Chapter 35
Imperial MeowJuly 20, 2023
Chapter 35
ဆေးကုသရန်အတွက် စီရင်စုမြို့သို့ သွားရောက်ခြင်း
ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ကျန်းကျန့် သူ့ဇနီးအား ကုသနိုင်မည်ဟု မျှော်လင့်ထားခဲ့သော်လည်း မျှော်လင့်ချက်များစွာ ထားထားခြင်း မဟုတ်ပေ။ ကျန်းကျန့် ကုသမပေးနိုင်ဟု ပြောလိုက်သည့်အချိန်တွင်လည်း အံ့သြမသွားခဲ့ပေ။ သို့သော်ငြား ကျန်းကျန့် သူ့လှေကို ဝယ်ချင်နေသည့်သဘောထားက အလွန် ဝမ်းသာအားရ ဖြစ်သွားစေသည်။
"ခင်ဗျား... တကယ် ကျွန်တော့်လှေကို ဝယ်ချင်နေတာလား"
သူ့လှေက အမှန်တကယ်တွင် အနည်းငယ် ယိုယွင်းနေခဲ့လေသည်။
"အင်း" ကျန်းကျန့်က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီးနောက် လှေထဲမှ ခုန်ထွက်ကာ သူ့အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။
သူက ငွေရှာရန်အတွက် ကုန်သည်တစ်ယောက် ဖြစ်လာမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီးကတည်းက လှေတစ်စီး ဝယ်ရန် စဥ်းစားထားပြီးသား ဖြစ်သော်လည်း သူက လှေမလှော်နိုင်ပေ။
ဤတစ်ကြိမ်၌ ထိုကိစ္စသာ အခြေကျသွားပါက သူ့အတွက် လှေတစ်စီး ရရုံသာမက လှေထိုးသား တစ်ယောက်လည်း ရရှိပေမည်။ လှေက အနည်းငယ် ပျက်စီးနေပေမယ့်ပေါ့...
ကျန်းကျန့်က ငွေပြားနှင့်အတူ ပြန်လာသောအခါ အသက် သုံးဆယ်ကျော်နေပြီ ဖြစ်သည့် ဝမ်ဟိုင်ရှန်းမှာ မျက်လုံးထဲတွင် မျက်ရည်များဖြင့် လှေဦးထိပ်တွင် ရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ဝမ်ဟိုင်ရှန်းသည်လည်း သူ့လှေက သေချာပေါက် ငွေပြားနှစ်ဆယ် မတန်ကြောင်း သိနေသည်။ သင့်အနေဖြင့် သစ်အချို့ ခုတ်ကာ လှေဆောက်ပေးမည့်သူ တစ်ယောက်အား ရှာလိုက်ရုံဖြင့် လှေအသစ် တစ်စီး ရရှိနိုင်သည်။ လှေအသစ်ကို ငွေဆယ်ပြားဖြင့်ပင် ရရှိနိုင်သေးသည်။ ထို့ကြောင့် ငါးနှင့်ဖြူကောင် လဲခဲ့သော ထိုသူက သူ့အား အမှန်တကယ်ပင် ကူညီနေခြင်းသာ ဖြစ်ပေသည်။
သူက လှေရောင်းပြီးနောက် မည်သည့်နေရာတွင် ရှင်သန်ရမည်ကို တွေးပူနေခဲ့ပါသော်လည်း ဝမ်ဟိုင်ရှန်းမှာ မျှော်လင့်ချက်နှင့် ကျေးးဇူးတင်စိတ်တို့ အပြည့် ဖြစ်နေဆဲပါပင်။
ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက လှော်ခတ်နေစဥ် ကျန်းကျန့်က သူ့လမ်းကို ဝင်ရှုပ်မိမည် စိုးသဖြင့် မလှော်ပေးခဲ့ပေ။ ထိုအစား သူက ပြောလိုက်သည်။
