ក្រោយពី ថេយ៉ុង បានចូលស្ដីដណ្ដឹងនាងតូចតាមប្រពៃណីរួចមកហើយ ។ មិនយូរប៉ុន្មានថ្ងៃរៀបការរបស់ពួកគេក៏ឈានមកដល់
នៅថ្ងៃរៀបអាពាណ៍ពិពាណ៍
« ប៉ាផ្ញើរកូនផងណា » លោក គីម ក៏ដឹកដៃកូនស្រីចូលព្រះវិហារដើម្បីរៀបអាពាណ៍ពិពាណ៍ ។ គាត់ហុចដៃកូនស្រីទៅ ថេយ៉ុង តែជាមនុស្សម្ចាស់កម្មពៀរមកទាមទារជំនួសអ្នកស្រី ចាង នៅពេលនេះ
« ខ្ញុំសន្យាថានឹងមើលថែររក្សារនាងអោយបានល្អ » នាយកម្លោះញញឹមតិចៗ ទាំងលាក់គំនួចនៅក្នុងចិត្ត
« ប្អូននៅក្មេងខុសទាស់អ្វីកុំប្រកាន់ប្អូនណា បើមិនពេញចិត្តប្អូនត្រង់ណា ប្រគល់កូនស្រីប៉ាមកប៉ាវិញណា ... » លោក គីម ។ តាមពិតពួកគេបាននិយាយរួចហើយថាក្រោយពីរៀបការរួចដាច់ខែនេះ ថេយ៉ុង នឹងនាំ ស៊ូយូ ទៅរស់នៅសេអ៊ូលក្រោមអេតាសុីវិលជាប្រពន្ធរបស់គេ ។ ពីព្រោះថា ថេយ៉ុង ផ្ទាល់ក៏មានមន្ទីរពេទ្យជារបស់ខ្លួនពេញសិទ្ធិនៅសេអ៊ូលមិនអាចទុកចោលបាន ។ ចំណែកលោក គីម ក៏យល់ព្រមព្រោះគិតថាគេជាមនុស្សល្អ
« កូនមិនអីទេលោកប៉ា អរគុណលោកប៉ាដែលមើលថែរកូនចិញ្ចឹមបីបាច់កូនកន្លងមក » ស៊ូយូ នាងពិតជាស្រលាញ់គ្រួសារមួយនេះណាស់ ។ ទោះអោយនាងលះបង់ជីវិតដើម្បីប៉ាម៉ាក់នាង ... នាងនឹងធ្វើភ្លាមដោយមិនស្ទាក់ស្ទើរទេ
... ពិធីក៏ចាប់ផ្ដើមបន្តលោកអាចារ្យក៏ចាប់ផ្ដើមកម្មវិធីដោយសួរកូនក្រមុំនឹងកូនកម្លោះថាព្រមយកគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធឬអត់ ???
« ចាស / បាទ ខ្ញុំយល់ព្រម » ស៊ូយូ មើលទៅកែវភ្នែក ថេយ៉ុង ដែលបំពាក់ចិញ្ចៀនអោយនាងទាំងក្ដីសង្ឃឹមថាគេអាចនឹងធ្វើល្អជាមួយនាងដូចពេលដែលគេមកប៊ូសាននេះ ។ សង្ឃឹមថាចាប់ពីពេលនេះទៅនាងមានគ្រួសារតូចនឹងគេអាចរស់នៅដោយមានក្ដីសុខដូចមនុស្សស្រីទូទៅរៀបការជាមួយមនុស្សខ្លួនស្រលាញ់ ។ ផ្ទុយស្រឡះពីកែវភ្នែក ថេយ៉ុង មើលនាងទាំងគំនុំគុំគួបឃើញមុខនាងពេលណាស្រមៃដល់អ្នកម្ដាយគេដែលរស់នៅទាំងភាពឈឺចាប់អស់រយ:ពេលជាយូរឆ្នាំ ....
