စာအုပ်ဆိုင်ကမဂ္ဂဇင်းစာအုပ်တွေနားမှာရပ်နေတဲ့ဝန်ဘင်း။ ဒီမဂ္ဂဇင်းစာအုပ်ထဲမှာတေးရေးဆရာအန်တွန်အကြောင်းပါတယ်ဆိုတာသူသိတယ်။
မဝယ်တော့ဘူးလို့ဆုံးဖြတ်ထားပေမဲ့ဝယ်ဖြစ်ခဲ့ပြန်တယ်။ ဝန်ဘင်းအတွက်တော့ချန်းယောင်းကိုမုန်းချင်ပေမဲ့အခုထိမလုပ်နိုင်သေးပါ။ သူ့အတွက်အခက်ခဲဆုံးအလုပ်ကချန်းယောင်းကိုမုန်းနိုင်ဖို့ဖြစ်မည်။
ချန်းယောင်းကိုတီဗွီအစီအစဉ်တွေမဂ္ဂဇင်းတွေမှာပါမှသာသူကသိနိုင်တော့တာ။ ချန်းယောင်းကသာအများကြီးပြောင်းလဲသွားပေမဲ့သူကတော့အရင်တိုင်းပဲဒီနေရာလေးမှာရှိနေတုန်းပင်။ မဖြစ်နိုင်မှန်းသိပေမဲ့ချန်းယောင်းကိုမေးချင်တာတွေအများကြီးရှိတယ်။ ချန်ယောင်းက,ကတိမတည်ပေမဲ့ကိုယ်ကစောင့်နေတယ်ဆိုတာကိုသူမသိစေချင်တော့။ ဒီအတိုင်းလေးလည်းနေသားကျနေပါပြီ။
ဒီဇင်ဘာရဲ့အေးမြတဲ့ဆောင်းညမှာမဂ္ဂဇင်းစာအုပ်လေးကိုရင်ခွင်ထဲမှာပိုက်ပြီးတစ်ယောက်တည်းလျှောက်နေမိတယ်။ ရုတ်တရက်ကျလာတဲ့နှင်းစက်များကြောင့်သူဟာဒီနှစ်ဆောင်းရာသီရဲ့ပထမဆုံးနှင်းကျတာကိုကြုံလိုက်ရသည်။ နှင်းမှုန်များကိုလက်ဖြင့်ခံယူလိုက်မိရင်းတစ်စုံတစ်ယောက်ကိုနင့်နင့်သီးသီးသတိရမိလေပြီ။
အတိတ်နေ့ရက်များဆီကသူတို့နှစ်ယောက်အကြောင်းများဆီသို့အလည်ရောက်မိသွားသောအခါ။
နှင်းတွေကျနေတဲ့ဒီဇင်ဘာလအလယ်ညတစ်ည။ ထိုနေ့မှာလည်းပထမဆုံးနှင်းတွေကျနေခဲ့တယ်။
" ကိုကို "
ချန်းယောင်းရဲ့အသံအေးအေးကနားထဲမှာသာယာနာပျော်ဖွယ်ပင်။ ချန်းယောင်းကဝန်ဘင်းကိုမှီအောင်သွားလိုက်ရင်းဝန်ဘင်းရဲ့လက်ကိုသူ့ရဲ့လေဖောင်းအနွေးထည်ရဲ့အင်္ကျီအိတ်ထဲထည့်ကာထွေးဆုပ်ထားလိုက်သည်။
" ခေါ်နေတာကိုကြားလည်းပြန်မထူးဘူးနော် "
" ထူးချင်မှထူးမှာပေါ့ "
" ကောက်တာလား "
" ဘယ်မှာကောက်လို့လဲ "
" ဟွန်း.......... "
ချန်းယောင်းရဲ့ရယ်ချင်သလိုဖြစ်နေတဲ့မျက်နှာကိုဝန်ဘင်းကမျက်စောင်းထိုးလိုက်တော့။
" ခုနကကောင်မလေးတွေကိုကြည့်နေတာမဟုတ်ဘူး သူတို့နောက်ကသစ်ပင်မှာအလှဆင်ထားတဲ့မီးလုံးတွေကိုကြည့်နေတာ "
" ဘယ်သူကဘာပြောနေလို့လဲ "
" ကောင်မလေးတွေကိုကြည့်တယ်ထင်ပြီးကောက်သွားတာဘယ်သူလဲ "
" မကောက်ဘူးဆို "
" ကောက်ပါတယ် "
" မဟုတ်ဘူးလို့ "
ထိုအချိန်တုန်းကသူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အူလ်ဆန်မြို့လေးဟာအရမ်းကိုသာယာလှပခဲ့ပါတယ်။
သူတို့နှစ်ယောက်ကငယ်ငယ်ကတည်းကတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်သဘောကျခဲ့ကြပြီးနှစ်ယောက်လုံးကမိဘမဲ့ဖြစ်၍တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်အရမ်းကိုတွယ်တာခဲ့ကြသည်။ မိဘမဲ့ဂေဟာကထွက်လာပြီးနောက်ပိုင်းသူတို့နှစ်ယောက်ကအတူတူနေခဲ့ကြတယ်။ နှစ်ယောက်လုံးကအချိန်ပိုင်းအလုပ်အများစုကိုသာ လုပ်ခဲ့ကြတယ်။ ပိုက်ဆံအများအပြားအပိုအလျှံမရှိပေမဲ့သူတို့ဘဝလေးဟာသာယာခဲ့တယ်။
ဝန်ဘင်းကဂစ်တာတီးရတာကြိုက်နှစ်သက်ပြီးချန်းယောင်းကလည်းသီချင်းရေးရတာသဘောကျသူ။
ဝန်ဘင်းကချန်းယောင်းနဲ့အတူရှိနေရရင်ကိုသဘောကျနေသူပင်။ ချန်းယောင်းကလည်းဝန်ဘင်းနဲ့ပက်သက်ပြီးသီချင်းတွေအများကြီးရေးထားသည်။
" ကိုကို "
" ကျွန်တော်သီချင်းအသစ်တစ်ပုဒ်ရေးထားတယ် "
" ဆိုပြလေ နားထောင်ပြီးကောင်းမကောင်းဆုံးဖြတ်ပေးမယ် "