"ငါ နောက်ပိုင်းကျရင် အပြင်ထွက်ပြီး စီးပွားရေး လုပ်ဖို့ စီစဥ်ထားတယ်... မင်းငါ့အတွက် လှေလှော်ပေးနိုင်တယ်... မင်းမိသားစု ဗိုက်ဆာပြီး သေသွားတဲ့အထိ ငါအဖြစ်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး"
ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ပထမတွင် ကြောင်အသွားပြီး မည်သည်ကိုမှ မတုံ့ပြန်နိုင်ခဲ့သော်လည်း မကြာမီပင် ကျန်းကျန့်က သူ့အား အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းရန်အတွက် နည်းလမ်းတစ်ခု ပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်ကြောင်း နားလည်သွားသည်။
လေနှင့် မိုးတို့ ကျသည့် တလျှောက် လှေပေါ်တွင်သာ နေထိုင်ခဲ့ရသည့် ထိုယောကျ်ားမှာ ယခုတွင် ငိုသွားလေပြန်သည်။
"ကျေးဇူးပါ... ကျေးဇူးပါ" ငိုယိုပြီးနောက် သူက ပို၍ပင် မြန်မြန် လှော်လေတော့သည်။
စီရင်စုမြို့သို့ ရောက်ရှိရန် အတွက် အချိန်သိပ်မကြာလိုက်ပေ။
နွေဦးမိုးပြေးက ပုံမှန်အားဖြင့် ကြာကြာရွာလေ့ မရှိပေ။ သူတို့ စီရင်စုမြို့သို့ ရောက်လာကြသောအခါ မိုးရပ်သွားခဲ့သည်။
ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက အိပ်ချင်မူးတူး ဖြစ်နေသည့် စန်းရှောင်ရှန်းကို သယ်ကာ ကျန်းကျန့်နှင့်အတူ ကမ်းပေါ်သို့ တက်လာပြီး သူ့ကလေးနှစ်ယောက်အား သူတို့ ဆေးခန်းကို သွားနေစဥ် အိမ်ကို ကြည့်ထားပေးရန် ချန်ထားခဲ့သည်။
ကျန်းကျန်းက သူ့အား ငွေပြားနှစ်ဆယ် ပစ်ပေးလိုက်လေသည်။
"မင်း အရင်သွားနှင့်... ငါ တစ်ယောက်ယောက်ကို သွားခေါ်လိုက်ဦးမယ်"
ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ကျန်းကျန့် မည်သူ့အား သွားခေါ်မည်ကို မသိခဲ့ပေ။ သူက ငွေစများကို ယူကာ ဆေးခန်းသို့ ပြေးသွားလုနီးပါး ခပ်မြန်မြန် လျှောက်သွားခဲ့လေသည်။
ကျန်းကျန့်က သူ့ကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ ယန်ကျင်းကို သွားရှာခဲ့သည်။
ယနေ့က မိုးရွာသဖြင့် ယန်ကျင်းက ကင်းလှည့်မည့်အစား အိမ်တွင်သာ ရှိနေခဲ့သည်။
ရမန် တရားရုံးတော်ရှေ့တွင် သူတို့က စီးပွားရေးသမားတစ်ယောက်ထံမှ ဂါရဝလက်ဆောင်ကို ရရှိခဲ့သည်။ အထက်မှလူက ရှယ်ယာအကြီးကြီး ယူသွားခဲ့သော်လည်း အောက်ခြေမှ လူများမှာ စွပ်ပြုတ်ရည်နှင့် ရေအချို့ ခွဲဝေယူနိုင်ဆဲ ဖြစ်သည်။ ယန်ကျင်းက ငွေသုံးပြားကို အိပ်ပြန်ယူလာခဲ့ပြီး သူ့ဇနီးအား အသားဝယ်ရန် ပြောခဲ့သည်။
