ဟန်သစ်အမြန်လိုက်သွားသော်လည်း Alexကိုမမီနိုင်ဘဲ တောင်အဆင်းလမ်းမှာတင် မျက်ခြေပြတ်သွားခဲ့သည်။ သူ့အနေနဲ့စိုးရိမ်မိတာကြောင့် မိုးချုပ်မည်ကိုဂရုမစိုက်နိုင်ဘဲ တောင်ခြေသို့ လိုက်ပါပြေးဆင်းလာခဲ့ရင်း လမ်းကလူများကိုလည်း မေးဖို့မမေ့။
"အနက်ရောင်ဒူးပြဲကိုယ်ကြပ်ဘောင်းဘီနဲ့ ရှပ်အဖြူဝတ်ထားတဲ့ လူငယ်လေးတစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်မိသေးလား......"
တချို့ကခေါင်းခါကြပြီး တချို့ကမူ တောင်ဆင်းလမ်းဘက်ညွှန်ပြကြသည်။
ဟန်သစ် အရှိန်နဲ့ပြေးဆင်းလာခဲ့တော့မှ တောင်ခြေအရောက်တွင် ရင်းနှီးနေတဲ့နောက်ကျောကိုမြင်လိုက်ရသည်။
"Alex........"
မောပန်းမှုကြောင့် ဟန်သစ်၏နှာသီးဖျားထက် ချွေးတို့စို့လာပြီး မျက်နှာသည်ကားနီရဲနေ၏။
ကာယကံရှင်ကတော့ သူ့အသံကြားသည့်တိုင် ခြေလှမ်းများကိုပင်မနှေး။
"Alex....... ခဏစောင့်ပါဦး"
လက်မောင်းအား အမိဖမ်းဆွဲလိုက်ချိန်တွင် Alexက ရုန်းထွက်ကာရှောင်ဖယ်ချင်နေသည်။
"ခဏလေးပါကွာ....... စကားခဏပြောကြရအောင်"
"hah! ခင်ဗျားေယာကျာ်းနဲ့ပဲ ဘာလို့မပြောတာလဲ"
"မင်းအထင်လွဲတာပါ"
အရင်ဆုံးအနေနဲ့ လူမြင်ကွင်းထဲဒီလိုမဖြစ်ချင်ပေမယ့် Alexကိုခေါ်မရတာကြောင့်........
"အရင်ဆုံး တစ်နေရှာပြီး ဆွေးနွေးရအောင်"
"ဆွေးနွေးရမယ်? သူကတော့ ဘယ်သူဖြစ်နေပါတယ် ဒါကြောင့်မို့ ကျွန်တော်ကတော့ဘယ်နေရာမှာရှိနေတဲ့လူဖြစ်လို့ ဘယ်လိုနေသင့်တယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းကိုလား"
"ကိုယ်အဲ့လိုသဘောမျိုးပြောတာမဟုတ်ရပါဘူးကွာ"
"ကျွန်တော်ကတော့ အဲ့လိုပဲထင်တယ်"
ဟန်သစ် Alex၏လက်ဖဝါးကိုဆွဲယူဆုပ်ကိုင်ကာ စိတ်ရင်းမှန်ဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
"ကလေး...... လူမှုရေးဖောက်ပြန်ပါတယ်ဆိုပြီး ကိုယ့်နာမည်ထွက်သွားရင် ကိုယ်ဂရုမစိုက်ကောင်းမစိုက် နေနိုင်မယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းကမတူဘူးလေ......မင်းအခုထိ အသက်နှစ်ဆယ်တောင်မရှိသေးတာ။ အနာဂတ်မှာ အကန့်အသတ်မရှိဘူး။ မဆင်မခြင်လုပ်လိုက်တာနဲ့ မင်းရဲ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး ဘယ်လိုစွန်းထင်းသွားလိမ့်မလဲ"
ဆိုးသွမ်းတယ်ဆိုတာက လူငယ်တွေရဲ့သဘာဝမှန်း လူတိုင်းသိနားလည်ပေးနိုင်သည်။ သို့ပေမယ့် အိမ်ထောင်ရှိတဲ့အမျိုးသားတစ်ယောက်နဲ့ ဖောက်ပြန်တယ်ဆိုတာက မတူတဲ့အခြေအနေနှစ်ခုအဖြစ် ကွဲထွက်သွားစေပြီ။
"ကျွန်တော်ဂရုမစိုက်ဘူး"
"ကိုယ်ဂရုစိုက်တယ်လေ....... အရမ်းကြီးမဆိုးပါနဲ့ကွာ နော်...... လိမ်မာတယ် "
စကားအဆုံးတွေ Alexနဖူးထက်က ပြန့်ကျဲနေတဲ့ဆံစတို့ကို သပ်တင်ပေးလိုက်သည်။
ဟန်သစ်ဟာ မချော့တတ်ချေ။ Mikeနဲ့က အသက်မကွာဘဲ နားလည်မှုရှိကြသဖြင့် စိတ်ဆိုးစိတ်ကောက်တာခပ်ရှားရှား။ ကိုယ့်အသက်ထက် သုံးပုံတစ်ပုံလောက်ငယ်တဲ့ကောင်လေးနဲ့ လင်ငယ်နေတော့မှ မလုပ်ဖူးမပြောဖူးတာတွေလုပ်နေရ၏။
"ကိုယ်မှားသွားပါတယ် ဟုတ်ပြီလား....."