ချန်းယောင်းကသူ့အသံအေးအေးလေးနဲ့သီချင်းဆိုပြတာကိုဝန်ဘင်းအရမ်းသဘောကျသည်။
" ဒီသီချင်းကကိုကို့အတွက်ရေးထားတာ "
" အင်း အရမ်းမိုက်တယ် "
ဝန်ဘင်းကလက်နှစ်ဖက်နဲ့ကောင်းတယ်ဆိုတဲ့ပုံစံလုပ်ပြသည်။
" ကျွန်တော်ရေးထားတဲ့သီချင်းတွေကကိုကို့,ကိုရည်ညွှန်းပြီးရေးထားတာတွေချည်းပဲ "
ချန်းယောင်းကဝန်ဘင်းကိုရည်ရွယ်ပြီးရေးထားတဲ့သီချင်းအပုဒ်ရေအတော်များသည်။
" မင်းရဲ့သီချင်းတွေကိုတစ်ယောက်,ယောက်က ထုတ်ပေးရင်ကောင်းမှာနော် "
" ဘာလို့လဲ "
" မင်းသီချင်းတွေကအောင်မြင်မယ်ဆိုတာသိနေတယ် "
" ကျွန်တော်အောင်မြင်သွားလို့ကိုကို့,ကိုမေ့သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ "
" မင်းမေ့သွားရင်ငါကလိုက်ရှာပြီးဂုတ်ချိုးပစ်မှာ "
" ကြောက်လို့မမေ့ရဲတော့ဘူး "
ချန်းယောင်းကြောက်သလိုလုပ်ပြတာကိုဝန်ဘင်းကသဘောတကျယ်ရယ်နေမိသည်။ ထိုအချိန်တုန်းကရယ်စရာတစ်ခုအနေနဲ့သာ။
၅လွှာမှာရှိတဲ့သူတို့ရဲ့တိုက်ခန်းလေးဟာသိပ်မကျယ်ပေမဲ့သူတို့နှစ်ယောက်အတွက်တော့နိဗ္ဗာန်။ ချန်းယောင်းရဲ့ကိုကိုခေါ်သံဟာထိုအခန်းကျဉ်းလေးမှာပဲ့တင်ထပ်နေခဲ့တယ်။
" ကိုကို "
" ကျွန်တော်အလုပ်သွားတော့မယ် "
" ထမင်းကုန်အောင်စားသွားနော် "
" စားခဲ့ပါတယ် "
ဝန်ဘင်းကထမင်းကိုကုန်အောင်မစားရင်မကြိုက်သူဖြစ်၍ချန်းယောင်းမှာအမြဲကုန်အောင်စားရသည်။ ချန်းယောင်းကဝန်ဘင်းရဲ့လက်ရာကိုသာကြိုက်သူဖြစ်သဖြင့်ဟင်းမကောင်းရင်တောင်စားကောင်းသူ။
" ခဏလာဦး ဒီနားကို "
" ဘာပြောမလို့လဲ "
" လာခဲ့ပါ "
အနားရောက်လာတဲ့ကိုကိုကအေပရွန်တောင်မချွတ်ရသေး။ သူကကိုကိုရဲ့နဖူးလေးကိုခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်တော့ရှက်သွားသည်။ အခုမှကြူံဖူးတာလည်းမဟုတ်။
" မြန်မြန်သွားတော့ "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ "
ᥫ᭡ᥫ᭡ᥫ᭡ᥫ᭡ᥫ᭡
အချိန်တွေတရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးလာပြီးတဲ့နောက်မှာချန်းယောင်းကဆိုးလ်မြို့ကိုသွားရဖို့အကြောင်းဖန်လာသည်။
ဆိုဟီးမိတ်ဆက်ပေးတဲ့ပရိုဂျူဆာတစ်ယောက်နဲ့သွားတွေ့ရမှာပင်။ ထိုသူကလည်းဆိုဟီးနဲ့တိုက်ရိုက်သိသူမဟုတ်။ ဆိုဟီးရဲ့ဆိုးလ်မြို့ကသူငယ်ချင်းနဲ့သိသူဖြစ်သည်။
ချန်းယောင်းရဲ့သီချင်းတွေကိုထိုသူကထုတ်ပေးနိုင်ရန်သီချင်းတွေကိုနားထောင်ကြည့်ချင်တယ်ဆို၍သွားတွေ့ရခြင်းသာ။
" ဂရုစိုက်သွားနော် "
" မနက်ကတည်းကဒါဘဲမှာနေတာဘယ်နှစ်ခါရှိပြီလဲ "
" စိတ်ပူလို့ပေါ့ "
ဝန်ဘင်းကချန်းယောင်းကိုခါးကနေဖက်ထားလိုက်သည်။
" အကြာကြီးသွားမှာမှမဟုတ်တာ တစ်ရက်နှစ်ရက်ပဲကြာမှာကိုသိပ်ပြီးစိတ်ပူမနေနဲ့ "
" စိတ်ပူတာပေါ့ဆိုးလ်ကိုမင်းလည်းတစ်ခါမှမရောက်ဖူးဘဲနဲ့ "
" စိတ်မပူပါနဲ့ ကျွန်တော့်နှလုံးသားလေးကပတ်ဝန်ဘင်းရှိတဲ့ဆီကိုဘဲပြန်လာမှာ "
" ငါပြောချင်တဲ့သဘောကအဲ့လိုမှမဟုတ်တာ "
" နှုတ်ဆက်အနမ်းပေး "
ဝန်ဘင်းကချန်းယောင်းရဲ့အနမ်းကိုကြည်ကြည်ဖြူဖြူလက်ခံခဲ့တယ်။ သူတကယ်ချန်းယောင်းကိုသတိရနေတော့မှာ။
ထိုအနမ်းကသူ့အတွက်နောက်ဆုံးအနမ်းဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာသူသိခဲ့ရင်ယခုလိုတည်ငြိမ်နေနိုင်ပါ့မလား။
ချန်းယောင်းဆိုးလ်ကိုရောက်သွားပြီးပထမနေ့အထိချန်းယောင်းနဲ့အဆက်အသွယ်ရသေးသည်။ ဒုတိယနေ့ညပိုင်းကစပြီးအဆက်အသွယ်လုံးဝမရတော့။