သူ ယခင်က အိမ်တွင် နေရသည်ကို မကြိုက်ပါသော်လည်း ဤရက်များအတွင်း မိုးရွာနေသည်ကြောင့် အိမ်မှာပင် နေ့တိုင်းနေခဲ့ပြီး ၎င်းက အတော်လေး သက်တောင့်သက်သာ ရှိကြောင်း ရုတ်တရက် သိရှိလိုက်ရသည်။
သူက အိမ်တွင်သာ တစ်ချိန်လုံး နေနေသည်ကြောင့် ဖြစ်မည်။ သူ့ဇနီးကလည်း သူ့ကို တစ်ချိန်လုံး ပြောဆိုမနေတော့ဘဲ သူ့ကလေး နှစ်ယောက်သည်ပင် သူနှင့် ပိုရင်းနှီးလာခဲ့သည်။
သူ့ဇနီးက ဝနေပါသော်လည်း အသားအိအိလေးများကို ဖက်ထားရသည်က အမှန်ပင် သက်တောင့်သက်သာ ရှိလှသည်။ သူမက သူ ယခင်က ကြိုက်နှစ်သက်ခဲ့သည့် အချစ်တော်လေးများထက် ပိုမဆိုးနိုင်ပေ။ ပြီးတော့ သူက သူမကို ဟိုဟိုသည်သည်ကိစ္စများ တောင်းဆိုရန်လည်း စိတ်ပူစရာမလိုပေ။ သူ့ကလေးများမှာကား...
ဤရက်များအတွင်း သူ့ကလေး နှစ်ယောက်က သူ့အတွက် ရေယူပေးကာ သူ့ခြေထောက်များကို ဆေးပေးကြပြီး ပုခုံးကိုလည်း နှိပ်ပေးတတ်ကြသေးသည်။ ယန်ကျင်းက သူတို့နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ကာ ကျန်းကျန့် သားသတ်သမားကျန်း၏ ပေါင်ကို ထိုးစိုက်လိုက်သည့် မြင်ကွင်းအား တွေးမိသွားခဲ့လေသည်။
ယန်ကျင်းက သူ့ကလေးနှစ်ယောက်အား သူအမှုများအား ကိုင်တွယ်ရာတွင် သူရဲကောင်းဆန်ဆန် ပြုမူခဲ့သည့် အကြောင်းများကို ပြောပြနေစဥ်တွင် တစ်ယောက်ယောက်က သူ့အိမ်တံခါးကို ခေါက်လာခဲ့သည်။ သူက ပြောလိုက်သည်။
"တမောင့် တံခါးဖွင့်ပေးချေ"
ယန်တမောင့်က မကြာမီပင် တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး ယန်ကျင်းမှာ ဘော့စ်ကျန်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။
မတိုင်မီက သက်တောင့်သက်သာ ဖြစ်နေပုံရသည့် ယန်ကျင်းမှာ ကျောမှီထိုင်ခုံမှ ချက်ချင်း ထရပ်လာပြီး ကျန်းကျန့်ကို အပြုံးလေး တစ်ခုဖြင့် နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
"ဘောစ့် ရောက်နေတာပဲ"
"အင်း... ငါနဲ့လိုက်ခဲ့" ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်သည်။
ကျန်းကျန့်၏ ပုံစံမှာ အတန်ငယ် ရိုင်းပြနေခဲ့သည်။ တစ်ယောက်ယောက်ကသာ ထိုသို့ ပြုမူပါက ယန်ကျင်းထံမှ နှင်ထုတ်ခံရပေလိမ့်မည်။ သို့သော်လည်း သူက ကျန်းကျန့်ကို နှင်မထုတ်ရဲသဖြင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ခပ်မြန်မြန် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ကာ ကျန်းကျန့်နှင့်အတူ ထွက်လာခဲ့သည်။
