-ჯიმინ რა კარგი საღამოა.
-ყველაფერი შენთვის ლამაზო.
-მადლობა.
ჯიმინმა ვალეს ხელზე აკოცა.
-ფისუნია სახურავზე ავიდეთ.
-რა გვინდა სახურავზე?
-წამოდი...
ჯიმინმა ვალეს ხელი გაუწოდა.
-საჩუქარი გელოდება კნუტო.
-რა საჩუქარი?
-სულსწრაფი ნუ ხარ.
ჯიმინს საგრძნობლად ეტყობოდა ნერვიულობა.
-ჯიმინ ხელის გულები გაგიოფლიანდა.
-ხო...
წყვილი სახურავზე ავიდა.
-კნუტო... მე...
ჯიმინი ვალეს წინ ერთ მუხლზე დადგა და ჯიბიდან ბეჭედი ამოიღო.
-მინდა მთელი ცხოვრება ჩემს გვერდით გაატარო, თანახმა ხარ ჩემი ცო...ცოლი გახდე?
ვალე ჯიმინს კისერზე შემოეხვია.
-კი! კი!
წიოდა ვალე ბოლოხმაზე.
-წიწილა...
ვალემ ჯიმინს ნაზად აკოცა.
-მიყვარხარ.
-მეც ფისუნია.
რამოდენიმე ხანში წყვილი სახლში დაბრუნდა.
-ჯიმინ...
-გისმენ ფისუნია.
-ძალიან ბედნიერი ვარ.
-მეც ფისუნია.
-ჯიმინ მე აბაზანაში შევალ და მალე დაგიბრუნდები.
-გაიქეცი ფისუნია, ოღონდ იცოდე საძინებელში მხოლოს პირსახოცით უნდა დაბრუნდე.
-ჰმ... პირსახოცის გარეშე დავბრუნდები... სრულიათ შიშველი.
-გელოდები ფისუნია.
ვალემ ცოტახანი გაატარა აბაზანაში, გამოსვლისას კი გაკვირვებული უყურებდა ჯიმინს.
-წიწილა მეგონა საძინებელში იქნებოდი შიშველი.
-აჰამ...
ვალე ჯიმინის წინ მოთავსდა.
-რას უყურებ ჯიმინ? რა სახე გაქვს?
-არაფერია.
ჯიმინმა ტელეფონი გვერდით გადადო.
-წიწილა... არ გინდა რამე გავკეთოთ?
-დავიძოთ, დავიღალე ძალიან.
-გინდა დაღლილობა მოგხსნა?
ეშმაკურად იკითხა ვალემ და ჯიმინს კალთაში ჩაუჯდა.
-არ ვარ ხასიათზე!
ჯიმინი საძინებელში ავიდა, გამოიცვალა და საწოლში დაწვა.
-წიწილა რა გჭირს?
-არაფერი.
ცივი პასუხი მიუგდო ჯიმინმა ვალეს და კედლის მხარეს გადაბრუნდა.
ხვალ გავარკვევ, სჯობს დღეს არ გავაღიზიანო.
ვალე ჯიმინს გვერდით მიუწვა და ჩაეხუტა.
-ტკბილიძილი საყვარელო.
დილით ვალემ მარტომ გაიღვიძა.
-წიწილა... საუზმეს მიმზადებ?
ვალემ მისაღებში ჩაირბინა და ჯიმინს მოეხვია.
-დილამშვიდობისა წიწილა.
-გაემზადე თორე სკოლაში დავაგვიანებთ.
-ჯიმინ რა ხდება? რა გჭირს?
-არაფერი... მიდი გაემზადე.
-წიწილა...
-მალე!
ვალემ თავი დაბლა ჩახარა და რამოდენიმე წუთში გაემზადა.
-მზად ვარ.
-მშვენიერი, ეხლა კი გააჯვი აქედან!
-რა? წიწილა რას ამ...
-მოკეტე!
ჯიმინმა კედელს მუშტი დაარტყა.
-კარგად გაერთე იმ სირთან!?
-ჯიმინ არ მესმის... რას გულისხმობ...
-გააჯვი ჩემი ცხოვრებიდან! შენი დანახვა არ მინდა!
-ჯიმინ... ამიხსენი რა ხდება!? მიზეზგარეშე ამდენი წლის ურთიერთობას ანგრევ!?
ჯიმინმა ვალეს ხელი მოკიდა და გარეთ გაათრია.
-აღარასდროს დამენახო!
ჯიმინმა ვალეს კარები ცხვირწინ მიუჯახუნდა, აცრემლიანებული ვალე სახლისკენ მირბოდა.
