នៅក្នុងពីភពលោករបស់មនុស្សយើងទាំងមូលពោពេញទៅដោយការកុហកបោកប្រាស់អ្វីដែរយើងមើលនឹងភ្នែកឃើញវាមិនមែនជាការពិតក៏ថាបានព្រោះអ្វីៗទាំងអស់វាមិនមែនជាការពិតដូចជាជីវិតរបស់ខ្ញុំជាដើមអ្នកណាដែលថាមិនច្រណែនខ្ញុំអ្នកណាក៏ចង់មានសំណាងនឹងវាសនាដូចជាខ្ញុំតែអ្វីទាំងអស់វាគ្រាន់ជាការបោកប្រាប់ពីភបនឹងជីវិតរបស់ខ្ញុំពិតគឺ..!
‘’ពួក..ពួកយើងលែងលះទៅ’’បបូរមាត់តូចក្រហមបាននិយាយចេញមកជាមួយនឹងភាពស្ទាក់ស្ទើរជាពាក្យដែលនាងមិនដែរចង់និយាយចេញមកតែនៅថ្ងៃនេះនាងនៅតែនិយាយវា
‘’នាងចង់លែងលះ..ហឹសនាងឆ្កួតមែនទេដែលនិយាយពាក្យនេះចេញមក’’បន្តាបពីត្រចៀករបស់គេបានស្តាប់លឺពាក្យរបស់នាងហើយនាយងើបមុនសម្លឹងមើលទៅមុខតូចជាមួយសំណើចនៅចុងមាត់បន្តិច
‘’លោកមិនដែរស្រឡាញ់ខ្ញុំទេដោះលែងខ្ញុំទៅ’’ក្រអូរមាត់តូចនិយាយឡើងម្តង់ទៀតជាមួយនឹងកែវភ្នែកតូចក្រហមមានដកទឹកភ្នែកនៅខាងក្នុង
‘’នាងគ្មានសិទ្ធិសុំលែងមានតែខ្ញុំម្នាក់ទេដែលមានសិទ្ធលែងនាងយល់ទេ’’រាងក្រាសបានងើបឈរឡើងអស់កម្ពស់រួចដើរសំឡៅទៅរកអ្នកដែរអង្គុយនៅទុលមុនចាប់ទាញដៃនាងក្រោមឈររួចនិយាយទាំងកំហឹងទៅនាងដោយករបស់គេឡើងសសៃធំមើលទៅគួរអោយខ្លាច
‘’ហេតុអីលោកមិនស្រឡាញ់ខ្ញុំលោកស្អប់ខ្ញុំក៏ដោះលេងខ្ញុំទៅ’’ទឹកភ្នែកដែរខំទប់មកជាយូរបានហូរចុះមកទាំងដែម្ចាស់ខ្លួនខំប្រឹងជូតវាចេញជូតយ៉ាងណាក៏មិនអស់ស្រែកសួរទៅអ្នកដែលនោចំពោះមុនទាំងភាពឈឺចាប់
‘‘នាងត្រូវចាំណាគីម មីនជុងខ្ញុំមិនព្រមលេងដែលបើខ្ញុំលែងនាងទាំងបែបនេះវាមិនសមនឹងតម្លៃដែលខ្ញុំខំចំណាយលុយអោយប៉ានាងទេ…កុំភ្លេចចាំទុកក្នុងខួរក្បាល់របស់នាងផង’’បន្ទាប់ពីនិយាយហើយនាយក៏ក្រវាសដៃរបស់នាងចេញដែរគេកានច្របាចមកជាយូរមកហើយរួចក៏ដើរចេញទៅដែលទុកត្រឹមមនុស្សស្រីកំសត់ម្នាក់ឈរហូរទឹកភ្នែកតែម្នាក់ឯង
‘’អ្នកស្រី’’ស្ត្រីវ័យចំណាស់ម្នាក់បានដើរមកពីក្រោយនាងរួចដាក់ដៃទៅលើស្មាររបស់នាងជាការលួងលោម
‘’មិនអីទេម៉ែដោះខ្ញុំមិនអីទេហឹក..’’មីនជុងបែបក្រោយឃើញថាជាម៉ែដោះដែរធ្វើការនៅក្នុងផ្ទះរបស់ខ្លួនក៏បន្ទុនខ្លួនទៅអោបនាងគាត់បានត្រឹមតែលួងលោមនាងចង់ជួយក៏ជួយមិនបានព្រោះខ្លួនត្រឹមជាអ្នកបម្រើរ
ក្រុមហ៊ុនចន