ពេលទទួលភ្ញៀវ
« ស៊ូ ... » ជីមីន ក៏ដើរមកពីក្រោយនាងតូចទាំងក្ដីឈឺចាប់ចុកពេញទ្រូង
« បងមីន ... » ស៊ូយូ នាងក៏មិនហ៊ានមើលមុខ ជីមីន ទេ ។ រូបនាងផ្ទាល់ក៏មានអារម្មណ៍ថាខុសចំពោះគេណាស់ដែល
« បងមិនអីទេ !! កុំធ្វើមុខបែបនេះអីណា ញញឹមមកណាព្រោះ ស៊ូយូ បងថ្ងៃនេះ ពិតជាស្អាត ស្អាតណាស់ » ជីមីន ក៏ញញឹមនិយាយជូនពរទៅកាន់នាង ។ គេស្រលាញ់នាងចង់ឃើញតែនាងមានក្ដីសុខមិនចង់ឃើញខូចចិត្តឡើយ
« អូនអរគុណបងហើយណា អរគុណជាពិសេសសម្រាប់គ្រប់យ៉ាង !! បងនៅតែជាបងប្រុសល្អរបស់អូនណា » ស៊ូយូ ធូរទ្រូងដូចដកបន្លាចេញពីទ្រូង ។ មុនដំបូងនាងមានអារម្មណ៍ថាខុសចំពោះ ជីមីន មិនហ៊ានជួបមុខគេឡើយតែឃើញរូបគេបែបនេះនាងសប្បាយចិត្តណាស់
« បងនៅតែនៅក្បែរអូនជានិច្ច ចាំណាបើគេធ្វើបាបអូនបងនឹងសងទៅគេវិញមិនខាន ក្មេងល្អបង » ជីមីន ក៏យកដៃទៅអង្អែលក្បាលនាងតូច ស៊ូយូ ថ្នមៗ
« អូនអរគុណបងណាស់ » សកម្មភាពរបស់ពួកគេ គ្រប់គ្រងដោយកែវភ្នែកមួយគូរខ្មៅក្រិបឈរមើលពីចម្ងាយ
« ស្រលាញ់គ្នាណាស់ ចាំមើលទៅដល់ សេអ៊ូលវិញខ្ញុំអោយនាងស្គាល់ថាអ្វីជានរកមនុស្សរស់ ...» ថេយ៉ុង ក្ដាប់ដៃវៃជញ្ជាំងមួយដៃសម្លឹងមើលទៅកាន់ពួកគេ
ថ្ងៃមង្គលពួកគេក៏បានចប់សព្វគ្រប់នេះជាពេលវេលាដែលពួកគេផ្សំដំណេក ...
នៅបន្ទប់ផ្សំដំណេក
« អូនងូតទឹករួចហើយមែនទេ ? » ថេយ៉ុង អង្គុយចាំក្នុងឈ្តជាកូនកម្លោះនឹងក្នុងនាមជាកូនកម្លោះរងចាំកូនក្រមុំរបស់គេក្នុងយប់ផ្សំដំណេក
« គឺ ... គឺរួចហើយបងចូលទៅងូតបានហើយ ...» ស៊ូយូ និយាយទាំងញ័រខ្លួន ដៃកាន់កន្សែងឡើងញ័រដៃព្រោះថានាងមិនទាន់ត្រៀមខ្លួន ។ ពួកគេទើបតែស្គាល់គ្នាតែក៏ត្រូវមករៀបការជាមួយគ្នាបែបនេះនាងមិនទម្លាប់មានមនុស្សពីរនាក់នៅបន្ទប់ជាមួយគ្នាឡើយ ...
