"ანიიიიი."
,,ჯიმინშეეეეე."
,,რაშვები?"
,,იუნგისთან ერთად ვსეირნობ.
ბავშვს ვაკატავებ😀შენ?"
,,მე ვალე მივაცილე სახლში, შეგიძლია მნახო?"
,,კი, ჩვენ ადგილზე ვარ, მოდი."
ჯიმინი საშვალო სიმაღლის ქერათმიან ქალთან მივიდა.
-დე...
ქამლა წინსაფარზე ხელები გაიმშრალა და თეთრ მაგიდას დაეყრდნო.
-გისმენ.
-გავდივარ მე, რამე გჭირდება გამოგიყოლებ?
-კი! შენს შეყვარებულს როდის გამაცნობ!?
-დედა შეყვარებულს ვერ გამოგიყოლებ, სახლშია.
-ხვალ ვისვენებ და მოიყვანე!
ჯიმინს გაეღიმა.
-კარგი კარგი ეხლა წავედი.
ჯიმინი ქუჩებში მისეირნობდა და პატარა ეზოში შეუხვია სადაც მას მეგობრები ელოდებოდნენ.
-აბა რაშვებით?
ჯიმინმა საშვალო სიმაღლის იისფერ თმიანი გოგო გადაკოცნა.
-როგორ ხარ ანი?
-კარგად, შენ?
ჯიმინმა ვიღაცის ხელი იგრძნო მხარზე.
-ბატონო პაკ.
-გამარჯობა იუნგ.
ბიჭებმა ერთმანეთს ხელი ჩამოართვეს.
-მოკლედ... ვალე რატო არ მოდის გამოსაშვებზე.
ანიმ ჯიმინს მზერა აარიდა.
-ანი...
-არ ვიცი.
-ვხედავ რო მატყუებ.
-ვერ გეტყვი.
-ვალემ გთხოვა?
-კი...
-ანი გთხოვ, ჩემი შეყვარებულია და მაქვს უფლება ვიცოდე, აი იუნგიზე გეტყოდი აუცილებლად.
-კარგი! კარგი!
-ვაუ ესე მალე?
-მამამისმა კაბის ფული არ მისცა და გასასვლელი ტანსაცმელი არ აქვს.
-რა!?
-არ უთხრა რო გითხარი, გთხოვ.
-კარგი, მე წავედი.
-სად კი მაგრამ?
-საქმეები მაქვს.
ჯიმინი სახლში გავარდა.
ჯიმინი პატარა ორსართულიან, მოკრძალებულად გარემონტებულ სახლში ცხოვრობდა.
-დედა დაბადების დღისთვის გადადებული ფული მომეცი გთხოვ.
-ჯიმინ, ამდენი თვე რისთვის მუშაობდი?
-დედა არ მინდა დაბადების დღე.
-შენ არ ოცნებობდი გრანდიოზულ წვეულებას? თან ისე ელოდებოდი შენ სრულწლოვნობას.
-დედა უფრო მნიშნელოვანი რაღაცისთვის მჭირდება.
-კარგი, მაგრამ რისთვის დაგჭირდა?
-ვალეს მამამ ფული წაართვა და გამოსაშვებზე ვერ მოდის.
-ჯიმინ დარწმუნებული ხარ?
-კი.
-კარგი, მოდი მაგაზე ხვალ ვილაპარაკოთ.
-კარგი.
-მიდი ეხლა ჭამე და დაიძინე.
-არ მშია დე.
ჯიმინმა დედას აკოცა და თავის ოთახში დაბრუნდა.
ჯიმინის ოთახო სხვადასხვა პოსტერებით და განათებებით იყო მორთული.
მრგვალი ხის საწოლის გვერდით პატარა ტუმბო იყო, ოთახის კუთხეში კი ხის დიდი მაგიდა თაროებით, გვერდით კი ხის კარადა.
ჯიმინი მაგიდის წინ მოთავდა წიგნები ამოალაგა და ფეხები მაგიდაზე შეამოალაგა, შემდეგ კი ჩარჩოში მოქცეულ ფოტოს დახედა.
ჩემი ლამაზი გოგო, როგორ უხდება ღიმილი.
,,კნუტო გძინავს?"
