რამდენიმე საათში ექიმი გამოდის
-როგორ არიან ჩემი ცოლშვილი?
-ბატონო ლუკას.ჩვენ.... ვერაფერი შევძელით სანამ ნაყოფი დაიკარგებოდა დედა გარდაიცვალა ამიტომ ნაყოფიც... ვიზიარებთ ბატონო ლუკას
-რასქვია ვერ შეძელით? რაჩემსფეხწბს აკეთებთ აქ? რისთვის მუშაობთ? ეს ვთქვი და მუშტი მთელი ძალით კედელს მივანარცხე
-ბატონო ლუკას ასე სათუთ ძვალს დაიზიანებთ
-სულ სირზე მკიდია! და კიდევ ერთხელ მივარტყი.
მათ პალატაში შევედი გადაფარებული იყო მის სხეულზე ლურჯი პროსტინა. გადაწევა ვერ გავბედე მას... ვერ შევხედავ სულ გულს ვტკენდი მართალია ჩემი მტრის შვილია მაგრამ ჩემი შვილის დედა იყო... ვნანობ დიდი სინანული მაქვს მისადმი დედაჩემი და მამაჩემი ამას არ მაპატიებდა მაპატიე დედა და მამა ვერ შევძელი მათი დაცვა.
-ანამია... გთხოვ თვალები გაახილე და მითხარი რო ექიმები შეცდენ
მუცელზე ხელით შევეხე
-ჩვენი შვილი აქ გეჯდა. იცი როგორ ველოდი მის დაბადებას? ვიცი ვიცი სირივით ვიქცევოდი არ იმსახურებდა მამობას ჩემნაირი მკვლელი. მაპატიე ჩემო...ჩემო ანგელოზებო მაპატიეთ. მშვიდად განისვენეთ
პალატას ვტოვებ საშინლად გაბრაზებული და გულ ნატკენი ეხლა ყველა ყ*ეზე მკიდია! ვინმემ როცადოს ჩემი შეჩერება მოვკლავ!
"ორი საათის წინ,,
-გთხოვთ ექიმო გემუდარებით
-არა ქალბატონი არ შეგვიძლია თქვენი მკვდრად გასაღება ბოდიშით
-გევედრებით გთხოვთ. მამაჩემი მომკლავს გთხოვთ
-მე..-გეხვეწებით
ანამიას მწარე ცრემლების დანახვაზე ექიმს გული მოულპო და აიძულა რომ ეს ეთქვა
-კარგით... მაგრამ გაპარვა თქვენ უნდა შეძლოთ
-უდიდესი მადლობა ამას არ დაგიგიწყებთ.
_______________________________________
"ერთი წლის შემდეგ,,
_______________________________________
-თომა გაიღვიძე ბაღში გაგვიანდება
-დედა ჩოტაქანიც ლა
-არა თომა დედიკოს ნუ აწყენინებ
-კალგი
-მჟად ვალ დე
-კარგი წავიდეთ.
იმ ამბის შემდეგ ერთი წელი გავიდა ანამიამ იმშობიარა. სამსახურიც იშოვა და მარტო ზრდიდა მის შვილს სახელად თომას. თომა 4 წლის გახლდათ იგი ძალიან საყვარელი ბავშვია მამამის ძალიან ჰგავს მაგრამ ამას ანამია არ იმჩნევს. ახლა ანამია ამერიკაში კერძოდ ნიუ-იორკში ცხოვრობს დამოუკიდებლად.
-აბა კარგად ჩემო საყვარელო
-კალგადდ
-თომა რა გავიწყდება?
-ცანთა?
-არა
-ა ქო
თომამ მიირბინა მისი პატარა ფეხებით და დედამისს ლოყაზე აკოცა
-მიკვალხალ დე
-მეც მიყვარხარ
ანამია დამეშვიდობა მის შვილს და სამუშაოსკენ გაეშურა როცა მისი ტელეფონი აწკრიალდა
სატელეფონო ზარი
(გისმენთ მისტერ რობერტ)
(ანამია გამარჯობა ახალი პარტნიორი გვყავს გავლენიანი მამაკაცი ვფიქრობ შენ დაეხმარები)
(კარგით მაგრამ რაში?)
(მემგონი კარგად მოსაუბრე და განათლებული ადამინი სჭირდება პროექტში ასეთიხომ შენ ხარ)
(გმადლობთ)
(აბა რას იტყვი?)
(*ჩაცინება* კარგით კარგით გადაუბრება როდისაა?)
(დღეს პირველსაათზე არ დააგვიანო)
(კარგით)
ზარის დასასრული
სახლში მივედი ტანზე გამოვიცვალე ბლითები ვჭამე და საშხაპეში წავედი შხაპი მივიღე და მომდგარი ტანსაცმელი ჩავიცვი
საათს რომ დავხედე პირველის ნახევარი იყო ტაქსი გამოძახებული მყავდა ამიტომ გარეთაც რომ გავიხედე მოსული იყო
-გამარჯობა მის ანამია
როგორი მიმიზიდველი ხართ
-მადლობა რიჩარდ
ეს რიჩარდია ეს მოხუცი კაცი ჩემი მამასავითაა მას ვუყვარვარ როგორც შვილი და ისეთ კომპლიმენტებს მეუბნებადა მამხნევებს რომ ჩემი წყეული ცხოვრება ნახევრად ხალისდება
-აქ გამიჩერეთ
-წარმატებები შვილო
-მადლობა
-
ანამია როგორც იქნა
-ბატონო რობერტ
-მესამე სართულზე გელოდება ჩვენი კლიენტი
-კარგით გმადლობთ
-შენიცი ჩვენო გმირო
ამაზე მეცინება და ლიფტისკენ მივდივარ მესამე სართულის ღილაკს ვაჭერ და ვილოდები. შესვლისას მამაკაცს ვხედავ სიგარეტით ხელში კარგად მოყვანილი თმით
მის სახეს ვაშტერდები და ვქვავდები. ლუკასი
-გა..გამარჯ.
-ანამია?
-მე..
-შენხომ მოკვდი?
-მე..ლუკას...მე...
-რა მე რახდება?
-მე არ მოვმკვდარვარ
ეს ვთქვი და გავიქეცი ლიფტისკენ როდესაც შესვლას ვაპირებდი იზაბელა ლიფტით მეოთხეზე ადიოდა
-არა არა არაა
-ანამია
-...
-რა ჯანდაბა ხდება?
-მე
-რა შენ? მე მეგონა მოკვდი მაგრამ... ჩემი შვილი? ის... შენგამო რამე თუ მოუვიდა ჯოჯოხეთს მოგიწყობ
ეს სიტყვები ყურთან ჩამჩურჩულა სიგარეტი დააგდო და ფეხით გასრისა გავიყინე სჯობდა მაშინ მოვმკვდარიყავი. ნეტავს რასგრძნობს ლუკასი
-ის...ის...კარგ და უეცრად ყველაფერი ბნელდება ნელნელა ვვარდები და ვხედავ ლუკასის უემოციო სახეს ის უბრალოდ მაშტერდება
-ლუკას შენი შვილი ც....
და ყველაფერს წყვდიადი იცავს.
ხალხო. 541 სიტყვა აზრზე ხართ? ეს უნდა ავღნიშნოთ ტკბილებო
აბა როგორ ხართ? იმედია მოგეწონათ თქვენი აზრი კომენტარებში გამიზიარეთ💗