ထိုအခါမှ လူငယ်လေးက သူ့ကိုအဖက်လုပ်လာသည်။
"ခင်ဗျားမှားမှန်းသိပြီပေါ့"
"အင်း....."
"ဘာမှားတာလဲ"
"ကိုယ်မပြောလိုက်သင့်တာ"
"ဘာကိုမပြောသင့်တာလဲ"
"ကိုယ်ညနေက ပြောခဲ့သလိုမျိုး"
Alexက သူ့ကိုအသံတိတ်စိုက်ကြည့်ပြီးမှ ဟမ့်!ခနဲဖြင့်နှာမှုတ်ပြသည်။
ကောင်လေးရဲ့စိတ်ကို သူမမှန်းနိုင်ပေ။ စိတ်ကောက်နေတဲ့ ခပ်ဂျစ်ဂျစ်ကောင်လေးက ပိုပြီးချော့ရခက်သည်။
ထို့ပြင် ကောင်လေးပေါက်ကွဲမိတာက အထူးအဆန်းမဟုတ်။ Mikeရဲ့အနားကပ်မှုကြောင့် သူတို့အကြာကြီးမသိချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့ရတာမလား။
သူလိုလူကတောင် Mikeဘေးမှာရပ်ပြီး စိတ်မသက်မသာဖြစ်နေရင် ပေါက်ကွဲလွယ်တဲ့ပြဿနာအိုးလေးအတွက် သူတို့တပူးတွဲတွဲဖြစ်နေသည်ကို သည်းခံဖို့ရာပိုမခက်ပေဘူးလား။
Mikeကသူနဲ့ပတ်သက်တာမို့ အရာအားလုံးဟာ သူ့အပြစ်ဖြစ်နေသည်ပင်။ ထို့ကြောင့် နစ်နာသူလေးAlexကို အဆုံးစွန်ထိချော့မော့ဖို့ရာအတွက် ဟန်သစ်ကစကားလုံးအချို့ကို ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။
Alexမှင်သက်သွားပြီးနောက်မှာတော့ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရစွာဖြင့် တဟားဟားအော်ရယ်လေတော့သည်။
"အရူးလေး....... အူမြူးနေတယ်ပေါ့"
"ဒါပေါ့....... ရဖို့ခက်တဲ့အခွင့်အရေးမဟုတ်ဘူးလား"
"ဒါပေမယ့် မင်းအတန်းဖော်ကိုထိုးခဲ့တဲ့ပြဿနာဖြေရှင်းပြီးမှရမယ်"
"ကျွန်တော်သိပြီ"
Alexက သူ့ခါးကိုဖက်ပြီး ချွဲနေတဲ့ပါပီခွေးကြီးတစ်ကောင်လို သူ့လည်တိုင်ကို ခေါင်းဖြင့်တိုးတိုက်လိုက်သည်။
ဟန်သစ် စိုးရိမ်သွားပေမယ့် စိတ်ကိုအမြန်ဆုံးပြန်လျှော့ချလိုက်နိုင်ခဲ့သည်။
ထားလိုက်တော့........ အနီးမှာအသိမိတ်ဆွေတွေမှရှိမနေဘဲ။
........
........
အတန်းထဲကအတန်းဖော်ကို Alexက ဘလိုင်းကြီးထထိုးခဲ့တာကြောင့် တစ်ဖက်မိဘကမကျေနပ်ချေ။
"ဒီအရွယ်လေးနဲ့တောင် ဒီလောက်သွေးဆူနေတာ။ ကြီးများကြီးလာရင် အနာဂတ်ရဲ့ ဒုစရိုက်ကောင်ဖြစ်လာမလားပဲ......"
ကျောင်းအုပ်ဘေးမှာရပ်နေတဲ့ ဟန်သစ်က ကွက်ခနဲမျက်နှာပျက်သွားပြီး တစ်ဖက်လူကိုပြန်ပြောချင်သွားသည်။ သို့သော် သူမပြောရသေးခင်အချိန်၌ ကျောင်းအုပ်က.......
"ဒီကကျောင်းသားမိဘခင်ဗျာ....... ကလေးတွေကငယ်ပါသေးတယ်။ ခုလိုပြောတာက သိပ်အဆင်မပြေပါဘူး"
"ကျွန်မက ဒါလေးပဲပြောရသေးတာတောင် ရှင်တို့က ကာဆီးကာဆီးလုပ်နေပြီ။ ပျက်စီးပြီး မိုက်ရိုင်းနေတာလဲမပြောနဲ့။ ကျောင်းအုပ်ရော အတန်းပိုင်ကပါ သွန်သင်ဆုံးမပေးမယ်မရှိဘူး....... ဒီလောက်တောင် ငွေမျက်နှာနောက်လိုက်တတ်ရင် ဘာလို့အလုပ်ထွက်ပြီး သူတို့ရဲ့ခြေဆေးသမားသွားမလုပ်လဲ"
ဟန်သစ်၏ဆုံးမမှုဖြင့် တစ်ချိန်လုံးငြိမ်ထိုင်နေခဲ့ပါသောAlex။ ထိုစကားများကိုကြားသည်နှင့် ဝုန်းခနဲထရပ်၍ ထိုအမျိုးသမီးရှေ့ကခုံကို ဆောင့်ကန်လိုက်လေသည်။
ကျွီ!ခနဲအသံနဲ့အတူ အမျိုးသမီးမှာထိတ်လန့်သွားပြီး ယောကျာ်းဖြစ်သူ၏နောက်ကို ကျုံ့ဝင်သွားခဲ့သည်။
"ခင်ဗျားဘာစောက်စကားပြောနေတာလဲဆိုတာ သိရဲ့လား"
"Alex......"
