Chapter 41
Imperial MeowJuly 21, 2023
Chapter 41
မနေ့ညက စန်းရှောင်ရှန်း နေထိုင်မကောင်းဖြစ်ခဲ့သည်။ သို့သော် ယနေ့တော့ သူသက်သာလာပြီး ထိုင်တောင်ထိုင်နေနိုင်ပြီဖြစ်၏။
ဤခေတ်မှာ ကိုးနှစ်အရွယ်သာရှိသေးသော ကလေးတစ်ယောက်ကတောင် အိမ်၏ကိစ္စအဝဝကို လုပ်ကိုင်နိုင်စွမ်းရှိပေသည်။ ထို့ကြောင့် ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက စန်းရှောင်ရှန်းကိုပြုစုဂရုစိုက်ပေးဖို့ ဝမ်ယွီအာကို စေခိုင်းခဲ့ပြီး လှေသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန်အတွက် ကျန်းကျန့်ကို ခေါ်သွားလိုက်သည်။
သင်္ဘောဟာ အနည်းငယ်ညစ်ပတ်နေချေပြီ။ သို့သော် ၎င်းကို ကောင်းစွာထိန်းသိမ်းပြုပြင်ထားလေသည်။ တစ်ချက်ကြည့်ရုံဖြင့် ပိုင်ရှင်က ၎င်းကို အလွန်တရာမြတ်နိုးကြောင်း သိသာလှသည်။
"အရင်တစ်စင်း ပျက်စီးသွားပြီးတဲ့နောက်မှာ ဒီသင်္ဘောကို လွန်ခဲ့တဲ့ခုနစ်နှစ်ကပဲ အသစ်ဆောက်လုပ်ထားတာ။ အဲ့ဒီတုန်းက ငါ့မှာစုထားတဲ့ ငွေနည်းနည်းရှိတာမို့လို့ ဒါကို အသစ်ပြောင်းပစ်လိုက်တယ်လေ"
ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ကျန်းကျန့်၏ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း သင်္ဘောကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း စကားဆိုလာသည်။ ထို့နောက် သူက သင်္ဘော၏ဘယ်အပိုင်းကိုတော့ ပြုပြင်ဖို့လိုအပ်ပြီး နံရံကပ်စင် ဘယ်နှခုလောက် ပိုထည့်သင့်ကြောင်း ပြောနေပြန်၏။
"မင်း လုပ်ပေးနိုင်လား"
ကျန်းကျန့် မေးလိုက်သည်။
"ဒါပေါ့။ ကျွန်တော်က ဟိုးအရင်ကတည်းက သင်္ဘောတွေအကြောင်း အကျွမ်းတဝင်ရှိပြီးသားပဲလေ။ ဒါတွေကို ကျွန်တော်ပြင်ပေးနိုင်တယ်။ ပစ္စည်းကိရိယာလည်း အစုံရှိပြီးသားပါ"
ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ဆို၏။
"တကယ်လို့ ကျွန်တော့်မှာ ကိရိယာတန်ဆာပလာတွေသာ လုံလုံလောက်လောက်ရှိကြည့်။ အသစ်တစ်ခုတောင် ဆောက်ပြနိုင်သေးတယ်"
ကလေးဘဝတုန်းက သူသည် မိဘများနှင့်အတူ ငါးဖမ်းလှေပေါ်မှာသာ အချိန်ကုန်ဆုံးခဲ့ရသည်။ ထိုစဉ်က လှေဟာ အစပိုင်းမှာ တော်တော်ကျိုးပဲ့နေခဲ့သောကြောင့် တစ်ချိန်လုံးပြုပြင်နေခဲ့ရသည်ချည်းသာ။ လှေတစ်စင်းဆောက်လုပ်နိုင်သူကို သူ ရှာတွေ့တော့ လုပ်ငန်းစဉ်အဆင့်ဆင့်ကို သေချာကြည့်ရှုပြီးသည်နှင့် လှေဆောက်လုပ်ရေးနှင့်ပတ်သက်သည့် ပညာတချို့ကို သူ သင်ယူနိုင်ခဲ့သည်။
