"အရှင်.....ကြင်ယာတော်ပျောက်သွားတယ်"
လက်အောက်ငယ်သားရဲ့ အထိတ်တလန့် အသံအဆုံး ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ စီမှ အေးစက်တဲ့ အငွေ့အသက်ကိုချက်ချင်း ရလိုက်တာကြောင့် ဒူးတွေပင်မခိုင်ချင်တော့ပေ။
"မိစ္ဆာအငွေ့အသက်တော့ ရပါတယ်"
ဒီစကားပြောဖို့ သူ့မှာအတော်ကိုကြိုစားပြောလိုပင်မဲ့ အရှင့်စီက ထပ်ရလိုက်တဲ့ လူသတ်အငွေ့အသက်ကြောင့် ဒူပင်မခိုင်ချင်တော့။
ဝမ်ရိပေါ်ထွက်လာတဲ့ဒေါသပြန်ထိန်းချုပ်လိုက်သည်။မဟုတ်ရင် ဘေးမှာကလူသေသွားနိုင်သည်။
"အခုချက်ချင်း အကြီးအကဲတွေကိုစုလိုက်"
အရှင်ရဲ့ အေးစက်စက် စကားကြောင့် ကောင်လေးခများ ဘာမှထပ်မပြောပဲ ဖနောင့်တင်ပါး တသာတဲ့ကျအောင်ပြေးတာအကြီးအကဲတွေကိုလိုက်ခေါ်တော့သည်။ထိုကောင်လေးမေ့နေသည်မှာ စိတ်ချင်ဆက်သွယ်၍ ပြောလို့ရတယ်ဆိုတာပါပဲ အော်ကြောက်တတ်လေးခြင်း ကောင်လေးရယ်။
အကြီးအကဲတွေအကုန်လုံး သည်စော်ချွေးတွေပြန်နေသလိုနောက်ကျောတွေမှာလဲ ချွေးဆို့နေပြီဖြစ်သည်။သို့သော်မျက်နှာမှာ တော့ဘာမှအဖြစ်သလိုသာနေကြသည်။သူတို့အရှင်ရဲ့မျက်နှာသည် ခက်ထန်နေကာ မျက်လုံးအရောင်ကလဲအနီရောင်တောက်တောက် ဖြစ်နေတာကြောင့် မည်မျှပင် ဒေါသထွက်နေသည်ကို ခန့်မှန်းမိသည်။
"ငါကိုယ်တော်ကိုယ်တိုင် ကိုယ့်တော့်ရဲ့ကြင်ယာတော်ကို ပြန်သွားခေါ်ယူလာမယ်"
"အကြီးအကဲခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ အရှင်ကို ကူညီပေးချင်ပါတယ်"
"ဒုအကြီးအကဲအနေနဲ့ပါဝင်ပါရစေ"
ခေါင်းဆောင်ရဲ့စကားနောက်ဒုခေါင်းဆောင်ကလိုက်သလိုကျန်အကြီးအကဲများကလဲ သူတို့အရှင်ကို ကူညီရန် ပါဝင်ကြတော့သည်။
"ဒါဆို အကြီးအကဲတို့10ယောက်နဲ့သာ လုံလောက်သာမို့ ကျန်တဲ့လူတွေကိုမသိပါစေနဲ့"
"အမိန့်တော့အတိုင်းပါ"
အရှင်ကခန်းမကနေထွက်သွားချိန်တွင် အကြီးအကဲအကုန်လုံးလဲ ထွက်သွားတာတိတ်တဆိတ်ပြင်ဆင်နေသလို တစ်စုံတစ်ယောက်ကလဲထိုသတင်းကို ကြားကာတိတ်တဆိတ် အစီးစဥ်ချနေသည်။
ဝမ်ရိပေါ် အဆောင်တော်ကိုပြန်ရောက်တော့ တစ္ဆေအငွေ့အသက်ကိုရလိုက်တာကြောင့်မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိသည်။
"အသင့်ရဲလိုက်တာကိုယ့်တော့်ကြင်ယာတော်ကို အဆောင်တော်ထိလာရောက်ယူဆောင်ရဲတယ်"
တဖြည်းဖြည်းအနီရောင်သို့ပြောင်းလာသောမျက်လုံးအရောင်သည် မည်မျှအမျက်ထွက်နေသည်ကိုပြသနေသလို သူတို့ရဲ့ အရှင်ရဲ့အမျက်ဒေါသကြောင့် ပေါက်ကွဲကုန်ကြသော ပန်းအိုးနဲ့အခြားအဆောင်များသည်လဲကွဲကျေနေတော့သည်။
...................