,,არა წიწილა."
,,მომენატრე❤️🥰"
,,მეც ძალინ.❤️❤️"
,,ჩემო ტკბილო🥰❤️"
,,იცი ეხლა რა მინდა?👉🏻👈🏼"
,,რა აბა?"
,,ფოტო გადაიღე რა.😊"
,,კარგი, როგორც გნებავთ ქალაბატონო კნუტო.
ინებეთ❤️"
,,ჩემი❤️ჩემი❤️მარტო ჩემიიი❤️🥰."
,,ვაიმე ჩემო ფისუნია❤️😻"
,,წიწილაა🥺"
,,რა მოხდა?"
,,შენთან მინდა.🥺"
,,ძალიან მინდა გულში ჩაგიკრა და შენი რბილი ტუჩები დაგიკოცნო.❤️"
,,მეც ძალიან მინდა🥺"
,,ჩემო პატარა❤️"
,,წიწილა მე ვიძინებ უკვე."
,,ტკბილიძილი ფისუნია.❤️😻🥰"
,,ძილინებისა❤️"
,,გაკოცე ბევრი.❤️❤️❤️"
,,მეც❤️❤️🥰"
მეორე დილით წყვილი სკოლის შესასვლელთან შეხვდა.
-წიწილა...
ვალე ჯიმინს კისერზე შემოეხვია.
-ჩემო ლამაზო როგორ მომენატრე.
-მეც ძალიან.
-დღეს დედაჩემი უნდა გაგაცნო ფისუნია.
-არა! არა!
-რა გჭირს?
-მცხვენია...
-შტერი ნუ ხარ გოგო.
-რო არ მოვეწონო?
-დამიჯერე ყველაფერი კარგად იქნება.
ჯიმინმა ვალეს შუბლზე აკოცა.
-კარგი.
-ჩემი დამჯერი გოგო.
-რთულია შენთან არ იყო დამჯერი.
ვალემ ჯიმინს ლოყა მიუშვირა, ჯიმინმა კი ვალეს სახე ხელით დაიჭირა და ტყჩებში აკოცა.
-რა საყვარლებით ხართ, გაკვეთილები რო გვეწყება თხუთმეტ წუთში არა?
-იუნგ... ანი... გამარჯობა.
მოსწავლეები ერთმანეთს მიესალმნენ.
-ჰა წადით ეხლა გაკვეთილზე.
წაიბუზღუნა ჯიმინმა.
-შენ არ ესწრები?
-მოვალთ.
-კარგი პატარავ.
წამოიკვნესა იუნგიმ და ჯიმინს საჯდომზე წამოარტყა.
-გააჯ... წადი!
წყვილი განმარტოვდა.
-ჯიმინ გაკვეთილები დაიწყება მალე.
-ვიცი ფისო.
წყვილი სკოლის უკან პატარა ბესეტკაში მიიყუჭა, ჯიმინმა ჯიბიდან სიგარეტი ამოიღო და მოუკიდა.
-წიწილაა...
-რა იყო?
-მეც მინდა.
-რა გოგო!? მოწევა!?
ვალემ ჯიმინს თავი დაუქნია.
-ჰმ... ვინ იძახდა რომ მოწევა ცუდია და ფუ?
-აუ გთხოვ, გენანება?
-არ მენანება უბრალოდ ცუდია.
-მაინტერესებს როგორია.
ვალე ჯიმინს მიეტმასნა.
-მე ხომ ჩემი წიწილა ყველაფერს შემისურულებს? თან შემიძლია უფროს კლასელებს ვთხოვო...
-პატარა მანიპულატორო! აჰა!
ჯიმინმა ვალეს სიგარეტი მიაწოდა.
-ოღონდ კვამლი არ გადაყლაპო.
ვალეს ხველება აუტყდა.
-ყოჩაღ.
ჯიმინმა ვალეს სიგარეტი გამოართვა და დაბლა დააგდო.
-აბა მოგეწონა?
ჯიმინმა ვალეს წყალი მიაწოდა.
-წამო გაკვეთილზე.
-შტერი ნუ ხარ ხოლმე.
-არ ვარ!
ჯიმინმა ვალეს აკოცა და ხელი გადახვია.
