ភូមិគ្រឹះចន
ទឺតៗ
សំឡេងទូរស័ព្ទបានបន្លឺឡើងនៅក្នុងបន្ទប់ធំមួយដោយមិនមានអ្នកលើកទូរស័ព្ទបានរោទ៍ជាច្រើនដងទៅលើសាឡុងធំមួយ
''អាឡូអ្នកម៉ាក់''ដៃស្រឡូលបានលើកកាន់ទូរស័ព្ទមកនិយាយទាំងមាត់ញញឹមពេលឃើញអ្នកជាម្តាយតេមក
(ឯងរវល់ធ្វើអីម៉ាក់តេច្រើនដងហើយមិនលើក)អ្នកស្រីគីមក៏ប្រញាប់និយាយឡើងបន្ទាប់ពីបានលឺសំឡេងអ្នកម្ខាងទៀតឆ្លើយ
''គឺខ្ញុំងូចទឹកណាអ្នកម៉ាក់...ម៉ាក់មានការអីមែនទេឬក៏នឹកកូន''នាងនិយាយទាំងញញឹមរួយនាំរាងកាយដើរទៅសាឡុងធំមួយនៅចុងគ្រែរ
(ឯងមានលុយទេអោយម៉ាក់ខ្ចី100លានសិនមក)អ្នកស្រីគីម
''អ្នកម៉ាក់លុយ100លានមិនមែនតិចទេណាម៉ាក់អោយខ្ញុំទៅរកមកពីណាបាន''នាងបើកភ្នែកធំៗបន្ទាប់ពីបានលឺសម្ដីរបស់អ្នកជាម្តាយនិយាយមុននេះតើនាងមានលុយឯណាដល់ទៅ100លាននោះបើត្រឹម10លានអីនាងច្បាស់ជាមានហើយ
(សុំប្តីឯងទៅម៉ាក់មិនជឿថាគេមិនមានទេ)អ្នកស្រីគីមនៅតែរុំអុកសំលុយពីរនាង
''ម៉ាក់ប្រាប់ខ្ញុំសិនមកម៉ាក់យកលុយច្រើនយ៉ាងនេះទៅធ្វើអ្វី''មីនជុង
''គឺពូររបស់ឯងគេត្រូវម្ចាស់បំណុលចាប់យកទៅហើយគេប្រាប់ថាបើមិនសង់លុយទេគេនឹងសម្លាប់ពូរបស់ឯងហើយឯងជួយគេផង''អ្នកស្រីនិយាយទាំងទឹកភ្នែកគាត់មិនហ៊ានប្រាប់អ្នកណាឡើងសូម្បីប្តីរបស់ខ្លួនក៏គាត់មិនហ៊ានប្រាប់
''ម៉ាក់!...ម៉ាក់នៅជួយគេទៀតជីវិតរបស់ខ្ញុំដូចជារាល់ថ្ងៃនេះព្រោះតែអ្នកណាមិនមែនគេជាអ្នកធ្វើទេឬអ្នកធ្វើអោយក្រុមហ៊ុនរបស់ប៉ារលាយក៏ជាគេតែម៉ានៅតែជួយគេ''នាងស្រែកនិយាយដាក់ទូរស័ព្ទខ្លាំងទាំងកំហឹង
(យ៉ាងណាគេក៏ជាប្អូនរបស់ម៉ាក់ម៉ាក់សំអង្វរឯងជួយគេម្តងទៀតទៅណាកូន)អ្នកស្រីគីមខំនិយាយបញ្ចុះបញ្ចូលកូនស្រីរបស់ខ្លួន
''បានខ្ញុំជួយគេម្តងទៀតចុះតែគ្នាលើកក្រោយទៀតទេ..ទឺតៗ''ប្រព័ន្ធទូរស័ព្ទក៏បានកាតផ្តាចនាងមិនចង់និយាយអ្វីច្រើនក៏បិតទូរស័ព្ទរួយបោះវាទៅលើកពូកដោយអង្គុយសម្លឹងទៅមាត់ទ្វាររួយក៏ចុះទៅក្រោយអង្គុយចាប់ប្តីមកវិញ
ម៉ោង7:36នាទីយប់
''លោកមកវិញហើយហេតុអីថ្ងៃនេះមកលឿនយ៉ាងនេះ''បន្ទាប់ពីឃើញវត្តមានរបស់អ្នកជាប្តីដើរចូលផ្ទះនាងក៏បានក្រោបពីសាឡុងរត់ទៅរកអ្នកជាប្តីនៅខាងមុខទ្ទារផ្ទះ
''នាងកើតអី!...បែកមែន''នាយកម្លោះសម្លឹងមកមុខអ្នកនៅចំពោះមុខទាំងសញ្ញាសួរលោតឡើងពេញក្បាល់របស់គេនាងរាល់ថ្ងៃមិនដែរមកចាំគេអីបែបនេះទេ