ရှောင်းကျန့် မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့ စိမ်းသက်နေတဲ့နေရာကြောင့် အကြောင်းအရာတစ်ခုကိုစဥ်းစားမိလိုက်သည်။
ရှောင့်ကျန့်အဆောင်တော်ရဲ့ မက်မွန်ပင်အောက်မှာထိုင်ကာ အကြမ်းရည်သောက်နေတုန် ရုတ်တရက်ခေါင်းမှုးလာတာကြောင့် အခန်းထဲကအိပ်ဆောင်ထဲအနားယူနေရန်သွားနေစဥ် စိမ်းရွှင်ရွှင်အနံ့ကိုထပ်ရလိုက်ကာ သူရဲ့လောကကြီးမှောင်မိုက်သွားရသည်။
အခုအခြေအနေအရ သူပြန်ပေးဆွဲခံရသည်ဆိုသည်မှာသေချာသလောက်ပင်။သူ့မှာရန်သူမရှိပါ ဒါဆိုဟိုခွေးပေါက်ရဲ့ရန်သူတွေဖြစ်မည်ပင် ရှောင်းကျန့်မျက်နှာကိုမဲ့ရွှဲ့လိုက်ကာ
"ဟမ့် ....သူရဲဘောကြောင်တဲ့ကောင် ဝမ်ရိပေါ်ကို ထိတ်တိုက်မတွေ့ရဲလို့ ငါ့ကိုပြန်ပေးဆွဲလာရတယ်လို့"
ရှောင်းကျန့်မကျေမနပ်ပြောပြီး ထလိုက်ချိန် ခေါင်းမှုးသွားတာကြောင့်ဆဲမိတော့သည်။
"ငါ..လိုး.လိုပဲ"
"ကလေးတစ်ယောက်ကအဲ့လိုမရိုင်းရဘူးဆို မင်းကဲ့ယောကျာ်းကမသင်ပေးလိုက်ဘူး လား"
ယုတ်တရက် ကြားလိုက်ရတဲ့အသံကြောင့် ရှောင်းကျန့်အသံလာရာကိုကြည့်လိုက်ရာချက်ချင်းကိုလူသတ်ငွေ့များကိုထုတ်လွှတ်မိတော့သည်။ဒီခွေးသူတောင်းစားကို သူသေတောင်မ မေ့ဘူး။
"လူယုတ်မာကောင်"
"ဟိုးးးကိုယ်တို့ကအခုမှတွေ့ဖူးတာကိုဘာလို့အခုလိုနှုတ်ဆက်ရတာလဲ ရိုင်းတယ်နော်"
ခပ်နောက်နောက်နဲ့ပြုံးကာပြော လာသောလူယုတ်မာကိုကြည့်ရတာသူ့ကိုမှတ်မိပုံမရပေ။
"ခင်ဗျာ ...ကျုပ်ကိုမမှတ်မိဘူးပေါ့"
ရှင်းဖုန်းသူကိုခါးခါးသီးသီးဆက်ဆံနေသောအသေးလေးကြောင့် အသေးလေးရဲ့မျက်နှာကိုသေချာကြည့်လိုက်သည်။မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးကိုကြည့်တယ် မျက်တောင်ရှည်ရှည်လေးကိုကြည့်တယ် မထူမပါးနှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုကြည့်တယ် ဟော် နှုတ်ခမ်းအောက်ကမဲ့လေးတောင် ပါသေ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ဒီးအသေးလေးက တော်တော်ချစ်ဖို့ကောင်းပင်မဲ့ ဒီက ရှင်းရှင်းလေးကတော့ ဒီသေးသေးလေးကိုသိမနေဘူး။
ဒါကြောင့် ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။သူ့ရဲ့ခေါင်းခါပြမှုဒီသေးသေးလေးသူ့ကို ဆူးဆူးဝါးဝါးကိုအော်မည်ဆိုတာကိုကြိုသိရင်သူ ခေါင်းခါမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာကြိမ်ပြောရဲပါတယ်။အသံကတော့အောင်ချက်ပဲ။
"ဘာာာာ!!!!ခင်ဗျာက တကယ့်လူယုတ်မာကောင်ပဲ ...ဘာလို့ ခင်ဗျာလုပ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စကိုတောင် မမှတ်မိရတာလဲ ..ခင်ဗျာလူသတ်သမား...ခင်ဗျာကြောင့်ကျုပ်ရဲ့မားသေရတာလူယုတ်မာခွေးကောင်"
ရှင်းဖုန်းကြောင်သွားရသည် သူကပတ်မွေတတ်ပင်မဲ့ ဘယ်သူ့ကိုမှမသတ်ဖူးတာအမှန်ပင်ဒီးအသေးလေးတစ်ခုခု အထင်လွှဲနေပြီထင်တယ်။
"ဒီမှာ...အသေးလေး ..ငါကမင်းကိုပြန်ပေးဆွဲလာတာမှန်ပင်မဲ့ ..ငါ့ကမင်းကိုအခုမှတွေ့ဖူးတာပါ...နောက်ပြီးဘယ်သူ့ကိုမှလဲ ..ငါမသတ်ဖူးပါဘူး.."