ကျန်းကျန့်က ယန်ကျင်းကို ဆေးခန်းသို့ အရင်ဆုံး ခေါ်သွားခဲ့သည်။
ဆေးခန်းမှ လူများမှာ နေစရာ အတည်အကျ မရှိသည့် ငါးဖမ်းသမား ဝမ်ဟိုင်ရှန်းကို အလေးအနက် မထားကြ။ သူက အလိမ်ပင် ခံရနိုင်သော်လည်း ယန်ကျင်း ရောက်လာသောအခါ အခြေအနေ တစ်မျိုး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ဆေးခန်းမှ လူများက ရမန်အရာရှိ တစ်ယောက်အား မကြောက်ကြလျှင်တောင် ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ရမန်အရာရှိ တစ်ယောက်နှင့် သိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ စန်းရှောင်ရှန်းကို ကုသပေးရာ၌ ပို၍ ဂရုစိုက်ပေးလာကြသည်။
ကျန်းကျန့်က မှန်မှန်ကန်ကန် တွေးတောထားခဲ့သည်။
ဆေးခန်းမှ လူများက ယန်ကျင်းကို မကြောက်ကြဘဲ ယန်ကျင်းသည်ပင် ဆေးခန်းမှ သမားတော်ကို လေးလေးစားစား ရှိနေရသည်။ သို့သော်လည်း ယန်ကျင်း ရှိနေသဖြင့် ဆေးခန်းမှလူများမှာ ဝမ်ဟိုင်ရှန်းကို ပို၍ တလေးတစား ရှိလာကြသည်။ ပထမတွင် သူတို့က စန်းရှောင်ရှန်းအား ဆေးခန်းတွင် နေခွင့်မပြုခဲ့သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် သူတို့က စန်းရှောင်ရှန်းအား ဆေးခန်း၏ အနောက်ဘက်ရှိ လူနာနားနေခန်းတွင်ပင် နေထိုင်ခွင့် ပြုပေးခဲ့သည်။
ကျန်းကျန့်က ဆရာဝန် မဟုတ်သဖြင့် ထိုနေရာတွင် နေရန် စိတ်မဝင်စားပေ။ အရာအားလုံး စီစဥ်ပြီးသွားသည်ကို တွေ့ရသောအခါ သူက မနေတော့ဘဲ ယန်ကျင်းနှင့်အတူ ထွက်လာခဲ့သည်။
"စျေးကို ခဏလောက် သွားရအောင်"
နှစ်ယောက်သားက စျေးကို လှည့်ပတ်ကြည့်ခဲ့ကြသည်။ ထိုအတောအတွင်း ကျန်းကျန့်မှာ စျေးက နောက်ပိုင်း မျိုးဆက်များနှင့် ကွဲပြားနေပြီး အတော်အသင့်ပင် ဤခေတ်လူများ၏ အသုံးပြုမှု လိုအပ်ချက်များကလည်း နောက်ပိုင်း မျိုးဆက်များနှင့် ကွာခြားနေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။
ဤခေတ်တွင် လူချမ်းသာများက ငွေကြေးကို သာမန်ကာလျှံကာ အသုံးပြုမည့်အကြောင်းအား ဂရုမထားကြသော်လည်း သာမန်လူများက ကွဲပြားကြသည်။
ငွေအနည်းငယ်သာ ရှိကြသည့် သာမန်လူများက ငွေသုံးရမည်ကို တွန့်ဆုတ်တတ်ကြပြီး ပစ္စည်းများ ဝယ်သည့်အခါတွင်လည်း အလှအပနှင့် အရသာများကို ကျော်ကာ စျေးချိုသာမှုကို ရွေးချယ်ကြသည်။ ဥပမာအားဖြင့် အထဲတွင် တူညီသော အသားပမာဏကို ထည့်ထားသည့် အရွယ်အစားတူ ဘန်းမုန့်များတွင် တစ်ခုက စျေးကြီးသော်လည်း အရသာ ရှိပြီး နောက်တစ်မျိုးက စျေးပေါကာ အရသာ သိပ်မရှိလှပေ။ အဆုံးတွင် လူတိုင်းက ပိုစျေးပေါသော တစ်ခုကိုသာ ဝယ်စားကြသည်။