ဟန်သစ်က Alexရှေ့အမြန်ဝင်ရပ်ပြီး ကိုယ်ဖြင့်ကွယ်လိုက်လေသည်။
"စိတ်ကိုလျှော့......ဟုတ်ပြီလား ဒေါသထွက်နေစရာမလိုဘူးလေ"
"ကြည့်စမ်း! ကြည့်စမ်း! စရိုက်ကစ ကြမ်းတမ်းနေတာ...... ဆရာတွေရှေ့မှာတောင်"
"ခင်ဗျားပါးစပ်ကိုပိတ်ထား!"
Alexက အံကြိတ်ပြီးပြောကာ ရှေ့တိုးဖို့ပြင်လိုက်၏။ ထိုအခါ အမျိုးသမီးယောကျာ်းက တင်းမာသောမျက်နှာထားဖြင့်......
"နောက်ဆုတ်လိုက်စမ်း....... အရိုင်းအစိုင်းကောင်"
"ကျောင်းအုပ်နဲ့ အတန်းပိုင်ကဘာလုပ်နေတာလဲ ဒီတိုင်းရပ်ကြည့်နေကြတာလား...... ရှင်တို့ကျောင်းသား လူသတ်ရင်တောင်ရပ်ကြည့်နေကြမှာလား"
"ငါဠိုး! သိချင်ရင် ခင်ဗျားကိုယ်တိုင်အရိုက်လာခံ"
"Alex တော်တော့ ရပြီ...... စကားနားထောင် ခင်ဗျားတို့လည်းခဏလောက်တော့ဆင်ခြင်ကြပါဦး"
ထိုလင်မယားနှစ်ယောက်ပြန်မပြောရသေးခင် ရုံးခန်းတံခါး ပွင့်လာပြီး ထက်မြက်ပြတ်သားသည့်ပုံရသောအမျိုးသမီးတစ်ယောက် ဝင်လာခဲ့၏။ သူမက အခန်းထဲကလူများကို လှည့်ပတ်ကြည့်နေပြီး Alexကိုတွေ့သောအခါ ခဏမျှရပ်တန့်လိုက်သေး၏။
ထို့နောက် ရှေ့သို့သွားရပ်ကာ ဖြောင်းခနဲ နားရင်းအုပ်ချပစ်လိုက်သည်။
"ပြဿနာရှာလို့မပြီးနိုင်တော့ဘူးလား......"
ဟန်သစ် - ".........."
ဒီနေ့ကပြဿဒါးများလား......။ ဘာလို့ သူ့ပြဿနာအိုးလေးက လူတိုင်းဆီကနေကြိမ်းမောင်းခံနေရတော့တာပဲလဲ။
.........
.........
"နာသွားသေးလား......."
နီရဲနေသောပါးစောင်နားကို ခပ်ဖွဖွဆေးလိမ်းပေးရင်း ဟန်သစ်ရင်ကားမချိလှ။
Alexက မနာဘူးလို့ဘယ်လောက်ပဲဆိုဆို သူ့မျက်နှာဟာ ပြန်မကောင်းလာနိုင်တော့ချေ။
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆိုဗျာ......."
ဟန်သစ် သက်ပြင်းကိုအသာချကာ ရှေ့ကလူငယ်လေးရဲ့ဆံပင်ကို ဖွဖွပုတ်ပေးနေလေ၏။
"ကိုယ့်အိမ်လာနေ......."
"?"
"သေချာရဲ့လား....... ခင်ဗျားယောကျာ်းနဲ့ပလူးနေမှာကိုတော့မကြည့်ချင်ဘူးနော်"
"သူနိုင်ငံခြားထွက်စရာရှိတယ် နှစ်ပတ်လောက်တော့အေးဆေးနေလို့ရတယ်"
Alexတိတ်ဆိတ်သွားသည်။ ထိုလူနိုင်ငံခြားကိုဘာသွားလုပ်သလဲဆိုတာကိုတော့ သူသိနေသလိုမျိုး ဟန်သစ်လည်းခန့်မှန်းမိပေမည်။
Alex ကျေနပ်စွာဖြင့် တစ်ဖက်လူ၏နှုတ်ခမ်းအား မထိတထိလှမ်းနမ်းလိုက်လေ၏။
ထိုနေ့ညမှာတော့ ဟန်သစ်၏အိမ်၌ လူသုံးယောက်စားနိုင်သော ဟင်းအမယ်များမှာ ခုံပေါ်အပြည့်။
Alexက ချေမိုးတဲ့မျက်နှာထားနဲ့ Mikeရဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာထိုင်၍ ဖြည်းညင်းစွာ စားသောက်နေ၏။ Mikeဘက်က ရင်းနှီးဖို့ဘယ်လောက်စကားခေါ်ခေါ် Alexက "အင်းနဲ့အဲ"နှစ်လုံးကိုသာလက်စွဲပြုထား၏။
Alexနေရန်ပေးထားသော ဧည့်သည်ခန်းထဲဝင်သွားတော့မှ Mikeက ဟန်သစ်ကို အမေးများပါသောမျက်ဝန်းဖြင့် လှမ်းကြည့်လာခဲ့သည်။
ဟန်သစ်သည်လည်း မျက်နှာသေနဲ့လိမ်ရပေတော့သည်။
"ဒီကလေး ဒီတလောပြဿနာတော်တော်ရှာထားတာ။ အဲ့တာနဲ့သူ့အမေက စိတ်ဆိုးပြီး အိမ်ကနေမောင်းချလိုက်တယ်လေ......။ အပြင်မှာလွှတ်ထားရင် ပိုဆိုးသွားမှာစိုးတာနဲ့ ကျောင်းအုပ်နဲ့တိုင်ပင်ပြီး ဒီမှာနေဖို့ခဏခေါ်လာလိုက်တာ"