တစ်ပါတ်ကျော်လောက်ထိအဆက်အသွယ်မရတော့ဝန်ဘင်းလည်းမနေနိုင်တော့ပေ။ဆိုဟီးရဲ့အိမ်ကိုလိုက်သွားကာချန်းယောင်းအကြောင်းမေးရသည်။ ဆိုဟီးကလည်းသူ့သူငယ်ချင်းရဲ့လိပ်စာကိုပေးလိုက်သောကြောင့်ဝန်ဘင်းလည်းချန်းယောင်းကိုရှာရန်ဆိုးလ်ကိုလိုက်သွားသည်။
ဆိုဟီးရဲ့သူငယ်ချင်းကနေတဆင့်ချန်းယောင်းတွေ့ရမယ့်ပရိုဂျူဆာနဲ့သွားတွေ့တော့အဲ့နေ့ကတည်းကချန်းယောင်းသူ့ဆီရောက်မလာသေးကြောင်းပြောပြသည်။
ဆိုးလ်မှာတစ်ပါတ်လောက်နေပြီးချန်းယောင်းကိုရှာသော်လည်းမတွေ့ ။ နောက်ဆုံးတော့အူလ်ဆန်ကိုသာပြန်လာခဲ့ရသည်။ သူကြောက်တာကချန်းယောင်းတစ်ခုခုဖြစ်သွားမှာကိုပင်။
ချန်းယောင်းမရှိတဲ့သူ့ဘဝကသဲကန္တာရလိုပဲခြောက်သွေ့နေခဲ့သည်။ ဖုန်းထဲကအတူတူရိုက်ထားတဲ့ဓာတ်ပုံလေးတွေပြန်ကြည့်ရင်ချန်းယောင်းကိုသတိရမိတာအခါခါ။ သူ့အလိုလိုကျလာတဲ့မျက်ရည်တွေကိုလည်းမသုတ်မိ။ သူအလုပ်ပြောင်းလိုက်တဲ့အကြောင်းချန်းယောင်းကိုပြောပြချင်သည်။ အိမ်ကတော့သူမပြောင်းဖြစ်ချန်းယောင်းပြန်လာရင်မတွေ့မှာဆိုး၍။ သူ့စိတ်ထဲမှာချန်းယောင်းသူ့ဆီပြန်လာမည်ဟုထင်မှတ်နေမိတုန်းပင်။
သူ့ဘဝထဲမှာချန်းယောင်းမရှိတော့တာနှစ်လနဲ့ငါးရက်ရှိသွားပြီ။
' စိတ်မပူပါနဲ့ ကျွန်တော့်နှလုံးသားလေးကပတ်ဝန်ဘင်းရှိတဲ့ဆီကိုဘဲပြန်လာမှာ ' ဆိုတဲ့ချန်းယောင်းပြောခဲ့တဲ့စကားလေးကိုသာခဏခဏပြန်တွေးနေမိတယ်။
ချန်းယောင်းမရှိတော့အပြင်တွေလည်းလျှောက်မလည်ဖြစ်ဘဲဆိုရှယ်မီဒီယာကိုသာကဓိကာထားသုံးဖြစ်နေသည်။ လိုင်းသုံးနေရင်းအွန်းဆော့ရှယ်ထားတဲ့သီချင်းတစ်ပုဒ်တက်လာ၍သူကြည့်လိုက်တော့နာမည်ကြီးအဆိုတော်တစ်ယောက်ဆိုထားတဲ့ချန်းယောင်းရဲ့သီချင်း။
ဒီသီချင်းကချန်းယောင်းသူ့အတွက်ဆိုပြီးရေးထားတဲ့သီချင်းမဟုတ်လား။ ဒီသံစဉ်နဲ့သီချင်းစာသားတွေဟာသူပထမဦးဆုံးနားထောင်ခွင့်ရှိခဲ့တာ။ ချန်းယောင်းကဘာလို့သူ့ကိုအဆက်အသွယ်မလုပ်တာလဲဆိုပြီးဝမ်းနည်းရပေမဲ့သူအဆင်ပြေ,ပြေရှိနေတာသိရတော့တော်ပါသေးသည်။
ထိုသီချင်းအကြောင်းကိုဝန်ဘင်းမှာအသေးစိတ်ရှာကြည့်ရတော့သည်။ သီချင်းနာမည်ကငါ့အချစ်ဖြစ်ပြီးတေးရေးကအန်တွန်တဲ့ဘာလို့ချန်းယောင်းမဟုတ်တာလဲ။
အန်တွန်ဆိုတဲ့တေးရေးဆရာအကြောင်းကိုအသေးစိတ်ရှာကြည့်တော့လူငယ်တေးရေးဆရာဖြစ်ပြီးသီချင်းကလည်းသူ့ချစ်သူအတွက်ရည်ရွယ်ပြီးရေးထားတာဖြစ်ကြောင်းရေးထားတဲ့သတင်းတစ်ပုဒ်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
ဝန်ဘင်းကကွန်မန့်တွေကိုဖတ်ကြည့်လိုက်သည်။
# သူကအရမ်းချောတာပဲ #
# Idolတစ်ယောက်နဲ့တူတယ် #
# သူ့ချစ်သူက SY Entertainment ရဲ့သမီးတဲ့ အရမ်းလှတာ #
# သူတို့နှစ်ယောက်ကိုစားသောက်ဆိုင်တစ်ခုမှာတွေ့လိုက်တယ်အရမ်းလိုက်တာပဲ #
# သူက Sold out ပြီးသားကြီးလား #
# သူ့အနုပညာကိုအားပေးတာလား သူ့အချစ်ရေးကိုအားပေးတာလား #
ကွန်မန့်တွေဖက်ကြည့်လိုက်ရင်းတစ်နေရာအရောက်ပုံတစ်ပုံကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
# သူနဲ့သူချစ်သူရဲ့ပုံလေ #
ထိုပုံကိုသေချာကြည့်လိုက်တော့ချန်းယောင်းနဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရဲ့ပုံ။ ပုံကအဝေးရိုက်ဖြစ်ပြီးအနည်းငယ်ဝါးပေမဲ့ချန်းယောင်းမှန်းသိသာသည်။