သူတို့က စားသောက်ရန် လုံလောက်နေသ၍ ဘဝ၏ တန်ဖိုးနောက်သို့ မလိုက်ကြပေ။ ထုံးစံအတိုင်းပင် ထိုအကြောင်းကြောင့် ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ငါးဖမ်းလှေတစ်စီး ပိုင်ပြီး ငါးဖမ်းကာ ရောင်းချနိုင်ပါသော်လည်း သူ့ဘဝက အလွန် သာမန်ဖြစ်နေဆဲ ဖြစ်သည်။
ငါးများကို စီရင်စုမြို့တွင် သင့်တင့်လျှောက်ပတ်သည့် စျေးနှုန်းဖြင့် ရောင်းချ၍ မရနိုင်ပေ။ လတ်တလော မိုးရွာနေပြီး ငါးရောင်းချသူ အနည်းငယ်သာ ရှိနေလျှင်တောင် မည်သူကမှ ငါးစျေးတက်သည်ကို လက်ခံပေးကြမည် မဟုတ်ပေ။ ငါးစျေးက ပိုကြီးလာသည်ကို သိသွားကြပါက ငါးကို မဝယ်ရန် သို့မဟုတ် ငါးမစားကြတော့ရန်သာ ဆုံးဖြတ်ကြပေလိမ့်မည်။
ဝက်သားအကြောင်း တွေးကြည့်ရလျှင်ပင် စီရင်စုမြို့မှ လူများက စျေးချိုသည့်အချိန်မှသာ ပိုဝယ်ထားတတ်ကြသည်။ နှစ်သစ်ကူး အားလပ်ရက်အတွင်း စီရင်စုမြို့သို့ လာရောက်ကြသူများမှာ သားသတ်သမား၏ ဆိုင်မှ ပိုစျေးကြီးသော ဝက်သားကို ဝယ်ယူရန် ငွေ နှစ်ပြား သုံးပြား ခွာထုတ်ကြမည်သာ ဖြစ်သည်။
သေချာပေါက် လူချမ်းသာများက ကွဲပြားလေသည်။ သူတို့က ကျောက်ကျင်းကော၏ တစ်နှစ်စာ အလုပ်လုပ်ခြင်းမှ ရရှိမည့် ပိုက်ဆံတန်ဖိုးအား ထမင်းတစ်နပ် ဝယ်စားရုံဖြင့် အသုံးပြုကြပေလိမ့်မည်။ ကျန်းကျန့်၏ လက်ရှိ အရင်းငွေဖြင့် လူချမ်းသာများဖြင့် စီးပွားရေး လုပ်ရန် မဖြစ်နိုင်။ ဆင်းရဲသားများ၏ ဝယ်လိုအားကလည်း အကန့်အသတ် ရှိနေခဲ့သည်။ ဟယ့်ရှီရွာမှရွာသားများကဲ့သို့ပင် သူတို့က အခြေခံအားဖြင့် တင်းတင်ရောင့်ရဲ တတ်ကြပေသည်။
သူကသာ ခရီးအဝေးကြီးကိုသွားပြီး မြောက်ဖက်မှ စျေးပေါသော ပိုးသားများနှင့် အခြား ကုန်ပစ္စည်းများကို ဤနေရာသို့ ယူလာနိုင်ပါက သေချာပေါက် ငွေရနိုင်မည် ဖြစ်သော်လည်း...
သူ ဘယ်လို သွားနိုင်ပါ့မလဲ... လမ်းခရီးမှာ ပြဿနာ ဖြစ်ခဲ့ရင် ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမလဲ... ဘာစားပြီး ဘယ်မှာ နေရပါ့မလဲ...
သူက မည်သည်ကိုမှ မသိသဖြင့် ပစ္စည်းများ သယ်ရုံသာ သယ်ပြီး ပြန်လာရုံနှင့် အဆင်ပြေနိုင်ပါ့မလား...
ထပ်ပြီး သူသာ လအတော်ကြာ သွားရရင် ကျောက်ကျင်းကောအတွက်ကရော...
