"Te iubesc."
Kumunot ang noo ko at napatingin sa kaniya. Nakangiti lang siya na parang sira. Magsasalita pa sana ako nang halikan niya ako.
"You can think about it more." Hinaplos niya ang buhok ko. "I just want to hear your thoughts; that's why I asked, because this is about us and will be us in the near future. They might want us to get married because they are just worried about their wealth, but I am not after it. I am after your insight because you are the one I'll be asking to marry. I want you to be aware of my sincerity and clear intentions. I am not dating you for anything else; I really want to marry you, Jothea. This might be overwhelming for you now, but I understand; you're still in your early twenties. I'm fine waiting," mahabang paliwanag niya na nagpanganga lang sa akin.
Muli niyang hinaplos ang pisngi ko. Akala ko ay tapos na siyang magsalita, hindi pa pala. Natutuwa ako sa tuwing ipinapaliwanag niya ang saloobin niya. Pakiramdam ko ay napakaimportante kong tao. "We don't have to get married because they want us to. I am not pressuring you either. I want you to marry me when you are ready, and if you really want me to be your husband."
"Do you really want me to be your wife?" tanong ko.
"Yes."
Kita ko sa mga mata niyang hindi siya nagbibiro. This is fucking overwhelming, just like what he said. Ganito ba ang mga lalaking nasa late twenties na? Kapag may nagustuhan, gusto na agad pakasalan?
"I'll think about it, Ismael."
"Of course, my love."
He kissed my forehead before letting me wash up. He told me he'd follow, so I went to the shower room alone. Even their bathrooms are breathtakingly flawless, made with unique styles that I don't even want to touch. My dirty hand doesn't have the right to touch it. My poor sweat would stain them.
Narinig ko ang pagpinig ng pinto. Pumasok na si Ismael para samahan akong maligo. We were sharing the water coming from that beautiful showerhead. Hindi ko mapigilang mag-isip. Kapag naikasal ba kami ay palagi kaming magsasama nang ganito?
He was touching me and caressing every inch of my body, helping me to bathe. Malamig ang tubig, pero kakaibang init ang nararamdaman ko dahil sa mga haplos niya.
And then we moved to the bathtub to scrub each other's backs. Sandali pa kaming napatagal sa paliligo bago napagpasyahang umahon na.
Nakita ko ang nakahandang puting bestida sa may kama. Napatingin ako kay Ismael. He just smiled while wearing his clothes.
"Help me zip, Ismael," utos ko sa kaniya habang tinutukoy ang bandang likod ng dress na suot ko na hindi ko naman maisara.
Napapikit ako nang dumampi ang kamay niya sa likod ko. "Touch the zipper, not my back."
"Sorry, I can't help it."
Inalis niya ang mga nakaharang na buhok sa likod ko sa pag-aakalang isasara niya ito, pero hinalikan niya ang balikat ko maging ang batok ko.
"Ismael...stop it."
"Let me admire your back for a moment," he whispered, under his breath. Hinayaan ko na lang siya. He is planting small kisses behind me and even left some marks. Hindi talaga siya natitigil. Kumbinsido na akong adik nga siya sa akin.
"Are you sure it wasn't the lust you're feeling towards me? What if it wasn't love but lust?" hirit ko.
"I know the difference between them, Jothea. Don't try to use my words against me."
Mukhang nainis siya sa sinabi ko, kaya sinara niya na nang tuluyan ang damit ko. Badtrip yarn?
Kinakabahan akong bumaba sa dining room, kasama si Ismael. Shit. My death is near.
Nakita ko ang isang matandang lalaki na kamukhang-kamukha ni Ismael, habang nasa kanan naman ang isang magandang babae katabi si Isa.
"Magandang umaga po," bati ko sa kanila nang makalapit ako. They are both smiling, like I am the answer to their long-time prayers. I never felt welcome like this.
"You must be Miss Jothea Alvandra; you look so stunning, hija," bati sa akin ng ama ni Ismael.
"Yes, she's very pretty. Bagay na bagay sa panganay nating si Ismael," komento naman ng ina ni Ismael.
Hinila ni Ismael ang upuan para sa akin para makaupo ako sa tabi niya. Siya naman ang nasa kaliwang parte ng dad niya.
"How old are you na, hija?"
"Twenty po, sir."
Akala ko ay mao-offend sila sa edad ko, pero narinig ko ang malakas na pagtawa ng ina ni Ismael. "Perfect! The younger the better! Right, honey?"
Hinawakan ng mom ni Ismael ang kamay ni Mr. Mondalla. They don't look like divorced parents. They seem to love each other based on their body languages. Parang walang away sa pagitan nila. Unlike my family, who just join forces whenever they try to bully me. I never thought that some family would treat me like a gift when I have always been treated like trash.
