λέω ειρωνικά
"Με μπερδεύεις" λέει σκεπτική
"Τι εννοείς;"
"Με παντρεύτηκες γιατί είχες κι εσυ συμφέρον. Είσαι ο αρχηγός όμως, τι συμφέρον θα μπορούσες να έχεις από αυτόν τον γάμο;"
"Δεν θα άου απαντήσω Βαλέρια. Δεν σε εμπιστεύομαι κι ας μην δουλευόμαστε μεταξύ μας, ούτε εσυ με εμπιστεύεσαι"
"Δίκαιο" λέει και την κοιτάζω
"Τι; Αυτό μόνο; Δεν θα επιμείνεις;" λέω και γελάει
"Ίσως σε ανακρίνω αργότερα"
"Σίγουρα δεν το φανταζόμαστε με τον ίδιο τρόπο αυτό"
Με κοιτάζει με νεύρα και γυρνάει το κεφάλι της προς το παράθυρο, αλλά την βλέπω που της ξεφεύγει ένα χαμόγελο
Φτάνουμε στο σπιτι και βγάζει αμέσως τις γόβες της ανεβαίνοντας πάνω
Ανεβαίνω κι εγώ στο δωμάτιο μου κι αφού ξεφορτωθώ το κοστούμι μου, αλλάζω σε φόρμες
Κοιτάζω την ώρα και ξέρω ότι δεν πρόκειται να κοιμηθώ από τώρα, όποτε κατεβαίνω ξανά να βάλω ένα ποτό
Αποφασίζω να ανάψω το τζάκι, όταν ακούω βήματα πίσω μου
"Γιατί δεν κοιμάσαι;"
"Δεν έχω ύπνο. Εσυ;"
"Θα πιω το ποτό μου και θα πάω" λέω καθώς φτιάχνω την φωτιά
Πηγαίνει στο τραπεζάκι πιο δίπλα και βάζει ένα ποτό για τον εαυτό της. Κάθεται δίπλα μου στο πάτωμα και κοιτάζει την φωτιά
"Κρυώνεις;"
"Όχι, αλλά μου αρέσει η φωτιά"
"Είσαι πυρομανής;" ρωτάω και γελάει
"Όχι, απλά ποτέ δεν είχα τζάκι και πάντα το ζήλευα" εξηγεί "Θέλεις να παίξουμε;" ρωτάει και δείχνει με το βλέμμα της το σκάκι
Σηκώνομαι και το παίρνω. Κάθομαι απέναντι της με το σκακι ανάμεσα μας
"Να φανταστώ θέλεις τα λευκά"
"Νομίζω είσαι περισσότερο του μαύρου, οπότε λέω να μην στο χαλάσω"
"Σε ευχαριστώ" απαντάω χαμογελώντας ειρωνικά
Τα πιόνια ξεκινάνε να κινούνται. Οι κινήσεις της είναι αρκετά διστακτικές σε αντίθεση με τις δικές μου, που είναι ξεκάθαρη επίθεση
"Την προηγούμενη φορά θα με κέρδισες, αλλά δεν χάνω δεύτερη φορά"
"Θα το δούμε αυτό Ιβάνοβ" απαντάει ειρωνικά
Πέτυχα αυτό που ήθελα. Η στρατηγική της άλλαξε και έγινε πιο επιθετική τώρα
Όμως έγινε και απρόσεκτη, την άφησα να πιστεύει ότι θα κάνει ματ πολύ εύκολα και μόλις τα δικά της πιόνια βρέθηκαν στις θέσεις που ήθελα έκανα την δίκη μου επίθεση βγάζοντας εκτός την βασίλισσα της χωρίς εκείνη να μπορεί να κάνει τίποτα
"Πως;" ρωτάει. Πραγματικά φαίνεται πολύ σοκαρισμένη που την κέρδισα
"Είσαι απρόσεκτη" σχολιάζω
"Θέλω ρεβάνς" απαιτεί
"Θέλεις ξανά να χάσεις;" ρωτάω και δεν απαντάει, απλά με κοιτάζει με νεύρα
Γελάω με την φάτσα της και την παρασέρνω μαζί μου
Ξαφνικά σταματάει απότομα και δεν με κοιτάζει
"Καλύτερα να πάω για ύπνο" λέει και κάνει να σηκωθεί
"Τι έπαθες τώρα;" την σταματάω
"Τίποτα"
"Εκανα κάτι; Καλά δεν περνάμε;" επιμένω
"Αυτό είναι το θέμα Κριστόφ ότι περνάω καλά μαζί σου. Και στην δεξίωση και τώρα"
"Γιατί είναι πρόβλημα αυτό;"
"Γιατί δεν πρέπει. Δεν είμαστε φίλοι, δεν μπορούμε να είμαστε"
"Γιατί όχι Βαλέρια;"
"Γιατί είναι σαν να καταπατάω να πιστεύω μου"
"Εσυ το βλέπεις έτσι. Εσυ δεν θέλεις να είμαστε καλά. Σήμερα όλοι μας έβλεπαν σαν κανονικό ζευγάρι"
"Αυτό που έβλεπαν ήταν ένα θέατρο" απαντάει έντονα
"Ακριβώς. Είναι θέατρο που οι ηθοποιοί ξέρουν ότι είναι όλα μια καλοστημένου παράσταση, αλλά οι θεατές πιστεύουν ότι είναι αληθινό"
"Δεν είμαι ηθοποιός"
"Αν δεν θέλεις μην το παραδέχεσαι, αλλά είναι καλύτερα έτσι. Όλοι είμαστε πιο ήρεμοι, εσύ, εγώ, η Αναστασία. Τις τελευταίες μέρες που δεν τσακωνόμαστε είναι κι εκείνη καλύτερα, ακόμα και στο σχολείο πηγαίνει με περισσότερη όρεξη, έχει αρχίσει να προσαρμόζεται"
"Δεν μπορώ" ψελλίζει
"Εγώ σου έκανα την πρόταση μου, σκέψου το κι απάντησε μου"
Την αφήνω μόνη και ανεβαίνω πάνω. Δεν έχει νόημα αυτή η συζήτηση
________________________________________________________________________________________
Ποια θα είναι η απάντηση της Βαλέριας;
Αυτά
Show some love & τα λέμε στο επόμενο