Βαλέρια
Μπαίνουμε σπιτι και βρίσκω την Αναστασία μόνη στο σαλόνι να σχεδιάζει κάτι σε ένα τετράδιο
Έχει αλλάξει σε χοντρές φόρμες και με κοιτάζει χαμογελαστή
"Όλα καλά μικρή;" την ρωτάω στα ελληνικά
"Ναι, σε περίμενα να φάμε μαζί" απαντάει χωρίς να σηκώνει τα μάτια της από αυτό που κάνει
"Πάω να βγάλω αυτή τη μαλακία από πάνω μου κι έρχομαι" λέω και χωρίς να περιμένω απάντηση προσπερνάω τον Ιβάνοβ και φτάνω στο δωμάτιο μου
Πετάω στο πάτωμα το νυφικό και μπαίνω για ντουζ. Θέλω να φύγει όλη η λακ από πάνω μου και γενικά να μην μείνει τίποτα που να μου θυμίζει αυτή τη μέρα
Έτοιμη πλέον κατεβαίνω ξανά κάτω. Ητηλεόραση παίζει κάτι άσχετο κι εκείνη είναι στην ίδια θέση με πριν
"Που είναι αυτός;"
"Πήγε πάνω"
"Πεινάς;"
"Ναι" λέει και αφήνει κάτω το μολύβι της "Θα πάω να πάρω το φαγητό "
Κατευθύνεται στην κουζίνα κι εγώ κάθομαι στον καναπέ και επεξεργάζομαι τον χώρο, δεν έχω βρεθεί ξανά στο σαλόνι του σπιτιού. Είναι μεγάλο, με βελούδινους καναπέδες σε γκρι αποχρώσεις. Όλα φαίνονται ακριβά και επιλεγμένα πολύ προσεκτικά
Το μάτι μου πέφτει στο σχέδιο την Αναστασίας είναι μόνο με μολύβι και δεν έχει καθόλου χρώμα, αλλά καταλαβαίνω αμέσως ότι είναι ο Ναός του Χυμένου Αίματος, που είχαμε δει την πρώτη της μέρα στην Αγία Πετρούπολη
"Ήρθα. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που θα φάμε, αλλά μυρίζει πολύ ωραία" λέει και αφήνει τα πιάτα στο τραπέζι
Η αλήθεια είναι ότι μυρίζει υπέροχα ή απλά πεινάω πολύ
Η πρώτη μπουκιά μένει μετέωρη στο πιρούνι μου όταν το ματι μου πέφτει στην τηλεόραση
"Τι στο διάολο είναι αυτό;" αναφωνώ έξαλλη
Φωτογραφίες δικές μου και του Ιβάνοβ πριν λίγες ώρες είναι σε μια εκπομπή. Εναλλάσσονται από κάποιες όταν μπαίναμε στο δημαρχείο, σε κάποιες μετά το τέλος της τελετής. Έχουν κάνει ζουμ στα ενωμένα χέρια μας με τις βέρες κι από τα λίγα που καταλαβαίνω, έχουν βρει από που τις αγόρασε και το αστρονομικό ποσό που κόστισαν
Αυτό που με κάνει έξαλλη όμως είναι ότι υπάρχουν φωτογραφίες μας να φιλιόμαστε. Φαίνεται λες και είμαστε έτοιμοι να τρέξουμε σε ένα κρεβάτι και να χαρούμε την πρώτη νύχτα του γάμου μας
"Φιληθήκατε;" ρωτάει η Αναστασία σοκαρισμένη
"Θα τον σκοτώσω" λέω και πετάω το πιρούνι πάλι στο πιάτο μου
Βγαίνω από το σαλόνι και ψάχνω να βρω κάποιον υπάλληλο εδώ μέσα
Το πρώτο μέρος που βρίσκω είναι η κουζίνα. Οι δυο κύριες με κοιτάζουν περίεργα για την έφοδο μου
"Που είναι ο Ιβάνοβ;" ρωτάω αυστηρά
"Στο δωμάτιο του" απαντάει η μια ήρεμα
"Και που είναι αυτό;" επιμένω
"Ο κύριος δεν αφήνει κανέναν να μπαίνει στον χώρο του" προσπαθεί να μου εξηγήσει
"Δεν νομίζω ότι θα έχει πρόβλημα να μπει η σύζυγος του" την διακόπτω και θέλω να ξεπλήνω το στόμα μου με πετρέλαιο με αυτό που ξεστόμισα
Με κοιτάζει περίεργα και μετά κοιτάζεται και με την διπλανή της
"Ο τρίτος όροφος είναι τα διαμερίσματα του κυρίου" λέει χαμηλώνοντας το κεφάλι
Ανεβαίνω αμέσως τις σκάλες και μόλις φτάνω στον τρίτο βλέπω ένα διάδρομο με δυο κλειστές πόρτες από την μια πλευρά και όλη η άλλη είναι καλυμμένη με τζαμί και φαίνεται ότι είναι ένα γυμναστήριο
