I don't care....p(2)
အိမ်ကိုညနက်မှရောက်လာတဲ့ထယ်ယောင်း....
"ကင်မ်ထယ်ယောင်းမင်းဘာအချိုးချိုးတာလည်းဟမ်း"
"ငါ့ဘာအချိုးချိုးလည်းဆိုတာမင်းသိမှာပေါ့ဗိုလ်ကြီး..."
ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ရာကနေထလာတဲ့။ဂိုဘင်...
ငါ့မေးရင်စကားအကောင်းပြောရမယ်ဆိုတာမသိဘူးလားကင်မ်ထယ်ယောင်း....ထယ်ယောင်းနားရောက်လာတဲ့ကင်မ်ဂ
မင်းကဘာကောင်မို့ငါ့ကစကားအကောင်းပြောရမှာလည်းဘာလည်းမင်းကဗိုလ်ကြီးဆိုတိုင်းငါ့ကိုအမိန့်လာပေးနေတာလားမင်းစစ်တပ်မှာသာအမိန့်ပေးခွင့်ရှိတယ်ငါ့ကိုတော့လာမပေးနဲ့အာရုံကိုမလာတာရှင်းတယ်နော်...ထယ်ယောင်းဂိုဘင်ကိုလက်ညိုးထိုးပြီးပြောတော့....
ခွက်....
ထယ်ယောင်းထိုးခံလိုက်ရတော့ထယ်ယောင်းမျက်နှာလည်ထွက်သွားတယ်...
ခွက်..
.မင်းတစ်ယောက်တည်းလက်ရှိတာမဟုတ်ဘူးကွာ....
ထယ်ယောင်းလည်းပြန်ထိုးတော့....
"ရပ်ကြစမ်းကင်မ်ထယ်ယောင်းနဲ့ကင်မ်ဂိုဘင်..."
"ဘာဖြစ်နေကြတာလည်းတစ်အိမ်တည်းအတူတူနေကြပြီးရန်ဘဲဖြစ်နေကြမှာလားဟမ်း....တည်တည်မတ်မတ်နေမှပေါ့ကွ..."
ဝန်ကြီးချုပ်ကင်မ်ထွက်လာပြီပြောတော့....
ထယ်ယောင်းဂရုမစ်ိုက်သလိုရပ်နေတယ်....
"Appရဲ့မယားပါသားကတအားလူပါးဝလွန်းနေတယ်စံအိမ်ကိုစည်းမဲ့ကမ်းမဲ့နဲ့"
ကင်မ်ဂိုဘင်မင်းဘာစကားပြောတာလည်းထယ်ယောင်းဂ်ိုဘင်ရှေ့လာတော့...
"ဖယ်စမ်းကင်မ်ထယ်ယောင်းနင့်ငါ့အကိုကို့ထိစရာမလိုဘူးမယားငယ်မို့မယားငယ်လိုပြောတာဘာတွေနာနေတာလည်း..."
ငါ့အမေကိုမပြောနဲ့လို့ပြောထားတယ်နော်...ကင်မ်ဂျေဂီ...ထယ်ယောင်းလက်ညိုးငေါက်ငေါက်ထ်ိုးပြီးပြောတော့..
မယားငယ်ဘဲလေး...
မင်းတို့လို့ပညာတက်တွေရဲ့စရိုက်ကဒါအကုန်ဘဲလား...
နင့်ကများ....ဂျေဂီထယ်ယောင်းကိုရိုက်ဖို့ရွယ်တုန်း......
ဖြန်း....
မာမီ.....
သွားစမ်းနင့်အခန်းနင့်...
ထယ်ယောင်းလက်သီးဆုတ်ပြီးအိမ်ပေါ်တက်သွားတော့တယ်...
ငါ့သားအစားငါ့ကတောင်းပန်တယ်နောက်တစ်ခါဆိုငါ့သားလျစ်လျူရှုပေးပါ..။
"ကျွန်တော်အိမ်ပေါ်နေရင်တော့ကျွန်တော်တို့စည်းကမ်းကိုလိုက်ရမှာဘဲအခုအန်တီသားလုပ်ရပ်ကအရမ်းဆိုးတယ်ဆိုတာသိလား..."
"ကင်မ်ဂိုဘင်ငါ့ပြောနေတယ်တော်လိုက်တော့ဆ်ိုတာကို....သွားကြစမ်းကိုယ်အခန်းကိုယ်...."
လာ...သွားမယ်ကိုကိုAppကသူ့မိန်းမဘက်သာပါတာ....သိမ်စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းတယ်...ဂျေဂီလည်းသူ့အကိုကို့ခေါ်ပြီးထွက်သွားတော့တယ်....
ဟူးးးးး....ဝန်ကြီးချုပ်နဲ့ထယ်ယောင်းအမေဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပြီး....