ဝမ်ဟိုင်ရှန်ကတော့ သူ တတ်မြောက်ထားသောပညာမှာ သိပ်ထူးခြားလှသည်ဟု မထင်ပေ။ တံငါလုပ်ငန်းဖြင့် အသက်မွေးကြသော လူအများစုက လှေကို ပြုလည်းပြုပြင်နိုင်ကြသလို အသစ်လည်း ဆောက်လုပ်နိုင်ကြသည်ချည်းသာ။ သို့သော် ကျန်းကျန့်ကတော့ အံ့သြဘနန်းဖြစ်နေရှာသည်။ ဝမ်ဟိုင်ရှန်းတစ်ယောက် ဘာလို့များ ဤလုပ်ငန်းဖြင့် အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းမပြုသလဲဆိုတာကို မေးတောင်မေးချင်သွား၏။ သို့ပါသော်ငြား ဤခေတ်အခါကြီးမှာ လက်မှုပညာသည်တွေက ထိုမျှအရေးမပါအရာမရောက်သေးကြောင်း သူ ချက်ချင်းသဘောပေါက်လိုက်သည်။
လူတိုင်းဟာ တန်းတူရည်တူဆိုသော်ငြား အသိဉာဏ်ပညာကလည်း အရေးကြီးလှသည်။ ဤခေတ်အခါကြီးမှာ လူတွေက လက်မှုပညာသည်တွေအပေါ် စိတ်ဝင်စားမှု များများစားစားမရှိကြပေ။ အတတ်ပညာပိုင်းဆိုင်ရာ ကျွမ်းကျင်ကြသူအများစုကို လက်မှုပညာသည်ဟု အမျိုးအစားခွဲထားသော်လည်း သူတို့မှာ လွတ်လပ်မှုမရကြရှာချေ။
နယ်ဘက်မှာ လက်သမားဆရာတစ်ယောက်အဖြစ် အသက်မွေးခြင်းက သာမန်လယ်သမားတစ်ယောက်ထက်စာလျှင် လူနေမှုအဆင့်အတန်း ပိုကောင်းမွန်၏။ သို့သော်လည်း အကန့်အသတ်တော့ ရှိသေးသည်။ ရွာတိုင်းရွာတိုင်းမှာ ထိုကဲ့သို့သောလက်သမားဆရာများ ရှိနှင့်နေပြီးဖြစ်သည့်အတွက် လူသစ်များအဖို့ နေရာမရှိပေ။
ဝမ်ဟိုင်ရှန်း၏ကျွမ်းကျင်မှုကို လေ့လာစူးစမ်းပြီးနောက် ကျန်းကျန့်သည် သစ်ပင်အချို့ကို တကူးတကခုတ်လှဲပါတော့သည်။ လှေကို ပြုပြင်ပြီးသွားလျှင် သူ ဝမ်ဟိုင်ရှန်းနှင့်အတူ ပရိဘောဂပစ္စည်းတချို့ ဖန်တီးချင်သောကြောင့်ပင်။ လက်သမားအတတ်ပညာဟာ သိပ်တော့ မခက်ခဲလှ။ ပုံပန်းသွင်ပြင်ကို အလေးမထားဘူးဆိုပါက ခွေးခြေခုံတချို့ သို့မဟုတ် ကြိုက်နှစ်သက်ရာတစ်ခုခုကို အလွယ်လေး ဖန်တီးနိုင်၏။
ယနေ့ခေတ်ရှိလူများသည် လက်ရာမြောက်ပန်းပုရုပ်တုများပါသော ပရိဘောဂအလေးကြီးများကို ကြိုက်နှစ်သက်ကြသည်။ သို့သော် ကျန်းကျန့်နှင့် ဝမ်ဟိုင်ရှန်းတို့၏အရည်အချင်းမှာ အကန့်အသတ်ရှိနေသေးသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ဖန်တီးသော ပရိဘောဂပစ္စည်းဟာ ရိုးရှင်းပြီး ပုံပန်းမလှပချေ။
၎င်းကို ငွေရှာဖို့တော့ ရောင်းချနိုင်မည်မဟုတ်သလို သူတို့၏ပရိဘောဂမှာပါသော တချို့အစိတ်အပိုင်းများဆိုလျှင် သူတို့ရွေးချယ်လိုက်သောသစ်သားကြောင့် အသုံးပြုဖို့ရာပင် မဖြစ်နိုင်ပေ။ သစ်သားတိုင်းက ပရိဘောဂပြုလုပ်ဖန်တီးဖို့ သင့်တော်နေတာမျိုးမဟုတ်။ သူတို့လည်း အစက ထိုအကြောင်းကို နားမလည်ခဲ့ပေ။
ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် ထိုသစ်သားများကို ပရိဘောဂအဖြစ်အသုံးမပြုနိုင်လျှင်တောင် သူတို့လက်ရည်တက်လာအောင် လေ့ကျင့်နိုင်သလို ပြီးသွားလျှင်လည်း ထင်းစိုက်လို့လည်း ရ၏။
ကျန်းကျန့်နှင့် ဝမ်ဟိုင်ရှန်းတို့မှာ ဆယ်ရက်ထက်မနည်း အလုပ်ပိနေခဲ့ကြသည်။ မိုးကလည်း ထိုဆယ်ရက်လုံးနီးပါး ရွာသွန်းနေခဲ့သည်။ သို့သော် တစ်နေကုန်ရွာတာမျိုးလည်း မဟုတ်။
အချို့ဒေသများတွင် ဆောင်းဦးပိုင်းရွာသောမိုးက ဆီထက် ရှားလှ၏။ သို့သော် ဤနေရာမှာတော့ ဆောင်းတွင်းပိုင်းမိုးက တရစပ်ပင်။
နေ့ရက်တွေဟာ နွေးထွေးနေခဲ့ပြီး မိုးကလည်း အလျှံပယ်။ ဆောင်းဦးမှာတောင် စိမ်းစိမ်းလန်းလန်းရှိလှသော ဟယ်ရှီရွာလေးဟာ ပို၍ပင်စိုစိုပြည်ပြည်ဖြစ်နေပြီး ပရုတ်ပင်တွေကလည်း ရွက်ဟောင်းစကြွေနေချေပြီ။
တစ်နှစ်တာ ရှင်သန်ပေါက်ရောက်အပြီး ဆောင်းဦး၏ရွက်ဟောင်းများသည် နွေဦးမှာ ကြွေကျမြေခရလေသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ရွက်သစ်ရွက်နုများက ပင်ယံထက်မှာ စတင်ဖုံးလွှမ်းလာလေတော့သည်။ ဝမ်ဟိုင်ရှန်း၏မိသားစုအဖို့တော့ တစ်နေကုန်မိုးရွာလေသော ဤကာလများမှာ ထုံးစံအတိုင်း သောကရောက်ဖွယ်ရာပင်။
မြေစိုက်အိမ်ကလေးက စိုစွတ်နေသော်လည်း အနည်းဆုံးတော့ သူတို့ မီးမွှေးနိုင်သေးသလို အဝတ်အစားများကိုလည်း အခြောက်ခံနိုင်ပါသေးသည်။ သို့သော် လှေပေါ်မှာဆိုလျှင်တော့ အလွန်ဒုက္ခများလှသည်။ အဝတ်အစားများနှင့် ဂွမ်းကပ်အိပ်ရာများသာ စိုရွှဲသွားပါက စိုထိုင်းထိုင်းအတိုင်းသာ သူတို့သုံးရမှာပင်။
တစ်ခါတလေမှာ သင်္ဘောထဲရှိနေရာတချို့က ကောင်းကောင်းထိန်းသိမ်းထားခြင်းမရှိသည့်အတွက် သစ်သားဗီရိုထဲက အဝတ်အစားများတောင် မှိုစော်နံပြီး ဆွေးမြည့်သွားတတ်သည်။
ထိုကဲ့သို့သောနေရာမျိုးမှာ လူတွေဟာ လွယ်လင့်တကူဖျားနာတတ်ကြသည်။ ဝမ်ဟိုင်ရှန်း၏ကလေးတွေထဲက တစ်ယောက်ဆိုလျှင် မတိုင်ခင်ကမှ အပြင်းဖျားပြီး ဆုံးပါးသွားရှာသည်။
ထိုအကြောင်းကြောင့် ဝမ်ဟိုင်ရှန်းဟာ သူ့မိသားစုကို နေစရာပေးထားသော ကျန်းကျန့်ကို အလွန်တရာကျေးဇူးတင်နေခြင်းသာ။
ထိုနေ့က ကျန်းကျန့်နှင့်အတူလုပ်နေသည့် အလုပ်ပြီးစီးသွားသောအခါ သူသည် ဝါးခြင်းတောင်းများကိုယူပြီး တီကောင်အပြည့်ထည့်ကာ ကျန်းကျန့်အတွက် အရည်အသွေးအကောင်းဆုံး ငါးကို ပေးရန်ရည်ရွယ်ရင်း ငါးဖမ်းဖို့အတွက် မြစ်ဘက်ကို ထွက်သွားလေသည်။