Mikeက သံသယမဝင်ချေ။ ထို့ပြင် သူကိုယ်တိုင်ကဖောက်ပြန်နေတာဖြစ်ပြီး ယခုတစ်ခေါက်ခရီးသွားရခြင်းအကြောင်းရင်းကို ဟန်သစ်မသိအောင်ဖုံးကွယ်ဖို့ရာမှာပဲ စိတ်အားထက်သန်နေတာကြောင့် သံသယမဝင်အားတာလည်းပါပေသည်။
"အဆင်ပြေပါတယ်....... Babyသတိတော့မပေါ့ရဘူးနော်"
"အင်းပါ....... မနက်ခရီးသွားရမှာမလား စောစောအနားယူထားဦး"
"Babyကိုယ့်ကိုချိုးပေး"
ဟန်သစ် မသိစိတ်ဖြင့် ဧည့်သည်အခန်းဘက်ကြည့်လိုက်မိကာ တောင့်တင်းစွာပြုံးရင်းပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"အင်း ဒါဆိုမင်းချိုးဖို့ရေနွေးစပ်ထားပေးမယ်"
........
........
ရေနွေးစပ်ရာတွင် ဟန်သစ်က နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်စေကာ အကြောများပြေလျော့စေသည့် အမွှေးနံ့သာရည်အချို့ကိုထည့်စပ်လိုက်သည်။
Mikeက ဒီညမှာ ဟန်သစ်နဲ့နည်းနည်းအီစီကလီလုပ်မယ်တွေးထားပေမယ့် ရေစိမ်ရင်းမျက်တောင်လေးလာသည်။ အိပ်ချင်စိတ်က မျက်လုံးမပွင့်နိုင်အောင်ဖြစ်လာစေပြီး ရေကန်မှအမြန်ဆုံးထ၍ အိပ်ရာပေါ်လှဲလိုက်သည်။
အခန်းထဲက ဆီမီးကြောင့် သူသည် လူမှန်းမသိလောက်အောင်ထိ အိပ်ပျော်သွားခဲ့လေသည်။
Mikeအိပ်ပျော်သွားသည်နှင့် ဟန်သစ်က ဆီမီးကိုငြိမ်းပြီး Alexအခန်းဆီသွားလိုက်သည်။
.........
.........
Alexက အခန်းဝကနေ သူ့အားဆီးကြိုပွေ့ကာနမ်းရှိုက်ရင်း အမေးရှိလာသည်။
"ပြီးပြီလား......."
"အင်း"
Alexနှုတ်ခမ်းကိုအလျင်အမြန်လျက်၍ စုပ်ယူလိုက်သည်။
ဟန်သစ် လျှာကိုထုတ်ပြီးချိုမြိန်သောနမ်းရှိုက်သံကြား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ပွတ်သပ်ကျီစယ်နေမိကြ၏။
စိတ်လှုပ်ရှားစရာ အတွေ့အကြုံကြောင့် လူနှစ်ယောက်ဟာ အစောကြီးကတည်းက မာလာခဲ့ကြပြီးဖြစ်သည်။
"ခင်ဗျားတို့အခန်းထဲသွားကြရအောင်"
"သေချာလား......."
"အင်း....... အဲ့မှာလုပ်ချင်တာ"
ဟန်သစ်ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်နှင့် Alexက သူ့ကိုခါးထက်ခွချီကာ အနမ်းမပျက်လျှောက်သွားခဲ့ကြသည်။
Mikeအိပ်နေတဲ့အခန်းနဲ့နီးလာလေ နှလုံးသားကအဆက်မပြတ်ခုန်ပေါက်လာလေ။
တံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်ချိန်တွင် ဟန်သစ်မှာ အရမ်းထန်သွားတာကြောင့် မတတ်သာဘဲ Alexခါးထက်ကနေ တင်ပါးကိုခါကာဝှိုက်လိုက်မိလေ၏။
.
.
Note/
အသစ်တစ်ပုဒ်ထပ်တင်ထားပါတယ်
အမြွှာနှစ်ယောက်ရဲ့ မွချိမွချိဒချိ
.
.
ဟန္သစ္အျမန္လိုက္သြားေသာ္လည္း Alexကိုမမီနိုင္ဘဲ ေတာင္အဆင္းလမ္းမွာတင္ မ်က္ေျချပတ္သြားခဲ့သည္။ သူ႕အေနနဲ႕စိုးရိမ္မိတာေၾကာင့္ မိုးခ်ဳပ္မည္ကိုဂ႐ုမစိုက္နိုင္ဘဲ ေတာင္ေျခသို႔ လိုက္ပါေျပးဆင္းလာခဲ့ရင္း လမ္းကလူမ်ားကိုလည္း ေမးဖို႔မေမ့။
"အနက္ေရာင္ဒူးၿပဲကိုယ္ၾကပ္ေဘာင္းဘီနဲ႕ ရွပ္အျဖဴဝတ္ထားတဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္မိေသးလား......"