წყვილი კლასში ავიდა.
-კნუტო დავალება დაწერე?
-კი.
-გადამაწერინე და ნაყინს გიყიდი.
ვალემ ჩანთიდან რვეული ამოიღო და ჯიმინს მიაწოდა.
-აი შენი რვეული.
-აუუ საოცრება ხარ.
-ქინდერი.
-რა ქინდერი?
-ქინდერი მინდა.
-კარგი.
ღიმილით თქვა ჯიმინმა.
გაკვეთილების შემდეგ წყვილმა ჯიმინის სახლში გადაინაცვლა.
-მალე მოვა კნუტო.
-აუ ჯიმინ...
ვალეს ხელები უკანკალებდა.
-სახლში წავალ!
ვალე კარებისკენ დაიძვრა.
-არსად წახვალ.
ჯიმინმა ვალეს ხელი მოკიდა და უკან დააბრუნა.
-დამშ...
კარებზე კაკუნი გაისმა.
-ჯიმინ ფანჯრიდან რო გადავძვრე?
-ხომ არ შეიშალე!?
-აბა რა ვქ...
კარები ჯიმინის ოთახში გაიხსნა.
-შვილო ჩამოვიღე კარები, სად ხარ?
როზამ ვალე შეამჩნია რომელიც მორცხვად იყო ჯიმინს ამოფარებული.
-ასეთ ლამაზ გოგოს არ მაცნობდი ამდენი ხანი?
ქალმა ვალეს თმაზე ხელი ჩამოუსვა.
-ვალე მე როზა მქვია, ჯიმინის დედიკო ვარ.
-სა...სასიამოვნოა.
-ბავშვებო ეხლა წავალ გემრიელობებს მოვამზადებ და დაგიძახებთ.
-დაგეხმარებით.
-არ გინდა ლამაზო, მე მივხედავ.
-მე...
-დაგტოვებთ ბავშვებო.
წყვილი მარტო დარჩა.
-და რა განერვიულებდა ერთი?
-მოვეწონე?
-კი კი დამშვიდდი.
ვალე ჯიმინს ჩაეხუტა.
-წიწილა... ძალიან ვნერვიულობ და დამშვიდება მჭირდება.
ჯიმინმა ვალეს თმაზე დაუწყო მოფერება.
-მოგწონს?
ვალემ კრუტუნი დაიწყო სიამოვნებისგან.
-მართო თმაზე არა, აი... აი აქ თავზეც.
ვალე კნუტივით კრუტუნებდა და ეტმასნებოდა ჯიმინს.
-რა კარგია... მმმმ...
-მე კიდევ მკითხავ კნუტს რატო გეძახი?
-არაა, არ გკითხავ.
ჯიმინმა ვალე ხელში აიტაცა.
-მოდი ფისუნიავ ხელებში.
-ჯიმინ რას აკეთებ?
-ჩემ კნუტს ვეთამაშები.
-დამსვი!
ჯიმინმა ვალე საწოლზე დააწვინა, თვითონ კი ვალეს ფებთან დაჯდა.
-კნუტო შავი საცვალი ძალიან გიხდება.
-ჯიმინ!
ვალემ საწოლიდან ადგომა სცადა, ჯიმინმა კი წელზე ხელი მოხვია და რამოდენიმე წამში ვალეს ზემოდან იყო მოქცეული.
-აბა სად მიდიხარ?
-მოისვენე.
ვალემ ჯიმინს ბალიში ჩაარტყა.
-პაკ ჯიმინ გაგამწარებ!
-მიდი აბა.
ვალემ ჯიმინის კბენა ცადა.
-აბა კი.
ჯიმინმა ვალეს ყელში აკოცა.
-მმმ ჩემო წიწილა.
ჯიმინმა ხელი ვალეს კაბის ქვეშ შეასრიალა.
-აუჩ...
-რა გჭირს?
-არაფერი.
ვალე დაიბნა და საწოლიდან წამოხტა.
-ფეხები მაჩვენე!
ვალეს ხმა აუკანკალდა.
-ჯ...ჯიმინ...
-კაბა აიწიე!
-ა...რ...ა
ჯიმინმა ვალეს კაბა აუწია.
-შენი დედაშევეცი!