Κάνω την απόπειρα να ανοίξω την πρώτη και είναι κλειδωμένη
Ο άνθρωπος είναι άρρωστος Δεν αφήνει κανένα να ανεβεί εδώ, αλλά κλειδώνει
Έχει πρόβλημα
Δοκιμάζω και την δεύτερη και αυτή ανοίγει αμέσως, είμαι σίγουρα στο δωμάτιο του, είναι κι αυτό σε γκρι αποχρώσεις με ένα τεράστιο κρεβάτι και πολλά άλλα πράγματα, που δεν προλαβαίνω να δω, γιατί η φιγούρα του να βγαίνει γυμνή από το μπάνιο με κάνει να εστιάσω το βλέμμα μου εκεί
Τα μάτια μου τρέχουν από τα πόδια του προς τα πάνω και φυσικά κολλάω στον ανδρισμό του, που καθόλου αδιάφορος δεν θα πέρναγε από καμία γυναίκα. Ασυναίσθητα ανεβαίνω και πιο πάνω και μόλις το μάτι μου πέφτει στο τατουάζ που έχει στο στήθος του τα νεύρα μου διπλασιάζονται
"Είσαι κουφή; Τι θέλεις;" ρωτάει και τον κοιτάζω στα μάτια
Δεν φαίνεται νευριασμένος που εισέβαλα στον χώρο του, ούτε και τον νοιάζει να κάνει κάποια κίνηση για να καλυφτεί
"Ντύσου" λέω αυστηρά
"Μπούκαρες εδώ μέσα και θα μου πεις πως θα είμαι;" λέει ειρωνικά "Τι θέλεις;" ρωτάει ξανά πιο έντονα
"Τι στο διάολο είναι αυτές οι φωτογραφίες που δείχνουν στην τηλεόραση;"
"Ποιες φωτογραφίες;"
"Δικές μας, από τον γάμο"
"Της δημοσίευσαν κιόλας; Άξιζαν τελικά τα λεφτά που έδωσα στον φωτογράφο" σχολιάζει αδιάφορα
"Πας καλά; Ποιος σου είπε ότι θέλω να ξέρουν όλοι ότι παντρευτήκαμε; Θα τις δει κανένας γνωστός και θα γίνω ρεζίλι"
"Οι γνωστοί σου μόνο να σε ζηλέψουν μπορούν" λέει αυτάρεσκα "Και τι περίμενες; Προφανώς και θα ασχοληθούν με τον γάμο μου. Μην ξεχνάς ποιος είμαι" λέει και αρχίζει να ντύνεται
Τον κοιτάζω με μισόκλειστα μάτια, το μυαλό μου δουλεύει με χίλιες στροφές
Ξέρω ότι κάτι δεν μου λέει
"Γιατί πλήρωσες φωτογράφο; Ποιος ήθελες να μάθει για τον γάμο;" ρωτάω αμέσως
Με κοιτάζει με νεύρα και με πλησιάζει
"Ξέρω ότι μπορεί να σου έχει γίνει συνήθειο, αλλά σε μένα δεν θα μιλάς σαν να κανείς ανάκριση. Αυτά πέρασαν και κοίτα να το πάρεις χαμπάρι. Δρόμο τώρα"
"Δεν σε φοβάμαι και στο ξανά είπα. Κάτι θέλεις να πετύχεις, γιατί ήθελες αυτό τον γάμο μαζί μου;" επιμένω
"Εσυ είσαι υποχρεωμένη να απαντάς στις ερωτήσεις μου, εγώ όχι"
Ανοίγει την πόρτα, με σπρώχνει έξω και την ξανά κλείνει στα μούτρα μου
"Θα μάθω Ιβάνοβ" λέω στα ελληνικά
Κατεβαίνω ξανά κάτω και η Αναστασία κοιτάζει ακόμα αυτή την εκπομπή στην τηλεόραση. Μόλις με βλέπει την κλείνει γρήγορα
Κάθομαι δίπλα της χωρίς να μιλήσω και ξεκινάω να τρώω. Εκείνη έχει το πιάτο της στα χέρια, αλλά με κοιτάζει ανά διαστήματα
"Τι;" ρωτάω αν εκεί ξέρω τι θα πει
"Πότε συνέβη αυτό το φιλί;"
"Εκείνος με άρπαξε και με φίλησε για να μας τραβήξουν φωτογραφίες οι δημοσιογράφοι, το είχε κανονίσει"
"Δηλαδή δεν ήθελες;" ρωτάει ξανά και την κοιτάζω με νεύρα
"Όχι βέβαια" απαντάω θιγμένη. Γνέφει και βάζει μια μπουκιά ακόμα στο στόμα της "Τι;" ρωτάω έντονα
"Φάνηκε ότι δεν ήθελες" λέει ειρωνικά και γελάει
_______________________________________________________________________________________
Πολλά νεύρα η Βαλέρια
Θα της πει ο Κριστόφ τον λόγο που ήθελε αυτόν τον γάμο;
Αυτά
Show some love & τα λέμε στο επόμενο