တခ်ိဳ႕ကေခါင္းခါၾကၿပီး တခ်ိဳ႕ကမူ ေတာင္ဆင္းလမ္းဘက္ၫႊန္ျပၾကသည္။
ဟန္သစ္ အရွိန္နဲ႕ေျပးဆင္းလာခဲ့ေတာ့မွ ေတာင္ေျခအေရာက္တြင္ ရင္းႏွီးေနတဲ့ေနာက္ေက်ာကိုျမင္လိုက္ရသည္။
"Alex........"
ေမာပန္းမႈေၾကာင့္ ဟန္သစ္၏ႏွာသီးဖ်ားထက္ ေခြၽးတို႔စို႔လာၿပီး မ်က္ႏွာသည္ကားနီရဲေန၏။
ကာယကံရွင္ကေတာ့ သူ႕အသံၾကားသည့္တိုင္ ေျခလွမ္းမ်ားကိုပင္မႏွေး။
"Alex....... ခဏေစာင့္ပါဦး"
လက္ေမာင္းအား အမိဖမ္းဆြဲလိုက္ခ်ိန္တြင္ Alexက ႐ုန္းထြက္ကာေရွာင္ဖယ္ခ်င္ေနသည္။
"ခဏေလးပါကြာ....... စကားခဏေျပာၾကရေအာင္"
"hah! ခင်ဗျားေယာကျာ်းနဲ့ပဲ ဘာလို႔မေျပာတာလဲ"
"မင္းအထင္လြဲတာပါ"
အရင္ဆုံးအေနနဲ႕ လူျမင္ကြင္းထဲဒီလိုမျဖစ္ခ်င္ေပမယ့္ Alexကိုေခၚမရတာေၾကာင့္........
"အရင္ဆုံး တစ္ေနရွာၿပီး ေဆြးႏြေးရေအာင္"
"ေဆြးႏြေးရမယ္? သူကေတာ့ ဘယ္သူျဖစ္ေနပါတယ္ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ဘယ္ေနရာမွာရွိေနတဲ့လူျဖစ္လို႔ ဘယ္လိုေနသင့္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကိုလား"
"ကိုယ္အဲ့လိုသေဘာမ်ိဳးေျပာတာမဟုတ္ရပါဘူးကြာ"
"ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အဲ့လိုပဲထင္တယ္"
ဟန္သစ္ Alex၏လက္ဖဝါးကိုဆြဲယူဆုပ္ကိုင္ကာ စိတ္ရင္းမွန္ျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။
"ကေလး...... လူမႈေရးေဖာက္ျပန္ပါတယ္ဆိုၿပီး ကိုယ့္နာမည္ထြက္သြားရင္ ကိုယ္ဂ႐ုမစိုက္ေကာင္းမစိုက္ ေနနိုင္မယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းကမတူဘူးေလ......မင္းအခုထိ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေတာင္မရွိေသးတာ။ အနာဂတ္မွာ အကန့္အသတ္မရွိဘူး။ မဆင္မျခင္လုပ္လိုက္တာနဲ႕ မင္းရဲ႕ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး ဘယ္လိုစြန္းထင္းသြားလိမ့္မလဲ"
ဆိုးသြမ္းတယ္ဆိုတာက လူငယ္ေတြရဲ႕သဘာဝမွန္း လူတိုင္းသိနားလည္ေပးနိုင္သည္။ သို႔ေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ရွိတဲ့အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္နဲ႕ ေဖာက္ျပန္တယ္ဆိုတာက မတူတဲ့အေျခအေနႏွစ္ခုအျဖစ္ ကြဲထြက္သြားေစၿပီ။
"ကြၽန္ေတာ္ဂ႐ုမစိုက္ဘူး"
"ကိုယ္ဂ႐ုစိုက္တယ္ေလ....... အရမ္းႀကီးမဆိုးပါနဲ႕ကြာ ေနာ္...... လိမ္မာတယ္ "
စကားအဆုံးေတြ Alexနဖူးထက္က ျပန့္က်ဲေနတဲ့ဆံစတို႔ကို သပ္တင္ေပးလိုက္သည္။
ဟန္သစ္ဟာ မေခ်ာ့တတ္ေခ်။ Mikeနဲ႕က အသက္မကြာဘဲ နားလည္မႈရွိၾကသျဖင့္ စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္တာခပ္ရွားရွား။ ကိုယ့္အသက္ထက္ သုံးပုံတစ္ပုံေလာက္ငယ္တဲ့ေကာင္ေလးနဲ႕ လင္ငယ္ေနေတာ့မွ မလုပ္ဖူးမေျပာဖူးတာေတြလုပ္ေနရ၏။
"ကိုယ္မွားသြားပါတယ္ ဟုတ္ၿပီလား....."
ထိုအခါမွ လူငယ္ေလးက သူ႕ကိုအဖက္လုပ္လာသည္။
"ခင္ဗ်ားမွားမွန္းသိၿပီေပါ့"
"အင္း....."