သူ့ချစ်သူကိုရည်ရွယ်ထားတယ်လို့ပြောတုန်းကတောင်သူ့ချစ်သူကကိုယ်လို့ထင်မိနေတုန်း။ တကယ်တမ်းကျသူ့ချစ်သူကတခြားကောင်မလေးတစ်ယောက်။ ရင်ဘက်ထဲကနာပြီးအောင့်ပေမဲ့သူအဆင်ပြေပြေနဲ့အန္တရယ်ကင်းကင်းရှိနေတာကိုသိရတော့အဆင်ပြေပါသည်။
miyoungjang_01ဆိုတဲ့အိုင်ဂျီအကောင့်ကိုသူရှာကြည့်လိုက်တော့ချန်းယောင်းရဲ့ပုံကိုအသည်းပုံအနီလေးနဲ့စတိုရီတင်ထားတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ antonlee_04 ဆိုတဲ့ချန်းယောင်းရဲ့အကောင့်ကတော့ဘာမှထွေထွေထူးထူးမတင်ထား။
ချန်းယောင်းရဲ့အင်တာဗျူးတစ်ခုမှာဂျန်မီယောင်းနဲ့တွဲလာတာတစ်နှစ်ခန့်ရှိပြီဖြစ်ကြောင်းပြောထားတာကိုသိရတော့ဝန်ဘင်းမှာ့အံ့ဩသွားသည်။ ဒါဆိုသူကရော။
ချန်ယောင်းနဲ့တွေ့ဖို့သူဆိုးလ်ကိုချက်ချင်းလိုက်သွားခဲ့သည်။ SY အရှေ့မှာရောက်တော့လုံခြုံရေးတွေကတားထားသည်။
" အပြင်လူဝင်လို့မရဘူး "
လုံခြုံရေးကဝန်ဘင်းအရှေ့မှာဝင်ရပ်ပြီးပြောသည်။
" ဝင်ချင်တိုင်းဝင်လို့မရဘူး "
" အန်တွန်နဲ့တွေ့ချင်လို့ပါ "
" ပြန်တော့ကောင်လေး သူကမင်းတွေ့ချင်တိုင်းတွေ့လို့ရတဲ့အဆင့်မဟုတ်ဘူး "
" ကျွန်တော်သူနဲ့ခဏလေးလောက်စကားပြောရရင်လည်းအဆင်ပြေပါတယ် ကူညီပေးပါ "
" မဖြစ်ဘူး ငါ့မှာဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့်လည်းမရှိဘူး "
" ကျေးဇူးပြုပြီး ခဏလေးပါပဲ တကယ်ကိုခဏလေးပါ သူနဲ့တွေ့ပါရစေ "
ဝန်ဘင်းရဲ့ပုံစံကိုကြည့်ပြီးသနားသွားပုံရကာ
" ငါသွားပြောပေးမယ် ဘယ်လိုပြောလိုက်ရမလဲ
သူ့ဘက်ကတွေ့ချင်မတွေ့ချင်တော့မသိဘူး "
" ပတ်ဝန်ဘင်းလို့ပြောလိုက်ပါ သူသိတယ် "
လုံခြုံရေးဦးလေးကြီးပြန်ရောက်လာသောအခါမျက်နှာမကောင်းစွာနဲ့
" မင်းနဲ့မတွေ့ချင်ဘူးတဲ့ သိလည်းမသိဘူးတဲ့ နောက်လည်းမလာနဲ့တဲ့ "
ဝန်ဘင်းကလည်းမပြန်ဘဲပေကပ်ပြီးစောင့်နေခဲ့တယ်။ လုံခြုံရေးဦးလေးကြီးကလည်းပြောမနိုင်၍လွှတ်ထားလိုက်ရသည့်သဘောရှိသည်။
SY ရဲ့သမီးဆိုသူနဲ့အတူတွဲထွက်လာတဲ့ချန်းယောင်းကသူ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာကျော်ထွက်သွားတော့ဝန်ဘင်းအရမ်းစိတ်တိုသွားသည်။ သူတွေးထားသည်ကချန်းယောင်းကသူ့ကိုတွေ့လျှင်တစ်ခုခုဖြစ်သွားမယ်စိတ်လှုပ်ရှားသွားမယ်ထင်ထားသော်လည်းချန်းယောင်းကသူ့ကိုမသိသလိုကျော်ထွက်သွားသည်။
" အီချန်းယောင်း "
ဝန်ဘင်းအသံကုန်ခြစ်အော်ပစ်လိုက်တော့ကားနားရောက်နေတဲ့ချန်းယောင်းကအေးဆက်စွာလှည့်ကြည့်သော်လည်းဘာမှမပြော။
" ကိုကိုသွားရအောင်လေ "
ချန်းယောင်းတို့ကားလေးဟာမောင်းထွက်သွားပြီ။
ဝန်ဘင်းတစ်ယောက်တည်းသာကျန်ခဲ့ရပြီးရင်နင့်အောင်ခံစားရသည်။ ခံနိုင်ရည်ရှိမယ်လို့ထင်ထားသော်လည်းတကယ်တမ်းသူကြုံလိုက်ရတော့သူ့အတွက်ကူရာကယ်ရာမဲ့နေခဲ့ပြီ။
ထိုအချိန်ကစပြီးပတ်ဝန်ဘင်းကဆိုးလ်ကိုဘယ်တော့မှမလာတော့ဖို့ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီးချန်းယောင်းကိုလည်းမေ့နိုင်အောင်ကြိုစားရတော့မှာဖြစ်သည်။
စားပွဲပေါ်မှာထောင်ထာတဲ့နှစ်ယောက်တွဲပုံလေးကိုလည်းသိမ်းလိုက်ပြီးချန်းယောင်းနဲ့အတူနေခဲ့တဲ့တိုက်ခန်းလေးကိုလည်းသူဆက်မငှားဖြစ်တော့။ ချန်းယောင်းပြန်မလာတော့ဘူးဆိုတာသိနေသောကြောင့်ပင်။