ვალეს ფეხები დალურკებილი და გადატყავებული ქონდა.
-მამაშენმა ქნა!?
ვალემ ჯიმინს თავი დაუქნია.
-ნაბიჭვარი!
ვალეს ცრემლები წამოუვიდა.
-ჩუ ჩუ ნუ ტირი.
ჯიმინმა ვალე კალთაში ჩაისვა.
-მაპატიე შეგაშინე.
ჯიმინმა ვალეს ცრემლები მოწმინდა.
-დაიმუშავე ჭრილობები?
-წყლით ჩამოვიბანე სისხლი.
-ეგ რას გიშველის? ინფექცია რომ შეგეჭრას და დაგიჩირქდეს?
ჯიმინი სიბრაზისგან სკდებოდა, მაგრამ ხვდებოდა რომ ვალეს შეაშინებდა.
-ჩემო ლამაზო.
ჯიმინმა ვალე გულში ჩაიკრა და თმაზე ეფერებოდა.
-შენთან ვარ ჩემო პატარავ.
-ჯიმინ...
-გისმენ.
-არავის არ უთხრა, გთხოვ.
-კარგი, ოღონდ დედა რო წავა ამ ჭრილობებს დაგიმუშავებ და გადაგიხვევ.
-კარგი.
ვალემ ჯიმინს მხარზე თავი ჩამოადო და ჩუმად ტიროდა.
-დამშვიდდი, ცოტაც მოითმინე და წამოგიყვან მა...მამაშენისგან.
ჯიმინმა ვალეს თმაზე დაუწყო მოფერება.
-ყველაფერს ვიზამ იმისთვის რომ წამოგიყვანო და ჩემთან იყო, უსაფრთხოდ და მშვი...
ოთახში როზა შემოვიდა.
-მზა... ბავშვებო მშვიდობა გაქვთ?
როზა ვალეს მივარდა.
-რატომ ტირი პატარავ?
-არა... არ ვტირი მე... კარგად ვარ... მაპატიეთ.
-შემიძლია დაგეხმარო?
-მაპატიეთ... მე წა...წავალ...
-ასეთ მდგომარეობაში ვერ გაგიშვებ.
ჯიმინმა როზას მხარზე ხელი დაადო.
-დედა მარტო დაგვტოვე.
-კარგი.
წყვილი კვლავ მარტო დარჩა.
-ჯიმინ მაპატიე, დედასთან შეგარცხვინე.
-არ შემარცხვინე.
ჯიმინმა ვალეს აკოცა.
-ეხლა ჩემი პატარა დამშვიდდება და ცრემლებს მოიწმენდს.
ვალემ ცრემლები მოიწმინდა და რამოდენიმე ხანში უკვე დამშვიდებული სამზარეულოში გავიდა.
-დე მოვედით.
-როგორ ხარ პატარავ?
-კარგად ქალბატონო როზა.
-რა გატირებდა? მშვიდობა გაქვს?
-სკოლაში...
ვალე დაიბნა.
-დავალებაში უმაღლესი ნიშანი ვერ აიღო, ეს გოგოები რა მტირალები ხართ.
ჩაეკვეხა ჯიმინი.
-ვაიმე ჩემო ლამაზო.
როზა ვალეს ჩაეხუტა.
-მერე რა? სხვა დროს მიიღებ უმაღლეს ნიშანს, ჯიმინს რამდენი ორიანი ყავს მარა...
როზამ ვალეს თავზე ხელი გადაუსვა.
-მოდი ეხლა შეჭამე რამე.
ვალემ ცხოვრებაში პირველად იგრძნო ამხელა სითბო სრულიათ უცხო ადამიანისგან.
-ჯიმინ რა მორიდებული და საყვარელი გოგოა.
როზამ ვალეს თეფშზე შემწვარი ხორცის დიდი ნაჭერი გადმოუღო.
-მადლობა, არაა საჭირო შეწუხება.
-როგორ თუ არაა, სულ შეჭამე იცოდე.
ღიმილით თქვა როზა.
-რამდენი წლის ხარ?
-თექვსმეტის.
-შენ და ჯიმინი ხომ კლასელები ხართ?
-დიახ, უბრალოდ სკოლაში ადრე შემიყვანეს.