"ဘာမွားတာလဲ"
"ကိုယ္မေျပာလိုက္သင့္တာ"
"ဘာကိုမေျပာသင့္တာလဲ"
"ကိုယ္ညေနက ေျပာခဲ့သလိုမ်ိဳး"
Alexက သူ႕ကိုအသံတိတ္စိုက္ၾကည့္ၿပီးမွ ဟမ့္!ခနဲျဖင့္ႏွာမႈတ္ျပသည္။
ေကာင္ေလးရဲ႕စိတ္ကို သူမမွန္းနိုင္ေပ။ စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ခပ္ဂ်စ္ဂ်စ္ေကာင္ေလးက ပိုၿပီးေခ်ာ့ရခက္သည္။
ထို႔ျပင္ ေကာင္ေလးေပါက္ကြဲမိတာက အထူးအဆန္းမဟုတ္။ Mikeရဲ႕အနားကပ္မႈေၾကာင့္ သူတို႔အၾကာႀကီးမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့ရတာမလား။
သူလိုလူကေတာင္ Mikeေဘးမွာရပ္ၿပီး စိတ္မသက္မသာျဖစ္ေနရင္ ေပါက္ကြဲလြယ္တဲ့ျပႆနာအိုးေလးအတြက္ သူတို႔တပူးတြဲတြဲျဖစ္ေနသည္ကို သည္းခံဖို႔ရာပိုမခက္ေပဘူးလား။
Mikeကသူနဲ႕ပတ္သက္တာမို႔ အရာအားလုံးဟာ သူ႕အျပစ္ျဖစ္ေနသည္ပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ နစ္နာသူေလးAlexကို အဆုံးစြန္ထိေခ်ာ့ေမာ့ဖို႔ရာအတြက္ ဟန္သစ္ကစကားလုံးအခ်ိဳ႕ကို ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္သည္။
Alexမွင္သက္သြားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရစြာျဖင့္ တဟားဟားေအာ္ရယ္ေလေတာ့သည္။
"အ႐ူးေလး....... အူျမဴးေနတယ္ေပါ့"
"ဒါေပါ့....... ရဖို႔ခက္တဲ့အခြင့္အေရးမဟုတ္ဘူးလား"
"ဒါေပမယ့္ မင္းအတန္းေဖာ္ကိုထိုးခဲ့တဲ့ျပႆနာေျဖရွင္းၿပီးမွရမယ္"
"ကြၽန္ေတာ္သိၿပီ"
Alexက သူ႕ခါးကိုဖက္ၿပီး ခြၽဲေနတဲ့ပါပီေခြးႀကီးတစ္ေကာင္လို သူ႕လည္တိုင္ကို ေခါင္းျဖင့္တိုးတိုက္လိုက္သည္။
ဟန္သစ္ စိုးရိမ္သြားေပမယ့္ စိတ္ကိုအျမန္ဆုံးျပန္ေလွ်ာ့ခ်လိဳက္နိုင္ခဲ့သည္။
ထားလိုက္ေတာ့........ အနီးမွာအသိမိတ္ေဆြေတြမွရွိမေနဘဲ။
........
........
အတန္းထဲကအတန္းေဖာ္ကို Alexက ဘလိုင္းႀကီးထထိုးခဲ့တာေၾကာင့္ တစ္ဖက္မိဘကမေက်နပ္ေခ်။
"ဒီအ႐ြယ္ေလးနဲ႕ေတာင္ ဒီေလာက္ေသြးဆူေနတာ။ ႀကီးမ်ားႀကီးလာရင္ အနာဂတ္ရဲ႕ ဒုစရိုက္ေကာင္ျဖစ္လာမလားပဲ......"
ေက်ာင္းအုပ္ေဘးမွာရပ္ေနတဲ့ ဟန္သစ္က ကြက္ခနဲမ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး တစ္ဖက္လူကိုျပန္ေျပာခ်င္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ သူမေျပာရေသးခင္အခ်ိန္၌ ေက်ာင္းအုပ္က.......
"ဒီကေက်ာင္းသားမိဘခင္ဗ်ာ....... ကေလးေတြကငယ္ပါေသးတယ္။ ခုလိုေျပာတာက သိပ္အဆင္မေျပပါဘူး"
"ကြၽန္မက ဒါေလးပဲေျပာရေသးတာေတာင္ ရွင္တို႔က ကာဆီးကာဆီးလုပ္ေနၿပီ။ ပ်က္စီးၿပီး မိုက္ရိုင္းေနတာလဲမေျပာနဲ႕။ ေက်ာင္းအုပ္ေရာ အတန္းပိုင္ကပါ သြန္သင္ဆုံးမေပးမယ္မရွိဘူး....... ဒီေလာက္ေတာင္ ေငြမ်က္ႏွာေနာက္လိုက္တတ္ရင္ ဘာလို႔အလုပ္ထြက္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ေျခေဆးသမားသြားမလုပ္လဲ"
ဟန္သစ္၏ဆုံးမမႈျဖင့္ တစ္ခ်ိန္လုံးၿငိမ္ထိုင္ေနခဲ့ပါေသာAlex။ ထိုစကားမ်ားကိုၾကားသည္ႏွင့္ ဝုန္းခနဲထရပ္၍ ထိုအမ်ိဳးသမီးေရွ႕ကခုံကို ေဆာင့္ကန္လိုက္ေလသည္။
ကြၽီ!ခနဲအသံနဲ႕အတူ အမ်ိဳးသမီးမွာထိတ္လန့္သြားၿပီး ေယာက်ာ္းျဖစ္သူ၏ေနာက္ကို က်ဳံ႕ဝင္သြားခဲ့သည္။
"ခင္ဗ်ားဘာေစာက္စကားေျပာေနတာလဲဆိုတာ သိရဲ႕လား"
"Alex......"
