"İnsan insana iyi gelmeli.
Gelmiyecekse,hiç gelmemeli"
İstediğim vote ve yorum sayısına ulaşmasa bile yinede bölüm attım
25 vote 30 yorum
.....
Yeni güne huzurlu bir şekilde uyandım demek isterdim ancak hiçte öyle olmadı çünkü sürekli kabus görüp durmuştum.
Ne zaman yeniden uykuya dalsam yine aynı kabusu görüp uyanıyordum.o yüzden bu sabah benim için hiçte güzel bir gün değildi.
Saat daha erken olduğu için kimse kalkmamıştı.
Yataktan kalkıp giyinme odasına girdim en azından kahvaltı hazırlayabilirdim.
giyeceklerimi hemen alıp giyindim.
(Şapka ve çanta yok)
Aşağıya inip mutafağa girdim dolap'a doğru yürüp kapağını açtım neler yapabilirim diye baktım.
En son ise melemen ve börek yapmaya karar verdim. ilk önce çayı ocağa vurup işe koyuldum.
İki saat'e herşey hazır olmuştu kahvaltı saatine bir saat felan vardı şimdi çalışanlar gelirdi.
"Küçük hanım napmışsınız siz böyle"dedi Meryem abla(çalışan) ona gülümseyip cevap verdim.
"Sabah erken uyandım abla o yüzden bende kahvaltıyı hazırlim dedim." Meryem abla cevabıma anlayışla kafasını sallayınca bende kaldığım yerden devam ettim.
Masayıda kurunca diğerlerinin aşağıya inmesini beklemeye başladım.
Herkes gelince hep beraber masaya oturup kahvaltıya başladık
"Meryem abla börekler çok güzel olmuş ellerine sağlık"dedi deniz Meryem abla denize ufak bir tebessüm edip konuştu.
"Bugün kahvaltıyı ben hazırlamadım oğlum Arel kızım hazırladı."Meryem ablanın konuşmasıla herkes şok olmuş bir şekilde bana baktılar
Hayırda yani ben yemek yapamazmıyım! benim ellerim yokmu! neden öyle bakıyorsunuz ki!
"Sen yemek yapmayı biliyormusun"dedi deniz sesindeki merak bariz bir şekilde anlaşılıyordu.
"Eh işte biraz biliyorum"dedim bende rahat bir şekilde sonrası ise herkesin ellerine sağlık demesiyle geçmişti.
Sonrası ise sessizlik
"Çocuklar biz bugün evde olmucaz akşam geliriz"sofradaki sesizliği karan bey bozmuştu.
"Bizde şirkete gidicez,eren arkadaşlarıyla buluşucak Arel ve adil de evdeler" dedi baran abim,konunun bize gelmesiyle kaşlarımı çattım biz neden evde kalıyorduk ki.
"Ben evde kalmam!"adil le aynı anda söylemiştik herkes bu tepkimize gülerken biz gayetten ciddi bir şekilde duruyorduk.
"Hayır efendim,siz bugün evdesiniz itiraz kabul etmiyorum."dedi baran abim sofrada adil ile göz göze gelince sinsice sırıtıp kafamızı salladık.
⏳
Herkes gitmişti evde sadece ben ve adil vardı planımızı kurmuştuk gizlice kaçıcaktık.
Adil ile birbirimize hazırım anlamında kafamızı salladığımızda ben sesli bir şekilde çığlık attım.
Zaten evde çok fazla koruma yoktu hepsi içeriye girdiğinde adil ile arka kapıya koşup çıktık.
Biraz koştuktan sonra durduk nefeslenip dinlendik sonra birbirimize bakıp deli gibi gülmeye başladık.
Dışarıdan bakan birisinin bize baktığında kolayca deli olduğumuzu anlayabilirdi.
Ama eğlenmek, gülmek,istediğini yapmak delilikse evet ben deliydim!bunu inkar etmezdim asla,hatta zır deli bile olabilirdim.
⏳
Zaman su misali akıp gitmiş biz ise hayla eve gitmemiştik saat sekizi geçiyordu. gerçekten de en mutlu günüm bile olabilirdi.
"Eve gidelim mi"adilin sorusuna cevap vermeyip sadece başımı sallamakla yetindim.
"Sence abin gil gelmişmidir"hem yürüyor hemde konuşuyorduk adil soruma derin bir nefes alıp cevap verdi.
"Abilerimiz daha gelmemiştir"özellikle abilerimiz kelimesine vurgu yaparak söylemişti.
Ben ise sadece susmakla yetinmiştim çünkü ne cevap vereceğimi hayla bilmiyordum.
Konağın önüne geldiğimizde korumalar kapıyı açtı bizde teşekkür edip salona girdik ama kesinlikle beklediğimiz görüntü bu değildi.
Baran abim ve alaz ayakta volta atarken, deniz telefonda bizle ilgili şeyler konuşuyor,eren ise düşünceli bir şekilde duvara bakıyordu.
Adil ile şimdi sıçtık bakışları attık birbirimize, sonra ise boğazımızı temizleyip içeri girdik bu sayede herkesin dikkatini çekmiş olduk.
"Nerdesiniz siz sizi ne kadar merak ettik haberiniz varmı."baran abime mahcup bir bakış atıp koltuğa oturdum yanıma da adil oturmuştu.
"Ben size evden çıkmayın dedim değilmi ya size bir şey olsaydı"yine cevap vermeyip halının desenini izlemeye başladım.
Halının deseni de güzelmiş ha!hiç farketmemiştim ama şimdi inceleme fırsatımda vardı. o yüzden iyice aklıma kazıya bilirdim.
"Bu yaptığınız cezasız kalmıcak"yeniden kafamı kaldırıp baran abime baktım anlamaz bir şekilde, o ise sırıtarak bize bakıyordu.
Adil ile yutkunup gelecek kazığı beklemeye başladık,zira içimden bir ses hiçte iyi şeyler olmayacağını söylüyordu.
"Bir hafta boyunca sizde bizimle şirkette çalışıcaksınız."baran abimin söylediğiyle beraber tükürüğüm boğazıma kaçmış öksürmeye başlamıştım.
Öksürüğüm durduktan sonra baran abim yine konuştu"hadiyin odanıza yarın yeni işinize gidiceksiniz erkenden yatın"dedi
Adil ile ayağa kalkıp ayaklarımızı yere sürükleyerek odamıza çıktık birbirimize sarılıp öptükten sonra odalarımıza girdik.
Odama girdikten sonra yızldızlı geceliğimi alıp giyindim.
Bugün hiç Instagram'a girmediğim aklıma gelince hesabıma girip gezdim eski çektiğim bir fotoğrafımıda hesabımda paylaştıktan sonra kapattım.
Yatağıma girip bakışlarımı tavana çevirdim birisi bana bir ay önca böyle bir hayatın olucaktı dese gülüp geçerdim.
Ancak şuan o çok istediğim hayatı yaşıyordum ailem vardı sevdiklerim ve sevenlerim vardı benim artık yaşamam için sebeplerim vardı.
En çok ölmeyi isteyen kız,şimdi ölümden korkuyordu.aslında ölümden değil sevdiklerini geride bırakmaktan korkuyordu.
Uflayıp yatağa yüz üstü yattım gerisi karanlık bir dünya...
Helloo!
Nasılsınız
Kısa bir bölüm oldu..
Bölüm nasıldı
Arel ve adil'in cezası nasıl?
Kitap nasıl ilerliyor
Sizleri seviyorum bir sonraki bölümde görüşmek üzere 🤍🌙
Sınır
25 vote 30 yorum