-ვაიმე რა ყოჩაღი გოგო ხარ.
-მადლობა.
-ალბათ დედა და მამა ძალიან ამაყობენ შენით.
-დედა!
ჯიმინს სახე შეეცვალა.
-მე... დედა არ მყავს.
-მაპატიე...
ვალემ გაიღიმა.
-არაფერია.
სადილის დასრულებამდე როზა ვალეს თავზე ევლებოდა, ვალემ პირველად იგრძნო მსგავსი სითბო და სიყვარული, ოჯახი ვალესთვის ტკივილის ასოციაცია იყო.
-ბავშვებო თქვენთან კარგია, მაგრამ უნდა წავიდე.
-მიდი დე.
ვალე ფეხზე წამოდგა.
-ნახვამდის.
ვალე როზას დაემშვიდობა და მაგიდის ალაგება დაიწყო.
-გაანებე, დედა დაალაგებს.
-არა ჯიმინ, სანამ მე ვალაგებ შენ მათემატიკა დაწერე.
-ოოო კარ...
-ჯიმინ!
-დამაწერინებ?
-კი.
ჯიმინმა ვალეს ნაზად აკოცა.
-ჯერ ფეხები დაგიმუშაო.
-მადლობა.
ჯიმინმა სააფთიაქო ყუთი მოიტანა.
-მანახე ჩემო ლამაზო.
ჯიმინმა ვალე დივანზე დააწვინა მისი ფეხები კი მუხლებზე დაილაგა.
-ჩამოიწიე ცოტა.
ვალემ ბარძაყები ჯიმინს დაალაგა მუხლებზე.
-ჯიმინ ამეწვება?
ჯიმინმა ვალეს კაბა აუწია.
-ცოტა კნუტო.
ჯიმინმა ბამბა და სპირტი მოიმარჯვა.
-აუუ მტკივა! მეწვის!
ვალე აფართხალდა.
-ჯერ ბამბაც კიარ დამისველებია.
-უი...
ჯიმინმა ვალეს სპირტიანი ბამბა ჭრილობებზე დაადო.
-მ... ჯიმინ... მეწვის.
-მალე გაგივლის ფისო.
ჯიმინი ვალეს ფეხებზე სულს უბერავდა, თან კი თვალს მის შავ საცვალს აპარებდა.
-აღარ მეწვის ჯიმინ.
-აგეწვება.
ჯიმინმა კვლავ გააგრძელა ვალეს თვალიერება.
-ჯიმინ...
-გეწვის კნუტო?
-აღარ.
-ძალიან კარგი, მალამოს წაგისვამ და გადაგიხვევ.
-კარგი.
ჯიმინი ვალეს მალამოს უსმევდა და რათქმაუნდა შანს არ უშვებდა ხელიდან, ყოველ მოსახერხებელ მომენტში ჯიმინი ვალეს ფისოს ეხებოდა.
-ჯიმინ...
-რა იყო?
-რას აკეთებ?
-მალამოს გისმევ, შენ რა ვერ ხედავ?
ჯიმინმა ვალეს ხელზე აკოცა და ფეხზე ბინტის დახვევა დაუწყო.
-ცოტათი აწიე ფეხი.
-ჩემით გადავიხვევ.
-არა არა კნუტო ვერ გადაიხვევ.
ვალეს საშინლად ცხვენოდა ჯიმინის, თუმცა არ იმჩნევდა.
-მორჩა კნუტო.
-მადლობა.
-რა გაწითლებული ხარ.
ვალე ფეხზე ადგა.
-ჯიმინ...
-გისმენ.
-სამზარეულოს დავალაგებ.
ვალე სამზარეულოში გავარდა და დალაგება დაიწყო, ვალე ჯიმინთან სიახლოვეს თავს არიდებდა.
-კნუტო...
-რა გინდა?
-მათემატიკა...
ჯიმინი ვალეს ისე მიებჯირა რომ ვალე მის ამდგარ პენისს გრძნობდა.
-დავწეროთ.
-კი... დავწეროთ.
ვალე ჭურჭელს რეცხავდა.
-დაიწყე და თუ რამეს ვერ გაიგებ მითხარი.