ဟန္သစ္က Alexေရွ႕အျမန္ဝင္ရပ္ၿပီး ကိုယ္ျဖင့္ကြယ္လိုက္ေလသည္။
"စိတ္ကိုေလွ်ာ့......ဟုတ္ၿပီလား ေဒါသထြက္ေနစရာမလိုဘူးေလ"
"ၾကည့္စမ္း! ၾကည့္စမ္း! စရိုက္ကစ ၾကမ္းတမ္းေနတာ...... ဆရာေတြေရွ႕မွာေတာင္"
"ခင္ဗ်ားပါးစပ္ကိုပိတ္ထား!"
Alexက အံႀကိတ္ၿပီးေျပာကာ ေရွ႕တိုးဖို႔ျပင္လိုက္၏။ ထိုအခါ အမ်ိဳးသမီးေယာက်ာ္းက တင္းမာေသာမ်က္ႏွာထားျဖင့္......
"ေနာက္ဆုတ္လိုက္စမ္း....... အရိုင္းအစိုင္းေကာင္"
"ေက်ာင္းအုပ္နဲ႕ အတန္းပိုင္ကဘာလုပ္ေနတာလဲ ဒီတိုင္းရပ္ၾကည့္ေနၾကတာလား...... ရွင္တို႔ေက်ာင္းသား လူသတ္ရင္ေတာင္ရပ္ၾကည့္ေနၾကမွာလား"
"ငါဠိုး! သိခ်င္ရင္ ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္အရိုက္လာခံ"
"Alex ေတာ္ေတာ့ ရၿပီ...... စကားနားေထာင္ ခင္ဗ်ားတို႔လည္းခဏေလာက္ေတာ့ဆင္ျခင္ၾကပါဦး"
ထိုလင္မယားႏွစ္ေယာက္ျပန္မေျပာရေသးခင္ ႐ုံးခန္းတံခါး ပြင့္လာၿပီး ထက္ျမက္ျပတ္သားသည့္ပုံရေသာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ဝင္လာခဲ့၏။ သူမက အခန္းထဲကလူမ်ားကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနၿပီး Alexကိုေတြ႕ေသာအခါ ခဏမွ်ရပ္တန့္လိုက္ေသး၏။
ထို႔ေနာက္ ေရွ႕သို႔သြားရပ္ကာ ေျဖာင္းခနဲ နားရင္းအုပ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။
"ျပႆနာရွာလို႔မၿပီးနိုင္ေတာ့ဘူးလား......"
ဟန္သစ္ - ".........."
ဒီေန႕ကျပႆဒါးမ်ားလား......။ ဘာလို႔ သူ႕ျပႆနာအိုးေလးက လူတိုင္းဆီကေနႀကိမ္းေမာင္းခံေနရေတာ့တာပဲလဲ။
.........
.........
"နာသြားေသးလား......."
နီရဲေနေသာပါးေစာင္နားကို ခပ္ဖြဖြေဆးလိမ္းေပးရင္း ဟန္သစ္ရင္ကားမခ်ိလွ။
Alexက မနာဘူးလို႔ဘယ္ေလာက္ပဲဆိုဆို သူ႕မ်က္ႏွာဟာ ျပန္မေကာင္းလာနိုင္ေတာ့ေခ်။
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆိုဗ်ာ......."
ဟန္သစ္ သက္ျပင္းကိုအသာခ်ကာ ေရွ႕ကလူငယ္ေလးရဲ႕ဆံပင္ကို ဖြဖြပုတ္ေပးေနေလ၏။
"ကိုယ့္အိမ္လာေန......."
"?"