မျက်လဲးစိမ်းကြီးနဲ့ထပ်ကြည့်လာသောအသေးလေးကြောင့် လက်သုံးချောင်ကိုထောင်ကာ
"ငါကြိမ်ပြောရဲပါတယ်"
"ဒါဆိုခင်ဗျာက ဘာလို့ကျုပ်ကိုဖမ်းလာတာလဲ"
"အဲ့တာက..ငါမင်းယောကျာ်းနဲ့အပေးအယူလုပ်မို့ "
"ခင်ဗျာကိုဘာလို့ ကျုပ်ကယုံရမှာလဲ...ခင်ဗျာက ကျုပ်မားကိုသတ်တဲ့လူသတ်သမားဟာကို"
"အသေးေလးရယ်ငါပြောပါမယ် ငါမင်းကိုအခုမှတွေ့ဖူးသလို ငါကဒီငရဲပြည်မှာထိန်းသိမ်းခံထားရတဲ့လူပါ အခုတောင်မှကံကောင်းလို့ ငါ့ကိုစောင့်နေတဲ့အစောင့်ကအစားမှားပြီး ဝမ်းသွားနေလို့ငါထွက်လာလို့ရတာပါ...ငါက လူတစ်ယောကိုတိုက်နိုင်တယ်ဆိုတာမဖြစ်နိုင်ပါဘူး ငါကအဆင့်နိမ့် တဲ့ တစ္ဆေတစ်ယောက်သာသာပါပဲ"
"ဒါဆိုခင်ဗျာက..ဘာလို့အဲ့လူယုတ်မာရုပ်နဲ့ဆင်နေရတာလဲ"
ရှောင်းကျန့်ရဲ့အမေးကြောင့်ရှေ့ကလူကခပ်ဆွေးဆွေးဖြစ်သွားသည်။
"ငါနာမည်ကရှင်းဖုန်း ငါမှာအမွှာ ဟန်းဖုန်းဆိုတဲ့ အကိုတစ်ယောက်ရှိတယ်..သူနဲ့ငါကရုပ်ရည်တွေဆံပင်အရောင်တွေ မျက်လုံးအရောင်ကနေ ခန္ဓာကိုယ်တည်ဆောက်ပုံကကိုတစ်ပုံစံတဲဖြစ်ပင်မဲ့...အကျင့်စရိုက်ကတော့ ဆီနဲ့ရေပဲ..သူကအထက်စီးစံတယ်..မောက်မာတယ်..ရိုင်းစိုင်းတယ်...ငါကငရဲပြည်မှာ ...ပညာသင်ဖို့စေလွှတ်ခံရတော့ သူနဲ့ငါ တစ်ယောက်တနေရာဆီဖြစ်သွားတယ် သူကတော့ တစ္ဆေတိုင်းပြည်မှာ ကျန်ခဲ့တယ်..သူ့အေကြာင်းတွေကိုငါဘာမှမကြားရသလို..ငါကလဲ ..ဒီမှာပိတ်လှောင်ခံနေရတာ"
ရှောင်းကျန့် ရှင်းဖုန်းရဲ့စကားကြောင့် နည်းနည်းစီစဥ်စားမိလိုက်သည် ဒီလူရဲ့မျက်လုံးတွေကလုံးဝတည်ငြိမ်နေပြီလိမ်နေပုံမပေါ်ဘူး။ဒါပင်မဲ့ ဒီလူကယုံလို့ရမဲ့လူမဟုတ်ဘူးဆိုတာကိုတော့ ရှောင်းကျန့်ကောင်းကောင်းသိနေသည်။သို့သော်အခုကတော့မီးဆင်ကြည့်ကကြတာပေါ့။
"ခင်ဗျာကျုပ်ကိုဘယ်တော့ပြန်လွှတ်မှာလဲ"
"ဝမ်ရိပေါ်မင်းကိုလာခေါ်တာနဲ့ချက်ချင်းပြန်လွှတ်ပေးပါ့မယ်..စိတ်မပူပါနဲ့ မင်းကိုဘာမှမလိုပ်ပါဘူး"
"အခုခင်ဗျာအပြင်ထွက်ပေးလို့ရမလား ကျုပ်တစ်ယောက်တည်နေချင်လို့"
"ကောင်းပြီးကောင်းပြီ ငါထွက်သွားပေးပါ့မယ်"
"ကောင်းကောင်းအနားယူပါ"
ရှင်းဖုန်းထွက်သွားတာနဲ့ ရှောင်းကျန့်တစ်ချို့အကြောင်းအရာတွေကိုပြန်တွေးလိုက်တုန်းခေါင်းပြန်ကိုက်လာတာကြောင့် ပြန်အိပ်လိုက်သည်။
................................