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်အချစ်ရယ်..."
"မတောင်းပန်နဲ့အနေသားကြနေပြီမို့....ရှင့်ဘဲအရင်ထားသွားတယ်အခုပြန်တွေတော့လည်းရှင့်သဘောရှင့်ဆန္ဒအတိုင်းကျွန်မကိုလက်ထပ်ခဲ့တယ်"
"ကိုယ်မင်းက်ိုအဆုံးရှုံးမခံနိုင်ဘူးလေးကွား."
"ရှင့်သားသမီးတွေကိုရှင်နိုင်လို့လားကျွန်မသားလေးကိုလက်ထိက်ိုယ်ပါးလုပ်တာကျွန်မသိမ့်မုန်းတာဘဲ."...
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်နောက်မထိအောင်ကိုယ်အတက်နိုင်ဆုံးကာကွယ်ပေးပါမယ်နောက်ပြီးဘော်ဒီဂတ်ကောင်းကောင်းလေးလည်းတစ်ယောက်ထပ်ရှာပေးပါမယ်နော်..."
"ကျွန်မကကျွန်မသားလေးကိုဒီတိုင်းလွှတ်ပေးထားတာကိုယ်အားကိုယ်တက်အောင်ကိုယ့်ဘာသာရပ်တည့်နိုင်ဖ်ို့လျစ်လျူရှုထားတာကျွန်မသားလေးကိုထက်ပြီးထိခိုက်နာကြင်အောင်မလုပ်ပါနဲ့ကျွန်မဆက်ပြီးသီးခံနေမှာမဟုတ်လို့..."
"၊နောက်က်မဖြစ်စေရဘူးနော်ကိုယ်တာဝန်ယူတယ်အချစ်..."
ပြီးတာဘဲ...အဲဆ်ိုခွင့်ပြုအုန်းကျွန်မအိပ်ခြင်ပြီ...
တကယ့်တော့ဝန်ကြီးချုပ်နဲ့ထယ်ယောင်းအမေရဲ့အိမ်ထောင်ရေကအေးစက်စက်ပါ....
ဒါကတော့ဇာက်လမ်းလေးရှိခဲ့ပါတယ်...ပြောပြဖို့စောသေးတယ်ထယ်ယောင်းအမေကဘာကြောင့်ဝန်ကြီးချုပ်လက်ထပ်ခဲ့လည်းဆိုတာကလည်းအကြောင်းရှိတယ်....
သူ့သားလေးကိုချစ်ပေမဲ့လျစ်လျူရှုတယ်သန်မာစေခြင်လို့သူ့များအနိုကျင့်ရင်ပြန်ခုခံနိုင်ပအာင်ဘဲ.....
.....
နောက်တနေ့မနက်ရောက်တော့....
"အငယ်ကောင်မင်းဒီနေ့ကုမ္ပဏီလိုက်ခဲ့ပါလားဒီနေ့ကုမ္ပဏီမှာအစုရှယ်ယာတွေရှိတယ်..."
"အဲဒါမင်းအလုပ်မင်းတာဝန်တွေလေးငါ့ကိုဘာလို့လာပြောနေလည်းအာရုံဘဲကိုယ်ဘာသာအေးဆေးနေစမ်းပါ..."
မဟုတ်သေူဘူးလေးအငယ်ကောင်ရာ...
တော်လိုက်တော့မင်းကသာအသုံးဝင်တာငါ့ကအသုံးမဝင်ဘူးဘေးမဲ့ဘဲဒါကြောင့်အားနေရင်မင်းအလုပ်ကိုပိုပြီးအားစိုက်လိုက်...
"ဂျွန်ဂျောင်ကုမင်းအကိုကို့ဘယ်လို့စကားတွေပြောနေတာလည်းဟမ်း..."
ဒါဘဲလေးတစ်အိမ်လုံးရဲ့အချစ်ခံနဲ့တစ်အိမ်လုံးရဲ့အပယ်ခံကိုဘယ်ယှဉ်ရမလည်းဂျောင်ကုပါးစောင်ထိုးပြီးပြောတော့...
ကဲတော်ကြတော့သူ့ဘာသာသွားခြင်သွားပါျစဘာဖြစ်လို့ခေါ်နေကြတာလည်းဘယ်တုန်းကများခေါ်လိုရဖူးလည်းရှင်တို့မှာလည်းစိတ်ပင်ပန်ခံနေတယ်..
"ဘာလည်းကျွန်တော်အိမ်ပေါ်ကပါဆင်းပေးလ်ိုက်ရမလားအဲဆိုအားလုံးစိတ်ညစ်သက်သွားမယ်မှတ်လား..."
"ဂျွန်ဂျောင်ကု..."
Mr.jeonနဲ့Mr's.jeonခွင့်ပြုအုန်း
ဂျောင်ကုပြောပြီးတာနဲ့သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ချိန်းထားတဲ့coffee shopကိုထွက်လာလိုတယ်....
