Kaldırım, kaldırım taşları, kaldırım taşlarının sert bakışları,
Gözümün alabildiğince inci gibi dizmişler kaldırım taşlarının nakışları,
Bir de, bir de saksıda duran bir adet kardelen çiçeğinin yalnızlığı,
Bu maviliğe de ne olmuş böyle, yağacak, ağlayacak; ıslanacak kaldırım taşları.
Elimi uzatsam tutacak kadar yakın ama yakalamayacağım kadar uzak,
Çok uzakta, saksının içinde yalnız bir kardelen çiçeği köküne bakacak,
Hiç olmazsa bir şemsiye, bir şemsiye açabilsem yapraklarına,
Belki sen değil de ıslanır bu kaldırım taşları,
Ve biraz yağmur yağsın belki kalbimize,
Belki kabrimize...
*"Elbet birgün, bir gün..."*