"တံငါသည်ကြီး ဒီတလော ငါးဖမ်းလှေပေါ်မှာမနေဘဲ ဘာလို့ အကြီးဆုံးကျန်းနဲ့အတူ နေနေရတာလဲ"
ငါးများနှင့်ပြည့်နေသော ခြင်းတောင်းကို သယ်ထားရင်း ဝမ်ဟိုင်ရှန်း တုံ့ခနဲရပ်တန့်လိုက်မိသည်။
"ခင်ဗျား ကျွန်တော့်ကိုမေးနေတာလား"
ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက အမျိုးသားကြီးကိုကြည့်လျက် ပြောလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် ငါးဖမ်းလှေကို ကျန်းကျန့်ဆီရောင်းပစ်လိုက်ပြီ"
ထိုလူကြီးက အကြီးဆုံးကျန်းအကြောင်းကို ပြောနေခြင်းပင်။ အဲ့ဒါ ကျန်းကျန့်ပဲ မဟုတ်လား။
ဝမ်ဟိုင်ရှန်းကို မေးခွန်းထုတ်နေသောလူမှာ တွေးဆဆဖြစ်သွားပြီးနောက် ဝမ်ဟိုင်ရှန်းကို ကရုဏာသက်စွာ ကြည့်လိုက်လေသည်။
ကျန်းကျန့်က ဒီလူ့ရဲ့လှေကို မတော်မတရားသိမ်းပိုက်ထားတာများလား။ လှေကို အပိုင်သိမ်းလိုက်ရုံတင်မကဘူး။ အခုတော့ သူ့မိသားစုကပါ ကျန်းကျန့်ဆီမှာ အလုပ်လုပ်ပေးနေရတဲ့ပုံပဲ။ ခြောက်နှစ်ပဲရှိသေးတဲ့ကလေးလေးဆိုရင် ဟင်းရွက်ခြင်းတောင်းကြီးကိုသယ်ပြီး ကျန်းကျန့်ကို ပေးနေရရှာတယ်။
ဝမ်ဟိုင်ရှန်းကို တားထားသော ရွာသားကြီးမှာ ကျန်းကျန့်အကြောင်း မကောင်းပြောဖို့နေနေသာသာ နောက်ထပ်မေးခွန်းပင် ထပ်မမေးရဲတော့ချေ။
ထိုလူက ဝမ်ဟိုင်ရှန်းကို ကရုဏာသက်စွာကြည့်နေပြီးနောက် ခေါင်းတခါခါဖြင့် ပြန်သွားလေသည်။ သို့သော်ငြား ဝမ်ဟိုင်ရှန်းကတော့ ဘာတွေဖြစ်ပျက်သွားမှန်း မသိလိုက်သည့်အတွက် စိတ်ရှုပ်သွားရသည်။
သူနားမလည်ဘူးဆိုတော့လည်း နားမလည်ဘူးပေါ့လေ။
ဝမ်ဟိုင်ရှန်းဟာ ကျန်းကျန့်ကိုရှာပြီး သူ့လက်ထဲရှိ အကြီးဆုံးငါးကို ပေးလိုက်သည်။ ကျန်းကျန့်ကလည်း ငါးကို လက်ခံလိုက်ပြီး ထိုငါး၏အလေးချိန်နှင့်ညီမျှသော ဆန်ကို ပြန်ပေးလိုက်၏။
ဝမ်ဟိုင်ရှန်းအတွက်တော့ စားသောက်ဖို့ရာ ငါး မရှားလှပေ။ တကယ်တော့ သူ့မိသားစုတစ်ခုလုံးက ငါးကို ငြီးငွေ့နေချေပြီ။ သို့သော် သူတို့ဆီမှာ ဆန်ကတော့ အမြဲရှားပါးနေသောကြောင့် ဆန်ကိုတော့ စားကောင်းလှသည်ဟု သူတို့ထင်ကြသည်။
ဝမ်ဟိုင်ရှန်းကသာ ငါးကို ငြီးငွေ့နေပြီဆိုလျှင် ယခုအချိန်မှာ ကျန်းကျန့်က ပို၍ပင် ငြီးငွေ့နေပြီဖြစ်၏။
