Chapter 42 - Decision (Part 1)
Rain Povs
"Rain... Hindi ko na alam ang gagawin ko. Mawawala si Denver sa akin. Hindi ko kaya." Umiiyak na wika ni Tanya. Kahit ako naaawa sa kalagayan niya.
"Tanya, alam ko na mahal mo si Denver."
"Oo mahal na mahal ko siya. At di ko kayang mawala siya sa buhay ko..."
"Shhh Tanya."
"Pero... Kung papakawalan ko siya... Marami siyang maliligtas..."
"Baka magawaan pa natin ng paraan Tanya."
"Nope Rain... Huli na tayo bago ka pa makaisip ng paraan."
"So balak mo na itapon na lang yung pag-iibigan niyo?"
"Kung yun ang nararapat."
"Tanya, mag-isip ka nga ng mabuti! Hindi pwede to." Naiistress na ako sa sitwasyon namin ngayon. Bakit kasi kailangan pa ng pili pili. Baka naman makahanap ng solusyon diba?
"I'm sorry Rain, but I don't want to be selfish. Baka nga, hindi pa talaga siya ang taong para sa akin." Saad ni Tanya habang humahakbang palayo.
Ano ba namang nangyayari ngayon?! Puro problema na lang!
"Bayaan mo na siya Rain. Malaki na siya at alam ko na marunong siya mag-isip." Saad ni Dale sa likuran ko.
"Pipiliin niya yung bagay..."
"Rain, minsan kailangan mo ring isakripisyo ang iyong kasiyahan dahil kapalit naman non ay kaligtasan ng nakararami. Iisa si Tanya, at madami ang kailangan iligtas ni Denver. Si Tanya makakahanap pa siya ng taong magmamahal sa kanya. Si Denver naman pwede niya turuan ang puso niya na magmahal." Napabuntong hininga na lang ako.
"Kaya ba, pupunta si Tanya kay Denver para hilingin niya na pakawalan na siya?"
"Yes. Siya ang nagpapahirap kay Denver na mag-isip. Kung kakausapin niya ito, panigurado na pipiliin niya ang ibang tao kaysa kay Tanya."
"I felt bad."
"That's love."
"Yeah"
Denver Povs
Sigurado na ako, marami pang paraan para mailigtas ang nga kababayan ko at kaibigan ko. Kailangan lang namin na mag-isip ng mabuti. Ang hindi lang ako sigurado ay kung kailan namin maiisip ang paraan na iyon.
"Denver." Lumingon ako sa pinanggagalingan ng boses. Iniluwa nito si Tanya na may seryosong mukha.
"Love?"
"Choose them."
"Wait, what?"
"Choose them Denver."
"No Tanya, I will choose you."
"Stop being a selfish person!"
"I have to, dahil mahal kita Tanya. Ipaglalaban kita kasi gusto ko. So wag mo naman ako gawan ng rason para sumuko lang! Ikaw ang laman ng isip at puso ko. Kaya hindi ko hahayaan na maghiwalay tayo dahil lang sa sitwasyon natin ngayon. Maraming paraan love, we can help them, we can save them."
"When Denver?"
"I don't know pero gagawa ako ng paraan."
"Stop being an idiot. Stop being selfish. Stop loving me. Save your people, save your friends. They need you and you don't need me." Parang may kutsilyong nakatarak sa aking puso dahil sa pinagsasabi niti.
"No Tanya, no."
"I am breaking with up with you. We will choose to save them. And that's what we will do."
"Don't!!'
"Narinig ko ba ang save?" Tiningnan ko ng masama ang tiyuhin ko na nasa pintuan. Mukhang kanina pa ito nakikinig sa pag-uusap natin.
"I'll accept your offer."
"No Tanya."
"Yes Denver."
"Wala na itong bawian."
"I am really sure. But I hope na alagaan mo si Denver ng mabuti." Tumango ang tiyuhin ko at may binigay ito kay Tanya.
"Tanya please."
"Tanya wag."
"Handa naman akong gawin ang lahat basta sa akin ka lang."