ဝမ်ရိပေါ် ရှင်းဖုန်းရဲ့တည်နေရာကိုရှာနေပင်မဲ့ ဘယ်လိုမှရှာတွေမနေပေ။သူရဲ့ ကြင်ယာတော်ကိုလဲအတော်လေးပိုစိတ်ပူနေ မိပြီဖြစ်သည်။ရှင်းဖုန်းက သိပ်အစွမ်းအဆမရှိတဲ့တစ္ဆေဖြစ်နေပင်မဲ့ အရမ်းကို လိမ်ညာဖြားယောင်းတတ်တာကြောင့် သူစိတ်ပူနေရခြင်းဖြစ်သည်။
"အရှင် ...ကြင်ယာတော်ရဲ့တည်နေရာကို ..ခွေးနက်ကရှာတွေ့ပါပြီ..."
အကြီးအကဲခေါင်းဆောင်ရဲ့စကားကြောင့်ဝမ်ရိပေါ် မျက်လုံးများအရောင်ဝောာက်သွားသည်။
"ဒါဆိုဘာလုပ်နေတာလဲ ကိုယ်တော်တို့သွားကြတာပေါ့"
"ဒါပင်မဲ့...."
ဆက်ပြောလာတဲ့အကြီးအကဲရဲ့စကားကြောင့်ရိပေါ်မျက်မှောင်ကြုတ်ကာအကြီးအကဲကိုကြည့်လိုက်တော့အကြီးအကဲက ဖြေရခက်ဟန် ဖြစါနေတာကြောင့်
"ဒါပင်မဲ့ဘာဖြစ်လဲ "
"ဒါပင်မဲ့ ..စည်းတားထားပါတယ် ..အစီရင်ကအရမ်းကို ..အားကောင်းတာမို့ လွယ်လွယ်နဲ့ဖြတ်နိုင်မယ်လို့မထင်ပါဘူး"
"ဘယ်လောက်တောင်အားကောင်းနေတာမို့လဲ ကိုယ်တော်ကိုယ်တောင်သွားကြည့်မယ်"
ဝမ်ရိပေါ်နဲ့အကြီးအကဲ၁၀ယောက်က အစီရင်ကိုကြည့်ရန်ခရီးထွက်ခဲ့သည်။
ခက်ခဲကြမ်းတမ်းတဲ့ခရီးတောင်မဟုတ်ဘဲ ဖြောင့်ဖြောင့်ဖြူးဖြူးတာရောက်သွားတဲ့ခရီးကြောင့် ဝမ်ရိပေါ်စိတ်ထဲ တစ်မျိုးဖြစ်သွားပတာကြောင့် သတိထားကာဆက်သွားလိုက်သည်။
အစီရင် စီရောက်တော့အကြီးအကဲတွေပင်မက ဝမ်ရိပေါ်ပင် အံ့သြသွားရသည်။
"နှစ်တစ်ထောင်အစီရင် ကိုလိုလုပ် ရှင်းဖုန်းလိုလူကလုပ်နိုင်တာလဲ ...စိတ်ဝင်စားစရာပဲ"
ဝမ်ရိပေါ်တစ်ချက်ပြုံးလိုက်မိသည်။တခြားသူတာ ရှင်းဖုန်းကိုကူညီကာနှစ်တစ်ထောင်အစီရင်ကို လုပ်ထားပါက သူ့တို့ဖျက်ရတာအနည်းငယ်ခက်ပင်မဲ့ ရှင်းဖုန်းလိုခွေးကောင်က သူ့ကိုယ့်ကို ဒီအစီရင်ကို လုပ်ထားပါက ချို့ယွင်းချက်တစ်ခု မဟုတ်တစ်ခုတော့ရှိနေနိုင်သည်။
"အစီရင်ကို သေချာအကဲခတ်ပြီး ချို့ယွင်းချက်ရှိမရှိရှာကြ"
အကြီးအကဲတွေကခေါင့်ငြိမ့်ပြကာ ချက်ချင်းလှုပ်ရှားကြတော့သည်။
"ရှင်းဖုန်း...ခွေးကောင်မင်းဘယ်လောက်အစွမ်းအစရှိလဲကြည့်ရသေးတာပေါ"
..........................
နောက်ကျသွားလို့တောင်းပန်ပါတယ်ကိုယ်ဖျားနေလို့ပါ🤧🤧
နောက်ထပ်နှစ်ပိုင်းသုံးပိုင်းဆိုဇာတ်သိမ်းပါတော့မယ်နော်😁😁
...............................................