ကျန်းကျန့်က လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုပြီးနောက် ရုတ်တရက် ယန်ကျင်းကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ " 'သီးသန့်' ဆား (မှောင်ခိုစျေးကွက်) အကြောင်း မင်း ဘယ်လောက်သိသလဲ"
သူ ဆားဝယ်ယူခဲ့သည့် နောက်ဆုံးအကြိမ်က ဆားတစ်ကီလိုအတွက် ကြေးပြား သုံးဆယ့်ငါးပြား သုံးခဲ့ရသည်။ ခေတ်သစ်တွင် ဆားတစ်ကီလိုအတွက် သုံးဆယ့်ငါး ဒေါ်လာလောက် ဖြစ်သွားပေမည်။
ဒါက အမြတ် ဘယ်လောက် ရလောက်လဲ... ဒီမြို့က ပင်လယ်ကမ်းခြေနဲ့ အရမ်းနီးနေတာပဲဟာ...
"သီးသန့်ဆားလား... ခင်ဗျား... ခင်ဗျား... ခင်ဗျား"
ယန်ကျင်းက ချက်ချင်း ဖြူဖျော့သွားပြီး ရုတ်တရက် သူ့ပါးစပ်ကို ပိတ်ကာ ဘယ်တစ်ပြန် ညာတစ်ပြန် ကြည့်လိုက်သည်။
သူတို့ အနီးတွင် မည်သူမှ မရှိသည်ကို တွေ့လိုက်ရပါမှ ပြောလိုက်လေသည်။
"ခင်ဗျား ရူးသွားပြီလား... ဒါက ခေါင်းဖြတ် ကွပ်မျက်ခံရမဲ့ သေဒဏ်နော်"
လူတိုင်းက သီးသန်ဆားများကို ဝယ်ူနိုင်ကြသော်လည်း ဆားများကို ရောင်းချမည့် အကြံသည်ကား...
"ငါသိတယ်" ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်သည်။
"ဒါကြောင့်မို့ မင်းဆီက အခြေအနေလေး သိချင်နေတာ" ကျန်းကျန့်က ရှေးခေတ် သီးသန့်ဆားစျေးကွက်အတွက် ဗဟုသုတ အချို့ ရှိသည်။
မည်သည့် မင်းဆက် မည်သည့် မျိုးဆက်ပင် ဖြစ်စေ သီးသန့်ဆား ရောင်းဝယ်ရေးက ခိုင်မာသည်။ အခြားသော နည်းလမ်းများလည်း မရှိပေ။ တရားဝင်ဆားများက စျေးကြီးလွန်းလှသည်။
သူတို့က ကမ်းရိုးတန်းပေါ်တွင် ဖြစ်ပြီး ဆား တစ်ကီလိုကို ကြေးပြား လေးဆယ်ဖြင့် ရောင်းချနေသည်။ အရည်အသွေးကလည်း အကောင်းချည်း မဟုတ်ပေ။ ဒါဆို ကုန်းတွင်းပိုင်းကျတော့ရော...
မတိုင်မီက ကျန်းကျန့်မှာ သမိုင်းစာအုပ်များ ဖတ်ထားဖူးပြီး ဒေသတွင်း အရာရှိအချို့က ဆား တစ်ကီလိုကို ငွေနှစ်ပြားဖြင့် ရောင်းချကြောင်း မှတ်တမ်းများ တွေ့ခဲ့ရဖူးသည်။ သာမန်လူများ ဆားသိပ်မသုံးနိုင်သည်မှာ အံ့သြစရာ မဟုတ်တော့ပေ။ ထို့ကြောင့် လူတိုင်းက သီးသန့်ဆားများသာ ဝယ်ကြသည်။
သူ့ထံတွင် သီးသန့်ဆား ရောင်းချမည့် အတွေး ရှိနေပါသော်လည်း ၎င်းကို အခုချက်ချင်း ထလုပ်ပြီး ထိုလမ်းကြောင်းကို မျက်စိစုံမှိတ် ဝင်တိုးမည် မဟုတ်ပေ။ သူ၏ ကိုယ်ပိုင် အရည်အချင်းများမှ ကနဦး အရင်းငွေများ ရနိုင်လျှင် အဆင်ပြေနိုင်ကြောင်း သူသိနေသည်။ ယခုချက်ချင်း သီးသန့်ဆား ရောင်းချခြင်းဖြင့် အမြတ်ငွေများစွာ ရရှိရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။
အဆုံးတွင် သူက မည်သည့် နောက်ခံမှ မရှိ ပါဘဲ မည်သို့ပင် ဖြစ်စေ ယခုခေတ်၏ ဆားမှောင်ခိုသမားများမှာ...