အချိန်တွေကြာရင်ချန်းယောင်းကိုမေ့သွားမယ်လို့ထင်ထားခဲ့သော်လည်းသူအခုထိမလုပ်နိုင်ခဲ့။ ချန်းယောင်းအကြောင်းကိုသိချင်နေပြီးချန်းယောင်းနဲ့ပတ်သက်တာတွေကိုဝယ်မိနေတုန်းပင်။
ကိုယ့်အတွက်မဟုတ်ဘူးဆိုတာကိုသိတာတောင်မစွန့်လွှတ်နိုင်တဲ့သူ့ဘဝကပိုပြီးနာကျင်ရတယ်မဟုတ်လား။
နှင်းတွေကျနေပေမဲ့ခုံတန်းလေးမှာအရူးတစ်ယောက်လိုထိုင်နေမိတယ်။ အတွေးတွေကနေပြန်လည်အသိဝင်လာတော့ပါးပြင်မှာမျက်ရည်တွေကစိုရွှဲနေခဲ့လေပြီ။ တစ်နှစ်ကျော်မျှရှိလာပြီဖြစ်တဲ့ထိုအချိန်တွေမှာတောင်သူကချန်းယောင်းကိုမေ့မရခဲ့။ သူနဲ့ပက်သက်လာရင်,ရင်ထဲကနာကျင်နေမြဲပင်။ ချန်းယောင်းပေါ်မှာရှိနေတဲ့သူ့ရဲ့တစ်ဖက်သက်အတွေးတွေကိုမစွန့်လွှတ်နိုင်ရင် သူ့အတွက်ထပ်ပြီးနာကျင်ရရုံပဲရှိတော့မှာမို့လို့ အချိန်မှီရပ်တန့်နိုင်မှဖြစ်မည်။
ချန်းယောင်းအကြောင်းပါတဲ့မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်လေးကိုခုံတန်းလေးအပေါ်မှာဒီအတိုင်းထားခဲ့လိုက်တော့သည်။ ချန်းယောင်းကိုရောထိုစာအုပ်လေးထားခဲ့သလိုအလွယ်တကူမေ့နိုင်ရင်ကောင်းမည်။
ᥫ᭡ᥫ᭡ᥫ᭡
အန်တွန်ရဲ့ရင်ထဲမှာတစ်ခုခုကလစ်ဟာနေသလိုခံစားနေရသည်။ အရင်တုန်းကသူ့ဆီလိုက်လာဖူးတဲ့တစ်ယောက်အကြောင်းအိပ်မက်မက်ခဲ့တယ်။ ထိုသူဟာခဏလေးတွေ့ဖူးပေမဲ့အရမ်းရင်းနှီးနေသလိုမျက်နှာမျိုး။ အခုရက်ပိုင်းသူ့ကိုခဏခဏအိပ်မက်မက်နေပြီးထိုလူရဲ့အီချန်းယောင်းလို့ခေါ်လိုက်တဲ့အသံကစရင်းနှီးနေသလို။
အခုလည်းနောက်တစ်ယောက်ပေါ်လာပြန်သည်။
အန်တွန်နဲ့မီယောင်းစားသောက်ဆိုင်တစ်ခုကနေ စားသောက်ပြီးစီးသွားလို့အပြန်ထွက်ပေါက်နားမှာလူတစ်ယောက်သူ့ဆီရောက်လာသည်။ ထိုသူကအရပ်သိပ်မရှည်။
" အီချန်းယောင်း "
" မင်းငါ့ကိုသိလို့လား "
ချန်းယောင်းကသူ့ကိုမသိလို့မသိဘူးပြောတာကို ထိုကောင်လေးကစိတ်တိုသွားပုံရသည်။
" ဪ.......မင်းကငါ့ကိုတောင်မသိတော့ဘူးပေါ့ "
ချန်းယောင်းအတွက်ကတော့သူတကယ်မသိတာ။ ဘေးနားကမီယောင်းကလည်းမျက်နှာပျက်နေလေပြီ။
" ငါမင်းကိုမသိဘူး "
" အဟက် "
ဆိုဟီးကရွဲ့ရယ်,ရယ်လိုက်ပြီး
" မင်းမသိဘူးဆိုငါလည်းမင်းကိုမသိဘူးရပြီလား မင်းလိုကောင်ကိုပြောမိတာကငါ့အမှားပဲ ဘဝမေ့တဲ့ကောင် "
ဆိုဟီးကထိုစကားကိုပြောပြီးပြီးချင်းထွက်သွားတော့ဆိုဟီးနောက်မှာပါလာတဲ့ဆွန်းဟန်က
" မမမီယောင်းသူကကျွန်တော့်ကောင်လေးပါ သူ့အစားတောင်းပန်ပါတယ် "
ဆွန်းဟန်ကလည်းဆိုဟီးနောက်ကိုချက်ချင်းေပြးလိုက်သွားတော့သည်။
ဆွန်းဟန်ကမီယောင်းနဲ့အမျိုးမကင်းသူဖြစ်ပြီးအန်တွန်နဲ့မျက်မှန်းတန်းမိသူလည်းဖြစ်သည်။
တစ်ခုခုလွဲနေတယ်ဆိုတာသူ့စိတ်ထဲအလိုလိုသိနေတယ်။ အခုနောက်ပိုင်းပိုဆိုးလာသည်။ သူဘာမှမမှတ်မိတာခက်နေသည်။ မီယောင်းကိုလုံးဝမရင်းနှီးသလိုခံစားနေရပြီးရင်လည်းမခုန်ပါ။
သူဆေးရုံတစ်ခုမှာနိုးထလာတဲ့အချိန်မှာဘာမှမသိ။ အဲ့အချိန်မှာမီယောင်းပြောတာကျွန်တော်ကသူ့ချစ်သူဖြစ်ပြီးကျွန်တော့်ရေးထားတဲ့သီချင်းတွေကသူ့အတွက်ရည်ရွယ်ထားသည်တဲ့ဒါပေမဲ့ရင်ထဲမှာအဲ့လိုမခံစားရ။
ဆွန်းဟန်ကနေဆိုဟီးဖုန်းနံပါတ်မေးရသည်။
ပတ်ဝန်ဘင်းကကျွန်တော့်ကိုစောင့်နေတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းကြောင့်ဆိုဟီးပြောတဲ့လိပ်စာအတိုင်းပတ်ဝန်ဘင်းအလုပ်လုပ်တဲ့ကော်ဖီဆိုင်ကိုလိုက်သွားသည်။ ဆိုဟီးကဖုန်းနံပါတ်လည်းပေးပေမဲ့ ဖုန်းနဲ့မဆက်သွယ်ဖြစ်။