« មើលទៅអូនទើបតែងូតទឹក ! ហេតុអ្វីបែកញើសជោគខ្លួនយ៉ាងនេះ ?? » ថេយ៉ុង ក៏ដើរទៅជិតនាងតូច ។ ស៊ូយូ ដើរថយក្រោយរហូតដល់តុសម្អាងនាង ។ នាងភ័យឡើងញ័រខ្លួនទៅហើយ
« គឺ ... គឺ កុំអីណា អូន ... អូនដឹងថា យប់នេះជាយប់ផ្សំដំណេក... រាត្រីទឹកឃ្មុំប្ដីប្រពន្ធរួមដំណេកជាមួយគ្នា តែអូន ... អ អូន មិនទាន់ត្រៀមខ្លួនឡើយ គ្រប់យ៉ាងវាលឿនពេកហើយ » ស៊ូយូ បិទភ្នែកប្រកែកឡើងញ័រខ្លួនអស់ទៅហើយ ។ ថេយ៉ុង ឃើញបែបនេះនាយក៏ញញឹមចុងមាត់
« កុំបារម្ភ ! បងដឹងបងមានអាយុច្រើនជាងអូន រឿងបែបនេះបងយល់ណា បងមិនបង្ខំអូនទេ !! បងរៀបការជាមួយអូនមិនមែនដើម្បីរឿងតែមួយមុខទេណា !!! រៀបការដើម្បីតែទទួលខុសត្រូវលើអូនតែប៉ុណ្ណោះ » គេពិតជាសម្ដែងបានល្អណាស់ ។ ជាសុភាពបុរសក្នុងកែវភ្នែកនាងពិតៗ បោកប្រាស់ទឹកចិត្តនាងអោយលង់នឹងភាពជាសុភាពបុរសគេ
« អូន អរគុណបងហើយ !! ដែលយល់ពីអូន បងឆាប់ទៅងូតទឹកទៅណា អូនលាយទឹកក្ដៅរួចហើយបងឆាប់ទៅងូតទៅណា ... បងហត់ពេញមួយថ្ងៃហើយ ... ជុប » ស៊ូយូ ក៏ហក់ថើបថ្ពាល់រាងក្រាស់ទាំងអឹមអៀនរួចក៏ឡើងទៅគេង ។ ថេយ៉ុង ក៏ចូលទៅក្នុងបន្ទប់ឈរមុខកញ្ចក់មើលពីភាពជោគជ័យក្នុងផែនការគេ
« នាងគ្មានសិទ្ធិមកប៉ះពាល់រាងកាយខ្ញុំទេ ថ្ពាល់នេះនាងគ្មានសិទ្ធិថើបទេ !! » ថេយ៉ុង យកដៃជូតស្នាមថើបនាងចេញទាំងភាពស្អប់ខ្ពើម ...
មួយរយ:ពេលកន្លងផុតទៅ ជាពេលដែល ថេយ៉ុង នាំនាងតូច ស៊ូយូ មកទីក្រុង
« ម៉ាក់ប៉ា ផ្ដាំជាលើកចុងក្រោយមើលថែរកូនម៉ាក់ផងណា » អ្នកស្រី គីម គាត់មិនដាច់ចិត្តសោះអោយកូនស្រីទៅរស់នៅឆ្ងាយពីភ្នែកកូនយ៉ាងនេះ
« បងថាមិនអីទេណា ! អ្នកដន្លងគាត់ល្អណាស់ កូនប្រសារយើងក៏ល្អជាមួយកូនណាស់ » ត្រូវហើយមួយរយ:ពេលនេះអ្នកម្ដាយក្លាយក្លែងដែល ថេយ៉ុង ជួលមកពីទីក្រុងអោយមកសម្ដែងជាម៉ាក់គេ ជាអ្នកមានគឺសមពិតៗ ។ រហូតដល់គ្រួសារគីម ទុកចិត្តប្រគល់កូនស្រីអោយទៅគេ
« ពិតមែនហើយម៉ាក់ ម៉ាក់ក្មេកនឹងបង ថេយ៍ ល្អជាមួយកូនណាស់ » ស៊ូយូ នាងផ្ទាល់ក៏លង់ជឿល្ខោនមួយនេះរហូតគិតថាខ្លួនជាមនុស្សស្រីដែលមានសំណាងក្នុងលោក