ထိုကဲ့သို့သော အကျိုးအမြတ် အကြီးကြီးအတွက် သီးသန့်ဆား ရောင်းချသူများက အားလုံးနီးပါး အထင်ကြီးလောက်ဖွယ် နောက်ခံများ ရှိကြပေသည်။
ယန်ကျင်းက ကျန်းကျန့်အား အကြိမ် အနည်းငယ် ကြည့်လိုက်ပြီး ကျန်းကျန့်က နောက်ပိုင်း မည်သည်ကို စားကြမည့်အကြောင်း ပြောဆိုနေသကဲ့သို့ အလွန် တည်ငြိမ်နေသည်ကို တွေ့သောအခါ ရုတ်တရက်ပင် အကြံတစ်ချို့ ရလာခဲ့သည်။ ကျန်းကျန့်ကို မှောင်ခိုဆားရောင်းဖို့ တွန်းအားပေးလိုက်သင့်လား... ဒါမှ သူ ခေါင်းဖြတ်ခံလိုက်ရအောင်လို့လေ...
ယန်ကျင်း၏ ထိုအကြံ ထွက်ပေါ်လာလာချင်းပင် ၎င်းကို ချက်ချင်း ဖိနှိပ်ထားလိုက်သည်။
ကျန်းကျန့်က ဆားရောင်းလျှင်ပင် ထိုဆားမှောင်ခိုသမားများမှာ သူ့ကို ဖမ်းနိုင်ကြမည်မဟုတ်ဘဲ နောက်ပိုင်း သူပို၍ ကြောက်စရာ ကောင်းလာနိုင်သည်ဟုလည်း ဆိုလိုနေသေးသည်။
၎င်းက ယန်ကျင်း၏ အတွေး ဖြစ်သော်လည်း သူက မှောင်ခိုဆားနှင့် ပတ်သက်ပြီး သူသိသမျှကို ပြောပြပေးနေဆဲ ဖြစ်သည်။ "ကျွန်တော် ဆားမှောင်ခိုသမားကို ဖမ်းမိဖူးတော့ အတွင်းပိုင်း အခြေအနေကို နည်းနည်းသိတယ်"
ဟယ်ချောင် စီရင်စု၏ အရှေ့ပိုင်းလောက်တွင် အင်ပါယာ တရားရုံး ပိုင်ဆိုင်သည့် ဟုန်ကျန်း ဆားလွင်ပြင် ရှိပြီး အနီးဆုံးသော တရားဝင် ဆားတင်ပို့မှုမှာ ထိုနေရာက လာခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း တစ်ချိန်တည်းမှာပင် အနီးအနားမှ မှောင်ခိုဆားတင်ပို့မှုကလည်း ၎င်းမှ လာခြင်းသာ ဖြစ်သည်။
ရိုးရိုးရှင်းရှင်း ပြောရလျှင် ဆားလွင်ပြင်မှ ဆားကို ထုတ်လုပ်ပြီးနောက် ဆားအချို့ကို တရားဝင်ဆားများအဖြစ် ရောင်းချပြီး အချို့ကို မှောင်ခိုသမားများထံ ရောင်းချသည်။