ဆိုင်အပြင်အဆင်လေးကရိုးရိုးရှင်းရှင်းလေးနဲ့ကိုချစ်စရာလေးပင်။
" ပတ်ဝန်ဘင်းနဲ့တွေ့ချင်လို့ပါ "
" ဝန်ဘင်းဧည့်သည်တဲ့ "
" ဘယ်သူလဲ ဧည့်သည်ကလာစရာမရှိတာကို "
ဝန်ဘင်းကချန်းယောင်းကိုမြင်တော့လုံးဝအံ့ဩသွားတဲ့မျက်နှာကိုချက်ချင်းပြန်ပြင်လိုက်ရသည်။
ချန်းယောင်းရင်ထဲမှာလည်းလှုပ်ခတ်မှု့လေးတွေဖြစ်သွားသည်။ ဟုတ်တယ်သူဒီမျက်နှာလေးကိုလွမ်းနေခဲ့တာ။ သူစိမ်းဆိုပေမဲ့ရင်ထဲမှာတကယ်ရင်းနှီးနေခဲ့တာ။
ဝန်ဘင်းကမလှုပ်မယှက်နဲ့ချန်းယောင်းဆီကိုတိုးမလာ။
" အရင်တစ်ခါတုန်းကကျွန်တော့်ဆီလိုက်လာဖူးတယ်မလား "
" ကျွန်တော်လူမှားသွားတာ တောင်းပန်ပါတယ် "
စူးရဲတဲ့မျက်လုံးတွေဟာချန်းယောင်းနှင့်စုံအောင်မကြည့်ခဲ့။
" ဟိုလေ "
ချန်းယောင်းပြောရခက်သလိုမျိုးနှင့်ဆက်ပြောလာခဲ့သည်။
" ဆိုဟီးကပြောတာအရင်ကကျွန်တော်နဲ့ချစ်သူတွေဆို "
ဒါကိုသူမမှတ်မိတာလားပတ်ဝန်ဘင်းမျက်မှောင်ကြုံ့မိသွားသည်။
" မဟုတ်ဘူး မင်းကငါ့ချစ်သူမဟုတ်ဘူး "
" ငါ့မှာချစ်သူရှိတယ် "
" တာရို "
ခပ်လှမ်းလှမ်းကဖြတ်သွားတဲ့တာရိုကိုဝန်ဘင်းကလှမ်းခေါ်လိုက်သဖြင့်တာရိုကကြောင်တောင်တောင်လေးနှင့်ဝန်ဘင်းဘေးကိုရောက်လာသည်။
" သူကငါ့ချစ်သူဘဲ "
တာရိုရဲ့လက်ကိုချိတ်လိုက်ပြီးဝန်ဘင်းကပြောလိုက်တော့တာရိုအတွက်တော့ဘာမှမသိလိုက်ရဘဲချစ်သူတစ်ယောက်ရလိုက်လေသည်။
ဘာမှမသက်ဆိုင်ဘူးဆိုပေမဲ့ချန်းယောင်းရင်ထဲနာကျင်သွားရသည်။ ပတ်ဝန်ဘင်းကိုသူရင်းနှီးနေတယ်ဆိုတာသူ့နှလုံးသားကသိနေတယ်။
" ပြန်လိုက်ပါတော့ "
ဝန်ဘင်းကတာရိုရဲ့လက်ကိုဆွဲကာထွက်သွားသည်။
အရမ်းချစ်ရသူမို့ဝန်ဘင်းလည်းနာကျင်ရပါတယ်။ ချန်းယောင်းမှာသူမသိနိုင်တဲ့ကိစ္စတစ်ခုခုလည်းရှိနေနိုင်တယ်ဆိုတာကိုလည်းသူသတိထားမိလိုက်သည်။ နာကျင်ရပေမဲ့ဒီအတိုင်းလေးပဲနေသားကျနေပါပြီ။
ချန်းယောင်းကဝန်ဘင်းဆီကပြန်လာကတည်းကအရင်လိုပုံမှန်မဟုတ်တော့ပတ်ဝန်ဘင်းကိုသာသတိရနေမိသည်။ မီယောင်းကချစ်သူဆိုပေမဲ့ရင်ထဲမှာဘယ်လိုမှမနေ။ တစ်ခုခုလွဲနေပြီဆိုတာသူခံစားနေမိတယ်။ တစ်ယောက်,ယောက်ကသူမေ့နေတဲ့အတိတ်ကိုပြန်ပြောပြပေးရင်သိပ်ကောင်းမှာပဲလို့အကြိမ်ကြိမ်တွေးမိသည်။
ᥫ᭡ᥫ᭡ᥫ᭡
ချန်းယောင်းဆိုးလ်ကိုရောက်တဲ့ဒုတိယနေ့ညမှာ တစ်ယောက်တည်းလမ်းလျှောက်လာစဉ်သူ့ကိုကားတစ်စီးကဝင်တိုက်သည်။
ခေါင်းနဲ့ကတ္တရာလမ်းဟာစောင့်မိသွားပြီးသူဘာမှမသိတော့။ သူ့ကမ္ဘာကအမှောင်ကျသွားခဲ့ပြီ။
ဘားကအပြန်ဂျန်မီယောင်းကအရက်အတော်အသင့်မူးနေသဖြင့်လူတစ်ယောက်ကိုဝင်တိုက်လိုက်တော့သူမလိပ်ပြာလွင့်မတတ်ဖြစ်သွားသည်။
" oh my god "
သွေးအိုင်ထဲမှာလဲနေတဲ့သူကိုကြည့်လိုက်ပြီးချက်ချင်းဆိုသလိုသူမရဲ့ဖခင်ကိုဖုန်းဆက်လိုက်သည်။
" ဖေဖေ လုပ်ပါဦး သမီးလူတစ်ယောက်ကိုကားနဲ့တိုက်မိလို့ "
" သူသေသွားပြီးလားမသိဘူး ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ "
" ဘယ်နားမှာလဲ ဖေဖေချက်ချင်းလာခဲ့မယ် "
ဒီနေရာကလူပြတ်၍တော်သေးသည်။ မဟုတ်ရင်ရှင်းရမည့်ပြဿနာတွေကပြီးမည်မဟုတ်။
ချန်းယောင်းမသေနိုင်ဘူးဆိုတာသိတာနဲ့ဆေးရုံကိုချက်ခြင်းပို့ပေးလိုက်ပြီးချန်းယောင်းကိုအရေးပေါ်ခွဲစိတ်မှု့ပြုလုပ်ကြသည်။