အရွင္.....ၾကင္ယာေတာ္ေပ်ာက္သြားတယ္"
လက္ေအာက္ငယ္သားရဲ႕ အထိတ္တလန႔္ အသံအဆုံး ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ စီမွ ေအးစက္တဲ့ အေငြ႕အသက္ကိုခ်က္ခ်င္း ရလိုက္တာေၾကာင့္ ဒူးေတြပင္မခိုင္ခ်င္ေတာ့ေပ။
"မိစ္ဆာအေငြ႕အသက္ေတာ့ ရပါတယ္"
ဒီစကားေျပာဖို႔ သူ႕မွာအေတာ္ကိုႀကိဳစားေျပာလိုပင္မဲ့ အရွင့္စီက ထပ္ရလိုက္တဲ့ လူသတ္အေငြ႕အသက္ေၾကာင့္ ဒူပင္မခိုင္ခ်င္ေတာ့။
ဝမ္ရိေပၚထြက္လာတဲ့ေဒါသျပန္ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္သည္။မဟုတ္ရင္ ေဘးမွာကလူေသသြားနိုင္သည္။
"အခုခ်က္ခ်င္း အႀကီးအကဲေတြကိုစုလိုက္"
အရွင္ရဲ႕ ေအးစက္စက္ စကားေၾကာင့္ ေကာင္ေလးခမ်ား ဘာမွထပ္မေျပာပဲ ဖေနာင့္တင္ပါး တသာတဲ့က်ေအာင္ေျပးတာအႀကီးအကဲေတြကိုလိုက္ေခၚေတာ့သည္။ထိုေကာင္ေလးေမ့ေနသည္မွာ စိတ္ခ်င္ဆက္သြယ္၍ ေျပာလို႔ရတယ္ဆိုတာပါပဲ ေအာ္ေၾကာက္တတ္ေလးျခင္း ေကာင္ေလးရယ္။
အႀကီးအကဲေတြအကုန္လုံး သည္ေစာ္ေခြၽးေတြျပန္ေနသလိုေနာက္ေက်ာေတြမွာလဲ ေခြၽးဆို႔ေနၿပီျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္မ်က္ႏွာမွာ ေတာ့ဘာမွအျဖစ္သလိုသာေနၾကသည္။သူတို႔အရွင္ရဲ႕မ်က္ႏွာသည္ ခက္ထန္ေနကာ မ်က္လုံးအေရာင္ကလဲအနီေရာင္ေတာက္ေတာက္ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ မည္မွ်ပင္ ေဒါသထြက္ေနသည္ကို ခန့္မွန္းမိသည္။
"ငါကိုယ္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ေတာ့္ရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္ကို ျပန္သြားေခၚယူလာမယ္"
"အႀကီးအကဲေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ အရွင္ကို ကူညီေပးခ်င္ပါတယ္"
"ဒုအႀကီးအကဲအေနနဲ႕ပါဝင္ပါရေစ"
ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕စကားေနာက္ဒုေခါင္းေဆာင္ကလိုက္သလိုက်န္အႀကီးအကဲမ်ားကလဲ သူတို႔အရွင္ကို ကူညီရန္ ပါဝင္ၾကေတာ့သည္။
"ဒါဆို အႀကီးအကဲတို႔10ေယာက္နဲ႕သာ လုံေလာက္သာမို႔ က်န္တဲ့လူေတြကိုမသိပါေစနဲ႕"
"အမိန့္ေတာ့အတိုင္းပါ"
အရွင္ကခန္းမကေနထြက္သြားခ်ိန္တြင္ အႀကီးအကဲအကုန္လုံးလဲ ထြက္သြားတာတိတ္တဆိတ္ျပင္ဆင္ေနသလို တစ္စုံတစ္ေယာက္ကလဲထိုသတင္းကို ၾကားကာတိတ္တဆိတ္ အစီးစဥ္ခ်ေနသည္။
ဝမ္ရိေပၚ အေဆာင္ေတာ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ တစ္ေဆအေငြ႕အသက္ကိုရလိုက္တာေၾကာင့္မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္မိသည္။
"အသင့္ရဲလိုက္တာကိုယ့္ေတာ့္ၾကင္ယာေတာ္ကို အေဆာင္ေတာ္ထိလာေရာက္ယူေဆာင္ရဲတယ္"
တျဖည္းျဖည္းအနီေရာင္သို႔ေျပာင္းလာေသာမ်က္လုံးအေရာင္သည္ မည္မွ်အမ်က္ထြက္ေနသည္ကိုျပသေနသလို သူတို႔ရဲ႕ အရွင္ရဲ႕အမ်က္ေဒါသေၾကာင့္ ေပါက္ကြဲကုန္ၾကေသာ ပန္းအိုးနဲ႕အျခားအေဆာင္မ်ားသည္လဲကြဲေက်ေနေတာ့သည္။
...................