"Are you healthy ba, hija?"
Napatingin ako kay Ismael na sa kasalukuyan ay tahimik lang. Naalala kong naninigarilyo nga pala ako at umiinom ng alak. Hindi ko tuloy alam kung paano sagutin.
"I think, ate Thea is very healthy. I heard them last night. They might conceive their first child."
Napanganga ako sa inusal ni Isa. I was about to call her when Ismael did it for me. Natahimik tuloy ang lahat.
"Well, I'm glad that you're having intimate affection with each other," sambit ng ina ni Ismael. "You should maintain that attraction, sweetie, so you can conceive at least twelve children, so Ismael won't have to find another woman to have children with."
"Mother," sabat ni Ismael, trying to stop her mom.
Nakaramdam ako ng lungkot nang maalala ko ang dahilan kung bakit kinailangan siyang hiwalayan ni Mr. Mondalla. Kaya siguro concern siya sa kalusugan ko. So, was it really needed to bear twelve children for their family? I can't seem to understand. Mas maraming anak, mas maraming tagapagmana? Maraming magsisikap na palaguin ang pera, ganoon ba? At kapag mas maraming anak ay mas lalaki ang pamilya lalo na kung majority ng anak ay lalaki.
Kaya ko bang maka-twelve? Paano kung hindi? Maghahanap ba si Ismael ng bagong aasawahin?
I should quit smoking and drinking now.
"Hindi pa rin ako pumapayag sa kagustuhan niyo," Ismael stated in his serious tone. Nawala tuloy ako sa pagpapantasya.
"Bakit naman, anak? Galit ka pa rin ba sa amin dahil naghiwalay kami ng mama mo? I thought you understood now," litanya naman ng ama niya.
"I don't understand, 'cause if it was set that I would be the inheritor, why bother to have another ten children?"
"Dahil kung sakaling hindi mo tanggapin, ay may susunod na pwedeng maging tagapagmana," deretsong sagot ni Mr. Alvandra. "All of my relatives have experienced the same situation with their sons. Ipinagpapalit nila ang kayamanan para sa pag-ibig. Tinatalikuran nila ang pamilya nila. But I am not doing that to you, Ismael, because you are free to marry whoever you want, and I will give you what's for you. You just have to make sure you will bear twelve children; then I will be at ease and die at peace."
I bit my lip. Ibang-iba ang usapan ng isang pamilyang mayaman sa hapag-kainan kumpara sa mahirap na kagaya ko, but if you dig in, it was all because of money. Magkaiba ng sitwasyon, pero pareho ng pinag-uugatan. Kung hindi kawalan ng pera, kawalan naman ng tagapagmana.
Hindi ko gustong pangunahan si Ismael pero sa tingin ko ay mas tamang sundin niya ang kaniyang ama. Kahit hindi ako ang pakasalan niya, mas makabubuting siya ang magmana ng kayamanang para sa kaniya dahil karapat-dapat siya roon. Dahil kung hindi siya, baka iba pa ang makinabang.
Well, it is from the point of view of someone who is in survival mode. Pero magkaiba kami ng kalagayan sa buhay. Ismael doesn't need money, which I am. Lalo na ang isang katulad kong napabayaan na nga magulang at sariling pamilya. Ultimong bahay ko ay hindi na rin ligtas para sa akin. Wala akong pupuntahan. Ni hindi ko alam kung aabot pa ba ako sa susunod na buwan dahil limited lang ang pera ko at kailangan ko pang magtrabaho.
Ismael and I were silent all the way back to Lourdez City. Si Isa naman ay nagpaiwan na muna roon dahil gusto niya raw makasama ang kaniyang ina.
Napatingin ako sa kalsadang tinatahak namin. Full of beggars. Kahit pa-dapit hapon na ay naroon pa rin sila sa daan para humingi ng limos. Hindi ko mapigilang isipin na baka ganoon na rin ako sa susunod na mga araw.
*****
Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko at nakita kong narito ako sa parking lot. Sa pagkakaalala ko ay wala akong garage sa bahay, ni wala nga akong kotse.
Napalingon ako sa paligid at nakita ko si Ismael na nakatingin sa akin. His face is resting on the steering wheel while gazing at me intently. Doon ko naalalang kasama ko nga pala siya. We came from their residence which I thought for a moment was a dream. He is a rich man which he kept from me. Lalo tuloy akong nanliit sa sarili ko, kung gaano ko siya pagsalitaan ay wala naman pala akong karapatan.
"Nasa'n tayo, Ismael?"