-აჰამ.
ჯიმინმა წერა დაიწყო, რამოდენიმე ხანში კი ვალემ ჭურჭლის რეცხვა დაასრულა.
-მორჩი კნუტო?
-კი.
ვალე ჯიმინს გვერდით მიუჯდა.
-აბა მანა...
-შენ რა სულ დაწერე? ასე მალე?
-ჭკვიანი ბიჭი გყავარ.
-ისევ ვინმეს დააწერინე?
-არა...
-ჯიმინ!?
-თითონ მითხრა დაგიწერო.
-იმის მერე რაც შენი ბიტა დაინახა!?
-ხო...
ჯიმინმა დამნაშავე სახე მიიღო.
-ჯიმ...
-ჩუ! ნუ ჩხუბობ! აღარ ვიზამ.
-დ...
-ბოდიშს არ მოვუხდი!
-ჯი...
-არ მოვუხდი ბოდიშს!
ჯიმინმა ვალეს აკოცა.
-ეგრე აღარ ქნა, გთხოვ.
-კარგი.
-ისე იცი...
-რა?
ვალე ჯიმინს ჩაეხუტა.
-ცუდი ბიჭის როლი ძალიან გიხდება.
-ჰმმ...
ჯიმინმა ვალე ხელში აიყვანა.
-მე მინდა რომ შენც ცუდი გოგო იყო.
-ჰმ... მე კარგი გოგო ვარ.
ჯიმინმა ვალე ოთახში აიყვანა და საწოლზე დააწვინა, თვითონ კი მის ზემოდან მოექცა.
-ჩემთან ერთად ცუდი გოგო მინდა იყო.
-მე ყოველთვის კარგი გოგო ვიყავი.
-არ გინდა ცუდათ მოიქცე?
ჯიმინმა ვალეს ყელში კოცნა დაუწყო.
-გაჩერდი ჯიმინ...
-ჩუუ.
ჯიმინმა მაისური გაიხადა.
-ჩაიცვი!
-არა...
ჯიმინმა ვალეს ტუჩზე ნაზად უკბინა.
-ხელი მომეცი.
ვალემ ჯიმინს ხელი გაუწოდა.
-გინდა შემეხო?
ჯიმინი ვალეს ყურში ნაზად ჩურჩულებდა.
-შემეხო იქ სადაც არასდროს შემხებიხარ?
ვალეს ცხვენოდა, ამის გამო ის დაძაბული და შებოჭილი იყო.
-მოდუნდი ლამაზო.
ჯიმინმა ვალეს ხელი თავის რელიეფურ ტორსზე დაადებინა.
-მოგწონს?
ვალემ თავი დააქნია.
-დაბლა კნუტო.
-რა?
-ხელი ქვემოთ ჩაიტანე.
ჯიმინმა შარვალი და საცვალი ჩაიხადა.
-არა! არ მინდა!
-არ გინდა თუ გცხვენია?
-ჩაიცვი ჯიმ...
ჯიმინი ვალესთან უფრო ახლოს მიიწია, მათშორის ჰაერიც კი ვერ გაივლიდა.
-მიპასუხე!
ჯიმინი ფაქტიურად ვალეს ზემოდან იწვა.
-მე... ჯიმინ... მე... მე...
ჯიმინმა ვალეს ხელი თავის პენისზე დაადებინა.
-მიდი პატარავ მოე...
ვალემ სახეზე ხელები აიფარა და ტირილი დაიწყო.
-ჰეიი კნუტო...
ჯიმინმა შარვალი და საცვალი ამოიცვა.
-ჩემი მორცხიო.
ჯიმინმა ვალეს ნაზად აკოცა.
-დამშვიდდი ჩემო ლამაზო.
ჯიმინმა ვალე მკლავებში მოიქცია.
-ჩემო ლამაზო მომისმინე.
ჯიმინმა ვალეს ხელები ჩამოაშვებინა და ცრემლები მოწმინდა.
-ხომ იცი რომ ძალიან მიყვარხარ?
-კი.
-არაფერს დაგაძალებ, არასდროს წამოგაძახებ და მითუმეტეს სხვასთან არ წავალ იმის გამო რომ სექსი არ გვაქვს.
-ვიცი.