ေရွာင္းက်န့္ မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ေတာ့ စိမ္းသက္ေနတဲ့ေနရာေၾကာင့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကိုစဥ္းစားမိလိုက္သည္။
ေရွာင့္က်န့္အေဆာင္ေတာ္ရဲ႕ မက္မြန္ပင္ေအာက္မွာထိုင္ကာ အၾကမ္းရည္ေသာက္ေနတုန္ ႐ုတ္တရက္ေခါင္းမႈးလာတာေၾကာင့္ အခန္းထဲကအိပ္ေဆာင္ထဲအနားယူေနရန္သြားေနစဥ္ စိမ္း႐ႊင္႐ႊင္အနံ႕ကိုထပ္ရလိုက္ကာ သူရဲ႕ေလာကႀကီးေမွာင္မိုက္သြားရသည္။
အခုအေျခအေနအရ သူျပန္ေပးဆြဲခံရသည္ဆိုသည္မွာေသခ်ာသေလာက္ပင္။သူ႕မွာရန္သူမရွိပါ ဒါဆိုဟိုေခြးေပါက္ရဲ႕ရန္သူေတြျဖစ္မည္ပင္ ေရွာင္းက်န့္မ်က္ႏွာကိုမဲ့႐ႊဲ႕လိုက္ကာ
"ဟမ့္ ....သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့ေကာင္ ဝမ္ရိေပၚကို ထိတ္တိုက္မေတြ႕ရဲလို႔ ငါ့ကိုျပန္ေပးဆြဲလာရတယ္လို႔"
ေရွာင္းက်န့္မေက်မနပ္ေျပာၿပီး ထလိုက္ခ်ိန္ ေခါင္းမႈးသြားတာေၾကာင့္ဆဲမိေတာ့သည္။
"ငါ..လိုး.လိုပဲ"
"ကေလးတစ္ေယာက္ကအဲ့လိုမရိုင္းရဘူးဆို မင္းကဲ့ေယာက်ာ္းကမသင္ေပးလိုက္ဘူး လား"
ယုတ္တရက္ ၾကားလိုက္ရတဲ့အသံေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န့္အသံလာရာကိုၾကည့္လိုက္ရာခ်က္ခ်င္းကိုလူသတ္ေငြ႕မ်ားကိုထုတ္လႊတ္မိေတာ့သည္။ဒီေခြးသူေတာင္းစားကို သူေသေတာင္မ ေမ့ဘူး။
"လူယုတ္မာေကာင္"
"ဟိုးးးကိုယ္တို႔ကအခုမွေတြ႕ဖူးတာကိုဘာလို႔အခုလိုႏႈတ္ဆက္ရတာလဲ ရိုင္းတယ္ေနာ္"
ခပ္ေနာက္ေနာက္နဲ႕ၿပဳံးကာေျပာ လာေသာလူယုတ္မာကိုၾကည့္ရတာသူ႕ကိုမွတ္မိပုံမရေပ။
"ခင္ဗ်ာ ...က်ဳပ္ကိုမမွတ္မိဘူးေပါ့"
ရွင္းဖုန္းသူကိုခါးခါးသီးသီးဆက္ဆံေနေသာအေသးေလးေၾကာင့္ အေသးေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္။မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းေလးကိုၾကည့္တယ္ မ်က္ေတာင္ရွည္ရွည္ေလးကိုၾကည့္တယ္ မထူမပါးႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကိုၾကည့္တယ္ ေဟာ္ ႏႈတ္ခမ္းေအာက္ကမဲ့ေလးေတာင္ ပါေသ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးနဲ႕ဒီးအေသးေလးက ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပင္မဲ့ ဒီက ရွင္းရွင္းေလးကေတာ့ ဒီေသးေသးေလးကိုသိမေနဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။သူ႕ရဲ႕ေခါင္းခါျပမႈဒီေသးေသးေလးသူ႕ကို ဆူးဆူးဝါးဝါးကိုေအာ္မည္ဆိုတာကိုႀကိဳသိရင္သူ ေခါင္းခါမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာႀကိမ္ေျပာရဲပါတယ္။အသံကေတာ့ေအာင္ခ်က္ပဲ။
"ဘာာာာ!!!!ခင္ဗ်ာက တကယ့္လူယုတ္မာေကာင္ပဲ ...ဘာလို႔ ခင္ဗ်ာလုပ္ခဲ့တဲ့ကိစၥကိုေတာင္ မမွတ္မိရတာလဲ ..ခင္ဗ်ာလူသတ္သမား...ခင္ဗ်ာေၾကာင့္က်ဳပ္ရဲ႕မားေသရတာလူယုတ္မာေခြးေကာင္"
ရွင္းဖုန္းေၾကာင္သြားရသည္ သူကပတ္ေမြတတ္ပင္မဲ့ ဘယ္သူ႕ကိုမွမသတ္ဖူးတာအမွန္ပင္ဒီးအေသးေလးတစ္ခုခု အထင္လႊဲေနၿပီထင္တယ္။
"ဒီမွာ...အေသးေလး ..ငါကမင္းကိုျပန္ေပးဆြဲလာတာမွန္ပင္မဲ့ ..ငါ့ကမင္းကိုအခုမွေတြ႕ဖူးတာပါ...ေနာက္ၿပီးဘယ္သူ႕ကိုမွလဲ ..ငါမသတ္ဖူးပါဘူး.."