‘’អាចង្រៃឯងហ៊ានខ្លាំងណាស់’’មុខដែរមានពណ៌ស្រសប្រែទៅជាឡើងក្រហមបន្ទាប់ពីបានបើកមើលបញ្ជីចំណាយចំណូលរបស់ក្រុមហ៊ុនខ្លួនរួយហើយក៏បានដឹងថាមានបុគ្គលិករបស់ខ្លួនបានគេញលុយរបស់ក្រុមហ៊ុន
‘‘អារ៉េន’’សំរែកដ៏គួរអោយខ្លាចបានលឺទៅដល់ត្រចៀកនាយរ៉េនដែរអង្គុយនៅខាងក្រៅអោយប្រញ៉ាប់នាំរាងកាយដើរចូលទៅរកចៅហ្វាយរបស់ខ្លួន
‘‘បាទចៅហ្វាយ’’
‘‘ហែងឆាប់ទៅហៅអាចៀនមកជួបយើងឥឡូវនេះ’’នាយបានបញ្ជាកូនចៅរបស់ខ្លួនអោយទៅតាមអ្នកដែរកានបញ្ជីរបស់ក្រុមហ៊ុនអោយមកជួបគេ
‘‘បាទចៅហ្វាយ’’
តុកៗៗ
មួយសន្ទុះមកសំឡេងគួសទ្វារក៏បានបន្លឺឡើងមិនយូរប៉ុន្មានទ្វារក៏បានរបើកអោយឃើញរាងកាយមួយដើរចូលទាំងអោនក្បាល់ចុះមិនហ៊ានសម្លឹងមុខដែរម្ខាងទៀត
‘‘ឯងដឹងហើយមែនទេថាយើងហៅឯងមកធ្វើអី’’នាយសួរដោយសំឡេងទន់ប៉ុន្តែបង្គប់ន័យជ្រៅធ្វើអោយអ្នកនៅចំពោះមុខទន់ខ្លួនលុតជង្គង់ចុះ
‘‘ខ្ញុំសំទោយលោកប្រធាន’’នាយនិយាយទាំងញ័រមាត់លើកដៃសំពះគេសុំការលើកលែង
‘‘ចុះបើយើងមិនទទួលពាក្យសុំទោយរបស់ឯង…ហឹស សសើរឯងហ៊ានខ្លាំងណាស់ហ៊ានបោកប្រាសយើងឯងក៏ដឹងថាយើងជាមនុស្សបែបណាតែឯងនៅតែហ៊ានធ្វើវា’’នាយក្រោយឈរឡើងអស់កម្ពស់រួយនាំរាងក្រាយក្រាស់ដើរចូលទៅជិតនាយចៀនរួយលុតជង្គង់ចុះម្ខាងចាប់សក់របស់គេឡើងលើរអោយគេសម្លឹងមុខរបស់ខ្លួន
‘‘អោយខ្ញុំសំទោសផងលោកប្រធានខ្ញុំសមតែស្លាប់ទេលើកទោសអោយខ្ញុំផង’’នាយលើកដៃសំពះគេម្តងហើយម្តង់ទាន់និយាយអង្វរជាច្រើនដង
‘’ត្រូវហើយឯងសមតែងាប់..អារ៉េនយកកាំភ្លើងមកនេះ’’នាយងាកទៅម្ខាងទៀតបញ្ជាទៅកូនចៅរបស់ខ្លួនមិនយូរប៉ុន្មានកាំភ្លើងក៏បានមកដល់លើដៃរបស់គេជុងហ្គុកបានទាញ់គន្លឹះកាំភ្លើងរួយតម្រងទៅគោដៅ
‘‘អារ៉េចាប់វាអោយជាប់..ដៃនេះមែនទេដែរហ៊ាលលួចលុយរបស់យើង’’
ផាំងៗ
‘‘អួយ…កុំអីអួយ’’សំឡេងកាំភ្លើងបានបន្លឺឡើងនាយបានបាញ់ចំនួនពីគ្រប់ទៅដៃទាំងសង្ខាងរបស់គេសំឡេងនៃភាពឈឺចាប់បានស្រែកពេញបន្ទាប់ទាំងមូល
‘‘យកអាចង្រៃនេះទៅបាញ់ចោលអោយឆ្ងាយពីក្រហ៊ុនរបស់យើងទៅ’’បន្ទាប់ពីបានបញ្ចេញកំហឹងរបស់ខ្លួនរួចក៏ប្រាប់ទៅកូនចៅរបស់ខ្លួនអោយយកគេទៅបាញ់សម្លាប់ចោល
‘‘កុំអាលទៅអោយគេមកសម្អាតឈាមអាចង្រៃនេះផង’’
‘‘បាទចៅហ្វាយ’’
_________
និពន្ធដេាយ:nam(ណាម)
រក្សាសិទ្ធិដេាយ:raknam