-ჰეი ფრთხილად.
ვალემ ცერემლები მოიწმინდა და გუკის ახედა.
-რა გჭირს?
გუკიმ ვალე ფეხზე ააყენა.
-რა გჭირს? ვინმემ გაწყენინა? შეგაშინა?
-ჯიმინი... ჯიმინი... და... დამშორდა...
-დაწყნარდი ვალე და ისე მომიყევი.
გუკიმ ვალეს ცრემლები მოწმინდა და პატარა სკამზე ჩამოსვა.
-რაზე იჩხუბეთ?
-არაფრზე გუკ, გუშინ ხელი მთხოვა, სახლში დავბრუნდით და დილით კი დამშორდა.
სანამ გუკი ვალე დამშვიდებას ცდილობდა, ჯიმინი თავში ხელებს ირტყამდა.
-ჯანდაბა! უნდა გამერკვია!
-ჯიმინ დაეწიე და დაელაპარაკე, ნუ ხარ ხისთავიანი.
-იუნგ ხვდები რო მიღალატა!
-ჯერ გაარკვიე! საიდან მოიტანე საერთოდ!
-ამას შეხედე!
ჯიმინმა ტელეფონი მაგიდაზე დაახეთქა.
-უბრალოდ მეგობრული ჩახუტება არ შეიძლება იყოს?
-თან ჩემი ნაჩუქარი სამაჯური უკეთია!
-ეგ არაფერია, ჯერ დაელაპარაკე.
-ხოო!?
-ესეც არაფერია!?
-
სახეც კი არ უჩანს ვალეს! რა იცი რო ეგაა!?
-აღარაფერი ვიცი უკვე...
-მიდი და დაელაპარაკე.
-სახლში იქნება უკ...
-ხოდა გაიქეცი.
-იუნგ...
-მალე!
ჯიმინი ვალეს სახლისკენ გავარდა და გზად ვალეს წააწყდა, რომელიც გუკის მკლავებში იყო მოქცეული.
-ყველაფერი კარგად იქნება.
-ჯიმინი რო დავკარგო მოვკვდები.
-ვალე ყველაფერი გაირკვევა აუცილებლად.
-მართლა?
გუკუმ ვალეს თავი დაუქნია და ცრემლები მოწმინდა.
-მადლობა გუკ.
ვალემ გუკის ლოყაზე აკოცა.
-აცივდა უკვე, სახლში წავიდეთ.
ჯიმინს სიმწრის ცრემლები წამოუვიდა, ვალე და გუკი კი ჩახუტებულები სახლში დაბრუნდნენ.
-დაელაპა...
-პარკში იჯდა, იმ ყლესთან ერთად ჩახუტებული!
-ჯიმინ...
-იუნგ ჩემს თავზე მეტად მიყვარს.
-ვიცი ჯიმინ...
სახში დაბრუნებულ ვალეს, კმაყოფილი მამა დახვდა.
-მოხვედი შვილო?
-დიახ მამა.
კაცმა ვალეს ხელი მოხვია.
-წამოდი ჩემს კაბინეტში ვილაპარაკოთ, შენთვის საჩუქარი მაქვს.
-საჩუქარი?
ვალე გაოცებული თვალებით უყურებდა ხან მამას ხან კი გუკის.
-წამოდი.
ვალე ცხოვრებაში პირველად აღმოჩნდა მამამისის კქბინეტში.
-შვილო უკვე დიდი ხარ და დროა სწორი გადაწყვეტილებების მიღება დაიწყო.
-დიახ...
-პაკ ჯიმინი ვერაფერს მოგცემს.
-ჯიმინი...
-ყველაფერი ვცადე და როგორც იქნა...
-შენ დაგვაშორე!?
ვალეს სიბრაზის და ზიზღის ტალღა მოაწვა.
-შე ნაბიჭვარო! მძულხარ!
ვალემ ნივთების ლეწვა დაიწყო, ხმაურზე ოთახში გუკი შემოვარდა.
-ჩემს თავზე მეტად მიყვარ ჯიმინი!
-როგორ ბედვ ხმის აწევას!
-ამდენი წელი ჩუმად ვიყავი! შენი მოსამსახურე ვიყავი! დამცირებას და ცემას ვიტანდი! მაგრა... ეს უკვე ზედმეტია!
ვალე ბოლიხმაზე ღრიალებდა.
-ამდენი წელი ჯიმინი ჩემი ცხოვრების აზრი იყო! როგორ გაბ...
ვალემ გონება დაკარგა.