"ဂျောင်ကုငါ့တို့ဒီမှာ..."
"အခြေနေဘယ်လို့လည်းငါ့ရဲ့ရှယ်ယာကိစ္စ"
ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်ကြီးကလည်းလုပ်ပြီးငါ့ဖင်ယားနေပြီမင်းကုမ္ပဏီကြီးကိုခဏနေရတာ...ဒိုမင်ဂျွန်းမကြေနပ်သလိုပြောလာတယ်...
"အခြေနေကတော့သိမ့်ကောင်းတယ်ဂျောင်ကုရေအခုမင်းထုတ်တဲ့ပစ္စည်းကပြည့်တွင်းသာမကပြည့်ပကိုပါပေါက်နေတာကွ"(မင်ဂျွန်း)
ဂျောင်ကုရဲ့ဘောင်းဘီစတိုင်ကအရမ်းလည်းထူးခြားတယ်အရမ်းလည်းလန်းတယ်လေးအကျီပုံစံဆိုလည်း.....ဗြောင်ဆိုးရဲ့စကားမဆုံးဘူးဂျောင်ကုမျက်လုံးဟာဒေါသထွက်နေပြီ...
ဂျောင်ကုငါ့ပြောတဲ့အထဲမှာြေဗာင်ဆိုးလည်းပြောရင်းဂျောင်ကြည့်တဲ့နေရာကိုကြည့်လိုက်တော့....
တောက်စ်ခ်...ဘယ်ကောင်ကငါ့အလှလေးမျက်နှာကိုထိခိုက်ဒဏ်ရာရအောင်လုပ်တာလည်း...ဂျောင်ကုအရမ်းတွေတင်းနေပြီ
ဒိုမင်ဂျွန်းနဲ့ြေဗာင်ဆိုးမှာဂျောင်ကုကိုကြည့်လိုက်ဆိုင်ထဲကိုဝင်လာတဲ့ထယ်ယောင်းကိုကြည့်လိကြ်နဲ့အလုပ်ရှုပ်နေတော့တယ်....
ငါ့အထင်တော့ဝန်ကြီးချုပ်သားသမီးတွေဖြစ်မှာပေါ့ဂျောင်ကုြေဗာင်ဆိုးပြောတော့....
"အဲဟာတွေကထိတယ်ပေါ့ငါ့အလှလေးကိုလေး....ထိရဲကြတယ်ပေါ့...."
မင်ဂျွန်းကလည်း"ငါ့ကြားရသလောက်မိသားစုကအဆင်မပြေကြဘူးတဲ့...ဝန်ကြီးချုပ်မယားကြီးရဲ့သားကဗိုလ်မှူးသမီးအငယ်ကဆရာဝန်တဲ့...."
"ကျက်သရေတုံးတာ.."
"ကိုယ်ရံတော်ခေါ်မယ်ကြားတယ်မင်းသွားလျှောက်ကြည့်ပါလားဂျောင်ကု..."
အင်း....
"ထယ်ယောင်းမင်းမျက်နှာက....အဲမိသားစုအရမ်းလွန်နေပြီနော်.."
"ထားလိုက်ပတ်ဂရူရာ..."
"မင်းအဲအိမ်မှာဆက်မနေနဲ့ငါ့ဆီလာနေစမ်းပါ.."
"ငါ့ဒုက္ခပေးခြင်လိုကိုတမင်နေတာမဆင်းဘူးငါ့ဆင်းသွားရင်ငါ့အရှုံးပေးသလိုဖြစ်သွားမှာပေါ့မဆင်းဘူးငါ့ကဆက်ပြီးဒုက္ခပေးအုန်းမှာ..."
"မင်းကဒုက္ခပေးတယ်သာပြောတယ်အမြဲတမ်းဒဏ်ရာနဲ့မျက်နှာကမပျက်ဘူးမင်းအစားငါ့သူ့တို့ကိုကြိတ်ခြင်နေပြီ...."
"ငါ့ကိုချောကလပ်နို့တစ်ခွက်လုပ်ပေးပါသူငယ်ချင်းရာ..."
"အေခဏစောင့်..."
ထယ်ယောင်းလည်းတနေ့ကုန်သူငယ်ချင်းနားအချိန်ကုန်သလိုဂျောင်ကုကလည်းထယ်ယောင်းကိုတနေ့ကုန်ထိုင်ကြည့်ရငိအချိန်ကုန်တော့တယ်..
မနက်ဖြန်မှအဆက်လေးလာပါမယ်ငယ်လေးတ်ို့ရေ...
ဒီနေ့တစ်ပုဒ်ဘဲတင်ပေးတော့မယ်နော်အေးမှာအချိန်တွေကဖဲ့ပေးရတာမို့...
#Aye