''ខ្ញុំ...ខ្ញុំគិតថាបើសំលោកលែងមិនបានក៏ធ្វើជាប្រពន្ធល្អទៅ''នាងនិយាយទាំងញញឹមរួយដើរទៅអោបដៃរបស់គេអ្នកកម្លោះក៏មិនគិតអ្វីច្រើនក៏ដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះ
នៅក្នុងបន្ទាប់
ឈូលៗ
''ហេតុអីក៏ងូចទឹកយូរយ៉ាងនេះ''សំឡេងទឹកធ្លាក់បានធ្វើអោយអារម្មណ៍របស់នាងមិនស្ងាប់នាសោះដើរចុះឡើងនៅមុខបន្ទាប់ទឹកដោយមិនព្រមទៅណា
''ធ្វើយ៉ាងមិចទៅតើគួរនិយាយជាមួយគេយ៉ាងមិចនៀក''ដោយអត់ទ្រាំនឹងស្តាប់សំឡេងទឹកធ្លាក់មិនបាននាងក៏ដើរចេញមកអង្គុយនៅនឹងសាឡុងចុងគ្រែដោយញាក់ជើងតិចអង្គុយគិតបន្តើរខាំក្រចកដៃរបស់ខ្លួនបន្តើរ
''ធ្វើយ៉ាងធ្វើយ៉ាងមិចទៅ''មីនជុង
''នាងកើតអី''បន្ទាប់ពីចេញពីបន្ទប់ទឹកមកគេបានដើរចេញពីបន្ទប់ដាក់សម្លៀកបំពាកក៏ត្រូវស្រែកសួរអ្នកដែរអង្គុយលើសាឡុយដោយជើងរបស់នាងគឺញ័រតតាត់
''លោកងូចទឹករួចហើយមែនទេងុយទេខ្ញុំរៀបចំអោយលោក''ពេលដែលបានលឺសំឡេងរបស់គេធ្វើអោយកាយវិការរបស់នាងមុននេះត្រូវឈប់នាងក៏ប្រញាប់ងើបឈរឡើង
''អត់ទេមិនបាចទេខ្ញុំត្រូវធ្វើការបន្តរ''នាយក៏ប្រញាប់ស្រែកឃាត់នាង
''លោកធ្វើការមែនទេចឹងចាំខ្ញុំទៅឆុងកាហ្វេអោយលោក''បន្ទាប់ពីនិយាយចប់នាងក៏ប្រញាប់ដើរចេញទៅដោយមិនរងចាំសម្លើយពីអ្នកម្ខាងទៀតឡើយនាយតាមសម្លឹងមើលនាងដោយគារងើងឆ្ងល់
''ថ្ងៃនេះនាងយ៉ាងមេចនឹងឬមួយកាលពីព្រឹកមិញខ្ញុំស្រែកដាកនាងខ្លាំងពេក''នាយឈរឆ្ងល់តែម្នាក់ឯងបន្ទាប់ពីឆ្ងលអស់ចិត្តហើយនាយក៏ដើរទៅបន្ទាប់ក្បែរនោះជាបន្ទាប់ធ្វើការរបស់ខ្លួន
តុកៗ
''ចូលមក''ជុងហ្គុក
''នេះកាហ្វេរបស់លោក''នាងបានដាក់កែវកាហ្វេនៅលើកតុជិតដឫរបស់គេអោយគេស្រួលយក
''អគុណហើយនាងនៅដេកមុនទៅខ្ញុំនៅការងារច្រើនណាស់''នាយនិយាយដោយមិនសម្លឹងមុខរបស់នាងព្រោះភ្នែកជាប់មើលកុំព្យូទ័រ
''គឺថា...''នាងនៅឈរជិតគេដដែលមាត់ចង់និយាយតែមិនហ៊ាននិយាយជាមួយគេ
''នាងមានអីទៀតមែនទេ''ដោយឃើញអ្នកឈរជិតនោះមិនព្រមត្រឡប់ទៅវិញនាយក៏សួរបញ្ចាក់
''គឺថាខ្ញុំ...ខ្ញុំសំខ្ចីលោក100លានសិនបានទេ''ដោយទប់ទៀតលេងជាប់នាងក៏និយាយឡើងដោយបិតភ្នែកព្រោះមិនហ៊ានមើលមុខរបស់គេ
''ខឹកៗនាង...ខឹកៗ''បន្ទាប់ពីបានលឺហើយធ្វើអោយគេឆ្លួកកាហ្វេដែលខ្លួនបានលើកមកផឹងអំបាញ់មិញនេះ