မိသားစုနဲ့ဆက်သွယ်ရန်ရှာကြည့်တော့ချန်းယောင်းရဲ့မှတ်ပုံတင်ရယ်ရေးထားတဲ့သီချင်းစာအုပ်ရယ်ပိုက်ဆံအိတ်ထဲကပိုက်ဆံတချို့နဲ့ဓါတ်ပုံလေးတစ်ပုံ။ ချောမောလှပတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ကအလှဆုံးပြုံးနေတဲ့ပုံလေး။ ပုံကိုထုတ်ကြည့်လိုက်တော့ပုံရဲ့နောက်မှာရေးထားတဲ့စာက Park Won Bin ❤️ ကွဲကြေသွားတဲ့ချန်းယောင်းရဲ့ဖုန်းကတော့ပြန်ပွင့်မလာ။ ကုတင်ပေါ်မှာလူနာဝတ်စုံလေးနဲ့ဖျော့တော့စွာလှဲနေတဲ့ချန်းယောင်းကလုံးဝကိုကြည့်ကောင်းနေလွန်းလှသဖြင့်သူမကထိုအမျိုးသားကိုတဖြည်းဖြည်းနဲ့လောဘတက်လာမိသည်။
သူနိုးလာချိန်မှာဘာမှမမှတ်မိသည်ကိုအခွင့်ကောင်းယူ၍သူမကဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ဖန်တီးလိုက်သည်။ သူကသူမရဲ့ချစ်သူဖြစ်ပြီးနာမည်အရင်းချန်းယောင်းအစားအန်တွန်ကိုသာအသုံးပြုသည်ဟုလိမ်ထားသည်။
ငွေကြေးနဲ့လုပ်ပိုင်ခွင့်ရှိတာကြောင့်ချန်းယောင်းရဲ့သီချင်းတွေကိုသူမကထုတ်ပေးဖို့ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ချန်းယောင်းကနာမည်ကြီးတေးရေးတစ်ယောက်ဘဝနဲ့သူမချစ်သူဖြစ်လာခဲ့သည်။
ပတ်ဝန်ဘင်းဆိုတဲ့တစ်ယောက်ကိုကို့ဆီလိုက်လာတော့သူမအတော်လန့်သွားတာ။ ကြားထဲကနေသူမကပဲမတွေ့ချင်ဘူးလို့ပြောပေးလိုက်သည်။ ချန်းယောင်းနဲ့ဝန်ဘင်းကြားမှာတစ်ခုခုရှိနေတယ်ဆိုတာသူမအလိုလိုသိနေခဲ့သည်။ ပတ်ဝန်ဘင်းကိုမြင်ပြီးအတိတ်ကိုပြန်သတိရသွားမှာကြောက်သောကြောင့်ပင်။
မီယောင်းကချန်းယောင်းထက်ငယ်သူဖြစ်၍သူ့ကို,ကိုကိုလို့ခေါ်သည်။
" ကိုကို "
ချန်းယောင်းကထူးမလာ
" ကိုကိုဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ "
" ငါတို့အကြောင်း "
" ဘယ်လိုငါ့တို့အကြောင်းလဲ "
" မင်းငါ့ကိုတစ်ယောက်တည်းလွှတ်ထားပေးပါလား "
ကိုကိုအတိတ်အကြောင်းတွေကိုသတိရသွားတာလားဆိုပြီးသူမပြာသွားကာကားမောင်းနေရင်းနဲ့ကိုကို့ကိုခဏခဏခိုးကြည့်မိသည်။
" ဘာလို့လဲ "
" ငါမင်းကိုရင်မခုန်ဘူးဖြစ်နေတယ် ပြီးတော့ရင်းနှီးတယ်လို့မခံစားရဘူး "
" အဲ့ဒါကကိုကိုကအတိတ်မေ့နေတော့ဘယ်ဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ "
" အဲ့လို မဟုတ်ဘူး"
" ငါ့ဘက်ကမင်းနဲ့ပတ်သက်ရင်ခံစားချက်မဲ့နေသလိုဖြစ်နေတာကိုဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ "
ချန်းယောင်းရဲ့စကားတွေကြောင့်သူမစိတ်လွတ်သွားပြီးမျက်နှာချင်းဆိုင်ကလာနေတဲ့ကားနဲ့တိုက်မိမလိုဖြစ်သွားသည်။ ကပ်သီလေးလွဲသွားသည်သာ။ ထိုနေ့ညကမီယောင်းနဲ့သူတိုက်ခန်းကိုသာပြန်ခဲ့ဘာမှဆက်မပြောဖြစ်ခဲ့။
ကားချင်းတိုက်မိမလိုဖြစ်သွားတဲ့အချိန်မှာသူကားတိုက်ခံရပြီးလဲကျသွားတဲ့အချိန်ကိုလျှပ်တပျက်သတိရလိုက်သည်။
ချန်းယောင်းရဲ့အိပ်မက်တွေထဲမှာနေရာယူလာတဲ့ပတ်ဝန်ဘင်း။ ကိုကိုဆိုတဲ့နာမ်စားကိုချန်းယောင်းပါးစပ်ကနေလှုပ်ခေါ်ရင်းနိုးလာတဲ့ရက်တွေကမနည်းတော့။
တစ်ပါတ်လောက်ကြာတော့ချန်းယောင်းကအရင်ကအကြောင်းတွေကိုပြန်လည်သတိရလာရင်းနိုးထလာခဲ့သည်။
" ကိုကို "
သူချက်ချင်းဘဲအူလ်ဆန်ကိုပြန်သွားခဲ့ပြီးအရင်ကအတူတူနေခဲ့တဲ့အိမ်လိပ်စာကိုလိုက်သွားခဲ့ပေမဲ့ထိုအခန်းမှာတစ်ခြားသူတွေနေ,နေသည်။
အရင်ကသူလိုက်သွားဖူးတဲ့ကော်ဖီဆိုင်ကိုလိုက်သွားရပြန်သည်။
" ကိုကို "