ခေတ်သစ်မှာဆိုလျှင် အကြော်အလှော်၊ အကင်၊ ချိုချိုချဉ်ချဉ်၊ အစပ်အရသာ သို့မဟုတ် ပေါင်းခံထားခြင်းကဲ့သို့သော ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်အစုံအလင်ဖြင့် ချက်ပြုတ်နည်းမျိုးစုံရှိသလို ငါးအမျိုးအစားပေါင်းကလည်း မနည်းမနောရှိသည်။
အကယ်၍ တစ်နှစ်ပတ်လုံး နေ့တိုင်း ငါးကိုသာစားခိုင်းနေပါက သူ့လို ဇီဇာမကြောင်သောလူတောင် ၎င်းကို ငြီးငွေ့လာလိမ့်မည်သာ။ သို့သော် အဓိကအချက်မှာ ဤနေရာတွင် ခေတ်သစ်မှာလို အနေအထားမျိုး လုံးဝမရှိပေ။
သူ အစပ်အရသာဟင်းလျာကိုတောင် လုံးဝမတွေ့ရပေ။ အကြောင်းမှာ ဆီထုတ်လုပ်ရေးနည်းပညာသည် နောက်ကောက်ကျကျန်ရစ်နေသောကြောင့်ပင်။ ဆီက အလွန်စျေးကြီးပြီး ပဲငံပြာရည်ကလည်း ဆားထက် စျေးမနည်းလှပေ။ သို့သော်ငြား အရသာဆိုးဝါးနေလျှင်တောင် ဗိုက်ဖြည့်ဖို့လိုသေးသည့်အတွက် ကျောက်ကျင်းကောနှင့်အတူ သူလည်း စားသောက်နေရသည်။
ကျန်းကျန့် ငါးတော်တော်များများကို သတ်လိုက်ပြီး မီးဖိုပေါ်မှာ ကင်ဖို့ တစ်ကောင်ရွေးပြီး ကျန်တစ်ကောင်ကိုတော့ ငါးဆားနယ်လုပ်ဖို့အတွက် ဆားစိမ်ထားလိုက်သည်။ တကယ်တော့ ဤနေရာရှိလူများက ငါးဆားနယ်ကို အလွန်နှစ်ခြိုက်ကြသည်။ ကံဆိုးချင်တော့ ဆားက အလွန်စျေးကြီးလွန်းလှသည်။ ထို့ကြောင့် ပုံမှန်ဆိုလျှင် သူတို့ ငါးဟင်းအတွက် ဆားကိုမသုံးကြချေ။ ကျန်းကျန့်ကိုတော့လက်ဖွာသူဟု ယူဆနိုင်လေသည်။
ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောအတွက် စားစရာလုပ်ပေးချင်သည်။ ထို့ကြောင့် ဝမ်ဟိုင်ရှန်းတို့မိသားစုနှင့်မရောဘဲ သီးသန့် မီးမွှေးလိုက်သည်။ ထိုညက ငါးဟင်း ချက်ပြုတ်ပြီးစီးသွားပြီးနောက် ခေါင်းနှင့်အမြီးပိုင်းကို သူ စားလိုက်သည်။ အကောင်းဆုံးအလယ်သားများကိုတော့ ချန်ထားလိုက်ပြီး ညရောက်ဖို့သာ စောင့်ဆိုင်းနေတော့သည်။
မှောင်ရီပျိုးလာပြီးနောက် ဘေးအခန်းရှိ ဝမ်ဟိုင်ရှန်းတို့မိသားစုအိပ်မောကျသွားသည့်အခါ ကျန်းကျန့်က ငါးဟင်းကိုယူကာ ကျောက်ကျင်ကောနှင့်တွေ့ဖို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ လတ်တလောအတွင်းမှာ သူသည် ကျောက်ကျင်းကောနှင့်အတူ အိပ်ဖြစ်သည်။
ကျောက်လျူ သူ့ကို မထင်မှတ်ဘဲ မိသွားသည့်နေ့ကစ၍ သူ သတိကြီးကြီးထားနေရသည်။ သူသည် ယခင်ဘဝက သူသင်ယူခဲ့သော ကင်းထောက်စွမ်းရည်အလုံးစုံကို ထုတ်သုံးလိုက်၏။ သို့မှသာ သူ ညတိုင်း ကျောက်ကျင်းကောနှင့်နီးစပ်ဖို့ အကြံအဖန်ထုတ်နေတာကို ဘယ်သူမှ သတိပြုမိမှာမဟုတ်။
