Üzerime bir kot pantolon,bir beyaz crop ve beyaz uzun bir hırka giyip evden çıktım.Arabaya hızla bindim ve Ezgi'nin gönderdiği adrese doğru yola çıktım.
Konuma yaklaştığımda geniş bir sokağa gelmiştim.Sol tarafta eski bir bina vardı ve konum orayı gösteriyordu.Binanın karşısında ondan daha eski kısa binalar vardı fakat çevredeki en uzun bina buydu.Arabayı hızla gideceğim binanın önündeki boş araziye koydum ve koşarak binaya doğru ilerledim.
Tam binanın içine girecekken bir kadın çığlığı geldi içeriden.Hızla içeriye daldığımda merdivenlerden koşarak inen,kaşı ve dudağı patlamış,gözü şişmiş ve kan toplamış Ezgi'yi gördüğümde şok oldum ama çok da zaman geçmeden Ezgi üzerime doğru geldi ve bana sarıldı. "Götür beni buradan,öldürecek beni,bizi!"dedi fısıltıyla o an merdivenden inen birinin olduğunu fark ettim.Bağırdı kalın bir sesle "EZGİ GEL BURAYA NERDESİN?" sesi çok,çok tanıdık geldi.Merdivenlerden indiğinde arkasında 3 adam daha vardı.Gelen kişilerin yüzlerini görünce donakaldım.Gelenler;Demir,Rüzgar,Hakan ve Doruk'tu.Sevgilim,abim,babam ve yakın arkadaşım.
Hepsi aynı anda "Asya?!"dediler.Ben onlara dolmuş ama öfkeli gözlerle baktığımda bağırdım "NE DEMEK OLUYOR TÜM BUNLAR?"sesim binanın içinde yankılandı.Babam olacak o kişi öne atıldı ve "Asya dinle.."dedi fakat konuşmasına izin vermeden elimi kaldırdım.Ezgi'ye daha güçlü sarıldım ve ona "Gidelim" dedim.Ezgi'yi arabaya gönderdikten sonra onlara döndüm ve "SİZ NE KADAR AŞAĞILIK İNSANLARSINIZ YA!HADİ BUNU ANLADIM.."son kelimemden sonra babamı gösteriyordum ve o sırada diğer üçüne döndüm. "SİZ NASIL YAPTINIZ BE?" "HEPİNİZDEN NEFRET EDİYORUM!"dedim ve arkamı dönüp arabaya bindim.
''Ezgi,sen onları nereden tanıyorsun?''diye sordum sakin bir sesle.''Asya ben..''dedi ama cümlesini yarıda kesen şey benim camıma tıklayan abim oldu.Camı aşağıya indirdim ve ona ne var dercesine başımı salladım.''Asya bir dinle.''dedi yalvarırcasına.Saçmalık!Gördüklerimden ve gelmesem ağızı,yüzü dağılmak üzere olan Ezgi duruyorken bunu söylüyor oluşu.''Dinlemek istemiyorum seni''dedim keskin bir sesle.Gözlerimin içine baktı dolu gözlerle.''Asya şu yanında duran var ya,işte o bizi seninle tehtit etti.''dediği an şok oldum inanmadım.''Neden sana inanayım?''dedim ve konuşmasına izin vermeden devam ettim.''KANITLASANA!YANINIZDAN ÖLMEK ÜZERE OLAN BİR KADIN ALDIM.BANA OLAYLARIN ÖYLE OLMADIĞINI KANITLA.HADİ!''yüksek çıkan sesimden hafif tırsmış olmalı ki suçlu bir çocuk gibi gözlerini kırpıştırdı ve kafasını önüne eğdi.''Sen onu ne zamandır tanıyorsun peki Asya?''dedi ve tek kelime daha etmeden arkasını dönüp gitti.Camı kapattım ve direksiyona sert bir şekilde vurdum.''APTAL YA BEYİN YOKSUNU DÖVMÜŞ KADINI ŞİMDİ DİYOR Kİ...''derin bir nefes alıp Ezgi'ye baktığımda Ezgi abimlerin gidişini izliyordu ve izlerken sırıtıyordu.Omuzunz dokunduğumda irkildi ve yüz ifadesi değişti tam o sırada abimin son cümlesi aklıma geldi.Evet ben Ezgi'yi ne kadar tanıyordum ki?''Gidelim mi?''diye sordum.''olur.''dedi kısılmış bir sesle.