တွေ့,တွေ့ချင်းဘဲဝန်ဘင်းကိုရင်ခွင်ထဲတင်းကျပ်နေအောင်ဖက်ထားလိုက်သောကြောင့်ဆိုင်မှာရှိတဲ့လူတစ်ချို့ကလည်းသူတို့နှစ်ယောက်ကိုကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်,ကြည့်နေကြသည်။
" ဘာလုပ်တာလဲ ငါ့ကိုလွှတ် "
" ကိုကို "
" ငါမင်းကိုမသိဘူးလို့ "
" ငါ့မှာချစ်သူရှိနေပြီလို့မင်းကိုပြောပြီးသားဘဲ "
" ကိုကိုလိမ်နေတာ "
ဒါကအရင်တုန်းကသူ့ရဲ့ချန်းယောင်းဆိုတာ
ဝန်ဘင်းသိလိုက်ပြီ။
ဝန်ဘင်းကချန်းယောင်းရင်ခွင်ထဲကနေဇွတ်အတင်းရုန်းထွက်လိုက်ပြီး။
" မင်းသွားတော့ "
" ကျွန်တော်ကအရင်ကကိုကို့ရဲ့ချန်းယောင်းပါကိုကိုရာလာလိမ်မနေနဲ့ "
" အီချန်းယောင်း "
ဝန်ဘင်းပြောတာကိုဂရုမစိုက်ဘဲချန်းယောင်းကဆက်ပြီးဖက်ထားဆဲ။
နောက်ဆုံးတော့ဝန်ဘင်းသာအလုပ်နားပြီးချန်းယောင်းကိုအချိန်ပေးလိုက်ရသည်။
" ကိုကို "
" မင်းဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ "
သူ့ပခုံးပေါ်မှီလာတဲ့ချန်းယောင်းကိုတွန်းထုတ်လိုက်သည်။
" ကျွန်တော်ပြောပြမယ် စိတ်မဆိုးနဲ့ "
ချန်းယောင်းကသူ့ရဲ့အဖြစ်အပျက်တွေကိုအကုန်စင်အောင်ပြန်ပြောပြလာသည်။
" အဲ့တော့ငါကဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ "
" ကျွန်တော့်ကိုပြန်လက်ခံပေး "
" မင်းကအခုဆိုနာမည်ကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီ "
" ကျွန်တော့်လိုတေးရေးတစ်ယောက်ကိုလူတိုင်းကသိပါ့မလားကိုကိုရဲ့ "
ချန်းယောင်းကဝန်ဘင်းကိုအနောက်ကနေဖက်ထားရင်းပခုံးပေါ်မေးတင်ထားသည်။
" သီချင်းတွေကကိုကို့အတွက်ရည်ရွယ်ထားတာဖြစ်ကြောင်းလူတွေသိအောင်ကျွန်တော်လုပ်ဦးမှာ "
" ငါ့ဆီပြန်လာလို့မင်းအတွက်ဘာကောင်းမှာမို့လို့လဲ "
" ဒါဆိုကျွန်တော်ပြန်သွားရမလား "
" ဟမ် "
မျက်လုံးပြူးလေးနဲ့ဖြစ်သွားတဲ့ကိုကို့ကိုချန်းယောင်းသဘောတကျကြည့်ကာရယ်မိသည်။
ကိုကိုကချန်းယောင်းစနေမှန်းသတိထားမိသွားတာနဲ့။
" မင်းနော် "
" ကျွန်တော့်အတွက်ကောင်းခြင်းတွေကကိုကို့အနားမှာရှိနေမှဖြစ်မှာဗျ ကိုကိုသိရဲ့လား "
ဒီစကားကပတ်ဝန်ဘင်းကိုရင်ခုန်မှုနဲ့စိတ်ကျေနပ်မှုအပြည့်အဝပေးသည်။
" ကိုကိုကအတင်းနှင်ထုတ်လည်းကျွန်တော်ကတွယ်ကပ်နေမှာ "
" ကိုကိုနဲ့အတူအရင်လိုဘဝမျိုးပြန်ရောက်ချင်တယ် "
ဝန်ဘင်းကလည်းချန်းယောင်းနဲ့အတူအရင်လိုပြန်ဖြစ်ချင်ပါတယ်။ ချန်းယောင်းပြန်လာရင်လက်မခံဘူးလို့တွေးထားတဲ့မိမိရဲ့စိတ်ကိုလည်းဘယ်လိုက်ရှာရမလဲမသိ။
" ကိုကို "
ချန်ယောင်းကဝန်ဘင်းကိုကလေးတစ်ယောက်လိုချွဲနေတယ်။
" ကိုကိုလက်ခံပေးရမယ် လက်မခံလည်းကျွန်တော်ကကိုကိုနဲ့ပဲနေတော့မှာ "
" မင်းရဲ့အောင်မြင်မှုကိုစွန့်လွှတ်ရင်လက်ခံပေးမယ် "
" ဆယ်ခါပြန်တောင်စွန့်လွှတ်နိုင်သေးတယ် "
" မင်းကိုတခြားသူတွေသဘောကျတာကိုငါမကြိုက်ဘူး "
" ကျွန်တော်ကို,ကိုကိုတစ်ယောက်ပဲသဘောကျချင်တာပေါ့ "
ကလေးဆန်မှန်းသိပေမဲ့ပတ်ဝန်ဘင်းခေါင်းညိတ်မိလေသည်။ ချန်းယောင်းကိုသူအနားကနေဘယ်မှသွားခွင့်ပြုတော့မှာမဟုတ်။
ဒီတစ်ခါပြန်လည်ပေါင်းစည်းမှုကသူတို့နှစ်ယောက်အတွက်ထာဝရဖြစ်မယ်ဆိုတာကိုယုံကြည်ရင်းချန်းယောင်းကိုပြန်လက်ခံလိုက်တယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာအရင်ကအတိုင်းဘဝလေးကိုအတူတူပြန်လည်တည်ဆောက်ဖို့စတင်ခဲ့ကြသည်။
ParkWonBin × LeeChanYoung
TONBIN
December 3, 2023