တကယ်တမ်းမှာတော့ သူ ဘာအကြံအဖန်မှမထုတ်နိုင်တာတော့ သေချာပေါက်ပင်။ ကျောက်ကျင်းကောက နေ့တိုင်း အလုပ်များလှသည်။ ထို့ပြင် သူတို့နှစ်ယောက်သားကလည်း ယခုထိလက်မထပ်ရသေးသောကြောင့် ကျောက်ကျင်းကောကို တကယ်တမ်းဘာမှမလုပ်နိုင်သေးတာ သဘာဝကျပါသည်။
သူ ကျောက်ကျင်းကောကို ပြတင်းပေါက်ကတစ်ဆင့် ငါးဟင်း လှမ်းပေးလိုက်သည်။ ကျင်းကောက ၎င်းကိုလက်ခံလိုက်သည့်အခါ ကျောက်ကျင်းကော၏အခန်းထဲကို သူ တိတ်တဆိတ်ဝင်သွားလိုက်သည်။
ဖယောင်းတိုင်မီးရောင်အောက်မှာ ကျောက်ကျင်းကောက ငါးဟင်းကို စတင်စားသောက်လေတော့သည်။
တကယ်တမ်းတော့ ကျောက်ကျင်းကောလည်း ငါးဟင်းစားရတာကို ငြီးငွေ့လာပြီဖြစ်၏။ သို့သော် ဤဟင်းမှာ ကျန်းကျန့် သူ့အတွက်ယူလာပေးခြင်းဖြစ်သည်။ သူ ဘယ်လောက်ပင်ပန်းပင်ပန်း၊ အရသာ ဘယ်လောက်ဆိုးဆိုး ကိစ္စမရှိ။ သူ ပြောင်စင်နေအောင် စားပစ်နိုင်သည်။ တခြား ဘာအကြောင်းအရင်းများ ရှိသေးလို့လဲ။ သူက ကျေးဇူးကန်းသူတစ်ယောက် မဟုတ်ပေ။ ကျန်းကျန့်က သူကောင်းဖို့အတွက် စားခိုင်းနေတာ အသိသာချည်းပင်။
မတိုင်ခင်က သူမဖျားနာဖူးသော်လည်း ဒူးနာခြင်းနှင့် ကြွက်တက်ခြင်းတို့ကတော့ မကြာခဏဖြစ်လေ့ရှိသည်။ လတ်တလောလေးမှာတော့ ထိုနာကျင်မှုများက သိပ်မသိသာတော့ပေ။ ကျောက်ကျင်းကော ဘာစကားမှမပြောဘဲ ငါးဟင်းကိုသာ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်စားနေလိုက်သည်။
ကျန်းကျန့်ကလည်း စကားမပြောဘဲ သူ့ကိုသာ တိတ်တခိုးငေးကြည့်နေသည်။ အကြောင်းအရင်းကတော့ သူတို့ကို ကျောက်ဖူကွေ့နှင့်ကျောက်လျူတို့ မိသွားမှာစိုးရိမ်ပင်။ သို့သော် စကားမပြောဘဲ အတူရှိနေရခြင်းကလည်း တစ်မျိုးကောင်းသည်။
ထိုညက ဂွမ်းကပ်စောင်အောက်မှာ သူတို့ အာလာပသလ္လာပပြောဖြစ်ခဲ့ကြသည်။
ကျန်းကျန့်လည်း အားကောင်းလှသော ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ထိန်းချုပ်ခြင်းစွမ်းရည်ကို နောက်တစ်ကြိမ်ထုတ်သုံးခဲ့ရသည်။ သူဟာ သွေးသောက်ရဲဘော်များနှင့် အတူတကွနေခဲ့ဖူးသော်ငြား သူတို့အားလုံးက အဖြောင့်များသာ။ ထို့ကြောင့် သူ ဘာအတွေးမှမများခဲ့ပေ။
သို့သော် ကျောက်ကျင်းကောကတော့ မတူပေ။ သူသည် သူသဘောကျနှစ်သက်ရသူ ဖြစ်၏။ သူ သဘောကျနေရသူဟာ သူ့နံဘေးမှာ လဲလျောင်းနေချေသည်။ သူကလည်း ဘယ်လိုလှုပ်ရှားမှုမျိုးမှ မလုပ်နိုင်ခဲ့ပေ။ ဒါကလည်း အရည်အချင်းတစ်မျိုးပါပဲ။
အပေါ်ယံကြည့်လျှင်တော့ သူ သေချာပေါက်မလှုပ်မယှက်သာ။ သို့သော် တကယ်တမ်းမှာတော့ ကျောက်ကျင်းကောကို သူ ဘယ်လောက်တောင်အသားယူနေသလဲဆိုတာ ဘုရားသိသည်။ ထို့ပြင် ကျောက်ကျင်းကောကိုယ်တိုင်လည်း သိပေလိမ့်မည်။