Eve doğru sürmeye başladığımda Ezgi'nin nasıl biri olduğunu düşünüyordum.Tanımıyordum ki onu,nereden bilecektim abimin haklı olmadığını.Hoş gerçi en yakınlarımı bile tanımıyorken onu nasıl tanıyabilirdim ki?
Eve girer girmez Ezgi'yi salona götürdüm ve sonra bir lavaboya gittim.Yüzümü yıkadım ve aynadaki aksime baktım.Lavabonun kenarına sertçe ellerimle vurduğumda kapıya Ezgi'nin vurduğunu duydum.''Efendim?'' dedim bıkkın bir sesle.''Açsana bir kapıyı Asya.'' dedi sabırsız bir sesle.''Neden?''dedim ve hemen cevap verdi.''Evi gezdir bana.'' dedi.''Bekleyemedin değil mi 5 dakika?''derken kitlediğim kapıyı açıyordum.Kapıyı açtığımda bana meraklı bakışlar atan Ezgi'yle karşılaştım."Meraklı kız seni"dedim ve evi gösterdim...
"Ve son olarak burası da benim odam!"dedim."Çok hoş bir evin var,kim dekore etti içini?"dedi."Efenim hepsi ben tarafından özenle seçildi."dedim gülerek."Ciddi misin,mükemmel bir zevkin varr!''dedi heyecanla.Ona göz kırptım ve ''Bir şeyler yer misin yada içer misin?'' dedim.''Çay olur''dedi utanarak.''Tamam,sen salona geç ben hazırlayıp geliyorum.''dedim ve onu salona doğru yönlendirdim.Mutfağa geçtiğimde telefonuma bir bildirim geldi,bilinmeyen bir numaradan.
Bilinmeyen:Özledin mi beni?
Ben:Pardon??
Bilinmeyen:Hadi ama benim sözde ''DEMİR" HAHAHAHAH.Anlamamış olamazsın.Hayır saf olduğunu anlamıştım da bu kadarını ben bile beklemiyordum.Bu artık saflık değil salaklık valla kusura bakma ama yani sjdsdfjn.
Mesajı görür görmez afalladım.Ne yani,bu kişi Demir değil miydi?
Ben:SEN DEMİR'SİN VE SANA ÇOK KIZGINIM DEFOL!
Tam engelleyeceğim sırada bir mesaj geldi aynı numaradan.
Bilinmeyen:Sevgilinin sana yalan söylemesi beni ilgilendirmez.Ben onu uyardım ayrıca kendi başına iş yapmaması gerekirdi.Sen şimdi babanı,abini ve Doruk'u da suçluyorsundur.HIH ÖYLE SAN SEN.
Ben olanları algılayana kadar kapı çaldı ve telefonu bırakıp kapıya gittim.Kapıda abim,Demir,Doruk ve babam vardı ve içeriden bir mesaj sesi geldi koşup telefonu aldım.Mesaj atan kişi bilinmeyendi.Kapıya geri döndüm ve bağırdım''HANGİNİZ YAPIYORSA YAPMASIN ŞUNU!''dedim ve hepsi ne olduğunu anlamaya çalışırcasına birbirlerine baktılar.O an elimdeki telefona yine bir bildirim geldi ve şok oldum.
-Bilinmeyen bir kişiden 2 yeni mesajınız var-
Telefonu açtım ve mesajları girdim.
Bilinmeyen:Salaksın işte onlardan biri değilim diyorum anlamıyorsun!
Bilinmeyen:Kapıdakiler doğruyu söylüyorlar Ezgi sana zarar verecek!
Ben:Çok ciddiyim kimsin,rahat bırak beni.
Bilinmeyen:Ouuu ağlayacaksan oynamayalım bebeğimm benimm,kıyamam ya sanaa kandırdılar mı seni:(
Ben:Evet ağlayacağım oynamayalım.
Bilinmeyen:Sana böyle bir şans sunduğumu hatırlamıyorum.Sadece şakaydı,oyun başlamak üzere güzelim.Gardını al yoksa seni daha çok üzerler bak demedi deme:)
Ben:Tersin düzün belli değil ya salaksın sen ve manyaksın.SEN SALAK BİR MANYAKSIN.