« កុំបារម្ភអីអ្នកដន្លង បើអាល្អិតនេះធ្វើកូនប្រសារខ្ញុំនឹងសម្លាប់វាផ្ទាល់ដៃ » ស្រ្ដីចំណាស់នោះ
« ខ្ញុំទុកចិត្តហើយណា » អ្នកស្រី គីម
« អ្នកម៉ាក់ ឡានមកដល់ហើយណា ចាំកូនបើកឡានជិះទៅជាមួុយប្រពន្ធកូន » ថេយ៉ុង
« ហេតុអ្វីមិនបើកឡានទៅជាមួយគ្នាកូន ?? » អ្នកស្រី គីម
« គឺ កូននាំប្អូនទៅមន្ទីរពេទ្យកូនសិនអោយអ្នកម៉ាក់ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញមុនសិន »
« ពិតមែនហើយអ្នកដន្លង ... »
« អូៗ ... ចាសធ្វើដំណើរដោយសុវត្ថិភាព សុខសប្បាយណា » អ្នកស្រី គីម ក៏ជូនដំណើរពួកគេរហូតចូលដល់ក្នុងឡាន ។ តាមពិតវាជាល្បិច ថេយ៉ុង ស្រ្ដីចំណាស់នោះអស់តួនាទីគេបានអោយលុយមួយចំនួនធំ ។ រួចគេក៏អោយស្រ្ដីចំណាស់នោះត្រឡប់ទៅវិញ នាំនាងតូចទៅផ្ទះគេពិតប្រាដក
អ្នកស្រី គីម ឈរមើលឡានកូនស្រីខ្លួនចេញដំណើរចេញទៅជាមួយគ្នាគេ
« យើងគួរតែជូនកូនទៅដល់ផ្ទះនៅសេអ៊ូល អោយទុកចិត្ត » អ្នកស្រី គីម
« បងថាកុំអី បើទៅអូនរឹតតែមិនដាច់ចិត្តកូនគេធំគេត្រូវមានគ្រួសារ គេមានក្ដីសុខហើយណា មកចូលទៅខាងក្នុងសុខភាពអូនមិនល្អនៅខាងក្រៅយូរមិនល្អទេណា » លោក គីម ក៏លួងលោមប្រពន្ធនាំកូនទៅខាងក្នុងផ្ទះវិញ
តាមផ្លូវទៅកាន់ផ្ទះរបស់ ថេយ៉ុង នៅឯជាយក្រុង
« ឆាប់ចុះមក » ថេយ៉ុង គ្រាន់តែជាន់ហ្រ្វាំងឡានឈប់ងក់នៅមុខផ្ទះគេនៅជាយក្រុងក៏ប្ដូរសម្លេងជាមួយនាងតូចតែម្ដង
« នេះ ... » ស៊ូយូ ក៏ឆ្ងល់គេថានាំនាងទៅនៅ សេអ៊ូល តែទីនេះស្ងាត់ពេកហើយ
« កុំធ្វើមុខឆ្ងល់ៗចូលមក » ថេយ៉ុង ប្ដូរទាំងសម្លេងនឹងឥរិយាបថជាមួយនាងតូច
« ទីនេះផ្ទះបងមែនទេ ? » ស៊ូយូ ឈរមើលទាំងព្រឺសម្បុរព្រោះទីនេះស្ងាត់ពេកហើយ
« មិនមែនទេ ជានរករបស់នាង » ថេយ៉ុង ជាសុភាពបុរសរបស់នាងសុខៗក៏រលាយបាត់អ្នកដែលឈរចំពោះមុខនាងពេលនេះប្រែជាកំណាច ។ នាយគ្រឺតនឹងទឹកមុខភ្លើៗនាងតូច កាយវិការឆ្ងល់នាង ក៏ស្ទុះទៅចាប់មាត់នាងប្រាប់នាងទាំងកំហឹងខាំថ្គាមកែវភ្នែកសម្លក់សឹងតែសុីសាច់នាង ...
💜🌼🙏 សូមរងចាំអានភាគបន្ត🙏🌼💜