ပထမဆုံးညတုန်းကတော့ သူမသိလောက်သေးသော်လည်း နောက်ပိုင်းမှာတော့ ကျန်းကျန့်က သူ့လက်ကိုလှုပ်ရှားလိုက်သည့်အချိန်တိုင်း သူက နိုးလာသည့်တိုင် အိပ်ပျော်ချင်ယောင်သာဆောင်နေလေသည်။
မနက်ခင်းစောစောမှာပင် ကျန်းကျန့်တစ်ယောက် သူယူလာခဲ့သောပန်းကန်လုံးကိုကိုင်ကာ ထွက်ခွါလာခဲ့သည်။
ကျန်းကျန့်နှင့်ဝမ်ဟိုင်ရှန်းတို့နှစ်ယောက် ငါးဖမ်းလှေကို ပြန်လည်ပြုပြင်တာ ပြီးစီးလုနီးလေပြီ။ သူတို့ မြစ်ကမ်းနံဘေးမှာ သစ်သားသေတ္တာများ ပြုလုပ်နေကြတုန်း ရုတ်ခြည်းဆိုသလို အသိအကျွမ်းတစ်ယောက် ရောက်ချလာလေသည်။ သူက ရာမန်အရာရှိဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားသော ယန်ကျင်းဖြစ်၏။
ဤရက်ပိုင်းမှာ မိုးက တစ်ချိန်လုံးရွာသွန်းနေလေသည်။ ထို့ကြောင့် ရာမန်မှာ ဘာမှလုပ်စရာမရှိပေ။ အိမ်ထဲမှာနေရတာကိုလည်း ယန်ကျင်း ငြီးငွေ့လာပြီဖြစ်၏။ သူ မထိန်းနိုင်ဘဲ လောင်းကစားဝိုင်းကိုသာ သွားကစားချင်နေမိသည်။
သို့သော်ငြား လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်တုန်းက ကျန်းကျန့်က သူ့ကိုထိတ်လန့်သွားစေသည့် ကိစ္စတချို့ကို မေးမြန်းခဲ့သည်။ သူ တခြားလူများနှင့် လောင်းကစားလုပ်ပြီး သောက်စားနေဖို့ စိတ်မပါသေးချေ။
သို့သော်လည်း ပျင်းစရာကောင်းလွန်းလှပြီး ဘာမှလည်းလုပ်စရာမရှိပေ။ အဆုံးမှာတော့ ယန်ကျင်း မိုးရွာနေသည့်ကြားက သင်္ဘောကျင်းကို အပြေးသွားကာ ကျန်းချောင်ရှန့်ကိုနှောင့်ယှက်နေလိုက်ပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ကျန်းကျန့်မေးမြန်းထားသည့် ပင်လယ်စာလုပ်ငန်းနှင့်ပတ်သက်ပြီး ကူညီပေးလိုက်သည်။
ယခုတော့ ကျန်းမိသားစု၏ တတိယသားကို လုံလုံလောက်လောက်ဒုက္ခပေးပြီးသွားပြီးနောက် ကျန်းကျန့် စုံစမ်းဖို့အကူအညီတောင်းထားသည့် ကိစ္စကိုလည်း စုံစမ်းပြီးသွားပြီဖြစ်သောကြောင့် သူ ဟယ်ရှီရွာကို ရောက်လာခဲ့ခြင်းပင်။
ဟယ်ရှီရွာနှင့်ပတ်သက်ပြီး ယန်ကျင်း၏ယခင်တစ်ခေါက်အတွေ့အကြုံမှာ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရိပ်မည်းကြီးအဖြစ် ထင်ကျန်နေခဲ့သည်။ သူ ဟယ်ရှီရွာကိုမလာချင်သလို လူတွေမြင်တာလည်း မခံချင်ပေ။ ထို့ကြောင့် မြစ်ကမ်းနံဘေးမှာ ကျန်းကျန့် ရှိနေတာကိုမြင်တော့ ယန်ကျင်းခမျာ ရုတ်ခြည်းပျော်ရွှင်သွားရသည်။