''លោកយ៉ាងមិចហើយមិនអីទេមែនទេ''នាងក៏ប្រញាប់ស្រវ៉ាយកក្រដាស់ជូតមាត់លោកមកជូតអោយគេ
''នាងយកទៅធ្វើអីច្រើនយ៉ាងនេះ''បន្ទាប់ពីរាងធូរបន្តិចហើយនាយក៏បានសួរនាំនាង100លានមិនមែនតិចទេណាទោះជាគេមានលុយច្រើនជានេះ100ដងក៏ដោយ
''គឺខ្ញុំយកអោយអ្នកម៉ាក់''នាងនិយាយដោយអោនមុខចុះទៅខាងក្រោមនាងមិនហ៊ានងើយមើលមុខរបស់គេទេ
''នាងនិយាយមើលមុខខ្ញុំបានទេបើនាងមិនមើលចឹងមិនបាចយកទេ''នាងក៏បានទាញកៅអីនោះអោយបែបមកត្រងវិញរួយក៏ទាញ់ភ្នែកអោយសម្លឹងកំព្យូទ័រហើយក៏ចាបផ្តើបវាយឯកសាបន្តធ្វើដូចគ្នាអ្វីកើតឡើង
''លោក''មីនជុង
(គេខឹងហើយមែនទេខ្ញុំគួរតែយកចិត្តគេទើបបាន''នាងក៏និយាយក្នុងចិត្តម្នាក់ឯងភ្នែងសម្លឹងទៅអ្នកម្ខាងទៀតដែលកំពង់តែខឹងខ្លួន
''លោកខ្ញុំសំទោស''នាងក៏ទាញ់កៅអីនោះអោយបែបមកនាងវិញរួយបន្ទន់ខ្លួនបន្តិចដាក់ដៃរបស់ខ្លួនលើកកៅអីនោះម្ខាង
''អួយ....លោកចង់ធ្វើអី''ដោយអត់ទ្រាំនឹងកាយវិកានាងមិនបានជុងហ្គុកក៏បានក្រសោបចង្កេះនាងទាញ់នាងអោយមកអង្គុយលើភ្លៅគេ
''នៅអោយស្ងៀមបានទេ''បន្ទាប់ពីបានអង្គុយលើភ្លៅគេហើយធ្វើអោយនាងមិនសូវជាស្រណុកចិត្តប៉ុន្មានទេនាងរើចុះឡើងធ្វើអោយអ្នកដែលនាងអង្គុលើនោះស្រែកដាក់ត្រចៀកនាងមួយទំហឹង
''សម្រាចថាលោកអោយខ្ញុំខ្ចីឬអត់បើមិនអោយខ្ញុំទៅខ្ចីអ្នកផ្សេង''មីនជុង
''ចង់ទៅខ្ចីអ្នកណាប្រុសនាងហេស៎''ជុងហ្គុកនិយាយដោយលើកចញ្ចើមមួយខាងសួរទៅកាននាង
''អត់ទេខ្ញុំគ្មានប្រុសផ្សេងទេមានតែលោកមួយ''នាងនិយាយដោយបែមុខមករកគេលើកដៃឡើងមកអង្អែលថ្ពាល់ខាងឆ្វេងរបស់គេចុះឡើងដោយបាញ់ក្រសែភ្នែកទៅគេ
''ពិនយកចិត្តណាស់តើបានខ្ញុំអោយនាងខ្ចី''នាយយកដៃទៅដាក់លើច្រមុះរបស់នាងបន្ទិចរួយញញឹមស្រស់
''នេះសែក..តែក៏ត្រូវមានល័ក្ខខ័ណ្ឌដែរតែមិនប្រាប់នាងឥឡូវទេពេលណាខ្ញុំចង់ខ្ញុំនឹងប្រាប់''បន្ទាប់ពីជុងហ្គុកបានសុីញ៉េររួយក៏ហុចអោយនាងតែគេក៏ត្រូវដកចេញមកវិញដោយឃើញនាងឆោងដៃ
រកយកហើយក៏ប្រញាប់និយាយពីល័ក្ខខ័ណ្ឌ
''ចាស៎អគុណលោកហើយជុប៎''នាងក៏បានអោនមុខទៅថើបថ្ពាល់របស់គេមួយខ្សឺតធំរួចក៏រត់ទៅបន្ទប់វិញ
''បានលុុយក៏រត់ទៅបាត''ជុងហ្គុកនិយាយដោយដោយឃើញនាងរត់ទៅវិញទាំងអៀននាយលើកដៃមកប៉ះថ្ពាល់របស់ខ្លួនរួយក៏ញញឹមតិចៗ
________
និពន្ធដេាយ:ណាម