Bilinmeyen:Ay diyene bak,daha ne yazdığı belli değil.
Ben:KES SESİNİ!
Ben:DEFOL!
Bilinmeyen:Ok.
"Mal" dedim dışımdan ve engelledim.Yarın hattımı değiştireceğim ya yeter valla bıktım.Karşımda bana deliymişim gibi bakan o dörtlüye bir göz attım ve kafamla içeriye geçmeleri için işaret verdim.
Kapıyı kapattım ve sesli bir şekilde "ALLAH'IM SEN SABIR VER" dedim.Mutfaktan çay koydum ve salona doğru geçecekken içeriden gelen sesle olduğum yerde kalakaldım.
Babam konuşuyordu "Bana bak Ezgi,kızımdan uzak dur yoksa seni yerle bir ederimde haberin olmaz."diyordu daha önce hiç tanıklık etmediğim o ses tonuyla."Ah be Hakan yazık olacak o kızına,güçün yetiyorsa yerle bir et diyeceğim ama senin o bunak kafanla biraz zor gözüküyor o iş."Ezgi'nin de bu sesini daha önce hiç duymamıştım.Nereden tanışıyorlardı ki?"Bana bak yaşlı bunak,beni kendine bulaştırma,canını yakarım.Karının yaşadıklarını şu içerdeki kızın da yaşasın istemiyorsan eğer kes sesini."dedi Ezgi tehditkar bir sesle.O esnada Demir "Sen ne olsun istiyorsun?Rahat bıraksana bizi!"dedi."Ben sadece babamın hapishaneden çıkmasını istiyorum ve bunu bir tek siz yapabilirsiniz.Yapacaksınız da sadece şimdilik sabrediyorum ama unutmayın benim sabrımın bir sınırı var."dedi asla anlamadığım o ses tonuyla."Tamam da mahkemeye artık ne zaman çıkar bilmiyorum ki ne zaman mahkemenin görüleceğini bilsem zaten ayarlardım ve çıkarırdım babanı içeriden."dedi babam."Beni sizi bugün öldürmediğime pişman etmeyin ve babamı içeriden çıkarmanın bir yolunu bulun."dedi Ezgi.O an şok oldum tekrar tekrar ve bunların bir rüya olması için dua ettim.
İçeriye doğru ilerledim sanki hiç bir şey duymamışım gibi ve o esnada Ezgi'nin babamlara sanki onlar onun canını yakmış gibi onları suçlayan gözlerle bakıyordu.Babam ise Ezgi'nin bu haline şaşkın bir şekilde bakıyordu.Hepsine çaylarını verdim ve kendi kupamı alıp koltuklardan birine oturdum."Ezgi,senin soyadın ne?"diye sordum Ezgi'ye.Onu araştıracaktım.Tabii doğru söylerse."Benim soyadım Çelik,Ezgi Çelik."dedi sakice."Neden ki?" dedi saf saf."Hiiç,merak ettim de"dedim aynı saflıkla.
Çayları içtik ve babamlar kalktılar.Ezgi'yle beraber oturup film izlemeye başladık.O sırada Ezgi'ye bir mesaj geldi.Ezgi telefonunu eline aldı ve mesajı okudu.Bana korkunç bir şekilde gülümsedi ve üzerimizdeki battaniyeyi kaldırıp mutfağa gitti."EZGİİ?"diye seslendim ona.Cevap vermedi."EZGİ?"dedim tekrar fakat yine cevap gelmeyince kalktım ve mutfağa doğru yürüdüm.Mutfağın kapısının önünde durduğumda bıçaklara bakan ve onları tek tek eline alıp inceleyen Ezgi'yle karşılaştım."Ezgi?"dedim şaşkın bir şekilde.Bana döndü ve yine o korkunç gülümsemesini gönderdi bana."Şimdi olacaklar benim değil babanın suçu Asyacığım."dedi tehtitkar bir sesle.
Bir insanın ne kadar iyi bir oyuncu olabileceğini anladım o an.Bıçağı yerinden çıkardı ve üzerime yürüdü.
Devam edecek 🖤
Bölüm nasıldı ballarımmm 🖤
Sizce Asya'ya ne oldu💓