ამოიქვითინა ვალემ.
-მაგრამ ოდესმე მოგვიწევს.
-ვიცი ჯიმინ.
-ნელ ნელა უნდა გათამამდე, შიშველიც კი არ მყავხარ ნანახი.
-სექსი ხომ მთავარი არაა?
-არაა კნუტო მართალი ხარ, მაგრამ მეც გამიგე გთხოვ.
-კარგი, ვეცდები... გპირდები.
ჯიმინმა ვალეს ნაზად აკოცა.
-მადლობა... მართლა ვაფასებ.
-მიყვარხარ.
-მეც.
ვალე ჯიმინს ძლიერად მოეხვია.
-ჩემი ყველაზე თბილი გოგო ხარ.
-წიწილა...
-გისმენ.
-დაბადების დღეს სად იხდი?
-არ ვიხდი.
-რატო?
-არ მინდა, მისმინე წამოდი სავაჭრო ცენტრში.
-რა გვინდა იქ?
-ცოტა გავიაროთ, თან ახალი ზედა მინდა ვიყიდო.
-კაი წამო.
რამოდენიმე ხანში წყვილი უკვე სავაჭრო ცენტრში იყო.
-წამოდი.
-მანდ რა გინდა? კაბებია.
-ისე დავათვალიეროთ.
წყვილი მაღაზიასში შევიდა, გარშემო ლამაზი კაბები ეკიდა, მომხმარებლებს კი მოკლე კაბებში გამოწყობილი გრძელფეხება გოგოები ემსახურებოდნენ.
-კნუტო ეს ნახე რა ლამაზია.
-ვაუ... მართლა ძალიან ლამაზია.
ვალე თვალს ვერ აშორებდა კაბას.
-მიდი გაიზომე.
-რისთვის? რა ღირს იცი?
სეცდიანი ხმით თქვა ვალემ.
-მაინტერესებს როგორ გექნება.
-მაგრამ...
-ძალიან გთხოვ.
-კარგი.
ვალემ კაბა მოიზომა და ჯიმინს დაენახა.
-ვალე...
ჯიმინს თვალები ვალეზე დარჩა.
-ულამაზესი ხარ.
-მადლობა.
-გამოსაშვებე ყველაზე ლამაზი იქნები.
ვალემ მოწყენილი სახე მიიღო.
-წავალ გამოვიცვლი.
ვალემ გამოიცვალა და ჯიმინს კაბა მიაწოდა.
-დაკიდე ად...
ჯიმინმა კონსულტანტი მოიხმო.
-ეს კაბა რომ შეგვიფუთოთ.
-დიახ, სალაროსთან წამობრძანდით.
ჯიმინი ვალეს მიუბრუნდა.
-ორ წუთში მოვალ.
გაოცებული და დაბნეული ვალე შუა დარბაზში იდგა.
-ის გოგონა თქვენი შეყვარებულია?
-ჩემი პრინცესაა და შეთავსებით შეყვარებულიც.
გოგონამ ნაზად გაიღიმა.
-პრინცესას გვირგვინიც სჭირდება.
კონსულტანტმა შუშის თაროზე გვირგვინი დადო.
-შემიფუთეთ გვირგვინიც.
-კიბატონო.
რამოდენიმე ხანში ჯიმინი ვალეს დაუბრუნდა.
-მშვიდობაში ლამაზო.
-ჯიმინ... ეს...
-გამოსაშვებზე ულამაზესი იქნები.
-ძალიან ძვირია ჯიმინ... უკან დააბრუნე.
-მინდა გამოსაშვებზე ყველაზე ლამაზი იყო და ეს არ განიხილება!
-ჯიმ...
-ხმა!
ვალე ჯიმინს მოეხვია.
-მადლობა წიწილა.
-არაფრის ჩემო ლამაზო.
-წამოდი ეხლა სახლში წაგიყვან, არ დააგვიანო.
-საუკეთესო ხარ.
-შენ კიდევ შეუდარებელი.
-ჯიმინ კაბა შენ წაიღე, გთხოვ.
-კარგი.
-მამამ რო დაინახოს... ხომ ხვდები.
-კი ფისო.
ჯიმინმა ვალე სახლში მიიყვანა.