"Di ko kaya." Wala na akong paki kung nakikita man ako ni tito na umiiyak. Mahal ko si Tanya at hindi ko kayang mawalay sa kanya.
"Wag mo naman akong ipagpapalit diyan."
"Alam ko gusto mo akong makasama."
"Please lingunin mo ako." Kita ko kung paano siya humakbang patungo sa pintuan.
"Wag naman noh."
"Ito ba talaga ang gusto mo Tanya?!"
"Stop!!!"
"Tanya pag lumabas ka sa pintuan na yan, sinasabi mo na itinatapon mo na ang lahat ng pinagsamahan natin. Na hindi mo na ako mahal, na hindi mo na ako babalikan. Please love." Kita ko kung paano ito lumabas sa pintuan ng may emotionless na mukha. Mukhang...
"Pinili niya ang kaibigan nyo Denver. Now, decide. I guess alam ko na ang desisyon mo."
'I am breaking with you Denver. I am sorry but this will be the last time. Be happy with your wife.' Saad ni Tanya sa isipan ko. Bakit kailangan niya akong isuko? Ipaglalaban ko naman siya...
"I won't marry her."
"I am sorry pero nasa kanila na ang kailangan nila. Whether you like it or not magpapakasal ka. Or else gusto mong patayin ko si Tanya? I can kill her." Napalingon ako sa tito kong demonyo.
"Demonyo ka!!"
"I am doing this to help them and save my people."
"I don't care."
"You are being immature and selfish. Hindi mo dapat iniisip muna ang sarili mong kasiyahan. Think about the people you will help! Think about them! They need you Denver! Wag mong ipagkakait sa kanila na mabuhay! Kung gusto mo tingnan mo ang paligid kung paano na ang sistema nito! Tingnan mo para malaman mo na kailangan ka nila." Napapikit ako. Hindi ko na kaya, Tanya.
Tanya Povs
"I'm sorry Rain, but I don't want to be selfish. Baka nga, hindi pa talaga siya ang taong para sa akin." Saad ko at umalis sa tinutuluyan namin. Masakit, sino ba naman ang hindi masasaktan kung ang taong mahal mo ay mawawala ng parang isang bula? I cannot accept it eh... Hindi ko na alam kung ano ba dapat ang panindigan ko. I wiped my tears at nagsimula na ulit na maglakad.
"Ate pahinge pagkain."
"Ate baka naman po may pagkain ka diyan gutom na po kami eh." Tiningnan ko ang mga batang may sira-sirang damit at hindi na gaanong kalusog ang kanilang mga itsura. Mukhang tama nga ang hari, naghihirap nga ang mga nasasakupan niya.
"Meron ako dito. Sa inyo na ito." Sabay bigay sa kanila ng ginawa kong sandwich.
"Anong nangyari bakit kayo naghihirap ng ganito?" Tanong ko dito habang sinusuklay ang buhok ng isa gamit ng mga daliri ko.
"Dahil daw po sa war kaya nangyari ang ganito. Parang may humaharang sa mga koneksyon ng kaharian na ito kaya hindi kami makahingi ng tulong sa labas. Marami na ang nagtangkang humingi ng tulong pero ni isa walang bumabalik. Hinala namin ay nagpapakasaya na sila sa lugar na napuntahan nila at hindi na nila gustong bumalik dito." Napabuntong hininga na lamang ako.
"A-anak ko..." Wika ng isang babae habang palapit sa amin.
"Maraming salamat ineng sa iyong tulong."
"Walang anuman po."
"Kung hindi lang naging ganito ang kahariang tinitirahan namin malamang nasa maayos kaming kalagayan ngayon."
"Ano po ba talaga ang nangyari?"
A/N: Hello guys. Sorry at ngayon lang nakapag update ulit ng story na ito. Due to the different reasons nawalan rin ako ng time to create chapters. Pero don't worry I'll try to update again. Thank you for reading my story. Please expect that there will be grammatical errors.
First Update.
DON'T FORGET TO:
VOTE
FOLLOW ME IN WATTPAD: (BlackRhunterxWP)