မ်က္လဲးစိမ္းႀကီးနဲ႕ထပ္ၾကည့္လာေသာအေသးေလးေၾကာင့္ လက္သုံးေခ်ာင္ကိုေထာင္ကာ
"ငါႀကိမ္ေျပာရဲပါတယ္"
"ဒါဆိုခင္ဗ်ာက ဘာလို႔က်ဳပ္ကိုဖမ္းလာတာလဲ"
"အဲ့တာက..ငါမင္းေယာက်ာ္းနဲ႕အေပးအယူလုပ္မို႔ "
"ခင္ဗ်ာကိုဘာလို႔ က်ဳပ္ကယုံရမွာလဲ...ခင္ဗ်ာက က်ဳပ္မားကိုသတ္တဲ့လူသတ္သမားဟာကို"
"အေသးေလးရယ်ငါပြောပါမယ် ငါမင္းကိုအခုမွေတြ႕ဖူးသလို ငါကဒီငရဲျပည္မွာထိန္းသိမ္းခံထားရတဲ့လူပါ အခုေတာင္မွကံေကာင္းလို႔ ငါ့ကိုေစာင့္ေနတဲ့အေစာင့္ကအစားမွားၿပီး ဝမ္းသြားေနလို႔ငါထြက္လာလို႔ရတာပါ...ငါက လူတစ္ေယာကိုတိုက္နိုင္တယ္ဆိုတာမျဖစ္နိုင္ပါဘူး ငါကအဆင့္နိမ့္ တဲ့ တစ္ေဆတစ္ေယာက္သာသာပါပဲ"
"ဒါဆိုခင္ဗ်ာက..ဘာလို႔အဲ့လူယုတ္မာ႐ုပ္နဲ႕ဆင္ေနရတာလဲ"
ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕အေမးေၾကာင့္ေရွ႕ကလူကခပ္ေဆြးေဆြးျဖစ္သြားသည္။
"ငါနာမည္ကရွင္းဖုန္း ငါမွာအမႊာ ဟန္းဖုန္းဆိုတဲ့ အကိုတစ္ေယာက္ရွိတယ္..သူနဲ႕ငါက႐ုပ္ရည္ေတြဆံပင္အေရာင္ေတြ မ်က္လုံးအေရာင္ကေန ခႏၶာကိုယ္တည္ေဆာက္ပုံကကိုတစ္ပုံစံတဲျဖစ္ပင္မဲ့...အက်င့္စရိုက္ကေတာ့ ဆီနဲ႕ေရပဲ..သူကအထက္စီးစံတယ္..ေမာက္မာတယ္..ရိုင္းစိုင္းတယ္...ငါကငရဲျပည္မွာ ...ပညာသင္ဖို႔ေစလႊတ္ခံရေတာ့ သူနဲ႕ငါ တစ္ေယာက္တေနရာဆီျဖစ္သြားတယ္ သူကေတာ့ တစ္ေဆတိုင္းျပည္မွာ က်န္ခဲ့တယ္..သူ႕ေအၾကာင္းေတြကိုငါဘာမွမၾကားရသလို..ငါကလဲ ..ဒီမွာပိတ္ေလွာင္ခံေနရတာ"
ေရွာင္းက်န့္ ရွင္းဖုန္းရဲ႕စကားေၾကာင့္ နည္းနည္းစီစဥ္စားမိလိုက္သည္ ဒီလူရဲ႕မ်က္လုံးေတြကလုံးဝတည္ၿငိမ္ေနၿပီလိမ္ေနပုံမေပၚဘူး။ဒါပင္မဲ့ ဒီလူကယုံလို႔ရမဲ့လူမဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုေတာ့ ေရွာင္းက်န့္ေကာင္းေကာင္းသိေနသည္။သို႔ေသာ္အခုကေတာ့မီးဆင္ၾကည့္ကၾကတာေပါ့။
"ခင္ဗ်ာက်ဳပ္ကိုဘယ္ေတာ့ျပန္လႊတ္မွာလဲ"
"ဝမ္ရိေပၚမင္းကိုလာေခၚတာနဲ႕ခ်က္ခ်င္းျပန္လႊတ္ေပးပါ့မယ္..စိတ္မပူပါနဲ႕ မင္းကိုဘာမွမလိုပ္ပါဘူး"
"အခုခင္ဗ်ာအျပင္ထြက္ေပးလို႔ရမလား က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္ေနခ်င္လို႔"
"ေကာင္းၿပီးေကာင္းၿပီ ငါထြက္သြားေပးပါ့မယ္"
"ေကာင္းေကာင္းအနားယူပါ"
ရွင္းဖုန္းထြက္သြားတာနဲ႕ ေရွာင္းက်န့္တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြကိုျပန္ေတြးလိုက္တုန္းေခါင္းျပန္ကိုက္လာတာေၾကာင့္ ျပန္အိပ္လိုက္သည္။
................................