"ေသခ်ာရဲ႕လား....... ခင္ဗ်ားေယာက်ာ္းနဲ႕ပလူးေနမွာကိုေတာ့မၾကည့္ခ်င္ဘူးေနာ္"
"သူနိုင္ငံျခားထြက္စရာရွိတယ္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ေအးေဆးေနလို႔ရတယ္"
Alexတိတ္ဆိတ္သြားသည္။ ထိုလူနိုင္ငံျခားကိုဘာသြားလုပ္သလဲဆိုတာကိုေတာ့ သူသိေနသလိုမ်ိဳး ဟန္သစ္လည္းခန့္မွန္းမိေပမည္။
Alex ေက်နပ္စြာျဖင့္ တစ္ဖက္လူ၏ႏႈတ္ခမ္းအား မထိတထိလွမ္းနမ္းလိုက္ေလ၏။
ထိုေန႕ညမွာေတာ့ ဟန္သစ္၏အိမ္၌ လူသုံးေယာက္စားနိုင္ေသာ ဟင္းအမယ္မ်ားမွာ ခုံေပၚအျပည့္။
Alexက ေခ်မိဳးတဲ့မ်က္ႏွာထားနဲ႕ Mikeရဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာထိုင္၍ ျဖည္းညင္းစြာ စားေသာက္ေန၏။ Mikeဘက္က ရင္းႏွီးဖို႔ဘယ္ေလာက္စကားေခၚေခၚ Alexက "အင္းနဲ႕အဲ"ႏွစ္လုံးကိုသာလက္စြဲျပဳထား၏။
Alexေနရန္ေပးထားေသာ ဧည့္သည္ခန္းထဲဝင္သြားေတာ့မွ Mikeက ဟန္သစ္ကို အေမးမ်ားပါေသာမ်က္ဝန္းျဖင့္ လွမ္းၾကည့္လာခဲ့သည္။
ဟန္သစ္သည္လည္း မ်က္ႏွာေသနဲ႕လိမ္ရေပေတာ့သည္။
"ဒီကေလး ဒီတေလာျပႆနာေတာ္ေတာ္ရွာထားတာ။ အဲ့တာနဲ႕သူ႕အေမက စိတ္ဆိုးၿပီး အိမ္ကေနေမာင္းခ်လိဳက္တယ္ေလ......။ အျပင္မွာလႊတ္ထားရင္ ပိုဆိုးသြားမွာစိုးတာနဲ႕ ေက်ာင္းအုပ္နဲ႕တိုင္ပင္ၿပီး ဒီမွာေနဖို႔ခဏေခၚလာလိုက္တာ"
Mikeက သံသယမဝင္ေခ်။ ထို႔ျပင္ သူကိုယ္တိုင္ကေဖာက္ျပန္ေနတာျဖစ္ၿပီး ယခုတစ္ေခါက္ခရီးသြားရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကို ဟန္သစ္မသိေအာင္ဖုံးကြယ္ဖို႔ရာမွာပဲ စိတ္အားထက္သန္ေနတာေၾကာင့္ သံသယမဝင္အားတာလည္းပါေပသည္။
"အဆင္ေျပပါတယ္....... Babyသတိေတာ့မေပါ့ရဘူးေနာ္"
"အင္းပါ....... မနက္ခရီးသြားရမွာမလား ေစာေစာအနားယူထားဦး"
"Babyကိုယ့္ကိုခ်ိဳးေပး"
ဟန္သစ္ မသိစိတ္ျဖင့္ ဧည့္သည္အခန္းဘက္ၾကည့္လိုက္မိကာ ေတာင့္တင္းစြာၿပဳံးရင္းျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"အင္း ဒါဆိုမင္းခ်ိဳးဖို႔ေရႏြေးစပ္ထားေပးမယ္"
........
........
ေရႏြေးစပ္ရာတြင္ ဟန္သစ္က ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေစကာ အေၾကာမ်ားေျပေလ်ာ့ေစသည့္ အေမႊးနံ႕သာရည္အခ်ိဳ႕ကိုထည့္စပ္လိုက္သည္။
Mikeက ဒီညမွာ ဟန္သစ္နဲ႕နည္းနည္းအီစီကလီလုပ္မယ္ေတြးထားေပမယ့္ ေရစိမ္ရင္းမ်က္ေတာင္ေလးလာသည္။ အိပ္ခ်င္စိတ္က မ်က္လုံးမပြင့္နိုင္ေအာင္ျဖစ္လာေစၿပီး ေရကန္မွအျမန္ဆုံးထ၍ အိပ္ရာေပၚလွဲလိုက္သည္။
အခန္းထဲက ဆီမီးေၾကာင့္ သူသည္ လူမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ထိ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ေလသည္။
Mikeအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ႏွင့္ ဟန္သစ္က ဆီမီးကိုၿငိမ္းၿပီး Alexအခန္းဆီသြားလိုက္သည္။
.........
.........
Alexက အခန္းဝကေန သူ႕အားဆီးႀကိဳေပြ႕ကာနမ္းရွိုက္ရင္း အေမးရွိလာသည္။
"ၿပီးၿပီလား......."
"အင္း"
Alexႏႈတ္ခမ္းကိုအလ်င္အျမန္လ်က္၍ စုပ္ယူလိုက္သည္။
ဟန္သစ္ လွ်ာကိုထုတ္ၿပီးခ်ိဳၿမိန္ေသာနမ္းရွိုက္သံၾကား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ပြတ္သပ္က်ီစယ္ေနမိၾက၏။
စိတ္လႈပ္ရွားစရာ အေတြ႕အႀကဳံေၾကာင့္ လူႏွစ္ေယာက္ဟာ အေစာႀကီးကတည္းက မာလာခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္သည္။
"ခင္ဗ်ားတို႔အခန္းထဲသြားၾကရေအာင္"
"ေသခ်ာလား......."
"အင္း....... အဲ့မွာလုပ္ခ်င္တာ"
ဟန္သစ္ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္ႏွင့္ Alexက သူ႕ကိုခါးထက္ခြခ်ီကာ အနမ္းမပ်က္ေလွ်ာက္သြားခဲ့ၾကသည္။
Mikeအိပ္ေနတဲ့အခန္းနဲ႕နီးလာေလ ႏွလုံးသားကအဆက္မျပတ္ခုန္ေပါက္လာေလ။
တံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ဟန္သစ္မွာ အရမ္းထန္သြားတာေၾကာင့္ မတတ္သာဘဲ Alexခါးထက္ကေန တင္ပါးကိုခါကာဝွိုက္လိုက္မိေလ၏။
.
.
Note/
အသစ္တစ္ပုဒ္ထပ္တင္ထားပါတယ္
အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မြခ်ိမြခ်ိဒခ်ိ