ဝမ္ရိေပၚ ရွင္းဖုန္းရဲ႕တည္ေနရာကိုရွာေနပင္မဲ့ ဘယ္လိုမွရွာေတြမေနေပ။သူရဲ႕ ၾကင္ယာေတာ္ကိုလဲအေတာ္ေလးပိုစိတ္ပူေန မိၿပီျဖစ္သည္။ရွင္းဖုန္းက သိပ္အစြမ္းအဆမရွိတဲ့တစ္ေဆျဖစ္ေနပင္မဲ့ အရမ္းကို လိမ္ညာျဖားေယာင္းတတ္တာေၾကာင့္ သူစိတ္ပူေနရျခင္းျဖစ္သည္။
"အရွင္ ...ၾကင္ယာေတာ္ရဲ႕တည္ေနရာကို ..ေခြးနက္ကရွာေတြ႕ပါၿပီ..."
အႀကီးအကဲေခါင္းေဆာင္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ဝမ္ရိေပၚ မျက်လုံးများအရောင်ဝောာက်သွားသည်။
"ဒါဆိုဘာလုပ္ေနတာလဲ ကိုယ္ေတာ္တို႔သြားၾကတာေပါ့"
"ဒါပင္မဲ့...."
ဆက္ေျပာလာတဲ့အႀကီးအကဲရဲ႕စကားေၾကာင့္ရိေပၚမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာအႀကီးအကဲကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့အႀကီးအကဲက ေျဖရခက္ဟန္ ျဖစါေနတာေၾကာင့္
"ဒါပင္မဲ့ဘာျဖစ္လဲ "
"ဒါပင္မဲ့ ..စည္းတားထားပါတယ္ ..အစီရင္ကအရမ္းကို ..အားေကာင္းတာမို႔ လြယ္လြယ္နဲ႕ျဖတ္နိုင္မယ္လို႔မထင္ပါဘူး"
"ဘယ္ေလာက္ေတာင္အားေကာင္းေနတာမို႔လဲ ကိုယ္ေတာ္ကိုယ္ေတာင္သြားၾကည့္မယ္"
ဝမ္ရိေပၚနဲ႕အႀကီးအကဲ၁၀ေယာက္က အစီရင္ကိုၾကည့္ရန္ခရီးထြက္ခဲ့သည္။
ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ခရီးေတာင္မဟုတ္ဘဲ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ျဖဴးျဖဴးတာေရာက္သြားတဲ့ခရီးေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚစိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားပတာေၾကာင့္ သတိထားကာဆက္သြားလိုက္သည္။
အစီရင္ စီေရာက္ေတာ့အႀကီးအကဲေတြပင္မက ဝမ္ရိေပၚပင္ အံ့ၾသသြားရသည္။
"ႏွစ္တစ္ေထာင္အစီရင္ ကိုလိုလုပ္ ရွင္းဖုန္းလိုလူကလုပ္နိုင္တာလဲ ...စိတ္ဝင္စားစရာပဲ"
ဝမ္ရိေပၚတစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္မိသည္။တျခားသူတာ ရွင္းဖုန္းကိုကူညီကာႏွစ္တစ္ေထာင္အစီရင္ကို လုပ္ထားပါက သူ႕တို႔ဖ်က္ရတာအနည္းငယ္ခက္ပင္မဲ့ ရွင္းဖုန္းလိုေခြးေကာင္က သူ႕ကိုယ့္ကို ဒီအစီရင္ကို လုပ္ထားပါက ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္တစ္ခု မဟုတ္တစ္ခုေတာ့ရွိေနနိုင္သည္။
"အစီရင္ကို ေသခ်ာအကဲခတ္ၿပီး ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ရွိမရွိရွာၾက"
အႀကီးအကဲေတြကေခါင့္ၿငိမ့္ျပကာ ခ်က္ခ်င္းလႈပ္ရွားၾကေတာ့သည္။
"ရွင္းဖုန္း...ေခြးေကာင္မင္းဘယ္ေလာက္အစြမ္းအစရွိလဲၾကည့္ရေသးတာေပါ"
..........................
ေနာက္က်သြားလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ကိုယ္ဖ်ားေနလို႔ပါ
ေနာက္ထပ္ႏွစ္ပိုင္းသုံးပိုင္းဆိုဇာတ္သိမ္းပါေတာ့မယ္ေနာ္😁😁
...............................................